- Sinop Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Arkeoloji Bölümü, Osmaniye Mahallesi, Üniversite Caddesi No:52G / Sinop
Sinop University, Faculty of Arts and Sciences, Department of Archaeology, Osmaniye District, University Street No:52G / Sinop - Türkiye - 0 368 271 55 16-4295
Antik Dönem hekimleri uyguladıkları tedavi yöntemlerinde önce hijyene önem vermişler ve asklepionları genelde sıcak ve soğuk su kaynaklarının bulundukları alanlara kurmuşlardır. Bu sağlık merkezlerinde hastalar kendilerini kutsal bir ele... more
Antik Dönem hekimleri uyguladıkları tedavi yöntemlerinde önce hijyene önem
vermişler ve asklepionları genelde sıcak ve soğuk su kaynaklarının bulundukları
alanlara kurmuşlardır. Bu sağlık merkezlerinde hastalar kendilerini kutsal bir ele
teslim etmiş olmanın psikolojik rahatlığı içinde tedavi olurlardı. Hekimler hastalarına
öncelikli olarak diyet uygularlar, diyet sonrası farmasötik tedaviye geçerlerdi. Bazı
bitkisel ilaçlar ile uygulanan bu tedavi yöntemine cevap vermeyen hastalar için
cerrahi müdahaleye başvurulurdu. Yetersiz anestezi uygulamalarından dolayı
hastaların acı çekmelerini önlemek için cerrahi müdahalelerin en kısa zamanda
sonlandırılması gerekiyordu. Bu nedenle cerrahi aletlerin ameliyat esnasında zaman
kaybını önlemek için ergonomik olmasının yanı sıra çok amaçlı kullanılabilir şekilde
dizayn edilmelerine dikkat edilirdi. Bir ucu sonda, dilatatör, delici, spatül, damlalık,
diğer ucu kaşık, kanca, iğne, bisturi vs. olarak tasarlanmış, bronz, gümüş, kemik ve
fildişinden yapılmış cerrahi aletler en sık rastlanılan örneklerdir. Bu makalede, Selçuk
Üniversitesi Arkeoloji Bölümü’nde bulunan bazı tıp aletlerinin tanımları yapılmaya
çalışılacaktır.
ABSTRACT
Ancient Period physicians gave priority to hygiene at treatment methods applications
and they generally established their asclepions just to hot or cold water resource
areas. The patients treated in psychological comfort in those health centers because
of delivering themselves to holy hands. First of all the physicians apply diet to their
patients, after diet they applied pharmaceutics treatment. The patients who don’t
reply those treatments via herbal medicines were applied to surgical intervention.
The surgical intervention had to be finalized in the shortest time to prevent suffer
so much due to insufficient anesthesia applications. So the medical tools had to
be designed ergonomic to prevent time loosing during operation and also to be
multifunctional. To most common seen medical tools were one end is catheter,
dilatators, driller, spatula, dripper other end is spoon, hook, needle, bistoury etc. and
they are made of bronze, silver, bone and ivory. In this article, some of medical tools
that are in the Selçuk University Archeology Department will be tried to be defined.
vermişler ve asklepionları genelde sıcak ve soğuk su kaynaklarının bulundukları
alanlara kurmuşlardır. Bu sağlık merkezlerinde hastalar kendilerini kutsal bir ele
teslim etmiş olmanın psikolojik rahatlığı içinde tedavi olurlardı. Hekimler hastalarına
öncelikli olarak diyet uygularlar, diyet sonrası farmasötik tedaviye geçerlerdi. Bazı
bitkisel ilaçlar ile uygulanan bu tedavi yöntemine cevap vermeyen hastalar için
cerrahi müdahaleye başvurulurdu. Yetersiz anestezi uygulamalarından dolayı
hastaların acı çekmelerini önlemek için cerrahi müdahalelerin en kısa zamanda
sonlandırılması gerekiyordu. Bu nedenle cerrahi aletlerin ameliyat esnasında zaman
kaybını önlemek için ergonomik olmasının yanı sıra çok amaçlı kullanılabilir şekilde
dizayn edilmelerine dikkat edilirdi. Bir ucu sonda, dilatatör, delici, spatül, damlalık,
diğer ucu kaşık, kanca, iğne, bisturi vs. olarak tasarlanmış, bronz, gümüş, kemik ve
fildişinden yapılmış cerrahi aletler en sık rastlanılan örneklerdir. Bu makalede, Selçuk
Üniversitesi Arkeoloji Bölümü’nde bulunan bazı tıp aletlerinin tanımları yapılmaya
çalışılacaktır.
ABSTRACT
Ancient Period physicians gave priority to hygiene at treatment methods applications
and they generally established their asclepions just to hot or cold water resource
areas. The patients treated in psychological comfort in those health centers because
of delivering themselves to holy hands. First of all the physicians apply diet to their
patients, after diet they applied pharmaceutics treatment. The patients who don’t
reply those treatments via herbal medicines were applied to surgical intervention.
The surgical intervention had to be finalized in the shortest time to prevent suffer
so much due to insufficient anesthesia applications. So the medical tools had to
be designed ergonomic to prevent time loosing during operation and also to be
multifunctional. To most common seen medical tools were one end is catheter,
dilatators, driller, spatula, dripper other end is spoon, hook, needle, bistoury etc. and
they are made of bronze, silver, bone and ivory. In this article, some of medical tools
that are in the Selçuk University Archeology Department will be tried to be defined.
Research Interests:
Hacı Paşa ismiyle de bilinen Hekim Celâlüddin Hızır’ın yazmış olduğu Müntahab-ı Şifâ adlı eser, Anadolu’da yazılmış ilk Türkçe tıp kitapları arasında yer almaktadır. Yaptığı çalışmalar ve yazdığı kitaplarla tıp bilimine büyük katkıları... more
Hacı Paşa ismiyle de bilinen Hekim Celâlüddin Hızır’ın yazmış olduğu
Müntahab-ı Şifâ adlı eser, Anadolu’da yazılmış ilk Türkçe tıp
kitapları arasında yer almaktadır. Yaptığı çalışmalar ve yazdığı kitaplarla
tıp bilimine büyük katkıları olan Hacı Paşa, Müntahab-ı Şifâ’yı,
Arapça yazdığı Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm isimli tıp kitabını özetleyip,
Türkçe’ye çevirerek oluşturmuştur. Müntahab-ı Şifâ’nın temelini
teşkil eden Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm’ın, Hacı Paşa’nın bizzat
kendi el yazısıyla yazdığı nüshası Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi’ndedir.
Hacı Paşa bu eseri Aydınoğlu İsâ Bey adına Arapça olarak
14. yüzyılda kaleme almıştır. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm temelde;
teorik ve pratik tıp bilgileri, yiyecekler- içecekler ve ilaçlar, organların
ve tüm vücudun hastalıkları ile tedavileri olmak üzere dört bölümden
meydana gelmiştir. Hacı Paşa, Müntahab-ı Şifâ’yı takdim ederken, bu
kitabı hekimin bulunmadığı bir yerde halkın da kitabı anlayıp, gerekli
tedavilere kısmen de olsa başvurabilmeleri için sade bir şekilde hazırladığını
belirtmiştir. Bunun için de kitapta karmaşık tıbbi anlatımlardan
kaçınmıştır. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm’ın özeti olan Müntahab-ı
Şifâ adlı eser üç ana bölümden (bahs) oluşmaktadır. Birinci bölüm; tıp
bilgileri ve tıbbın amacının detaylı bir şekilde anlatıldığı iki alt bölüme(teorik ve pratik kısımları) ayrılmıştır. İkinci bölümde; tedavi amaçlı
kullanılacak gıdalar, şerbetler ve ilaçlar listelenmiştir. Üçüncü ve son
bölümde; hastalık sebepleri, belirtileri ve bu hastalıkların tedavisinde
kullanılacak ilaçların terkipleri detaylıca açıklanmıştır. Müntahab-ı
Şifâ vasıtasıyla, temelinde Antik Dönem düşünürlerinin prima materialarının
yer aldığı ve zamanla geliştirilerek Antik Dönem tıbbının
hastalık, iyileşme ve sağlık halinin dengede olma ölçütü olan Humoral
Patoloji Teorisi’nin Hacı Paşa tarafından da baz alındığı görülmektedir.
Hacı Paşa, ekseriyetle kendi tıbbi uygulamalarını aktararak yazdığı
Müntahab-ı Şifâ’yı oluştururken, yararlandığı Antik Dönem’in batılı
ve Ortaçağ’ın doğulu seçkin hekim ve bilginlerinin isimlerini bilhassa
açıklamıştır. Aristoteles, Hippokrates, Ephesoslu Rufus, Galenos, bu
eserde alıntı yaptığını belirttiği Antik Dönem batı tıbbının ünlü hekimlerinden
bazılarıdır. Hacı Paşa, bu hekim ve bilginlerden birtakım
hastalıkların tedavi yöntemleriyle ilgili alıntılar yaptığını ve bu özel
tedavi metotlarını önermeden önce hastalar üzerinde uyguladığını üstünde
durarak açıklamıştır. Hacı Paşa, bu tedavi yöntemlerini aktarırken
de öncelikli olarak formülünü hangi hekimden aldığını söylediği
basit ve karmaşık ilaçların terkiplerini, bunların hangi hastalıkların
tedavisinde ve nasıl tatbik edileceklerini detaylı olarak belirtmiştir. Bu
çalışmada, Müntahâb-ı Şifâ’nın içeriğindeki teorik ve pratik bilgiler,
Antik Dönem batı tıbbının bilgileriyle karşılaştırılarak dönemin tıp
literatürü incelenmeye çalışılacaktır.
The Manifestation of Medicine of Ancient Period in Müntahab-ı Şifâ
Abstract
The work with the name of Müntahab-ı Şifâ written by Physician
Celâlüddin Hızır who is known as Hacı Paşa is regarded as one of
the first Turkish medicine books written in Anatolia. Hacı Paşa who
provided giant contributions to the science of medicine through
his studies and the books he wrote, formed Müntahab-ı Şifâ by
summarizing then translating his book called Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’lÂlâm
from Arabic to Turkish. The manuscript of Şifâü’l-Eskâm ve
Devâü’l-Âlâm which forms the basis of the Müntahab-ı Şifâ, is in
the Topkapı Palace Museum Library and it is written by Hacı Paşa
himself. Hacı Paşa wrote this work in Arabic on behalf of Aydınoğlu
İsâ Bey in the 14th century. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm is basically
consists of four chapters; theoretical and practical medical knowledge,
food-drinks and medicines, diseases and treatments of organs and
the whole body. While presenting Müntahab-ı Şifâ, Hacı Paşa stated
that he had prepared this book for a place where the physician was
not available, so that the public also could understand the book and
apply it to the necessary treatments partially. For this, he avoided
complicated medical explanations in the book. The work with the
name of Müntahab-ı Şifâ, which is the summary of Şifâü’l-Eskâm ve
Devâü’l-Âlâm, consists of three main chapters (topics). First chapter;
it is divided into two sub-sections (theoretical and practical parts), in
which medical information and the purpose of medicine are described
in detail. In the second chapter; the foods, caudles and medicines to be
used for therapeutic purposes are listed. In the third and last chapter;
disease causes, symptoms and the compositions of the drugs to be used
in the treatment of these diseases are explained in detail. Through the
work called Müntahab-ı Şifâ it is seen that, the humoral pathology
theory which based on the prima materias of antique thinkers then
gradually developed and became the criterion of disease, healing and
equilibrium of health status of the medicine of antiquity is also based
by Hacı Paşa. While forming Müntahab-ı Şifâ which he wrote largely
through narrating his own medical applications, Hacı Paşa especially
explained the exclusive names of the physicians and the scholars of
both from Antique Age of the West and Middle Age of the East.
Aristoteles, Hippokrates, Rufus of Ephesos, Galenos are some of the
famous physicians of the ancient western medicine, which he cited in
this work. Hacı Paşa notedly stated that he cited some of the methods
of treating of some diseases from these physicians and scholars and
he applied those specific treatment methods on the patients before he suggested them. While transferring these treatment methods,
Hacı Paşa firstly stated in detail which physician he got his formula
from, the compositions of the simple and complex medicines he said,
the treatment of these diseases and how they should be applied. In
this article, the theoretical and practical knowledge in the content of
Müntahab-ı Şifâ will be compared with the knowledge of the western
medicine of antiquity, so the medical literature of the period will be
examined.
Müntahab-ı Şifâ adlı eser, Anadolu’da yazılmış ilk Türkçe tıp
kitapları arasında yer almaktadır. Yaptığı çalışmalar ve yazdığı kitaplarla
tıp bilimine büyük katkıları olan Hacı Paşa, Müntahab-ı Şifâ’yı,
Arapça yazdığı Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm isimli tıp kitabını özetleyip,
Türkçe’ye çevirerek oluşturmuştur. Müntahab-ı Şifâ’nın temelini
teşkil eden Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm’ın, Hacı Paşa’nın bizzat
kendi el yazısıyla yazdığı nüshası Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi’ndedir.
Hacı Paşa bu eseri Aydınoğlu İsâ Bey adına Arapça olarak
14. yüzyılda kaleme almıştır. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm temelde;
teorik ve pratik tıp bilgileri, yiyecekler- içecekler ve ilaçlar, organların
ve tüm vücudun hastalıkları ile tedavileri olmak üzere dört bölümden
meydana gelmiştir. Hacı Paşa, Müntahab-ı Şifâ’yı takdim ederken, bu
kitabı hekimin bulunmadığı bir yerde halkın da kitabı anlayıp, gerekli
tedavilere kısmen de olsa başvurabilmeleri için sade bir şekilde hazırladığını
belirtmiştir. Bunun için de kitapta karmaşık tıbbi anlatımlardan
kaçınmıştır. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm’ın özeti olan Müntahab-ı
Şifâ adlı eser üç ana bölümden (bahs) oluşmaktadır. Birinci bölüm; tıp
bilgileri ve tıbbın amacının detaylı bir şekilde anlatıldığı iki alt bölüme(teorik ve pratik kısımları) ayrılmıştır. İkinci bölümde; tedavi amaçlı
kullanılacak gıdalar, şerbetler ve ilaçlar listelenmiştir. Üçüncü ve son
bölümde; hastalık sebepleri, belirtileri ve bu hastalıkların tedavisinde
kullanılacak ilaçların terkipleri detaylıca açıklanmıştır. Müntahab-ı
Şifâ vasıtasıyla, temelinde Antik Dönem düşünürlerinin prima materialarının
yer aldığı ve zamanla geliştirilerek Antik Dönem tıbbının
hastalık, iyileşme ve sağlık halinin dengede olma ölçütü olan Humoral
Patoloji Teorisi’nin Hacı Paşa tarafından da baz alındığı görülmektedir.
Hacı Paşa, ekseriyetle kendi tıbbi uygulamalarını aktararak yazdığı
Müntahab-ı Şifâ’yı oluştururken, yararlandığı Antik Dönem’in batılı
ve Ortaçağ’ın doğulu seçkin hekim ve bilginlerinin isimlerini bilhassa
açıklamıştır. Aristoteles, Hippokrates, Ephesoslu Rufus, Galenos, bu
eserde alıntı yaptığını belirttiği Antik Dönem batı tıbbının ünlü hekimlerinden
bazılarıdır. Hacı Paşa, bu hekim ve bilginlerden birtakım
hastalıkların tedavi yöntemleriyle ilgili alıntılar yaptığını ve bu özel
tedavi metotlarını önermeden önce hastalar üzerinde uyguladığını üstünde
durarak açıklamıştır. Hacı Paşa, bu tedavi yöntemlerini aktarırken
de öncelikli olarak formülünü hangi hekimden aldığını söylediği
basit ve karmaşık ilaçların terkiplerini, bunların hangi hastalıkların
tedavisinde ve nasıl tatbik edileceklerini detaylı olarak belirtmiştir. Bu
çalışmada, Müntahâb-ı Şifâ’nın içeriğindeki teorik ve pratik bilgiler,
Antik Dönem batı tıbbının bilgileriyle karşılaştırılarak dönemin tıp
literatürü incelenmeye çalışılacaktır.
The Manifestation of Medicine of Ancient Period in Müntahab-ı Şifâ
Abstract
The work with the name of Müntahab-ı Şifâ written by Physician
Celâlüddin Hızır who is known as Hacı Paşa is regarded as one of
the first Turkish medicine books written in Anatolia. Hacı Paşa who
provided giant contributions to the science of medicine through
his studies and the books he wrote, formed Müntahab-ı Şifâ by
summarizing then translating his book called Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’lÂlâm
from Arabic to Turkish. The manuscript of Şifâü’l-Eskâm ve
Devâü’l-Âlâm which forms the basis of the Müntahab-ı Şifâ, is in
the Topkapı Palace Museum Library and it is written by Hacı Paşa
himself. Hacı Paşa wrote this work in Arabic on behalf of Aydınoğlu
İsâ Bey in the 14th century. Şifâü’l-Eskâm ve Devâü’l-Âlâm is basically
consists of four chapters; theoretical and practical medical knowledge,
food-drinks and medicines, diseases and treatments of organs and
the whole body. While presenting Müntahab-ı Şifâ, Hacı Paşa stated
that he had prepared this book for a place where the physician was
not available, so that the public also could understand the book and
apply it to the necessary treatments partially. For this, he avoided
complicated medical explanations in the book. The work with the
name of Müntahab-ı Şifâ, which is the summary of Şifâü’l-Eskâm ve
Devâü’l-Âlâm, consists of three main chapters (topics). First chapter;
it is divided into two sub-sections (theoretical and practical parts), in
which medical information and the purpose of medicine are described
in detail. In the second chapter; the foods, caudles and medicines to be
used for therapeutic purposes are listed. In the third and last chapter;
disease causes, symptoms and the compositions of the drugs to be used
in the treatment of these diseases are explained in detail. Through the
work called Müntahab-ı Şifâ it is seen that, the humoral pathology
theory which based on the prima materias of antique thinkers then
gradually developed and became the criterion of disease, healing and
equilibrium of health status of the medicine of antiquity is also based
by Hacı Paşa. While forming Müntahab-ı Şifâ which he wrote largely
through narrating his own medical applications, Hacı Paşa especially
explained the exclusive names of the physicians and the scholars of
both from Antique Age of the West and Middle Age of the East.
Aristoteles, Hippokrates, Rufus of Ephesos, Galenos are some of the
famous physicians of the ancient western medicine, which he cited in
this work. Hacı Paşa notedly stated that he cited some of the methods
of treating of some diseases from these physicians and scholars and
he applied those specific treatment methods on the patients before he suggested them. While transferring these treatment methods,
Hacı Paşa firstly stated in detail which physician he got his formula
from, the compositions of the simple and complex medicines he said,
the treatment of these diseases and how they should be applied. In
this article, the theoretical and practical knowledge in the content of
Müntahab-ı Şifâ will be compared with the knowledge of the western
medicine of antiquity, so the medical literature of the period will be
examined.
Research Interests:
Hekim Bereket, Anadolu’da Türkçe yazılmış ilk tıp kitapları arasında olduğu kabul edilen Tuhfe-i Mübarizi adlı kitabında, tıbbın çeşitli alanlarında teorik ve pratik bilgiler vermiştir. Antik Dönem Tıbbının yapı taşı olan humoral patoloji... more
Hekim Bereket, Anadolu’da Türkçe yazılmış ilk tıp kitapları arasında olduğu kabul edilen Tuhfe-i Mübarizi adlı kitabında, tıbbın çeşitli alanlarında teorik ve pratik bilgiler vermiştir. Antik Dönem Tıbbının yapı taşı olan humoral patoloji kuramının temel alındığı bu kitapta, hastalık ve sağlık kavramlarını çeşitli modellerle açıklamıştır. Sağlığı korumak ve hastalığın kronik doğasıyla savaşmak için hastalık önleyici yaklaşımlara öncelik tanımıştır. Hastalık durumunun var olduğu iyileşme sürecinde, boşaltım tedavilerinden, farmasötik tedavi metotlarına dek geniş bir yelpaze sunmuştur. Bu eser vasıtasıyla; Antik Dönem’de temelleri belirgin bir şekilde atılan ve Orta Çağ’da Doğu’da gelişen tıp biliminin, Anadolu Selçukluları Dönemi’nden itibaren ve sonrasında kesinti görmeden ilerleme kaydettiği takip edilebilmektedir.
THE INFLUENCES OF MEDICINE OF ANTIQUITY ON THE MEDICAL PRACTICES OF PHYSICIAN BEREKET
ABSTRACT
Physician Bereket gave theoretical and practical information of various fields of medicine in his book titled Tufhe-i Mübarizi which is accepted as one of the first Turkish medicine books written in Anatolia. He explained the concepts of health and illness by using various models in this book in which the theory of humoral pathology that was the constituent of the medicine of antiquity is the basis. He gave priority to disease-preventive approaches to maintain good health and to fight against the chronic nature of disease. He presented a wide spectrum of treatment in the process of healing while disease condition lasts, from discharge treatments to pharmaceutical treatments. By this book, it can be seen that the medicine has been progressing continuously since antiquity when the foundations of medicine established, including the Anatolian Seljuk period and the Medieval period of Orient and later on.
THE INFLUENCES OF MEDICINE OF ANTIQUITY ON THE MEDICAL PRACTICES OF PHYSICIAN BEREKET
ABSTRACT
Physician Bereket gave theoretical and practical information of various fields of medicine in his book titled Tufhe-i Mübarizi which is accepted as one of the first Turkish medicine books written in Anatolia. He explained the concepts of health and illness by using various models in this book in which the theory of humoral pathology that was the constituent of the medicine of antiquity is the basis. He gave priority to disease-preventive approaches to maintain good health and to fight against the chronic nature of disease. He presented a wide spectrum of treatment in the process of healing while disease condition lasts, from discharge treatments to pharmaceutical treatments. By this book, it can be seen that the medicine has been progressing continuously since antiquity when the foundations of medicine established, including the Anatolian Seljuk period and the Medieval period of Orient and later on.
Research Interests:
Upon the death of the King of Kappadokia Ariarathes V Eusebes Philopator while he was suppressing the Aristonikos Revolt in 129 BC his wife, Queen Nysa, ascended to the Kappadokia throne. In the year of 120 BC after the death of the King... more
Upon the death of the King of Kappadokia Ariarathes V Eusebes Philopator while he was suppressing the Aristonikos Revolt
in 129 BC his wife, Queen Nysa, ascended to the Kappadokia throne. In the year of 120 BC after the death of the King of Pontos
Mithridates V Euergetes, his wife the Queen Laodike, who was the daughter of Antiokhos IV Epiphanes-the King of Seleukos, took over
the management of the Kingdom. In Anatolia in the 2nd century BC, during the power of Queen of Kappadokia Nysa and the Queen of
Pontos Laodike in the areas of their reign, the management, the fights for the throne, their sacrifices for the sake of their sympathy for
Rome damaged the politics of Kappadokia and Pontos Kingdom to a great extent.
in 129 BC his wife, Queen Nysa, ascended to the Kappadokia throne. In the year of 120 BC after the death of the King of Pontos
Mithridates V Euergetes, his wife the Queen Laodike, who was the daughter of Antiokhos IV Epiphanes-the King of Seleukos, took over
the management of the Kingdom. In Anatolia in the 2nd century BC, during the power of Queen of Kappadokia Nysa and the Queen of
Pontos Laodike in the areas of their reign, the management, the fights for the throne, their sacrifices for the sake of their sympathy for
Rome damaged the politics of Kappadokia and Pontos Kingdom to a great extent.
Research Interests:
When Sinop was founded by the the people Miletos, it became the main colony in the Southern Black Sea. Many wrecks dating from the Antiquity to the present day are present under water around Sinop and a new wreck can be discovered every... more
When Sinop was founded by the the people Miletos, it became the main colony in the Southern Black Sea. Many wrecks dating from the Antiquity to the present day are present under water around Sinop and a new wreck can be discovered every day. Some of the submerged wrecks can be dived with SCUBA, however, the sheet metal shipwrecks on the shores of Sinop are particularly attractive for those who want to dive deep underwater. The dives in the shallow waters from 40 meters described in this article were made with SCUBA system. Dives that are deeper than 40 meters are carried out with mixed gas trimix equipment. These wrecks are at the ideal depth for diving tourism with technical diving, ie diving with mixed gas trimix equipment and the wrecks are in perfect condition. Diving with trained guide divers will be a protective feature for some of our underwater cultural elements, since it is easy to determine whether there are any losses when compared to the previous day, by the controlled photographed and videos taken each day. The protected area on the Sinop coast and the prohibition of sportive diving practices have caused more destruction than preserving our underwater cultural heritage, since, when well-meaning people and scientists who obey the prohibitions moved away from the prohibited areas in the sea; underwater sites where cultural assets are left to the disposal of malicious people then these cultural assets were looted. Some submerged wrecks, which may be damaged by divings, must immediately be underwater excavations done then exhibiting them in the museum will be accurate and this will add value to Sinop tourism.
Research Interests: Archaeology, Tourism Studies, Byzantine Studies, Ottoman Empire, Roman Empire, and 15 moreUnderwater Archaeology, TURİZM, Arkeoloji, Scuba Diving, Black Sea, Scientific Diving, Sinope, Karadeniz, Eastern Roman Empire, Su Altı, Roma İMparatorluğu, Sinope, Black Sea, Su Altı Arkeolojisi, Diogenes of Sinope, and Su Altı Dalış Turizmi
Research Interests:
Research Interests: Anatolian Archaeology, Funerary Archaeology, Ancient DNA (Archaeology), Ancient DNA Research, Ancient DNA (Anthropology), and 15 moreArcheometry, Ancient DNA, Genomic DNA, DNA isolation, Archeological, Archeometry, Human Skeletal Remains, Genetic Analysis, Arkeometri, Skeletal Remains, Contamination Control, Molecular Diagnosis, Ancient DNA of Human Populations, Lagina Hekate Sanctuary, yatağan, and Börükçü
Research Interests: Antik Çağ, Osmanlı Tarihi, Sinope, Osmanlıca, Osmanlı Kadınları, and 13 moreMezar Steli, Antik Dönem, Antik Dönem Mezarları, Osmanlı Mezartaşları, Mezar taşları, Sinope, Black Sea, Mezartaşı Kitabeleri, Mezar Taşı, Selçuklu mezartaşları, Osmanlı Dönemi Mezarlıkları ve Mezar Taşları, Antik Dönemde Denizcilik, Türk Mezar Taşları, and Osmanlı Mezar Taşları
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Öz Sinop kent sınırları dahilinde, Neolitik Dönem’den itibaren iskanın varlığı bilimsel çalışmalar neticesinde ortaya çıkmıştır. Tarihi oldukça eskiye giden Sinop kenti, sahip olduğu arkeolojik eserler açısından etkileyicidir. Bu... more
Öz
Sinop kent sınırları dahilinde, Neolitik Dönem’den itibaren iskanın varlığı bilimsel çalışmalar neticesinde ortaya çıkmıştır. Tarihi oldukça eskiye giden Sinop kenti, sahip olduğu arkeolojik eserler açısından etkileyicidir. Bu arkeolojik eserler, gezi rotasına dönüştürülerek, ziyaretçilere sunulabilir zira bu arkeolojik eserlerde ziyaretçilerin fazla olmadığı görülmekte, bazılarında ise nadir olduğu müşahede edilmekte. İl Kültür ve Turizm
Müdürlüğü gibi kurumların öncülüğünde bu arkeolojik eserler tanıtılabilir, eserler ziyaret edilebilir hale getirilebilir, eserlere turlar düzenlenebilir. Bahsi geçen eserlerden birkaçı, iyi düzenlenmiş rota ile aynı gün
içerisinde ziyaret edilebilir. Bu arkeolojik eserlerin bazıları şunlardır: Sinop Merkez’de olanlar; Antik Dönem şehir surları, Meydankapı mahallesindeki Bizans Dönemi kilise kalıntısı, Arkeoloji Müzesi bahçesindeki MÖ IV.
yüzyıla tarihlenen Serapis Tapınağı, Balatlar Kilisesi olarak da bilinen Antik Dönem Yapı Topluluğu, Kefevi mahallesindeki Bizans Dönemi kilise, Ada mahallesindeki Roma Dönemi su deposu, Ada mahallesindeki hipoje
mezarlar, Ada mahallesindeki tünel ağzı/tümülüs girişi, Ada mahallesindeki potern. İlçelerde olanlardan bazıları ise şunlardır: Boyabat ilçesinde Salar Köyü Kaya Mezarı, Durağan ilçesinde Ambarkaya Kaya Mezarı ve Terelek Kaya Mezarı.
Anahtar Kelimeler: Sinop Kenti, Gezi Rotası, Serapis Tapınağı, Salar Köyü Kaya Mezarı, Turizm.
Abstract
The existence of settlement within the city limits of Sinop since the Neolithic Period has emerged as a result of scientific studies. The city of Sinop, whose history goes back a long way, is impressive in terms of
archaeological artifacts. These archaeological artifacts can be turned into a sightseeing route and presented to visitors because it is seen that there are not many visitors in these archeological artifacts, some are observed to be rare. Under the leadership of institutions such as the Provincial Directorate of Culture and Tourism, these archaeological artifacts can be promoted, can be made visitable and tours can be organized to these artifacts. A few of the aforementioned artifacts can be visited on the same day with the well-organized route. Some of these archaeological artifacts are: Which in the center of Sinop; Ancient city walls, church ruins in Meydankapı Neighborhood dated to Byzantine Period, the Temple of Serapis dated to the IV. century BC which is in the the garden of the Archaeological Museum, Ancient Building Complex also known as Balatlar Church, Byzantine Period Church in Kefevi Neighborhood, Roman Period water tank in Ada Neighborhood, hypoje tombs in the Ada Neighborhood, tunnel mouth / tumulus entrance in Ada Neighborhood, Potern in Ada Neighborhood. Some of the archaeological artifacts in the districts are: Salar Village Rock Tomb in the district of Boyabat, Ambarkaya Rock Tomb and Terelek Rock Tomb in the district of Durağan.
Keywords: The City Of Sinop, Sightseeing Route, The Temple Of Serapis, Salar Village Rock Tomb, Tourism.
Sinop kent sınırları dahilinde, Neolitik Dönem’den itibaren iskanın varlığı bilimsel çalışmalar neticesinde ortaya çıkmıştır. Tarihi oldukça eskiye giden Sinop kenti, sahip olduğu arkeolojik eserler açısından etkileyicidir. Bu arkeolojik eserler, gezi rotasına dönüştürülerek, ziyaretçilere sunulabilir zira bu arkeolojik eserlerde ziyaretçilerin fazla olmadığı görülmekte, bazılarında ise nadir olduğu müşahede edilmekte. İl Kültür ve Turizm
Müdürlüğü gibi kurumların öncülüğünde bu arkeolojik eserler tanıtılabilir, eserler ziyaret edilebilir hale getirilebilir, eserlere turlar düzenlenebilir. Bahsi geçen eserlerden birkaçı, iyi düzenlenmiş rota ile aynı gün
içerisinde ziyaret edilebilir. Bu arkeolojik eserlerin bazıları şunlardır: Sinop Merkez’de olanlar; Antik Dönem şehir surları, Meydankapı mahallesindeki Bizans Dönemi kilise kalıntısı, Arkeoloji Müzesi bahçesindeki MÖ IV.
yüzyıla tarihlenen Serapis Tapınağı, Balatlar Kilisesi olarak da bilinen Antik Dönem Yapı Topluluğu, Kefevi mahallesindeki Bizans Dönemi kilise, Ada mahallesindeki Roma Dönemi su deposu, Ada mahallesindeki hipoje
mezarlar, Ada mahallesindeki tünel ağzı/tümülüs girişi, Ada mahallesindeki potern. İlçelerde olanlardan bazıları ise şunlardır: Boyabat ilçesinde Salar Köyü Kaya Mezarı, Durağan ilçesinde Ambarkaya Kaya Mezarı ve Terelek Kaya Mezarı.
Anahtar Kelimeler: Sinop Kenti, Gezi Rotası, Serapis Tapınağı, Salar Köyü Kaya Mezarı, Turizm.
Abstract
The existence of settlement within the city limits of Sinop since the Neolithic Period has emerged as a result of scientific studies. The city of Sinop, whose history goes back a long way, is impressive in terms of
archaeological artifacts. These archaeological artifacts can be turned into a sightseeing route and presented to visitors because it is seen that there are not many visitors in these archeological artifacts, some are observed to be rare. Under the leadership of institutions such as the Provincial Directorate of Culture and Tourism, these archaeological artifacts can be promoted, can be made visitable and tours can be organized to these artifacts. A few of the aforementioned artifacts can be visited on the same day with the well-organized route. Some of these archaeological artifacts are: Which in the center of Sinop; Ancient city walls, church ruins in Meydankapı Neighborhood dated to Byzantine Period, the Temple of Serapis dated to the IV. century BC which is in the the garden of the Archaeological Museum, Ancient Building Complex also known as Balatlar Church, Byzantine Period Church in Kefevi Neighborhood, Roman Period water tank in Ada Neighborhood, hypoje tombs in the Ada Neighborhood, tunnel mouth / tumulus entrance in Ada Neighborhood, Potern in Ada Neighborhood. Some of the archaeological artifacts in the districts are: Salar Village Rock Tomb in the district of Boyabat, Ambarkaya Rock Tomb and Terelek Rock Tomb in the district of Durağan.
Keywords: The City Of Sinop, Sightseeing Route, The Temple Of Serapis, Salar Village Rock Tomb, Tourism.
Research Interests: TURİZM, Bizans Sanatı, Bizans Mimarlığı, Bizans Limanları, Sinope, and 15 moreBizans ve Osmanlı etkileşimi, Bizans, Turizm Coğrafyası, Roman Archaeology, Roma Bizans Tarihi, Bizans Tarihi, Bizans Dönemi, Sinope, Black Sea, Kaya Mezarı, Doğu Roma Imparatorluğu Tarihi, DOĞU ROMA İMPARATORLUĞU, Karadeniz Bölgesi Arkeolojisi, doğu roma, the battle of sinope, and Karadeniz Arkeolojisi
The bronze metal which is an alloy of copper and tin appeared in the protohistory of Anatolia, in the early part of the third millennium B.C. and the Bronze Age was named after the metal. Significant changes emerged in social field, in... more
The bronze metal which is an alloy of copper and tin appeared in the
protohistory of Anatolia, in the early part of the third millennium B.C.
and the Bronze Age was named after the metal. Significant changes
emerged in social field, in religion, in culture, in architecture, in
technology in the Early Bronze Age.
Except minor differences, there was a common cultural tradition in the
types of tombs and in the tomb gifts in Western Anatolia, in the Early
Bronze Age. Types of tombs of inhumation burial style of Western
Anatolia in this age were; pithos burials, jar burials, earth burials, stone
cist burials.
Kaklık Necropolis that dated to the Early Bronze Age and located in
Western Anatolia was the first and only definitively known cremation
burial cemetery until now. The second cremation burial cemetery
represented with three examples is Kumyer Necropolis. 96 tombs
uncovered in Kumyer Necropolis were inhumation burials and 3 tombs
were cremation burials. The type of these cremation burial tombs were
pithos burial, jar burial and there were two infants and individual adult in
these two different types of tombs.
There was a unity of orientation generally as east-west point in the
Early Bronze Age necropolises and bodies were shaped generally in
hocker position. Single burial tradition and multiple burial tradition
reaching up to six burials were determined in the necropolises of this
age. This multiple burial tradition was applied frequently in pithos
burials, earth burials and stone cist burials.
ÖZET
M.Ö. 3. Binyıl’ın başlarında, bakır ve kalayın karışımından elde
edilen ve adını bir çağa verecek olan tunç madeni, Anadolu
Protohistoryasında ortaya çıkmıştır. İlk Tunç Çağı; sosyal, dinsel,
kültürel, mimari ve teknolojik alanlarda önemli değişikliklere sahne
olmuştur.
Gerek mezar tipleri, gerekse mezar hediyeleri ile İlk Tunç Çağı Batı
Anadolusunda, bazı detay farklılıkları dışında ortak bir kültürel gelenek
mevcuttur. Bu çağda Batı Anadolu'da, inhumasyon gömülerde mezar
mimarisi olarak; pithos mezarlara, çömlek mezarlara, sandık mezarlara
ve basit toprak mezarlara rastlamaktayız.
Batı Anadolu’da İlk Tunç Çağı’na tarihlenen ve bugüne kadar
kremasyon gömünün kesin olarak uygulandığı bilinen ilk mezarlık alanı
Kaklık Mevki Mezarlık Alanı’dır. Kremasyon gömünün üç örnekle
temsil edildiği ikinci mezarlık alanı ise Kumyer Mezarlık Alanı’dır.
Kumyer Nekropolü’nde ele geçen 96 mezarda gömü biçiminin
inhumasyon, 3 mezarda ise gömü biçiminin kremasyon olduğu tespit
edilmiştir. Kremasyon uygulamasının yapıldığı çömlek mezar ve pithos
mezar olmak üzere iki farklı tipteki mezarda, yetişkin birey ve bebek
gömülerinin olduğu saptanmıştır.
İlk Tunç Çağı nekropollerinde genel olarak doğu-batı aksında bir yön
birliği bulunmaktadır ve gömüler ekseriyetle hoker pozisyonunda
yatırılmıştır. Dönemin mezarlık alanlarında, tekli gömü geleneği ile
beraber, sayıları altıya kadar ulaşan çoklu gömü geleneğine de
rastlamaktayız. Bu gelenek; pithos mezarlar, sandık mezarlar ve basit
toprak mezarlar içinde sıkça uygulama bulmuştur. Mezar hediyesi
olarak, mezar içine ya da mezar dışına konulan pişmiş toprak kapların
yanı sıra çok sayıda madeni ve taş eser de ele geçirilmiştir.
protohistory of Anatolia, in the early part of the third millennium B.C.
and the Bronze Age was named after the metal. Significant changes
emerged in social field, in religion, in culture, in architecture, in
technology in the Early Bronze Age.
Except minor differences, there was a common cultural tradition in the
types of tombs and in the tomb gifts in Western Anatolia, in the Early
Bronze Age. Types of tombs of inhumation burial style of Western
Anatolia in this age were; pithos burials, jar burials, earth burials, stone
cist burials.
Kaklık Necropolis that dated to the Early Bronze Age and located in
Western Anatolia was the first and only definitively known cremation
burial cemetery until now. The second cremation burial cemetery
represented with three examples is Kumyer Necropolis. 96 tombs
uncovered in Kumyer Necropolis were inhumation burials and 3 tombs
were cremation burials. The type of these cremation burial tombs were
pithos burial, jar burial and there were two infants and individual adult in
these two different types of tombs.
There was a unity of orientation generally as east-west point in the
Early Bronze Age necropolises and bodies were shaped generally in
hocker position. Single burial tradition and multiple burial tradition
reaching up to six burials were determined in the necropolises of this
age. This multiple burial tradition was applied frequently in pithos
burials, earth burials and stone cist burials.
ÖZET
M.Ö. 3. Binyıl’ın başlarında, bakır ve kalayın karışımından elde
edilen ve adını bir çağa verecek olan tunç madeni, Anadolu
Protohistoryasında ortaya çıkmıştır. İlk Tunç Çağı; sosyal, dinsel,
kültürel, mimari ve teknolojik alanlarda önemli değişikliklere sahne
olmuştur.
Gerek mezar tipleri, gerekse mezar hediyeleri ile İlk Tunç Çağı Batı
Anadolusunda, bazı detay farklılıkları dışında ortak bir kültürel gelenek
mevcuttur. Bu çağda Batı Anadolu'da, inhumasyon gömülerde mezar
mimarisi olarak; pithos mezarlara, çömlek mezarlara, sandık mezarlara
ve basit toprak mezarlara rastlamaktayız.
Batı Anadolu’da İlk Tunç Çağı’na tarihlenen ve bugüne kadar
kremasyon gömünün kesin olarak uygulandığı bilinen ilk mezarlık alanı
Kaklık Mevki Mezarlık Alanı’dır. Kremasyon gömünün üç örnekle
temsil edildiği ikinci mezarlık alanı ise Kumyer Mezarlık Alanı’dır.
Kumyer Nekropolü’nde ele geçen 96 mezarda gömü biçiminin
inhumasyon, 3 mezarda ise gömü biçiminin kremasyon olduğu tespit
edilmiştir. Kremasyon uygulamasının yapıldığı çömlek mezar ve pithos
mezar olmak üzere iki farklı tipteki mezarda, yetişkin birey ve bebek
gömülerinin olduğu saptanmıştır.
İlk Tunç Çağı nekropollerinde genel olarak doğu-batı aksında bir yön
birliği bulunmaktadır ve gömüler ekseriyetle hoker pozisyonunda
yatırılmıştır. Dönemin mezarlık alanlarında, tekli gömü geleneği ile
beraber, sayıları altıya kadar ulaşan çoklu gömü geleneğine de
rastlamaktayız. Bu gelenek; pithos mezarlar, sandık mezarlar ve basit
toprak mezarlar içinde sıkça uygulama bulmuştur. Mezar hediyesi
olarak, mezar içine ya da mezar dışına konulan pişmiş toprak kapların
yanı sıra çok sayıda madeni ve taş eser de ele geçirilmiştir.
Research Interests: Early Bronze Age (Archaeology), Early Bronze Age, Erken Tunç Çağı, Ölü Gömme Adetleri, Ölü Gömme Gelenekleri, and 14 moreEarly Bronze Aegean, Funerary Practices, Pithos Burials, Nekropolis, Necropolis, Necropoli, Aegean Prehistory. Anatolian Prehistory. Cypriot Prehistory. Archaeology of the Near East. Chalcolithic. Early Bronze Age. Inter- and intra-site organization in Prehistory. Policy, economy and society in Prehistory., ölü Gömme Yöntemleri, Ilk Tunç çağı, Kremasyon, Pithos, mezarlık, Pithos Burial, Erken Tunç Çağı=Early Bronze Age, nekropol, and yatağan
Thermaltherapy And Peloidotherapy In Yozgat, Sarıkaya In Ancient Times In ancient times, the temples of Asklepios, God of Health, was built as close as possible to the thermal water resources, known to have therapeutic properties.... more
Thermaltherapy And Peloidotherapy In Yozgat, Sarıkaya In Ancient Times
In ancient times, the temples of Asklepios, God of Health, was built as close as possible to the thermal water resources, known to have therapeutic properties. Thermal therapy (treatment with thermal water) and peloidotherapy (mud treatment) were seen as a frequent use of rehabilitation practices in Asklepieion of Epidaurus, Kos and Pergamon. Thermal baths and mud baths were recommended among practical treatment methods during the course of diseases by many ancient time physicians such as Hippocrates, Galen, Cappadocian Aretaeus, Erasistratos, Herophilos, Bithynian Asklepiades, Celsus, Dioscorides, Oreibasius and Aëtius Claudius Galen of Pergamon, chief physician of Roman Emperor Marcus Aurelius (A.D 121-180) prepared an implementation plan for injuries and treatment of some diseases to improve the efficiency of hot water bath with thermal water and various cures. Galemos offered mud treatment for pain and swelling and thermal treatment for articular, bone and muscular diseases. The thermal bath, known as Aquae Sarvanae and Thermae Basilica in Yozgat, Sarıkaya ,is one of the thermal treatment center like Allianoi (Paşa Thermal), Hierapolis (Pamukkale), Asklepieion of Pergamon, Cleopatra Beauty Thermal (Bergama), Agamemnon Thermal Spring (Balçova) in Anatolia. This study will aim to explain the treatment methods that are recommended to practice in thermal treatment centers by ancient physicians via thermal baths, dated from Roman Period and located in Yozgat,Sarıkaya.
Özet
Antik Dönem’de Sağlık Tanrısı Asklepios’un tapınakları, mümkün olduğunca tedavi edici özelliği olduğu bilinen termal su kaynaklarının yakınına inşa edilmiştir. Epidauros Asklepieion’u, Korinthos Asklepieion’u, Kos Asklepieion’u ve Bergama Asklepieion’unda termalterapi (termal su tedavisi) ve peloidoterapi (çamur tedavisi) sıkça kullanım gören rehabilitasyon uygulamaları olmuştur. Hippokrates, Bithynialı Asklepiades, Galenos, Kappadokialı Aretaeus, Ephesoslu Soranus, Erasistratos, Herophilos, Celsus, Ephesoslu Rufus, Aëtius gibi pek çok Antik Dönem hekimi, hastalığın seyrine göre uygulanabilir sağaltım metotları arasında termal banyo ve çamur banyosunu tavsiye etmişlerdir. Bu çalışmada, Yozgat İli, Sarıkaya İlçesi’nde yer alan ve Roma Dönemi’ne tarihlenen termal hamam vasıtasıyla, Antik Çağ hekimlerinin termal tedavi merkezlerinde uygulanmasını tavsiye ettikleri tedavi yöntemleri anlatılmaya çalışılacaktır.
In ancient times, the temples of Asklepios, God of Health, was built as close as possible to the thermal water resources, known to have therapeutic properties. Thermal therapy (treatment with thermal water) and peloidotherapy (mud treatment) were seen as a frequent use of rehabilitation practices in Asklepieion of Epidaurus, Kos and Pergamon. Thermal baths and mud baths were recommended among practical treatment methods during the course of diseases by many ancient time physicians such as Hippocrates, Galen, Cappadocian Aretaeus, Erasistratos, Herophilos, Bithynian Asklepiades, Celsus, Dioscorides, Oreibasius and Aëtius Claudius Galen of Pergamon, chief physician of Roman Emperor Marcus Aurelius (A.D 121-180) prepared an implementation plan for injuries and treatment of some diseases to improve the efficiency of hot water bath with thermal water and various cures. Galemos offered mud treatment for pain and swelling and thermal treatment for articular, bone and muscular diseases. The thermal bath, known as Aquae Sarvanae and Thermae Basilica in Yozgat, Sarıkaya ,is one of the thermal treatment center like Allianoi (Paşa Thermal), Hierapolis (Pamukkale), Asklepieion of Pergamon, Cleopatra Beauty Thermal (Bergama), Agamemnon Thermal Spring (Balçova) in Anatolia. This study will aim to explain the treatment methods that are recommended to practice in thermal treatment centers by ancient physicians via thermal baths, dated from Roman Period and located in Yozgat,Sarıkaya.
Özet
Antik Dönem’de Sağlık Tanrısı Asklepios’un tapınakları, mümkün olduğunca tedavi edici özelliği olduğu bilinen termal su kaynaklarının yakınına inşa edilmiştir. Epidauros Asklepieion’u, Korinthos Asklepieion’u, Kos Asklepieion’u ve Bergama Asklepieion’unda termalterapi (termal su tedavisi) ve peloidoterapi (çamur tedavisi) sıkça kullanım gören rehabilitasyon uygulamaları olmuştur. Hippokrates, Bithynialı Asklepiades, Galenos, Kappadokialı Aretaeus, Ephesoslu Soranus, Erasistratos, Herophilos, Celsus, Ephesoslu Rufus, Aëtius gibi pek çok Antik Dönem hekimi, hastalığın seyrine göre uygulanabilir sağaltım metotları arasında termal banyo ve çamur banyosunu tavsiye etmişlerdir. Bu çalışmada, Yozgat İli, Sarıkaya İlçesi’nde yer alan ve Roma Dönemi’ne tarihlenen termal hamam vasıtasıyla, Antik Çağ hekimlerinin termal tedavi merkezlerinde uygulanmasını tavsiye ettikleri tedavi yöntemleri anlatılmaya çalışılacaktır.
Research Interests: Hippocrates, Asklepios, Thermal therapies, Thermal Therapy, Termalismo Antiguo, and 13 moreYozgat, Termalisme antic, Soranus, Termalismo. Textos clásicos. Plinio. Celso. Hipocraets, Termalismo, Balneoterapi, peloidoterapi, romatoloji, Termal Turizm, Asklepios Tapınakları, Termal Science, Soranus of Ephesus, AGUAS TERMALES, Asklepios Sanctuary, and Sarıkaya
City Of Gods Galatians who came to Anatolia in the late 4th century BC settled the land that Halys (Yesilırmak) and Sangarios (Sakarya) Rivers surrounded. Trocmii, one of the three Galatian Tribes, established the famous city Tavium, an... more
City Of Gods
Galatians who came to Anatolia in the late 4th century BC settled the land that Halys (Yesilırmak) and Sangarios (Sakarya) Rivers surrounded. Trocmii, one of the three Galatian Tribes, established the famous city Tavium, an important commercial and religious centre of its age, in Yozgat,Buyuknefes Village.Tavium, which was established on the route of religious and commercial centres that gained immunity such as Zela (Zile),Komana Pontika(Gumenek), Kaberia (Niksar) in the region, is an important religious centre as well as being a famous commercial centre. In Tavium which maintained its characteristics of being a religious centre during the Roman Period, there are some figures, attributes or temple printings of worshiped gods, goddesses and semi-gods on Tavium coins. These are : Zeus,Apollon,Artemis,Athena,Aphrodite and Asklepios , his daughter Hygieia and his son Telesphoros, Nike, Demeter, Tyche, Nemesis, Dioscuri (Castor and Pollux) and God of River Halys.
MÖ 4. yüzyıl sonlarında Anadolu’ya gelen Galatialılar, Halys (Yeşilırmak) ve Sangarios (Sakarya) ırmaklarının çevrelediği topraklara yerleşirler. Üç Galatia kabilesinden biri olan Trokmoiler, Yozgat Büyüknefes Köyü’nde çağın önemli ticari ve dini merkezi olan ünlü Tavium kentini kurmuşlardır. Bölgedeki Zela (Zile), Komana Pontika (Gümenek), Kaberia (Niksar) gibi dokunulmazlık kazanmış dini ve ticari merkezlerin yol güzergahına kurulmuş olan Tavium, ünlü bir ticaret merkezi olmasının yanı sıra önemli dini bir merkezdir. Dini merkez olma özelliğini Roma Dönemi boyunca da sürdüren Tavium kenti sikkeleri üzerinde kentte tapınım gören tanrılar, tanrıçalar ve yarı tanrıların tasvirleri, atribüleri ya da tapınak baskıları yer almaktadır. Bu tanrılar: Zeus, Apollon, Dioskouroi, Artemis, Athena, Aphrodite, Asklepios ile birlikte kızı Hygieia ve oğlu Telesphoros, Nike, Demeter, Tykhe, Nemesis ve Irmak Tanrısı Halys’tir.
Galatians who came to Anatolia in the late 4th century BC settled the land that Halys (Yesilırmak) and Sangarios (Sakarya) Rivers surrounded. Trocmii, one of the three Galatian Tribes, established the famous city Tavium, an important commercial and religious centre of its age, in Yozgat,Buyuknefes Village.Tavium, which was established on the route of religious and commercial centres that gained immunity such as Zela (Zile),Komana Pontika(Gumenek), Kaberia (Niksar) in the region, is an important religious centre as well as being a famous commercial centre. In Tavium which maintained its characteristics of being a religious centre during the Roman Period, there are some figures, attributes or temple printings of worshiped gods, goddesses and semi-gods on Tavium coins. These are : Zeus,Apollon,Artemis,Athena,Aphrodite and Asklepios , his daughter Hygieia and his son Telesphoros, Nike, Demeter, Tyche, Nemesis, Dioscuri (Castor and Pollux) and God of River Halys.
MÖ 4. yüzyıl sonlarında Anadolu’ya gelen Galatialılar, Halys (Yeşilırmak) ve Sangarios (Sakarya) ırmaklarının çevrelediği topraklara yerleşirler. Üç Galatia kabilesinden biri olan Trokmoiler, Yozgat Büyüknefes Köyü’nde çağın önemli ticari ve dini merkezi olan ünlü Tavium kentini kurmuşlardır. Bölgedeki Zela (Zile), Komana Pontika (Gümenek), Kaberia (Niksar) gibi dokunulmazlık kazanmış dini ve ticari merkezlerin yol güzergahına kurulmuş olan Tavium, ünlü bir ticaret merkezi olmasının yanı sıra önemli dini bir merkezdir. Dini merkez olma özelliğini Roma Dönemi boyunca da sürdüren Tavium kenti sikkeleri üzerinde kentte tapınım gören tanrılar, tanrıçalar ve yarı tanrıların tasvirleri, atribüleri ya da tapınak baskıları yer almaktadır. Bu tanrılar: Zeus, Apollon, Dioskouroi, Artemis, Athena, Aphrodite, Asklepios ile birlikte kızı Hygieia ve oğlu Telesphoros, Nike, Demeter, Tykhe, Nemesis ve Irmak Tanrısı Halys’tir.
Research Interests: Aphrodite, Galatians, Dioskouroi, Artemis, Athena, and 8 moreApollon, Demeter, Hygieia, Yozgat, Galatian, Roman cult of Nemesis, Tykhe, and Asklepios Cult
The historian from Pompeiopolis, Crepereius Calpurnianus, is one of the four historian of Lucius Verus who shared the throne with Marcus Aurelius as the Roman Emperor. In his study called “How to write history” (Pos dei historian... more
The historian from Pompeiopolis, Crepereius Calpurnianus, is one of the four historian of Lucius Verus who shared the throne with Marcus Aurelius as the Roman Emperor. In his study called “How to write history” (Pos dei historian syngraphein/Quomodo historia conscribenda sit), the master of rhetoric and satire, Lukianos from Samosata criticized the historians who increased in number after the wars between Romans and Parthians and the methods of narrating history and explained the techniques to write the history correctly and criteria that a historian should possess. Within this context, Lukianos from Samosata gave detailed information about his contemporary historian from Pompeiopolis, Crepereius Calpurnianus. According to Lukianos from Samosata, the sense of historiography in Crepereius Calpurnianus shows a striking similarity with Thukydides who was a general and historian from Athens. In the work of Lukianos from Samosata called “How to write history” it is seen that he masterfully employed the descriptions and various figures of speech and he had a high ability of expressing.
As Lukianos from Samosata cited, Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis wrote in detailed the war between Rome and Parthia during the reign of Lucius Verus the Roman Emperor. Similar to Thukydides who is a politics historian, Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis also exactly handled the causes and result of this This war which was narrated by Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis in detailed is one of the wars of Roman Empire against its biggest enemy on the east who doesn’t allow the Parthian aristocrats rule the Armenia throne and desires to keep the absolute control of this land. The first and biggest war of Marcus Aurelius and Lucius Verus who commonly shared the throne of Roman Empire ended in the victory of the Roman army. The capital city of Armenia, Artaksata, majority of the Parthian lands, important Parthian centers such as Seleucia and especially the capital city, Ktesiphon were invaded by the Roman army in the command of Roman Emperor Lucius Verus. After the war narrated by Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis in detail, Lucius Verus assumed the title of “Armeniacus” but he transferred an epidemic disease which couldn’t be diagnosed to Roman lands from the Parthian lands since its symptoms weren’t explained. This epidemic caused mass death among the people of the countries on the way which Roman army used and among the Roman people. The topic of this study is the contributions of Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis to the narration of the ancient history.
As Lukianos from Samosata cited, Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis wrote in detailed the war between Rome and Parthia during the reign of Lucius Verus the Roman Emperor. Similar to Thukydides who is a politics historian, Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis also exactly handled the causes and result of this This war which was narrated by Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis in detailed is one of the wars of Roman Empire against its biggest enemy on the east who doesn’t allow the Parthian aristocrats rule the Armenia throne and desires to keep the absolute control of this land. The first and biggest war of Marcus Aurelius and Lucius Verus who commonly shared the throne of Roman Empire ended in the victory of the Roman army. The capital city of Armenia, Artaksata, majority of the Parthian lands, important Parthian centers such as Seleucia and especially the capital city, Ktesiphon were invaded by the Roman army in the command of Roman Emperor Lucius Verus. After the war narrated by Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis in detail, Lucius Verus assumed the title of “Armeniacus” but he transferred an epidemic disease which couldn’t be diagnosed to Roman lands from the Parthian lands since its symptoms weren’t explained. This epidemic caused mass death among the people of the countries on the way which Roman army used and among the Roman people. The topic of this study is the contributions of Crepereius Calpurnianus from Pompeiopolis to the narration of the ancient history.