Studia Kulturowe

Monografia w języku polskim, która ukazała się w Wydawnictwie Naukowym "Śląsk" w 2016 roku.

Spis treści:
Wstęp do ekokrytyki  17
Zagadnienia i problemy badawcze ekokrytyki  19
Przegląd polskich stanowisk wobec problematyki ekologicznej w literaturze  52
Redefiniowanie realizmu i nowe możliwości interpretacyjne  86
Niemota przyrody a realizm (post)traumatyczny  94
Słaby ludzki podmiot – miejsce na język przyrody 119
Realność ekosystemu w Placówce Prusa  121
Niezdara Dygasińskiego i sprawstwo przyrody  139
Dziecięce pomiędzy: Świat i ślepa dziewczyna Dygasińskiego oraz  Suka Reymonta  155
Nie-ludzki rodowód poezji: Leśmian  176
Splot historii i zagrożenia: głos drzew w Glorii victis Orzeszkowej  195 Zwierzęta – podmioty (nie)obecne 207
Człowiek i zwierzę – problem granicy w Dziennikach Gombrowicza  209 Ujarzmianie bestii? Walka byków Sienkiewicza  222
Relacje: Wilk, psy i ludzie Dygasińskiego  239
Próba reprezentowania zwierząt: Ostatnie historie i pisarstwo Tokarczuk  256
Moja przyjaciółka krowa – wspólne doświadczenia.  Hartwig i Brach-Czaina  272
Posthumanizm i znaczenie zwierzęcych narracji w literaturze  286 Zookrytyka i zoonarracje. Oczy tygrysa Czyżewskiego  314

Tekst dotyczy praktyk wizualnej subwersji, podejmowanych przez niezależne centrum sztuki współczesnej Substation w Singapurze. Projest kuratorski „Discipline the City’ stawia problem kontroli społecznej wpisanej w przestrzeń oraz jej materialne i technologiczne uwarunkowania we współczesnej, wysokozurbanizowanej metropolii. W artykule – poprzez wykorzystanie osiągnięć współczesnych studiów wizualnych i studiów miejskich, włączających do swych rozważań tzw. zwrot materialny – podejmowany jest problem kontroli w tzw. mieście dyscyplinującym, w którym źródłem opresji jest nie zinstytucjonalizowana i upodmiotowiona władza, a materialne i wizualne właściwości rzeczywistości zurbanizowanej. Ontologia polityczna miasta dyscyplinującego obejmuje więc formy opresji i oporu, wpisane w relację między rzeczami, artefaktami, technologiami, ludźmi i innymi organizmami, które ujawniają się w praktykach społecznych.

Prezentowana książka stanowi zbiór artykułów naukowych polskich kulturoznawców, które zaprezentowane zostały na I Zjeździe Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, który odbył się w dniach 15-17.10.2009 w Katowicach i Cieszynie.

Główną tematyką Zjazdu była kwestia granic kultury. Rozważania nad tym problemem prowadzone były w ramach sześciu paneli: granice kultury, granice cywilizacji, granice teorii, granice antropologii, granice mediów i granice sztuki. Tematy te wyznaczają również zakres problematyki prezentowanej w powyższym tomie.

Dlaczego ta książka powstała? Z dwu zasadniczych powodów. Po pierwsze dlatego, że konieczne wydało mi się zareagowanie na plenienie się dziś nienawiści, ale też na to, iż walka z nią zazwyczaj wyprzedza próbę jej zrozumienia. Chciałem więc uczynić nienawiść bardziej uchwytną poznawczo i to w tej jej formie, która jest najbardziej aktualna, a więc zapośredniczonej sieciowo, silnie zmedializowanej, o potencjalnie globalnym charakterze, nie będącej przy tym prostą relacją: nienawistnika i nienawidzonego, ale niezwykle skomplikowanym układem wiążącym ze sobą ludzi, technologie, reprezentacje, przedmioty, ideologie i wielu innych aktorów. Po drugie jednak zależało mi również na tym, by potraktować nienawiść jako miejsce, w którym skupiają się zjawiska, procesy, prawidłowości oraz reguły określające specyfikę współczesnej nam rzeczywistości społecznej. Ponieważ, o czym przypomina Marian Jurkowski, słowo nienawidzić jest antonimem nawiedzieć, spokrewnionym z kolei z wiedzieć i widzieć, a oznaczającym aprobatę oraz lubienie, sprzyjanie czemuś (Jurkowski 1989), to moim celem było użycie nienawiści do tego, by widzieć i wiedzieć, a przez to tworzyć podstawy aprobaty dla świata, w którym żyjemy. Jednym z ważniejszych problemów, z jakim się dziś borykamy jest bowiem wyalienowanie z niego, którego źródłem jest jego nieprzejrzystość. Przyjąłem więc, iż problem ten najpełniej widoczny jest tam, gdzie mamy do czynienia z nienawiścią, bo ona sama jest bardzo często dramatyczną i bardzo okrutną formą, w jakiej próbujemy uczynić świat bardziej zrozumiałym. Oznacza to dla mnie, iż przyglądając się przejawom nienawiści i traktując ją jako układ, możliwe jest identyfikowanie jego uczestników, łączących ich relacji i tego, co jest przedmiotem wymian w nim zachodzących, odtwarzanie mechanizmów reprodukowania oraz zmiany tego układu. To z kolei sposób na rozumienie nie tylko samej nienawiści, ale też świata, który czyni ją możliwą, który na nią zezwala, a także tego, który z nią walczy, próbując ją wyeliminować lub ograniczyć choćby jej skalę. Układy nienawiści kondensują w sobie to wszystko, co tworzy aktualne formy uspołecznienia- to te ostatnie przecież są nie tylko kontekstem, w którym nienawidzimy, ale głównym źródłem tej postawy. Dlatego też badanie nienawiści jest dla mnie środkiem do poznawania współczesnego życia społecznego.

W dobie szybkiego rozwoju, zarówno w kontekście gospodarczym, jak i globalizacyjnym,
coraz większa liczba firm dąży do tego, by rozszerzyć swoją działalność na
rynki zagraniczne. Zrozumiałą konsekwencją tego rozwoju są implikacje w obszarze
zarządzania międzykulturowego.
Ludzkość dąży do międzykulturowej konwergencji w wyniku szybkiego rozwoju
ponadnarodowych korporacji, systematycznego wzrostu globalnej konkurencji,
powszechnego dostępu do produktów kultury masowej oraz eksplozji nowych mediów.
Różnice jednakże nie zanikają a współczesny świat pełen jest międzykulturowych
napięć, konfliktów i starć. Rosnące nierówności i niezgodności na tle religijnym,
etnicznym i społecznym pchają ludzkość w stronę dywergencji. W jej obliczu efektywne
zarządzanie jest niezbędne do osiągnięcia sukcesu w świecie współczesnych
organizacji. W związku z rosnącą globalizacją biznesu i wynikającym z tego coraz
większym zróżnicowaniem zasobów ludzkich, wysoka świadomość problemu oraz
wysoki poziom kompetencji w zarządzaniu międzykulturowym są niezbędne zarówno
dla młodych, jak i doświadczonych menedżerów.
Wiele z funkcjonujących nadal modeli i zasad zarządzania jawi się jako nieskuteczne
i przestarzałe, głównie z powodu postępującego kulturowego zróżnicowania.
W niniejszym tomie stawiamy sobie za cel ponowne przemyślenie, w jaki sposób
efektywnie organizację zaprojektować i jak nią zarządzać.
Życzę Państwu udanej lektury
Michał Chmielecki
Redaktor

W artykule analizuję popularną prasę dla kobiet w Polsce w perspektywie tradycji studiów kulturowych. W części pierwszej rekonstruuję teoretyczne zaplecze mojego wywodu: odnoszę się do tradycji szkoły z Birmingham oraz specyficznej relacji pomiędzy feminizmem akademickim a popularną prasą dla kobiet. W części drugiej — na przykładzie polskiego wydania „Cosmopolitan” — formułuję własne hipotezy dotyczące kolorowych czasopism skierowanych do kobiecego audytorium. W myśl mojego artykułu popularną prasę dla kobiet charakteryzują cztery jakości: (1) silna konwencja; (2) zdroworozsądkowy [Gramsciański] feminizm; (3) nacisk na performatywność seksualności oraz (4) refleksyjność. W podsumowaniu staram się dowieść, że prasa taka może okazać się sojusznikiem feminizmu w dążeniu do równouprawnienia kobiet w Polsce.

Książka jest zbiorem analiz form reprezentacji Innego w reportażu. Składa się z części teoretycznej, gdzie  omawiana jest etnopoetyka gatunku, jego ambicje translacyjne (kategoria "tłumaczenia kultur") oraz rola emocji w pracy reportera. W szkicach interpretacyjnych autorka bada twórczość Kapuścińskiego, Aleksijewicz, Tochmana, Góreckiego, Kuźniak, Ostałowskiej, Kalwasa i Marczewskiego.

Social movements have a special value for informal adult education. They can be seen as organizations that teach both their members and the public opinion: it’s main goals are critical,  and in the same socializing. In Poland, after 2015, with the development of black protests and the National Women's Strike, feminism became socialized. The struggle of women in Poland for reproductive rights and the maintenance of the abortion compromise has democratized the social feminist movement and intensified its educational processes. This article analyzes the informal education of adults in the contemporary women's movement in Poland as situated between the reproduction of the social order and its contestation and examines it as a space of counter-hegemony: recognized after Paulo Freire's pedagogy, Antonio Gramsci's practical philosophy, the critical pedagogy, assumptions and practice of the New Left, cultural studies and feminism.

Celem artykułu jest krytyczna, queerowa genealogia homonormatywności oraz porządku neoliberalnego kapitalizmu, w którym tę politykę asymilacji realizują reżimy tożsamościowe „gejostwa” i „lesbijstwa”. Tekst rozpoczynam od omówienia pojęcia oraz polityki homonormatywności oraz przedstawienia szerszego kontekstu neoliberalnego nowoczesnego systemu-świata. Wychodząc od Gramsciańskiego pojęcia „hegemonii kulturowej”, wskazuję na stopień, w jakim kapitalistyczny neoliberalizm zdeterminował porządek społeczny państw interesującego mnie regionu euroatlantyckiego, sprowadzając kulturę do usług i konsumpcji, a stosunki społeczne poddając tresurze odpolityczniającej ideologii neoliberalnego hiperindywidualizmu. Następnie przechodzę do, osadzonej bardziej materialnie, krytyki homonormatywnej dyscypliny, jakiej poddają bogatą i nieprzerwanie multiplikującą się społeczność odmieńców seksualnych, opanowane przez polityczne dyskursy „gejostwa” i „lesbijstwa”, mainstreamowe organizacje LGBT(Q), działające według dominującej logiki emancypacyjnej, która drogę do „lepszego świata” upatruje w emancypacji normatywnego „geja” oraz „lesbijki”, a instytucję coming outu czyni imperatywem moralnym. Wskazuję na liberalną i klasową naturę homonormatywności. Pokazując różne sfery przemocy nowoczesnego systemu-świata, jak i jednowymiarowość homonormatywnej polityki tożsamościowej organizacji LGBT(Q), proponuję alternatywne praktyki polityczne, wycelowane w demontaż generujących opresję oraz przemoc filarów i instytucji współczesnego systemu-świata. Postuluję intersekcjonalną politykę kulturowo-ekonomiczną łączącą perspektywę gospodarczą z kulturowo-społeczną; taką, która patrzy na jednostkę jako zdeterminowaną nie tylko przez orientację seksualną, ale również płeć, rasę, pozycję społeczną, klasę czy wreszcie przynależność do grupy etnicznej.

The aim of the article is to analyze the vandalism as a form of resistance to 'forced' participation in culture, made by the presence of art in urban space. The author presents a different approach to art in public spaces, paying attention to its invasive nature. Vandalism, was treated here as a form of resistance to the presence of art in public space, provoking further discussion and activates the circulation of social culture. Analyzed case (sculpture of Monika Szpener burned down in 2010) is an interesting example of a situation in which the theme of action in the name of the community occurs in the public debate, and the destruction of the work itself is the beginning of the social and artistic response, in this sense can be regarded as a form of (behavioral and interpretative) participation in culture.

Autorka podjęła próbę  rekonstrukcji semantycznego jądra konceptu MIŁOSIERDZIA w kulturze tradycyjnej  drogą prześledzenia ścieżek kognitywnych  przebiegających między pojęciami  współtworzącymi ciągi semantyczne na zasadzie opozycji i bliskoznaczności: krzywda/grzech –  współczucie –  litość  – sprawiedliwość – kara  oraz  grzech /krzywda –  – pokuta – wiara – wybaczenie – miłosierdzie – nadzieja.
Analiza  tekstów kultury ludowej  wskazuje na dwa odmienne systemy aksjologiczne, które kształtowały  koncept  MIŁOSIERDZIA z perspektywy boskiej i ludzkiej.  Ludzki wymiar MIŁOSIERDZIA  opiera się na współczuciu dla krzywdy ludzkiej, poczucia solidarności z ofiarą, co znajduje wyraz w obiegowych  sądach o sprawiedliwych karach, jakie spadają na winowajców za życia oraz obciążają ich dusze po śmierci. Natomiast z boskiej perspektywy skalę grzechu wyznacza pokuta oraz wiara w boskie miłosierdzie, które góruje nad sprawiedliwością ludzką i  dopuszcza całkowite przebaczenie win i przywraca nadzieję na zbawienie duszy.  Ilustrację dla boskiego wymiaru miłosierdzia stanowią stereotypowe motywy w ludowych narracjach o cudownych objawieniach, aktach mowy (ostrzeżeniach, nakazach przekazanych wybranym osobom przez Matkę Boską), rytuałach (odpustach, pielgrzymowaniach do miejsc świętych, peregrynacji cudownego  obrazu „Czarnej Madonny”, itp.).
Analiza ścieżek kognitywnych łączących koncepty powiązane z Miłosierdziem, pozwala na precyzyjniejsze określenie struktury pojęcia  opartego na wartościach, które je ukształtowały, jak też miejsca, jakie zajmują na skali plus – minus zależnie od przyjętej perspektywy.

The main objective of the book, which is a result of field research, was to study to which extend particular, on one hand well directed, on the other hand unreal, festive, ludic and ritualized intercultural folkloric practices (on the stage and at the backstage) can constitute an interactive response to the alienation and passivity of a human being in the contemporary world and his lack of sense of being a part of a community.
Intercultural folkloric festivals as syncretic structural-organisational systems of the intangible cultural heritage in the current era of increasing globalization could have the power of an interactional remedy on one side to an excessive individualization, on the other to the universalization and unification. Constituting a bridge between cultures, they awake from lethargy the participant of those events and they predispose them for being active. They motivate to the cognition, comparison and attempts to understand; to an interaction/transaction, that could have as an effect acceptation and integration, but also a polemics and controversy, negation, competition, and sometimes even a conflict, which when leading to mediation and negotiation could also be creative. Interfolkloristic dialog in action always results in exchange, transition and transformation. At the same time it becomes an opportunity to consolidate and to manifest one’s own cultural identity and declared values. In a situation of a multiplied and exposed spectacle those festivals open a way to interpret a contemporary culture as a performance. It is understood as an active show and a message at the same time; realization, rendition, action and transfer (suspended between dromena: happening, act and drama: a performed/played action), that have always a special intention. This specific succession of performances can constitute a guide on a cultural diversity, as well as a representation of a socio-cultural reality.
The book is a summing up of the author’s many years field studies, conducted in 2006-2011 among the participants of 37 European folkloristic and folk festivals (12 countries). Moreover, the book contains some significant postulates that, if realized, could contribute to intensify a multidimensional reflection and discussion on the mentioned issues, as to increase an emphasis on the awareness of the role and significance of the festivals and the folkloristic movement in the socio-cultural discourse (in the academic debate and in the popular culture), mostly in the context of intercultural relations and a cooperation in the field of safeguarding and management of the intangible cultural heritage.
The work has been awarded in 2014 the Ist price in the Competition for the best doctoral dissertation in the area of the sciences of culture, organized by the National Center for Culture Poland. The book in its printed version or in the form of an e-book could be purchased in the National Centre for Culture’s online shop  : http://bit.ly/2dkEZ3d  and on amazon.com: Festum Folkloricum and amazon.co.uk: Festum Folkloricum2

Tom, który oddajemy w ręce czytelniczek i czytelników jest już siódmym z międzywydawniczej serii, zainicjowanej przez filmoznawców łódzkich w latach 90. i podjętej przez Instytut Sztuk Audiowizualnych UJ w kolejnych dekadach. Proponujemy autorskie interpretacje twórczości zarówno reżyserów zasłużonych, niekiedy nieco niesłusznie zapomnianych, jak też przedstawicieli młodszego pokolenia, dotychczas nieobecnych w polskim piśmiennictwie naukowym. Wybrane kinematografie europejskie reprezentują pary twórców, bohaterów tomu: Włochy – Amelio Gianni i Valerio Zurlini, Hiszpanię Luis Garcia Berlanga i Juan Antonio Bardem, Szwecję Vilgot Sjöman i Bo Widerberg, Anglię Jack Clayton i Joe Wright, Turcję Nuri Bilge Ceylan i Zeki Demirkubuz, Niemcy Werner Herzog i Margarethe von Trotta, a Francję Leos Carax i Walerian Borowczyk.

Celem artykułu jest spojrzenie na praktyki „zrób to sam” realizowane przez osoby z niepełnosprawnościami jako formę z jednej strony pełnosprawnej innowacyjności i wynalazczości, z drugiej zaś jako strategie aktywistyczne, a więc mające na celu realną zmianę w codzienności osób z niepełnosprawnościami. Przykładem na którym omówione zostało majsterkowanie-aktywizm osób z niepełnosprawnościami jest powstanie i rozprzestrzenianie się wśród amerykańskiej społeczności niesłyszących usług telefonicznych,
opartych na przestarzałych wówczas dalekopisach (Model 15). Omówiony przykład jest przeciwwagą dla zastosowanej w tekście koncepcji design apartheidu i wskazuje jak skuteczna jest innowacyjność, gdy jej inicjatywa leży po stronie osób z
niepełnosprawnościami-przyszłych użytkowników.

Archiwum Kobiet IBL PAN i Instytut Religioznawstwa UJ zapraszają na SZÓSTE OTWARTE SEMINARIUM NAUKOWE Z CYKLU " DUCHOWOŚĆ KOBIET ". Spotkanie poświęcone będzie zagadnieniu kobiecych genealogii biblijnych. Podstawą do dyskusji będzie referat przygotowany przez dr Julię Lewandowską:
„I była matką Dziewicy Maryi i babką Boga i człowieka”: kobiece genealogie w interpretacjach źródeł wiary
Abstrakt:
Pamięć wspólnoty chrześcijańskiej negocjowana i konstruowana w pierwszych wiekach naszej ery jest pamięcią androcentryczną i, posługując się terminem ukutym przez Elizabeth Shüssler Fiorenzę, kyriarchiczną. Kanon Dobrej Nowiny i jej kolejne interpretacje Ojców i Doktorów Kościoła utrzymywały głos kobiet poza dominującym dyskursem publicznym. Jednak słowo i sprawczość kobiet stanowiły nieredukowalną część jej dziedzictwa i tradycji. Referat analizuje kilka przykładów poszukiwań kobiecych genealogii biblijnych wśród wczesnonowożytnych i współczesnych autorek podejmujących kwestie teologiczne. Kładzie nacisk na zmienne znaczenia godności i skromności [dignitas i modestia] jako środków retorycznych i jako manifestacji semantyczno-somatycznych w konstruowaniu funkcji i pojęcia autorki. Tekst jest moją pierwszą próbą podejścia do niezwykle aktualnego tematu przewartościowania/zrewidowania roli kobiet w ramach historii Kościoła katolickiego i jego magisterium. Ujęcie tego wątku z perspektywy teorii afektów otwiera nowe możliwości interpretacyjne, które przekraczają utrwalone dychotomie: kobiecy/męski, wewnątrz/na zewnątrz, centrum/peryferia, opór/asymilacja.

Artykuł stanowi krytyczną genealogię zachodniej gejowskiej post-subkultury bareback, która wyłoniła się w latach dziewięćdziesiątych XX wieku w reakcji na patologizację nienormatywnych praktyk seksualnych w publicznym dyskursie prewencji HIV/AIDS, heteronormatywizację gejostwa przez asymilacyjny nurt LGBT oraz jako niezgoda na funkcjonowanie w obrębie - narzuconej przez dominującą (biomedyczną i społeczną) konfigurację dyskursywną - narracji już (albo jeszcze nie) społecznie „uśmierconego”, ale już zawsze śmiercionośnego, bo (s)konstruowanego poprzez doświadczenia podatności i ryzyka, geja. Zaproponuję odczytanie post-subkultury bareback oraz pornografii typu bareback jako kulturowej krytyki hegemonicznego instytucjonalnego oraz ideologicznego status quo współczesnego systemu-świata, tj. heteronormatywnego dyskursu zdrowia publicznego, heteroprokreacyjnych filozofii polityczno-społecznych, filozofii neoliberalnego indywidualizmu czy prosystemowego dyskursu moralności.

Analizując powierzchowne interpretacje pracy Daniela Rycharskiego pokazuję jak łatwo postulowany przez Chantal Mouffe i Ernesta Laclau agonizm przeistacza się w krytykowany przez nich antagonizm. Widzę w tym symptom wyczerpania projektu sztuki krytycznej oraz dominującego w polskiej krytyce artystycznej paradygmatu prześmiewczo-konfrontacyjnego.

Post-­Marxist perspective perceived consumption primarily as an instrument of alienation. Cultural studies offered a different view. Focusing on using and reconstructing (both symbolic and physical) of goods, they argued that consumption may be a mechanism of authentic expression, a way of articulating consumer's personal meanings. Cultural studies also demon­ strated that consumers, through the process of consumption, can actively manifest their resistance to the market (or any imposed ideology). The paper traces the development of reflection on consumption within cultural studies, deriving from the work of Stuart Hall and Michel De Certeau, through the writings on subcultural and popcultural (in the sense of John Fiske) consumption, to contemporary subversive activities. It reveals the broad application of the notion of consumption for the purpose of describing contemporary social reality. The text discusses the concept of tactics and strategy, incorporation, as well as various forms of subversion. The author illustrates these concepts with observed examples or cases obtained from desk research. The paper examines the opposition potential of consumption, considers the cultural and social changes resulting from certain styles of consumption. It also poses the question of the status of consumer in today's market. It offers different ways of interpreting the above problems present in the area of cultural studies.

Łuczak, M. J. (2006). Od kolektywnej rytualizacji do rytualizowanej globalizacji. W: L. Rożek (red.), Język religii. Konstrukcje i dekonstrukcje (ss. 189-204). Częstochowa: AJD.
In this article I attempt to employ manner of Rene Girard's interpretation of history of culture and civilization. These mechanisms of functioning of human community, which suggested by Girard, and his manner of interpretation, will be a basis to analyse modem socio-culture phenomenon, especially in its global character. Analysis of mythological and biblical texts, and also modern 'text of culture', leads author of "The Scapegoat", to distinctly outline periodization of history. The periodization in which, the ritual and sacrificial starts of communities, undergo transformation due to anthropological significance of Judeo-Christian Bible. Despite religious crisis - defined by Girard as 'basic data of our times' – this biblical significance remains alive continuously, and it adopts form of social operation (care about victims), which appears as forgotten source of this operation, become recently more and more recognized, or negated. On the other side, author shows anthropological constancy of stereotype of violence - individual as well as collective. In this last aspect, violence adopts forms which are nowadays different from classic sacrificial mechanism of violence – nevertheless, always solving coming into being community crisis.
This article takes following topics:
1. collective act of violence/collective sacrificial mechanism and globalization of violence,
2. from sacralization of victims to institutionalization of care,
3. from conflict interactions to structural contradictions.

This article posits an integration of research into the literary culture under the banner of cultural literacy understood as studies of contemporary writing and reading practices.
This approach will facilitate accounting for and describing various phenomena which remain beyond the scope of current research into readership. The postulate of total
research aims at integrating data from various sources (both quantitative and qualitative) and in particular the ‘organic data’ available on the Internet.

The article considers the possibility of translating the names of emotions into other languages, taking into account cultural and sociolinguistic factors. Based on the concepts created by researchers in traductology (e.g. John C. Catford) or cultural linguistics (e.g. Anna Wierzbicka), it has been shown that the names of emotions can be perceived as untranslatable, especially in the context of searching for their one-word equivalents in other languages. Attention was paid to such names, the meaning of which is closely related to the culture of a given society (e.g. historical events) and therefore they should be classified as the so-called mentifacts, defined by Donald W. Klopf as affective and cognitive factors shaping the perception of the world by a given community. The proposed way of explaining the meanings of the names of emotions is the description of exemplary situations as a result of which they arise or with which they are commonly associated in a given society. In the summary, it was emphasized that the names of emotions are keywords with which you can learn not only a foreign language, but also culture.

Reflection on the place of Christianity in the modern world is one of the leading topics of current philosophical debate. It focuses the key issues of theology and develops in a particular way many interesting ecclesiological topics. This article analyzes the theological-philosophical message of the dialogue between Joseph Sadzik SAC, founder of the Centre for Dialogue in Paris - an institution that had enormous importance for Polish intellectual life in exile, including Catholic theology - with Czesław Milosz, the Nobel Prizewinner. The article examines the contribution of Joseph Sadzik in the field of ‘theology of culture’, based on his publications from his doctorate on the aesthetics of Heidegger (one of the first in the world) to his philosophical and theological essays published in Miłosz’s translations of the Bible.

Moje wystąpienie będzie krytyczną refleksją nad związkami poliamorycznymi/ związkami wieloosobowymi. W referacie chciałbym zastanowić się nad "granicami" takich relacji: m.in. w jakim stopniu ulegają normatywnym reżimom młodości czy pełnosprawności - jakie ciała mogą sobie pozwolić na życie w takich związkach; jak funkcjonuje i jakie są (do przepracowania) granice ekonomii emocjonalnej w takich związkach.