Gerçeklik

Gündelik dilde daha çok güzel kelimesini karşıladığı düşünülen estetik kavramı, sadece güzele indirgenemeyecek derecede derin ve çok katmanlı bir sanatsal varoluşu anlatmaktadır. Bir sanat eseri için bu çok katmanlı varoluş ve insan bedeni arasında yakın bir bağ söz konusudur. Çağlar boyunca düşünürlerin pek çoğunun ilgisini çeken bu konuyu günümüzde geniş bir literatüre bakarak daha iyi anlayabiliyoruz. Pek çok düşünürünse estetik kavramına veya felsefesine hiç değinmeden dolaylı olarak bu alana katkıları olduğunu ifade etmek de mümkün gözükmekte. Bu dolaylı katkının sebebi estetik felsefesinin, bilgi, varlık, ahlak, siyaset, bilim ve din felsefeleriyle sürekli ilişki hâlinde olmasıdır. Bu nedenle düşünürlerin çoğu sanat veya estetik felsefesine hiç değinmese bile estetik felsefesinin de alanına giren kavramlar veya fenomenlerle ilgili düşünmüş ve yazmıştır. Günümüzde tüm bu çalışmalarla estetik kavramını pek çok bakış açısından ele almak mümkündür. En genel tanımıyla, okuyacağınız metin gerçeklik ve hakikat bağlamında insan bedeninin etkilenişinin sinema filmleriyle nasıl sağlandığını açıklamayı hedeflemektedir. Estetik kavramının kabul gören pek çok tanımından birisi de estetiğin insan bedeni üzerine geliştirilen bir söylem olmasıdır. İnsan bedenini bir tür aracı olarak tanımlayabilir, bedenin etkilenişleriniyse duygu kavramı çerçevesinde açıklayabiliriz. Ötekilerden etkilenen ve onları etkileyen, duygulanan veya duygulandıran insan bedenine sanat eserleri de benzer ancak yapısal olarak oldukça farklı müdahaleler yapabilmektedir. Tüm sanat tarihi, bu bağlamda, sanat eserlerinin insan bedenine yaptığı etkinin ve duygunun tarihidir. Bu tarih bize gösterir ki kimi zaman sanatsal gerçeklikler fiziki gerçekliklere kıyasla daha etkili olabilmiştir. Fiziki gerçeklikten daha etkili olabileceği pek çok düşünür tarafından da ifade edilen sanatsal gerçeklik, bu etkiyi beden üzerinden duygu vasıtasıyla gerçekleştirmektedir. Bu etkinin benzerini günümüzde medyanın yoğun bir şekilde devam ettirdiğini gözlemliyoruz. Sanat alanındaysa kitlelere ulaşma potansiyeli daha fazla olan sinemanın duygu üretimini gerçekleştirmede ve fiziki dünyanın etkilerini aşmada diğer sanat dallarına kıyasla avantajlı olduğunu söyleyebiliriz. Sinema estetiğinden söz etmek adına bedenlerin etkilenişlerinin açıklığa kavuşturulması bu çalışmanın amaçlarından birisidir. Okuyacağınız metin, ontolojik olarak diğer tüm sanatlardan farklı bir varoluşa sahip olan sinema eserlerinin estetik bir fenomen olarak belirebilmesinin nasıl mümkün olabileceğini sorgulamaktadır. Bu sorgulama esnasında estetik kavramıyla pek çok kavram arasındaki yakın ilişki de ortaya koyulmak istenmiştir. Felsefenin diğer alanlarıyla işbirliği yapılarak, estetik felsefesi ve temel sorunsallar üzerinde ilerleyen metinde gerçeklik ve hakikat kavramları odağa alınmış, düşünce, duygu, bilgi, imge, bellek, nesneleşme gibi bu kavramların estetik felsefesi ve sinema estetiğiyle bağlantıları kurulmuştur. Toplumsal alanda verilen mücadelelerin başında öznelerin, grup veya kurumların gerçeklikler yaratma mücadelesi gelmektedir. Kültürün tüm alanlarında yaratılan gerçekliklerin özneler tarafından hakiki olarak kabul edilmesi durumunda, yani toplumsal alanda hakikate ulaşıldığı kanısının hâkim olmasıyla gerçeklik arayışının son bulduğunu söyleyebiliriz. Örneğin Antik Yunan’daki yönetim hakkının tanrılar tarafından asillere verilmesi durumu üretilen bir gerçekliktir. Bu gerçekliğin toplumsal alanda kabul bulması, doğru ve hakiki olarak görülmesi durumunda yeni gerçekliklerin aranması bir süreliğine son bulacaktır. Özneler için sosyal alandaki fenomenlerle ilgili gerçeklik arayışının son bulmasıysa bir çeşit toplumsal özneliğe işaret etmektedir. Çeşitli bakış açılarından üretilen bu gerçekliklerin hakikat olarak kabulünü sağlama noktasında sanatın ve sinemanın diğer pek çok parametre gibi özneler üzerinde oldukça büyük bir etkisi olduğu açıktır. Gerçekliğin üretimi ve bilgi, bilgiyle düşünce, düşünceyle duygu bağlantıları bu nedenle çalışmanın çatısını oluşturmaktadır. Sinema eserlerinin estetik varoluşları bu çalışmada pek çok açıdan işlenmektedir. Bir sinema eserinin nesne olarak varoluşu ve bu varoluşun çok katmanlı yapısı metinde okurlara detaylı bir şekilde sunulmaktadır. Bu sunumun temel amacı film yapım sürecinde biçim ve içerik birlikteliklerinin nasıl sağlanacağının kurumsal düzlemde ortaya koyulmasıdır. Çalışmanın temel savı salt biçim olarak var olan veya içeriği uygun bir biçimle sunamayan sinema filmlerinin estetik bir fenomene dönüşemeyeceğidir. Temel beklenti tinsel bir içeriğin bu içeriğe en uygun şekilde biçimlendirilmesidir. Başka bir ifadeyle şayet bir film içerik veya biçim sorunu yaşıyorsa alımlayıcıda oluşması beklenen gerçeklikler ve duygular ortaya çıkmayacaktır. Bu durum yaratılan gerçekliğin hakikate dönüşememesi anlamına da gelir.
Tüm filmler her ne içeriğe sahip olursa olsun pratikte bilinçli veya bilinçsiz olarak imgesel alanda bir mücade içindedir ve gerçeklikler üreterek bu gerçekliklerin izleyende hakikate dönüşmesini hedeflemektedir. Bu mücadeleyi olanaklı kılan ve farklı bakış açılarının ifadesini mümkün hâle getirense sanat eserlerinin manevi ve maddi katmanlarıyla fiziki dünyadaki diğer nesnelerden farklı bir varoluşa sahip olmasıdır. Objektivasyon kuramını temel alarak işlenen bu özel varoluş veya nesneleşme ekseninde sinema eserlerinin varlıkları çalışmada manevi ve maddi tabakalarına ayrılarak gerçeklik ve hakikat kavramları bağlamında detaylı olarak sunulmuştur.

Filmin adından yola çıkıldığında, filmde işlenebilecek olanlar ile gerçekte işlenenler arasındaki uyumsuzluk ve bisiklet hırsızlığının kişinin imgesel anlamda zihninde daha önce kurduğu ilişkilerinin sarsılışı metne konu olan filmimizin başarısını ifade etmektedir. Şeyi olduğu halde sunmak yerine, şeylerin zihnimizdeki imgelerini değiştirmek sanatçının kendine atfettiğinden fazlası değildir.
Gerçeklik bağlamında sunulan ve İtalyan Yeni Gerçekçiliği geleneğinin bir meyvesi olarak izlenen bir filmin, şeyi ve temsillerini olduğundan farklı hallerde sunuşu bir çelişki değil midir? Gerçekçilikten, olanı olduğu gibi işlemeyi çıkarımlarsak ortaya pek tabii bir çelişki çıkacaktır.
Olmakta olanın, olması gerektiği gibi olmasını işleyen bir gerçekçilik ise, tüm bu çelişkileri ortadan kaldıracaktır. Film, kişinin filmi izlemeden önceki değer yargılarını, anlam ve düşüncelerini sorunsallaştırmakta, odak değişikliği yaratmaktadır.

Adnan Oktar (Harun Yahya)


Giriş

Bir bitki ya da hayvanın eski jeolojik çağlardan bu yana yer kabuğunda korunmuş olan kalıntılarına ya da izlerine fosil denir. Yeryüzünün her tarafından derlenmiş olan fosiller, dünyanın ilk dönemlerinden bu yana yeryüzünde yaşamış canlılar hakkında bilgi veren en önemli kaynaklardan biridir. Fosillerin araştırılması, günümüzde yaşayan canlıların eski formları hakkında olduğu gibi, soyu tükenmiş hayvanlar ve bitkiler konusunda da bilgilenmemizi sağlar. Bu bilgiler sayesinde, hangi zaman dilimlerinde hangi canlıların yaşadığı, bu canlıların özelliklerinin neler olduğu, günümüzdeki canlılara benzeyip benzemedikleri gibi konular da öğrenilmiş olur.


54-37 milyon yıllık kavak yaprağı fosilinin günümüzde yaşayan örneklerinden hiçbir farkı bulunmamaktadır.

Günümüzde geçersizliği bilimsel bulgularla kesin olarak ortaya konmuş olan Darwin'in evrim teorisine göre, canlılar tek bir sözde ortak atadan geliyordu. Darwin ve takipçileri, birbirinden çok farklı sayısız canlı türünün ortaya çıkışının, çok uzun bir zaman içinde birbirine eklenen küçük değişimlerle olduğunu iddia ediyorlardı. Teorinin bilim dışı iddialarına göre, kör tesadüfler ilk önce tek hücreli canlıyı meydana getirmişti. Yine tesadüflerle oluşan ve birleşmeye karar veren hücreler daha sonra, milyonlarca yıl içinde önce omurgasız deniz canlılarına, sonra balıklara dönüşmüşlerdi. Balıklar ise bir müddet sonra karaya çıkarak sürüngenleri oluşturmuşlardı. Kuşlar ve memeliler de sözde sürüngenlerden evrimleşmişlerdi.

Darwin
Charles Darwin

Eğer bu iddia doğru olsaydı, tarihte, farklı canlı türlerini birbirine bağlayacak çok sayıda "ara tür" yaşamış olması gerekirdi. Örneğin sürüngenler eğer gerçekten kuşlara evrimleşselerdi, tarihte milyarlarca yarı kuş-yarı sürüngen canlının yaşamış olması gerekirdi. Aynı şekilde yarı omurgasız yarı balık, yarı balık yarı sürüngen birçok ara canlı daha var olmalıydı. Ve bu ara canlılar, henüz tamamlanmamış, eksik organlara ve yapılara sahip olmalıydı. Üstelik eğer gerçekten bu tür canlılar geçmişte yaşamışsa, bunların sayılarının ve türlerinin milyonlarca hatta milyarlarca olması, fosillerine de dünyanın dört bir yanında rastlanması gerekirdi.

Darwin bu hayali canlılara "ara geçiş formları" adını verdi. Teorisini ispatlamak içinse, bu ara geçiş formlarının kalıntılarının fosil kayıtlarında mutlaka bulunması gerektiğini biliyordu. Darwin, neden birçok ara geçiş formu olması gerektiğini şöyle açıklamıştı:

Tüm yaşayan türler –her cinsin atasıyla birlikte-, bugün yaşamakta olan türlerin evcil ve vahşi varyasyonları arasındaki farktan daha büyük olmayan farklarla bağlantılı olmalıdırlar.1
Darwin'in kastettiği şudur: Günümüzde yaşayan bir canlı türünün varyasyonları (örneğin cins bir köpek ile bir sokak köpeği) arasında ne kadar az fark varsa, hayali evrim süreci içinde birbirini izlediği iddia edilen "ata" ve "torun"lar arasında da o kadar az fark olmalıdır. Dolayısıyla, Darwin'in de belirttiği gibi evrim, eğer gerçekten var olsaydı, "çok küçük kademeli değişimlerle" ilerleyecekti. Mutasyona uğrayan bir canlıdaki değişiklik çok küçük olacaktı. Ayakların kanatlara, solungaçların akciğerlere, yüzgeçlerin ayaklara dönüşmesi gibi büyük değişimlerin meydana gelebilmesi için ise, milyonlarca küçük değişimin yine milyonlarca yıl içinde birikmesi gerekecekti. Bu süreç ise, milyonlarca ara form oluşmasına neden olacaktı. Darwin, bu açıklamasından sonra şu sonuca varmıştır:

İngiliz edebiyatında, Birinci Dünya Savaşı’nı konu alan edebi
eserlerin çoğunlukla şiir türünde görülmesi, kuşkusuz, savaşın neden olduğu korku, umutsuzluk, vatanseverlik gibi duyguların normalden çok daha şiddetli şekilde hissedilmesi ile ilişkilidir. Diğer yandan, savaş halinin, sivil halkın ve milyonlarca askerin zihnine yerleştirdiği, zamanın kısıtlı olduğu düşüncesi, çabuk düşünmenin ve hareket etmenin gerekliliği ve ruh halinin ani değişimlere maruz kalması, savaş anlatısı ile bağlantılı edebi yönelimin şiire kaymasını tetiklemiştir. Modernist şairlerin eserleri ile paralel özellikler gösteren İngiliz savaş şiiri, cephede savaşan asker şairlerin tecrübelerini konu alması yönüyle literatürde kendine özgü bir konuma sahip olmuştur. Savaş sonrası dönemde, şiirin yanı sıra, yine şairlerin yazdıkları anı kitapları da onların savaşta yaşadıklarını ve kolayca atlatamadıklarını dış dünyaya aktarmalarını sağlamıştır. Edmund Blunden, Birinci Dünya Savaşı’nın en kanlı muharebelerine tanıklık etmiş bir şair olarak, yazdığı şiirlerle, İngiliz savaş edebiyatına katkıda bulunmuştur. Blunden, 1928 yılında yayımlanan anı kitabı Undertones of War ile daha çok tanınmıştır; bu eser, etrafı şiddetle çevrili bir şairin, edebiyat ve doğa sevgisi ile savaşın kaosundan zihnen de olsa uzaklaşabileceğini göstermesi açısından öne çıkar. Bu çalışma, İngiliz savaş şiirine genel bir bakış sunduktan sonra, Edmund Blunden’ın edebi yönünü ve Undertones of War’un şiirselliğini açıklamayı amaçlamaktadır.

Bu çalışmanın amacı, İrlandalı oyun yazarı ve eleştirmen George Bernard Shaw’un, Yirminci Yüzyılın ilk yıllarında İngiliz toplumunda gözlemlediği sosyoekonomik sorunlara yönelik yenilikçi ve reformcu görüşlerini, yazarın Major Barbara adlı oyunu ile bağlantılı şekilde irdelemektir. Shaw, sürekli gelişimi ve ilerlemeyi esas alan bir anlayışa sahip olmuş ve bu anlayışını ‘Yaşam Gücü’ olgusu ile kavramsallaştırmıştır. Yazar, toplumsal kalkınma için bireylerin, geçerliliğini yitirmiş bazı geleneklerden sıyrılıp, iş gücünün sömürüsüne dayalı toplum düzenini sorgulamaları gerektiğini düşünmüştür. Özellikle işçi sınıfı mensuplarını, akılcı ve girişimci bir düşünce yapısına sahip olmadıkları için eleştiren Shaw, bu eleştirilerini Major Barbara’da yer verdiği karakterler ve olay akışı üzerinden dile getirmiştir. Shaw’un oyunda ele aldığı tartışma,
esasen, karakterlerin temsil ettiği iki zıt düşünce sisteminin ve yaşam felsefesinin karşı karşıya gelmesidir. Bu çatışma, erdemli yoksulluğu kabullenen ve yoksulluğu duygusal ve idealist bir şekilde yücelten gelenekçi anlayış ile bireyselliği temel alıp olaylara ve kişilere gerçekçi ve pragmatist bakan, sefaleti asla kabul etmeyip yaşam şartlarını geliştirmeye çalışan yenilikçi anlayış arasındadır. Bu iki karşıt yaklaşımdan ilki, oyuna adını veren Barbara karakteri ile temsil edilirken, ikincisi Barbara’nın babası, Andrew Undershaft tarafından kişiselleştirilir. Shaw kuşkusuz Undershaft’ın yanındadır ve bu karakter, bir bakıma, yazarın oyundaki sözcüsüdür. Undershaft’ın, diğer tüm karakterler ile girdiği derin ve çoğu zaman nükteli tartışmalar oyunun temelini oluştururken, Shaw’un yenilikçi ve reformcu bakış açısını da ortaya koyar.

Anahtar Kelimeler: Sinema, gerçeklik, Bazin, dijital teknoloji, dijital görsel efektler

Dijital teknolojinin sinemada kullanılmaya başlaması, 1920’lerin sonunda filmlerde sesin kullanılmasına benzer bir etki yaratmıştır. Dijital teknolojinin özellikle film yapımında kullanılması, üretim masraflarını azaltarak film yapımını daha demokratik hale getirmiş ve özel efektler konusunda seyirciye çekici gelebilecek yeni açılımlara olanak tanımıştır. Bu çalışmada, teknolojinin gelişmesinin sinemanın nesnel gerçekliği yeniden üretmesini nasıl etkilediği, Bazin’in gerçekçilik kuramından hareketle incelenecektir. Bazin’e göre sanatçının eserinde amaçladığı, dış dünyayı yeniden yaratarak korumaktır. Sinema, nesnelliği ve gerçekliğin zaman boyutunu da yakalayabilmesi ile bu amaçta diğer sanatların önüne geçmektedir. “Sinematik gerçekçilik” anlayışı, sinemanın insan algılaması psikolojisine sadık olmasıdır. Bunu yapmak için de sinemada uzam ve zaman algılamasını daha iyi taklit edebilecek teknolojik gelişmeler gerekir. Dijital teknoloji, sinemanın yüklendiği bu işlevi sinemadan nesnelliği alarak geçersiz kılar. Zira artık sinema, Bazin’in ifade ettiği şekli ile mekanik bir üretim sürecine sahip nesnel bir araç değildir. Dijital görüntülerin 1980’ler ve 1990’larda gelişmesi, görüntülerin Batı kültüründeki anlamını radikal olarak dönüşüme uğratmıştır. Görüntü, bilgisayar/dijital teknoloji aracılığıyla değişime uğratılabilen, üzerinde oynanabilen bir hal kazanmıştır. Analog görüntüler somut gösterenleriyle fiziksel bir benzerliğe sahip iken, dijital görüntü ile madde arasındaki ilişki zayıflamış, sinemanın dışsal bir gerçekliğin kopyası olma özelliği yok olmuştur. Diğer yandan dijital teknoloji, her zaman daha gerçekçi bir görüntü sunabilmenin peşinde olmuştur. İşin içine bilgisayarla üretilen görüntülerin girmesiyle bir yandan anlatılan öykünün daha gerçekçi ve inandırıcı bir şekilde anlatılması, diğer yandan dış dünyada varolmayan nesne veya canlıların “gerçekte varmış gibi” üretilmesi sözkonusu olmaktadır. Bu bağlamda, dijital teknolojinin özellikle özel efektler (görsel-işitsel) yaratmada kullanılmaya başlaması ile sinema ve gerçeklik ilişkisinin nasıl bir boyut aldığı, günümüz ‘anaakım sineması’ içinde üretilen yüksek bütçeli popüler filmlerin vazgeçilmez bir öğesi haline gelen dijital özel efektlerin anlatıya katkıları Star Wars örneği üzerinden incelenecektir. 



Keywords: cinema, reality, Bazin, digital technology, digital visual effects

Use of digital technology had a great impact on cinema, possibly comparable to use of sound for the first time in late 1920s. Digital technology reduced the costs of production, democratizing to some extent the film making process, and provided new ways of attracting the spectators through special effects. In this work, we will discuss how the technological changes affected reproduction of reality in cinema, based on Bazin’s realist film theory. According to Bazin, artist aims in his/her work to protect the outer world by recreation. Cinema has an advantage over other art forms in this respect, since it is able to capture objectivity and temporal dimension of reality. In “cinematic realism” cinema is loyal to human perception psychology. To achieve this objective, new technologies are needed to better imitate temporal and spatial perception. Digital technology renders this function invalid by removing objectivity from cinema. Cinema is no more an objective tool with a mechanical production process as was argued by Bazin. With the advance of digital imaging in 1980s and 1990s, the meaning of image is radically transformed in western culture. Image can be changed through digital technologies. While the analogue image had physical similarity to concrete objects, with digital technology cinema lost its property of creating a copy of the outer reality. On the other hand, digital technology strives to present a picture as ‘realistic’ as possible. With the introduction of computer generated images, artists are now aiming to tell more ‘realistic’ and convincing stories and they create creatures and objects exactly as they would exist in the real world even though these do not exist in reality. In this context, this study will analyze the relation between cinema and reality in a world where digital technology and especially digital visual effects are extensively being used. Analysis will be supported by in depth analysis of Star Wars movies produced in recent years

Bu çalışmanın araştırma konusu, dijital imge ve onun matematiksel soyutlamaya dayanan doğasının, temsil kavramı ile ilişkisidir.
İmgelerin sayısal olarak inşa edilebilmesi, imge kavramının tanımının, imge ile temsil arasında kurulmuş bağların ve bu temsiller üzerinden inşa edilmiş olan ‘gerçeklik’ modelinin yeniden ele alınmasını gerektirir.
Çalışma, imgeyi üç ana düzeyde işlemektedir. Bunlardan ilki imgenin dijitalliğine dairdir. Bu bağlamda, araştırmada öncelikle dijital olmanın ne olduğu, hem teknik hem de düşünsel açıdan incelenmektedir. Ardından, sayısallaştırma konusu ve sayısallaştırmanın özellikle fotoğraf ve gerçeklik ile olan ilişkisine, göstergebilimsel açıdan yaklaşılmaktadır.
Araştırmanın bir sonraki aşamasında, dijital arayüzün insan etkileşimi ile ilişkisi, sanallık, mekân, beden ve algı konuları, kültürel kıyaslamalar yapılarak incelenmektedir.
Son bölümünde ise imgenin, ağ ile olan ilişkisi ve imgenin metinselliği ele alınmaktadır.

ANAHTAR KELİMELER: Dijital, İmge, Fotoğraf, Temsil, Arayüz, Sanal, Gerçeklik, Hipermetin, Yeni Medya

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Giriş
Bir düşünün; hayatınız boyunca unutmamanız gereken ne kadar çok detay var. Daha sabah kalktığınız andan başlayarak, gün boyunca "bunu kesinlikle unutmamam gerek" diye kendinize telkin ettiğiniz pek çok konu oluyor. Hatta belki de bunları unutmamak için notlar tutuyor, çeşitli önlemler alıyorsunuz. Bazen de önemli olduğuna inandığınız konularla ilgili bir şeyi unutma ihtimalini düşünmek dahi istemiyorsunuz...

Peki size bunlarla kıyaslanamayacak kadar önemli bir konuyu unutmuş olabileceğinizi söylesek ne yapardınız?

Bu kitap size hayatınızın en önemli konularını hatırlatmak için hazırlanmıştır. Şunu unutmayın ki, gündelik yaşamda unutmamak için gayret sarf ettiğiniz konular her ne olurlarsa olsunlar, bunların hiçbirini unutmanın bedeli, size bu kitapta hatırlatacağımız şeyleri unutmanın bedeli kadar ağır değildir.

Bu kitabın amacı, size dünya üzerindeki varlığınızın amacını hatırlatmaktır. Çünkü insan unutkandır. Kendini yaşadığı olaylara kaptırıp, iradesini kullanmazsa asıl dikkatini vermesi gereken konulardan uzaklaşır. Allah'ın her yönden kendisini sarıp kuşattığını, her an izlediğini, dinlediğini, yaptığı herşeyin hesabını Allah'a vereceğini, ölümü, mezarı, cennetin ve cehennemin varlığını, kaderin dışında hiçbir olayın meydana gelemeyeceğini, karşılaştığı herşeyde bir hayır olduğunu unutuverir.

Ayrıca insan gaflete düşmeye de müsait bir varlıktır. Gaflete düşerek, yaşamının amacını, o an göstermesi gereken doğru tavırları unutup, hata yapabilir. Fakat samimi insanlarda bu unutmalar anlık olur ve hatırladıkları anda hemen tevbe ederek tekrar Allah'a yönelir, O'nun emirleri doğrultusunda yaşamlarını sürdürürler. Müminlerin, Allah'a olan duaları Kuran'da şöyle haber verilmiştir:

... Rabbimiz, unuttuklarımızdan veya yanıldıklarımızdan dolayı bizi sorumlu tutma... (Bakara Suresi, 286)

Elbette burada kastedilen unutma, günlük hayatta başınıza gelebilen sıradan bir unutma değildir. Her insan yapısı gereği bazı şeyleri unutabilir veya yanılabilir. Ancak kastedilen unutma, insanın birtakım gerçekleri akledebilecek kapasiteye sahip olmasına rağmen düşünmemesi, dikkatini vermemesi ve göz ardı etmesi ile ortaya çıkan unutmadır.

Peki insan neleri göz ardı ederek unutur?

Kuşkusuz insanın unutabildiği en hayati konu, herşeyin bir Yaratıcısı'nın olduğudur. İstisnasız her insan Yaratıcımız olan Allah'a karşı sorumludur. İnsan bu sorumluluğun sonucu olarak hesap vereceğini ve cennet ya da cehennem içinde geçireceği sonsuz bir yaşantının kendisini beklediğini de unutur. Cehennem ateşinin ya da cennet nimetlerinin varlığı yaşadığımız şu an kadar gerçektir. Ne var ki insanların çoğu bu gerçeklerden haberdar olmalarına rağmen, bunları kendilerini pek de ilgilendirmeyen konular olarak görür ve düşünmeyerek gerçeklerden kaçabileceklerini zannederler.

Peki unutmak, insanı sorumluluktan uzaklaştırır mı? Elbette ki hayır. İnsan kendisini yaratan Allah'a karşı sorumludur; er veya geç ölümü tadacak, yapayalnız Rabbimiz'in huzuruna çıkarak hesap verecek ve bunun sonucunda sonsuza kadar cennet veya cehennemde yaşayacaktır. "Biz bir oyun ve oyalanma konusu olsun diye göğü, yeri ve ikisi arasında bulunanları yaratmadık" (Enbiya Suresi,16) ayetiyle haber verildiği üzere, insan da dahil olmak üzere var olan herşey bir amaç üzerine yaratılmıştır. Dolayısıyla insan başıboş bir varlık değildir; ancak "Allah'a kulluk etmek" (Zariyat Suresi, 56) için yaratılmıştır. Ama kişi günlük işlerin koşuşturmasına kapılıp, aklını kullanmazsa bu büyük gerçeği unutabilir. Yalnız çevrelerindeki olaylar ve varlıklar üzerinde derin derin düşünenler bu önemli sonuca ulaşabilirler.

İnsan sadece kendi yaratılışını düşünse dahi, Allah'ın ona bağışladığı nimetlerin farkına varacak ve buna karşılık, Rabbimiz'e olan bağlılığını göstermek için çaba harcaması gerektiğinin bilincine erişecektir. Öyle ki, insan daha hiçbir şey değilken, gözle bile görülemeyecek kadar küçük tek bir hücre olarak hayata başlamış, ardından bu hücrenin bölüne bölüne milyarlarca kere çoğalması sonucu, tüm organlarıyla mükemmel bir insan oluvermiştir. Fakat en önemlisi, bu varlık hiçbir şey değilken, bir can yani ruh kazanmıştır. Bir damla su, et parçasına, ardından da düşünebilen, konuşabilen bir varlık haline dönüşmüştür; yani Allah insanı yoktan inşa etmiştir. Fakat böyleyken insanlardan kimileri kendi yaratılışlarını unutarak Allah'a karşı misaller getirmeye, Rabbimiz'i inkar etmeye kalkar (Allah'ı tenzih ederiz). Allah ayetlerinde bu durumu şöyle bildirir:

Kendi yaratılışını unutarak Bize bir örnek verdi; dedi ki: "Çürümüş-bozulmuşken, bu kemikleri kim diriltecekmiş?" De ki: "Onları, ilk defa yaratıp-inşa eden diriltecek. O, her yaratmayı bilir." (Yasin Suresi, 78-79)

Eğer siz de bu duruma düşmek, Rabbimiz'e karşı nankörlük etmiş olmak istemiyorsanız, o zaman kendinizi günlük hayatın akışına kaptırarak "düşünmeyi" bırakmayın. Çünkü insan ancak düşünürse Allah'ı hatırlar, O'na karşı sorumlu olduğunun bilincine varır; ancak düşünürse bu dünyanın kendisi için çok kısa süreli bir konaklama yeri olduğunu, burada yaptığı herşeyin hesabını vereceğini hatırlar. Ve ancak düşünürse unutmaz…

Bir noktayı belirtmekte fayda var: Bu kitapta size hatırlatacaklarımızın hiçbiri, "unutmasam iyi olur" deyip geçebileceğiniz şeyler değildir. Bunların tek bir tanesini bile aklınızdan çıkarmamanız gerekir. Çünkü bunları hatırladığınız sürece Allah'a gereği gibi kulluk edebilir, O'nu razı edebilirsiniz. Ve unutmayın ki ancak bu şekilde dünyada ve ahirette kurtuluş bulabilirsiniz.

Allah sizi, karşınıza iki yol çıkararak denemektedir; bunlardan birini seçmekte özgürsünüz, ama unutmayın ki bu yollardan birisi sonsuz azaba, diğeri ise sonsuz mutluluğa gidiyor…

Biz ona 'iki yol-iki amaç' gösterdik. Ancak o, sarp yokuşa göğüs germedi. Sarp yokuşun ne olduğunu sana öğreten nedir? Bir boynu çözmek (bir köleye özgürlük vermek)tir. Ya da açlık gününde doyurmaktır, yakın olan bir yetimi veya sürünen bir yoksulu. Sonra iman edenlerden, sabrı birbirlerine tavsiye edenlerden, merhameti birbirlerine tavsiye edenlerden olmak. İşte bunlar, sağ yanın adamlarıdır (Ashab-ı Meymene). Ayetlerimizi inkar edenler ise, sol yanın adamlarıdır (Ashab-ı Meş'eme). "Kapıları kilitlenmiş" bir ateş onların üzerinedir. (Beled Suresi, 10-20)

Postmodernite, 20. Yüzyıl’ın ikinci yarısında çeşitli üslup ve yönelişler olarak, moderniteye tepki olarak ortaya çıkmıştır. Postmodernite ve Postmodernizm genellikle aynı anlamlarda kullanılmasına rağmen, Giddens, postmoderniteyi toplumsal ve kültürel gelişmeler olarak tanımlarken, postmodernizmi ise sanat alanında yaşanan gelişmeler olarak ortaya koyarak birbirinden ayırmıştır. Modern dönemde yaşanan iki büyük Dünya Savaşı, Avrupa ülkelerinin diğer ülkelere uygarlık götürme vaadiyle yaptıkları katliamlar, soykırım gibi nedenlerle, akılcılığa ve ilerlemeye olan güven azalmış ve modernizme başlayan tepkiler postmodernizmin doğmasına neden olmuştur. İlk olarak modernizmin insanı hapseden tasarımına tepki olarak mimaride gelişen postmodernizm, daha sonra diğer sanat dallarında ve kültürel toplumsal yaşantıda kendisini göstermiştir.
Araştırma problemi ile ilgili verileri toplamak için ilgili literatür taraması yapılmıştır. Araştırma nitel araştırma özelliği taşımasından dolayı, tarama modelleri kapsamında belgesel tarama modelindedir. Postmodernite’de parçalanan gerçeklik ve mekân ile birlikte sanatta da değişen beden algısının ilgili literatüre dayalı olarak derinlemesine incelenmesi, bu tezin temel amacını oluşturmaktadır.
Araştırmada, Postmodernite’de sosyal, kültürel, bilinçsel anlamda gerçekleşen parçalanma ile bağlantılı olarak, Postyapısalcı teori, yapısöküm ya da yapıbozum kuramı ve Deconstruction adlı düşünsel yaklaşımlar ışığında, Postmodern dönemde gerçekleşen değişimlerle birlikte sanatta gerçeklik, mekan ve beden algısındaki dönüşümler incelenmektedir. Önerilen araştırmada, bedenin kendisi bir gerçeklik, bellek, yazı, iktidar ve dolayısı ile mekân olarak incelenmektedir. Araştırma kapsamında, özellikle 1960 ve sonrası gövde sanatı örnekleri üzerinden Postmodernite’de parçalanan gerçeklik ve mekâna bağlı olarak sanatta da değişen beden algısı değerlendirilmektedir.
Fotoğrafın icadına kadar olan süreçte mimetik anlayışla gerçeklik sunmaya çalışan sanatçılar fotoğrafın icadıyla iç dünyaya yönelmişlerdir. Özellikle Kübizm’de gerçeklik algısı mümkün olduğunca parçalanmış eserler üretilmiştir. Postmodern dönemde ise gelişen teknoloji ile gerçeklik sorgulamaları en üst seviyeye çıkmıştır. Bu konuda Baudrillard’ın Simülasyon kuramı büyük önem taşımaktadır. Baudrillard, gerçekliğin yerini alan sanal bir gerçekliği vurgulamaktadır. Bununla bağlantılı olarak da, postmodern sanatta gerçeklik algısı da değişmiş ve parçalanmıştır.
Postmodern dönemde bir diğer sorgulamaların hedefinde olan konu ise mekan konusudur. Kübizm’le birlikte hem tuval mekanında mekan algısının parçalanması söz konusu olmuş, hem de daha sonra 1950’lerde asamblaj tekniğinin sanatta uygulanmasıyla birlikte tuval mekanının sınırlarından çıkılarak yeni olanaklar sağlanmıştır. Postmodern düşüncenin farklı disiplinleri etkileyen en önemli özelliği; bütünsellik yerine parçalı yapıyı ortaya koymasıdır. Bunun için özellikle eserlerde kolaj, pastiş, alıntılama, metinlerarasılık oldukça fazla görülen tekniklerdir. Postmodern sanat konusunda gerçekleşen mekan sorgulamaları bağlamında ise, Kübizm’le başlayan mekanın parçalanması ve daha sonra asamblajın bir üst noktaya taşınmasıyla Postmodern sanat biçimi olan enstalasyon sanatı ortaya çıkmıştır. Enstalasyon sanatı, Performans Sanatı ve kavramsal düzenlemelerle modern sanatın tuvalde kendisine yer bulan mekan anlayışı parçalanmıştır. Postmodern dönemde simülasyon kuramıyla bağlantılı olarak sanal mekan algısı meydana gelerek bu algı parçalanmıştır. 1960’lı yıllardan itibaren en önemli mekan sorgulaması olan galeri mekanının sorgulanması ise tartışılan bir diğer önemli konudur.
Bedenin parçalanması incelendiğinde, gerçeklik ve mekan algısının parçalanmasından farklı olarak, sanat tarihinde bedeni parçalama 1500’lü yıllara kadar gitmektedir. İlk olarak, Andreas Vasalius bedeni parçalayarak incelemelerde bulunmuştur. Ardından, kilise tarafından yasak olmasına rağmen, Leonardo Da Vinci, bedeni parçalayarak incelediğini kanıtlar nitelikte çizimler yapmıştır. Bedeni parçalama Romantizm’de ise, savaş sonrası insana yapılan işkenceleri ortaya koymak adına Goya ve Gericault tarafından resmedilmiştir. Kübizm’de ise, gerçeklik ve mekan konusunda meydana gelen parçalanmalarda olduğu gibi, beden konusunda da parçalanma yaşanmaktadır. Postmodern dönemle birlikte, Performans sanatı, Body Art gibi sanat alanlarıyla birlikte beden sanatın nesnesi haline gelmiş ve bedeni kullanış açısından beden algısı parçalanmıştır. Ayrıca, Baudrillad’ın Simülasyon Kuramıyla sanal beden, bedensizleşme gibi ütopik amaçlarla sanal bir yaşam isteği bulunmaktadır. Teknolojik değişimler, beden algısında değişikliklere ve beden algısının parçalanmasına neden olmuştur. Gerçek ve gerçekdışı olanın birbirinden ayrılamaması, bedenin parçalanması, benlik, bütünlük duygusunu kaybetmiş olma, kaos ve belirgin olmamanın baskın olduğu ortamda, bilinç de parçalı bir hal almıştır.
Araştırmada yukarıda belirtilen hususlar dahilinde, Postmodern dönem içerisinde ortaya koyulmuş ve parçalanan gerçeklik mekan ve bedeni barındıran çağdaş sanat eserlerinden seçili örnekler üstünde ontolojik çözümleme yöntemi de uygulanmıştır. Örnekler üzerinden, içeriksel ve biçimsel olarak postmodern sanatta parçalanmanın nedenleri eserlerdeki real ve irreal varlık katmanları aracılığı ile ortaya koyulmaya çalışılmıştır.

The quest to provide a fundamental understanding and explanation of reality is an ambitious one. Perhaps it is too ambitious. The possible restrictions for such an enterprise to be successful must be inquired in order to determine the issue. Section 1 explores one’s understanding in reaching (scientific) conclusions: to what extent does a successful account testify to understanding? Section 2 focuses on the other side of such an account: does it provide an explanation in a more fundamental sense than pointing out causes of phenomena, or is it restricted to such a task? A critical stance vis-à-vis the (scientific) enterprise of unearthing reality’s structure remains necessary in order not to confuse a consistent and productive theory with one that demonstrates an understanding and explanation in the sense of this article.

ABSTRACT
Owing to the proceeding technology, with ‘reproduction’, the reproduction of reality is perfectly formed, therefore with the obtained illusion; reality starts to be represented in another dimension.
What we have confronted is an environment where everything is reproduced, every kind of resemblance is easily increased, and technology is spread and used. The use and spread of technology in arts, beyond the negation of reality, raises re-questionings. This process is actually a revealing of an imaginary world created by the controlled use of overage or the chosen objects and/or in the realities of time in the solutions to the art and design issues. Reality tried to be saved from its own shadow gets its meaning again with the sense of illusion while getting transparent by the use of technology.

Candemir Tülin (2012).  İlluzyon Gerçeğin Sorunsalı.  Yeni Dünya Düzeninde Sanat 10. Ulusal Sanat Sempozyumu, 299-309. (Tam Metin Bildiri)

“Zihinsellik” ve “Gerçeklik” halk yaratması anlatıların altyapısını oluşturan iki temel kavramdır. Anlatıların zihinsellik yapısında yer alan unsurlar, toplumların yüzlerce yıl kurmaca dünyalarında kolektif olarak oluşturdukları ve zaman içerisinde yarattıkları anlatılara ekledikleri unsurlardır. Bu unsurlar toplumun ortak kültürel belleğinde bir takım dönüşümler geçirerek nesilden nesile akışını devam ettirirler. Bu özelliklerinden dolayı da toplumun şimdi ve gelecekte yapacağı deneyimler üzerinde etki sahibidirler. Anlatıların gerçeklik yapısını ise belirli bir zaman ve mekânda meydana gelen reel unsurlar oluşturur. Bu unsurların temelinde kronolojik olarak kanıtlanabilen gerçek kişiler, gerçek mekânlar ve gerçek olaylar dizgesi vardır. Gerçeklik unsurları anlatının tarihi bir temele oturmasını dolayısıyla da anlatının inandırıcılığının artmasını sağlar.
  Bu çalışmada, Danişmend Gazi ve Müseyyeb Gazi Destanları’nda yer alan mitoloji ve gerçeklik unsurları metin merkezli olarak incelenmiştir. Bu unsurlar incelenirken zihinsel yaratımların özünü teşkil eden mitik algı ve tasarımların ne ölçüde kayıp ve dönüşüm yaşadıkları, gerçeklik unsurlarının ise anlatılara nasıl yansıdıkları tespit edilmeye çalışılmıştır. Elde edilen veriler analiz edilirken sosyal ve kültürel bağlam dikkate alınmıştır.
  Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci Bölüm’de incelediğimiz destanlar olan Danişmend Gazi ve Müseyyeb Gazi Destanları’nın Türk destan geleneği içerisindeki konumları değerlendirilmiştir. İkinci Bölüm’de Türk mitik algı ve tasarımlarının bu destanlara olan yansımaları çeşitli örnekler eşliğinde incelenmiştir. Üçüncü Bölüm’de ise bu destanlarda yer alan gerçeklik unsurları “kişiler, mekânlar ve olaylar” dizgesi şeklinde sıralanarak değerlendirilmiştir.

İnsanlar, İlk Çağlardan bugüne doğayı tanımaya ve tanımlamaya çalışarak evrendeki varlıklarını anlamlandırmaya çalışmışlardır. Bu bağlamda da gerçeğin bilgisine ulaşabilmek için gözlenebilir nesneler ya da kavramlar ve gözlemlenemeyen nesneler ya da kavramlar ayrımları üzerinden dış dünyayı ele almaya çalışmışlardır. Realizmin temsilcileri, insandan bağımsız bir diş gerçekliğin bulunduğunu ve insanların bu zihinden bağımsız dünyanın gerçek bilgisine ulaşabileceklerini savunmaktadır. Realistlere göre elektron, foton gibi teorik terimler, dış dünyadakı masa kadar gerçek bir nesnedir. Fakat Anti-Realistler ise teorik terimlerin nesnel bir gerçekliğe tekabül etmediklerini bu nedenle de teorik terimlerin sadece bilim insanlarının işini kolaylaştırmada bir araç olduğunu savunmuşlardır.
Klasik fizik anlayışına göre evren, belirlenimci, determinist ve saat gibi işlemekedir. Klasik fizik perspektifine göre evrendeki her şey net olarak bilinebilir ve deney sonucunda eksik bir bilgi ortaya çıktığında ise bu durumun sadece insanın bilgisizliğinden kaynaklanmaktadır. Fakat Kuantum fiziği, mikro dünya nesneleri üzerinden yaptığı araştırma sonucunda evrenin tam olarak Klasik fiziğin tasvir ettiği gibi olmadığını belirterek doğaya içkin olan bir indeterminist anlayış geliştirmiştir.

Bu tez, Kuantum fiziği bağlanunda Realizm Antirealizm tartışmalarını ele alarak Kuantum fiziğinde ölçüm ve gözlem sorunları nedeniyle ortaya çıkan problemleri incelemeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler: Kuantum Fiziği, Felsefe. Realizm, Anti-Realizm, Gerçeklik

Abstract
Photography, which is one of the most important technical and artistic tools of modern life, has the potential to produce senses and feelings by the conscious use of a human. It’s widely known, that the documentary press photograpy, a subcategory of photo art, in recent years, in terms of reaching people and the impact on people, gained remarkable importance. It’s seen, that documentary press photographs, due to especially the places, where the photographs meet with audience, is differentiated the existence and meaning-making processes, compared to other photographs. In this study, the field of sense, which could created by a documentary press photography, is examined in the context of reality and subjectivity and in terms of semiotics. The stratum of semiotics and textuality of documentary press photography is revealed by use of semiotic analysis on a sample photo.

Özet
Modern yaşamın en önemli teknik ve sanatsal araçlarından birisi olan fotoğraf, bir insanın bilinçli kullanımıyla anlam ve duygular üretebilme potansiyeline sahiptir. Pek çok alt kategoriye ayırabileceğimiz fotoğraf sanatı alanında belgesel basın fotoğrafçılığının son yıllarda insanlara ulaşma ve insanlarda yarattığı etki bakımından dikkate değer bir öneme kavuştuğu bilinmektedir. Belgesel basın fotoğraflarının özellikle alımlayıcıyla buluştuğu mekânlardan dolayı varoluşunun ve anlam yaratma süreçlerinin diğer fotoğraflara kıyasla farklılaştığı görülmektedir. Bir belgesel basın fotoğrafının yaratabileceği anlam dünyası, bu çalışmada gerçeklik ve öznellik ekseninde göstergebilimsel açıdan incelenmektedir. Örnek fotoğraf üzerinden gerçekleştirilen göstergebilimsel çözümleme ile bir belgesel basın fotoğrafının anlam katmanları ve metinselliği ortaya çıkarılmaktadır.

Manipülasyon bir kişinin ya da grubun başka kişileri etkisi altına alması, bilinçli bir şekilde yönlendirmesi durumu şeklinde ifade edilebilir. Yeni medyanın yaygınlaşmasının etkisiyle sağlık konulu yayınlar da diğer yayınlar gibi ulaşması ve paylaşması kolay içerikler hâline gelmiştir. Bu durum bir yandan sağlık bilgisine ulaşmayı kolaylaştırmış olsa da diğer yandan bilgi kirliliğine ve manipülasyona zemin hazırlamıştır. Sağlık konulu yayın içeriklerine yönelik alanyazında dile getirilen eleştiriler ağırlıklı olarak yayınlardaki reklam/tanıtım unsurlarına ve ticarileşmeye yöneliktir. Bu çalışmanın amacı ise “alternatif tıp” adlı Mayıs 2021 itibariyle 184 bin üyesi bulunan bir Facebook grubunda paylaşılan sağlık içerikli paylaşımların analizi ile sosyal medyada sağlık bilgisine ilişkin manipülasyon unsurlarını ortaya koymaktır. Söz konusu grupta yayınlanan 500 paylaşım (ana mesaj ve yorum) hem nicel hem de betimsel analiz tekniğine göre analiz edilmiştir. Analiz sonucunda hastalık hayati nitelik taşısın ya da taşımasın en fazla “öneri verme”
niteliğinde olan paylaşımların yapıldığı tespit edilmiştir. Sayfadaki paylaşımlara yönelik eleştiri oranı yalnızca %5,6 oranındadır. Bu eleştiriler ağırlıklı olarak kanser içerikli bir posta cevap olarak modern tıbbı savunur niteliktedir. Yorumların %94,4’ü hiçbir eleştiri içermemektedir. Paylaşımların hiçbirinde kaynak belirtilmemiştir. Tamamen kişisel tecrübe, deneyim ve düşüncelere dayanarak öneriler sunulmaktadır. Sayfa yöneticileri tarafından alternatif tıp marketi duyurusu ve satış
konusunda güvenli bir kanal olacaklarına dair ikna çabalarını ifade eden postlar mevcuttur. Bunun yanında sayfa yöneticilerinin sık sık “reklam/tanıtım yasağı” duyurusu yapmalarına rağmen hastane, doktor, ürün tanıtımı yaptığı ve alternatif tıp ürünleri satış sayfasına yönlendirme sağladığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak sosyal medyanın sağlık konulu bilgi arayışında özellikle bitkisel ürün ve alternatif tıp alanlarında manipülasyona yol açabilecek bir mecra olduğu ortaya çıkmıştır.

Gerçekliğin ne olduğu sorusu insanlık tarihinden bu yana düşünürleri meşgul etmiştir. Bu arayış, sanatın pek çok kolunda olduğu gibi sinemada da yansıma bulmuştur. Son yılların en çok tartışılan filmlerinden Matrix (1999), gerçekliği ele alış şekli ve bunu ilişkilendirdiği kavramlar açısından önemli bir örnek oluşturmuştur. Matrix, filmde de bahsi geçen Baudrillard’ın Simülakrlar ve Simülasyon eserinden izler taşımaktadır. Bir simülasyon olarak nitelendirilebilecek sistemde insanlar zihinsel bir hapishanede olduklarının farkında değillerdir. Matrix’i makineler kontrol etmektedir ve bu kontrol için “yanlış bir bilinç” oluşturmuşlardır. Film bu açıdan günümüz iktidar ve gerçeklik sorgulamalarına ışık tutabilecek bir örnek oluşturur. Makineler insan bedeninin ürettiği enerjiyi kullanmaktadır. İktidarın üretim üzerinden şekillendiği bu sistem; üretim, üretim araçları ve iktidar kavramları açısından daha derin okumalara açıktır. Matrix’te; doğa, üretim araçları ve denetim araçları olarak tasniflenebilecek simülakrların yansımalarını görebilmek mümkündür. Simülasyonun sonunu açıklarken, Baudrillard’ın kullandığı “gerçeğin çölü” ifadesi Matrix filminde de birebir geçmektedir. Matrix’in sonlanması demek, gerçek dünya üzerinde bir daha deneyimlenemeyecek doğal güzelliklerin de tamamen sona ermesi anlamına gelecektir. Gerçek dünya, “gerçeğin çölü” olarak tanımlanacak, Matrix’ten kurtulanlar, bu sevimsiz gerçeklikle tanışacaktır.
Anahtar Kelimeler: Matrix, gerçeklik, beden, iktidar, Baudrillard ve simülasyon

Özet Gerçekliği özümsemenin bilimi olarak tanımlanan estetik sadece güzel ile ilgili değildir. Estetik fenomenin ontolojisinin de inceleneceği bu çalışmada güzelin dışında başka kategorilerin ve özellikle de çirkinin nasıl mümkün olduğu üzerinde durulmaktadır. Çirkin veya çirkinlik denilen yargının gerek sinemada gerekse diğer görsel sanat dallarında bakış açılarının bir ürünü olduğu çalışmada ele alınmakta ve bu bakış açılarından " Dekadan " bakış açısına yoğunlaşılmaktadır. Dekadan bakış açısı Nietzsche felsefesi etkisinde gelişen bir konumlanma noktasını anlatmaktadır. Bu çalışmada dekadantların çirkin ile ilişkileri ele alınmaktadır.
Abstract
Aesthetics, described as the science of assimilation of reality, does not solely concern the beautiful. This study discourses on how it is possible for categories outside of the beautiful, particularly the ugly to exist, as well as examines the ontology of aesthetic phenomenon. The ugly or the judgement of ugliness is addressed in this study as a product of different perspectives in cinema as well as in other visual arts and the " Decadent " viewpoint is predominantly focused on across these perspectives. Decadent perspective describes a positioning point that has grown under the influence of philosophy of Nietzsche. This study discusses the relationship of decadents and the ugly.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Giriş
İnsan yaşadığı her an Allah'ın kendisi için yaratmış olduğu yüzlerce nimet ve güzellikle karşılaşır; soluduğu temiz hava, her biri birbirinden farklı ve etkileyici güzellikteki doğa manzaraları, hayvanlardaki eşsiz güzellikler ve birbirinden ihtişamlı bitkiler, çiçekler ve insan güzelliği ruhta derin etkiler bırakır. Ama dünya hayatındaki tüm bu güzelliklere dair bilinmesi gereken çok önemli bir gerçek vardır; Rabbimiz'in bildirdiği gibi, "... Dünya hayatı, aldatıcı metadan başka bir şey değildir." (Al-i İmran Suresi, 185)

Dünya hayatının aldatıcılığı, onun geçiciliğinden, bir gün mutlaka yok olacak olmasından kaynaklanmaktadır. Kuran'da "O, amel (davranış ve eylem) bakımından hanginizin daha iyi (ve güzel) olacağını denemek için ölümü ve hayatı yarattı..." (Mülk Suresi, 2) ayetiyle hatırlatıldığı gibi, Allah yeryüzünü ve dünya nimetlerini insanlardan hangilerinin salih davranışlarda bulunacaklarının denenmesi için yaratmıştır. İnsan burada çok kısa bir süre kalacak ve dünya nimetlerinden ancak sınırlı bir süre için faydalanabilecektir. İnsanın gerçek hayatını yaşayacağı yer ise ahirettir. Allah Kuran'da ahiretin insanların "asıl hayatı" olduğunu şöyle bildirmiştir:

Bu dünya hayatı, yalnızca bir oyun ve '(eğlence türünden) tutkulu bir oyalanmadır'. Gerçekten ahiret yurdu ise, asıl hayat odur. Bir bilselerdi. (Ankebut Suresi, 64)

Dolayısıyla insanın çok kısa olan dünya hayatını kendisine amaç edinip geçici dünya nimetlerinin hırsıyla hareket etmesi büyük bir aldanıştır. Allah dünya hayatında, Allah'ın rızası gözetilmeden elde edilen yararların geçici ve değersiz olduğunu hatırlatarak insanları uyarmıştır:

... (Bunlar) Şu değersiz olan (dünya)ın geçici-yararını alıyor ve: "Yakında bağışlanacağız" diyorlar. Bunun benzeri bir yarar gelince onu da alıyorlar. Kendilerinden Allah'a karşı hakkı söylemekten başka bir şeyi söylemeyeceklerine ilişkin kitap sözü alınmamış mıydı? Oysa içinde olanı okudular. (Allah'tan) Korkanlar için ahiret yurdu daha hayırlıdır. Hala akıl erdirmeyecek misiniz? (Araf Suresi, 169)

Peygamber Efendimiz (sav) de bir hadis-i şerifinde cennet ile dünya arasındaki farkı şöyle bir örnek ile açıklamıştır:

Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "Cennette, yay kadar bir yer, Güneş'in üzerine doğduğu veya battığı şeyden (dünyadan) daha hayırlıdır."  (Buhari, Bed'ü'l-Halk 8, Tefsir, Vak'a 1; Müslim, Cennet 6, (2826); Tirmizi, Cennet 1, (2525).)

"Sizden birinizin yay kadar veya kamçısı kadar cennetteki bir yer, dünya ve içindekilerden daha hayırlıdır..."  (Hz. Enes (ra)'dan bu şekilde aktarılmıştır.)

Peygamberimiz (sav)'in bildirdiği gibi bu dünyadaki nimetler cennet nimetlerinin ancak çok küçük bir örneği olabilir. Dünya hayatının nimetleri ne kadar güzel, etkileyici ve kalıcı görünse de, insan bunların ardında gizlenen bu önemli gerçeği hiçbir zaman unutmamalıdır. Yalnızca bir aldanıştan ibaret olan bu dünyanın sahte süslerine kapılmanın, kendisini hem dünyada hem de ahirette hüsrana sürükleyeceğini bilmeli, her anında bu bilinçle hareket etmelidir. Allah, gerçek hayatın yaşanacağı sonsuz ahiret için çaba harcayanlara hem dünyada hem de ahirette "güzel bir hayat" vereceğini vaat etmiştir. (Nahl Suresi, 97) Aksinde ise, insanlar için dünya hayatında "sıkıntılı bir geçim" vardır:

"Kim de Benim zikrimden yüz çevirirse, artık onun için sıkıntılı bir geçim vardır ve Biz onu kıyamet günü kör olarak haşredeceğiz." (Taha Suresi, 124)

Müminler Kuran'da bildirilen bu gerçeklerin farkındadırlar. Yaşadıkları her anın, dünya hayatında karşılarına çıkan herşeyin imtihanlarının bir parçası olduğunu bilirler. Bu nedenle görünürde çekici kılınan dünya nimetlerinin gerçek yüzünü bilir, bunlara karşı tutkulu bir sevgi duymaz, bütün hayatlarını kendilerine vaat edilen ahireti kazanabilecekleri şekilde geçirirler. Kendilerine Allah'ın rızasını kazanmayı amaç edinir, dünya hayatına ise ancak gereği kadar değer verirler. Bu yüzden hem yaşamları güzel geçer hem de kalpleri rahat ve huzurludur. Bu gerçeklerden gaflet içinde olan, ya da bilen fakat bunları görmezden gelmeyi seçen insanlar ise, dünya hırsı nedeniyle çoğu zaman bir sıkıntı ve memnuniyetsizlik içindedirler.

Bu kitapta, her zaman ve her yerde karşılaşabileceğimiz örneklerle, dünya metaının sahteliğine aldananların yaşadıkları yersiz üzüntülere ve sıkıntılara, bunlardan kurtulmanın yollarına, asıl hayatları olan ahiret için çaba harcayan müminlerin huzur dolu yaşantılarına yer vereceğiz. Allah'ın "Size verilen herşey, yalnızca dünya hayatının metaı ve süsüdür. Allah Katında olan ise, daha hayırlı ve daha süreklidir. Yine de, akıllanmayacak mısınız?" (Kasas Suresi, 60) ayetiyle bildirdiği gerçeği hatırlatarak, insanları "daha hayırlı ve daha sürekli olana", Allah'ın rızasına uygun bir yaşam sürmeye davet edeceğiz.

Fotoğraf bir tanıklık eylemi / aracı öncelikle; ama yalnızca çevrede olan bitene değil, kendi hayatımıza da tanıklık ediyoruz fotoğraf çekerken / üretirken. Bu tanıklık kısa vadede, bir savı ispat etmek üzere kullanılan bir delil gibi kullanılabiliyorken, uzun vadede bir sanat eserine de dönüşebiliyor. Yani, klasik anlamda, fotoğraf her ne kadar anı dondurduğu iddiasında olsa da, fotoğrafın zamana yayılmak zorunda olan bir ifade alanı olduğunu, sadece bir kesitini aldığı zamanı tümüyle yansıtamayacağını; ayrıca, belge olarak varlığını hep aynı nitelikle sürdüremeyeceğini unutmamakta fayda var. Burada, fotoğrafçı olmayan ama fotoğrafa bazı fotoğrafçılardan daha bilinçli bakan Rodin’den bir alıntı gediğe gerekli taşı koyacaktır sanıyorum: “Doğru olan sanatçıdır, yalancı olan fotoğraf, çünkü gerçeklikte zaman durmaz…”

SOME FINDINGS, OBSERVATIONS AND SCRIBBLINGS ON PHOTOGRAPHY

Photography is primarily a testimony tool / process; not only to what is happening around us, but also to our own lives while we take / make photos. While this witnessing and its outcome can be used as evidence in the short term to prove a thesis, they can also turn into an artwork in the long run. Though photography is classically ac/claimed to freeze a certain moment; we must remember that it is an expression platform that needs to span time at large, cannot reflect time in its entirety as it documents only a fraction and that it cannot keep its intrinsic character as a document as time passes by, perceptions change. At this stage, a quote from Rodin, who is not a photographer yet has a more conscious conception of photography than a lot of photographers, will hit the bullseye: “It is the artist who is truthful and it is photography which lies, for in reality time does not stop…”

For contemporary Turkish artists, Tansel Türkdoğan is an exemplary name, with both criticals and practicals, to the development of contemporary art in Turkey. Actually, He have contributed to the simultaneous progress of contemporary Turkish art with world art. Türkdoğan has been doing his art works in recent years on the inquiries of “reality” that Jean Baudrillard has dealt with in the very controversial theory. He is questioning the question of reality, which is one of the most controversial issues of recent years, by transforming it through painting language to visual expression. In the art of Türkdoğan where the subject of the simulation is taken, the abstract ones are embodied and the real and its simulacra are queried. For this purpose, in addition to opening numerous solo exhibitions in the name of “simulation” and by participating in many national or international events Türkdoğan has come to an important point in the Turkish art the world. After explaining the related concepts within the scope of the research, it will be given information about Jean Baudrillard’s “Simulation Theory” and related to the pictures of Türkdoğan. The aim of this article is to examine the relation between the “Simulation Theory” of Jean Baudrillard and the “Simulations” of the artist Türkdoğan and through this context, to realize a reading about the last term art practices of Türkdoğan. Internet, exhibition catalogs, his artworks and written articles in newspapers or Journals, as well as personal interviews are constitute the main sources of this article.

Özet Yorgos Lanthimos'un yönetmenliğini üstlendiği Kutsal Geyiğin Ölümü (The Killing of a Sacred Deer, 2017) filmi, bilimsel kuralların şekillendirdiği bir hayatı devam ettiren bir cerrah ve ailesinin 16 yaşındaki bir gencin yaptığı büyü karşısındaki çaresizliğini ve rasyonel akıl ile metafizik belirsizlik arasında yürüttükleri mücadeleyi konu etmektedir. Karakterlerin robotik diyalogları, gündelik hayatın insana özgü getirilerine kayıtsız kalmaları ve sezgilerinden çok rasyonel aklı önde tutarak davranışlarını sürdürmeleri, Lanthimos'un yarattığı bu distopik dünyada rasyonel aklın egemen olduğunu göstermektedir. Ancak büyünün dünyalarına bulaşmasıyla karakterlerin motor-duyu mekanizmaları bozulmakta ve onlar, gerçeği sezgisel yoldan bulma yoluna gitmektedir. Bu bağlamda film, rasyonel akıl karşısında sezgisel olanın galibiyetini vurgulamaktadır. Aydınlanma düşüncesinin yeni bir toplum yaratma ideali yolundaki en önemli önkoşullarından biri olarak rasyonalite, geleneksellikten uzaklaşma ve bilimsel bilginin güvenilirliğine dayalı bir düşünce sisteminin kabulüne sıkı sıkıya bağlıydı. Bunun karşıtı olarak postyapısalcı teoriden destek alan postmodern düşünce hakikati ve bilgiyi sorgulamakta ve onları kaygan bir zemin üzerinde ulaşılamaz addetmektedir. Modern düşünce, rasyonel aklı dolaşıma sokarak bireyleri birer toplumsal özne olarak inşa etme erkini taşırken postmodern düşünce ise, bireyin tinsel varlığını öne çıkarmakta ve ona hakimiyet vermektedir. Bu durumda modern dönemde yetkeye dayanan bilgi, postmodernitede anarşiye dayanan, önceden belirlenmemiş, çoğulcu ve yorumlanan bilgiye dönüşmektedir. Bu dikotominin temeli, Kant'ın fenomenleri anlamak konusunda ampirik gerçekliğe karşı insani bilme yeteneğini konumlandırmasında ve Bergson'un zeka-sezgi ikileminde görülebilmektedir. Bu çalışmada, moderniteden postmoderniteye bilgi ve hakikat anlayışının değişimi ve rasyonel akıldan sezgisel düşünmeye doğru bir yönelimin sinemadaki görünümlerini incelemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, Yorgos Lanthimos'un Kutsal Geyiğin Ölümü (2017) filmi, rasyonel düşünme ve sezgisel düşünme çatışması bağlamında incelenecektir.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Giriş
In the life of this world, human beings are responsible for overcoming the impulses and appetites of their nafs (selves) and living their lives to please Allah. To do this we have been given a very short lifespan of sixty or seventy years on average. After the life of this world is over, Allah has created an endless and perfect life for His slaves who have won His favour. In comparison to that timeless existence, life in this world lasts only as long as the blink of an eye. The faithful slaves are those who have shown steadfastness and determination in living according to the genuine knowledge of the unity of Allah without association of partners to Him and in obedience to Allah and His Messenger. They will obtain a great reward in the world to come: the eternal life of the Garden. Doubtless the favour, mercy and love of our Lord for His slaves are a great joy for them.

landscape
Rabbiniz'den olan mağfiret ve eni göklerle yer kadar olan cennete (kavuşmak için) yarışın; o, muttakiler için hazırlanmıştır.
(Al-i İmran Suresi, 133)

İnsan, dünya hayatında nefsindeki kötülükleri yenip ömrünü Allah'ın razı olacağı umulan şekilde geçirmekle sorumludur. Bunun içinse kendisine ortalama altmış yetmiş yıl gibi çok az bir süre verilmiştir. Allah, rızasını kazanan kulları için, dünyadaki bu kısa yaşamın ardından, sonsuz ve eşsiz bir hayat yaratmıştır. Dünya hayatındaki bu ömür göz açıp kapayıncaya kadar, hızla tükenip geçmektedir. Bu süre içerisinde sabır gösteren, güzel ahlakta kararlı davranan, Allah'a samimi bir kul olan kimseler ahirette çok büyük bir mükafatla; sonsuz cennet hayatıyla karşılaşacaklardır. Kuşkusuz bu Rabbimiz'in kullarına olan ihsanının, rahmetinin ve sevgisinin çok önemli bir tecellisidir.

Allah her insanı, herşeyin en güzelinden, en mükemmelinden zevk alacak ve bunlara karşı büyük bir özlem duyacak bir ruh ile yaratmıştır. Bu nedenle insan, hayatı idrak etmeye başladığı andan itibaren bu mükemmelliğe ulaşabilmek için, içinde sürekli olarak büyük bir istek duyar. Daima bir güzellik ve nimet arayışı içerisinde olur. Ancak buna ne kadar çok istek duyarsa duysun ve bunun için ne kadar çok çaba harcarsa harcasın, dünya hayatında hiçbir zaman aradığı mükemmellikle karşılaşamaz. Çünkü Allah dünya hayatını özel olarak kusurlu ve eksik olarak yaratmıştır.

landscape
İşte bunların karşılığı, Rablerinden bağışlanma ve içinde ebedi kalacakları, altından ırmaklar akan cennetlerdir...
(Al-i İmran Suresi, 136)

ÖZET
Kurmaca metinler kendine has bir gerçekliğe sahiptir. Bu gerçeklik, hayatın gerçekliğine çok yakındır. Kurmaca eserlerin yaşama olan bu yakınlığı zaman zaman birçok yazarın aklında romanların gerçek yaşama rehberlik yapıp yapamayacağı fikrini doğurmuştur. Yani romanlar herhangi bir şekilde okura gündelik hayatta bir yol haritası olabilecek midir, bireylerin ileriki yaşamlarında bir pusula görevi görebilecek midir? Dünya edebiyatında birçok yazar yahut araştırmacı buna benzer sorulara cevap aramıştır. Romanın reel hayatın bir kılavuzu olup olamayacağı sorularını eserlerinde yazarak cevaplama gayretinde bulunan yazarlar da vardır. Türk edebiyatında bu sualleri yanıtlamaya çalışanlardan birisi de Ahmed Midhat Efendi’dir. Midhat Efendi roman ve hikâyelerinin satır aralarında bu suale: “Roman reel hayatın bir kılavuzu olabilir.” cevabını vermiştir. Ahmed Midhat’a göre gençlere romanlar okutarak onların ahlakî yönü şekillendirilebilir, talim ve terbiyesi yapılabilir; ayrıca gençler gerçek yaşamdaki hüviyetlerini kazanmadan önce yaşamın iyi ve kötü birçok gerçekliğini hayatı tecrübe etmeden evvel romanlardan okuyarak öğrenebilir. Böylelikle gerçek yaşamın zorluklarına karşı daha kolay metanet gösterebilir. Kısaca Ahmed Midhat’a göre roman hayatın bir ön provası ve kullanma kılavuzu olabilir.
Anahtar Kelimeler: Roman gerçekliği, romanın rehberliği, Ahmed Midhat.

ABSTRACT
Fiction texts have their own reality. This reality is very close to the reality of real life. From time to time, this proximity has led many authors to think  whether novels can guide real life. In other words, can novels be a map to their readers in any way in their daily lives or will novels serve as a compass for the future of their readers? Many writers or researchers in world literature sought answers to similar questions. Some authors have tried to answer these questions by writing their fictions accordingly. Ahmed Midhat Efendi is one of the authors who tries to answer these questions in Turkish literature. In his novels and stories, Midhat Efendi replied this question as “Roman can be a guide to real life.” According to Ahmed Midhat, moral values can be taught to young people by leading them to read novels. They can be instructed and educated by novels; in addition, young people can learn many good and bad aspects of life by reading them in a novel before experiencing in real life. Thus, they can show more sympathy to the difficulties of real life. In short, according to Ahmed Midhat, novel can be a rehearsal or a guide for life.
Key Words: Novel reality, guidance of the novel, Ahmed Midhat.

Yedi işaretiyle Mehdiyet hakkında olan 29. Mektubun 7. Kısmının izahında gördüğümüz gibi; Üstad Bediüzzaman Mehdiyet görevini, Müslümanların Avrupa’da çıkan materyalist bilim ve felsefesine karşı kendi bilim ve felsefelerini kurmaya bağlıyor. Ve bu hayatî meseleyi özellikle 30. Söz, 29. Söz ve 24. Mektuba havale ediyor.

Geçen bölümlerde 29. ve 30. Sözlerle ilgili epistemolojik notları bir miktar gördük. Şimdi inşaallah bu Mektub’da bu boyutu gözlemlemeye çalışacağız. Yani bu Mektub’daki derin irşadî derslerden daha çok bu Mektubun sağlıklı bir ilim ve Epistemoloji anlayışına nasıl anahtarlık yaptığını göreceğiz. Bunun için önce Mektubun ana şemasını ortaya çıkarmaya çalışacağız; daha sonra detaylı bir şekilde bu ilmi ve epistemolojik boyutu izah etmeye çalışacağız.

Mekke döneminde kendisine büyük koruma sağlayan amcası Ebû Talib’in ve her zaman en yakın destekçisi olan muhterem eşleri Hz. Hatice’nin art arda vefat etmesi, Hz. Peygamber’i derinden üzmüş ve sarsmıştı. Hatta bu yıla bu yüzden Hüzün Yılı denilmişti. Hicretten bir buçuk yıl önceye tekabül eden bu yılda olağan üstü bir olay gerçekleşti. Hz. Peygamber bir gece içinde önce Mekke’den Kudüs’e ardından Yüce Allah’ın murat ettiği bir yere doğru yolculuğa çıkarıldı ve aynı gece içinde döndü. Bu olayın birinci safhasına İsrâ, ikinci safhasına ise Miraç denildi. Kur’an’da geçen ifade ile bu olayın sebebi ve hikmeti, Hz. Peygamber’e Yüce Allah’ın bazı işaretlerini göstermekti. Olağanüstü olarak gerçekleşen bu olaya müşrikler aşırı tepki verdiler, bazı zayıf müminlerin imanları sarsıldılar, ancak Müslümanların büyük çoğunluğu, tam bir güvenle olayı tasdik ettiler. Müşriklerin itirazı, mesafe uzunluğuna ve sürenin kısalığına idi. Ancak bu olayın Kur’an tarafından teyit edilmesi, Müslümanların zihnindeki bütün şüpheleri giderdi. Günümüze hem İsrâ Sûresi birinci ayetiyle hem de birden çok rivayetle gelmiş olması olayın gerçekliğini göstermesi açısından önemlidir. Her ne kadar zaman, mekan ve olayın gelişimiyle ilgili ayrıntılarda bir takım farklılıklar varsa da, genel itibariyle ve Kur’an’ın çerçevesini çizdiği şekliyle gerçekleşmiş olmasında şüphe bulunmamaktadır. Miraç safhası hususunda sübut bakımından bazı zayıflıklar bulunuyorsa da Sahabeden bu güne bu olayın gerçekliği üzerinde neredeyse tüm mezhepler ittifak etmiştir. İhtilaf, olayın kendisi veya bütünü hakkında değil, ruhen mi yoksak ruh-beden bütünlüğü içinde mi gerçekleştiği hususundadır. Günümüzde bazılarınca yapılan aykırı değerlendirmeler, bütün gözden kaçırmaktan kaynaklı olduğu izlemini vermektedir. Müslümanların neredeyse tamamı tarafından büyük bir kabule mazhar olmuş olan bu olay, günümüzde birçok İslam ülkesinde mübarek gecelerden biri olarak kabul edilir ve kutlanır. Elinizdeki makale, özetini verdiğimiz bu olayı ele almakta ve özellikle olayın hikmeti, mahiyeti ve gerçekliği üzerinde durmaktadır.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Giriş
Her sabah uyanıp yeni bir güne başlıyorsunuz. Yataktan kalkıp elinizi yüzünüzü yıkıyor, kimi zaman aceleyle hazırlanıyor hızla bir yerlere ulaşmaya çalışıyorsunuz. Her insan gibi siz de ya okula, ya işe geç kalmamak için çabalıyor ya da herhangi başka bir günlük uğraşıya yöneliyorsunuz. Okulunuza, işinize ya da diğer günlük uğraşınıza ulaştığınızda bir şeyler başarmaya, öğrenmeye, kazanmaya çalışıyor, hızla geçen zaman içinde birdenbire akşam olduğunu fark ediyorsunuz. Akşam olunca eve dönüyor, evdeki her günkü işlerinizi yapıyorsunuz. Bazen değişiklik olarak bir arkadaş toplantısına veya herhangi bir eğlenceye katılıyor, sinemaya gidiyor ve sonra da evinize dönüp uyuyorsunuz. Ertesi sabah kalktığınızda ise bir gün önce yaptıklarınıza en baştan tekrar başlıyorsunuz.

Peki tüm bunları yaparken farkında olmadığınız daha önemli şeyler olabilir mi? Her insan gibi yaşamınızı "günlük hayatın koşuşturması" içinde geçirirken bir şeyleri unutuyor, gözden kaçırıyor veya görüp de anlamazlıktan geliyor olabilir misiniz?

Bu sorulara her insanın vereceği cevap, "evet" olmalıdır. Çünkü insanların çoğunluğunun hayata dair düşünmedikleri, merak etmedikleri, görüp de üzerinden geçtikleri çok fazla detay vardır. Örneğin ilk olarak şu soruları düşünebilirsiniz:

sag_6_011_Giris_MaviTulPerde
Siz elinizde bu kitabı tutmuş, koltuğunuzda oturduğunuzu düşünürken, aslında şaşırtıcı bazı olayların gerçekleştiğinin, örneğin uzayda saatte 1670 km. hızla seyahat ettiğinizin farkında mısınız?

Veya kitabınızı okurken içinde bulunduğunuz geniş odanın (veya herhangi bir mekanın) uzayda bir toz zerreciği kadar bile yer kaplamadığını düşünüyor musunuz?

Ya da düşünebilen yegane varlık olarak içinde yaşadığınız evrendeki kusursuzca var edilmiş düzenin bilincinde misiniz?

Yukarıdaki soruları sayfalarca çoğaltmak mümkündür. Ancak burada bu birkaç sorunun verilmesinin amacı insanların düşüncelerini sınırlayan sis perdesini hafifçe de olsa aralamaktır. Ve bu sayede kitap boyunca üzerinde duracağımız hayati konular hakkında okuyucuyu derinlemesine düşünmeye yöneltmektir.

Biraz önceki sorular üzerine şunları düşünmeye başlamış olabilirsiniz:

"Peki ama yukarıdaki soruların yaşamımdaki yeri nedir? Günlük hayatın akışı içerisinde bu soruları düşünmem gerçekten de önem taşıyor mu? Yarın sabahki sınavımı veya öğleden sonra yapacağım toplantıyı düşünmem daha aciliyetli değil mi?"

Bu düşünceler insanlardan bazılarının içine düştüğü bir yanılgıyı yansıtmaktadır. Bir insan için işi, okulu, evi, geleceğe yönelik planları elbette önemlidir ama bunların hepsinden daha önemli konular da vardır: İnsan herşeyden önce bu dünya üzerinde ne yaptığını, hangi amaçla bulunduğunu, kaçınılmaz olan ölümle birlikte nereye gideceğini, sınırsız büyüklükteki bir evren içinde üzerinde yaşadığı muhteşem gezegenin nasıl var olduğunu, bu gezegen üzerindeki canlıların ve en önemlisi de kendisini Yaratanın kim olduğunu düşünmelidir.

Eğer samimi olarak düşünür ve karşılaştığı gerçekleri anlamazlıktan gelmezse ulaşacağı sonuç ise tektir:

Üzerinde yaşadığı dünya, onun içinde yer aldığı uçsuz bucaksız evren, etrafında gördüğü çeşit çeşit bitkiler, hayvanlar, canlı-cansız tüm varlıklar ve en önemlisi de insanın kendisi, üstün kudret sahibi Allah'ın kusursuz yaratışının bir sonucudur. İnsan Allah'ın Zatı'nı göremez, ama O'nun varlığını ve kudretini çevresinde var olan sayısız delilden anlayabilir. Ve O'nun insanlardan isteklerini, emirlerini, hoşnutluğunu kazanmanın yollarını, samimiyeti oranında idrak edebilir. Allah Kuran'da şöyle buyurmaktadır:

Gözler O'nu idrak edemez; O ise bütün gözleri idrak eder. O, latif olandır, haberdar olandır. Gerçek şu ki size Rabbinizden basiretler gelmiştir. Kim basiretle-görürse kendi lehine, kim de kör olursa (görmek istemezse) kendi aleyhinedir. Ben sizin üzerinizde gözetleyici değilim. (Enam Suresi, 103-104)

Siz de bu gerçeği düşünün ve sizi sınırsız bir evrene yerleştiren Allah'ın üstün kudretini sakın anlamazlıktan gelmeyin.

İnsan sabah kalktığı andan itibaren sürekli bir şeyler peşinde koşturur durur. Ancak bu koşuşturma sırasında göz ardı ettiği ÇOK ÖNEMLİ bir olay vardır Sınırsız büyüklükteki evren içinde insanın kapladığı yer son derece küçüktür. Büyük bir ev içerisinde bir toz zerreciği ne kadar yer kaplıyorsa, insanın evrende kapladığı yer de ancak o kadar hatta belki daha da küçüktür. Bir insan için bunu fark etmek şaşırtıcı olabilir ama bu, APAÇIK bir gerçektir.

sag_6_013_Giris_Uzay
AKILLI TASARIM yani YARATILIŞ
Kitapta zaman zaman karşınıza Allah'ın yaratmasındaki mükemmelliği vurgulamak için kullandığımız "tasarım" kelimesi çıkacak. Bu kelimenin hangi maksatla kullanıldığının doğru anlaşılması çok önemli. Allah'ın tüm evrende kusursuz bir tasarım yaratmış olması, Rabbimiz'in önce plan yaptığı daha sonra yarattığı anlamına gelmez. Bilinmelidir ki, yerlerin ve göklerin Rabbi olan Allah'ın yaratmak için herhangi bir 'tasarım' yapmaya ihtiyacı yoktur. Allah'ın tasarlaması ve yaratması aynı anda olur. Allah bu tür eksikliklerden münezzehtir. Allah'ın, bir şeyin ya da bir işin olmasını dilediğinde, onun olması için yalnızca "Ol" demesi yeterlidir. Ayetlerde şöyle buyurulmaktadır:

Bir şeyi dilediği zaman, O'nun emri yalnızca: "Ol" demesidir; o da hemen oluverir. (Yasin Suresi, 82)

Gökleri ve yeri (bir örnek edinmeksizin) yaratandır. O, bir işin olmasına karar verirse, ona yalnızca "Ol" der, o da hemen oluverir. (Bakara Suresi, 117)

This thesis is a defense of the view that reality is relative. First I start with semantic relativism, then, I show that semantic relativism implies reality relativism. To argue for semantic relativism, motivated by arguments by W.V. O. Quine and L. Wittgenstein, I use two examples about personal identity. The first one is about abortion and the second one is about brain transplantation cases. Next, I show that if meaning is relative then whatever we call reality is also relative since our access to reality is through language. After my arguments, I consider two objections. The first one is David Lewis’ objection. Lewis claims that due to the natural structure of the world words tend to refer to some objects (or set of objects) as opposed to others. Hence, he argues against the semantic relativity thesis. The second objection is that relativism is self-refuting because it relativizes itself. I reply to both objections.

Diller, iç yapılarının el verdiği fonetik, morfolojik, leksik ve sentaktik unsurları eş zamanlı çeşitli şekillerde devreye sokarak ifade oluşturur. Türkçede de bu unsurlar farklı birleşimlerle ve kullanımlarla bir araya gelerek gerçeklik ve gerçekdışılık kavramlarını işaretler.
Gerçeklik (realis) bir kavramın, olayın, durumun gerçek olduğunu ifade etmede kullanılarak konuşurun ruh durumunu da gösteren çeşitli dilbilgisi kategoriyle işaretlenen bir üst anlam alanıdır. Gerçekdışılık (irrealis) ise bir kavramın, olayın ya da durumun gerçek olup olmadığının tam olarak bilinmediği, bilindiği durumlarda da gerçekliğin kesin olarak olmadığının ifade edildiği bir üst anlam alanıdır. Gerçeklik ve gerçekdışılık, isim ve fiil temelinde ortaya çıkabilir. İsim temelinde ortaya çıktığında varlık-yokluk düzleminde yer almaktadır. Ancak bazı ifadeler varlık-yokluk bağlamında yakınlık ifade edebilmektedir. Türkçede yakınlık ifadeleri gerçeklik-gerçekdışılık kümesinde yer alsa da diğer kümeyi andırabilmektedir. Bu da varlık-yokluk arasında kalan ara alanların ifadesini sağlamaktadır. Bu çalışmada isim temelinde gerçeklik ve gerçekdışılık kümesinde yer alan varlık-yokluk ifadeleri, yakınlık bakımından incelenmiştir. Türkçede yakınlık anlamı sağlayan çeşitli işaretleyiciler değerlendirilmiştir.

Adnan Oktar (Harun Yahya)


Giriş
1 ve 8 Haziran 2001 tarihlerinde ATV'de yayınlanan ve Hulki Cevizoğlu'nun sunduğu "Ceviz Kabuğu" adlı tartışma programlarında çok önemli bazı gerçekler ortaya çıktı. Programlarda iki hafta üst üste evrim teorisi bilimsel manada tartışıldı. Ancak evrim teorisi lehinde söz alanların çoğu, bu teoriyi bilimsel bir bakış açısıyla değil, materyalist felsefeye olan dogmatik bağlılıkları nedeniyle savunduklarını ortaya koydular...

Programın stüdyo konukları, ilk hafta Prof. Cevat Babuna ile Prof. Yaman Örs'tü. Babuna, yaratılışın bilimsel bir gerçek olduğunu, buna dair pek çok kanıt bulunduğunu anlattı. Buna karşılık Yaman Örs ise evrim teorisini savundu, ancak bilimsel bir delil göstermekten ziyade felsefi yorumlar yaptı. Yaman Örs'ün söylediği "Allah'a inanan bir insan bilim adamı olamaz" sözü de, yine evrimci tarafın dogmatizmini sergiliyordu.

ceviz kabuğu programı - Cevat Babuna
Yaratılışın bilimsel bir gerçek olduğunu anlatan Prof. Cevat Babuna konuşmasında görsel malzemelerden de yararlanırken, Prof. Yaman Örs'ün konuşması klasik felsefi yorumların ötesine geçmedi.

Programın ikinci haftaki stüdyo konukları ise, Prof. Ali Demirsoy, Prof. Turan Güven ve Prof. İsmail Yakıt idi. Bu ikinci programda Ali Demirsoy evrim teorisini savunmak adına bilimsel gerçeklerle uyuşmayan pek çok iddia öne sürdü. Sayın Demirsoy, her ne kadar salt bilimsellik niyetiyle konuştuğunu iddia etse de, Darwin'den kalma köhne iddiaları bilimsel bulgulara rağmen savunuyordu.

Bu kitapta, her iki Ceviz Kabuğu programında da söz alan evrimci konuşmaların yanılgıları cevaplandırılmaktadır. Böylece, hem evrim teorisinin içine düştüğü bilimsel kriz ortaya konmakta, hem de ülkemizdeki evrimcilerin bilimsel gelişmelerden ve bilimsel düşünce yapısından ne kadar uzak oldukları sergilenmektedir. Amacımız bu kitapta ismi geçen evrimcileri eleştirmek değil, onlar aracılığıyla ortaya çıkan "evrimci dogmatizmi" göstermek ve aynı zamanda evrim teorisinin bilimsel olarak çökmüş bir teori olduğunu ortaya koymaktır.

van allen kuşakları
Böyle bir kitap çalışmasına ihtiyaç duyulmasının nedeni ise, Ceviz Kabuğu programı veya benzeri tartışma platformlarının, evrim teorisi gibi kapsamlı bir konuyu ele almak için yeterince uygun bir zemin ve ortam olmamasıdır. Bu programlarda, her ne kadar program sunucusu tarafsız ve iyi niyetli de olsa, zaman darlığı ve program düzeni nedeniyle bilimsel deliller yeterince ortaya konamamakta, somut delillerden yoksun olan taraf (yani evrimciler), demagojiye başvurmaktadır. Kamera karşısındaki bir tartışmada veya birkaç dakikalık bir telefon konuşmasıyla, bilimsel delillerin, akademik kaynakların ortaya konmasının mümkün olmadığı açıktır. Araya başka bir konuşmacının girerek söz kesmesi, telefon bağlantısının kesilmesi, sesin kötü veya parazitli gelmesi, belge ve delilleri izleyiciye gereği gibi aktarma güçlüğü gibi pek çok olumsuz faktör, en net ve açık bir konuyu dahi akıcı bir mantık örgüsünde aktarabilmeyi zorlaştırmakta, hatta imkan dışı kılmaktadır.

Bu nedenle tartışma programlarında, "kim daha yüksek sesle konuşursa", onun tezinin daha fazla dikkat çektiği bir ortam oluşabilmektedir. Bunu fırsat bilen evrimciler, "din-bilim çatışması" gibi hayali tezlerini hararetli, hatta kimi zaman agresif bir üslupla tekrarlamakta, her türlü gereksiz polemiğe girerek "laf kalabalığı" yoluyla ilmen yenildikleri tartışmada üstün gelmeye çalışmaktadırlar.

Bu nedenle, konu hakkındaki tartışmanın, bilimsel içerikli yayınlar (makaleler ve kitaplar) yoluyla yürütülmesi gereklidir. Nitekim evrim teorisini çürüten ve yaratılışı destekleyen kanıtlar şimdiye kadar ülkemizde yayınlanmış pek çok kitapla ortaya konmuştur. İlginç olan, evrimcilerin bu çalışmalar karşısında hep suskun kalmalarıdır. Bilimsel kanıtlara dayalı cevaplar vermek yerine, imza toplamak, demagojik deklarasyonlar yayınlamak, hatta kendi öğrencilerinin yaratılışın bilimsel delillerini anlatan kitapları okumalarını yasaklamak gibi yöntemlere başvurmaktadırlar. Bu gerçek, kendisi de evrim teorisine inanan bir düşünür olan, Boğaziçi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Arda Denkel tarafından da 1999 yılında kaleme aldığı bir makalede belirtilmiştir. Denkel, ülkemizdeki evrimci kanadın demagoji yöntemlerine başvurduğunu, ancak bilimsel açıdan yaratılışı savunanların "gerisinde kaldıklarını" ifade etmiştir.1

Bu kitapta evrimcilerin bilimin gerisinde kaldıklarını bir kez daha gözler önüne sereceğiz. Eğer gerçekten bilimsel bir teori savundukları iddiasında iseler, bu kitaba yine bilimsel yayın yoluyla cevap vermeleri gerekir. Aksi halde, evrim teorisine bilimsel değil dogmatik bir bağlılık içinde olduklarını fiilen ilan etmiş olacaklardır.

ÖZET Bu araştırmada, sanatı sosyolojik bakımdan inceleyen Schiller ve Guyea'nun sanat üzerine söylemlerinden yola çıkılarak, Velazquez'in Nedimeler tablosunun birbirinin devamı sanatsal eğilimler ve dönemler boyunca geçirdiği biçimsel dil ve estetik söylem incelenmektedir. Bu doğrultuda araştırmanın amaçlı örneklemini Picasso ve Salvador Dali'nin Velazquez'den etkilenerek ortaya koydukları aynı isimli çalışmalar oluşturmaktadır. Gerçekleştirilen sosyolojik inceleme dönemin sosyal yapısı ve sanatsal dili ile sınırlandırılmış, örnekleme alınan çalışmalar birbirinin devamı tarihsel dönemler içerisinde sanatsal söylem dahilinde incelenmiştir. Bu inceleme ile tek bir resim üzerinden değişen toplumsal yapılar ve tarihsel süreç boyunca estetik beğeni yargılarının değişimi ve gerçekliğe yaklaşımın farklı algı boyutları, soyutlama basamakları ortaya çıkmaktadır. ABSTRACT In this research, Schiller and Guyea, who have studied art in sociological terms, have studied the artistic tendencies and the formal language and aesthetic rhetoric of the rhythm paintings of Velazquez. In this direction, the sample for the purpose of the research is based on the works of Picasso and Salvador Dali influenced by Velazquez. The social structure of the sociological survey period and the sampled studies limited by the artistic language have been investigated in the historical periods within the context of artistic discourse. Through this examination, the different stages of abstraction and the different perception dimensions of the changes in the aesthetic appreciation judgments and approach to reality are emerging through the changing social structures and the historical process through a single painting.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Önsöz
Allah, tarih boyunca yaşamış olan tüm toplumlara Kendisi'nin razı olacağı ahlakın ne olduğu, helaller ve haramlar, ahiret hayatında gerçek huzura ve mutluluğa nasıl ulaşılabileceği gibi bir insan için hayati olan her türlü bilgiyi iletecek Resuller yollamıştır. Kuran'da da haber verildiği üzere, bu Resullerin tüm davranışları, ahlaki özellikleri, müminler için en güzel örnektir. Bu nedenle de her mümin Resullerin yaşadıklarını dikkatle incelemeli ve öğrenmelidir.

Resullerin Kuran'da anlatılan mücadeleleri de kuşkusuz tüm müminler için aydınlatıcı ve yol göstericidir.Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) son Nebi ve son Resuldür; Allah, O'ndan sonra bir başka peygamber göndermeyecektir. Kuran'da, bu konu şöyle haber verilmektedir:

"Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir; ancak o, Allah'ın Resûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. Allah, herşeyi bilendir." (Azhab Suresi, 40)

Ancak Kuran'daki, "Yoksa sizden önce gelip-geçenlerin hali başınıza gelmeden cennete gireceğinizi mi sandınız? Onlara öyle bir yoksulluk, öyle dayanılmaz bir zorluk çattı ve öylesine sarsıldılar ki, sonunda elçi, beraberindeki mü'minlerle; 'Allah'ın yardımı ne zaman?' diyordu..." (Bakara Suresi, 214) hükmüne göre, Resullerin yaşadıklarının benzerlerini onun ardından gelen kavimler de yaşamaya devam edecektir.

Peygamberimiz (sav)'e ve diğer peygamberlere akılsızca düşmanlık besleyenler, onların tebliğ ettiği hak dinin yayılmasına kendilerince engel olmaya kalkışanlar, onların yolunu izleyen müminlere karşı da harekete geçeceklerdir. Nitekim, "Allah size açıklayarak anlatmak, sizi sizden öncekilerin sünnetine iletmek ve tevbelerinizi kabul etmek ister. Allah bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir" (Nisa Suresi, 26) ayeti gereğince, tüm Müslümanlar buna şahit olacaklardır. İşte bu nedenle, Kuran'da anlatılan Resul mücadelelerini dikkatli bir şekilde incelemek tüm iman edenler için çok önemlidir.

Bu kitapta verilen örneklerle peygamberlerin güzel ahlakları ve samimi çabaları bir kere daha hatırlatılmaktadır. Peygamber kıssalarında iman edenler için önemli dersler olduğu Kuran'da şöyle haber verilmektedir:

Andolsun, onların (Resullerin) kıssalarında temiz akıl sahipleri için ibretler vardır. (Bu Kur'an) düzüp uydurulacak bir söz değildir, ancak kendinden öncekilerin doğrulayıcısı, herşeyin 'çeşitli biçimlerde açıklaması' ve iman edecek bir topluluk için bir hidayet ve rahmettir. (Yusuf Suresi, 111)