Irab

Ḫabâl ‫)خبال(‬ kelimesi Kur'ân-ı Kerîm'de iki farklı yerde geçmektedir. Bu kelimeyi araştırma konusu olarak seçmemizin sebebi, kelimenin, taşıdığı anlam yelpazesiyle gayrı müslim kesimlerle olan sosyal ilişki ve gelişmelere ışık tutacak bir mahiyet göstermesidir. Çalışmada ḫabâl ‫)خبال(‬ kelimesinin yer aldığı ayetler bağlamında anlam çerçevesine açıklık getirilmesi hedeflenmiştir. Ḫbl ‫ل(‬ ‫ب‬ ‫)خ‬ kökünden türeyen ḫabâl ‫)خبال(‬ kelimesi kök itibariyle temelde delilik, bozulma, bozgunculuk, bünye organlarındaki bozulma, bunama, akıl bozulması, zora düşme ve fesat gibi manalara gelmektedir. Bu kökten masdar olan ḫabâl ‫)خبال(‬ kelimesi aynı manaları içermekle birlikte, tefsirlerde ve terimler sözlüklerinde daha ziyade insanın akıl, fikir, irade gibi manevî donanımlarındaki bozulmayı ifade ettiği belirtilmektedir. Ḫbl ‫ل(‬ ‫ب‬ ‫)خ‬ kökü Sâmî diller grubu ve Câhiliye dönemi Arap şiirinde de aynı lügat anlamlarında ve muhtelif formlarda kullanılmış, Kur'ân'ın inişinden sonra da anlam yapısında bir değişiklik olmamıştır. Konuya ilişkin daha önce yapılmış bir çalışmaya rastlanmadığından araştırmamızda lügat, terimler sözlükleri ve tefsir kaynaklarından istifade ile yetinilmiştir.

Arap dili alanında yaptığı çalışmalar ile ön plana çıkan bunun yanında şair ve münekkit kimliği ile de bilinen Beyrût doğumlu Lübnanlı dilci ve gazeteci İbrâhîm b. Nâsîf; dedesinin Osmanlı Devleti’nde yazıcılık görevinden ötürü el-Yâzicî nisbesiyle anılmıştır. Pek çok edebiyatçının fikir dünyasında önemli bir yer edinen el-Yâzicî, farklı dillerden Arapça’ya yaptığı tercümelerle ilim dünyasına büyük katkılarda bulunmuştur. Oymacılık sanatında hünerli olan İbrâhim el-Yâzicî, Serkis harfleri diye bilinen ilk Arap harfleri kalıplarını hazırlamış O’nun kalıba döktüğü harfler Suriye ve Mısır’ın yanı sıra Amerika’da Arapça kitapların basımında yaygın biçimde kullanılmıştır. Yayımcılık sahasında önemli faaliyetlerde bulunmuş ve vefat edinceye kadar makalelerini neşrettiği gazetelerde okuyuculara sunmuştur.
Babası Nâsîf b. Abdullah el-Yâzicî’nin küçük yaştaki öğrenciler için hazırladığı “el-Cevherü’l-ferd fî uṣûli’ṣ-ṣarf ve’n-nahv” adlı eserini ise “Meṭâliʿu’s-saʿd li-muṭâliʿi’l-Cevheri’l-ferd fî uṣûli’ṣ-ṣarf ve’n-naḥv” adıyla şerhetmiştir. Bu çalışmada da İbrâhîm b. Nâsîf el-Yâzicî’nin hayatı ve eserleri ele alınacak sonrasında ise babasının kitabına yazmış olduğu şerh husûsen değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: Arap Dili ve Belâgati, el-Cevheru’l-Ferd, İbrâhîm el-Yâzicî, Metâli’u’s-Sa’d, Nâsîf el-Yâzicî.

Birden cok gramatik cozumlemeye imkân taniyan ifadelerle ilgili iki yaklasim bicimi gelistirilmistir. Bunlardan ilki, metnin ic baglamina iliskin gramatik bagintilar uzerinden bir yorum uretmek, ikincisi ise dis baglamdan hareketle ve kastedilen anlam iddiasi uzerinden bir tercihte bulunmaktir. Soz konusu iddiayi mutekellime dogrulatma imkâni olmadiginda gramatik cozumleme yorumcunun on kabullerinin etkisine acik hale gelmektedir. Metnin dolayli muhataplari icin kacinilmaz olan bu durum metnin ic yapisinin izin verdigi gramatik cozumlemelerin metin disi gerekcelerle reddedilmesine, hatta tercih edilen cozumleme icin belirli sinirliliklar getirilmesine yol acmaktadir. Dolayisiyla gramatik cozumleme orneklerinin epistemik degeri tartismaya acik semantik kabuller zemininde var olmaktadir. Bu calismada semantik unsurun gramatik cozumlemenin niteligi uzerindeki belirleyiciligi, sozdizimsel bulaniklik baglaminda ve yorumcunun itikâdi egilimleri uzerinden degerlendirilecektir.

Bir metinde okuduğumuz ya da duyduğumuz her kelimenin bir sözlük anlamı olduğu gibi bir de biçiminden (morf) kazanmış olduğu anlamı vardır. Bu biçimsel yapı bize kelimenin cümle içerisindeki anlamını tanımlamamız bakımından ipuçları vermektedir. Cümleye bu biçimsel yapının kazandırdığı anlama ise morfolojik anlam denir. Bu anlam türünün temel ögesi ise morfemlerdir. Morfemler bir dilin daha küçük parçalara ayrılamayan en küçük anlamlı birimleridir. Bu birimlerin bir kısmı tek başına kullanıldığında da bir anlam ifade ederken, diğer kısmı yalnızca anlamlı başka birimlere bitişerek anlam kazanabilir. Bunlardan birincisine “bağımsız morfemler” derken ikincisine “bağımlı morfemler” dememizin sebebi budur. Bu morfemler kendi aralarında cümlenin anlamına etkileri, gramatik fonksiyonları gibi sebeplerden dolayı çeşitli gruplara ayrılır. Arapça morfolojik yapısı itibariyle hayli zor bir dildir. Zira bir yandan bükümlü bir dilken diğer yandan baştan, ortadan ve sondan ek alabilen bir yapıya ...

Ölçme ve değerlendirme eğitim-öğretim sisteminin en önemli parçalarından birisidir. Verilen eğitimin, kazandırılmak istenen davranışın ne derecede etkili olduğunu görmek için sağlıklı bir ölçme ve değerlendirme yapılmalıdır. Bu yöntem yalnızca öğrenciler değil; aynı zamanda öğretim elemanları ve öğretim araçları için de bir ölçme-değerlendirme mekanizmasıdır. Bu doğrultuda daha avantajlı olması nedeniyle en çok tercih edilen ölçme ve değerlendirme aracının çoktan seçmeli testler olduğu söylenebilir. Değerlendirmede kişisel görüşlere yer verilmeden tamamen objektif davranılabilmesi bu aracın en önemli özelliğidir. Soru kökü ve seçeneklerin dikkatli ve kapsamlı hazırlanmasıyla bu testin tek dezavantajı olan şans faktörü de en aza indirilebilir. Çoktan seçmeli testlerin objektifliğini en üst seviyeye taşıyan faktörlerden biri de gramer sorularıdır. Ölçülmek istenen bilginin kapsamının net bir şekilde bilinmesi ve yoruma kapalı olması nedeniyle, gramer konuları çoktan seçmeli testlerle sağlıklı bir şekilde ölçülebilir. Gramer dışındaki konularda doğrudan bilgi sorusu sorulduğunda öğrenci ezberlemişse cevabı doğrudan bulma olasılığı yüksektir. Bununla birlikte, yoruma kapalı bir soru hazırlayıp öğrencilerin analitik düşünmeleri istendiğinde gramer sorularının daha uygun olduğu görülecektir. Ölçülen kelimenin cümlede birden fazla görev üstlendiği durumlarda sorunun ayırt ediciliği daha da artacaktır. Bu çalışmada gramer alanında hazırlanacak çoktan seçmeli testlerle ilgili bir algoritma modeli sunulmuş; Arapça gramer konularından isim cümlesinin çoktan seçmeli test üzerinden ölçme ve değerlendirilmesi üzerine bir değerlendirme yapılmıştır.
Assessment and evaluation are some of the most important parts of the education and training system. A proper assessment and evaluation should be made to see how effective the education given, and the behavior desired to be gained are. This method is a assessment and evaluation mechanism not only for students but also for instructors and teaching aids. In this direction, it can be said that the most preferred assessment and evaluation tool is multiple-choice tests because they are more advantageous. The most important feature of this tool is that it is possible to be completely objective in the evaluation without personal opinions. The only disadvantage of these tests, the chance factor, can be minimized by careful and comprehensive preparation of the question stem and options. One of the factors that maximize the objectivity of multiple-choice tests is grammar questions. Since the scope of the information to be measured is clearly known and is closed to interpretation, grammar topics can be assessed in a proper way with multiple-choice tests. When a direct knowledge question is asked in subjects other than grammar, the student is likely to find the answer directly if he/she has memorized it. However, it will be seen that grammar questions are more appropriate when students are asked to think analytically by preparing a closed-ended question. In cases where the word being assessed has more than one task in a sentence, the distinctiveness of the question will increase even more. In this study, an algorithm model for multiple-choice tests to be prepared in the field of grammar was presented and an evaluation was made on the assessment and evaluation of the noun clause, one of the Arabic grammar topics, through a multiple-choice test.

This research was conducted to facilitate the translation of maf'ul ma'ah into English because basically the translation of maf'ul ma'ah is difficult because the wawu used does not only have one meaning while there is no standard term in English to make it easier.Furthermore, the purpose of this research is firstly to explain the similarities and differences between maf'ul ma'ah in Arabic and the accompaniment complement in English, secondly to describe the forms of translation of maf'ûl ma'ah into English, thirdly to find out the implications of the analysismaf'ûl ma'ah contrastive to English translation.Researchers have classified examples of translating maf'ul ma'ah into English and have also been described in this study so that it can be seen that the translation of wawu ma'iyah into English does not only use one word but there are 7 clear meanings along with how the meaning contained therein. So from the results of the analysi...

Bu makalede, cok yonlu bir edebiyatci ve akademisyen olan Tâhâ Huseyn’in (1889-1973) Kur’an i‘câzina bakisi uzerinde durulmus, yazarin dusunce ve dunya gorusune tesiri bakimindan egitim hayati, eserleri ve dusunce dunyasindaki degisimler hakkinda bilgi verilmistir. Kur’an hakkinda tartisma yaratan gorusleri, Kur’an tasavvuru, kirâatlere ve i‘câza bakisi ise detayli bir sekilde ele alinmistir. Yazar Kur’an’in i‘câzini; muhtevasi, nazmi, uslubu ve asirlara ragmen insan uzerindeki degismeyen etkisi seklinde ozetlenebilecek basliklar altinda ele alip incelemistir. Bu baglamda en dikkat ceken tespiti; Kur’an’in kendi okunus keyfiyetini de belirleyen bir uslup ve muhteva yapisi olduguna dair tespitidir.

طَمَحْتُ إلى تطوير تعليم تراث علم النحو، تَحَقُّقًا بحقيقة وجود النحو في الكلام العربي، وإيمانا بأن علم المعاني من علم النحو، وسعيا إلى مستقبل علم النحو، وحرصا على تأليف قلوب طلاب علم النحو؛ فَتَخَيَّلْتُ مجلسًا من مجالس العلماء !
في هذا المجلس يجتمع ثلاثة تلامذة على شيخهم: أحدهم (أَنَس) واقف عند نص كلام ابن هشام الأنصاري في "أوضح المسالك"، والثالث (بَرَاء) مشغول عن ذلك بمنازعه الطريفة، والثاني (أَيْمَن) وسيط بين الأول والثالث، فأما شيخهم (أبو مِذْوَد) فمَجمع المشارب، المتبلِّغ في تنبيههم وتوجيههم أحيانا ببعض لطائف فاضل السامرائي في "معاني النحو"، وفي تمرينهم واختبارهم خاتمةَ المجالس بـ"من مذكرات عمر بن أبي ربيعة"، لمحمود محمد شاكر، أستاذنا أستاذ الدنيا، رحمه الله، وطيب ثراه!
ثم أدرت بينهم الحوار في ثمانية مجالس على ثماني مسائل: أولاها اشْتِغال الْعامِلِ عَنِ الْمَعْمولِ، والثانية تَعَدّي الْفِعْلِ وَلُزومه، والثالثة التَّنازُع في الْعَمَلِ، والرابعة الْمَفْعول الْمُطْلَقِ، والخامسة الْمَفْعول لَهُ، والسادسة الْمَفْعول فيهِ (الظَّرْف)، والسابعة الْمَفْعول مَعَهُ، والثامنة الِاسْتِثْناء- بحيث يبدأ الحوارَ أولُ التلامذة (أَنَس) تاليا النص النحوي القديم وكأنه قبس من نور الذكر الحكيم؛ فيعالج الثاني (أَيْمَن) التأتي به إلى الثالث (بَراء) المشغول بما يتداوله معاصروه مِنْ حوله، حتى إذا ما فرغوا وظنوا أنهم أحسنوا، استدرك عليهم شيخهم (أبو مِذْوَد) بتنبيههم على ما لم يتنبهوا إليه، من تنزيل مسائل المعاني على مسائل النحو .

Dinin temel kaynaklarının Arapça olması, sınırların genişlemesine paralel olarak dilin Arap olmayanlara öğretilmesi ihtiyacı, dilde hataların (lahn) yaygınlaşması, resmî yazışmalarda Arapçanın hâkim dil olması ve bilim dili olarak kullanılması gibi sebeplerle Arapça, dinî ilimlerle birlikte öğretimi yaygın bir şekilde yapılan ilimler arasında yer almıştır. Dinî metinlerin daha iyi anlaşılmasını sağlamak, verilecek dersleri açık ve anlaşılır bir şekilde sunmak, nitelikli bir vaiz ve hatip olmak, delil getirmek ve düşünceyi temellendirmek, münazara ve cedelde başarılı olmak Arapçaya iyi derece hâkim olmayı gerektirmekteydi. Bu sebep ve ihtiyaçlar nahvin bir ilim dalı olarak teşekkülüne ve öğretimine zemin hazırlamış; öğretimi bâdiye (çöl), küttâb, ev, mescit, cami, kitapçı dükkânları, kütüphaneler, devlet daireleri ve medreseler gibi mekânlarda gerçekleşmiştir. Bu çalışma, Arapça öğretimini medreseler açısından ele almakta olup Nizâmiye ve Müstansıriyye Medreseleri merkeze alınarak genelde edebî ilimleri özelde ise nahiv öğretimini konu edinmektedir. Araştırmanın amacı, Arap dilinin söz konusu medreselerde hem dinî ilimlere hazırlayıcı ve destekleyici hem de ayrı bir alan olarak tedris edildiğini ortaya koymaktır. Bu bağlamda çalışma; medreseler kurulmadan önce Arap dilinin hangi merkezlerde tedris edildiğini, medreseler kurulduktan sonra bunun ne şekilde devam ettiğini ortaya koymayı hedeflemektedir. Nizâmiye Medreseleri, Büyük Selçuklu veziri Nizâmülmülk (öl. 485/1092) tarafından 449-450/1057-1058 yıllarında ilki Nîşâbur’da olmak üzere Bağdat merkezli kurulan medreselerin genel adıdır. Müstansıriyye Medresesi ise Abbâsî Devleti (750-1258) halifelerinden Ebû Ca‘fer Mansûr Müstansır-Billâh (623-640/1212-1242) tarafından 625/1227-28 ile 631/1233-34 yılları arasında inşa edilmiştir. Sözü edilen medreselerde -özellikle Nizâmiye Medreselerinde- ağırlıklı olarak dinî ilimler (Şâfiî fıkhı, hadis, Kur’ân ve tefsir gibi) ve bunlar arasından özellikle fıkıh ilimleri (fürû‘, usûl, ferâiz, mezheb ve hilâf) tedris edilmiştir. Bu medreselerde müstakil nahiv kürsüsü veya nahve ayrılmış bir bölüm bulunmamakla beraber kendisine olan ihtiyaçtan dolayı nahivle ilgili derslerin verildiği kaynaklardan anlaşılmaktadır. Zira Bağdat Nizâmiye Medresesi’nin vakfiyesinde nahvin öğretimi için bir nahiv hocasının alınacağı açıkça belirtilmekte, üstelik burada görev yapan müderrisler arasında hatırı sayılır nahiv âlimi bulunmaktadır. Ayrıca medreselerde öğrenim gören talebelerin biyografilerinden hareketle de nahiv ilminin öğretildiği anlaşılmaktadır. Araştırma tarihsel bir konuya odaklandığı için yazılı dokümanların incelenmesi tekniğiyle ele alınmıştır. Buna göre veriler öncelikle dönemle/medreselerle ilgili temel kaynaklardan hareketle elde edilmiş; bilhassa yorum, karşılaştırma, çıkarım ve iddiaların temellendirilmesinde güncel araştırmalardan da istifade edilmiştir.

Anahtar Kelimeler
Din Eğitimi, Arap Dili ve Belâgatı, Nizâmiye Medreseleri, Müstansıriyye Medresesi, Edeb, Nahiv

Mısırlı sûfi şair Muhammed b. Saîd el-Busîrî’nin (öl. 695/1296) Hz. Pey-gamber’in hayatını anlattığı el-Kasidetü’l-Hemziyye isimli eseri, Müslüman toplumlarda büyük ilgi görmüştür. Kaside gündelik hayatta mevlitlerde, medh-i nebi törenlerinde, tasavvuf tekkelerindeki zikir halkalarında ve hadis ders meclisleri ile dualarda okunan bir metin olurken; şiir ve edebiyat alanı ile iştigal eden âlimlerce ilgiyle karşılanmıştır. Eser üzerine yüzden fazla şerh, haşiye, tahmîs, taştîr ve tercüme kaleme alınmıştır. Kaside-i Hemziyye hakkında yapılan bu çalışmaların büyük bir çoğunluğu meşhur âlimler tarafından yapılmış olsa da biyografi kaynaklarında adına rastlanmayan ilim adamları da kaside hakkında çalışmalar yapmıştır. Bu çalışmanın konusu da kaside hakkında yazılmış ve biyografi kaynaklarında adına rastlanmayan şerhlerden biridir. Abdullah eş-Şazelî el-Bahrî tarafından kaleme alınan eserin adı el-Cevâhiru’s-Seniyye fi Şerhi’l-Hamziyye’dir. Bu makalede, söz konusu eserin adı, müellife nispeti, telif tarihi, sebebi, şerh yöntemi, üslubu, muhtevası, kullandığı kaynaklar ve özellikleri hakkında bilgi verilmiş ayrıca temsil gücü yüksek bir örnek olarak üç beytin şerhinin tahkikli metni yazılmıştır.

Allah Almighty has revealed the Holy Quran for the guidance of humanity and the scholars explain the Holy Quran for the light of Hidayah and to eradicate the darkness of ignorance. The Holy Quran is the finest and eloquent that represents the highest standard of Arabic Language. The Arabic grammar is the base of Arabic sciences.  This research aims to highlight the Arabic grammar in Surah Al. Anfal and Surah Toba. This study consists of an introduction explaining the importance of the study. Its goals and method in addition to the structure of the study and it ends with a conclusion. This study also deals with the concept of grammatical style and results. The study ends with the definition with grammatical particles and some of its rules and its application in Sura Al. Anfal and Sura Al. Toba.

أثبت هذا البحث بأن أبا الأسود الدؤلي هو أول من فكر وضع علم النحو في دفع خطر اللحن عن النص القرآني واللغة. وبعد أبي الأسواد جاء تلاميذه وأكملوا طريقه. ثم أتي تلاميذهم ونـهجوا نـهج معلمهم، حتى نضج النحو على يد الخليل بن أحـمد واضع أول كتاب نـحوي وصل إلينا. وبـهذا استطاع الخليل أن يقدم العربية نـموذجا بنيويا لوصف العربية صوتيا وصرفيا ونحويا ومعجميا. وقد انتشر هذا العلم حتي قرن العشرين. وشهد الكثير من المحاولات التيسير على كافة المستويات وأذكر بعض الأمثلة على سبيل التمثيل لا الحصر وذلك على النحو التالي: إحياء النحو: لابراهيم مصطفى؛ دراسات نقدية في النحو العربي: لعبد الرحمن أيوب؛ نحو التيسير: لأحمد عبد الستار الجواري؛ في النحو العربي نقد وتوجيه: لمهدي المخزومي. وطريقة هذا البحث هو طريقة الوصفي التحليلي ليصف نشاة علم النحو ولدعم هذه الطريقة استعمل الكاتب طريقة التحليل التزامني والتحليل الزماني.

هذا البحث في تحقيق رسالة نفحة التأييد في شرح كلمة التوحيد التي كتبها عبد الرحمن الجامي)المتوفى عام 998/1492 )والمعروف أي ًضا باسم مال جامي في تركيا. وهو معروف كعالم غزيرفي مدرسة ابن عرابيبارزاًاإلنتاج وكاتب لألدب الصوفية. كان شاعرا والطريقة النقشبندية. ً الهوتياًلقد ترك وراءه العديد من الكتب والطالب. أحد أعماله التي وصلت إلينا هي نفحة التأييد.هناك خمس نسخ من هذه الرسالة في مكتبات تركيا. كل هذه النسخ موجودة في مكتبة السليمانية. تمالتحقيق الذي أجري في هذه الدراسة من خالل استخدام نسختين من خمس نسخ. ألن هاتين النسختينلهما مقدمة. لكن ثالث نسخ أخرى مفقودة المقدمة. ال تختلف هاتان النسختان عن بعضهما البعضبشكل كبير.هذه الرسالة تتعلق بإعراب كلمة التوحيد. في هذه الرسالة ينقد مال جامي أوجه إعراب كلمة التوحيدالتي قدمت من قبل ويناقش هذه األوجه المختلفة لإلعراب ومساهمتها في معنى كلمة التوحيد. بعدانتقاد هذه األوجه المختلفة للعربية، اتخذ قراره بشأن إعراب كلمة التوحيد أخذا بعين االعتبار علىوضع أهل الخطاب الذين تم فيهم إرسال القرآن الكريم والمعنى الذي يعتبر راس ًخا جدًا حول قواعداللغة العربية وغيرها م...

Yüce Kur’an, Müslümanlar tarafından da gayrimüslimler tarafından da
üzerinde pek çok çalışmanın yürütüldüğü kutsal bir kitaptır. Dinî ve kültürel
kökenleri itibariyle Türkiye, Kur’an üzerine en fazla araştırma yapılan ülkelerdendir. Ancak yapılan çalışmaların ve sunulan katkıların uluslararası düzlemde daha fazla yer edinebilmesi için Türkiye’de Kur’an üzerine yazılmış makalelerin çeşitli yönleriyle ele alınması ayrı bir önem taşımaktadır. Bu maksatla, söz konusu makaleler konulara göre tasnif edilerek; üzerinde fazlaca araştırma yapılmış konular ile nispeten daha az çalışma yapılan alanlar tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışma, ayrıca Kur’an üzerine yazılmış makalelerde ne kadarının disiplinler arası çalışmalara konu olduğunu saptamayı hedeflemektedir. Bu makalelerin gösterdikleri sayısal değişimler, yıllara dağılımı açısından da incelemeye alınmıştır. Kur’an üzerine Türkçe dışında bir dille yazılmış makaleler de tespit edilmiş, makalelerin içerikleri ve yazarları hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. Son olarak Kur’an üzerine yazılmış makalelerdeki bazı şekil, içerik ve bilimsel usul hataları incelenmiş, makalelerde etik ihlaller bulunup bulunmadığı tetkik edilmiştir. Nihayetinde de eksikliklerin giderilmesi için çeşitli önerilerde bulunulmuştur. 2015 yılından sonra makale sayılarındaki aşırı artış araştırmayı güçleştirdiği için makaledeki tespitler 1930-2015 yılları arasındaki makalelerle sınırlandırılmıştır. yazılmış makaleler de tespit edilmiş, makalelerin içerikleri ve yazarları hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. Son olarak Kur’an üzerine yazılmış makalelerdeki bazı şekil, içerik ve bilimsel usul hataları incelenmiş, makalelerde etik ihlaller bulunup bulunmadığı tetkik edilmiştir. Nihayetinde de eksikliklerin giderilmesi için çeşitli önerilerde bulunulmuştur. 2015 yılından sonra makale sayılarındaki aşırı artış araştırmayı güçleştirdiği için makaledeki tespitler 1930-2015 yılları arasındaki makalelerle sınırlandırılmıştır.
The Qur'an is a holy book on which many studies have been carried
out by both Muslims and non-Muslims. In terms of its religious and cultural
origins, Turkey is one of the countries where the most research on the Qur'an
has been conducted. However, the fact that the studies and contributions
will gain a more important place in the international arena, the articles
related with Qur'an in Turkey be addressed in various aspects in this article.
The articles scanned by ISAM’s (Center for Islamic Studies by Turkiye
Diyanet Foundation) database: “Articles on Theology”. Since the excessive
increase in the number of articles after 2015 that made the research vortex,
the determinations in the article are limited to the articles between 1930 and
2015. The articles have been classified firstly by the topics. Thus, it has been
questioned which topics have been researched much and which ones have been
researched relatively more minor. With this classification, it has been seen
that the articles on Qur’an have a close relationship with other researching
fields. The closest branches contacting with Qur’an are “Arabic and Rhetoric
of Arabic”, “Kalam”, “Hadith” and “Islamic Law”; the furthest ones are
“Art”, “Literature of Turkish” and “Ethics”. Secondly, the article also aims
to determine how many articles written about Qur'an in an interdisciplinary
manner. With this classification, we can also reply to some scholars’ claims:
“Tafseer introduces the source for Kalam and Islamic Law”. Because by
means of this classification, we have determined %66 of the articles about
the Qur’an have been written in an interdisciplinary manner. We should do
scientific studies in an interdisciplinary manner, because most of the articles
have interdisciplinary subjects, though the articles a shortest academic work.
In this study, articles have also been classified by years. With this classification,
we have seen that number of articles related with Qur’an, the articles were
written steady between the years 1960-1975. But a significant decrease is
appeared in the number of articles from 1975 to 1985. This situation can be
explained by Turkey’s historical process. But this decrease can arise from the
lack of data -for these years- in ISAM'S database. Since 1985, the graphs have
showed a severe increase in the number of articles. In recent years, there has
been an enormous increase in the number of articles. This situation can be
explained by the rise in the number of universities in Turkey, the increase in
the number of academics or the transition from printed journalism to online
journalism. As a matter of fact, 567 articles were published just in the year
of 2015. This corresponds to approximately 16% of the total publication. In
this article, the number of articles related with Qur'an written in a language except for Turkish has also been determined. %7 of the articles were written in
a foreign language (moreover, half of them were written by foreign authors),
%3 of them were translated from another language to Turkish, and %90 of
them were written in Turkish. In recent years, a significant increase has been
seen in the publication of articles by foreign authors. This probably originated
from academics coming to Turkey from Syria and Iraq because of wars. The
scarcity of articles written in a foreign language can be derived from some
reasons:
- Turkish scholars may not be qualified to write an article in a foreign
language because most Turkish scholars writing in a foreign language
are educated from an oversea university.
- Turkish scholars deal with only Turkish publications.
- Because of the fact that universities force scholars to write academic
work, Turkish scholars couldn’t have sufficient time to write an article
in a foreign language. But according to an article’s datum, Turkish
scholars have so many lessons in their universities and haven’t got any
time to write an article in a foreign language. The Turkish scholars
have a much more lecture times than their collegues in the West.
- Though the government sent many students for education overseas, it
didn’t force them to write some papers in a foreign language when they
returned to Turkey. So, it can cause looseness for them.
Finally, some formal, contextual and scientific procedural errors in
the articles written about Qur'an have been examined. These errors can be
mentioned like this: some subjects (7 letters, Muhammad (pbuh) and Quran,
the exegesis of verse of ablution, etc.) are repeated unnecessarily; some articles
published repeatedly; few articles are translated into Turkish two times. It is
necessary to make much effort to eliminate these problems. New researchers
should also be educated seriously about the rules of plagiarism.

Bu makalede, cok yonlu bir edebiyatci ve akademisyen olan Tâhâ Huseyn’in (1889-1973) Kur’an i‘câzina bakisi uzerinde durulmus, yazarin dusunce ve dunya gorusune tesiri bakimindan egitim hayati, eserleri ve dusunce dunyasindaki degisimler hakkinda bilgi verilmistir. Kur’an hakkinda tartisma yaratan gorusleri, Kur’an tasavvuru, kirâatlere ve i‘câza bakisi ise detayli bir sekilde ele alinmistir. Yazar Kur’an’in i‘câzini; muhtevasi, nazmi, uslubu ve asirlara ragmen insan uzerindeki degismeyen etkisi seklinde ozetlenebilecek basliklar altinda ele alip incelemistir. Bu baglamda en dikkat ceken tespiti; Kur’an’in kendi okunus keyfiyetini de belirleyen bir uslup ve muhteva yapisi olduguna dair tespitidir.

Nakdu'l-Efkâr fî Reddi'l-Enzâr, Şeyhülislam Molla Hüsrev'in (ö. 885/1480) altı bölümden oluşan ve her birinde on ayrı meseleyi muhakemat usulü ile ele alan eseridir. Alâuddîn Ali b. Musa er-Rûmî'nin (ö. 841/1438) sorular sorduğu ve Siracuddîn b. Saduddîn et-Tevkı'î'nin (ö. 886/1481) cevapladığı toplam atmış konuda Molla Hüsrev hakemlik yapmış ve neticede muhakemat türünün en güzel örneklerinden sayılabilecek bu eser ortaya çıkmıştır. Kur'ân, Hadis, Fıkıh, Fıkıh Usulü, Arap Dili Belagâtı ve Mantık ilimlerinin netameli görünen bu konuları, altı fasılda tartışılmıştır. Daha önce dört bölümü tahkik edilmiş olan eserin ikinci bölümü, Peygamberimiz'den gelen bazı rivayetlere tahsis edilmiş; hadisler siyeri nebîye ışık tutan bir analizle incelenmiştir. Eserin geneline hakim olan akıl yürütme formlarına bağlı mantıksal çıkarımları, yoğun dil felsefesini ve nüanslarda hakikati arayan yaklaşım tarzını bu bölümde de görmek mümkündür. Dönemin ulaştığı kültür sevi...

Mata kuliah ini membekali mahasiswa tentang pengertian dan ruang lingkup ‫ةة‬ ‫الكلمة‬ antara lain meliputi pengertian ‫,الكلم‬ pembagian kalimat dalam bahasa arab, Pembagian ‫اسةةة‬ dari segi ‫,نكرة‬ ‫مفرد,مثنى,جمع,مذكر,مؤنث,معرف‬. Selain itu juga membahas tentang ‫الضــمائــر‬ secara umum dan yang menunjukkan kepemilikan. Juga membahas tentang penyusunan kosa kata

In the 17th and 18th century there were significant developments and changes in the field of composers in the Ottomans. Sheikh al-Islam Ebu Ishakzade Esad Efendi was one of the musicians of this period. Esad Efendi one of the well-known composers of Turkish music was able to skillfully use many makams (melodic creations) and Turkish music methods. He has made many works in the form of hymn and song and wrote an important book that was called Atrabü‟l-Âsâr with related to history of music. In this study, first information about Sheikh al-Islam Esad Efendi was given and his compositions‟ lyrics were made with content analysis and musical analysis. In this study, it is aimed to draw attention to an important personality of the history of religious music and to obtain more detailed information about Ottoman music tradition.

Entre las reformas educativas actuales en America Latina, la educacion basada en competencias prioriza el uso de recursos digitales y el desarrollo de la habilidad comunicativa para el aprovechamiento de los mismos. En el ambito academico, un elemento esencial de la comunicacion es la comprension de textos, no solo en lengua materna sino tambien en ingles, siendo el idioma que ocupa el primer puesto en la comunicacion internacional. Sin embargo, la lectura y comprension de textos en ingles como idioma extranjero, aun requiere la revision del proceso pedagogico en algunos sectores. El presente documento reporta los resultados de la aplicacion de materiales multimedia a la ensenanza-aprendizaje de estrategias de lectura para textos en ingles, a fin de determinar el grado de mejora en lectura comprensiva del ingles como lengua extranjera (LE); lo anterior, bajo un enfoque cuantitativo con diseno pre-experimental de pre-prueba y pos-prueba con un grupo de bachilleres, asi como pruebas e...

Öz
Arap gramer tarihine el-Cümel fi’n-naḥv isimli eseriyle önemli bir katkıda bulunan Ebü’l-Kāsım ez-Zeccâcî’nin söz konusu kitabı hem Meşrik’te hem de Mağrib’de rağbet görmüştür. Zeccâcî, kitabını sade ve anlaşılır bir dille kaleme almıştır. Tarihî süreç içerisinde el-Cümel’e çok sayıda şerh, haşiye ve ta‘lik yazılmıştır. Endülüs âlimlerinden İbn Usfûr el-İşbîlî’nin de el-Cümel üzerine üç şerh yazdığı bilinmektedir. Bu çalışmada İbn Usfûr’un Şerḥu Cümeli’z-Zeccâcî (eş-Şerḥu’l-kebîr) isimli oldukça geniş ve kapsamlı olan şerhi çerçevesinde Zeccâcî’ye itiraz ettiği bazı nahvî meseleler ele alınmıştır. İbn Usfûr, şerhinde sadece Zeccâcî’ye değil görüşlerini zikrettiği pek çok erken dönem dilciye de itirazlarını serdetmiştir. İbn Usfûr’un şerhine bakıldığında farklı düşündüğü konularda gerek metodik yönden gerekse de fikrî bakımdan eleştirilerini sakınmadığı görülmektedir. Ancak bu çalışma Zeccâcî’ye yaptığı itirazlarla sınırlandırılmıştır. Bu bağlamda Şerḥu Cümel’de eleştiri ve itiraza mahal olan konular tespit edilmiş, ilk gramer eserlerindeki yaklaşımlar göz önünde bulundurularak her bir itiraz kendi içerisinde değerlendirilmiştir. İbn Usfûr’un itiraz ettiği meselelerde illetlendirme, delillendirme ve nahiv usulü yöntemlerinden yararlanma gibi çeşitli argümanlara başvurarak kapsayıcı açıklamalar yaptığı görülmektedir. İbn Usfûr şerh boyunca gramer terimlerinin tanımı noktasında özellikle durmuş ve Zeccâcî’nin tanımlarını tenkit etmiştir. Bu bakımdan onun tanımlar ve nahvin bazı fürû meseleleriyle ilgili yaklaşım ve itirazları ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler:  Arap dili, Nahiv, İbn Usfûr, Zeccâcî, el-Cümel, Şerḥu Cümel.

Objections of Ibn ʿUṣfūr al-Is̲h̲bīlī to al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī in The Work Named S̲h̲arḥ al-D̲j̲umal
Abstract
The aforementioned book of Abu ’l-Ḳāsım al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī, who made an important contribution to the history of Arabic grammar with his work named al-Ḏj̲umal fi ’n-naḥw, was popular both in the Mas̲h̲riḳ and the Mag̲h̲rib. al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī wrote his book in a plain and understandable language. In the historical process, many annotations, annotations and taʿlīḳ were written to al-Ḏj̲umal. It is reported that Ibn ʿUṣfūr al-Is̲h̲bīlī, one of the Andalusian scholars, wrote three commentaries on al-Ḏj̲umal. In this study, some grammatical issues that Ibn ʿUṣfūr objected to al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī within the framework of his very wide and comprehensive commentary named S̲h̲arḥ D̲j̲umal al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī (al-S̲h̲arḥ al-Kebîr) are discussed. In his commentary, Ibn ʿUṣfūr voiced his objections not only to al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī, but also to many early linguists whose views he mentioned. When we look at Ibn ʿUṣfūr’s commentary, it is seen that he does not avoid his criticisms, both methodically and intellectually, on issues that he thinks differently. However, this study was limited to the objections he made to al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī. In this context, the subjects that are subject to criticism and objections in S̲h̲arḥ D̲j̲umal have been determined, and each objection has been evaluated within itself, taking into account the approaches in the first grammatical works. It is seen that Ibn ʿUṣfūr made comprehensive explanations on the issues he objected to by resorting to various arguments such as causation, proof and utilizing the methods of syntax. Throughout the commentary, Ibn ʿUṣfūr especially focused on the definition of grammatical terms and criticizes the definitions of al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī. In this respect, his approaches and objections to some of the problems of definition and syntax are discussed.
Keywords: Arabic language, Syntax, Ibn ʿUṣfūr, al-Zad̲j̲d̲j̲ād̲j̲ī, al-D̲j̲umal, S̲h̲arḥ D̲j̲umal.

Communication involves the actual use of language in real. As we have known that language is the main medium for communication. One of the important thing to develop the effective communication is by packaging the structure of information. There are two basic elements in the information, they are: theme and rheme. Theme had been considered as the known information and the rheme absolutely had been considered as new information. This paradigm based on the Systemic Functional Linguistics (SFL). Halliday considers language as having three main functions: (1) the ideational function; (2) the interpersonal function; and (3) the textual function. This paper will focus in the textual function and “clause as a message”. Arabic language has a unique structure of clauses, we can find two basic notions (mubtada’+khabar) and (fi’l+fa’il), in the other hand, semantically, we can find (musnad+musnad ilaih), so this article tried to find the correlation between the structure of Arabic clauses with...

The discussion of nahcw science is very large, one of which is about Ism  Al- Ma’rifah (Definite Noun) Genitive Case. The researcher chose the book  Khulashoh Nurul Yaqin chapter 2 since there are many kinds of ism al- ma’rifah genitive case so that they can be analyzed to improve the readers‟ understanding  of this book and is expected to be useful for increasing knowledge development.  This is  a qualitative study with library research design. Data in the form of ism al ma’rifah (definite noun) genitive case are sourced from the book Khulashoh  Nurul Yaqin chapter 2. The instrument used in this study was a data card. The data  collection technique used the documentation method. The data analysis technique  used the distributional method. The result of this study showed that there are  about 430 data on ism al- ma’rifah (definite noun) genitive case found in the book  Khulasoh Nurul Yaqin chapter 2. The researcher took 100 data samples with  purposive sampling technique (1) type is...

According to the majority of linguists, case markers at the end of a declinable word, which could be of vowel, letter or elision type, are indicators of meaning. In other words according to the general acceptance, the iʿrāb signs at the end of words help one to understand the function of a given word in a sentence. Knowing the functions of the words of a sentence in turn enables the sentence to be understood correctly. Although there are those who say that iʿrāb signs at the end of the words do not have anything to do with the function of words in a sentence, and that they only function to facilitate the transition between words, this view was not accepted by the majority. For this reason, thisarticle examines the iʿrāb-meaning within the scope of the prevailing attitude of naḥw scholars and Quranic exegetes. The majority of linguists accept that iʿrāb is an indicator of meaning. For this reason, explanations of iʿrāb, which are frequently used in Quranic commentaries, are aimed at understanding the sentences in the verses more accurately. The fact that Abū al-Aswad al-Duʾalīput vowel marks on certain words of the Quran was to facilitate the correct reading of the Quran and prevent a wrong vowel mark from causing any misunderstanding. Therefore, the close relationship between iʿrāb and meaning is clearly emphasized in naḥw books. Although it is stated as a general rule that iʿrāb is key in desciphering the meaning, there are cases where this general rule does not hold. This happens when there is a discrepancy between an iʿrāb sign at the end of a givenword and its meaning. Such situations are considered by naḥw scholars as qurb al-jiwār. According to this exception, a word does not take the iʿrāb indicator appropriate to its position in sentence and instead takes the same iʿrāb indicator of the previous word so as to be in harmony with it. The purpose of this is to prevent any disruption to the phonetic flow of the sentence rather than to function as an indicator of meaning. In fact, this phonetic harmony is not only limited to the iʿrāb at the end of words. In order to ensure harmony within a word, changes can be made in morphology of the word in question. This stems from the importance Arabs attach to the harmony of both intra-word and inter-word vowels, despite its contradiction to the rules of morphology and syntax. As a matter of fact, this kind of reading provides a sense of cohesion in terms of both ease of pronunciation and correspondence. In this article, I claim that the iʿrāb signs is not always a sign that reveals the meanings in the verses of the Qurʾān. In the light of this view, some of the verses of the Qurʾān comprise case endings that are contrary to the meaning for the sake of phonetic harmony, just as is the case in the current usage in Arabic language. This situation shows that besides the literary arts related tomeaning, those which are related to phonetic arts also constitute important literary aspects of the Qurʾān. The approaches of the Qurʾānic commentators towards the verses in which this feature, which is expressed as qurb al-jiwār in Naḥw, is found differ from each other. On the basis of these different approaches, the relevant narrations, syntax school, etc. that the commentators have generally considered matters are included. In fact, given that they lead to no confusion, irregularities contrary to the established grammar rules are tolerated. For this reason, qurb al-jiwār is used in the absence of ambiguity even though it is contrary to iʿrāb al-naḥwī. Unlike the Basran Grammarians, who regard qurb al-jiwār as a mere use, the Kufan Grammarians made the issue a regular grammar rule and used it as the basis for the jussiveness of apodosis of conditional clauses. Although qurb al-jiwār is accepted as a usage both in the Arabic language and the Quran by the majority of grammarians, there are differences of opinion in terms of the place of its use. While there is no clarity on this subject among the early grammarians, according to the general of late naḥw scholars, the issue of qurb al-jiwār is reserved for noun-adjective, corroborating-corroborated and connective explanation. However, it is controversial whether or not the qurb al-jiwār can be used in connectives. While in the early periods when controversies arose for the first time, qurb al-jiwār was generally unacceptable, in later periods it started to became more widely accepted. Extrapolating a theoretical framework for the issue based on primary classical sources on Naḥw constitutes a core methodology used in this work. According to the theoretical framework thus put forward, the discussions about the verses that are the subject of the iʿrāb of vicinity in the primary tafsīr sources from the first period to the present have been examined from an analysis-semantic perspective.

Mu‘reb kelimelerin sonlarındaki hareke, harf ve hazif türündeki i‘râb göstergeleri dilcilerin çoğunluğuna göre anlamın karinesidir. Bir başka deyişle kelime sonlarında bulunan i‘râb göstergeleri genel kabule göre, o kelimenin cümle içindeki konumunun anlaşılmasına yardımcı olmaktadır. Kelimenin cümle içindeki konumların bilinmesi ise cümlenin doğru biçimde anlaşılmasını sağlamaktadır. Her ne kadar kelime sonlarındaki i‘râb göstergelerinin kelimelerin cümle içindeki konumuyla bir ilgisi olmayıp sadece kelimeler arası geçişi kolaylaştırmak amacına matuf olduğunu söyleyenler olsa da çoğunluk tarafından bu görüş kabul görmemiştir. Bu nedenle makalede nahiv âlimleriyle müfessirlerdeki hâkim tavır çerçevesinde i‘râb-anlam incelemesi yapılmıştır. Dilcilerin çoğunluğu i‘râbın anlamın bir göstergesi olduğunu kabul ederler. Bu nedenle tefsirlerde sıkça yer alan i‘râb açıklamaları âyetlerdeki cümlelerin daha doğru anlaşılması amacına yöneliktir. Ebü'l-Esved ed-Düelî'nin Kur’ân’ın belli başlı kelimelerine harekeler koyması da Kur’ân’ın doğru biçimde okunup yanlış harekenin yanlış anlama yol açmasına engel olmasıyla ilgilidir. Bu nedenle i‘râb-anlam arasındaki sıkı ilişki nahiv kitaplarında açık bir şekilde vurgulanmaktadır. Her ne kadar i‘râbın anlamın bir anahtarı olduğu belirtilse de bu durumun her zaman geçerli olmadığı görülmektedir. Çünkü bazen kelime sonlarındaki i‘râb göstergeleri ile anlam arasında bir uyuşmazlık görülmektedir. Böyle durumlar nahivciler tarafından kurbu’l-civâr olarak değerlendirilmektedir. Buna göre bir kelime cümle içindeki konumuna göre i‘râb göstergesi almayıp kendinden önceki kelimeyle uyum içinde olması için aynı i‘râb göstergesi almaktadır. Bunun amacı ise anlamdan ziyade cümlenin fonetik akışının bozulmamasıdır. Bu fonetik uyum sadece kelime sonlarındaki i‘râb göstergesiyle sınırlı da değildir. Bir kelimenin kendi içindeki uyumunun sağlanması adına söz konusu kelimenin sarfî yapısında da değişiklik yapılabilmektedir. Bu durum sarf ve nahiv kuralına aykırılığına rağmen Arapların hem kelime içi hem de kelimeler arası harekelerinin uyumuna önem vermesinden kaynaklanmaktadır. Nitekim bu tarz bir okuyuş hem telaffuz kolaylığı hem de muhatap açısından bir insicam hissi sağlamaktadır. İşte bu makale Kur’ân âyetlerinde i‘râb göstergelerinin her zaman anlamı ortaya koyan bir karine olmadığı iddiasını taşımaktadır. Bu iddianın temel gerekçesi Arap kelâmındaki mevcut kullanımda olduğu gibi Kur’ân âyetlerinde fonetik uyum için anlama aykırı i‘râb göstergelerinin bulunmasıdır. Bu durum edebî özellikler açısından anlama ilişkin edebî sanatlar yanında fonetiğe ilişkin sanatların da Kur’ân’ın önemli hususlarından biri olduğunu göstermektedir. Nahivde kurbu’l-civâr diye ifade edilen bu özelliğin bulunduğu âyetler konusunda müfessirlerin yaklaşımları birbirinden farklılık arz etmektedir. Bu farklı yaklaşımların temelinde müfessirlerin dikkate aldıkları ilgili rivâyetler, nahiv ekolü vb. hususlar yer almaktadır. Anlam karışıklığı olmaması durumunda yerleşik nahiv kuralına aykırı durumların kullanımına müsamahalı yaklaşılmaktadır. Bu nedenle i‘râb-ı nahvîye aykırı olduğu halde anlam belirsizliği olmaması durumunda kurbu’l-civâr kullanılmaktadır. Kurbu’l-civârı salt bir kullanım kabul edip şâz gören Basralı nahivcilerin aksine Kûfeli nahivciler ise meseleyi kıyâsî bir nahiv kuralı haline getirip şart edatların cevap cümlelerinin meczûmluğunu buna bina etmişlerdir. Hem Arap dilinde hem de Kur’ân âyetlerinde kurbu’l-civâr nahivcilerin çoğunluğu tarafından bir kullanım olarak kabul görse de kullanım yeri açısından görüş ayrılıkları bulunmaktadır. Erken dönem nahivciler arasında bu konuya dair bir netlik bulunmazken geç dönem nahivcilerin geneline göre kurbu’l-civâr meselesi sıfat-mevsûf, te’kit-müekked minh ve atf-ı beyan konumlarına mahsustur. Ancak kurbu’l-civârın atıfta olup olamayacağı meselesi ise tartışmalıdır. Tartışmaların ortaya çıktığı ilk dönemlerde atıfta kurbu’l-civâr genellikle kabul görmezken sonraki dönemlerde daha yaygın bir şekilde kabul görmeye başlamıştır. Bu makalede metot olarak klasik temel nahiv kaynaklarından yararlanılarak konunun teorik çerçevesi ortaya konulmuştur. Ortaya konulan teorik çerçeveye göre ilk dönemden günümüze kadar belli başlı öne çıkan tefsir kaynaklarında kurbu’l-civâra konu olan âyetler hakkındaki tartışmalar analitik bakış açısıyla ele alınmıştır.

Learning Nahwu & Sharaf is considered a frightening subject by students in Islamic boarding schools and informal Islamic boarding schools. One of the reasons is that the institution's existing curriculum has not been planned and presented correctly. One of the institutions with an integrative curriculum to teach Nahwu & Sharaf subjects considered acceptable is the Darul Uluum Islamic Boarding School. This study aimed to describe Nahwu & Sharaf curriculum development concepts and models at Daarul Uluum Islamic boarding school at M ajalengka supporting and inhibiting implementing the curriculum. The method used in this study was qualitative research. D ata collection used interviews, the teacher's approach to teaching Nahwu & Sh a r a f , and the Islamic boarding school syllabus. The results showed that Nahwu & Sharaf curriculum development model was a central de-central, which combined two administrative approaches and the grassroots approach. The supporting factors were: 1) ...