Görsel Sanatlar

Yazının icat ediliş sürecinde görsellikten yararlanılmıştır. Nesne ve durumlar görüldükleri şekilde yüzeylere çizilerek sembolleşmeye başlamış, zaman içinde yalınlaşarak işaretlere dönüşmüştür. Resimyazıdan sesyazıya geçilene dek görselliğin yazı üzerindeki etkisi farklı coğrafya ve kültürlerde hakimiyetini korumuştur. Günümüzde görsel imge ve yazı birbirinden ayrı tutulsa da aralarındaki etkileşim devam etmektedir. Bu etkileşim özellikle sanatta görülmektedir. Somut ve görsel şiirler, edebiyat ve resim sanatlarının etkileşim halinde olduğu
disiplinler arası eserlerdir. Harf, hece ve/veya sözcüklerin görsel algılamaya hitap edecek şekilde yerleştirildiği ve plastik elemanlara dönüştüğü bu şiirler; yazı unsurlarının görsel imgeye dönüşmesine dayanmaktadır. Şiirde biçimsel görsellik arayışı milattan önceki çağlara dayanır. Ancak somut şiirin bir akım olarak ortaya çıkışı, 1950’li yıllarda olmuştur. Diğer sanat hareketleri gibi somut şiir akımı da İkinci Dünya Savaşı’nın ardından, bir dönüşüm ve yenilik arayışı olarak birçok farklı ülkede yakın zamanlarda örneklerine rastlanılan bir türdür. Somut şiirlere daha sonra benzer bir tür olan görsel şiirler eklenmiştir. Somut ve görsel şiirlerde anlam ve biçim neredeyse eşit derecede önemlidir. Hatta kimi zaman biçim, anlamın önüne geçebilmektedir. Bu türler, okurun eserle
görsel temas kurmasının amaçlandığı çok boyutlu ve etkileşime açık eserlerdir. Çalışmada, somut ve görsel şiirlerin ortaya çıkışı ve gelişimi; ilk örnekleri ve güncel çalışmalar üzerinden anlatılarak resim ve edebiyat sanatları arasında kurdukları etkileşim incelenmiştir.

Yay.Haz. Deniz Bayrakdar
ISBN 978-605-9911-29-0

Türkiye"de ancak 80"lerin sonunda sanatsal üretim biçimi olarak keşfedilen video, 90"lı yıllarda sıklıkla kadın sanatçılar tarafından kullanılır. Bu alanda üretim yapmaya daha önceleri başlayan Türkiyeli ilk sanatçılardan biri Nil Yalter"dir. 70"li yıllarda Paris"te yaşayan ve o dönem Fransa"da feminist sanat hareketi içinde de yer alan Yalter, sadece videoyu değil fotoğraf, grafik, resim gibi başka medyumları da kullanır. Üretimleri video sanatının ortaya çıkışıyla çoğunlukla bu alana yönelir. Bu metin Yalter"in; Başsız Kadın veya Göbek Dansı (1974), Rahime, Türkiye"den Kürt Bir Kadın (1979), Harem (1979), La Roquette, Kadınlar Hapishanesi (1974), Ritüeller (1980) ve yakın dönem video performanslarında kadın bedeni ve akuzmatik ses ilişkisine odaklanırken, video sanatının ortaya çıkışına ve feminist sanatçıların bu medyuma yönelmesi sürecine değinir. Nil Yalter bir söyleşisinde, 70"lerde üretilen video performansların çoğunlukla kadın sanatçıların kendi bakışını arayışı olduğunu söylemiştir (Winchester, Kaya 2009: 93). 70"lerde kadın bedeni ve görünürlüğü o dönem video performansların biçim ve içeriğini belirlemiştir. Bu performansların pek çoğunda ses, formun çoğu zaman belirleyici öğesi olmuştur. Bu açıdan meselenin videonun teknik özelliklerini kullanarak çok katmanlılık yaratma ve yeni bir bakış açısı oluşturma çabası olduğunu söylemek mümkündür. Metinde, toplumsal cinsiyet bağlamında beden ve kadın bedeni tartışması Julia Kristeva ve Judith Butler gibi feminist düşünürlerin argümanları bağlamında ele alınmaktadır. Kadın bedeninin dille ilişkisini kurması bağlamında Hélène Cixous"nun dişil yazı (écriture féminine) kavramı yol gösterici olmuştur.

Çağdaş eğitim anlayışında en temel hedef öğrenciye odaklanmaktır. Öğrenci eğitimin hem nesnesi hem de öznesi olmalıdır. Öğretmen, okul ve öğretim programı öğrenciye ulaşabildiği sürece başarılıdır. Öğrenci ile doğru iletişim kurulursa öğrenciye ulaşılmış olur. Öğretmen öğrenci iletişiminin sağlıklı kurulması sonucunda mesaj yerine varır ve eğitim öğretim amacına ulaşmış olur. Böylece öğrenci aktif olur ve dersi derste öğrenir. Bunun sonucunda ise eğlenerek öğrenen mutlu öğrenciler ortaya çıkar.

Görsel sanatlar eğitimi genel eğitimin bir parçası olarak, var olduğundan beri öğrenci merkezli eğitimi en çok ön planda tutan alanlardan biridir. Bu alanda eğitimin hızını, çeşitliliğini ve sürecini öğrencinin yetenekleri belirler. Bu yüzden öğrenci merkezli eğitim bu dersin doğası ile daha uyumludur.

Çoklu zekâ kuramı ise öğrenci merkezli eğitimin farklı etkinliklerle zenginleştirilmiş halidir denebilir.

Bu kitapta, öğrenci merkezli eğitim, görsel sanatlar öğretimi ve çoklu zekâ kuramı ortak özellikleri göz önüne alınarak bir arada verilmiştir.

This study, aiming to examine, evaluate, develop and create to evaluation criterias of the “Presentations in the field of visual art lesson on Educational İnformation Network (EBA)” system which is offered by Ministry of National Education Directorate of Innovation Technologies which is free social education network to used by students and teachers in formal education was conducted in spring 2019. In this study, a qualitative research model was adopted and the features included in the preparations shared in the field of Secondary Visual Arts Lessons in the EBA system were examined by document analysis technique.

Turkish version of an article previously published in English. Turkish version is reproduced for educational purposes to reach audience in Turkey.

Daha önce İngilizce olarak yayınlanmış bir makalenin eğitim amaçlı Türkçe'ye çevrilmiş versiyonudur.

Özet Görsel tasarım ögeleri, herhangi bir görsel tasarımdaki, ayrıştırılabilecek ve tanımlanabilecek bileşenlerdir. Bir tasarımı oluşturabilmek için, aynı zamanda belli rehberlere gereksinim duyulmaktadır. Bu rehberler ise tasarım ilkeleri olarak adlandırılmaktadır. Bu ilkeler, bir eserdeki objelerin düzenlenmesini, birbiriyle olan etkileşimini etkilemektedir. Farkındalığı yaratmak ve etkileşimin kontrolünü sağlamak ise tasarımcının ana amaçlarından birisidir. Çalışmanın yapı taşlarını oluşturan ve çok çeşitli ifade güçleri olan, başka bir deyişle bir tasarım veya sanat eseri yaratmak için kullanılan unsurlara tasarım öge ve ilkeleri denir. Bu makalenin amacı, günümüzde değişik kaynaklarda, kategoriler ve çeşitler halinde karşımıza çıkmakta olan tasarım öge ve ilkelerini, kabul görmüş en temel unsurlarıyla ve akademik aslına uygun olarak başlık (başlıklar) altında toplamak, her birinin niçin önemli olduğunu anlatmak ve varsa ilk ortaya konuldukları yıllardan bugüne kadar uğramış oldukları değişiklikleri belirtmektir. Günümüzde farklı kaynaklarda değişik başlıklar altında aynı ya da benzer ilkelerin açıklandığını görebilmekteyiz. Teorik ve metodolojik olarak duru bir anlatımla yola çıkılsa bile, kavranması ancak uygulama ile mümkün olabilen bu özelliklerin anlaşılmasındaki olası yanlışları önlemek amacıyla İngilizce karşılıkları da not düşülmüştür. Tasarım öge ve ilkelerinin oluşmasında rol oynayan kişi ve okullar (ekoller) en önemli hatları ile derlenmiş, birbirlerinden nasıl etkilendikleri, tasarım ilke ve prensiplerinin oluşumuna ne şekilde katkıda bulundukları açıklanmaya çalışılmıştır.

Işık ve gölge, görsel sanatlara kaynak olduğu ilk andan itibaren günümüze kadar, ruhanilikten cismaniliğe; bilgelikten cehalete; erkeklikten dişiliğe; varlıktan hiçliğe; cennetten cehenneme; işlevsellikten işlevsizliğe; renkten renksize; derinlikten yüzeysele; kuramsal ışıktan gün ışığına; düşsel olandan doğala; kuzeyden güneye; doğudan batıya; sıcaktan soğuğa; dekoratiflikten oylumsala; göksel olandan dünyevi olana; özgür olandan sınırlı olana; simgeselden imgesele; dokunsaldan görsele; sertten yumuşağa; karadan saydama; devingenden durağana; zamanlıdan zamansıza; iki boyutludan üç boyutluya; içeriksizden gizli içeriğe; doğaldan yapaya; pop olandan devrimci olana uzanan karışık ve hızlı serüvenler yaşamıştır.
Bu serüvenlerinde, izlenimcileri peşinden koşturacak kadar kaprisli ve cazibeli, fütüristleri yorgun düşürecek kadar hareketli ve saldırgan, bir kuzeylinin betimlemeye doyamayacağı kadar yumuşak ve dumanlı; Leonardo’nun engellemeye çalışacağı kadar sert ve keskin; Nietzsche’yi kıskandıracak kadar nihilist; ancak Baudelaire’in tanımlayabileceği kadar kara olmuştur ışık. Onunla görsel sanatlarda yaşadığımız uzun deneyimlerden çıkan sonuç ise, bize yansıttıklarının sanıldığı kadar ne iyi ne de kötü olduğudur. Bunun içindir ki yaratıcısının yolunu izleyen gölgeler, kendisini gözleyen kaynağını hep tedirgin etmiştir ve asla güven vermez.

Light and shadow have been sources of visual arts from the first moment to the present day, from spirituality to spirituality; wisdom to ignorance; from male to female; from entity to nothing; From heaven to hell; from functionality to dysfunction; color-to-color; from depth to superficial; from theoretical light to daylight; from the dreamy to the natural; from north to south; from east to west; from heat to cold; from decorativeness to carving; from the celestial to the earthly; from the free to the limited; from symbolic to image; from tactile to visual; from hard to soft; from land to transparent; from actional to stable; from time to time; from two-dimensional to three-dimensional; from content-free to hidden content; from natural to artificial; he has experienced mixed and fast adventures ranging from pop to revolutionary.
In these adventures, he is capricious and charming enough to chase impressionists after him, mobile and aggressive enough to exhaust futurists, too soft and smoky for a northerner to get enough of the narrator; hard and sharp enough for Leonardo to try to block; nihilistic enough to make Nietzsche jealous; but the light has been as dark as Baudelaire can identify. The result of our long experiences with him in the visual arts is that what they reflect on us is neither as good nor bad as it is thought. That is why the shadows following the path of its creator have always made its source, which is observing it, nervous and never reasssing.

Özet

Pieter Bruegel (1525?-1569), 16. yüzyılda Hollanda ve İtalya'da yaşamış bir sanatçıdır. Ortaya koyduğu yapıtlarıyla, Kuzey Flemenk sanatının öncülerinden olup, janr resminin 16. yüzyıldaki en önemli temsilcisi ve ustası olmuştur. Yaşadığı dönemin günlük yaşam sahnelerini kendine özgü sanatsal bir üslupta betimleyen sanatçının eserleri, arşivsel ve belgesel bir niteliğe sahiptir. P. Bruegel; köylüleri, günlük olayları ve çocuk oyunlarını resmetmiştir. Ayrıca P. Bruegel'in yapıtlarında ahlaki, toplumsal ve yerel konular genellikle; figüratif, peyzaj ve mekân düzenlemelerinin içinde yer alır. Sanatçı, yaşadığı çağın insanı olarak, toplumu sanatında yeni bir düşünce ve yol ile ele almayı benimsemiştir.
Araştırma, Avrupa sanat tarihinde önemli bir yere sahip olan Yaşlı Pieter Bruegel'in janr (günlük yaşam) resimlerinde kırsal belleğin incelenmesini amaçlamıştır. Bu amaç kapsamında; P. Bruegel'in yaşadığı dünya ve yapıtları; kırsal bellek açısından, sanatsal kurgu, kompozisyon, biçim-ifade ve içerik göz önüne alınarak irdelenmiştir. Dolayısıyla araştırma, P. Bruegel'e ilişkin kırsal bellek bağlamına odaklanması ve spesifik bir araştırma alanını kapsaması bakımından önem taşır.
Araştırma kapsamında, literatür taraması yapılmıştır. Ayrıca, sanatçının kırsal yaşamdan pastoral sahnelerin betimlendiği eserlerden bir seçki oluşturularak, yapıtlarında kırsal bellek bağlamında, belirli kaynaklar eşliğinde yapıt analizli bir araştırma, okuma, çözümleme ve yorumlama yolu benimsenmiştir. Bu doğrultuda, P. Bruegel ile ilgili yerli ve yabancı kaynaklardan yararlanılarak metnin içeriği oluşturulmuştur. İçerikte, sanatçının öncelikle yaşam öyküsü kısaca ele alınmış ardından araştırmanın bağlamına değinilmiş ve son olarak da yapıtlarından örnekler sunulmuştur. Elde edilen bulgular ve veriler doğrultusunda araştırma metni sonuca bağlanmıştır.

Abstract

Pieter Bruegel (1525?-1569) is an artist who lived in Holland and Italy in the 16th century. He was one of the pioneers of Northern Dutch art with his works and became the most important representative and master of genre painting in the 16th century. Describing the scenes of the daily life of his period in a unique artistic style, the artist's works have an archival and documentary quality. Bruegel has portrayed villagers, daily events and children's games. In addition, in Bruegel's works, moral, social and local issues often take part in figurative, landscape and spatial arrangements. The artist, as the person of the age in which he lives, has adopted a new way of thinking and approaching society in his art.
The research aimed to examine the rural memory in the genre (daily life) paintings of the Elder Pieter Bruegel, who has an important place in European art history. Under this purpose; the world in which Bruegel lives and its works are taken into consideration; in terms of rural memory, artistic fiction, composition, form-expression and content. Therefore, the research is important in that it focuses on the rural memory context of P. Bruegel and therefore covers a specific research area.
Within the scope of the research, the literature research has been done. In addition, a selection was created from the artist’s works depicting scenes from rural life. In the context of rural memory in the artist’s works, a work-based research, reading, analysis and interpretation method has been adopted in company with certain sources. In this direction, the content of the text was created by making use of local and foreign sources about Bruegel. In the content, first of all, the life story of the artist was mentioned briefly, then the context of the research was touched on, and finally, examples of his works were presented. The research text was concluded in line with the findings and data obtained.

Baldassare Castiglione'nin 1528 tarihinde yazdığı Il Cortegiano isimli kitaba konu olan sprezzatura kavramı, dönemi ve sonrası için çığır açmış, estetik yaklaşımları derinden etkilemiş bir kavramdır. Bugün hala estetikte tartışılagelen; güzellik ve grazia gibi kavramları açıklamak için oldukça etkili bir araçtır. Başlangıçta, bir Rönesans aristokratının davranışları ve sahip olması gereken özelliklere yönelik kullanılan bir kelime olup; kavramsal kökleri Aristoteles ve Cicero'ya kadar dayandırılır. Antik Yunan'dan beri tartışılagelen sanat eserinde ulaşılmak istenen grazia'ya ulaşmak için mutlak bir gereklilik, bir araç olarak da görülür. İnsan eliyle yapılan bütün sanatsal eylemlerde sprezzatura, ustalık noktasının da ötesi, en üst olgunluk noktasının bir ifadesi olarak görülür. Edebiyat, resim, heykel, görsel sanatların tümü, moda, mimari, konuşma sanatı ve müzikte sprezzatura alana özgü farklılıklar doğrultusunda sanatçının dikkate alması gereken bir prensiptir. Bu makalede sprezzatura, estetik tartışmalar ışığında anlam ve kapsamı ile birlikte açıklanırken; özellikle moda, müzik ve resimde bu kavramın neyi ifade ettiği ortaya konulmaya çalışılmış, eğitim süreçlerine yönelik öneriler ortaya konulmuştur. Anahtar Kelimeler: Sprezzatura, Estetik, Moda, Müzik, Resim.

Öz

Küreselleşme ve liberal politikanın benimsenmesi ile, özellikle 1990’lı yıllarda, tüm dünyada düzenlenen festivaller, fuarlar ve bienallerin sayısında artış yaşanmıştır. Kentlerin dünyada mega kent olması ve kentin kültür kimliğinin zenginleşmesi açısından bu etkinlikler oldukça önemli bir role sahip olmuştur. Küresel sermayeyi elinde bulunduran şirketlerin önderliğinde ve sponsorluğunda organize edilen bu etkinlikler; dünyadaki sanat ortamı, sanat piyasası ve sanatçılar açısından yeni bir dönemin habercisi olmuştur. Sanatçılar ve yapıtlar uluslararası organizasyonlarla küresel ortamda dolaşıma sokulmuş, her ülke kendi yerel sanatını tanıtma ve sergileme şansına sahip olmuştur. Festivaller, Peter Schjeldahl’ın (d. 1942) deyimi ile, festivalizme dönüşerek, küresel kapitalist sistemde farklı bir yapıda biçimlenmiştir. Türkiye’de ise, 1973 yılında festivallere yönelik bir çalışmanın olabilmesi konusunda önemli bir adım atılmış; içeriğinde klasik müziğe yer veren Uluslararası İstanbul Festivali adı altında sanat festivali düzenlenmiştir. 1980’lerde serbest piyasa ekonomisine geçilmesi ile, ilerleyen yıllarda bu festivalin daha kapsamlı ve uluslararası organizasyonlarla yeniden yapılandığı görülmektedir.
Araştırma kapsamında ulaşılan ve incelenen veriler, literatür tarama yöntemi ile elde edilmiştir. Bu araştırma, bir kavram olarak festival olgusunu irdeleyerek; sanat alanında toplumsal, kültürel ve ekonomik açılımlarla tarihsel sürece konumlandırabilmeyi amaçlamıştır. Bununla birlikte, küresel dünyaya geçiş ile festivalizm nedir? sorusuna cevap aranırken, özellikle festival ve bienallerin kentleşme olgusu içinde nasıl yer bulduğuna ve çağdaş sanattaki oluşumlar ve etkileri elde edilen veriler doğrultusunda ortaya koymaktır. Türkiye’de ise; İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV)’nın kuruluşu, sanat festivallerinin bienalleşmesi, tarihsel süreç ve bienallerin farklı etkinliklerle sanat alanındaki önemli rolü üzerinde durulmuştur. Mekân ve izleyici/alımlayıcı odaklı festivaller ve bienallerin, kentleşme ve çağdaş sanattaki politik konumu/rolü üzerine bir araştırma metni ortaya konmuştur.

Abstract

With the adoption of the globalization and liberal policy, especially in the 1990s, the number of festivals, fairs and biennials organized all over the world has increased. These activities have played a significant role in terms of the cities being mega cities in the world and enriching the cultural identity of the city. These events organized under the leadership and sponsorship of companies holding global capital; It has been the harbinger of a new era for the art scene, art market and artists in the world. Artists and works have been circulated globally with international organizations, and each country has had the opportunity to promote and exhibit their local art. Festivals, in the words of Peter Schjeldahl (b. 1942), transformed into festivalism and formed in a different structure in the global capitalist system. In Turkey, an important step in the efforts to be a festival in 1973; An art festival was organized under the name of the International Istanbul Festival, which includes classical music. With the transition to free market economy in the 1980s, it is seen that this festival was restructured with more comprehensive and international organizations in the following years.
The data accessed and analyzed within the scope of the research were obtained by the literature review method. This research, by examining the phenomenon of festival as a concept, has aimed to position it in the historical process with social, cultural and economic openings in the field of art. However, while seeking an answer to "what is festivalism?" question, it is to reveal how festivals and biennials find their place in the phenomenon of urbanization and the formations and effects in contemporary art in line with the data obtained. In Turkey; Establishment of Istanbul Foundation for Culture and Arts (İKSV), the biennialization of art festivals, the historical process and the important role of biennials in the field of art with different activities were emphasized. A research text on the political position/role of space and audience / receptive focused biennials and festivals in urbanization and contemporary art has been presented.

İçinde bulunduğumuz çağın adını nasıl nitelendirirsek nitelendirelim, günümüzde her alanda bir parça yeniden üretim ve tekrarlama olduğunu inkâr etmemiz mümkün değildir. Çağdaş dönemin görsel rejimi, bir anlamda var olanı yeniden üretme ideolojisi üzerinden gerçekleşir. Bu bağlamda en önemli düşünürlerden Walter Benjamin ve Theodor Adorno'nun yeniden üretim yazıları başlangıç noktası olarak belirlenerek, aradan geçen yaklaşık seksen yılın ardından konunun günümüzde hangi noktaya geldiğine dair bir tartışma yapılmaktadır. İletişimi bir toplumsallaşma süreci olarak ele alırsak, bu sürecin alt sistemlerinden biri olan sanatın son dönemini tahlil etmek toplumsallaşmanın kendisini anlama adına önem kazanır. Dolayısıyla çalışmada çağdaş görsel sanat yapıtlarının son yüz yılından seçilen örnek çalışmalar, yeniden üretim bağlamında tartışılmaktadır. Çağdaş sanatın tekrarlama kapasitesinin yanı sıra, şok edicilik ve agresyon da önemli konvansiyonlardan biri olarak incelenmektedir. Bununla ilintili olarak gerek global düzeyde küreselleşme üzerinden gerekse sabit normların akışkanlaşması üzerinden düşünülerek, bunların çağdaş görsel sanatlardaki yansımaları bağlamında sınırların belirsizliği değerlendirilmeye çalışılmaktadır. Çalışma hem içerik hem de biçimsel olarak Benjamin'in ve Adorno'nun çalışmalarından ilham alarak yapılandırılmaya çalışılmaktadır. Görülebileceği gibi, çalışmanın bizatihi kendisi de self-refleksif bir şekilde yeniden üretim hakkında bir yeniden üretimdir. Arzulanan; nesnel ve genele dair betimleyici bir tasnifleme yapmak yerine, tıpkı Benjamin gibi numuneleri toplumsallıkları açısından analiz ederek, onların asıl bağlamlarına ulaşmaya çalışmaktır.

Bu makalede, görsel sanatlar eğitiminde yaygınlaşan bir kuram olan Görsel Kültür Kuramı ile birlikte, içerik olarak ona benzerlik taşıyan, ancak kavramsal temel prensipleri bakımından oldukça farklı bir alan olan Materyal Kültürü Araştırmaları incelenmiş, tarihsel kökleri bağlamında iki yaklaşıma yönelik eleştiriler ve kıyaslamalar ortaya konulmuştur. Ülkemizde pek bahsedilmemekle beraber, Görsel Kültür Kuramı’nın ideolojik gizli bir gündeme hizmet ettiği görüşü, uzun zamandır yaygın olarak tartışılmaktadır. Görsel Kültür Kuramı, Frankfurt Okulu’ndan doğan Eleştirel Kuram bağlantılı gizli Neo-Marxist veya Kültürel Marxist bir yaklaşım olmakla eleştirilen, kimilerine göre ise sadece postmodernist bir yaklaşım olan bir sanat eğitimi kuramıdır. Kurama getirilen yaygın eleştirilerden bir diğeri ise atölye uygulamaları konusundaki içerik yetersizliğidir. Tartışmalı bir sanat eğitimi kuramı olan Görsel Kültür Kuramı’nın, kavramsal temelleri ve içeriği bakımından Türkiye’de yaygın olarak pek anlaşılmadığı görülmektedir. Ülkemizde kuramın sadece tüketici toplumu, popüler kültür, kapitalist pazarlama yöntemleri, medya ve iletişim gibi boyutlarının ele alındığı görülmektedir. Bunun sebebi olarak Frankfurt Okulu temelli gizli kuramsal yöntem ve stratejiler ve bunun yanında politik teorilerin sanat eğitimi alanında pek bilinmemesi görülebilir. Materyal Kültürü Araştırmaları alanı bu tartışmaların dışındadır. Diğer taraftan siyasî boyutunun gizlenmesinde kuramın adının ‘Görsel Kültür’ olmasının rolü ve katkısı olduğu da düşünülmektedir. Bu araştırmada Görsel Kültür Kuramı’na yönelik görüşler ve kuramın içeriği hakkında tartışmalar ele alınmıştır. İdeolojik amaçlı olmakla eleştirilse de, pedagojik bir yöntem olarak sanat eğitimi alanına önemli katkılar sağladığı açık olan bu kuramın içeriği ve kuram hakkındaki tartışmalardan yola çıkılarak Milli Eğitim Sistemimiz içerisinde bu kuramın ülkemizdeki uygulanabilirliği de kuramsal bakımdan incelenmiştir.

1929’da Amerika’da patlak veren ve etkilerini 1930’lu yıllarda da sürdüren Büyük Buhran (The Great Depression) ile milyonlarca insan işsiz kalmış hem dünyada hem Amerikan toplumunda ciddi bir ekonomik kriz yaşanmıştır. Yaşanan siyasi ve ekonomik alandaki hareketlilik, toplumsal yapıyı ve sanatsal alandaki üretimleri ve sanat hareketlerini büyük ölçüde etkilemiştir. Toplumsal Gerçekçilik akımı da bu sürecin bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. 20. yüzyılın en önemli sanatçılarından Edward Hopper (1882-1967)’ın da tanıklık ettiği bu dönem, toplumsal çöküşün ve buhranın yaşandığı ve bireyin yalnızlaştığı pek çok insanın yaşamını her alanda olumsuz yönde etkilediği zorlu bir süreçtir. New York’lu bir sanatçı olarak Edward Hopper gerçekçi tarzdaki yapıtlarında; Amerikan toplumunun günlük hayatına, modern/endüstriyel yaşamın birey ve toplum üzerindeki etkisine, bireyin sessiz sakin anlarına ve kent yaşamında bireyin varoluşsal problemlerine odaklanmıştır.
Makale, Amerika’da yaşanan Büyük Buhran ve sonrasında ortaya çıkan sanat hareketlerini ve yapıtlarında sıklıkla işlediği temalar sebebi ile kentsel yalnızlığın ressamı olarak tanımlanan Edward Hopper’ın modern ve çağdaş kent imgesini ve insanını yapıtlarında incelemeyi amaçlamıştır. Bu kapsamda metin içinde, öncelikle araştırmanın temel konusu olan Edward Hopper hakkında bilgi verilmiş, sanatçının yaşadığı sancılı dönemin sanatsal gelişmelerdeki karşılığı ve neticeleri ele alınmıştır. Ardından Edward Hopper’ın sanatsal pratiğinin ne olduğuna ve dönemin sanat akımlarındaki yerine, sanat felsefesi ve sanatsal tavrına, yapıtlarında sıklıkla başvurduğu bir teknik olarak ışık-gölgeyi etkili kullanımına değinilmiştir. Araştırmadaki verilerin elde edilmesinde, belge tarama yöntemi kullanılmıştır. Son olarak, metin içinde yer alan veriler sonuç bölümünde tartışılmıştır. Görsel ve plastik sanatlar tarihi açısından oldukça zengin etkileşimlerin, evrim ve köklü dönüşümlerin olduğu bir dönemde yaşayan sanatçı, özgün üslup anlayışındaki sanatsal üretimleri ve faaliyetleri ile yaşadığı topluma güçlü bir bakış ortaya koymuştur.

Abstract

With the Great Depression that broke out in America in 1929 and continued its effects in the 1930s, millions of people were unemployed and a serious economic crisis was experienced both in the world and in the American society. The dynamism in the political and economic field has greatly affected the social structure and artistic production and art movements. Social Realism movement emerged as a result of this process. This period, witnessed by Edward Hopper (1882-1967), one of the most important artists of the 20th century, was a difficult process in which social collapse and depression had a negative impact on the lives of many people in which the individual became lonely. As a New Yorker artist, Edward Hopper in his realistic works; It focuses on the daily life of American society, the impact of modern/industrial life on the individual and society, the quiet moments of the individual, and the existential problems of the individual in urban life.
The article aims to examine the modern and contemporary city image and people of Edward Hopper, who is defined as the painter of urban loneliness due to the art movements that emerged in the Great Depression in America and its aftermath, and the themes he frequently deals with in his works. In this context, firstly, information about Edward Hopper, which is the main subject of the research, is given, and the artistic developments and the consequences of the painful period in which the artist lived are discussed. Then, the artistic practice of Edward Hopper, his place in the art movements of the period, his philosophy of art and artistic attitude, and the effective use of light and shadow as a technique he frequently applies in his works are mentioned. Document scanning method was used to obtain the data in the study. Finally, the data in the text are discussed in the conclusion part. The artist, who lives in a period of very rich interactions, evolution and radical transformations in terms of visual and plastic arts history, has displayed a strong view of the society in which he lives with her artistic productions and activities in a unique style.

Bu makalede yazının görsel sanatlardaki temsili üzerinde durularak yazının okunmazlığının incelenen yapıtlar içerisinde ne şekilde ele alındığı tartışılacaktır. Yazının plastik sanatlardaki varlığının sanat tarihi içerisinde çeşitlilik gösterdiği görülür. Dil, anlam ve içerik ile olan ilişkisini yitirdiğinde yazı yapıtlarda kendi plastiğiyle beraber yapıtı oluşturan elemanlardan biri olarak kendisine yer bulur.
Yazının yapıt içerisinde okunmaz olarak kullanılması ile beraber ortaya çıkan yazının kendi plastiğinin yapıt içerisindeki konumu ve temsili üzerinden gerçekleştirilen bu incelemede yazının yapıt içerisinde günümüze kadar geçirdiği değişimler birkaç sanatçı üzerinden detaylandırılarak farklı kullanım yöntemleri üzerinden örneklenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Yazı, Resim, Okunaksız, Temsil, Dil

This article is going to discuss the approach of how the writing’s illegibility takes place in a work by putting the emphasis on writing’s representation in visual arts. Writing’s presence in plastic arts manifests itself in various ways in art history. When writing loses its relation with language, meaning and content, it finds its place as an element forming up the work with its own plastic. Tis research, based on the position of the writing’s own plastic manifesting itself with the illegible use of itself in a work and its’ representation, details the alteration of the writing’s place in a work throughout time over a number of artists and diferent methodic uses.
Keywords: Writing, Painting, Illegible, Representation, Language

Reklamcılık sektöründe genellikle görsel sanatlar, tasarım ve fotoğrafçılık alanlarında sık olarak kullanılan “manipülasyon” terimi teknik anlamda çeşitli fotoğraf işleme yazılımlarıyla, mevcut bir veya birkaç fotoğrafın; görsel parçalarının farklı efektlerde kullanılarak birleştirilmesiyle olduğundan çok farklı, gerçek üstü bir dijital fotoğrafa dönüştürülmesi olarak ifade edilebilir. Kavramsal olarak incelendiğinde, reklamcılık ve medya alanında “manipülasyon” olgusu, kitle iletişim araçlarının toplumsal yaşam üzerindeki algı yanıltıcı gücü dikkate alındığında önem arz etmektedir. Medya ve Reklamcılık sektörünün dijital manipülasyon ile amaçları doğrultusunda kitleler üzerinde hakimiyet kurmakta olduğu inkar edilemez bir gerçektir. Dolayısıyla toplum zihniyeti, görsel tasarım ürün ve tekniklerinin kullanılmasıyla manipüle edilebilir durumdadır. Sanat ve tasarımda manipülasyon olarak tanımlanan sosyolojik kavram, propaganda veya endüstriyel ticari kaygı ile medyaya sunulan görsel ürünler olduğu kadar, marjinal ifadeler ile insanlığın gereksinim duyduğu sanata ve tasarım algısına da yol gösterebilir. Bu bağlamda yapılan çalışma ile medya, tasarım ve reklamcılıkta kullanılan manipülasyon örnekleri incelenerek, reklamcılık ve medya olgusu çerçevesinde ele alınması hedeflenmektedir.

Yaşanılan çevrede, bilinçli ya da bilinçsizce bir çok görsel mesaja maruz kalınmaktadır. Bu görsel mesajların büyük bir kısmını çevresel grafik tasarım oluşturmaktadır. Grafik tasarımda çok önemli bir yere sahip olan tipografi, çevresel grafik tasarımda kullanım şekliyle, mesajın karşı tarafa en etkili bir şekilde doğru ve kısa bir sürede aktarılmasını sağlamaktadır. Tipografinin yanlış kullanılmasıyla mesajın alıcıya iletilmesinde sorunlar oluşmaktadır. Dahası tipografinin yanlış kullanımı yazı dilinin toplum tarafından yanlış bir şekilde öğrenilmesine sebep olmaktadır. İnceleme için seçilen Bodrum kentine kısaca şöyle değinilebilir: Bölgenin, Türkiye’yi dışarıda örnek olarak temsil etmesi, bünyesinde farklı insan profilleri barındırması ve gelişmekte olan bir kültür - sanat kenti olmasıdır. Kısaca bu çalışma Bodrum ilçesi özelinde çevresel grafik tasarımı tipografik açıdan incelemeyi ve yapılan hataları, yazarak, sorgulayarak tekrar tartışmaya açmayı önermektedir.

23 Mart 2013 tarihinde, Ultra-Red’den Robert Sember’in konuşmasını ve Cevdet Erek’in performansını izlemek için 13. İstanbul Bienali’nin, 22 Mart 2013 tarihinde gerçekleşen eylem dolayısıyla İTÜ Maçka’dan İKSV Salon’a alınan Kamusal Simya programına dinleyici olarak katıldım. Yazı, o eylemin ve Robert Sember'in konuşmasının düşündürdüklerini derleyip toparlama çabasıdır.

Bu çalışmanın amacı Muhammed Siyah Kalem minyatürlerinin Deleuze ve Guttarinin “göçebe kültürü” düşüncesi ve “yersizyurtsuzluk” kavramı bağlamında eleştirilmesidir. Bu çalışma yazardan metne geçerek “metinlerarası” bir eleştiri önerisi olması açısından önemlidir.
Araştırma nitel desende bir durum çalışması olarak planlanıp yürütülmüştür. Bu çalışma doküman analizi tekniği kullanılarak yapılmış bir durum çalışmasıdır. Durum çalışmaları, “nasıl” ve “niçin” sorularını temel almakta, araştırmacının kontrol edemediği bir olgu ya da olayın derinliğine incelenmesine olanak vermektedir. Yürütülen bu araştırma yorumlayıcı bir yaklaşımla “ne oluyor?” sorusuna cevap aramıştır. Toplanan veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. İnceleme süreci araştırmacı tarafından gerçekleştirilmiştir.
Postyapısal eleştiri yazılı metinlerin dışında var olan her türlü kurum ve alanı metin olarak yorumlanabilir kabuletmektedir. Postyapısal eleştiriye göre bir metin diğer metinlerle karmaşık ve birbiriyle ilgili anlamlar içermektedir. Bu çalışma Muhammed Siyah Kalem Minyatürlerini metin olarak kabul etmektedir. Söz konusu minyatürleri Deleuze ve Guattari’nin “göçebe kültürü” düşüncesiyle ilişkiye geçiren bir eleştiriye tabi tutma ve minyatürlerde açık ya da gizli olası anlamları “göçebe kültürü” düşüncesinde yer alan “yersizyurtsuzluk” kavramı ekseninde yorumlama girişimidir.
Sonuç: Muhammed Siyah Kalem Minyatürlerinde görülen gerilim, tartışma ve mücadele sahneleri söz konusu minyatürlerin bir karşı duruş sergileyen göçebe kültürün ürünü olduklarını düşündürtmüştür. Muhammed Siyah Kalem yapıtlarının postyapısalcı düşünürlerden Deleuze ve Guattari’nin “göçebe düşüncesi” ve “yersizyurtsuzlaşma” kavramıyla ele alındığı gibi Kristeva’nın “metinlerarasılık” kuramıyla da ele alınması önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Muhammed Siyah Kalem Minyatürleri, göçebe kültürü, yersizyurtsuzluk, postyapısalcılık, metinlerarasılık, GillesDeleuze, FelixGuattari, Julia Kristeva

Öz: Bu araştırmanın amacı ortaokul 6. sınıf öğrencilerinin görsel sanatlar dersi kavramına ilişkin ürettikleri metaforları ortaya çıkarmaktır. Araştırmaya Batı Karadeniz'de bir ilde bulunan 2014-2015 eğitim-öğretim yılında üç farklı ortaokulda öğrenim gören 265 altıncı sınıf öğrencisi gönüllü olarak katılmıştır. Bu araştırma, tarama modelinde nitel araştırma yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri, öğrencilerin " Görsel sanatlar dersi… gibidir; çünkü … " şeklinde tamamlanmamış bir ifadenin olduğu yarı yapılandırılmış bir form aracılığıyla toplanmıştır. Elde edilen veriler, içerik analizi tekniğiyle çözümlenmiştir ve istatistiksel olarak verilerin frekans ve yüzde dağılımları yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin görsel sanatlar kavramına ilişkin ürettikleri toplam 85 farklı metafor, yedi alt temada (yaşamın bir ifadesi olarak, tedavi edici olarak, olumsuz duyguların bir ifadesi olarak, eğlence ve zevk aracı olarak, duyguların yansıması olarak, yetenek ve yaratıcılık ifadesi olarak, çeşitlilik ifadesi olarak) toplanmıştır. Araştırmada genel olarak öğrencilerin derse yönelik algıları olumlu olmasına karşın, alt temalar ayrı ayrı düşünüldüğünde ise öğrencilerin görsel sanatlar dersi kavramına ilişkin daha çok olumsuz yönde metaforlar ortaya koydukları görülmüştür. En sık tekrarlanan metaforlar ise sırasıyla " hayaller " , " özgürlük " , " hayat " ve " sıkılma " şeklindedir. Abstract: The aim of this study is to find out the metaphors produced by middle school sixth grade students regarding the concept of visual arts course. A total of 265 middle school students attending the visual arts courses in three middle schools located in east of the Black Sea region during the academic year 2014-2015, participated voluntarily in this study. The research was designed as a survey model. The study data was acquired by asking the students to fill in the sentences such as; " visual arts course is like....; because.... " and etc. The gathered data was analyzed statistically by content analysis method and, frequency and the percentage distribution of data were interpreted. As a result of the research, 85 metaphors produced by participants with regard to the concept of " visual arts course " , were collected in seven sub-themes (as an expression of life, as curative, as an expression of negative emotions, as a means of entertainment and pleasure, as reflection of emotions, as an expression of ability and creativity, as an expression of diversity). In spite of the fact that the participants have generally positive perceptions towards the course, when the sub-themes considered separately, it was indicated that they have more negative perceptions in regarding the concept of " visual arts course ". The most frequently used metaphors were " dreams " , " freedom " , " life " and " getting bored " .

Özet

2019 Aralık ayında Çin'de ortaya çıkan Covid-19 salgını tüm dünyaya yayılmaya başlamış, Mart 2020 'de Türkiye'de resmi kayda geçen ilk vakalar görülmüştür. Ülke genelinde salgın kapsamında alınan önlemler doğrultusunda eğitim-öğretim kurumlarında bir kaç hafta ara verilmiş ve oluşturulan teknolojik alt yapılar aracılığı ile hem Milli Eğitim hem de Yüksek Öğretim kurumları bütün eğitim alanlarında ivedilikle uzaktan eğitime geçmiştir. Bu durum salgın ile birlikte pek çok tartışmayı da beraberinde getirmiştir. Uzaktan Eğitim, özellikle sosyal bilimler alanında ve teorik içerikli dersler için, daha önceki eğitim dönemlerinde kullanılan bir modelken, salgın nedeniyle uygulama yapılan derslerde de zorunlu olarak kullanılmaya başlanmıştır. Doğal olarak uygulama derslerinin ağırlıkta olduğu sanat ve tasarım eğitimi veren fakülteler de bu sürece dâhil olmuştur. Birçok devlet üniversitesi, YÖK'ün geliştirdiği dijital altyapı eğitim sistemi olan Uzaktan Eğitim Merkezi sistemi (UZEM)'i tercih etmiş, özel üniversiteler ise daha önce kullandıkları Blackboard Collaborate sistemlerini kullanmışlar veya Zoom, Skype gibi kendi tercihleri doğrultusunda online konferans programları üzerinden 2020 Bahar Dönemi eğitimlerini vermişlerdir. Bu durum, uzaktan eğitimin uygulamalı sanat atölye derslerinde nasıl yürütüleceğine ilişkin tartışmaları gündeme getirmiş ve hızlı bir şekilde süreç uygulamaya konulmuştur. Bu araştırmanın amacı, Covid-19 salgını döneminde zorunlu bir şekilde başlatılan uzaktan eğitimde uygulama temelli bir ders olan desen dersinin, farklı dijital altyapılarda öğretim şekli, uygulama ve değerlendirme sürecini ele almaktır. Araştırma desen dersi bağlamında ele alınmış ve değerlendirilmiştir. Araştırmada belge tarama ve durum analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırma konusu güncel bir soruna ışık tutması ve bu alanda yürütülecek stratejilere yön verecek potansiyelde olması sebebiyle önem arz etmektedir.

Abstract

December March 2019, the Covid-19 outbreak in China began to spread all over the world, and in March 2020, the first cases on official record were observed in Turkey. In accordance with the measures taken as part of the outbreak throughout the country, educational institutions have been decamped for several weeks. Both National Education and higher education institutions have moved posthaste to distance education in all areas of education through the technological infrastructure created. This has led to many controversies along with the epidemic. Distance education, especially in the field of Social Sciences and theoretical content courses, was a model used in previous periods of education, while due to the epidemic, it also began to be used as a mandatory in courses that were implemented. Naturally, faculties providing art and design education, where practical courses weigh, were also involved in this process. Many state universities have preferred the Distance Education Center system (UZEM), which is the digital infrastructure education system developed by YÖK. Private universities have used blackboard, Collaborate systems that they used before, or have given their 2020 spring semester training through online conference programs according to their preferences, such as Zoom, Skype. This raised discussions about how distance education should be conducted in Applied Art workshop classes, and the process was quickly put into practice. The purpose of this research is to address the process of teaching, implementation and evaluation in different digital infrastructures of the design course, an application-based course in distance education that was launched in a mandatory manner during the covid-19 epidemic. The research was considered and evaluated in the context of the design course. Literature review and situation analysis method were used in the research. The subject of research is important because it sheds light on a current problem and has the potential to guide strategies to be carried out in this area.

Sanatsal yaratımın ilk kıvılcımını oluşturan imgeler, sanatçının dış ve iç dünyasını
kendi algı süzgecinden geçirmesiyle zihninde canlanan görüntü, olay ve olgulardan
meydana gelmektedir. Aynı zamanda sanatçının kendini ifade etme sürecinin sonunda
ortaya çıkan eserler de imge içermektedir. Bu imgeler görsel veya yazınsal imgeler
olabilir. Bu tez çalışmasında sanatlararası etkileşim bağlamında, resim ve şiir arasındaki
imge ortaklığı temel alınarak, bu iki sanatın tarihsel süreçteki ilişkiselliği incelenmiştir.

Tez Danışmanı: Prof. Zeliha AKÇAOĞLU

Artist Faust (2-10 Kasım 2019)
TÜYAP çatısı altında, 29. İstanbul Sanat Fuarı kapsamında 2016 yılından bu yana her yıl farklı fikirlerle Karşı Sanat ekibi tarafından tasarlanan proje alanı, bu defa Artist Faust başlığı altında kolektif, dayanışmacı, disiplinleraşırı bir sanat deneyimine ev sahipliği yapıyor. Geçtiğimiz yıllarda Umulmadık Topraklar, Ütopya ve Deneyim kavramları üzerine
kurulmuş olan İstanbul Sanat Fuarı proje alanı bu yıl Goethe’nin klasik
yapıtı Faust’u konu alıyor, devasa ölçekli bir oyun mekanına dönüşüyor.
Günde bir kez saat 17:00’da sahne alacak tiyatro oyunu ile birlikte,
konuyla ilgili sergiler de proje alanını zenginleştiriyor.

In this study, the reflections of the production of speculative fear that shape the social life of today are emphasized. Fear is instinctively the source of man's efforts to survive. Fear is a prerequisite for creating a common pattern of behavior in society and instinctively the source of human survival. A society that which shaped by fear, loses its sense of freedom and cannot develope confidence. This situation occurs within the framework of the rules of society. Keeping people under control those who want to maintain their power with prohibitive and compelling behavior patterns are as old as human history. Individuals communicates with the society in which he/she lives through tradition and custom which produced behavioral patterns that a society must comply with. Man cannot go beyond these rules and sanctions, otherwise he/she experiences fear of exclusion. In this study is the concept of class inequality, capital order that feeds the feelings of anxiety and fear in man; to explain through visual art the different types of fears that have spread throughout the society. In connection with this, a number of works produced in multidisciplinary fields have been examined. It includes the visual reflections of the resulting human behavior in consequence of the normalization of concepts such as strain, exclusion, marginalization, punishment. The focus of the study is resources and materials related to the transformation of visual messages surrounding human.

Bu çalışma ile Gülten İmamoğlu resimlerinin “zaman” kavramıyla ne türden bir ilişki kurduğu ve bu ilişki sonucu nasıl bir evren oluşturduğunun ortaya konması amaçlanmaktadır. Bu çalışma, bir sanatçının resimleri aracılığıyla “zaman”ı ele alış biçiminin temelinde yatan ilişkileri ortaya koyan bir çözümleme olması açısından önemlidir. Araştırma, nitel desende bir durum çalışması olarak planlanıp yürütülmüştür. Bu çalışma; eser, doküman analizi ve görüşme tekniği kullanılarak yapılmış bir durum çalışmasıdır. Durum çalışmaları, “nasıl” ve “niçin” sorularını temel almakta, araştırmacının kontrol edemediği bir olgu ya da olayın derinliğine incelenmesine olanak vermektedir. Yürütülen bu araştırma, yorumlayıcı bir yaklaşımla “ne oluyor?” sorusuna cevap aramıştır. Toplanan veriler, içerik analizi ile çözümlenmiştir. İnceleme süreci, araştırmacı tarafından gerçekleştirilmiştir. Geleneksel insan; “ebedî dönüş” inanışıyla, arketipler ve mitleri çağlar boyunca tekrar ederek din dışı zamanı ilgasını gerçekleştirmiştir. Din dışı zamanın ilgası, zamanın gelip geçiciliği ve her şeyin sonlu olduğu bir  “zaman” anlayışını ortadan kaldırmıştır. Böylece insanın “hiççi” (nihilist) bir sona sürüklenmesi engellenmiştir. İnsanlık, çağlar boyunca ruhsal ve toplumsal bütünlüğünü benimsediği bu “zaman” anlayışıyla korunmuştur. Söz konusu yaklaşım, insanın kendisini kozmosun bir parçası olarak görmesini sağlamış ve onu kozmik ritimlerle uyumlu bir var oluş içerisinde konumlandırmıştır. Mircea Eliade’ın “Ebedi Dönüş Mitosu” isimli kitabında “tekrar”, “arketip” ve “mit” kavramları ele alınmıştır. Düşünür, geleneksel “zaman” anlayışı ve tarihselci yani modern “zaman” anlayışının özelliklerini ortaya koyarak bir karşılaştırmaya gitmiş ve ilkinin lehine sonuçlara varmıştır. İmamoğlu’nun resimlerinde yansıyan “zaman” düşüncesi  Eliade’ın “Ebedi Dönüş Mitosu’nda” tespit ettiği “zaman” anlayışıyla aynı kaynaktan beslenmektedir denebilir.  Bu çalışma, sanatçının resimlerini bu düzlemde yorumlama girişimidir. Gülten İmamoğlu’nun resimlerinin zamanla olan ilişkisi bağlamında ele alınmasından başka “kaos” “orji” “karanlık” ve “su” arketipleri bağlamında da ele alınması önerilmektedir.

İnsan, düşünen yönü ile diğer canlılardan ayrılan bir varlıktır. Toplumsal, ekonomik, siyasi, kültürel faktörler; yaşamsal ve duygusal deneyimler onun tercihlerine, düşüncelerine şekil veren önemli etkenlerden olmuştur. Yaşamı boyunca kendi düşüncesini dış dünyaya yansıtma gayreti içinde olan insan, sürekli olarak doğanın biçimini değiştirme eyleminde bulunmuştur. İnsanın zihnindeki düşünceleri doğaya yansıtma süreci, kişide bulunan yaratma yetisi ile gerçekleşmektedir. Bu durum özne-nesne ilişkileri açısından incelendiğinde; kişi, doğada özne konumundayken, kendisi dışında kalan her şey onun nesnesi niteliğindedir. Özne, doğadaki nesne oluşumlarıyla sürekli olarak bir etkileşim yaşar. Dış dünya nesnesini kendi içsel dünyasına çekerek ona farklı anlamlar yükler ve zihninde yeniden kurgular. Kurguladığı nesne, dış dünya nesnesinden görüntü ve anlam itibari ile farklıdır. Dış dünya nesnesinin kendine yüklenen anlamı nesnel, iç dünyaya ait olan “düş nesnesi” öznel bir özelliğe sahiptir.
Nesneler dünyasından esin duyarak dış dünya nesnelerini iç dünyasındaki deneyimler ve fantazyalarla buluşturup yeni anlamlar kazandıran sanatçı konumundaki özne, yaratma yetisi ile bunu dış dünyaya tekrardan yansıtma çabası içerisine girmektedir. Sanatçı özne, zihinsel kurmacasını sanat eseri olarak doğaya yansıtmaktadır. Onun, nesneye içsel dünyasında yüklediği özgün anlam ve yorumlamalar sayesinde yaratım aşamasında ortaya koyduğu eserler, doğanın nesneye yüklediği anlamdan ve imajdan farklı bir boyuta taşınması bakımından sanatta biriciklik niteliği taşımaktadır.
Özne, doğada bulunan varlıkları, bilinçaltına ittiği gizil duygular aracılığıyla iç dünyasında yeni anlamlara ulaştırır. Bu evrede devreye giren bilinçaltı ve içgüdüsel dürtüler, yaratım sürecini doğrudan doğruya etkilemektedir. Bilinçaltının sanat eserleri üzerindeki etkisinin sorgulanması anlamında Freud’un psikodinamik kuramı ele alınarak, sanatçının sanat eserinde kullandığı imgelerin ardındaki dinamik güçler ve sanat eserlerine yansıtılan bilinçaltı fenomenler irdelenmiştir. Bunun sonucu olarak, sanatçıların sanat eserlerinde kullandığı imgelerin bir rastlantı sonucu oluşmadığı gerçeği ele alınmış, imgelerin ardındaki gücün bilinçaltı etkilere bağlı olduğu kanısına ulaşılmıştır. Dış dünyanın nesne gerçekliği ile sanatçıya dair iç dünya gerçekliği arasındaki farklılıkları içerisinde barındıran sanat imgesi, sanat eserlerinde varlığını sürdürerek sanatçıya dair bilinçaltı etkiler ve gizil duygular taşımaktadır. Böylece sanat eserleri, sanatçının bilinçaltındaki duygularını gün yüzüne çıkarması bakımından estetiksel yönü haricinde psikolojik açıdan da önemli bir yere sahiptir.
Anahtar Kelimeler: Özne-Nesne İlişkisi, Psikodinamik Yaklaşım, Bilinçaltı, Yaratma Süreci, İmge.

Bu kitabın, basım, yayın ve satış hakları Akademisyen Kitabevi A.Ş.'ne aittir. Anılan kuruluşun izni alınmadan kitabın tümü ya da bölümleri mekanik, elektronik, fotokopi, manyetik kağıt ve/veya başka yöntemlerle çoğaltılamaz, basılamaz, dağıtılamaz. Tablo, şekil ve grafikler izin alınmadan, ticari amaçlı kullanılamaz. Bu kitap T.C. Kültür Bakanlığı bandrolü ile satılmaktadır.

LED is abbreviation of Light Emitting Diode in English. LED lighting applications become an essential part of lighting designs in which visual arts come to forefront. LED systems, which gain an important role with multicolor options in lighting applications, draw attention with its long-lasting, durable, and efficient features. Because of that, it provides opportunity to perform designer's creative ideas easily in indoor and outdoor lighting. LED lighting applications can be seen in shopping malls, stores, hotels, plazas, and conference centers. Moreover, LED systems are more preferred than standard lighting applications in such places like art galleries, museums, historical artifacts, etc. where visually stands out. Because LED lighting applications do not contain UV and IR light, they do not damage the objects in the lighting a field. Thus, they become an ideal solution for lighting designs that have visual richness. In this research, efficiencies of LEDs, which are used in indoor and outdoor lighting, compared to other lighting systems and effects on visual arts. Özet LED, İngilizcede " Light Emitting Diode " kelimelerinin baş harflerinin bir araya gelmiş halidir ve ışık yayan diyot anlamına gelir. LED aydınlatma uygulamaları, görsel sanatın ön plana çıktığı aydınlatma tasarımlarının vazgeçilmez bir parçası hâline gelmektedir. Birden fazla renk seçenekleri ile aydınlatma uygulamalarında önemli yer edinmiş LED'lerin, uzun ömürlü, dayanıklı ve verimlerinin yüksek olması dikkat çekicidir. Bundan dolayıdır ki, tasarımcılara iç ve dış mekân aydınlatmalarında, yaratıcı fikirlerini kolayca gerçekleştirebilme olanağı sağlamaktadır. Alışveriş merkezleri, mağazalar, oteller, iş merkezleri, plazalar ve konferans salonları gibi