Religia

Głównym celem artykułu jest analiza przyczyn i skutków rewolucji seksualnej 1968 r. W 2012 r. ukazało się polskie tłumaczenie książki „Globalna rewolucja seksualna. Likwidacja wolności w imię wolności”. Jej autorką jest niemiecka socjolog Gabriele Kuby, która od czasu przejścia na katolicyzm w 1997 r. zajmuje się w licznych publikacjach i wykładach krytyczną analizą współczesnej rewolucji obyczajowej oraz jej destrukcyjnym wpływem na życie ludzi i społeczeństw. Kuby twierdzi, że głębokie zmiany dotyczące moralności, propagowane przez niektóre agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych i Unii Europejskiej, zostały wprowadzone do polityki, oświaty i kultury.

Głównym celem opracowania jest analiza aspektów kulturowych i filozoficznych współczesnej centroprawicy w Polsce. Wydaje się, że poważnym brakiem tej formacji politycznej jest bardzo uboga diagnoza światopoglądowa i religijna. Polska centroprawica potrzebuje nowego projektu kulturowego. Na początku XXI wieku religie odgrywają coraz większą rolę polityczną w wymiarze globalnym. To kwestia bardzo istotna. Niestety, jest ona przeoczona przez wszystkie partie polityczne w Polsce, które nie mają ekspertów od religii, nie tworzą ośrodków naukowych zajmujących się badaniem religii. Tymczasem dzisiaj mamy globalny proces desekularyzacji. To proces odwrotny do sekularyzacji, czyli wiosna religii, ożywienie religijne. Poza Australią i Europą Zachodnią, na całej planecie występuje gwałtowny rozwój, renesans religii. To oczywiście wpływa na zwiększenie roli, jaką religia odgrywa dzisiaj w życiu politycznym. Nie można obecnie uprawiać mądrej polityki bez religii. Doskonale zdają sobie z tego sprawę poważni politycy w Chinach, Rosji, Indiach, Brazylii, nie mówiąc o wszystkich krajach muzułmańskich.

Głównym celem artykułu jest analiza współczesnych metamorfoz Kościoła katolickiego w Polsce. W ostatnich latach załamał się paradygmat sekularyzacji w wymiarze globalnym. Wielu naukowców mówi dzisiaj o desekularyzacji i powrocie religii w zmienionej formie. Najgłębsze znaczenie sekularyzacji dotyczy nie tyle problemu obecności religii w domenie publicznej, ile reinterpretacji prawd i symboli religijnych. Wielkim wyzwaniem jest dzisiaj proces pentekostalizacji chrześcijaństwa, który oznacza niezwykle szybki wzrost liczebny różnego rodzaju wspólnot stricte zielonoświątkowych oraz proces stopniowego przekształcania wielu innych chrześcijańskich kościołów i związków wyznaniowych w jedną uniwersalną odmianę chrześcijaństwa charyzmatycznego w wymiarze planetarnym.

Głównym celem artykułu jest prezentacja Maxa Stirnera jako jednego z prekursorów analizy filozoficznej nihilizmu oraz ukazanie podobieństw i różnic między jego interpretacją tego zjawiska a diagnozami wypracowanymi przez Gianniego Vattima. Max Stirner odgrywa ważną rolę w dziejach nihilizmu. Analiza dzieł tego autora pomaga zrozumieć korzenie tego zjawiska i jego rozwój na przestrzeni wieków. Należy podkreślić, że Stirner antycypował o kilkadziesiąt lat twórczość Fryderyka Nietzschego, który jest powszechnie uważany za głównego proroka, koryfeusza i teoretyka nihilizmu.

Artykuł jest próbą spojrzenia na modlitwę Jezusową jako na wspólne dziedzictwo duchowe wszystkich chrześcijan, w tym również Polaków i Ukraińców, a zarazem syntezą dotychczasowych przemyśleń traktujących o tej tradycji modlitewnej, będącej jedną z najstarszych form chrześcijańskiej modlitwy kontemplacyjnej. Wyrasta ona z Pisma Świętego i medytacji Słowa Bożego, była praktykowana i rozwijana przez Ojców Pustyni, Ojców Kościoła, mnichów, osoby duchowne i świeckie, przede wszystkim w Kościołach chrześcijańskiego Wschodu. Dziś najbardziej rozpowszechniona jest w Kościele prawosławnym i greckokatolickim, jednak od wielu już lat przeżywa swoiste odrodzenie w Kościele katolickim. Artykuł przybliża naukę Kościoła, jego świętych i współczesnych mistrzów duchowych na ten temat.
      Słowa kluczowe: modlitwa Jezusowa, Ojcowie Pustyni, Ojcowie Kościoła, chrześcijański Wschód, hezychazm, kontemplacja, wspólne dziedzictwo duchowe.

    JESUS PRAYER AS THE SPIRITUAL HERITAGE
                OF POLES AND UKRAINIAN
    The article is an attempt to look at Jesus' prayer as a common spiritual heritage of all Christians, including Poles and Ukrainians, and at the same time a synthesis of the current thoughts on this prayer tradition, which is one of the oldest forms of Christian contemplative prayer. It originates from the Holy Scriptures and meditations of the Word of God, it was practiced and developed by the Desert Fathers, Fathers of the Church, monks, clergy and laity, above all in the Churches of the Christian East. Today, the most widespread is in the Orthodox and Greek Catholic Church, but for many years has been experiencing a kind of revival in the Catholic Church. The article presents the teaching of the Church, its saints and contemporary spiritual masters on this subject.
    Key words: Jesus' prayer, Desert Fathers, Fathers of the Church, the Christian East, hezychazm, contemplation, common spiritual heritage.

Głównym celem opracowania jest analiza wybranych aspektów etycznych filmu „Benedetta” Paula Verhoevena. Produkcja holenderskiego reżysera przedstawia historię życia Benedetty Carlini, która żyła we Włoszech w latach 1591–1661. Scenariusz został przygotowany na podstawie książki pt. „Nieskromne akty: życie lesbijskiej zakonnicy w renesansowych Włoszech” (Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy). Autorką książki jest amerykańska badaczka Judith C. Brown, specjalistka od włoskiego renesansu, uważana za pionierkę w badaniach nad historią seksualności. Monografia ukazała się w 1986 r. nakładem Oxford University Press. Najnowsze dzieło Paula Verhoevena łączy historyczną, pełną politycznych podtekstów opowieść z erotycznym thrillerem i kinem religijnego feminizmu.

"Dans l’étude ci-après, j’aimerais présenter la manière dont l’anthropologie culturelle contemporaine rédéfinit l’animisme. Je comparerai la définition classique de l’animisme formulée par E. B. Tylor avec celle contemporaine de Ph. Descola. Les études sur les populations indiennes d’Amazonie menées par cet anthropologue français éminent font recommencer dans l’anthropologie les discussions sur le phénomène défini comme l’animisme. Cette comparaison aura pour objectif de montrer les différences fondamentales existant entre ces deux approches qui sont d’autant plus intéressantes que les deux analysent le même phénomène.
L’article privilégiera cependant la présentation de la conception de l’animisme en tant que forme archaïque des croyances religieuses."

Głównym celem opracowania jest analiza kondycji Kościoła katolickiego na początku XXI wieku w kontekście laicyzacji i desekularyzacji. W obecnym stuleciu są kraje, w których należy mówić wręcz o upadku Kościoła katolickiego. Ale można także wskazać takie państwa, w których katolicyzm przeżywa dzisiaj prawdziwą wiosnę. Pierwsza grupa to głównie kraje zachodniego kręgu kulturowego. Do spektakularnego rozpadu katolicyzmu dochodzi obecnie m.in. w Belgii, Francji, Hiszpanii, Irlandii. Niezwykle trudny czas przeżywają także katolicy w Kanadzie z powodu skandalu wokół szkół rezydencjalnych, których duża część była prowadzona przez instytucje katolickie. Natomiast w większości krajów Afryki i Azji katolicyzm rośnie w siłę. W państwach afrykańskich i azjatyckich parafie katolickie tętnią życiem, wierni modlą się w świątyniach, zakony żeńskie i męskie przyjmują nowicjuszki i nowicjuszy, seminaria diecezjalne są pełne kleryków.

Źródło: Étienne Gilson, Terror roku dwutysięcznego, tłum. Paweł Tarasiewicz, w: Człowiek i państwo, red. P. Jaroszyński, P. Tarasiewicz, I. Chłodna, Fundacja „Lubelska Szkoła Filozofii Chrześcijańskiej”, Lublin 2006, s. 393-411 [ISBN 83-914491-7-3]

Religia i globalizacja zdają się mieć ze sobą wiele wspólnego. Wspomnieć warto tu choćby o różnorodnych procesach związanych z kształtowaniem się średniowiecznej, chrześcijańskiej Europy. Nawet, jeśli zgodzimy się ze stwierdzeniem, iż wówczas to właśnie religia chrześcijańska wykorzystywana była instrumentalnie lub też funkcjonowała jako podmiot narzucający za pośrednictwem jej prominentnych depozytariuszy swe rządy na drodze podboju kolejnych państw i społeczeństw, to z dużą dozą trafności wypada stwierdzić, iż w historii nieraz stawała się ona, szczególnie w swym wymiarze instytucjonalnym, kośćcem tworzenia bardziej ogólnej organizacji politycznej czy sfery szerszych oddziaływań kulturowych, ustanawiających zespół procesów wprowadzających przedstawicieli różnych społeczności w jeden wspólny świat.
Tego rodzaju skłonności ekspansjonistyczne wielu religii czy też religijne procesy quasi-globalizacyjne doprowadzają często do sytuacji, gdzie wydarzenia lokalne zaczynają być kształtowane przez zjawiska przestrzennie odległe, które z czasem poprzez mechanizm zwrotnej reakcji same zaczynają być kształtowane przez zdarzenia lokalne. Wydaje się zresztą, że zarówno globalizm oraz lokalizm zmian kulturowych, jak i samo funkcjonowanie społeczeństwa globalnego czy lokalnego połączone są ze sobą silnymi, wzajemnymi uwarunkowaniami, które niekiedy uwidaczniają się w pozornie sprzecznych procesach.

The dissertation attempts to reconstruct the Silesian semiosphere by describing its mythical, historical and religious systems. It arguments that the contemporary reception of culture is based on exploring differences in its products rather than treating them as a homogenous structure. The interpretation dominant of Upper Silesia’s 20th century multilingual literature would thus be to identify the difference made by the Silesian question to the subject matter of national literatures of Poland, Germany and the Czech Republic. This interpretation is rooted in the presumption that the Upper Silesian community, while searching for its own subjectivity and emphasising the distinctiveness of its own Tale, is at the same time engaged in establishing a supranational discourse. It is not done in the spirit of invented tradition, but refers to the community’s heritage; it is not created, but recollected and imaginatively modified. To prove this theory, a comparative analysis of a set of selec...

Podmiotowy aspekt wiary według Immanuela Kanta [The Subjective Aspect of Faith According to Immanuel Kant]: The subjective faith, in Kant’s approach, is a way of recognizing truth. This method is justified by subjective reasons, with the simultaneous lack of objective ones. What is recognized in the way of faith as truths are the postulates of practical reason regarding the existence of God and the immortality of man. The subjectivity of faith is expressed in the fact that it is a disposition, state, principle of mind (habitus) in recognizing truth in what is to be assumed as a necessary condition of the highest good which is the object of the will. Since faith belongs to the moral order, it is sometimes called a moral faith. Its task is to determine the will on the basis of moral law. As a way of recognizing the postulates of practical reason as true, faith takes a form of judgments stating the existence of these postulates. For this reason, the subjective faith is an act of the intellect, because it is the intellect that is entitled to state truths. Kant calls the subjective faith a pure practical rational faith. This faith is the principle of the intellect whereby it states that one should accept the conditions of the highest good in view of the practical imperative to realize this good. The structure of the subjective faith, according to Kant, corresponds to its object. However, in order to recognize its object, the faith does not require any additional conditions in the form of, for example, grace, but it is entirely actualized by virtue of human natural abilities. Therefore, Kant’s rational faith is totally a natural faith.

Drobna pracka dotycząca poglądów Kołłątaja na genezę religii. Hugo Kołłątaj był pierwszym myślicielem, który na gruncie języka polskiego sformułował naturalistyczną koncepcje pochodzenia religii. Rzecz o tyle ciekawa, że był on przy okazji kanonikiem w Kościole rzymskokatolickim.

Źródło: Brendan Sweetman, Między religią a ewolucją: cztery błędy pospolite, tłum. Paweł Tarasiewicz, w: Ewolucjonizm czy kreacjonizm, red. P. Jaroszyński, P. Tarasiewicz, I. Chłodna, M. Smoleń-Wawrzusiszyn, Fundacja „Lubelska Szkoła Filozofii Chrześcijańskiej”, Lublin 2008, s. 359-370 [ISBN 978-83-923900-1-5]

Głównym celem opracowania jest analiza wybranych aspektów globalnego procesu pentekostalizacji chrześcijaństwa i katolicyzmu. Niezwykle istotną kwestią jest odróżnienie ucharyzmatycznienia Kościoła katolickiego od jego pentekostalizacji. Ucharyzmatycznienie współczesnego katolicyzmu jest czymś pozytywnym i oznacza dowartościowanie przez katolików darów Ducha Świętego, podkreślenie roli emocji w doświadczeniu religijnym, zwrócenie większej uwagi na znaczenie osobistej lektury Pisma świętego itp. Tak rozumiane ucharyzmatycznienie jest szansą na odnowę Kościoła. Natomiast pentekostalizacja katolicyzmu to stopniowy proces upodabniania Kościoła katolickiego do zborów zielonoświątkowych.

Głównym celem artykułu jest prezentacja przyczyn i skutków sekularyzacji we współczesnej Polsce. Dla dużej części młodego pokolenia Polek i Polaków rytuały przejścia (chrzty, śluby, pogrzeby) mają coraz mniejsze znaczenie. A jeszcze bardziej widać to wśród polskich emigrantów. W Irlandii ledwie kilka procent katolików pochodzących z Polski jest zainteresowanych religijnością. W sytuacji wyboru, gdy nie ma przymusu społecznego i nie trzeba się liczyć z opinią rodziny, tylko kilka procent pozostaje katolikami praktykującymi. W ostatnich dziesięcioleciach specyfiką polskiego katolicyzmu nie była formacja intelektualna, sprawnie działające instytucje czy działalność charytatywna, ale właśnie obrzędy. W zderzeniu z silnymi procesami sekularyzacyjnymi obrzędowość nie wytrzymuje próby czasu. A okres pandemii w sposób szczególny pokazał słabość tradycyjnej wersji katolicyzmu.

Celem artykułu jest przedstawienie syntezy myśli filozoficznej Jacquesa Poulaina dotyczącej języka, jego znaczenia dla człowieka i dla społeczeństwa. W pierwszym kroku przybliżona zostaje zaczerpnięta z wiedzy antropobiologicznej myśl zawarta w wielu pracach Poulaina, zgodnie z którą dziecko nie jest w stanie wejść w świat bezpośrednio za pomocą zmysłów i działań, lecz za pośrednictwem języka, nie jest też w stanie wejść w świat i stać się zdolnym do samodzielnego myślenia i działania podmiotem inaczej niż za sprawą trzeciej instancji, jaką jest mowa. Zdaniem autora odnosi się to także do wymiaru społeczno-instytucjonalnego, bowiem wedle ustaleń dwudziestowiecznej antropologii filozoficznej człowiek jako istota językowa może siebie przekształcać jedynie nie wprost, dzięki pośredniczącej roli trzeciej instancji – mowy, która najpierw przybierała postać bogów, by z czasem przyjąć formę sądów prawdziwościowych dotyczących własnego życia. Współcześnie, jak twierdzi Poulain w polemice z Habermasem, podstawą globalnej komunikacji może być jedynie transkulturowa językowa wymiana – to język pozostaje przestrzenią, w której człowiek może znajdować uznanie, dokonywać sądów i dążyć do harmonii z innymi.

Głównym celem artykułu jest analiza kryzysu Kościoła katolickiego w Polsce oraz ocena reformy katolicyzmu, którą przeprowadza papież Franciszek. Dla Kościoła katolickiego w Polsce rok 2020 był bardzo trudny. Dwa najbardziej spektakularne wydarzenia, które nigdy wcześniej nie miały miejsca w historii polskiego katolicyzmu, to po pierwsze nałożenie sankcji przez Watykan na kard. Henryka Gulbinowicza. Przez 1000 lat żaden polski kardynał nie został potraktowany w ten sposób. Zakaz pochówku kardynała i biskupa w „jego” katedrze to dotkliwa kara, a w Kościele ma wymiar niezwykle mocny i symboliczny. Drugie spektakularne wydarzenie to rozwiązanie przez Rzym seminarium diecezji kaliskiej. To również nie miało precedensu w naszym kraju. Te dwie decyzje Stolicy Apostolskiej w sposób bardzo wymowny odsłoniły głębię kryzysu Kościoła katolickiego na polskiej ziemi.

Głównym celem  publikacji jest analiza obecnego chaosu i zamętu w Kościele katolickim, gdy chodzi o wskazanie przyczyn pedofilii klerykalnej, której dramatyczne skutki będę gorsze niż konsekwencje Reformacji Marcina Lutra w XVI stuleciu. Z jednej strony papież Franciszek wskazuje klerykalizm jako głównego winowajcę. Z kolei papież Benedykt XVI twierdzi, że najważniejszą przyczyną obecnego dramatu Kościoła katolickiego jest porzucenie Boga i rewolucja seksualna 1968 r.

Celem wywiadu jest analiza filozoficzna zmian dokonujących się w Kościele katolickim w Polsce na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Jednym z przejawów transformacji religijności Polek i Polaków jest obecność nowych form religijności zielonoświątkowej. Katolicyzm w Polsce podlega globalnemu procesowi pentekostalizacji. Coraz więcej polskich katolików pije wodę egzorcyzmowaną, stosuje olejek radości czy sól egzorcyzmowaną, przeżywa podczas nabożeństw tzw. upadki (spoczynek w duchu, hipnoza, trans, autosugestia), przesadnie koncentruje swoją uwagę na działaniu złych duchów, doświadcza podczas spotkań modlitewnych histerycznego śmiechu, nazywanego Błogosławieństwem z Toronto itp. Wydaje się, że proces głębokich zmian w polskiej religijności bardzo przyspieszył po 2007 roku. Dlaczego? Ponieważ wówczas zaczęto zapraszać do Polski z innych kontynentów wielu mówców i ewangelizatorów, którzy na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat przemawiali w kościołach, na stadionach, w telewizji, w radiu oraz w Internecie do milionów Polek i Polaków. Najbardziej znane postaci to Gloria Polo z Kolumbii, James Manjackal i Jose Maniparambil z Indii, Maria Vadia z USA, John Bashobora z Ugandy, Myrna Nazzour z Syrii, włoscy duchowni Antonello Cadeddu i Enrico Porcu, którzy obecnie pracują w Brazylii itd. Jak można określić nauczanie tych osób? Jest to najczęściej synkretyczna religijność chrześcijańska, podlegająca głębokiej pentekostalizacji, która jest przyjmowana w Polsce bezkrytycznie przez wielu księży, kleryków, siostry zakonne czy osoby świeckie.

Źródło: Armand A. Maurer CSB, Wprowadzenie do Terroru roku dwutysięcznego Étienne Gilsona, tłum. Paweł Tarasiewicz, w: Człowiek i państwo, red. P. Jaroszyński, P. Tarasiewicz, I. Chłodna, Fundacja „Lubelska Szkoła Filozofii Chrześcijańskiej”, Lublin 2006, s. 385-392 [ISBN 83-914491-7-3]

Tulisan ini membahas tentang metode yang digunakan Nabi SAW dalam menjalankan dakwah Islam kepada umat agama lain, yaitu kaum Musyrik dan Ahli Kitab (Yahudi dan Nasrani), baik pada periode Mekah maupun Madinah. Ayatayat al-Quran, kitab tafsir dan literatur-literatur yang mengungkap sejarah perjalanan dakwah Nabi dijadikan rujukan dalam tulisan ini. Hal yang dapat disimpulkan tentang metode dakwah yang digunakan Nabi meliputi: (1) metode dialog; (2) metode kisah; dan (3) metode analogi. Metode-metode tersebut diterapkan Nabi melalui nilai akhlak dalam berdakwah. Nilai ini menjadi kunci utama keberhasilan dalam mendakwahkan Islam kepada masyarakat multikultural. Karena itulah, setiap penyeru ajaran Islam (da'i) dalam konteks kehidupan masyarakat multi agama saat ini senantiasa menjadikan cara dakwah Nabi sebagai uswah.

Artikel ini bertujuan untuk menganalisis konsep Client Centered Therapy sebagai salah satu teknik bimbingan dan konseling kelompok dalam perspektif Al-Qur’an surah Ar-Ra’d ayat 11. Lebih khususnya, analisis difokuskan pada bagaimana Client Centred Therapy teori memandang manusia, tujuan terapi, teknik-teknik dalam proses terapi, serta hubungan antara konselor dengan konseli. Artikel ini berbasis pada penelitian deskriptif-kualitatif. Data diperoleh melalui teknik triangulasi, yang kemudian dianalisis secara interaktif. Hasil penelitian menunjukan bahwa teknik layanan bimbingan dan konseling kelompok dengan mengacu pada teori Client Centered Therapy selaras dengan al-Qur’an surat Ar-Ra’d ayat 11. Teori Client Centered Therapy dan al-Qur’an surah Ar-Ra’d ayat 11, keduanya memandang bahwa teknik layanan bimbingan dan konseling kelompok mengandung makna pemberian kesempatan, peran, dan sekaligus penghargaan terhadap para konseli sebagai individu yang aktif, potensial, dan berdaya dalam ...

Głównym celem artykułu jest prezentacja sakralnego charakteru natury, analizowanej przez Romano Guardiniego (1885–1968) w opracowaniach filozoficznych poświęconych interpretacji twórczości Friedricha Hölderlina (1770–1843). Guardini prowadził swoje badania nad twórczością Hölderlina na gruncie filozofii religii. Twierdził, że w wierszach i poematach tego wybitnego myśliciela i poety szczególną rolę odgrywa natura rozumiana jako przestrzeń, w której zamieszkuje sacrum. W twórczości literackiej Hölderlina jest obecna nowa forma religijności postchrześcijańskiej, która polega na reinterpretacji symboli chrześcijańskich i metamorfozie fenomenu religijnego z rzeczywistości obiektywnej w różnorodne formy zindywidualizowane.

Głównym celem opracowania jest analiza bardzo głębokich zmian, jakie dokonują się w chrześcijaństwie globalnym na przestrzeni ostatnich lat. Gdy chodzi o Kościół katolicki, od kilkudziesięciu lat trwa gorący spór między dwoma obozami, które można nazwać umownie – odwołując się do terminologii politycznej – konserwatywnym i liberalnym. Sens działalności skrzydła liberalnego najlepiej wyraził jeden z najważniejszych przedstawicieli tego środowiska, zmarły w 2012 r. kard. Carlo Maria Martini. Jego zdaniem Kościół katolicki jest opóźniony w rozwoju o 200 lat, ponieważ nie przyswoił sobie dziedzictwa oświecenia. Martini twierdził, że najpilniejszym zadaniem powinno być teraz zlikwidowanie tego cywilizacyjnego zapóźnienia i dogonienie świata. Strona konserwatywna jest temu przeciwna, podkreślając przywiązanie do tradycji.

Głównym celem artykułu jest diagnoza współczesnego kryzysu Kościoła katolickiego i nakreślenie głównych kierunków koniecznej reformy. Wszystko wskazuje na to, że w trzecim tysiącleciu katolicyzm trzeba w pewnym sensie wymyśleć na nowo. Pytanie brzmi, jak przeprowadzić tę reformę, żeby Kościół katolicki pozostał po niej wciąż sobą. Radykalną reformę Kościoła katolickiego rozpoczęto w Niemczech. Należy pozytywnie ocenić te postulaty formułowane w kraju nad Renem, które mają na celu podział władzy i gruntowne przemyślenie prawd wiary i moralności w kontekście współczesnej wiedzy. Natomiast można się obawiać innych obszarów tej reformy, a więc daleko idących zmian doktrynalnych, które doprowadziłyby do powstania czegoś w rodzaju chrześcijaństwa ekumenicznego, czyli syntezy katolicyzmu i protestantyzmu. Potwierdzeniem takiej możliwości jest postulat wspólnego sprawowania Eucharystii przez katolików i protestantów. Po 500 latach od wystąpienia Marcina Lutra chrześcijaństwo w Niemczech zatoczyłoby więc koło, bo z jednej strony doszłoby do swego rodzaju zjednoczenia, ale z drugiej ok. 15–20% katolików nie byłoby w stanie zaakceptować tej reformy i doszłoby do nowej schizmy.

W dniach 15–16 października 2019 roku na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie miało miejsce międzynarodowe sympozjum naukowe nt. „Przyrodoznawstwo – filozofia – teologia. Obszary i perspektywy dialogu”. W konferencji wzięło udział ponad dwudziestu naukowców z dziesięciu krajów. Otwarcia obrad sympozjalnych dokonał prof. UKSW dr hab. Grzegorz Bugajak, dyrektor Instytutu Filozofii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W swoim wystąpieniu przybliżył on problematykę konferencji oraz zaprezentował specyfikę badań filozoficznych prowadzonych na tej uczelni. Prof. Bugajak podkreślił, że jednym z najważniejszych przedstawicieli środowiska filozoficznego tego uniwersytetu był prof. dr hab. Kazimierz Kloskowski (1953–1999), który koncentrował swoją uwagę na zagadnieniach z pogranicza biologii, filozofii biologii, biofilozofii, genetyki i bioetyki. Konferencja została zorganizowana w dwudziestą rocznicę jego śmierci.

Głównym celem opracowania jest analiza przyczyn i skutków dramatu pedofilii. Jednym z elementów tego zjawiska jest społeczna omerta. Słowem „omerta” określa się m.in. tuszowanie pedofilii i towarzyszącą takim zachowaniom zmowę milczenia. Tego pojęcia używa się od wielu lat, żeby opisać tuszowanie pedofilii w Kościele katolickim i innych grupach zawodowych. Omerta jest niezwykle głęboko zakorzeniona w naszym społeczeństwie. W Polsce można wskazać jej dwa wstrząsające symbole. Pierwszym jest sprawa pedofilii Wojciecha Krollopa, dyrygenta Polskich Słowików z Poznania. Omerta całego miasta trwała przez 40 lat. Drugim symbolem jest pedofilia klerykalna księdza prałata Henryka Jankowskiego w Trójmieście. Także w tym przypadku wiedzieli wszyscy: prezydenci, biskupi, politycy, działacze „Solidarności”, dziennikarze, biznesmeni.

Głównym celem opracowania jest analiza przyczyn i skutków kryzysu demograficznego w krajach słowiańskich. W lipcu 2017 r. Wydział Ludnościowy Departamentu Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ opublikował dokument dotyczący prognozy liczby mieszkańców na naszej planecie w roku 2100. Eksperci ONZ twierdzą, że w tym okresie liczba mieszkańców Białorusi zmniejszy się o ok. 20%. Obecnie mieszka w tym kraju 9 milionów 468 tys. Za 80 lat liczba ta zmniejszy się o 2 miliony. Podobny proces nastąpi w Czechach – spadek z 10 milionów 618 tys. do 8 milionów 892 tys. Liczba mieszkańców Litwy zmniejszy się o jedną trzecią. Podobny dramat wydarzy się na Słowacji – spadek z 5 milionów 448 tys. do 3 milionów 834 tys. Wielka zagłada biologiczna czeka Ukrainę. W tym kraju liczba mieszkańców zmniejszy się prawie o połowę. Równie dramatyczna prognoza demograficzna dotyczy także Polski. Według raportu ONZ, w 2100 r. w naszym kraju będzie mieszkać 21 milionów ludzi.

Źródło: Paweł Tarasiewicz, Świadectwo jako wyraz tożsamości chrześcijańskiej (kilka uwag filozoficznych), w: Chrześcijańskie świadectwo wczoraj i dziś, red. ks. W. Guzewicz, M. Radziłowicz, ks. S. Strękowski, Wydawnictwo „Adalbertinum”, Ełk 2013 [ISBN 978-83-60737-30-9], s. 9-26.

Ashabiyah and Mulk are positioned as a driving force in the big frame of Ibn Khaldun’s theory about the Rise and Fall of Dynasty. Although many studies on Ashabiyah and Mulk have been carried out, there have been very few attempts to apply them into the empirical phenomena in various society. This paper intends to apply Ashabiyah and Mulk’s theory of Ibn Khaldun in the history of the role of saints’ da’wa and their alliances with the rulers in the period of Demak’s Empire. The research was compiled using literature studies, with the main source of Muqaddimah and various related research articles. The analysis results show that Ibn Khaldun’s theory is suitable for explaining the essence of the end of Demak's Empire, namely the weakening of the Ashabiyah. Furthermore, Ashabiyah and Mulk are proven to be still relevant in analyzing the socio-religious phenomenon both in the empirical history and in the contemporary muslim’s society.