Kurdology

Tarihsel Süreç içerisinde Kürdistan coğrafyasında Pek çok Emirlik kurulmuş bu emirlikler Kürt Tarihini, coğrafi yapısını ve siyasi hayatını oluşturmuştur, bu Emirliklerden Botan Emirliği, Etki alanı bugünkü Kuzey Kürdistan'da yer alan Cizre bölgesi olmuştur, Varlığı 13.yüzyıldan Osmanlının son dönemine kadar sürdüren emirlik Bedirhan bey döneminde en güçlü dönemini yaşamıştır, Osmanlı devletinin teşvikiyle Kadim topraklarında yaşayan Asuriler katliamlara maruz kalmış ve bu süreç Emirliğin sonunu hazırlamıştır, Bu çalışmamızda Diğer Kürt emirliklerine nazaran Coğrafyası nedeniyle pek çok tarihi olayla anılan Botan emirliğinin Tarihini ve Bedirhan dönemini kısaca irdelemeye çalıştık.

This chapter focuses on the Iraqi Kurdish response to the rapid and devastating advance of ISIS. Of course, the Iraqi Kurdish response to the ISIS advance has been a multifaceted, complex, and evolving one that includes military strategy, pragmatic politics, and aspirations of independence. Leaving aside the fact that the ISIS advance has granted the Iraqi Kurds unprecedented access to Iraq’s rich oil reserves and the fact that the initial Kurdish reaction was to ramp up their rhetoric toward complete secession from Iraq, this chapter focuses on two further dimensions of the Iraqi Kurdish response. Firstly, it documents the Iraqi Kurdish seizure of the so-called “disputed territories,” especially
Kirkuk, and their stated intent to hold a referendum on the future of these
regions (effectively to force a resolution to Article 140 of the constitution). Secondly, the chapter documents the Iraqi Kurdish use of the ISIS advance as leverage to enhance Kurdish relations dramatically with the US and Europe via direct military support (including airstrikes and weapons supply) and to become the key launchpad
in the fight against ISIS planned for 2015. The chapter concludes by briefly assessing the efficacy and wisdom of the Kurdish strategy of leveraging the ISIS onslaught to advance their own interests.

Türkiye Cumhuriyeti, gerek kuruluşunda ve gerekse günümüzde yaşadığı önemli çözülüş sürecinde, çeteleşme biçiminde kuruluşlara gitmekte ve içindeki engelleri olduğu kadar karşısındaki hedeflerini de düşürmek için bu yöntemi kullan-makta da epey ustalaştığı görülmektedir. Mustafa Kemal hareketinin kendisi, dönemin Osmanlı nizamında bir çete ha-reketi olarak ortaya çıkar ve bu o zaman açıkça da söylenir. İttihat Terakkicilik ta-mamen bir çete sistemi altında çalışır. Hele oluşturduğu TeĢkilatı Mahsusa yani o dönemin MĠT‟i, dünyada örneği az görülen ve hatta belki de ilk örneği sayıla-bilecek bir Ģekilde, devletin içinde ama gizli bir çete olarak kendisini örgütlen-dirir. Özellikle Osmanlı İmparatorluğu‟nu dağılış sürecinde ayakta tutmanın temel yöntemi, Teşkilatı Mahsusa‟nın çeteleşme tarzıdır. İmparatorluğun kurtulamayacağı anlaşılınca, aynı çeteler Anadolu‟ya yayılırlar. Kuva-i Milliye adı altındaki teşkilat-lanmalarda oldukça etkilidirler. Mustafa Kemal başlangıçta bunları oldukça kullanır. Örneğin Çerkez Ethem‟in hareketi de, Teşkilatı Mahsusa‟nın bir üyesi olması itiba-rıyla son tahlilde çetedir. Ama eğilimi padişah yanlısı isyancılardan değil, özellikle Bolşevik etkilenmeden ötürü Anadolu İhtilali yönündedir. Ve buna benzer Efeler hareketi de tipik bir çete hareketi olarak anlaşılır. Zaten o zaman ismi de odur.

Based on research of Russian archives in Moscow and St.Petersburg this book reveals the history of kurdish scholarship in Russia from  the beginning of XX century with plenty of archive photos from Minorsky archive in St. Petersburg.  Some photos are  kindly provided by Smitsonian Institute (USA).

When Ottoman Empire was going thorugh the disintegration course, Sultan Abdulhamid II was the one to be the most effective on governmental administration and to be mostly discussed. His most distinguished policy was Islamism. In this article Sultan’s policy towards Kurds in the frame of Islamism is to be dealt with and answers to the following questions are to be sought. How well did the Sultan get to know Kurdish geography and the Kurds? Why did East Anatolian Area mean a lot tohim? What is Kurd’s place in Islamism policy. What did the Sultan do in order to keep Kurds in Islamic unity and maintain state wholeness? What are special policies that were developed and performed by the Sultan? Beside these, what kind of contribution did the policy carried out to protect Kurdish tribes, the reform reports for Dersim, Hamidiye Regiments (Alays), and Tribal Schools make to Ottoman Empire? Can Abdulhamid’s Kurdish policy help solve today’s problems?

History of humankind has always been associated with wars. Different nations have always fought with one another. However, the most destructive kind of the wars is civil wars. One of the nations who has gone through civil wars the most is Kurds. In the political sense, Kurds appeared in the history in the 10th century and founded small dynasties such as Seddadi, Mervani, Hasnevi, Revadi and Annazi. Yet, almost all of the Kurdish dynasties have been weakened and destructed because of the conflicts amongst the dynasties and tribes. When Seljuks and Kurds first encountered in 11th century, majority of the Kurdish dynasties were not politically independent but rather dependent on the Buveyhogullari. When Seljuks defeated the Buveyhogullari Kurdish emirates entered into the rule of Seljuks.
Since 1501 on, Safevis invaded all of the Kurdish geography (including Anatolia and Iraq) and demolished the Kurdish emirates. İdris-i Bitlisî sought help from Yavuz Sultan Selim against the Safevis. From 1514 on, the Kurdish emirates in Anatolia and Iraq entered under the reign of Ottomans and special cabinets were founded for Kurds. Up until the 19th century when the Ottomans demolished the Kurdish emirates and found a centralized government, Kurds were dependent on the Ottoman Empire in an autonomous way. However, Kurdish tribes were always in a fight with each other. In the 19th century Kurdish emirates rebelled against the Ottoman Empire in order to regain the political power they lost such as Kor Muhammed Pasha Rebellion, Bedirhan Bey Rebellion, İzzeddin Sir Rebellion, and Sheikh Ubeydullah Rebellion. These rebellions caused a Kurdish civil war by attacking their rival Kurdish tribes and emirates and were suppressed after the rival Kurdish emirates supported the Ottoman Empire. Kurds are a nation which has been through numerous civil wars and there is still a civil war going on amongst the Kurds. However, Kurdologs and Kurdish nationalists choose to ignore this fact and hold the Turks (Seljuks, Ottomons) for their demolishment while Kurdish history consists merely of Kurdish emirates and tribes constantly fighting each other.

Türk milliyetçiliğinin kurucu ideologlarından olan Mehmed Ziya (Gökalp) (1876-1924), Türkler ve Türklük ile ilgili çalışmalarına paralel olarak Kürtler ile ilgili çalışmalar yapar. Sosyolojik ve etnografik (kavmiyat, ilm-i akvam) araştırmalarının sonucu ele aldigi politik yazı ve raporların yanısıra, cemiyet ve devlet olanaklarıyla komisyonlar ve anketler düzeyinde genele yayar. Bu makale, Gökalp’in otuz yıla yayılmış Kürdoloji faaliyetlerinin değişimini –tarihsel ve mekansal bir perspektiften– inceleyecektir. Devletin, kendi ideolojik-politik hedeflerinin, ve araştırma konusu yaptığı “obje”deki (Kürtler ve Kürt milliyetçiliği) değişimlerin yanısıra mekân ile değişen bağlam ve çıkar çatışmalarının etkisi analiz edilecektir.

Mehmed Ziya (Gökalp) (1876-1924), one of the founding ideologists of Turkish nationalism, studied Kurds in parallel with his studies on Turks and Turkishness. While he published political articles and reports basing on his individual sociological and ethnographic researches (kavmiyat, ilm-i akvam), he also founded research commissions and organized sociological surveys bty mobilizing party and state apparatus in the aim to study all Kurds. This article will examine the change of Gökalp’s Kurdology activities –from a historical and spatial perspective– over thirty years. The article will demonstrate the impact of the changes of the state, his ideological-political goals and his research “object” (Kurds and Kurdish nationalism), as well as the impact of changing context and conflicts of interest on his Kurdology studies.

Yên “teswîr”ê diafirînin “tesewwur”ê jî înşa dikin. Kesên xwedî-sûret yan jî sûret-aferîner, herwisa dibine hakimê fikr û texeyyulan. Lewra iqtidara fikrî girêdayî hakimiyeta teswîrî ye. Tefekkur, bi rêya sûretê dikeve qalibê tesewwurekê, dibe musawwer û xwedî-rû. Bi vî şiklî “iqtidara îmajê” dibe sûret-peyda û fikr jî dikeve nav bazarê û dibe vîral. Di vê serdema nû ya bê-rûyitiyê de rûyê her tiştî diguhere, rûyê eslî ji tesewwûrên me gelek dûr dikeve. Di dewrê Covid-19ê de, digel vîralbûna vîrûsan rûyê insaniyetê dikeve bin maskeyan. Yekrûbûn êdî dimire. Bi guherandina maskeyan, sûretên eslî jî rojane diguherin. Bi guherîna rû-maskeyan transfera sûretan jî pêk tê.

İngiltere I. Dünya Savaşı sonrasında İran'da ve Irak'ta önemli bir askeri güce sahipti. Bu süreçte İngiliz yetkililer Kürtlere, Ermenilere ve Nasturilere devletleşmeleri sürecinde siyasi destek sözü veriyorlardı. İngilizlerin işgal mıntıkasının güvenliğini sağlamak amacıyla Türkiye, İran ve Irak sınırlarının kesiştiği coğrafyada özerk devlet kurma planları farklı etnik unsurlar arasında-ki ilişkilerin bozulma sürecini hızlandırmakla birlikte Kürtler ve Nasturiler arasındaki münasebetlerin bozulmasında da etkili olmuştu. Ağa Petros'un Süryani, Keldani, Yakubi, Nasturi, Maruni toplumlarını bir araya getirerek, Asuri Devleti adı altında birleştirip tek bir millet oluşturma gayretleri de Kürtler ve Nasturiler arasında devletleşme isteği doğrultusunda oluşan rekabetin bir sonucuydu.

Kürtlerle ilgili çalışmaların siyasi konulara odaklanması sebebiyle, sosyo-ekonomik alan yetersiz kalmıştır. Kürt toplumunda tütün kültürü de bu sebeple hak ettiği ölçüde araştırılmamıştır. Diğer taraftan çalışmaların sınırlı kalmasında; Kürtlerin yaşadığı coğrafya, siyasal istikrarsızlıklar, tütünün denetimsiz üretilerek kaçak olarak pazarlanması ve üretim miktarının tam olarak kayıt altına alınamamış olması da etkili olmuştur. Nitekim bu durum seyyahların metinlerine de yansımış olup; bölgedeki zirai faaliyetlerden bahsedilmesine rağmen tütün üretimiyle alakalı bilgiler bir kaç satırla sınırlı kalmaktadır. Kürtlerde tarım kültürün bir parçası olan tütünün; üretimi, tüketimi ve uluslararası ekonomilerin ticari faaliyetlerdeki yeri ile alakalı bilgiler son derece kısıtlı olup, makale bu alandaki eksikliğe katkı sunabilmek amacıyla yazılmıştır.

The socioeconomic field has been insufficient due to the focus made on political issues with regards to the studies on the Kurds. Therefore, the tobacco culture within the Kurdish society has not been duly researched. On the other hand, the political instabilities in the Kurdish geography, unsupervised tobacco production and illegal marketing and the inability of fully recoding the production volume have also been effective. Thus this situation, was reflected on the writings of the voyagers, despite the mentioning of agricultural activities, information on tobacco production was limited to a few sentences. The information regarding the production, consumption and its place in the international trading activities of tobacco –

Kurte
“Heyranok” yek ji cureyên edebiyata kurdî ya gelêrî
ye. Di nav keresteyên edebiyata kurdî ya gelêrî de ji ber
taybetiyên xwe ye cihêreng, hêjayî gelek vekolînan e. Xebata
me li ser diyarkirina şikl û cureyê heyranokan hûr
dibe û hewl dide ku van heyranokan li gorî taybetiyên
xwe yî naverokî û ruxsarî analîz bike, bi vê rêyê şikl û
cureyê heyranokê diyar bike. Şikl û cure du xusûsên ji
hev cuda ne; şiklên nezmê ji cudahiyên ruxsarî û cureyên
nezmê jî ji cudahiyên naverokî derketine holê. Me di serî
de şiklên heyranokê li gorî ristina serwayê, qeware, yeke
û kêşa nezmê, di pey re cureyê heyranokê li gorî mijar,
newa û fonksiyonê destnîşan kirin. Paşê, me heyranok di
çarçoveyeke zanistî de, li gorî rê û rêbazên zanista çand,
folklor û edebiyatê analîz kirin. Di encamê de hat dîtin ku
heyranok hem ji hêla teşeyî ve hem jî ji hêla ruxsarî ve
xwediyê taybetiyên xwemalî ye.
Bêjeyên sereke: Folklor, Helbesta Kurdî ya Gelerî,
Heyranok, Şikl û Cure, Teşe, Ruxsar.

L’archive Silvio van Rooy contient une centaine de cartons : une riche collection de correspondances personnelles et institutionnelles, des documents et manuscrits de nature diverse appartenant à l’ISK ou à van Rooy en propre, l’intégralité du périodique Kurdish Facts (publié de 1960 à 1970) ainsi que des exemplaires d’autres publications concernant Kurdes. Ces sources permettent d’explorer les traces d’un réseau dense reliant Europe de l’Est, Europe de l’Ouest, URSS et Kurdistan d’Irak, et ainsi de combler une partie des grandes lacunes historiographiques relatives à l’activisme kurde et aux réseaux existant entre kurdologues dans les années 1960, en Europe et au-delà.

&&&

Arşîva Silvio van Rooy a ku li Amsterdamê, di Enstîtuya Navneteweyî a Dîroka Civakî (International Institute of Social History) de tê parastin, him derbarê Rekxrawî Cîhanï Kurdistan (International Society Kurdistan) him jî derbarê têkiliyên S. Van Rooy de gelek belgeyan dihewîne. Têkiliyên komeleyê bi mîlîtan û aktîvîstên Kurd, Kurdolog û saziyan re (bi taybetî jî bi Komeleya Xwendekarên Kurd a Ewropayê re) gelek xurt bû. Komele di heman demî de bi navê Kurdish Facts kovarekî derdixist û di vê weşanê de derheqê rewşa kurdan a sîyasî û Kurdolojiyê de agahî belav dikir.

&&&

Silvio van Rooy’un Amsterdam'daki Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü'nde (International Institute of Social History) tutulan kişisel arşivleri, 1960’lar boyunca hem kurucusu ve ana yürütücüsü olduğu Beynelmilel Kürdistan Cemiyeti'nin (International Society Kurdistan, ISK) tarihini hem de kendi kişisel bağlantılarını yansıtıyor. Özellikle 1960'larda çok aktif olan ISK, başta Avrupa Kürt Talebeleri Cemiyeti (KSSE) olmak üzere Kürt aktivizmi ve Kürdoloji alanındaki kişi ve kurumlarla çok güçlü ilişkilere sahipti. Kuruluşundan beri yayınladığı Kurdish Facts (Kürt Gerçekleri) başlıklı dergi aracılığıyla Kürtlerle ilgili politik gelişmeleri ve Kürdoloji alanındaki yenilikleri okuyuculara hızlıca duyuruyordu.

Despite a few published articles on some aspects of Russian Kurdology, it has never been the subject of any in-depth research. The history of Russian Kurdology may be divided into three distinct periods: tsarist, Soviet, and post-Soviet. After Russian Kurdology developed in the first half of the 19th century, it held a leading position in the world for a long time. As a separate branch of Oriental Studies, Kurdish Studies started to take shape in the Russian Empire around the mid-19th century. The discipline experienced its golden age in the early 1980s, when Kurdish Studies were established at three major centers for Soviet Oriental Studies of the Academy of Sciences: Leningrad, Moscow, and Yerevan. Although today's Kurdish Studies is still an active academic platform in Russia, the field is confronted with a big problem, namely the lack of trained scientific personnel. This paper presents a brief overview of the history of Russian Kurdology, particularly in the Soviet and post-Soviet period, and focuses on Russian Kurdish Studies literature. The first of this paper's three chapters provides an overview of the history of Kurdish Studies in tsarist Russia. The second part presents its development after the revolution and during the Soviet period, while the last covers the post-Soviet period and the current situation of Kurdish Studies in Russia.

Abstract
Kurds characterized by being an eastern people in deuced a long time ago the concern of westerners. Thus, they began writing about them until writings accumulated and it became necessary to subject them to criticism and discussion.
The remarkable Russian scientist and orientalist Vladimir Minorsky was in the lead of those who were concerned with kurdiology in the 20th century.
Minorsky’s writings in Iranian studies in general in Kurdish studies in particular became a source from which anyone who treats of these subjects such as the history of Kurds in the Islamic age or in the modern history can draw information. Minorsky’s numerous academic studies about Kurds in the Islamic age incited the researcher to gather them and shed light on them through analysis and criticism.
At first and to introduce the subject a preliminary is written to show the oriental tendencies to determine the frame in which Minorsky would move. To be acquainted with his religious, political and academic trends confirms the nature and objectives of Minorsky’s books just as other orientalist in each stage of his life.
The first chapter deals with courses of Minorsky’s life by virtue of the firm link which connected it with his research activity. It is confirmed that his production is a result of his interaction with his environment and his different political and academic roles. Thus, the first chapter is divisible in four sections according to the stages that the march of this orientalist passed by. There are Russian, French, English and retirement stages. At each stage, the researcher attempts to follow the circumstances that he lived with indicating his various activities and shedding light on the size and nature of works which he produced.
The second chapter shows that Minorsky wrote about Kurds in the Islamic age according to the objective and chronological divisions by carefully studying the legacy of his orientalist it was found that his works can be divided in to the following axes: Kurdish regions and cities; as examining the history of religious Ahl-Al-Haqq sect occupied a great range of his concern throw out his research biography, and independent axis is devoted to it, that is second one; concerning the Kurdish tribes in the Islamic age, it is dealt with in the third axis; and the fourth displays his works about ruling Kurdish families.
The objective of this chapter is primarily descriptive; it aims to follow vies of Minorsky from different sides of the subject without discussing or criticizing them. The third chapter is devoted to this matter; it is concerned with discussing, analyzing and criticizing his ideas according to the same axis in to which the second chapter is divided in addition to a general evaluation which includes life of the orientalist and his style, method and treatment of sources and his picture in the eyes of his contemporaries like his friends, students and researchers.
Finally, the study is ended with the most important conclusions reached.

Towards the end of the decade long Iran–Iraq war, Saddam Hussein launched a deadly attack against the Kurds, known as the Anfal Campaign, killing more than a hundred thousand. One of the largest acts of genocide occurred on 18 March 1988 in the Kurdish city of Halabja. On that day, sweet-smelling poison gas was poured over the city, killing at least five thousand. Since 2001 Kurdish moviemakers have memorialized the tragedy of the Halabja massacre by producing cinematic dramas and narrative documentaries. These films are part of a discourse of authenticity and a politics of culture that permeate the Kurdish independence movement. This essay proposes that Halabja films can be divided into three stages: the era of consolidation, 2000 to 2009; the golden era, 2009 to early 2014; and the fall which followed the fall of Mosul to the Islamic State of Iraq and Syria. Each era reveals new attitudes towards politics, society, and the massacre.

“Bir ‘tür’ olarak biyografya, kendi geleceklerini kendi öz iradeleriyle belirleme hakkından mahrum bırakılan ve bu nedenle de kendi zamanlarına ve mekânlarına hâkim olamayan azınlıkların, diasporalaştırılmış grupların ve genel olarak ‘yenilmiş’ aktörlerin tarihinde de önemli bir rol oynamaktadır. Profesör Heinz Gstrein’in 1974’te ‘avukatsız halk’ olarak tanımladığı Kürtler de sembolleri, sözlü kültürleri, parçalanmış ama etkin toplumsal hafızaları ve nesilden nesle aktarılan yaşam hikâyeleri sayesinde ayakta kalabilen gruplar arasında yer almaktadır. Bu oksijen kaynakları 20. yüzyılın önemli bir bölümünde ‘yasaklanmış’ bulunan Kürtlüğün, zamanda ve mekânda boğdurulamayan çoksesli bir olgu olarak var olmasını mümkün kılmıştır.”

Hatırlayamamakla malul bir çağda, unutmakla makulleştirilen bir düzende, “yeni” olanın sorgusuz kabulüyle övünülen bir dünyada yaşıyoruz. Tarihe karşı sorumluluklarımız, kolektif belleğin erozyonuyla toplumsal yaşamın gündeminden çıkmış görünüyor. Elinizde tuttuğunuz, Tuncay Şur ve Yalçın Çakmak’ın titizlikle derlediği Kürt Tarihi ve Siyasetinden Portreler tam da böylesi bir problemin üzerine hatırlamanın, aktarmanın, anlatmanın iştahlı politik savunusuyla giden bir biyografya çalışması. Portreler üzerinden tarihe yeniden bakmayı, bakmakla kalmayıp Kürtlerin entelektüel ve siyasi tarihlerini, çeşitliliğe halel getirmeyen bir bütünlük üzerinden okumayı isteyenler için eşsiz bir başlangıç noktası. Tarihyazımına yeni bir soluk.

Die Ereignisse vom August 2014 demonstrierten die Verletzlichkeit und die prekäre politische Position der Êzîdî im Irak. Die genozidalen Ereignisse von 2014 und die Reaktionen kurdischer politischer Parteien verschärfte zusätzlich auch bestehende politische Konflikte innerhalb der êzîdîschen bzw. kurdischen Gesellschaft. Politische Machtkämpfe zwischen rivalisierenden kurdischen Parteien wurden auf dem Rücken der Êzîdî von Şingal ausgefochten. Şingal wurde zu einem Fokus kurdischer politischer Konflikte, was auch zu einer wachsenden politischen Fragmentierung der Êzîdî selbst führte. Viele Êzîdî geben an, sich aufgrund der Ereignisse von 2014 überhaupt nicht mehr als KurdInnen zu fühlen, sondern betrachten sich als eigene ethnische Gruppe neben den KurdInnen. Vor Ort verhindern diese Konflikte die vollständige Befreiung und den Wiederaufbau der Region. Dieser Beitrag gibt einen aktuellen Überblick über die verschiedenen rivalisierenden Fraktionen in Şingal und die Konsequenzen dieser Rivalitäten für die verbliebenen ZivilistInnen und die IDPs (Internally Displaced Persons) aus Şingal.