Güç Ve Iktidar

Francis Bacon (1561-1626), felsefede modernlik ruhunun ilk temsilcilerindendir. Felsefesi birçok bakımdan yetersiz olmasına rağmen, modern tümevarım yönteminin kurucusu ve bilimsel prosedürü mantıksal sistematikleştirmenin öncüsüdür.  Bacon, modern dünyanın bilim üzerine inşa edileceğini düşünüyordu. Bu nedenle de eski bilgi ve bilgeliğe, skolastisizme, Platonik ve Aristotelesçi geleneklerin tamamına büyük bir savaş açmıştı. O, öncelikle doğaya ilişkin bilimsel bilgiye giden yolu kapatan idolleri, zihnin yanlış düşünce kalıplarıyla önyargılarını ortadan kaldırmaya çalışmıştır. Sonrasında ise, deneysel yöntemin savunuculuğunu yapmıştır. Bacon, pozitivizmin, bilimciliğin ve bunlarla birlikte ütopyacılığın da ilk büyük temsilcilerindendir.

Gücü anlamak ve idare etmek ve günümüze ne şekilde ayak uydurduğunu anlamak için gücü etkileyen faktörlerin, uluslararası sisteme uygun titizlikle araştırılması gerekmektedir. Gücü etkileyen faktörlerin ne kadar çok ve etkili olduğu yapılan araştırmalar sonucu net bir şekilde görülmüştür, bununla birlikte bir çok güç türü ortaya çıkmıştır. Güç unsurlarını geniş bir çerçevede ele almak, devletlerin politik amaçlarla kullandığı yöntemleri anlamamıza daha iyi yardımcı olacaktır. Bu araştırmada güç türlerini, unsurlarını ve etkileyen faktörleri ele alıp, bu türlerden yumuşak güç türüne eğilim göstereceğiz. Devlet ilişkilerinde genellikle sert güç kullanımını görmekteyiz. Sert güç, genellikle zorlama veya tehditten oluşmaktadır. İlk çağlardan beri kullanılan bu güç türü, istediğini almak isteyen aktörlerin başvurduğu yolların başında gelmektedir. Zamanla uluslararası sistemdeki güç anlayışının değişmesi ve sert gücün yarattığı sorunlar, aktörleri yeni bir güç arayışına itmiştir. Yumuşak güç, sert gücün sorunlarını ortaya çıkarmadan aktörlerin istediklerini alabilme kabiliyetinin oluşturulduğu güç türüdür. Yumuşak güç kaynağını bulunduğu bölgenin kültürü, siyasi değerleri ve dış politikalarından alır.
Yumuşak gücü en yoğun şekilde etkileyen faktörlerden biri medyadır. Bu güç türünün en büyük yardımcısı reklamdır. Yani gücü uygulayan aktör, kendisinin iyi yönlerini lanse etmek isteyecektir. Bunu tanıtım yoluyla sağlamaktadır. Ne kadar etkili ve sistemli olursa, o kadar iyi sonuçlar alabilmesi mümkündür. Aktörlerin istediğini elde edebilmesi adına, yumuşak gücün argümanlarını geliştirmesi ve farklı argümanlara başvurması kaçınılmazdır. Medyanın bir kolu olan sinema, yumuşak gücün geliştirilmesi konusuna büyük katkı sağlamaktadır. Sinema sektörünü geliştiren ve iyi bir şekilde dünyaya sergileyen devletler, yumuşak gücü uygulama konusunda diğer devletlerden bir adım öndedirler. Yumuşak güç ve sinema arasındaki ilişki, birbirlerini besleyerek büyüyen bir yapıya sahiptir. Bu çalışmada bu ikilinin devletler üzerindeki etkilerini araştıracağız. Günümüz dünyasında sinemanın politikaya etkilerini açıkça görmekteyiz. Bu çerçevede yumuşak gücü ve sinemayı politika üzerinden incelemek, devletlerin birbirleri üzerindeki etkilerine farklı bir bakış açısından yorumlamaya yardımcı olacaktır.

Süreci harici olarak oluşmuş aktörlerin davranışsal etkileşim dinamiklerine indirgeyen gerçekçilik sorunsalı sistemik kuramların kapsamını belirler. Bu tarz bir mantıkla liberaller, yeni-gerçekçilerin savunduğu anarşik yapının nedensel güçlerini kabul ederler fakat haricen var olan öz-yardım sisteminde bile sürecin işbirlikçi davranışlar doğurabileceğini savunarak retorikte güçlü bir sav kazanırlar.

Siyaset bir güç kullanımı neticesinde ortaya çıkar. Gücün kullanımından veya kullanılma potansiyelinden otorite meydana gelir. Güç ve otoritenin sürdürülebilmesi için de meşruiyete ihtiyaç vardır. Siyaset felsefesi açısından güç, otorite ve meşruiyet kavramları önemli tartışma konuları arasındadır. Toplumda güç dağılımı nasıl meydana gelmiştir? Güç bir elit ve yönetici sınıfın elinde mi temerküz etmiştir, yoksa toplumda çeşitli sınıflar arasında homojen mi dağılmıştır? Toplumda gücün kullanımı, tahakküm ve kontrol nasıl ortaya çıkar? Halkın siyasal sisteme uyum, katılım ve itaat göstermesi gücün kullanımının neticesi midir, yoksa gönüllülük esasına göre mi oluşmaktadır? Gücü otorite yapan ve meşruiyet sağlayan unsurlar nelerdir? Bu ve benzeri sorular siyaset bilimi ve siyaset felsefesinin cevabını aradığı ve tartıştığı konulardır.

Yirminci yüzyıl sonrasında özne olarak sanatçı, kendi var oluş gücünü sanatsal yaratım ve üretimleriyle ilişkilendirmiş, yaşama dair varlık sorunsallarını bu düşünüş üzerinde oluşturmuştur. Sanatın ne olduğu ve sanatçının kim olduğu elbette çokça tartışılmış ve yorumlanmıştır. Ancak bu sorguların bir ucunun hatırlayış edimi oluşu (yani bilişsel oluşu), bu konu hakkında birçok düşünürü sanat ve bellek ilişkisine vardırmıştır. Bu bağlamda en ilksel biçimiyle insanın iz bırakışından başlayan ve sanat yapmaya evrilen süreç, insanlığa dair bir bellek yoklaması olarak irdelenebilir. Böyle bir yaklaşımla da sanatçıyı, yaşamı tarihin satır aralarına kaydeden bir vakanüvis olarak görmek doğru bir yaklaşım olacaktır. İnsanlık tarihinin dilsiz kaydedilmiş izi sürülebilir bu kayıtları, zamansız bir şekilde duyumsanabilmektedir. İnsana dair bu duyumlar, kuşkusuz özneler arası bir etkileşim sonucu belirmiştir. Dilin bile ötesine geçen bu duyum, tam bir özgürleşme alanı olarak sanatçının etkinlikleri ve eserlerinde belirir. Böyle bir düşünme tarzıyla sanat olgusu da öznenin sanatla etkileşimi arasında sorgulanmalıdır. Bu etkileşimler, güç ve anafilaksi kavramlarıyla ilişkilendirilmiş, bu tezde ileri sürülecek iddiaların ve kavramların çatılarında ya da köklerinde aranmıştır. Bu tezin araştırma konusu olarak, güç ve anafilaksi arasındaki benzerlik ve farklılıkların araştırılması tercih edilmiş, bu iki kavramın özellikle resim sanatındaki örnekleri üzerinden ortaya konan sav ispatlanmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda sanatçıların üretimlerinde bu iki kavramın izleri aranarak sanat tarihindeki cevaplar bulunmaya çalışılmıştır.

Foucault, iktidarı ve iktidar ilişkilerini toplumsal yapının belirlendiği önemli düzenlemeler olarak görmektedir. O’na göre iktidar yalnızca devlet ve halklar arasında değil daha özelde bireyler üzerinde etkili olan bir yapıya sahiptir. İktidarın alanını ikili ilişkilere kadar daraltan hatta bireyin kendi bedeninde dahi arayabileceği bir güç olarak değerlendiren Foucault, bu gücün bilgiyle devamlı kılınabileceğini ifade etmektedir. Günümüzde teknolojik ilerlemenin bir sonucu olarak ise bu bilgilerin kullanım alanlarını sorgulamanın önemli bir yerde durduğunu savunmaktadır. Bilim ve teknoloji gibi önemli gelişmeler geçmişten günümüze iktidarı elinde bulunduranlar tarafından yerini sabitleştirmeye yarayan araçlar olarak değerlendirilmiştir. Bu dolayımda da ileri teknolojinin toplumlar ve bireyler üzerindeki etkilerini sorgulayan Black Mirror televizyon serisi, temelde teknolojinin topluma kazandırmış olduğu kolaylıkların sonuçları üzerine yeniden düşünülmesini sağlayan önemli bir yapımdır.
Bu çalışmada özellikle teknolojinin eriştiği gelişme üzerinden iktidar alanlarını irdeleyen ‘Arkangel’ adlı bölüm, Foucault’nun özne, bilgi, gözetleme, denetleme ve disipline etme kavramları üzerinden incelenecektir. Ancak öncesinde Foucault’nun iktidar olgusu kuramsal bağlamda ele alınacak olup ele alınan bilgiler doğrultusunda ilgili bölüm analiz edilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Foucault, İktidar, Gözetim, Denetim, Black Mirror, Arkangel

LOOKING ON THE MICHEL FOUCAULT’S POWER AND SUBJECT CONCEPTUALISATION OVER THE SURVEILLANCE QUESTION: BLACK MIRROR - ARKANGEL
ABSTRACT
Foucault regards power and power relations as important arrangements in which the social structure is determined. According to him, power, not only between the state and its people, but more specifically has a structure on individuals. Foucault, who considers the field of power as a convergence to the bilateral relations and even as a power that the individual can search even in his own body, states that this power can be sustained by knowledge. Today, as a result of technological progress, it is argued that questioning the usage areas of this information is in an important place. Significant development such as science and technology have also been considered as tools to stabilize the position of those in power from the past to the present. In this context, the Black Mirror television series, which questions the effects of advanced technology on societies and individuals, is an important production that provides a rethinking of the results of the conveniences that technology has brought to society.
In this study, the episode ’Arkangel’, which particularly examines the areas of power through the development of technology, will be examined through the concepts of Foucault's subjectivity, knowledge, surveillance, supervisionand discipline. First, Foucault's concept of powerwill be discussed in the theoretical context and the relevant episode will be analyzed in accordance with the information discussed.
Key Words: Foucault, Power, Surveillance, Supervision, Black Mirror, Arkangel

Yaşantımızın ayrılmaz bir parçası haline gelen teknolojinin tarihte görülmemiş bir ivme kazandığı günümüzde, insanlık tarihinin bugün ulaştığı noktaya gelmesinde incelenmesi gereken konuların başında, belki de onun ürettiği yeni bir yaşam alanı olarak siber uzay gelmektedir. Bilişim devriminin insanlığı getirdiği çağın daha önceki çağlarla arasındaki farklılıkların ve benzerliklerin analiz edilmesi ve durumunun ve geleceğinin değerlendirilmesi sosyal bilimcilerin önünde duran temel konulardan biridir. Fikirleri ve eserleriyle çağımıza ışık tutan düşünürlerden Michel Foucault " nun bilgi-iktidar bütünleşmesi sorunsalına söylemler temelinde getirdiği yaklaşım, kuşkusuz sosyal bilimlerin ve insanlığın tarihinde iktidar ve doğal olarak özgürlük sorunsalının analiz edilmesi açısından bir dönüm noktası niteliğindedir. Bu noktada, insanlık için " yeni bir dünya " konumunda bulunan siber uzayın söylem-bilgi-iktidar sorunsalı temelinde değerlendirilmesi ve bu bağlamda, bünyesindeki avantaj, dezavantajların, önündeki engellerin, fırsatların ve tehditlerin analiz edilmesi gerekliliğinin bulunduğunu düşünmekteyiz.

Toplumsal kanaatler, gündelik yaşamın şekillenmesi ve toplumun kontrol al-tında tutulabilmesi açısından egemen güç için hayati bir öneme sahiptir. Ken-di egemenliğinin devamını sağlamak ve ideolojisini yeniden üretebilmesi için siyasi erk ile medya arasında sıkı bir ilişkinin ortaya çıkmasına neden olmak-tadır. Bu bakımından egemen olanın çıkarı doğrultusunda kanaatler kontrol edilmekte ve kullanılmaktadır. Bu çalışmada, egemen gücün toplumu kontrol altında tutulabilmesi ve medya üzerindeki etkisini anlamak açısından Bour-dieu'nün ortaya koymuş olduğu "doxa" ve "doksozoflar" kavramları ele alı-nacaktır. Bu kapsamda doksozof olarak tanımlanan kişilerin birçok konuda sığ bir bilgi birikimine sahip olmalarına rağmen kanaatleri yeniden üreterek ve bu üretilen kanaatlerin siyasal erkin isteği üzerine ana medya ve yeni medya kanalları aracılığıyla yeniden kurgulayarak nasıl yeni toplumsal pratikler oluş-turdukları incelenecektir. Siyasi erkin söylemlerini doksozoflar sayesinde meş-rulaştırıp, topluma ulaştırmayı hedefleyen medya, egemen güçle arasındaki ilişkisini kendi çıkarları doğrultusunda korumayı hedefler. Bu durumda medya-nın doksozoflar aracılığıyla topluma taşıdığı kanaatlerin ne kadar toplum yara-rına olduğu sorgulanması gereken bir konudur.

Türkiye’de gerçekleşen sivil-itaatsizlik eylemlerinden biri olan “Cumartesi Anneleri” eyleminin 1997 yılında, Türkiye basınında, sağ basını temsilen Hürriyet, Türkiye ve Yeni Şafak gazetelerinde, sol basını temsilen de Cumhuriyet ve Emek gazetelerinde, bir gösteri haberi olarak nasıl sunulduğu bu araştırmanın sorunsalıdır. Çalışmada yöntem olarak eleştirel söylem analizi kullanılmıştır. Analiz kategorileri, haberlerin aktörleri ve haberlerde öne çıkan temalar, kelime tercihleri, sentaktik tercihler, tırnaklı alıntılar ve aşırı kelime vurgularıdır. Bu çalışmada “Cumartesi Anneleri” eylemlerinin Yeni Şafak gazetesinde hiç temsil edilmediği, Cumhuriyet ve Emek gazetelerinde kurulan söylemin ise güçsüzlerin, yani “Cumartesi Anneleri”nin söylemiyle kapandığı bulgulanmıştır. Cumhuriyet ve Emek gazetelerinin söylemlerinde kurulan güçsüzün temsiliyetinin, hem muhalif basının önemi ve yaşatılması hem de Türkiye’de diğer güçsüz kesimlerin basında nasıl temsil edildiğini gündeme getirmesi açısından önemli bulunmuştur.

Bu çalışmada ‘doğu’ ve ‘batı’, kavramlar dünyasının iki farklı maddi (tarihsel ve sosyo-ekonomik) altyapısını temsil eden bağlam olarak yeniden içeriklendirilmekte ve değerlendirilmektedir. Hiyerarşik, sınıflı dışlayıcı ‘batılı’ yapılanmanın bilgi/bilim sosyolojisi açısından en önemli sonucu, bilginin iktidar ve güç konumlarıyla örtüşen parçalı/sınıflı özelliğidir. Yine aynı sosyo-ekonomik temel üzerinde anlam kazanan bir başka sonuç, ‘batılı bilgi’nin kendisini sürekli yeniden üretme eğiliminde olan ‘metafizik’ niteliği ile bağlantılıdır: Teori ile pratik arasındaki bir türlü kapatılamayan ve bir metafizik bağlantısızlığa varan açıklık bu tarihsel/habitual çerçeveyle bağlantılı olarak anlam kazanmaktadır. Sonuç olarak bu çalışma, ‘doğulu’ özelliklerin küresel düzeyde egemenliğinin artmasının yaratacağı olumlu sonuçlardan birinin, bir kısır döngü halinde sürekli yeniden üretilen ‘batılı’ ‘metafizik’ düşünme tarz ve pratiklerinin aşılması ve bütüncül paradigmatik metodolojilere ve sentezlere geçiş olacağını öngörmektedir.

This study aims to investigate the domination perception of the teachers working in public schools and private schools which develops during their work experiences. The study is designed in phenomenological pattern. Data were collected using semi-structured interview technique which is commonly used in phenomenological pattern. The study group was gathered with maximum variation sampling of the purposive sampling methods. Within this context, depth interviews were made with 12 teachers which exhibit differences in terms of age, gender, branch, working duration variations at different stages of public schools and private schools. The data obtained were analyzed using descriptive analysis method. According to this; it is revealed that the behaviors perceived as domination showed up during the performance of organizational activities mainly by directors and that the reasons of domination and its impact on teachers were largely similar. It is understood that domination was felt more severely in relatively new directors in public schools, and in private schools without a corporate identity, and that domination in private schools affected the teachers as much to lead them to resign and to cause some psychosomatic disorders. In addition to this, directors considered to dominate were seen to care about the admiration of their superiors and the corporate profitability rather than educational purposes of the organization. It is understood that for directors to adopt a participative management mentality and to have conflict resolution ability, autonomous decision-making ability and the ability of versatile operation of communication networks are very important to ensure productivity and satisfaction of the teacher in educational organizations

Bazılarının diğerlerinden daha fazla güce sahip olduğu olgusu ebeveyn-çocuk, işveren-işçi, ev sahibi-kiracı, öğretmen-öğrenci ilişkilerinde olduğu gibi insanın varoluşuyla birlikte yüzleştiği temel gerçekliklerden biridir.
Tek bir renk gibi gördüğümüz güç; görmeye odaklandığımızda baktığımız yer ve zamana bağlı olarak da değişen ışık spektrumu gibidir.
Güç aynı zamanda; zaman, mekân ve bakış açımıza göre farklı anlamlar edinen tanımlanması zor bir gerçekliğin zihindeki anlık tezahürü gibidir.
Çalışmada güç kavramı uluslararası ilişkiler ve siyaset bilimi perpektifinde; gücün boyutları, gücün üç yüzü, güç ilişkisinin öğeleri ve güç ilişkisinin özellikleri, güç ilişkisinin aktörleri, gücün türleri, yapısal güç, ilişkisel güç, kapasitif güç, gücün dönüşüm durumu, uluslararası ilişkiler teorilerinde güç başlıkları altında tümevarımsal bir metodla ele alınmıştır. Çalışmada ayrıca milli / ulusal güç unsurları olan askeri güç, ekonomik güç, siyasi güç, coğrafi güç, demografik güç, psiko-sosyal ve kültürel güç, bilimsel ve teknolojik güç; sert güç, yumuşak güç ve akıllı güç kavramları ile etki temelli yumuşak ve sert güç; hegemonya ve hegemonik güç; aktif ve potansiyel güç,  realizm ve realist güç tanımlaması, neorealizm ve neorealist güç tanımlaması, liberalizm/idealizm ve liberal güç tanımlaması, neoliberalizm ve neoliberal güç tanımlaması, inşacılılık (konstrüktivizm) ve inşacı güç tanımlaması gibi temel tartışma alanlarına yer verilmiştir.

ÖZET
Toplumsal evrimleşmenin en önemli kırılma noktalarından olan kentleşme genelde uygarlık ile özdeşleştirilir. Uygarlığın çok hızlı ilerlemesi beraberinde birçok sorunu da getirmiştir. Kentleşme ile başlatılan uygarlığın da ilerledikçe tahripkar belirtilerini gizlemek, örtmek için de iktidar alanını genişlettiği, yaydığı görülür. Bir şekilde yanlış bilinç ve yanlış gereksinimi manipülasyonla sağlayıp kendi aldatıcı görünümlerini oluşturmuşlardır.

Elbette ki kentsel devrimden önce de var olan iktidar mekanlarının olduğu, kendi yayılış alanlarını oluşturduğu söylenebilir. Tarihsel süreç içersinde iktidarın mekandaki görünürlükleri daha dolaysız ve açık olduğu için bunu daha net görmek mümkündür. Modernliğin dinamizmi ile birlikte iletişim, ulaşım teknolojilerinin gelişmesiyle değişen, dönüşen kentsel mekanda karakter değiştiren iktidarda günümüzde kendisini “yaşam alanı” şeklinde alışveriş merkezleri olarak yaşamsallaştırmıştır. Bu aldatıcı görünümle hem her tarafa yayılmış hem de girdiği krizden çıkma reçetesi olarak kendini sunmuştur.

İstanbul’daki alışveriş merkezlerinin kamusal hayat alanı olarak sunulması da bu anlamda değerlendirilebilir.

Anahtar kelimeler: ilerleme, uygarlık, iktidar, alışveriş merkezleri



İİ




ABSTRACT

Being one of the breaking points of the socialized evolution, urbanization is generally identified with civilization. The rapid progress of civilization results in many problems as well. Originated from urbanization and as progressed, civilization has extended its capacity in order to cover and hide its destructive symptoms. It has also formed its own deceptive appearance providing the improper conscious and requirement with manipulation.

By all means, it can be said that civilization has also made its own expanding areas and the capability areas existed before the urbanization evolution. It is more likely to see the visibility of capacity within the area in the historical period obviously and indirectly. In addition to the dynamism of the modernisim, the development of communication and transportation technology, character-converted capacity has vitalized themselves as the shopping malls in the form of live space in the developed and transformed urbanized location today. Within this deceptive respect, it has both extended to broad areas and been presented as the prescription to getr id of crisis the civilization is into.

Thus, this can be evaluated within the respect of the fact that the shopping malls in Istanbul have been presented as the public living space.


Key Words: Advance, civilization, power, shopping malls

Uzun yıllardır istikrarın sağlanamadığı ve gelecek 30 yılda dahi dünyanın en radikal jeopolitik kayma ve kopmalarının olacağı öngörülen bir bölgedir Ortadoğu. Bölgedeki terör örgütlerinden kurtulmayı bir türlü başaramayan, başarmak için çaba sarf etmeyen üstüne diğer dış devletlerin kendi üstlerinde oynadıkları oyunları sadece seyretmekle yetinen bir bölgedir.
Amerika’nın Irak’tan çekilmesiyle birlikte Irak merkezli olarak bölgedeki gerginlik tırmanış gösterdi. Ayrıca bölgedeki otorite yoksunluğunu fırsat bilen terör örgütleri aktivitelerini bu bölgelerde yoğunlaştırmışlardır.

Yerin ve suyun üstü, yüzeyi ve altı mahlûkatın yaşadığı ve yaşamalarının sürekli birbiriyle karşılaştığı ve kesiştiği mekânlardır. Bir an için kendilerine verilen isimlerden bağımsız düşünürsek, bu mekânları sürekli kat edenlere “yaşayanlar” diyebiliriz. Ne var ki düşünce tarihi içinde insanın akıl, mantık ve dil gibi nitelikleri kendine has kılarak, sınıflandırıcı bir jestle yaşayanların geri kalanına yönelmesi, en genel anlamıyla yaşayanların “insan, hayvan ve bitki” olarak üç parça halinde düşünülmesine yol açmıştır. Bitki ve hayvanların “insanlar” tarafından sınıflandırılması ve bilinme biçimleri farklılık göstermiştir.
Genel anlamda bu türden bir sınıflandırma üzerine muhtemelen yakın tarihli en önemli felsefi çalışmalardan biri Michel Foucault’nun Kelimeler ve Şeyler’idir. Henüz daha Önsöz’de, Foucault kitabın doğum yerini Jorge Luis Borges’in “John Wilkins’in Analitik Dili” adlı metnine atıfla bir gülüşe dikkat çeker. Bu gülüş Borges’in zikrettiği bir Çin Ansiklopedisi’nin hayvanları sınıflandırma biçiminedir. Bu kitapta hayvanlar, imparatora ait olanlar, içi saman doldurulmuş olanlar, evciller, süt domuzları, denizkızları, masalsılar, başıboş köpekler… testiyi kırmış olanlar, uzaktan sineğe benzeyenler gibi kategorilere ayrılır. Foucault bu sınıflandırmada birbirine uygun olmayan şeylerin yan yana getirilmesinden “daha beter bir düzensizlik” olduğunu düşünmektedir: “Şeyler burada öylesine farklı yerlere ‘yatırılmış’, ‘konulmuş’, ‘yerleştirilmiş’lerdir ki, onları kabul edecek bir mekân bulmak, onların her birinin altında ortak bir yer tanımlamak olanaksız hale gelmiştir.”
Bu çalışma Borges’in kendine has sınıflandırmasından biri olan “imparatora ait” olan hayvanlardan yola çıkacaktır. Dolayısıyla siyasetin bir parçası olarak hayvanları düşünmenin tarihine odaklanılacaktır. Çalışma iki ayrı düzlemde işleyecektir. Bunlardan ilki kimi dönemlerde diplomatik ilişkilerde bir armağan olarak hayvan, ikincisi yöneticinin gücünün temsili açısından kendine ait olan hayvanları sergilediği bahçeler olacaktır. Hayvanın siyasi ilişkiler bağlamında bedeni, sergilendiği alanlar olarak ise bahçeler ele alınacağından makale, disiplinler arası bir literatür içermekle beraber siyaset, dil, mekan ve hayvan çalışmalarının kesişme noktasında konumlanmaktadır. Mekansal anlamda örneklem alanı olarak İstanbul’da bulunan Yıldız Parkı ele alınacaktır. Yıldız Parkı,  Sultan Abdülhamit döneminde çeşitli hayvanlara ev sahipliği yapmıştır. Döneme ait görseller üzerinden hayvan ve siyasetin kesişme noktaları ele alınacaktır. Çalışmanın somutlaşması açısından; mekansal olarak görsel materyallerden, dil ve söylem açısından ise siyasi olarak seçilen hayvan temsilleri ve imparator ile bütünleşen hayvan fikrinden yola çıkılacaktır.
Anahtar kelimeler: siyaset, hayvan, dil, bahçe, sınıflandırma, hayvanat bahçesi, yönetici, sergileme