Burak Bilgiç

Arapca bir kelime olan tezkire, hatirlamaya vesile olan sey demektir. Şair tezkireleri, sairlerin toplandigi biyografik eserlerdir ve edebiyat tarihimizin vazgecilmez kaynaklaridir. Ilk ornekleri Arap edebiyatinda gorulen turun Fars ve Turk edebiyatinda da bircok ornegi verilmistir. Anadolu sahasi Turk edebiyatinda XVI. yuzyildan XX. Yuzyila kadar hic kesintiye ugramadan sair tezkiresi yazilmistir. Tezkirelerde sairlerin hayatlari, eserleri yaninda sair ve eser degerlendirmelerine de yer verildiginden, bu tur eserler devrin poetikasini da ortaya koyarlar. Tezkireler genellikle secili ve edebi sanatlarla suslu nesirle yazildiklari icin uslup incelemeleri icin de malzemedirler.

Özet 1940'l› y›llarda sanat hayat›na at›lan Ümit Yaşar uzun y›llar, romantik aşk, kad›n, ayr›l›k, ölüm, çaresizlik konular›n› işleyen lirik şiirleri, rubaileri, taşlama ve hicivleri ile bir döneme dam-gas›n› vurmuş, hiçbir edebî harekete dahil olmadan, kendi tarz›n› yaratabilmiş bir şairdir. Ölümü-nün üzerinden yirmi y›la yak›n bir zaman geçmesine rağmen üzerinde ciddî bir çal›şma yap›lma-mas› dikkat çekicidir. Bu çal›şma, 1926-1984 y›llar› aras›nda yaşam›ş olan Ümit Yaşar'›n bütünüyle şiirini konu al-maktad›r. Abstract Ümit Yaşar Oğuzcan, who started started writing poetry in the 1940's, became a prominent figure in the field of lyric poetry, and satire which dealt with love, women, separation, death and helplessness. Oğuzcan was one of the poets who developed his own style because he did not belong to any group of literary movements. It is also interesting to see that almost 20 years after his death, his poetry has not yet been the subject of any scholarly work. This paper aims to illustrate Ümit Yaşar Oğuzcan (1926-1984) world of poetry.

a. İmale (çekme, uzatma): Kısa olan bazı hecelerin ölçüye uydurulması için uzun okunmasına denir. b. Zihaf (kısma): İmalenin tersidir. Arapça ve Farsça sözcüklerdeki uzun heceyi, ölçünün gerektirdiği yerde kısa hece gibi okumaya denir. c. Med (kabartma): Aruzda ritim denen iç ahengi sağlamak amacıyla iki heceyi bir hece durumuna getirmek, yani bir tam sesi bir buçuk sese yükseltmektir. Med, her zaman bir uzun hece ve onu takip eden kısa hece arasında yapılır. Yani med, iki kapalı hece arasında bir açık hece bulunması gerektiğinde sonu bir uzun ünlü ve bir ünsüzle biten birinci heceyi imaleden biraz daha uzun okumaktır. d. Vasl (ulama, ulaştırma, liyezon):Kapalı bir heceyi açık höle getirmek için, son hecesi ünsüz bir harfle biten bir sözcüğün, kendinden sonra gelen ve ilk hecesi ünlü olan sözcüğe kendiliğinden bağlanması ve iki sözcüğün tek sözcük gibi okunmasıdır. Ulama aslında bir kusur sayılmaz, çünkü şiirdeki musikiyi artırır.