Yönetim Bilimi

Marksizm, bilimsel analizini ve Sosyalist ideolojisini dayandırdığı, ekonomik ve siyasal egemenliğin tarihsel ve toplumsal kaynaklarını inceleyen teorik çerçevesi itibarıyla, Devlet'e ve bu kapsamda bürokrasiye ilişkin geniş bir teorik birikim ürettiği gibi, örnekleri aşağıdaki başlıklar altında incelenen güncel katkı ve tartışmalarla, bu alandaki canlılığını sürdürmektedir. Oysa Türkiyeli bazı kaynaklar, Marksizm'in, özellikle Marx’ın ve Engels’in devlet ve bürokrasi konusunu başlı başına ele alan bir kuramsal çerçeve 'bırakmadığı’  fikrindedirler. Bu değerlendirme, bilimi, pozitivist tarzda dallara, disiplinlere ayırma alışkanlığından kaynaklanan bir yanılsamadır. Çünkü, Marksizm, Tarihsel Maddecilik, Sınıfsallık, Ekonomik determinizm başta olmak üzere, içeriğinin kuramsal ilişkisel bütünlüğü bakımından, Felsefe, İktisat, Tarih, Sosyoloji, Siyaset ve Yönetim bilim dallarına ayrılarak, o bilim dallarına özgü başlıklar altında, parçalı şekilde ele alınması imkânsız bir alternatif bilim metodu içermektedir. Bu hali ile, Marksizm'in teorik esasına hakim olma ihtiyacı hissedilmeksizin, felsefî doğasına uygun biçimde bir multi-disipliner Yöntem-bilim olarak değil, belirli bir bilim dalının alanıyla sınırlı, teknik ve 'tarihsel' bir kuram olarak düşünülüp işlenmesi, önemli ve yaygın bilgi sorunlarına neden olmaktadır. Öncelikle bu saptamadan hareket eden bu çalışma, sadece okuruna Marksizm’in bürokrasi düşüncesi ve pratiği hakkında bilgi verme amacının dışında, bu alanda sık rastlanmadığı gözlenen bir örnek olarak, ilk kaynaklara atıfla, ikincil, hatta üçüncül aktarımlardan kaynaklanan bilgi karmaşasını kendi içeriğinde aşmayı, böylece, çoğunluğu genç okurunu gerçeğe en yakın yere yönlendirmeyi hedeflemektedir.

Meslek sosyolojisi, meslekleşme, meslek etiği, kamu yönetimi, kamu yöneticiliği, üst düzey kamu yöneticiliği, kamu yöneticiliği mesleği, bürokrasi, bürokrat, yönetim bilimi, teknokrat, örgütlenme, yönetim kuramları, örgüt kuramları, profesyonel etik, profesyonelizm, professionalism, profession, professional ethics, professionalization,  professionalism

Cumhuriyet'in kurulmasıyla başlayan dönem Türkiye için başta sosyal alan olmak üzere birçok farklı düzlemde inkılap anlamına gelmekteydi. Yapılan siyasi devrimin sürdürülebilirliği toplumsal boyutun evrimi ile sağlanmak istenmiş ve makbul görülen yeni insan tipinin yaratılması hedeflenmiştir. Çoğunlukla kapatma kurumları ve disipliner iktidar mekanizmalarıyla gerçekleştirilmek istenen bu hedef dönemin normlarına uygun vatandaşlar yetiştirmek olmuştur. Bu normlar sosyal devlet anlayışı ile iç içe geçmiş durumdadırlar ve toplumsal bir normalleşme sürecini körüklemektedirler. Benzer bir durum, 2000'li yıllara gelindiğinde bu kez neo-liberalizmin sunduğu normlar ile gelen reformların yine yeni bir insan tipi yaratma hedefi olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu kez boş zamanın düzenlenmesine ve özgürlük söylemlerine odaklanılması ile girişimci ve tüketici kimliklerine sahip bir insan tipinin yaratımı gözlemlenmektedir. Siyasetin söylemlerinde ekseriyetle karşılaştırılan bu iki dönem yüzeyde oldukça benzer görünmelerine rağmen paralellikleri kadar farklılıkları da bulunmaktadır. Çalışma bunları detaylı biçimde incelemekte ve iki uzun süreli iktidar dönemini ve doğurdukları insan tiplerini biyopolitika kuramı üzerinden açıklamayı ve uzun süreli iktidar dönemlerinin toplumsal dönüşümler üzerindeki etkilerini belirlemeyi hedeflemektedir. Bu doğrultuda nitel araştırma yöntemlerinden faydalanılmış, doküman taraması ile veri analizi yapılmış ve kültürel analiz ile edinilen bilgiler yorumlanmıştır.
-
For Turkey, the period which has started with the establishment of the Republic meant reform in several domains the social one being the primary area. Continuum of political revolution that has been achieved was wanted to be provided by evolution of social dimension and also, a certain type of people who is favorable in terms of norms was aimed to be created. The goal was to train citizens who were acceptable by norms of the era mostly through panopticon-like institutions and disciplinary power mechanisms. These norms were going hand in hand with the mentality of social state and they stirred the normalization process up. A similar situation can be seen in 2000s when reforms that are aiming to establish a new kind of people in line with new norms of contemporary new ways of life was introduced. This once, entrepreneurship and consumerism identities were highlighted by focusing on regulations of free time and discourses of freedom. These two time periods may have parallels with each other on the surface but do have many distinctive aspects as well –even though they are often compared in politics discourses. - This paper intends to examine these in a detailed manner by arguing how long-termed government periods affect the societal changes by promoting a certain type of people they wish to produce within the framework of biopolitics. Accordingly, this paper follows both document review to gain data and cultural analysis to interpret the gained knowledge out of the qualitative research methods.

Kamu yönetimi, kamu yönetimi kuramları, kamu yönetimi disiplini, yönetim bilimi, yönetim bilimleri, yönetim kuramları, yönetim düşünü, yönetim düşüncesi, örgüt kuramları, Fransa'da yönetim bilimi, ABD'de yönetim bilimi, yönetim-siyaset ayrımı, POSDCORB, yönetim ilkeleri, örgütlenme ilkeleri

Kentsel dönüşüm kavramı ilk olarak İngiltere’de 2. Dünya Savaşı’nda yıkıma uğrayan kentlerin yeniden inşasında ve takip eden süreçte ortaya çıkan fiziki ve sosyal ihtiyaçlarının giderilmesi amacıyla geliştirilen politikaları ifade etmek için kullanılmıştır. Kentsel dönüşüm, üzerinde net bir tanım birliğine varılmış bir kavram olmamakla birlikte, değişen neo-liberal kent politikaları ile birlikte farklı yaklaşımlar üzerinden farklı şekillerde tanımlanmaktadır. Bu incelemede de benimsenen yaklaşıma göre kentsel dönüşüm, “yitirilen bir ekonomik etkinliğin yeniden geliştirilmesi ve canlandırılması, işlemeyen toplumsal işlevlerin işler hale getirilmesi, toplumsal dışlanma olan alanlarda toplumsal bütünleşmenin sağlanması, çevresel kalitenin veya ekolojik dengenin kaybolduğu alanlarda bu dengenin tekrar sağlanması.”  şeklinde tanımlanabilir. Bu anlayışa göre kentsel dönüşüm bir arazi kullanımı sorunu olmanın çok ötesinde sosyal, kültürel ve ekonomik boyutu olan bir kavramdır. Ne var ki kentsel dönüşüm kavramı, neo-liberal şehircilik anlayışında, ‘yeniden hayata kazandırma veya geliştirme’ işlevinden ziyade, ‘şehrin potansiyel arsa değerinin yüksek olduğu fakat sermaye grupları açısından dezavantaj yaratan bölgelerinin yeniden inşası ve yeni yerleşimcilere açılması’ şeklinde anlaşılmaktadır. Bu minvalde, Smith’e göre kentsel dönüşüm “merkezlerin canlandırılması, kent içinde tarihi değere sahip ya da konum olarak kent içinde avantaja sahip alanların soylulaştırılması veya yenilenmesi, terk edilmiş sanayi bölgelerinin ve kıyı alanlarının farklı işlevlerle yeniden kullanıma açılması”  olarak ifade edilmiştir. Bu anlayış, kentsel dönüşümü işlevsel ve amaçsal bağlamından çıkarmakta ve kentsel dönüşüm uygulamalarının pratikte doğurduğu ve doğuracağı sosyal ve hukuki sorunlara zemin oluşturmaktadır. Bu çalışmada kentsel dönüşüm kavramının gelişimi, Türkiye'deki mevcut mevzuatın incelenmesi ve pratikte doğurabileceği sorunlar ele alınmaktadır.

Bu çalışma kapsamında İdare Dergisi’nin 1944-1957 yılları arasında yayımlanan yetmiş altı sayısı incelenmiştir. Bu inceleme sonucunda derginin içeriği şu başlıklar itibariyle sınıflandırılmıştır: İdare’den İdare Dergisi’ne, Ülke İncelemeleri, Köy Kalkınması, Bir Anket Münasebetiyle, İl İdaresi Kanunu, Umumi Müfettişlik, Yönetim Bilimi, Memurlar, Şehirler ve Belediyecilik, Sosyal Politika. Bu çalışmanın odaklandığı dönemde Türkiye nüfusunun dörtte üçü köylerde yaşamaktadır ve halkın geçimi büyük oranda tarıma dayalıdır. Dolayısıyla İdare Dergisi’nde öne çıkan konu da köy kalkınması olmuştur.
İdare Dergisi yazarlarının çoğunluğunu genel idare personeli oluşturmaktadır. Dergi’de yayımlanan makalelerin bilimsel niteliğine ilişkin bir değerlendirme yapacak olursak özetle şunları söylemek mümkündür: Yazılar duru-akıcı bir dille kaleme alınmıştır, her yazı bir toplumsal meseleye temas etmekte ve bir ihtiyaçtan/toplumsal dertten doğmaktadır, anlatım sırasında bilgi ustalıkla sınıflandırılmakta ve yazıda sistematik bir anlatım tarzı benimsenmektedir. Yazarlar, ilgilendikleri konularla ilgili teorinin yanı sıra, uygulamanın içinden süzülen deneyimin bilgisini de metne katmaktadır. İdare Dergisi yazarları, tarihi ve teoriyi bilmenin önemine değinmekte, ancak bununla birlikte, yönetilen toplumun iktisadi ve toplumsal özelliklerini de bilmek-tanımak gereğine dikkat çekmektedirler. Yazılar, toplumsal gerçeklerden hareketle ve öneri geliştirme çabasıyla kaleme alınmıştır. Yazarların bilgiyle kurdukları bağ, geleceğe besledikleri umut, ifadelerindeki içtenlik etkileyicidir. Yayımlanan yazılar, kamu yönetiminin geliştirilmesi açısından başka ülkelerin uygulamalarına da ilgi duyulduğunu göstermektedir.
Bu çalışmada ele alınan dönemde tek partili yaşamdan çok partili yaşama geçiş gerçekleşmiş, 1950’de tek parti iktidarı sona ermiştir. Türkiye’nin siyasal hayatında köklü bir değişiklik arz eden bu tarihsel sürecin izini İdare Dergisi’ndeki yazılarda yakalamak mümkün değildir. Bir başka deyişle kamunun yönetimi için 1950 yılı bir köklü dönüm noktası değil, yönetimin farklı bir siyasi kadronun sorumluluğuna geçmesini ifade eden bir siyasal değişme yılından ibarettir. Bu özellik Alexis de Tocqueville’in şu saptamasını hatırlatmaktadır: “Siyasal devrimlerin görünüşte inkar ettikleri geçmişin sürekliliği idari yapılar içinde kendini gösterir.”
Anahtar Sözcükler: İdare Dergisi, Kamu Yönetimi, Yönetim Bilimi, İdare Tarihi, Kalkınma.

Türkiye, gönüllü nüfus hareketleri, ekonomik krizler, iç savaşlar ve politik baskılar gibi çeşitli nedenlerden dolayı tarihsel süreç içerisinde çeşitli mülteci ve kitlesel göç hareketleri ile karşılaşmıştır. Türkiye, mülteci ve sığınmacılar için merkez ülke konumunda yer alması nedeniyle çeşitli alanlarda sorunlarla karşılaşmaktadır. Mültecilerin hukuki durumu, uyum süreci, iş piyasasına katılma, çalışma izni, eğitim, sağlık durumları gibi birçok alanda politika üretme zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Bu göç deneyimleri sonrasında sorunların çözümü için merkezi yönetim çeşitli kurumlarla işbirliği içerisinde sürekliliği olan bir kamu politikası üretme sürecini başlatmış ve yeni düzenlemeler yapılmıştır. Mart 2011'de Suriye'de başlayan iç savaş sonrası insanlar çevre ülkelere sığınmak zorunda kalmıştır. Türkiye de bu süreç içerisinde ciddi boyutta bir göç akışı ile karşılaşmıştır. Uzun yıllar süren bu iç savaş sonrası gelenlerin durumunda belirsizlikler yaşanmıştır. Süreç içerisinde Suriyeliler, kampların dışında özellikle büyükşehirlere yerleşmişlerdir. Yerel yönetim birimlerinin sınırları içerisinde yaşayan her bireyin sorunlarına çözüm getirmede sorumlu olduğu düşünüldüğünde bu alanlara yönelik politikaların yapılması zorunluluğu doğmaktadır. Bunun sonucunda kentlerde yoğun olarak yaşayan Suriyelilerin sorunlarının çözümü ve uyumunun sağlanabilmesi için yerel yönetimlerin görev alması gerekmektedir. Kamplar dışında kentlere yayılan Suriyeliler için ilave kaynak, kapasite ve yetki artırımı olmaksızın hem gelenlerin uyum süreci zorlaşmakta hem de temel ihtiyaçların giderilmesi güç hale gelmektedir. Sığınmacıların uyum sürecinin sağlıklı gerçekleşmemesi sonucunda ise kültürel, sosyal ve ekonomik açıdan birçok çatışma doğabilmektedir. Suriye'de yaşanan gelişmeler sonrasında diğer büyükşehirler kadar olmasa da Samsun sığınmacıların geldiği şehirlerden biri olmuştur. Bu bildiride Samsun'da yaşayan geçici koruma altındaki Suriyelilerin durumunun tespit edilmesi, dört merkez ilçe ve büyükşehir belediyesinin bu alana yönelik politika ve uygulamalarının araştırılması hedeflenmektedir.

Kamu Yönetimi Disiplini, Kamu Yönetimi, Yönetim Bilimi, Türk Kamu Yönetimi, Türk İdare Tarihi, İdare Tarihi , Yönetim Tarihi, Kamusallık, Kamu Yararı, Erken Cumhuriyet Dönemi, Yönetim Düşüncesi/Tarihi, Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi, Yerel Yönetimler,  Bürokrasi, Devlet, Türk İdare Dergisi, İdare Alanı, T.C. İçişleri Bakanlığı, Kamu Yönetimi Kuramları, Yönetim kuramları

Yönetim bilimi, yönetim bilimleri, yönetim kuramları, örgüt kuramları, kamu yönetimi, kamu yönetimi kuramları, yönetsel kültür, devlet idaresi, mülki idare, yerel yönetimler, bürokrasi, yönetsel ahlak, kamu yönetimi ahlakı, karşılaştırmalı kamu yönetimi, merkezileşme, merkezden yönetim, yerinden yönetim, yetki genişliği, yönetim-siyaset ayrımı, yönetim ilkeleri, cultural values,

Kamu Yönetimi çalışma alanında faaliyet gösteren Türkiye adresli bilimsel dergilerin tam dökümü ve değerlendirilmesi işi, Kamu Yönetimi ile ilişkili dergilerin bilimsel dergiler dünyası içerisindeki konumunu, yalnızca “an itibariyle” ortaya koyma potansiyeline sahiptir. Nitekim özelde Kamu Yönetimi ile ilişkili dergiler genelde de bilimsel dergiler dünyası, günden güne niceliksel ve/veya niteliksel boyutlarıyla değişkenlik gösterebilmektedir. Dolayısıyla bu çalışma kapsamında kullanılan dinamik veriler ve onlara bağlı değerlendirmeler, ana özgüdür. Ancak anı yakalamak, geleceğin belirlenen amaçlar çerçevesinde güdümlü ve bilinçli bir şekilde dizayn edilebilmesi bakımından olmazsa olmaz niteliktedir. Bu açıdan döküm ve değerlendirme işi hem araştırmacılara hem de yayımcılara mevcut durumu ve gelinen son noktayı göstererek, bir anlamda gelecek için kılavuzluk yapma girişimi olarak düşünülebilir.

Fatma Eda Çelik, "Bir Yönetsel Reform Deneyimi ve Düşüncesi Olarak Kameralizm", KAYFOR VI, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, 18. Yüzyıldan 20. Yüzyıla Kamu Yönetiminde Reform, Bildiriler Kitabı, TODAİE, Yayın No: 350, Ankara, 2009, s.143-158.

Kamu yönetimi kuşkusuz, kendi merkezinde yer alan sorunsal/izlek bağımlılığını aşmak için yeni nişlere, tutamaklara ihtiyaç duyan bir disiplin. Öteden beri “kimlik sorunsalı” olarak takdim edilen bu bağımlılık, kamu yönetiminde multi-disipliner çalışmaları sınırlamakta ve kendi çerçevesine kilitli, otistik bir hale getirmektedir. Bu yüzden, kitapta yer alması öngörülen ana başlıklar, ilk tasarlanmış halinden epey farklılaştı; dönüşümünün son aşaması elinizdeki eser olarak karşımıza çıktı. Ancak bu haliyle bakıldığında bile daha sonra nereye evirileceği belirsiz görünmekte.
Quo Vadis: Kamu Yönetimi adlı kitabımızın yayımlanmasında en baştan bu yana iki temel hedef belirlenmişti: Kamu yönetimi disiplininde yeni çalışmaların ve gelişmelerin ışığında yapılan güncel tartışmaları tanımak, tanıttırmak; bunu özellikle genç bilimcilere, seçtikleri veya bu çalışma vesilesiyle seçecekleri çalışma alanlarına göre yer vererek yapmak.
Modern yönetim-örgüt kuramları, yeni kamu yönetimi, yeni kamu işletmeciliği, yönetişim gibi üzerinde çok durulan konularla ilgili araştırmalar ya aynı sorunsaldan kotarılmaya çalışılmış ya da farklı alanların simbiyozu şeklinde eklektik olma tuzağına düşmüştür. Kamu yönetimi disiplini bu yüzden kaçınılmaz olarak yapı ve işleyişe ilişkin tartışmalarla sınırlı kalmıştır. Öteden beri kamu yönetimi reformları, (kamu) politika uygulamaları ele alınarak, disiplini, yapı, işleyiş ve reformlar açısından irdeleyen önemli çalışmalar bulunmaktadır. Bununla birlikte, tarihsel ve toplumsal boyutlarıyla bir bütün olarak yönetim sorunsalını ele alan eleştirel çalışmalar az sayıdadır.

Siyaset Bilimi alanyazınında, Thomas Hobbes ve onun yazarlık veriminin doruk noktası olarak kabul gören Leviathan eseri üzerine, fazlaca çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmalarda genellikle; doğa durumu, doğa yasaları, devlet, egemenlik, meşruiyet, iktidar, otorite gibi kavramların üzerinde durulmakta ve Hobbes'un ortaya koyduğu devlet anlayışının olma/oluşturulma boyutu ile birlikte devletin kökeni derinlemesine ele alınmaktadır. Hobbes ve Leviathan eseri üzerine çalışma yapmak, şüphesiz Siyaset Bilimi'ne ilişkin kavram setlerini ele almayı gerektirmektedir. Ancak bu haliyle Hobbes'un Leviathan eserinde, sözleşme ile oluşturulan yapay bir insan olarak tanımladığı devletin, işleyişine ve yönetimine ilişkin kısımlar eksik kalmaktadır. Dolayısıyla Hobbes'un Leviathan eseri üzerinden ortaya koyduğu devlet anlayışını çalışmak; bir yandan devlet, egemenlik, meşruiyet, iktidar, otorite gibi kavramlar üzerinde durmayı gerektirirken, diğer yandan Yönetim Bilimi'ne ilişkin kamusal kuruluşlar, kamu görevlileri, yetki, sorumluluk, emir-tavsiye, danışmanlık gibi kavramlar üzerine bir okumayı da gerektirmektedir. Diğer bir deyişle Hobbes'un devlet anlayışı üzerine çalışmak, hem "olma" hem de "yapma" boyutlarıyla eserde devletin oluşumunun ve işleyişinin temel ilkeleri üzerinde durmayı gerektirmektedir. Bu çalışmada, Hobbes'un devletin kökenine ilişkin getirdiği açıklamalar ile birlikte devletin varoluşsal nedeni ortaya konulmakta ve sonrasında, oluşturulan devletin işleyişine ilişkin kamusal kuruluşlar, devletin organları ve eklemleri olarak adlandırılan kamu görevlileri, bu organ ve eklemleri hareket ettiriciler olarak adlandırılan cezalar ve ödüller ile emir ve tavsiye sözcüklerinin analizi sonucunda çerçevesi çizilen danışmanlık olgusu ele alınmaktadır. Bunun nedeni, toplumsal sözleşme sonucu var edilen devletin işleyişinin hangi ilkelere göre kurgulandığını keşfetmektir. Çalışmada ayrıca, Hobbes'un hayatı ve yaşadığı dönemin tarihsel koşulları da ele alınmaktadır. Buradaki amaç, düşünür ve eserine ilişkin bütüncül bir yaklaşım geliştirmektir.

Yönetim bilimi, kamu yönetimi, idare ilmi, kamu yönetimi disiplini, yönetim kuramları, idare tarihi, mülkiye tarihi, yönetim bilimleri, idari ilimler, amme idaresi, devlet idaresi, devlet bilimi, kamusallık, kamusallaşma, siyaset bilimi, siyaset bilimi ve kamu yönetimi, siyasal bilgiler fakültesi, akademik işbölümü, akademik teşkilat, üniversite, Mülkiye

ÖZ
Demokrasinin bir yönetim şekli olarak ortaya çıkışı çok eski olmakla birlikte yaygınlık kazanmaları ve yerleşikliği insanlık tarihi açısından yenidir. Özellikle 18. yüzyılda yaşanan Amerikan ve Fransız devrimlerinin demokratik rejimlerin yaygınlaşmasını sağladığı bilinmektedir. Bununla birlikte 20. yüzyılın son çeyreğine gelindiğinde demokratikleşme ve demokratik ilkelerin uygulanması noktasında küresel boyutta olumlu bir ivme yakalanmıştır. Ülkemiz ise küresel ölçekteki demokratikleşme dalgalarına 1946 yılında çok partili hayata geçişiyle merhaba demiştir. Bu tarihten itibaren demokratik değerlerini yükseltemeye çalışan Türkiye, başarılı (1960, 1971 ve 1980)-başarısız (1962,1963), post-modern (27 Şubat 1997), e-muhtıra (27 Nisan 2007) ve son olarak da Fetullahçı Terör Örgütü (FETÖ)'nün (15 Temmuz 2016) demokratik değerleri sekteye uğratan darbe girişimlerine sahne olmuştur. Nihayetinde ülkemiz tüm bu kesintilere rağmen milletiyle birlikte her zaman demokrasiden yana tavır almış ve demokrasinin kesintiye uğradığı darbe dönemlerinden demokratik kural ve kurumları içselleştiren bir hafızayla çıkmasını başarmıştır. Demokrasi dışı uygulamalara karşı halkta oluşan bu hafıza, demokrasinin pekişmesi ile ilgili yapılan tanımlarda çok önemli bir yere sahip olan tavırsal duruşun da oluşmasına katkı sağlamıştır. Özellikle 15 Temmuz 2016'da FETÖ'ye mensup bir grup askerin başını çektiği hain darbe girişiminde halkın göstermiş olduğu refleks, ülkemiz demokrasisinin güçlü bir kamuoyu nezdinde yerleşik kazandığını göstermesi açısından önem taşımaktadır. Dolayısıyla çalışmada 15 Temmuz hain darbe girişimi esnasında ve sonrasında kamuoyunun göstermiş olduğu tavırsal yaklaşımın, ülkemizdeki demokratik ilkelerin yerleşmesi için güçlü kamuoyunun varlığı bakımından analizinin yapılması amaçlanmaktadır. Her şeyin ötesinde ucunda ölüm olduğunu bile bile darbeye direnen Türk halkı, demokrasiden yana göstermiş olduğu tavırsal yaklaşımla tüm dünyaya örnek bir miras bırakmıştır. Şüphesiz darbe girişimi esnasında iktidar-muhalefet tüm partilerin dayanışma içerisinde olması ve medyanın demokratik süreçlere vurgusu, halkın darbeye karşı güçlü tavır almasını kolaylaştırmıştır.
ABSTRACT
The emergence of democracy as a form of government has become widespread as it is too old and the establishment is new in terms of human history. It is known that especially the American and French revolutions of the 18th century provided democratic regimes widespread. However, when it came to the last quarter of the 20th century, there was a positive momentum on the global scale as democratization and the application of democratic principles. Our country, on the other hand, called democratization waves in global scale in 1946 with the multiparty passion. From this date on, Turkey has been trying to raise its democratic values and has been successful

Ülkemiz 1921 Anayasa'sının benimsemiş olduğu hükümet sisteminin dışında, yaklaşık bir asırdır parlamenter sistem deneyimine sahiptir. Bu uzun süre zarfında ülkemiz, sistemin yaratmış olduğu tıkanıkları çözme adına birçok hususu anayasalarında düzenlemiştir. Ancak gelinen noktada parlamenter hükümet sistemi, ülkemizde devletin temel erkleri arasında dönem dönem yaşanan krizlere kalıcı bir çözüm üretememiş, dolayısıyla da alternatif hükümet sistemlerinin uygulanması noktasındaki tartışmaları hep canlı tutmuştur. Bu bağlamda başkanlık-yarı başkanlık sistemi bilhassa son 20-25 yıllık süreçte pek çok siyasetçi ve akademisyen tarafından parlamenter sisteme alternatif olarak ileri sürülmektedir. Ülkemizde son çeyrek yüzyılda artış gösteren hükümet sistemi tartışmaları 2017 yılında yapılan referandum ile parlamenter sistemin yerini cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine bırakmıştır. Yeni sistemin temel referanslarına baktığımızda, başkanlık sistemi üzerinde yükselen muhteviyatıyla birlikte ülkemizin özgün şartlarını da yansıtan yeni bir hükümet modeli olarak karşımıza çıkmaktadır. Devletin temel erklerinin birbirleriyle olan ilişkilerini tekrar ve yeniden tanımlayan yeni sistemin, bu denli geniş etki alanıyla ülkemizin birçok alanında değişim ve dönüşüm yaratacağı şüphesizdir. Mevcut parlamenter sistemin uygulamada yaratmış olduğu istikrarsızlıklar sonucunda demokratik değerlerin kurumsallaşamadığı ve beklenen ekonomik performansın sergilenemediği ülkemizde, yeni sistemin bu alanlarda nasıl bir etki yaratacağı merakla beklenmektedir. Cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin güçlü yürütme öngörmüş olması, mevcut parlamenter sistemde yaşanan siyasi krizlerinin oluşmasını önleyerek geçmişte bu sebepten dolayı oluşun ve ülkenin ekonomik ve demokratik kazanımlarını heba eden çeşitli vesayet odaklarına da izin vermeyecek olması yerinde bir değişiklik olarak görülmektedir. Bu bağlamda çalışmada yıllardır ülkemizde demokrasinin sürekliliği ve ekonomik performansın istenilen seviyede olmamasının sebebi olarak gösterilen parlamenter sistemin yerine, yeni hükümet

Öz: 20.yy'ın başlarında Batı dünyası, klasik liberalizmin ögretileriyle endüstriyel toplumun yarattığı sosyal soruna yanıt veremediğini fark etti. Bu farkındalık kuramsal ve pratik düzeyde kapsamlı bir hesaplaşmanın fitilini ateşledi ve liberalizm hemen her ülkede yeniden yorumlanmak durumunda kaldı. Bu hesaplaşma İngiltere'de, New Liberalism, Fransa'da Solidarism adı altında gerçekleşirken, ABD'de ise progressivism (İlerlemecilik) olarak yaşandı. Ancak İlerlemecilik ABD örneğini diğer iki ülkeden farklılaştıran bir başka hat üzerinden de gelişti. Zira bu ülkede hesaplaşma Woodrow Wilson'un öncülüğünde kurucu babaların felsefesi üzerinden, anayasal sistemi de içine alacak şekilde genişledi. Bu nedenle Wilson'un Kurucu Babalar'a getirdiği eleştirilerin incelenmesi hem İlerlemeciliğin tabiatını anlamada, hem de Amerikan Liberalizmi'nin dönüşümünü takip edebilmede verimli bir hat sunmaktadır. Abstract: In the early 20th century, West recognized that classic liberalism could not respond to social question, which arose from industrial society. This awareness triggered a comprehensive questioning of the liberal ideas at the practical and theoretical level, which resulted in the reinterpretation of liberalism almost in all states. While this reinterpretation has been called New Liberalism in England, and solidarism in France, it has been named as progressivism in the USA. However, progressivism proceeded in a unique way that differentiated the U.S. experience from the two other models. Led by Woodrow Wilson, this reinterpretation in the USA was expanded to include the country's constitutional system and posed a challenge to the philosophy of founding fathers. Due to this, the investigation of Wilson's objections to the ideas of the founding fathers will provide a fertile ground to understand both the nature of progressivism and the transformation of American Liberalism

Türkiye’de vatandaşların belediye hizmetleri ve bu hizmetlere yönelik memnuniyet algısı ile ilgili çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Söz konusu çalışmalar, sosyo-ekonomik ve demografik özellikler bağlamında ele alınmış ve bu faktörler çerçevesinde hizmet memnuniyeti algısı ölçülmeye çalışılmıştır. Gelir düzeyi, eğitim, cinsiyet, yaş, ikamet edilen coğrafi alan, semt, kırsal ve kentsel alanlar bu faktörler arasında ilk sıralarda yer almaktadır. Ancak belediyelerin Yönetim tarzı ile yerel hizmet kalitesi ve memnuniyeti konuları henüz yeterince ele alınmamış ve bu konuda bir boşluk söz konusudur. Son zamanlarda söz konusu faktörler dışında belediye başkanının yönetim tarzı, sergilediği performans, belediye yönetimi ve yerel hizmetlere yönelik başkanın vatandaşlarda oluşturduğu beklenti ve algı ile belediye çalışanlarının tutum ve davranışlarının da yerel hizmet memnuniyeti ve kalitesini belirlemede önemli faktörler arasında yer aldığına dair çalışmalar dikkat çekmektedir.
Bu çalışma bahsi geçen diğer çalışmalarda değinilen değişkenleri de içerecek şekilde belediye başkanının yönetim tarzı ve belediye çalışanlarına yönelik algıya bağlı olarak zihinlerinde oluşan belediye yönetimi imajı ile yerel hizmet kalitesi ve memnuniyeti düzeyleri arasındaki ilişkiyi analiz etmeye yöneliktir. Bu amaçla çalışmanın evrenini teşkil eden Konya ilinin Akşehir ilçesinde bir alan çalışması yürütülmüştür. Çalışmaya ilçede ikamet eden 1624 kişi yüz yüze anket yöntemine uygun olarak katılım göstermiş, bahsedilen konularda katılımcıların fikirleri alınıştır. Alan çalışması sırasında örneklem üzerinden elde edilen veriler SPSS (Sosyal Bilimler İstatistik Paket Programı) vasıtasıyla analiz edilerek ortaya çıkan bulgular çalışmanın amaçları bağlamında yorumlanmıştır.

Kamu hizmetlerinin sürekli, düzenli, etkin ve hizmetin niteliğine uygun yürütülmesi için kamu görevlilerinin denetlenmesi, mesleki menfaatlerin korunması ve çalışma düzenini bozan davranışların önlenmesi gereklidir. Bu nedenle, genel toplum düzenini sağlayan ceza hukuku kuralları kamu hizmeti düzenini korumada yetersiz kalır ve kamu hizmetinin aksamadan işlemesi için ayrı birtakım kuralların oluşturulması zorunluluk gösterir. İşte idare hukukunun alt dalı olan disiplin hukuku, bu kuralları koyar ve
kurallara uyulmaması halinde uygulanacak yatırımları belirler. İdarenin koyduğu kurallara aykırı davranan kamu görevlileri cezalandırılırken, kurum düzenine uygun davranan kamu görevlileri ise ödüllendirilir. Disiplin suç ve cezaları, idari yaptırımlar içinde yer almakla beraber, hukuki nitelikleri, kamu görevlilerinin mesleki yaşamlarına etkileri, veriliş ve uygulanış süreçleri itibariyle gerek Anayasal düzenlemeler, gerek ceza hukuku ilkeleri ile yakınlığı itibariyle idari yaptırımlar içinde önemli ve ayrıcalıklı bir konumda bulunmaktadır. Bir taraftan disiplin hukukuna ilişkin kanunilik ilkesi, savunma hakkı ve yargı yolu güvencesi olmak üzere üç husus Anayasal boyutta güvence altına alınmış, diğer taraftan ceza hukukuna ilişkin birçok ilke disiplin hukukunda da uygulanagelmiştir. Disiplin hukukunun, ceza hukukundan farklı özellikleri olduğu kadar, benzerlikleri de mevcuttur. Ülkemizde, kamu görevlilerinin disiplin suçu oluşturan davranışları ve bunlara uygulanacak yaptırımlar, genelde 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda özelde ise bazı teşkilat kanunlarında düzenlenmiştir. Öncelikle disiplin, disiplin suçu, yaptırım, ceza disiplin cezası, kamu hizmeti, kamu görevlileri ve devlet memurları kavramları açıklanmıştır. Danıştay kararları dikkate alınarak disiplin hukukunun temel ilkeleri irdelenmiştir. Bu kapsamda, kanunsuz suç ve ceza olmaz ilkesi, kanunu bilmemek mazeret sayılmaz ilkesi, belirlilik ilkesi, geçmişe yürümezlik
ilkesi, cezayı aleyhe değiştirememe ilkesi, geri alma yasağı, şüpheden sanık yararlanır ilkesi, ölçülülük ilkesi, aynı fiile birden fazla ceza verilememesi (Non Bis İn İdem) ilkesi, eşitlik ilkesi, şahsilik ilkesi, başvuru yollarının gösterilmesi ve savunma hakkı ile
disiplin hukuku ve ceza hukuku ilişkisi ele alınmıştır.

Türkiye’nin yönetim sisteminde köklü biçimde değişiklikler meydana getiren ve 16 Nisan 2017 tarihli Anayasa’da değişiklikler yapılmasına yönelik olarak yapılan halk oylaması, parlamenter sistemin ana bileşenlerinden birisi olan yürütme aygıtının dönüşümünde ilk basamağı oluşturmuştur. Bu referandumun ardından yapılan düzenlemeler ve 24 Haziran 2018 tarihli cumhurbaşkanlığı seçimi ile birlikte bakanlar kurulu ve bu kurula başkanlık eden başbakanlık makamı ortadan kaldırılmıştır. Eski yürütme sistemi içerisinde eyleyen kurumların ve bütün olarak kurumsal yapının dönüştürülmesi ile yeni yürütme sisteminin olağanüstü hal dönemi içerisinde gerçekleşen bir dizi düzenleme ile biçimlendirilmesinin son basamağını da bu dönemin son kanun hükmünde kararnamesi oluşturmuştur. Diğer taraftan ilk cumhurbaşkanlığı kararnamesi de yeni yürütme sisteminin teşkilat yapısını belirlemiştir. Böylece Türk yönetim sisteminde hem kurumsal hem de yönetsel olarak önemli bir kopuş gerçekleşmiştir.  Üretim biçiminin siyasal alandaki yansıması olarak yönetsel sistem, üretim biçimindeki dönüşümler temelinde belirli temsiliyetler üretmektedir. Bu temsiliyetler, kamu yönetimine yönetim kuramları olarak yansımaktadır. Devletin yasama, yürütme ve yargı faaliyetlerini doğrudan etkileyen bu kuramlar, idare aygıtının dönüşümüne de ön ayak olmaktadır. Siyasal alandaki dönüşümün yönetsel alana yansıması olarak görülebilecek iki düzenleyici metin, aynı zamanda kamu yönetimi disiplini açısından neo-liberal siyaset ve yönetselliğe özgü belirli kuramsal izler taşımaktadırlar. Bu bakımdan kanun hükmünde kararname ile büyük oranda yönetsel kurumların örgütsel yapıları sadeleştirilmiş ya da önceki yönetim anlayışının temel yansımaları olan Devlet Personel Başkanlığı ve TODAİE gibi kurumlar kapatılmıştır. Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ise daha esnek bir örgütlenme anlayışı temelinde idari yapının çağdaş yönetim kuramlarına uyumlu olarak biçimlendirilmesinin bir örneğini oluşturmuştur.  Bu çalışmada 21 Temmuz 2016 tarihinden beri süregelen olağanüstü hal döneminin son düzenleyici işlemi olan 703 sayılı Anayasada Yapılan Değişikliklere Uyum Sağlanması Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile 1 Nolu Cumhurbaşkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi’nin Türkiye kamu yönetimi örgütlenmesi açısından denk düştüğü zemin incelenecektir. Böylece Cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine geçişle iki düzenleyici işlem çerçevesinde ortaya çıkan yeni yönetsel örgütlenme modelinin ve kurumsal dönüşümlerin kamu yönetimi disiplininde halihazırda mevcut olan güncel tartışmalar bakımından kuramsal bir temele oturtulması amaçlanmaktadır.  Metinde kullanılacak yöntem, daha önceki kamu yönetsel örgütlenme biçimiyle cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin temel yapısını oluşturmak üzere yayınlanan iki düzenleyici metnin karşılaştırılmasına-karşılaştırmalı yönteme- dayanmaktadır. Karşılaştırmalı yöntemin kullanılması eski örgütlenme biçiminin kuramsal dayanakları ile cumhurbaşkanlığı hükümet sisteminin kamu yönetimi disiplini içerisindeki baskın ve hakim paradigmaya yaslanan niteliklerini analiz etmede işlevsel olmasından kaynaklanmaktadır. Somutluk düzeyini kurumsal örgütlenmeler ve düzenleyici işlemlerin oluşturduğu metin, son kertede kuramsal temel çerçevesinde soyutlanacaktır. Böylece cumhurbaşkanlığı hükümet sistemine dair belirli çıkarımların yapılması kolaylaşacaktır.

İslam siyaset düşüncesinde yönetim başlığı altında pek çok teorik ve pratik çabayı gündeme taşımak mümkündür. Zira siyaset düşüncesi açısından İslam dini, diğer dinlere göre daha yoğun bir ilişkinin söz konu edildiği bir din olarak değerlendirilmektedir. Hristiyanlık açısından din, hayatın küçük bir bölümünün düzenlenmesiyle ilgili iken Müslümanlar açısından İslam, hayatın hiçbir alanını dışarıda tutmamak kaydıyla daha kuşatıcı bir anlama sahiptir (Watt, 1982, s.21). İslam ve siyaset arasında yoğun bir ilişkinin söz konusu olması, İslam düşüncesinde de siyaset alanıyla ilgili yoğun bir entelektüel mesainin sarfına vesile olmuştur. Bu anlamda siyaset, pek çok bileşenlerinin yanı sıra güç ahlak ilişkisi bağlamında da sürekli gündemde olmuştur. Nitekim İslam düşüncesinde siyaset, hikmet kavramıyla bağlantılı olarak da ele alınmıştır. Öyle ki mülk kavramı, hikmet terimiyle irtibatlandırılarak hükümet veya hikmet-i hükümet kavramlarına ulaşılmış (Kutluer, 1996, s.16), böylelikle teorik ve pratik yetkinliğin bir arada bulunması gerektiğine vurgu yapılmıştır.

Bu çalışmada, 2005 yılında ODTÜ’de düzenlenen KAYFOR-3 toplantısında sözlü olarak sunumu yapılan ve daha sonra 2007 yılında A. Şinasi Aksoy ve M. Yılmaz Üstüner tarafından editörlüğü yapılan kitapta basılan bir metnin yeniden üretilmesi amaçlanmaktadır. Aslında yazar, metnin ilk halinin alanda ilgi çekmesini beklemiş, fakat kamu yönetimi alanında ve sosyal bilimlerin diğer alanlarında konuya yeterli ilgi gösterilememiştir. Genel olarak sosyal bilimler, özel olarak da kamu yönetimi alanında telif veya editörlü bu kadar eser üretilirken, özellikle ticari anlam taşıyan ders kitaplarının üretimine dönük kararların salt yayınevlerine bırakılması, kabul edilebilir bir durum olmamalıdır. Telif veya editörlü eserlerin yazar / yazarlarının da ilgili kitabın basımının ayrıntılarına dönük beklentisi veya öngörüsü olabilmelidir. Dolayısıyla, bu metin, kamu yönetimi alanında ders kitabı olarak üretilen yönetim bilimleri alanında Türk Dilinde ve İngiliz dilinde üretilmiş onar adet ders kitabını rastsal olarak seçmiş ve bu ders kitaplarının görsel açıdan incelenmesini konu edinmiştir. İçeriğine ilişkin kalitatif analizleri sonraki çalışmalara bırakmaktadır. Bu bağlamda, bu çalışmada ders kitaplarına dönük kantitatif, betimsel ve görsel özelliklere değinilecek, ilgili ders kitaplarının analizi sonrasında ortak veya ayrışan yönler detaylı bir biçimde dile getirilecektir. Sonuçta, ders kitapları, eskiden olduğu kadar olamasa da , özellikle öğrencilerin akademik yaşamlarında başvurmak durumunda oldukları başucu kaynakları arasında olduğu için, ders kitaplarının, kolayca ve zevkle takip edebilmeleri için gerekli görsel özelliklerin (kapak, ebat, renk, baskı, kâğıt kalitesi vb.) nasıl olması gereği (Karkın, 2007), özellikle e-kaynakların bu kadar cazip ve bol bulunabildiği bir dönemde, son derece önemsenen bir yönü oluşturmalıdır. Analiz sonucunda, ders kitaplarının aynı başlık taşıyanlarının bile konuları ele alış yöntemleri, ebatları, boyutları ve baskı kaliteleri birbirinden son derece farklılaşmakta; böyle bir durum, özellikle ders kitaplarının görsel içerik tasarımlarında belirlenmiş bazı standartlara ihtiyaç olduğunu ortaya koymaktadır. Yazarlar, bazı ulusal kurumlarımızın (TÜBA ve TÜBİTAK gibi) ders kitaplarının üretimine yönelik çabalarının ve bu çerçevede gelişen standart oluşturma girişimlerinin mutlulukla karşılanması gerektiğini düşünmektedir.

Muhasebecilik, kamu yararı gözetilerek yapılan son derece önemli bir meslektir. Üstün teknik ve teorik bilgi ihtiyacı, zaman zaman uzayan mesailer ve değişkenlik gösterebilen çalışma saatleri ile zorlukları olan bir meslek dalıdır. Serbest çalışan muhasebe meslek mensupları faaliyetlerini bir büroda ve genellikle yanlarında

Yönetim ve hatta kamu yönetimi bilimin inceleme nesnesi olduktan sonra bir yandan ana çerçevesini oluşturur ve siyaset ile hukuktan ayrılıp uzmanlık birikimini sağlarken diğer yandan kendinden önce var olan alanlarla iletişim ve ilişkisellik içinde olmuştur. Multidisipliner bir alanda ve evreni o denli geniş çevrede kamuya özgülenmiş işlerin kamu yararı doğrultusunda ve kamu düzeni, kamu sağlığı ve kamu esenliğini sağlamak adına uğraşını vermektedir ki işin zorlu ve önemli olduğuna delalettir. Güvenlik alanı da bu kapsamda düşünülmelidir. Güvenlik konusu ve kavramı da eski ve devletler ve toplumları için aynı şekilde önemlidir. Kamu yönetimi kendinden eski ve köklü bir alanı bir yandan etkilerken diğer taraftan etkilenmektedir. İşletme nosyonu ve rekabetinin nasıl kamu yönetimini etkilediği açıktır. Bu etkileme çoğu kez bir ve birlikte hizmet yerine birinin diğerini sönümlemesi etkinliğine dönüşmektedir. Ehliyetsiz karar verici ve uygulamacılar yetersiz teorik verilerle hasımlaştırdıkları kamu yönetiminden uçsuz bucaksız da taleplerde bulunmaktadırlar. Güvenlik sektörü de aşağı yukarı böyledir. Her şeyi algıda seçicilik ve yetiştikleri kültür içerisinden değerlendiren zihniyet vatandaş olgusunu edilgen addederek, buyurgan ve ben bilirimci olabilmektedir. Oysa tarih, yöneten ve yönetilenlerin birbirleri üzerinde hakları olduğunu işaret etmekte ve aralarındaki dengenin bozulduğunda duraklama ve yıkılışa gidildiğine dair bilgilerin bolluğunu göstermektedir. Hasılı kamu yönetimi ve iç güvenlik yönetimi birbirleri için rakip değildirler ve her toplum ve devlet kendi güvenliği ve geleceğini kendi milli çıkarları doğrultusunda düşünmek ve hazırlamak zorundadır.
Gerçekten de kamu yönetimi, ekonomik ve toplumsal gereksinimlere kayıtsız kalamaz. Çünkü kamu yönetimi bu ihtiyaçları karşılamak için vardır. Bu nedenle ekonomik ve toplumsal gerekçelerle beliren beklentiler kamu yönetimini yapısal ve işlevsel açıdan dönüştürmektedir. Kamu yönetiminde yaşanılan dönüşüm süreci alt alanları yani eğitim, sağlık, adalet ve güvenlik gibi yönetimleri de dönüştürmektedir. Güvenlik yönetimi alanında yaşanılan bu süreç bize muazzam örnekler sunmaktadır. Algının, yapının ve işleyişin nerden nereye doğru dönüştüğünü çok çarpıcı bir şekilde görebilme imkanı vermektedir. Ancak bu dönüşüm süreci uluslararası alanda birçok benzer özelliklere sahip olsa da her zaman her yerde aynı özellikler sergilemesi de söz konusu değildir. Bu durumu yönetimin evrenselliği ve tarihselliği tartışması bağlamında ele almak mümkündür. Ama şu bir gerçektir ki dönüşüm süreci mümkün mertebe kontrol altına alınmalı ve ulusal ihtiyaçlar doğrultusunda yönlendirilmelidir.

Hilmi Ziya Ülken (1901-1974) yaşamı boyunca birçok eser kaleme almış çok yönlü bir düşünürdür. Bu çalışmanın odak noktası Ülken'in yönetim ve devlet düşüncesi olduğundan dolayı onun bu alanda kaleme aldığı eserleri incelenmiştir. Yönetim ve devlet düşüncesi üzerine çok fazla araştırma yapılmadığı için ilgi alanımız bu yönde olmuştur. Bu metin yazılırken öncelikle kaynakça incelemeleri yapılmış netice itibariyle Aşk Ahlakı ve Hâkimiyet eserleri metin analizine tabi tutulmuştur. Betimleyici bir çalışma olarak biçimlenen bu yazım Hâkimiyet eseri odak noktası belirlenerek kaleme alınmıştır. Farklı ve özgün yanları da bünyesinde barındıran bu devlet görüşü Ülken'e göre ütopya olarak nitelendirilmez. Kendisi bunun-yaşadığı dönemde-iki kutup arasındaki gerilimin ardından vuku bulacağını belirtmektedir. Yönetimin esas sorununun ne olduğu ile başlayan bu çalışma insana vurgu yapıp hâkimiyet ve tahakküm kavramlarının anlamını açıkladıktan sonra mertebeler devletinin ne olduğunun tanımlanmasının ardından sonlandırılmıştır.

"Public-Private Partnership (PPP) in the Organization of Health Services"
Public-private partnership is an organization model based on contract which embrace and convert the administration relationship. This model, which spreads swiftly in health sector, is built upon organizing the services in managerialism principles. It is a market-friendly model in terms of the principles and values of financing and organizing the public services. In this model, government takes part only in clinical services (core services). The construction of health facilities, delivery of clinical support services and non-clinical services, and operation of commercial spaces are transferred en bloc, to private sector (to a single joint- venture). In this manner, the scale of the model is expanded too. The key feature of the model is its financing methods. Government is makes the payments as annual rents which are off-budget, for the goods, services and construction-works procured by private sector with long-term contracts.
This article is aiming to analyze -by benefiting from the experiences of several countries- the organization structure of the hospitals, which are in the bidding process in the health sector in Turkey, and which are to be constructed by public-private partnership model. In this study, the model is evaluated with a critical point of view, also tested in terms of the hypothesis of neo-liberal organization theories that the model depends on.
Keywords: Public-private partnership, public organization, contract relationship, contract administration, health administration

The long-standing government system discussions in Turkey have gained a legal dimension with the AK Party and MHP agreeing on a new government system and have been accepted by the people on 16 April 2017 in a referendum. The system of the presidency of the republic, which was first introduced in the June 24th general elections; although it rises up on the presidential plan fundamentals, it is seen that it aims to remove political and administrative crises which both presidential system and parliamentary system create in practice. With basic features, Presidential Government System produces solutions unique to Turkey to the problems in parliamentary and presidential systems in terms of legislative-executive relations and in this respect it differs between government systems. Therefore, after explaining the basic features of the presidential system and the presidential government system, it is emphasized to what extent new system can produce solutions to the problems seen in the new presidential system that puts a deadlock in the relations between powers.

Halk kütüphanelerinin yönetimi ve yönetsel işlevlerinin literatüre bağlı olarak değerlendirildiği bu çalışmada, öncelikli olarak yönetim kavramının genel bir değerlendirmesi yapılmış ve halk kütüphanelerinde yönetim konusunun kavramsal çerçevesi çizilmiştir. Halk kütüphanelerindeki yönetim işlevlerinin biçimlenmesinde, halk kütüphanesinin bağlı bulunduğu halk kütüphanesi sisteminin ve halk kütüphanelerinde sunulan hizmetlerin belirleyici bir rol oynaması sebebiyle, çalışmada halk kütüphanesi sistemleri ve halk kütüphanelerinde sunulan temel hizmetler konusu da irdelenmiştir. Çalışmada ayrıca halk kütüphanelerindeki planlama, örgütleme, yürütme, koordinasyon ve denetim işlevlerine ilişkin ayrıntılı bilgiler verilmiş ve Bilgi Toplumu’na geçiş süreciyle ve bilgi teknolojileri kullanımının örgütlerde yaygınlaşmasıyla birlikte yönetim anlayışında yaşanan dönüşümün halk kütüphanelerindeki yönetsel süreçleri nasıl etkilediği konusu üzerinde de durulmuştur. Çalışmanın sonuç bölümünde ise halk kütüphanelerinde yönetim süreçlerine ilişkin genel bir bakış açısı ortaya konulmaya çalışılmıştır.

İnsan ve toplum yaşamı baş döndürücü bir hız ve kapsamda değişime maruz kalmaktadır. Bu kapsamda, yönetsel davranışlarda da değişim yaşanmaktadır. Yönetim sürecindeki en önemli faaliyetlerden biri olan karar vermeyi etkileyen faktörler de değişime uğramaktadır. Bu çalışmanın amacı, yöneticilerin karar verme davranışları üzerinde etkili olan faktörlerin belirlenmesidir. Bu çalışmada, karar verme davranışı üzerinde etkili olan faktörler
bireysel, grupsal, yapısal ve iletişim faktörleri olarak dört kategori altında sınıflandırılmıştır. Bu faktörlerin yöneticilerin karar verme davranışı üzerindeki etkilerini belirleme amacı taşıyan bu çalışma, Burdur ilinde orta ve üst düzey kamu yöneticilerine uygulanan anket verileri üzerinden gerçekleştirilmiş, elde edilen veriler SPSS
programı vasıtasıyla analiz edilmiştir. Araştırmanın bulguları, yöneticilerin karar verme sürecini etkileme açısından her kategoride bazı faktörlerin öne çıktığını göstermektedir. Elde edilen bulgulara dayalı olarak, Burdur ilindeki kamu yöneticilerinin karar verme
sürecinde etkili olan bireysel faktörler arasında yöneticinin işine ve kurumuna olan bağlılığı, grup faktörleri arasında, alınacak kararın önem derecesi, iletişim faktörleri arasında kurumsal iletişimin kolay ve çeşitli olması ve kurumsal faktörler arasında ise kurumdaki otoritenin bilgi ve uzmanlığa dayanmasının en fazla öneme sahip
olan faktörler olduğu tespit edilmiştir.