Afganistan

מאמר זה מבקש לתאר ולהגדיר את תפיסת התכסית האנושית, שהתפתחה
בצבא האמריקאי לאור ניסיונו באפגניסטן ובעיראק. המאמר יעמוד על הסיבות
שהובילו את הצבא האמריקאי לפתח תפיסה זאת; יתמקד בתשתית התיאורטית
ובזיקות שבין התכסית האנושית לבין מודיעין תרבותי ואינטליגנציה תרבותית.
כל אלה, לאור הניסיון האמריקאי והישראלי בזירות העימות השונות.

EE.UU. bombardeó un hospital de campaña de la asociación humanitaria internacional Médicos sin Fronteras (MSF) en Kunduz, Afganistán. Fueron asesinadas 22 personas: 12 trabajadores de la organización y 10 pacientes, entre ellos tres niños. Pero no teman: gracias a la estricta censura de EE.UU., la foto de los cuerpecitos sin vida no inundarán las redes sociales. No habrá más Aylan Kurdis. Las almas nobles del ciberespacio se quedarán con las ganas de sentirse buenas personas por un ratito con sólo hacer click.

Основой для анализа является теория гражданских войн, в рамках которой были проанализированы текущие военные конфликты в Афганистане, Ираке, Ливии, Сирии и на Украине с самого начала боевых действий в этих странах. Выявлено, что бои в Афганистане, Ираке, Ливии и Сирии в разные периоды времени представляли собой разные по сущности войны, а сущность войны на Украине не менялась от ее начала и до настоящего времени.

A lo largo de más de una década de intervención internacional, Afganistán ha sido el laboratorio donde se ha gestado un nuevo modelo de reconstrucción de Estados, combinando elementos militares y civiles con un objetivo común –la estabilización y la democratización–, pero llevando a la práctica instrumentos diferenciados. Desde la óptica de la seguridad, dos operaciones centrales se desarrollan en el teatro afgano: la Operación Libertad Duradera (O.E.F. en sus siglas en inglés) liderada por los Estados Unidos (EE.UU.), con el objetivo de eliminar al movimiento talibán y Al Qaeda; y la International Secutity Assistance Force (I.S.A.F.), al abrigo de la Organización del Tratado del Atlántico Norte (O.T.A.N.) y del paraguas jurídico de las Naciones Unidas (NN.UU.),
con la misión de reconstruir física y políticamente el país, capacitar a las fuerzas de seguridad afganas, sumando un tercer elemento, contribuir a la buena gobernanza. En el laboratorio afgano se ha puesto a prueba la eficacia de la acción exterior española desde tres visiones diferentes pero directamente relacionadas: la Defensa, el Desarrollo y la Diplomacia –Las 3D–. Esta fórmula ha sido la empelada con el fin de dar solución a la inestabilidad de Afganistán y, por consiguiente, sentar los cimientos de la paz. El compromiso español en Afganistán ha alcanzado el mayor desembolso económico y despliegue de fuerza de todas las intervenciones internacionales en las que ha participado. Es, por tanto, una intervención que responde a los compromisos de nuestro país con los organismos internacionales y con el multilateralismo activo pero, también, ha estado condicionado por otro tipo de decisiones de profundo carácter político.
Over more than a decade of International intervention, Afghanistan has been the laboratory for a new set up of State recovery, putting together military and civilian el
1as Prueb.
ements under a common goal: stabilize and democratize the country. Currently, there are two military operations running in Afghanistan. The first is Operation Enduring Freedom (O.E.F.) under US command to get rid of Taliban’s and Al Qaeda’s members. The second operation is the International Security Assistance Force (I.S.A.F.) under North Atlantic Treaty Organization (N.A.T.O.) command in addition to United Nations (U.N.) legal control. They aim to rebuild – physically and politically – the country, to train the Afghan security Forces and to foster the democratic governance. This new context brings several components that influence the foreign policy of the Donors. Defense, Diplomacy and Development –3D–. This formula has been used in order to solve the instability of Afghanistan and therefore strength the peace. Spanish Aid in Afghanistan has reached the highest disbursement and deployment ever in the Spanish Official Development Assistance (O.D.A.). This action responds to the Spanish commitments with international organizations but also it has been subjected to political guidelines given the current economic environment.

Another tension between India and Pakistan pertains to the Taliban-controlled Afghanistan. India had become quite close to the Kabul government under Karzai and Ghani. However, it seems clueless on how to deal with the current developments in that country. Pakistan and China are playing a lead role, meanwhile, in terms of generating a regional consensus to recognise the Taliban rule. Not finding any role in Afghanistan presently, New Delhi may use other means to distract Pakistan if not China. The other day, Pakistani authorities reportedly “detected and blocked” an Indian submarine from entering Pakistani territorial waters. This was the third reported incursion by an Indian submersible vessel since 2016. A section of Indian media and some politicians have been urging Modi to withdraw from the T-20 cricket match with Pakistan.
It seems that the past is hovering over the present in both India and Pakistan and the two are unable to break the mental barriers to think and act innovatively. Until that happens, confrontational discourse and ontological dilemmas will gain further currency not just in Pakistan but also India.

En el presente trabajo se busca examinar la trayectoria histórica de Afganistán, con especial énfasis en las décadas de 1970 y 1980, para explicar el fin de la distensión entre las superpotencias y la singularidad del conflicto del cual Afganistán fue escenario. Los cambios en la política internacional, la expansión del socialismo por países de Tercer Mundo y el control sobre zonas y recursos estratégicos acabó propiciando una reactivación de las hostilidades, siendo la intervención militar soviética de 1979 en Afganistán el inicio del capítulo final de la Guerra Fría.

A través de un análisis pormenorizado de los detonantes, protagonistas, las etapas y características de un conflicto que mantuvo en jaque a la Unión Soviética durante casi diez años, se pretende aclarar el papel que interpretó cada personaje en aquella coyuntura, así como evaluar las causas de semejante desenlace y determinar el peso que tuvieron las consecuencias de dicha guerra en la derrota del socialismo y el recrudecimiento del conflicto en Oriente Medio.

Para comprender más profundamente los trágicos eventos del 11 de septiembre de 2001, es fundamental conocer el pasado reciente y turbulento de Afganistán. Condenados en Afganistán ofrece una descripción de primera mano de cómo la diplomacia fallida condujo a una victoria fundamentalista islámica en un país devastado por la guerra y, posteriormente, a una toma de posesión talibán y un hogar para la red terrorista Al Qaeda de Osama bin Laden. En abril de 1992, Phillip Corwin formó parte de un equipo de las Naciones Unidas en Afganistán cuya misión era ayudar a garantizar la transferencia del poder del régimen comunista instalado por los soviéticos del presidente Najibullah a un gobierno interino (que se prepararía para las elecciones). Sin el apoyo de la Unión Soviética, el régimen de Najibullah se derrumbó, y fue convencido de renunciar a favor de un gobierno de unidad nacional, con el entendimiento de que sería evacuado a un país neutral (India). Debido a una serie de errores de cálculo y maquinaciones, la misión diplomática de la ONU falló. Kabul cayó ante grupos de muyahiddin antes de que Najibullah pudiera ser evacuado. La incapacidad de las diversas facciones muyahiddin para unirse llevó a su eventual derrota por parte de los talibanes, que cuatro años más tarde expulsaron a Najibullah de su refugio seguro en el complejo de la ONU y lo ejecutaron. Corwin da un recuento vívido del evento seminal de la evacuación fallida de Najibullah y las frenéticas negociaciones que no pudieron evitar la anarquía y el caos que siguieron.
........................................................................................................................
Durante su carrera en la ONU, Phillip Corwin fue oficial de información, redactor de discursos para el secretario general y sirvió en operaciones de mantenimiento de la paz en Haití, el Sáhara Occidental, Afganistán y la ex Yugoslavia. Es autor de Dubious Mandate: A Memoir of the UN in Bosnia, Summer 1995, y también es un poeta ampliamente publicado.

Feminicidio en Afganistán, un infierno para toda mujer El papel de las mujeres en la sociedad tal y como lo conocemos hoy no ha existido siempre, sino que empezó desde "hace dos días". De hecho en el pasado las mujeres no eran vistas como seres humanos, sino como iguales a los animales en lo concerniente a su capacidad de pensar y en su valor. Por tal motivo y de manera muy lamentable aún en algunas sociedades la muerte de una mujer no tiene precio ni sentimiento, puesto que al parecer la culpa siempre es de la mujer. En el presente se ensayo se pretende analizar los factores del comportamiento del hombre y la mujer en el sentido de sus roles masculinos y femeninos, así como el papel de la mujer en la sociedad afgana. Además se pretende abordar esta problemática en el reflejo más salvaje de desprecio hacia la mujer, el cual es su asesinato o como conocemos hoy en día el feminicidio, que en palabras de Diana Russell es " el asesinato de mujeres a manos de hombres debido a que son mujeres " (Russell 2006). En nuestro caso a analizar evidentemente en Afganistán no es el Estado quien decide cómo tratar a las mujeres sino la religión extremista y la tradición machista. Primero porque aunque a sociedad moderna se haya decidido organizar como Estados-Naciones con el propósito de mantener a la sociedad bajo un orden normativo que permita la protección de derechos, en Afganistán este concepto está muy lejos de las mentes de las personas que allí viven debido a que según afirman ellos el papel de la mujer es parecido al de una esclava, porque así la religión y Dios lo establecen. Todo esto por supuesto se contrapone al reconocimiento de los derechos de las mujeres que han hecho otras sociedades alrededor del mundo. Segundo, en la sociedad afgana no solo ha sido la religión machista quien ha perpetuado las persecuciones contra las mujeres, ya que la mayor culpa de todo esto fueron los talibanes por medio del uso del uso de las armas que impusieron una mentalidad tan machista. De esta manera bajo el régimen talibán la violencia contra las mujeres se vió aprobada, promobida y admirada, por lo cual se pasó de

Geçmişten günümüze asırlardır devam eden savaşların, katı rejimlerin, bitmek bilmeyen terör olaylarının devam etmesi hasebiyle Orta Doğu topraklarında yaşamak, oldukça zor bir eylemdir. Dünyanın diğer ülkelerinde yaşama hakkının dışında üçüncü sınıf sosyal haklardan bahsedilebilirken Ortadoğu halkalarının çoğu için ise "yaşama hakkı" olan birinci kuşak haklardan bile bahsedilmediğini görmekteyiz. Bu toprakların acı çeken kısımlarında insan olmak, insan gibi yaşayabilmek ve o günü ölmeden kurtarabilmek ne kadar meşakkatli ise bu ülkelerde kadın olmak, çoğu zaman savaşın gerekliliğine inat zaten ölü gibi yaşamaktır. Çok çocuk doğurmak, erkeğin emrettiği doğrultuda yaşamak ve yaşanılan dinin emirlerinin bazı erkekler tarafından kadın aleyhine yorumlanması sonucu birçok siyasal haktan mahrum edilmektir.
Ortadoğu'da birçok ülkede var olan diktatörlük rejimlerine karşı, kadınların yaşamaya çalışırken aynı zamanda toplumda eşit haklardan yoksun oldukları hatta eşitlikten ziyade birçok alanda yaşadıkları ülkede ‘’yurttaş’’ muamelesi bile göremedikleri yönünde var olan haklarını kendi ülkelerinde savunmak zorunda kaldıklarını görmekteyiz. Bu sebeple Orta Doğu’da bulunan çeşitli devletler üzerinden kadın kavramına bir değerlendirme yapılması bu makalede amaçlanmıştır.

En 1989, las últimas tropas soviéticas cruzaron, sin muchos honores, la frontera entre Afganistán y la URSS, de vuelta a sus hogares. Esta es la historia de cómo vivieron y murieron, de cómo lucharon, y de cómo lucharon sus oponentes. Esta, en suma, es la turbia y polvorienta historia de "Afgán".

Este trabajo es un ensayo interpretativo del contexto histórico en el que ha vivido Malala Yousafzai, la joven galardonada con el Premio Nobel de la Paz en 2014.  Mediante la perspectiva coyuntural se parte de la invasión soviética de Afganistán, para reconocer los orígenes de un conflicto que acabó por envolver a Pakistán dentro de una realidad compleja con el establecimiento de poblaciones afganas en una región fronteriza.  Acto seguido, se ahonda en el fundamentalismo pakistaní para brindar una perspectiva de un fenómeno que floreció durante el siglo XX, que empezó a tener mayor importancia en la década de 1970 y que ha sido más patente sobre todo a partir de 2001.  Finalmente, se analiza la historia vivida de Malala inmersa en un entorno fundamentalista comandado predominantemente por los talibán

Lityum madeni neden önemli sorusunun cevabı; “Lityum-İyon Pillerde” gizlidir. Bu piller, kompakt boyutları, şarj edilebilirlikleri, geri dönüştürülebilirlikleri ve yüksek yoğunluklu enerji çıkışları nedeniyle yoğun bir şekilde ileri teknolojik cihazlarda kullanılmaktadır. Kısacası ileri teknoloji bu pillere bağımlı durumdadır ve lityum stratejik bir madendir.  Lityumun en önemli kullanım alanları; elektrikli otomobiller, cep telefonları, dizüstü bilgisayarlar, şarj edilebilir enerji depoları (Powerbank’ler), kameralar ve oyun konsollarıdır. Bu cihazların hepsinde lityum-iyon pil bulunur ve bu pillerin ana hammaddesi lityum madenidir.  Ayrıca lityum-iyon piller; bisikletler, elektrikli aletler, forkliftler, silahlar, vinçler ve diğer pek çok endüstriyel ekipmanlar için giderek daha fazla kullanılmaktadır. Lityum madeni diğer taraftan cam ve alüminyum sanayisinde, hidrür hidrojen gazı üretiminde, lityum hidroksit motor yağı ve gres üretiminde kullanılır. Lityum klorür ve bromür soğutma sistemlerinde ana bileşendir. Kısacası lityum madeni, 21’inci yüzyıl makinelerinin kalbidir.

Tarihi geçmişi oldukça hareketli ve zengin olan Afganistan, yolların kesişim noktası olduğu için tarih boyunda stratejik önemini hiç bir zaman kaybetmemiştir. Afganistan coğrafi konunu nedeni ile diğer milletler gibi Türklerinde, tarihin bilinen her safhasında ilgisini çekmiş olan bir ülkedir. Dolayısı ile günümüzde de birçok Türk Boyu bu coğrafyada yaşamaktadır.
Afganistan’da yaşayan bu Türk boylarının içinde, en önemlisi şüphesiz Özbeklerdir. Ali Şir Nevai, Hüseyin Baykara, Zahiruddin Muhammed Babür Şah gibi Çağatay edebiyatı’nın zirveleri olan şahsiyetleri bünyesinde taşıyan bu coğrafya, edebi olarak da onların mirası devam etmektedir.
Adeta geç dönem Çağatay edebiyatının devamı niteliğinde olan Afganistan Özbek edebiyatının, günümüzdeki en önemli edebi muhiti kuzey batı Afganistan’da bulunan Faryab Edebi muhitidir.
XIX. yüzyıl sonuna kadar bağımsız olan Meymene Hanlığı’nın toprakları olan bu bölgede günümüzde de canlı bir edebi ortam devam etmektedir.
Bu çalışmamızda, Afganistan ve Faryab İli hakkında genel bilgiler verildikten sonra, Afganistan Özbek edebiyatının tarihi gelişimi ve dönemleri örnekler ile anlatılacak, Çağatay edebiyatının, Afganistan Özbek edebiyatına olan etkisi belirtildikten sonra XVII. yüzyıldan başlayarak Geç Dönem Çağatay edebiyatı Şairleri ve XX. ve XXI. yüzyıl Afganistan Özbek Şairleri tanıtılarak eserlerinden örnekler verilecektir.

Asurlular, Medler, Ahameniş İmparatorluğu, İskitler, Selevkoslar, Partlar, Kuşanlar, Akhunlar, Araplar, Saffâriler, Gazneliler, Selçuklular, Gurlular, Harezmşahlar, Moğollar, Kertler, Timurlular, Babürlüler, Özbekler, Safeviler ve Afşarların idaresine giren Afganistan, XVIII. yüzyılda hem Safevilerin hem de Babürlülerin zayıflaması neticesinde Peştun kabilelerinin hâkimiyet sahası hâline gelmiştir. Nadir Şah’ın ölümünün ardından Kandahar ve çevresinde idareyi ele geçiren Ahmet Şah Dürrânî kısa süre içinde sınırlarını her yöne doğru genişleterek modern Afganistan’ın ana hatlarını oluşturmuştur. Ancak bu sınırlar içinde kalan Hindukuş Dağları’nın kuzeyindeki topraklar, coğrafî ve etnik bakımdan Türkistan’ın parçasıdır. Rusya’nın Türkistan’daki işgalleri ile birlikte Hindistan’ın güvenliği konusunda kaygılanan İngiltere, XIX. yüzyılın ilk çeyreğinden itibaren Afganistan’ın dış politikasını kontrol ederek bu devleti İngiliz Hindistanı ile Rus hâkimiyeti altındaki topraklar arasında tampon devlet konumunda tutmaya çalışmış, bu amacı diplomatik yollardan gerçekleştiremediği durumlarda ülkeyi işgal etmiştir. Coğrafî ve etnik bakımdan Türkistan’ın doğal parçası olan Güney Türkistan da XIX. yüzyılın ikinci yarısı boyunca devam eden İngiltere ile Rusya’nın bilek güreşi sürecinde Afganların idaresine bırakılmıştır. Peştun nüfusunun Hindukuş Dağları’nın güneyinde bulunması, Peştunların Güney Türkistan’la etnik ve siyasî bağlarının oldukça sınırlı olması bakımından son derece gayritabii olan bu durumun bölgede neden olduğu sorunlar ilgili tarihten günümüze kadar devam edegelmektedir.

Abstract
Afghanistan, which had been under the rule of Assyrians, Medes, Achaemenid Empire, Scythians, Seleucids, Parthians, Kushans, Akhuns, Arabs, Saffarids, Ghaznavids, Seljuks, Gurlus, Khwarazmshahs, Mongols, Karts, Timurids, Mughals, Uzbeks, Safavids and Afshars, became the domain of Pashtun tribes as a result of the weakening of both Safavids and Mughals in the eighteenth century. Ahmet Shah Durrani, who after the death of Nadir Shah took over the administration in Kandahar and its environs, expanded its borders in all directions in a short time and formed the main lines of modern Afghanistan. With the invasions of Russia in Turkestan, England concerned about the security of India tried to keep this state as a buffer state between the Bristish India and the lands under Russian hegemony by controlling foreign policy of Afghanistan from the first quarter of XIX. century and in case of not achieving that by means of diplomacy, invaded this country. Southern Turkestan, which is a natural part of Turkestan in terms of geography and ethnicity, was left to the administration of Afghans during the arm wrestling process of England and Russia, which continued throughout the second half of the nineteenth century. The problems caused by this very unnatural situation in the region, as the Pashtun population lives in the south of the Hindu Kush mountains and the ethnic and political ties of the Pashtuns with South Turkestan are very limited, have persisted since then to this day.

ÖZ
Tarih boyunca bir halkın ortaya koyduğu maddi ve manevi değerler bütünü olan kültür, sadece bir miras değil, aynı zamanda yaşayan bir bellektir. Millet olmanın temelinde dil, din ve ideal birliği yatar. Milletler geçmişten günümüze kadar edindikleri kültürel değerlerini koruyup muhafaza ederek gelecek nesillere aktarırlar. Böylece millet olma özelliklerini korurlar. Son 40 yıldır iç savaşlar ve çatışmalarla boğuşan Afganistan bölgesinde bulunan farklı etnik gruplarda önemli kültürel erozyonlar meydana gelir. Bütün bu değişikliklere 1979’da Rus işgali ile başlayan ve günümüze kadar devam eden sıkıntılar ve karışıklıklar sebep olur. Kültürel miraslar korunamamış veya yanlış bir yola sevk edilir. Bazı dini değerler kültürel olarak kabul edilirken, kültürel değerler dinin yerini alır. 2001 yılından itibaren Afganitan’da Taliban rejiminin devrilmesiyle, hızla ilerleyen teknoloji ve medya, Afganistan toplumunu büyük ölçüde etkisi altına alır. İlk olarak Hint dizileri ve daha sonra Türk dizileri televizyonlar’da yayınlanırken, Afganistan toplumunun geleneksel ve kültürel değerlerinin korunması zorlaşır ve önemli değişikliklere uğramaya başlar. Buna bir de bilinçsiz cep telefonunu eklersek nasıl bir kültürel erozyon yaşandığı görülür. Afganistan’da yaşayan Türkmenler, her ne kadar aynı sıkıntılara maruz kalıp çalkantılı bir süreçten geçse de yaşadığı bölgeleri büyük ölçüde terk etmemişler ve tarihten gelen gelenek – görenek ve adetlerini ağırlıklı olarak koruyabilmişlerdir. Biz bu yazımızda Afganistan’da yaşayan Türkmenlerin tarihine kısaca değindikten sonra Faryab bölgesinde yaşayan Türkmen toplumunun tespit edebildiğimiz doğum ve çocukla ilgili örf, adet, inanç ve uygulamalarını vermeye çalışacağız.

Anahtar sözcükler: Afganistan, Türkmenler, Faryab, halk inançları, doğum
ve çocuk

Abstract
Culture, which is the body of material and spiritual values revealed by a people throughout history, is not only a heritage, but also a living memory. Language, religion and ideal unity lie on the basis of being a nation. Nations preserve the cultural values they have acquired from the past to the present and pass them on to future generations. Thus, they maintain their nationhood characteristics. Significant cultural erosions occur in different ethnic groups in the Afghanistan region, which has been grappling with civil wars and conflicts for the last 40 years. All these changes are caused by the troubles and confusion that started with the Russian occupation in 1979 and continue until today. Cultural heritages are not preserved or are misdirected. While some religious values are considered cultural, cultural values replace religion. In the Afghanistan region, which has been struggling with civil wars and conflicts for the last 40 years, significant cultural erosions occur in different ethnic groups. With the overthrow of the Taliban regime in Afghanistan since 2001, rapidly advancing technology and media have greatly influenced the Afghan society. While firstly Indian TV series and later Turkish TV series are broadcasted on television, the protection of the traditional and cultural values of Afghanistan society becomes difficult to preserve and begins to undergo significant changes. If we add the unconscious mobile phone to this, we can see what kind of cultural erosion is experienced. Although the Turkmens living in Afghanistan were exposed to the same troubles and went through a turbulent process, they did not leave the regions they lived in, and they were able to preserve their traditions and customs coming from the history. In this article, after briefly mentioning the history of the Turkmen living in Afghanistan, we will try to give the customs, traditions, beliefs and practices of the Turkmen community living in the Faryab region about birth and children that we can identify.

Keywords: Afghanistan, Turkmens, Faryab, folk beliefs, birth and child

Antropología de Elam es una síntesis del imaginario de una cultura que modeló el mundo de Irán y se prolongó en el mundo persa, sirviendo de puente entre Mesopotamia e India. Una cultura digna de conocer en su cerámica, su escritura, su arquitectura, etc., aunque fracasó en su división política por no formas estructuras estatales sólidas. Por eso lo comparamos con el mundo israelita para extraer enseñanzas válidas incluso para hoy.

Özet 19. Yüzyılda yaşamış olan ve dönemin önemli düşünürleri arasında sayılabilecek, Cemaleddin Afgani'nin hakkında birçok biyografi eseri yazılmıştır. İslam dininin amacından saptığı ve emperyalist devletlerin etkisini arttırdığı bir dönemde aktivist kimliğiyle ön plana çıkmış ve birçok ülkede çeşitli konferanslar vermiştir. Yetiştirmiş olduğu öğrenciler vasıtasıyla belirli halk kitlelerini etkilemiştir. Bu etkileşim İslam dininde bir yenilik çağrısı üzerine odaklanmıştır. Afganistan'dan İran'a, Mısır'dan Osmanlı'ya ve Rusya Müslümanlarına kadar ulaşmış ve çabalarıyla Milliyetçi kişilerin de odak noktasında olmuştur. Ancak Afganî ekolü bugün büyük bir kesim tarafından masonluk ve dinsizlikle aşağılanmıştır. Afganî ekolündeki, felsefeyi ve mantığı anlayamayanlar, belli bir dine inanmayan kimsenin mason olamayacağı kuralını bilmeyenler ve araştırmayanlarla aynı kişiler olması muhtemel bir görüştür. Arap topraklarında Panarabizm'i, Türk topraklarında Pantürkizm'i savunmuş olması, sömürgeci devletlere karşı yapılacak en büyük darbeydi. Afgani'nin görüşlerine ise Panislamizm karşıtı olduğu gerekçesiyle, Müslüman liderler tarafından karşı çıkılmıştır. Hayatını bir seyyah gibi geçirmiş ve gittiği coğrafyalarda; yeniliğin, modernizmin, anayasal sistemin ve felsefenin gücünün yanı sıra tüm bunların gerekliliğini de vurgulamıştır. Hayatının son durağı olan Osmanlı Devletinde, mücadelesine ve fikirlerine veda etmiştir.

Crossing Central Asia; The Voyages of Nicolaos Spatharis, Vasilios Vatatzis, Panayotis Potagos and the "Great Game" in the East (17th - 19th c.)
From the 15th to the 19th century, the great explorations of our planet were
achievements of, mainly, western Europeans. Yet, despite Greeks being, for the
most part of this period, under Ottoman rule (until the foundation of the modern
Greek state from 1830 onwards) and cut off from the scientific developments
of the European West, there have been cases of Greeks, in those dark ages, who
roamed the world and contributed to the geographical knowledge of our planet.
Three such cases, who ventured deep into the volatile center of Eurasia,
either with the support of foreign rulers or on their own initiative, are examined
here. Nicolaos Spatharis, Vasilios Vatatzis and Panayotis Potagos disregarded
the dangers of such an endeavor and contributed to the increase of geographical
knowledge of their time, supporting their travel descriptions not only with topographical and geographical information but, also, with ethnographical, political,
diplomatic and military material. For the most part of their itineraries, these three
voyagers travelled along the ancient tracks of the Silk Routes, recording information
that complemented ancient and medieval authors, whom they mentioned
frequently in their texts and maps.

La relación entre la paz, la seguridad, y las políticas de desarrollo es una cuestión debatida y con importantes implicaciones para la cooperación internacional. En el escenario de la posguerra fría, esa relación se definió a través del concepto de Naciones Unidas de “seguridad humana”, y de las políticas de “construcción de la paz” (peace building) adoptadas para la prevención y resolución de los conflictos armados, así como para las políticas de reconstrucción post-conflicto de ese periodo. Los atentados del 11-S, sin embargo, han dado lugar a un periodo de “securitización” de las políticas de desarrollo en el que éstas se han subordinado a los imperativos del antiterrorismo y de las visiones tradicionales de la seguridad nacional.
Este volumen, coordinado por José Antonio Sanahuja (Instituto Complutense de Estudios Internacionales, ICEI ) aborda los conceptos, interpretaciones y actores relevantes en este debate, incluyendo estudios de caso de Afganistán, Angola, Palestina, Timor Leste o Latinoamérica, con aportaciones de Isaías Barreñada (Universidad Complutense de Madrid); Volker Boege, Anne Brown, Kevin Clements y Anna Nolan (Australian Center for Peace and Conflict Studies, ACPACS, Universidad de Queensland); Julia Schünemann y Luis Elizondo (Instituto Complutense de Estudios Internacionales, ICEI); Nils Petter Gleditsch (Peace Research Institute Oslo, PRIO); Dirk Kruijt (Universidad de Utrecht); Carmen Magallón (Seminario de Investigación para la Paz de Zaragoza); y Karlos Pérez de Armiño (Hegoa, Universidad del País Vasco).

Cradled in the lap of majestic mountains of the Himalayas, Kashmir is one of the most beautiful places on earth. This paradise is now hell for many Kashmiris due to the prolonged war between India and Pakistan since the end of the British Empire and subsequent partition of the Indian Subcontinent.

This paper focuses on the enforced disappearances in Kashmir. The aim of this study is to further develop the study into the victims of State harm. In order to do this, Kauzlarich et al's 'Victimology of State Crime' is utilised, and their general propositions of State crime are tested with reference to the disappeared inKashmir.

This study holds with Kauzlarich et al's assertion that State crime victimology is a different phenomenon from that of street crime as victims are doubly victimised by the state - once during the actual harm inflicted and then again by the criminal justice process.Whilst the majority of Kauzlarich's propositions were consistent with the situation inKashmir, the concept of secondary victimisation was underdeveloped throughout the original Kauzlarich et al paper. This concept, in relation to Kashmir, is developed in this paper

Öz: Babür Şah, 1526'da Afgan Ludiler'i mağlup ettiği Panipat zaferi ile Kuzey Hindistan'da egemenliğini tesis etmişti. Babür Şah Hindistan'daki kısa hükümdarlığının ardından 1530 yılında vefat etmiş ve tahtını oğlu Hümayun'a bırakmıştı. Hindistan'da yeni kurulmuş olan bu Türk devletinin genç hükümdarı iktidarı ciddi sorunlar ile birlikte devralmıştı. O, güçleri tam olarak kırılmamış olan Afganlar, Racputlar ve bu coğrafyanın diğer güçlü unsurları ile mücadele etmek durumunda kalmıştı. Hümayun'un bu süreçteki en güçlü rakibi ise Afganlar'ı tekrar örgütlemeyi başaran Şir Han olmuştu. Bu çalışmada Hümayun'un idaresindeki Türkler'in Kuzey Hindistan'daki egemenliklerinin nasıl kesintiye uğradığı ve Afganlar'ın Şir Han liderliğindeki başarıları incelenmeye çalışılacaktır. Makalemizde Babürlü saray tarihçileri ve Şir Han dönemi yazarları tarafından kaleme alınan ana kaynaklara başvurularak, Hümayun dönemi ile ilgili araştırma eserler incelenmeye çalışılmıştır. Abstract: Babur Shah established his sovereignty by the Panipat victory, which he defeated the Afghan Lodis in 1526. Babur Shah died in 1530 after his brief ruling in India and left the throne to his son Humayun. The young ruler of this newly established Turkish state in India took over power with serious problems. He had to struggle with Afghans, Rajputs whose powers were not fully broken Giriş Babür Şah 1526'da Hindistan tarihinin dönüm noktalarından biri olan Panipat muharebesinde topçularının yardımı ve taktik üstünlüğü ile Afgan Ludiler'i mağlup etmeyi başararak Kuzey Hindistan'da Babürlü Devleti'ni kurdu. 1 Böylece Babür, 1400 kilometre uzunluğundaki Kuzey Hindistan'ın tamamına hâkim oldu. Onun bu coğrafyada diğer bir rakibi Racputlar'ın lideri haline gelmiş olan Rana Sanga idi. Hindistan'da milli bir devlet vücuda getirmek isteyen Rana Sanga, bu yeni tesis edilmiş olan Türk devletini daha kuruluş evresinde ortadan kaldırmak istemişti. 2 1527'de Kanva'da gerçekleşen savaşta Babür, Rana Sanga'yı mağlup etmiş ve gazi unvanını almıştı. 3 Babür'ün Hindistan'da giriştiği fetihlerde ciddi

Hoca Ahmet Yesevi Uluslararası Türk Kazak Üniversitesi Hazırlık Fakültesi’nde dört dilde eğitim yapılmaktadır. İngilizce, Kazakça, Rusça ve Türkçe dil öğretim merkezleri mevcuttur. Hazırlık fakültesinde okuyan Afganistanlı öğrenciler bir yıl boyunca Kazakça ve Türkçe öğrenmektedirler. Türkçe öğrenen Afganistanlı öğrenciler öğrenim sürecinde birçok problemle karşılaşmaktadırlar. Ana dillerinin fonoloji, morfoloji ve sentaks özelliklerinin Türkçenin fonoloji, morfoloji ve sentaks özellikleriyle farklılık göstermesinden dolayı Türkçe öğrenirken zorluk yaşamaktadırlar. Bu makalede Afganistan’dan gelen öğrencilerin Türkçe öğrenirken yaptığı morfolojik hatalar üzerinde durulacak ve çözüm önerileri getirilecektir.

Göç, tarihin ilk çağlarından bugüne kadar en temel sosyal olgulardan birisi olagelmektedir. Tarih boyunca özellikle kitlesel göçlerde hedef refah, güvenlik ve huzurun olacağına inanılan bölgeler olmuştur. Savaşlar başta olmak üzere, iktisadi ve sosyal sorunlar nedeniyle kendi ülkelerinde kaliteli yaşam imkânlarının kısıtlı olduğunu düşünen kitleler, çareyi başka ülkelerde yaşam alanı aramada bulmuşlardır. Türkiye, içerisinde bulunduğu coğrafi konum itibariyle sürekli kitlesel göç hareketliliğinin merkezinde olmuştur. Yakın zamana kadar transit ülke olarak bilinen ülkemiz, artan ekonomik gücü, bölgesindeki ender demokrasilerden birisi olması ve istikrarı ile kitlesel göç hareketleri açısından hedef ülke konumuna da gelmiştir. Özellikle son birkaç on yılda komşu ülkelerinden ülkemize gelen milyonlarca göçmen ve sığınmacı, Türkiye’de göç yönetiminin öncelikli bir alan olmasını sağlamış bulunmaktadır. İçişleri Bakanlığına bağlı Göç İdaresi Genel Müdürlüğü’nün kurularak tüm illerde teşkilatlanması da bu gelişmenin bir ürünüdür. Düzce, Marmara Bölgesinin doğusunda, doğal güzellikleri ile meşhur orta büyüklükte bir ilimizdir. Düzce, tarıma dayalı geleneksel iktisadi yapısını turizm, hizmet ve sanayi sektörlerinde ciddi atılımlar yaparak çeşitlendirmesi ile dikkati çekmektedir. Ayrıca, birkaç yüz yıldır yoğun dış göç alarak artan Düzce nüfusu, göçmenlerin ülkeye ve yerel şartlara uyumu yönünden de örnek bir ilimizdir. Farklı bölgelerden gelen insanlar, Düzce’de kaynaşarak örnek bir insicam ve bir arada yaşama kültürü geliştirmişlerdir. Düzce ilinin bir diğer özelliği de, başta valilik olmak üzere merkezi yönetimin taşra teşkilatı, yerel yönetimler ve sivil toplum kuruluşlarının uyumlu çalışarak önemli kamu politikalarının yerel düzeyde uygulanması konusunda bir sinerji oluşturmalarıdır. Kamu yönetimi literatüründe yönetimden yönetişime geçiş olarak
adlandırılan kurumlar ve kesimler ile yerel halk arasında iletişim, işbirliği ve ortak hedeflere yönelme anlayışı, Düzce’de birçok alanda somut sonuçlar elde edilmesine katkıda bulunmuştur. Ancak, bu sonuçta sadece hizmet yöntemlerimizi daha katılımcı ve birlikte yönetime yönelik olarak değiştirmemiz değil, yönetimde temel bir değer olarak insan ve vatandaş odaklılığı da temel bir ilke olarak mülki idarede benimsememiz önemli rol oynamıştır. Nitekim hizmet ettiğimiz kesimi sadece vatandaşlarımız ile de sınırlamayıp ilimize gelen göçmen, mülteci ve sığınmacılara da insani sorumluluklarımız kültürümüzdeki misafirperverlik gereği her türlü kamu hizmetini itina ile sunmanın gayreti içerisindeyiz. İlimizdeki tüm diğer paydaşlarımız ile beraber, geniş bir hoşgörü ve yürek enginliği ile insanlara, hayvanlara ve çevreye hizmet ederken bu çabalarımızın başarılı sonuçlar üretmesi de en büyük mutluluk kaynağımız olmaktadır. Göç yönetiminde ve özellikle göçmen ve sığınmacıların rehabilitasyonu ve uyumunda Düzce’yi örnek olay ve araştırma alanı olarak tercih eden bu araştırma kitabı, birçok yönden takdire şayan ve alanında ilkleri barındıran bir özellik taşımaktadır. Göç yönetimi gibi ülkemizin ve insanlığın çözüm aradığı çok önemli bir konuda Düzce örneğini temel alan ve hem niteliksel hem de niceliksel araştırma tekniklerinin kullanıldığı bu araştırmadan çıkarılacak birçok önemli sonuç ve politika önerisi bulunmaktadır.

The article is focused on armed state-building in Afghanistan during the presidency of Barack Obama (2009–2017). The Afghan war was strongly debated in the early Obama administration, divided into proponents of an Al-Qaeda-focused approach (the Biden approach) with its limited military presence and those supporting a stronger military footing (the McChrystal approach). While the first Obama term employed counterinsurgency (COINtainment), the second employed a “non-kinetic” model and a phased withdrawal. Thus, the US has shifted its role from a regime-changer (but not a game-changer) with an anti-Taliban attitude to “Afghanistan good enough”. Finally, the author argues that there were only some enclaves of state-building “in” Afghanistan as the country is extremely resistant to international engineering. The US’s inconsistent,
back-and-forth approach to Afghanistan should also be assessed in the context of the Taliban’s re-emergence.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Bugün dünyanın bazı bölgelerinde Müslümanlar zor durumda yaşamaktadır. Örneğin Çin'in en batı noktasında yer alan Doğu Türkistan'da Müslüman kardeşlerimiz yaklaşık 60 yıldır türlü işkencelere maruz kalıyorlar ve akıl almaz baskı altındalar. 1965'ten sonraki katliamlarla birlikte, öldürülen Doğu Türkistanlı sayısı 35 milyon gibi inanılmaz bir rakam.

Filistin'de Müslümanlar yarım asrı aşkın süredir katlediliyorlar. Kendi topraklarında sürgün hayatı yaşıyorlar. Irak'tan hemen her gün ölüm haberi geliyor.

Kerküklü kardeşlerimiz ölüm korkusuyla yaşıyor. Kırım'da Müslümanlar zorluklar altında varlıklarını devam ettirmeye çalışıyorlar. Afganistan'da neredeyse hergün Müslüman kanı dökülüyor, Pakistan'da binlerce Müslüman kendi ülkesinde mülteci konumuna düştü. Yakın geçmişte Bosnalı Müslümanlar tüm dünyanın gözü önünde, Avrupa'nın ortasında, acımasızca soykırıma tabi tutuldular. Pek çok ülkede hapishaneler, düşüncelerinden ve inançlarından dolu tutuklanmış olan Müslümanlarla dolu. Bu acıların, bu katliamların, bu sıkıntıların, bu çilelerin hiçbiri yeni değil. Müslümanlar, neredeyse yüzyıldır baskı altında acımasızca eziliyor. Bu fitnenin son bulması, akan kanın durması ise ancak Türk-İslam Birliği'nin kurulmasıyla mümkündür. Filistin'i, Irak'ı, Afganistan'ı, Doğu Türkistan'ı, Kırım'ı, Kerkük'ü, Moro'yu kurtaracak açık, net ve tek çözüm Türk-İslam Birliği'dir.