Hermeneutik

Özet. Bu metin felsefede otorite ve gelenek arasındaki ilişkinin değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Ancak bu ilişkinin belirgin kılınması için otoritenin ve geleneğin kurucu unsurlarının değerlendirilmesi gerekir. Bu çerçeve içerisinde iki temel unsur karşımıza çıkmaktadır; ilkin bir gelenek kurmak için gerekli olan süreci bize sağlayacak tanıma, eleştiri ve anımsama tarihi olarak felsefe tarihi ve ikinci olarak, bu etkinlikleri olanaklı kılacak anlama ilişkisini yaratan dilin konumu. Her iki konu, metin içerisinde hem hermeneutik bir sorun olarak, hem de Türkiye'de bir gelenek oluşturmak bakımından ele alınmaktadır.
Abstract. This article aims to investigate the relation of authority and tradition in philosophy.To understand this relation, the constitutive elements of authority and tradition first need to be clarified. In such a frame we are confronted with two major
elements: first, the history of philosophy as the history of recognition, criticism
and recollection, and second, the locus of language which gives possibility to those acts. This text discusses the hermeneutic aspects of these topics as well as their
contribution to the constitution of a philosophical tradition in Turkey.

Der Ethik geht es im Allgemeinen um ein Verständnis rechten Handelns. Gesucht werden Regeln, die Entscheidungshilfen leisten für das Tun und Handeln von Menschen. Dementsprechend handelt die Ethik nicht mehr von der Darstellung eines bestimmten Ethos, sondern von einer Methode des ethischen Urteils. Eine solche Methode setzt aber immer schon eine bestimmte Wahrnehmung etlichen Urteilens voraus. Meine Überlegungen hingegen zielen darauf, vor der Frage nach dem Handeln die Frage nach der der Wahrnehmung zugrundeliegenden Wirklichkeit zu berücksichtigen. Mein Anliegen beurteilt also weniger die Handlungen von menschen. Vielmehr geht es mir um eine Hermeneutik der Wahrnehmung, die de Handlungen als Weltbild zugrunde liegt und sich als Perspektive eines jeden Menschen zeigt. Die eigene Perspektive ist uns allerdings sprachlich nicht vollständig zugänglich. Die Sprache ist lediglich ein Hilfsmittel, um einzelne Aspekte unseres Weltbildes zu beschreiben. Die hier vertretene These ist deshalb, dass der Ort der Rationalität der Leib ist: als wahrnehmendes Subjekt handeln wir innerhalb eines erlernten Weltbildes. Das Fundament des Weltbildes ist und rational nicht gegeben. Es zeigt sich in unseren Handlungen als Lebenswelt. Damit wird die Frage nach der Wahrnehmung der Wirklichkeit, in der wir handeln, zur eigentlichen ethischen Grundfrage.

Hans-Georg Gadamers Werk Wahrheit und Methode (1990 [1960]) gilt als das wichtigste Werk der Hermeneutik im 20. Jahrhundert. Die Daseinsanalyse als Psychotherapie hingegen entstand aus der Verschmelzung der Psychoanalyse Sigmund Freuds und der Daseinsanalytik Martin Heideggers. Vor diesem Hintergrund geht der Aufsatz der Frage nach, ob auch das philosophische Werk des bedeutendsten Heideggerschülers, Hans-Georg Gadamer, sich für die daseinsanalytische Psychotherapie fruchtbar machen lässt. Im Rahmen des Aufsatzes werden daher im ersten Teil die Grundzüge der gadamerschen philosophischen Hermeneutik vorgestellt und im zweiten Teil ihre Bedeutung für die daseinsanalytische Psychotherapie exploriert.

Nichtgegenständliche Werke sind seit bald hundert Jahren Teil der europäischen Kunst. Trotz dieser langen Geschichte hat sich kein Modell zu ihrer Interpretation entwickelt. Dies erstaunt umso mehr, als sich zahlreiche Philosophen mit Kunst, ihren Wirkungsweisen und den Bedingungen ihrer Rezeption beschäftigen.Die vorliegende Untersuchung wird von der durch diese Situation ausgelösten Frage geleitet, ob und wie sich philosophische Aussagen zur Kunst mit kunsthistorischen Sichtweisen verbinden und für die Rezeption nichtgegenständlicher Kunst fruchtbar machen lassen. Sie basiert auf der Analyse von Positionen des kunsthistorischen Kanons sowie auf der Untersuchung fünf philosophisch-ästhetischer Theorien essentialistischer und antiessentialistischer Art. Aufgrund dieses hermeneutischen Prozesses wird eine Systematik der Bildbefragung entwickelt, die sich als Interpretationsansatz insbesondere für nicht gegenstandsbezogenere Werke eignet.Zahlreiche Abbildungen, die Bestandteil des Dis...

Die drei Chicagoerklärungen zur biblischen Irrtumslosigkeit, Hermeneutik und Anwendung

Warum waschen wir uns nicht gegenseitig die Füße, obwohl Jesus Petrus doch den Befehl zum Füßewaschen gegeben hat? Sind die Worte, die die Bibel aus dem Munde Satans berichtet, auch ‚Gottes Wort‘? Hat der Teufel bei der Versuchung Jesu die Bibel nicht gerade wörtlich und trotzdem falsch verstanden, als er Jesus aufforderte, von der Tempelzinne zu springen? Sind alttestamentliche Gebote, die wir nicht mehr praktizieren, immer noch Gottes Wort? Ist es denn nicht möglich, nur an Gott zu glauben, ohne daß die Bibel zwischen Gott und dem Menschen steht? Was bedeutet eigentlich Bibeltreue?

In comparing the patterns of violence committed by Alcibiades in the works of Thucydides, Plutarch, and Xenophon, significant differences emerge in the focus of the three authors and can be represented visually by "Eris. The Hamburg Information System on the Representation of Greek and Roman Violence." The fact that the interpretation of graphic findings-that is, second-order categories-nevertheless leads to highly plausible results demonstrates that this proof of concept was successful. The plausible results also suggest that, by using Eris, we will find previously undiscovered patterns of violence in the investigation of the big data of ancient texts. Graphs will thus serve as sources of inspiration that will open up new questions that have not yet entered our thinking due to the vast volumes of data.

İnsan yaşamının her noktasında aralıksız bir yorum etkinliği göze çarpar. Öyle ki, ilk insandan günümüze değin birçok formda karşımıza çıkan yorumlama dürtüsü, içine fırlatıldığımız dünyayı anlamlandırmak-konumlandırmak için oldukça önemlidir. Anne karnından başladığımız etkileşim sürecinin bir sonraki basamağı olan yorumlama, etraftakileri kendimizce algılamamızı sağlar. Böylelikle duyularımız yoluyla tecrübe ettiğimiz şeyler bizi yorumun kendisine ulaştırır. Yorumlayarak aitleştirdiğimiz bilgi, bir kod gibi yazılarak kişiye ait bir şey haline gelir.

Yorumlama dürtüsü ile minörden majöre kazanılmış tüm bilgiler kişilerin hayatta kalması için gerekli manevraları geliştirmesine olanak sağlar. Bu bağlamda, ilkel insanlardan gelişmiş sistemlere kadar karşımıza çıkan her durum bu yorumlama sürecinin bir parçasıdır.  Yaşamın her boyutunu bu denli etkilemiş olan yorum-lama (özellikle felsefe için) önemli bir konu başlığı olmuştur. Hermeneutik adıyla bilimsel boyutlarda karşımıza çıkan bu yorum geleneği, Platon’dan (Immanuel) Kant, (Friedrich) Schleirmacher, (Wilhelm) Dilthey, (Martin) Heidegger’e, (Umberto) Eco’dan (Susan) Sontag’a kadar birçok düşünürün çalıştığı bir konu olmuştur.

Yorumlama edimi sanatçı-alımlayıcı arasındaki ilişkiyle de iç içedir. Sanatçı kendi dağarcığında kodlamış olduğu şeylerin bir toplamını sanat yoluyla seyircisiyle buluşturur. Yani, biriktirdiği şeyleri çeşitli formlarda sanat nesnesine dönüştürür ve alımlayıcıyı kendi iç sürecine dâhil eder. Sunulan bu birikim karşısında izleyicinin yapmış olduğu yorumlama ise bir başka süreci başlatır. Bu noktada sanatçı devreden çıkarak alımlayıcıyı sanat nesnesi ile baş başa bırakır. Alımlayıcının sanat nesnesine karşı yaptığı yorumun başlangıç noktasından ne kadar uzaklaşığı ise bir başka konuyu gün yüzüne çıkarır. Bu döngü yorumun yorumunun yorumu gibi bir şekle bürünür. Bu aşamada ise, bir sanat nesnesinin nasıl yorumlanması gerektiği? sorusu araştırmanın genel motivasyonunu oluşturmaktadır.

Bu araştırmanın merkez noktası olan yorum edimi, yapısı gereği bireyseldir. Bu bireysellik, herkese göre yeni anlamlar ve potansiyel anlam kaymaları yaratmatır. Özellikle enformasyon çağının getirdiği yeni koşullar her kişinin yorumuna açık platformlar oluşturmaktadır. ‘Her kafadan bir ses’ olarak betimleyebileceğimiz bu ortam, dikkate alınması gereken görüşleri yığın içinde bırakarak görünmez kılabilmektedir. Bir diğer yandan herkesin görüşünün yer aldığı bu yığın içinde sanatın geldiği son nokta da tartışmalıdır.  Sürekli tüketmek üzere güdülendiğimiz bu toplum düzeninde, aşırıya kaçan her türlü yorumdan sanat ve iç dinamikleri de nasibini almaktadır. Bilginin, yorumun, eleştirinin aşırı üretimi şeylerin içlerini hızlıca boşaltmakta, sanatı ve sanat yapıtını hiçleştirmektedir. Bu çalışmanın genel amacı da, mevcut yorum fazlalığından kaynaklanan durumun bir iç eleştirisini gerçekleştirmektir.

Hermeneutik, metodolojik bir problemden doğmuştur. Bu problem aynı zamanda anlama ve yorumlama sürecini içerir. Hermeneutik bu sürecin içerisinde ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla hermeneutiğin doğuşu Antik Yunan dönemine kadar götürülebilir. Hermeneutik en genel tanımıyla yorum bilimdir. İnsanın anlamaya yönelik gereksinimi aynı zamanda yorumlama ediminin doğmasının sebeplerindendir. Herhangi bir dilden söz edilebiliyorsa aynı zamanda anlamadan ve yorumlamadan söz ediliyor demektir.
Hermeneutiğin dil ve anlam ile olan ilişkisi, sanat ile olan ilişkisinde de görülmektedir. Sanatın hermeneutik ile olan ilişkisi benzerliğinin yanında işleyişleri üzerinden de kendini gösterir. Bu çalışmada “hermeneutiğin neliği” meselesinden sonra sanatın hermeneutik ile olan ilişkisi analiz edilmiştir. Sanat ve hermeneutiğin işleyiş biçimleri ve sınırları incelenmiş, sinema sanatının hermeneutik incelemesine doğru bir temel oluşturulmuştur.
Bu tezin konusu olan hermeneutik metodoloji bir sinema filminin yorumlanmasında kullanılmıştır. Uygulama nesnesi olan “2001: A Space Odyssey” adlı film, Ricoeur’un hermeneutik metodolojisi kapsamında incelenmiştir. Ayrıca film hermeneutiğinden söz etmenin imkânları, sanatın ve sinemanın kapsamında denenmiştir. Buna ek olarak, hermeneutiğin, sanatın ve sinemanın kavramsal olarak inşa edilmesinin aşamaları birbirleriyle ilişkilendirilmiştir. Bu ilişkilendirme sonucu bu üç kavramın birbirleriyle olan benzerlikleri konusunda teorik bir yaklaşım inşa edilmiştir.
Sonuç olarak hermeneutik metodoloji kullanılarak bir sinema filmi incelenmiş ve bunun uygulanabilirliği sınanmıştır. Ayrıca bu uygulamanın, film hermeneutiği konusunda ortaya koyacağı önermelerin ışığında, “2001: A Space Odyssey” filminin bizatihi hermeneutik bir film olduğu iddiası kanıtlanmaya çalışılacaktır.


Hermeneutics, was born from a methodological problem. This methodological problem also includes the process of understanding and interpreting. Hermeneutics has emerged in this process. Hence the birth of hermeneutics could be dated back to Ancient Greek era. Hermeneutics, in general terms is the science of understanding. Man’s need of understanding is the main reason of the birth of interpretation at the same time. If any language is being mentioned, it means that at the same time understanding and interpretation is mentioned.
Hermeneutics relationship with language and meaning, can also be seen in its relationship with art. The relationship of art with hermeneutics is manifested not only by its similarity but also by its functionality. In this study, the relationship between art and hermeneutics has analysed after the issue/question of "what is hermeneutics". The forms, functions and boundaries of art and hermeneutics is examined, and with this a basis towards hermeneutic examination of cinema art has been built.
Hermeneutic methodology which is the main topic of this thesis is used on interpretation of a movie. The movie/film "2001: A Space Odyssey", as the application object, was examined within Ricoeur's hermeneutic methodology. Also talking about the possibilities of movie hermeneutics, has been tried in the scope of cinema and art. In addition to this, the conceptual construction processes of hermeneutics, art and cinema has associated with each other. As a result of this association, a theoretical approach about the similarities of these three concepts has built.
As a result, a cinema film was examined using the hermeneutical methodology and its applicability was tested. In addition, this application will try to prove that the movie "2001: A Space Odyssey" is a hermeneutic film, in the light of the suggestions that the film hermeneutics would reveal.

Özet: Yorumlama, yorum bilgisi gibi anlamlar içeren hermeneutik, insan ürünü olan her türlü eseri anlamayı ve yorumlamayı ifade etmektedir. İnsan ürününü ele alan bu yöntemin bakışı da insana yönelik olacaktır. Temelinde insanı ve tarihselliği barındıran bu yöntem başta kutsal yazıların açıklanmasında kullanılmıştır. Dünyaya gelişinden itibaren varoluşunu sorgulamaya başlayan insanın anlam arayışı da yine hermeneutik bir yöntem olarak karşımıza çıkmaktadır. Zamansallığın ve tarihselliğin içerisinde ontolojik anlama üzerine temellendirilen hermeneutik yöntem, dil aracılığıyla yöntemini uygulamaktadır. Bu makale Heidegger'in ontolojik anlamasını ve fikirlerini onun doğrultusunda inşa eden Gadamer'in hermeneutik yönteme yaklaşımını ele alacaktır. Anahtar Kelimeler: Hermeneutik, Heidegger, Gadamer, Yorumlama, Ontoloji. Giriş: İnsanlık varoluşundan itibaren birçok ürün inşa etmiş ve üretmiştir. Bu üretim aşaması sonucunda ortaya çıkardıkları nesnelerin/ ürünlerin anlamı üzerine düşünülmeye başlanmıştır. İnsan, anlam üzerine eğilmeye başladığında sorgulayıcı yaklaşım peşi sıra gelmiştir. Bu yaklaşımlar zamanla yetersiz kalmaya başlamıştır. Bu yetersizliğin sonucu olarak filozoflar felsefenin yönünü bizzat insan yaşamına yönlendirmiştir. Felsefenin ana konusunun insan etrafında dönüyor olmasına rağmen filozofların insan yaşamına yön çevirmek zorunda kalmaları, felsefenin dahi insanı anlamlandırmakta zorluk çektiğini göstermektedir. İnsanı ve insan ürünlerini anlamanın bir yöntemi olarak hermeneutik bu ürünleri yorumlamayı sağlayacaktır. Hermeneutik, felsefi bir yöntemdir. Bir yöntem olarak amacı yorumu açığa çıkarmak ve anlatmaktır. İnsan eline yorum doğrudan verilmez. Elinde olan sadece tanımlardır. Bu nedenle insan, yorumdan yoksundur. Bu yoksunluk insanı arayışa, anlamı bulma çabasına sürüklemektedir. Hermeneutik yöntem, insanın elindeki tanımları parçalayarak içindeki anlamı ortaya çıkarmaya çalışmaktadır. "Hermeneutik, hermeneuien sanatı, yani bildirme, haber verme, çeviri yapma, açıklama ve açımlama sanatıdır. Tanrıların habercisi/ mesajcısı/ elçisi Hermes tanrıların mesajlarının dümdüz bir aktarımı değildir; tanrısal buyrukların birer açıklamasıdır."2 Yöntemin kökenin inildiğinde tanrıların mesajlarının yorumlanmasına dayalı olduğu görülmektedir. Bu yorumlama elçi tarafından halka karşı gerçekleştirilmiştir. Halkın bu mesajları yeterince anlaması için hermeneutik yöntem kullanılmıştır. 1 Çankırı Karatekin Üniversitesi, Türk Dili ve Edebiyatı ABD Yüksek Lisans Öğrencisi.

Die Stoßrichtung von Gadamers Antwort auf den Historismus bleibt in der Forschung ein umstrittenes Thema: Während seine philosophische Hermeneutik einerseits beschuldigt wird, lediglich die Aporien des Historismus zu radikalisieren, sehen andere in ihr die endgültige Überwindung der Problematik. Dieses Essay zeichnet die Linien von Gadamers Kritik anhand einer konkreten, aber heute weitgehend vergessenen Auseinandersetzung mit einer zeitgenössischen Gestalt des Historismus nach. Die sogenannte Problemgeschichte des Neukantianismus diente Gadamer nämlich schon in den 1920er Jahren, aber auch in Wahrheit und Methode (1960) als Folie, um sein Verhältnis zum Historismus zu klären. In einem ersten Schritt wird mit Nicolai Hartmann der meist ungenannte Gegner Gadamers identifiziert. In einem zweiten Schritt wird Gadamers Kritik an Hartmann rekonstruiert, die seine Position als einen Historismus zweiten Grades verständlich macht.

The nature of Gadamer’s response to the challenge of historicism remains a controversial issue. While some scholars claim that his critique only leads deeper into the aporia of historicism, others credit him with overcoming the problem. This essay will elucidate Gadamer’s response to historicism by examining his nearly forgotten critique of a contemporary version of historicism, namely, neo-Kantian Problemgeschichte. As early as the 1920s and again in Truth and Method (1960), Problemgeschichte served as Gadamer’s counterexample by which his own response to historicism was discussed. First, this essay will identify the mostly anonymous addressee of Gadamer’s critique as Nicolai Hartmann. And second, it will give an account of Gadamer’s critique of Hartmann in order to reveal Gadamer’s position as a kind of second-degree historicism.

Bu yazı Sophokles’in Antigone tragedyasını tiranlık ve demokrasi arasındaki karşıtlık ekseninde okumayı öneriyor. Böyle bir gerilimi çalışmanın merkezine taşımak, tiranlık tartışmasının önemini ve hiç eksilmeyen güncelliğini de hatırlatmayı amaçlamaktadır. Son iki yüzyılda Alman Romantizmi ile başlayıp günümüz feminist çalışmalarına kadar uzanan bir ‘Antigone uyanışı’ yaşandığı söylenebilir. Bu bağlamda özellikle Hegel, Heidegger ve Lacan’ın çığır açan yorumlarını hatırlamak yeterli olacaktır. Amacım bu yorumları karşılaştırmalı olarak ele almaktan çok hepsinde göze çarpan bir eksikliğe, Leo Strauss’un vurguladığı bir sessizliğe dikkat çekmek: Kreon’un mutlak iktidar arzusu olarak adlandırabileceğim tiranlık meselesinin modern tragedya okumalarında görmezden gelinmesi. Böyle bir çabanın, hem tragedya geleneğinin Platon, Aristoteles ve Ksenofon üzerindeki etkisini hem de tiranlık ve liderlik tartışmasının Antik Yunan siyaset felsefesindeki merkezî önemini anlamamıza yardımcı olacağını düşünüyorum. Tiranlık, klasik siyaset felsefesi için sadece bir yönetim sorunu değil, aynı zamanda moral bir kaygı, çok katmanlı bir felsefi sorgulamanın da hayati bir parçasıdır. Bu çok-boyutluluğu kavramak, bir yandan 20. yüzyıl siyaset felsefesinde ve çağdaş Antigone yorumlarında ihmal edilen tiranlık sorununu daha derin anlayabilmemize, diğer yandan demokratik liderlik ve tiranlık arasındaki farklılıkları Sophokles’in tragedyalarında ve özelde Antigone’de görebilmemize olanak sağlayacaktır.

George Steiner was a peerless scholar of literature and, with "After Babel", first published in 1975, he made an enormously significant contribution to the study of translation. The present volume assembles a dozen distinguished scholars of translation, all of whom offer distinctive engagements with Steiner’s work. In doing so, they demonstrate that "After Babel" has not lost its power to galvanise contemporary research in translation and interpretation studies even today. It is to be hoped that Steiner, who sadly passed away in February 2020, would have appreciated this new collection of essays and received them as a sincere homage to his work. The present volume can also be considered as a celebration of his last birthday in 2019, as well as a celebration of the 45th anniversary of "After Babel"’s publication. Published under the auspices of the "Hermeneutik und Kreativität" Research Centre based at the University of Leipzig, "Engaging with Translation. New Readings of George Steiner’s After Babel" commemorates the intellectual creativity and hermeneutic dexterity of George Steiner, an unrivalled figure in the field of literary interpretation and translation studies.

Dalam tulisan ini, saya hendak menyajikan tafsiran dari kitab Yesaya 52 : 7-12. Latar belakang dari perikop ini adalah sebuah pemberitaan tentang pembebasan para orang buangan yang disusun dalam bentuk karya sastra. Perikop ini sendiri merupakan salah satu dari bagian kesatuan gubahan Yes. 51:9-52:12 3. Karena bentuknya bersifat sastra, maka kita juga bisa melihat bahwa perikop ini menggunakan gaya bahasa yang menggambarkan damai dan sukacita yang mungkin bertujuan untuk mengobarkan semangat para orang buangan di Babel.

Dalam tulisan ini pula, saya menggunakan metode penafsiran historis-kritis untuk memperdalam latar belakang dari teks ini. Kemudian juga kita akan melihat pandanganpandangan para penafsir, dan juga di bagian akhir saya akan merelevansikan perikop ini dengan suatu permasalahan dengan menggunakan perspektif teologi Kristen kontekstual Indonesia.

In der vorliegenden Untersuchung wird der Versuch unternommen, das Problem der menschlichen Identität von der Vorstellung der geschlossenen Autonomie bzw. der Heteronomie des menschlichen Selbst zu befreien. Anhand der praktischen Philosophie Martin Heideggers (frühe Vorlesungen 1919-26 und "Sein und Zeit") sowie der Anthropologie Karl Löwiths ("Das Individuum in der Rolle des Mitmenschen") wird der Begriff des sozialen Charakters menschlichen Selbstverstehens und der Selbstbestimmung dargestellt. Ziel der Untersuchung ist es, auf elementare soziale Lebensformen zu verweisen, durch welche sich der Sinn der menschlichen Handlungen und damit des Menschseins ausdrücken lässt. Den Hauptkontext der Untersuchung bildet eine Kritik des monologischen Daseinsbegriffs, den Heidegger in seinem Hauptwerk ausarbeitet. Mithilfe der in Vergessenheit geratenen Frühanthropologie Löwiths wird die monologische Perspektive der Fundamentalontologie um die Problematik der dialogischen und sozialen Verhältnisse erweitert.

2007 | felipe MARTÍNEZ MARZOA: «¿qué le queda aún por hacer a la filosofía?».

traducción del original alemán de j. m. garcía gómez del valle, en: 'alea. revista internacional de fenomenología y hermenéutica', 5/2007, pp. 123-136.

traducción de:
- “was hat die philosophie noch zu tun?” en: v. rühle (hg.), "beiträge zur philosophie aus spanien". karl albert verlag, freiburg i. br. 1992.

Önyargısız ve varsayımsız bir anlamanın mümkün olmadığını düşünen Gadamer, önyargı ile anlama arasında oluşan döngüselliği insanın temel bir varolma hali olarak sunar. Gadamer için bütün mesele anlamayı her seferinde önceleyen ve böylece mümkün kılan önyargıları hermeneutik bir tavırla bilince taşımak ve ifşa etmektir. Önyargılara ilişkin böylesi bir rehabilitasyon neticesinde, anlamanın hakikatini açan önyargılar ile doğru anlamayı engelleyen önyargılar arasında bir ayrım yapma olanağı ortaya çıkar. Fakat bu süreç, genel olarak bizzat önyargıların hükmü altında anlayan yorumcunun elinde değil, fakat bir diyalektik diyalog olarak süregiden tarihin belirlenimindedir. Dolayısıyla yorumcunun görevi, önyargıların rehabilitasyonu aracılığıyla, mümkün olan en sahici şekilde bu tarihsel diyaloğa dâhil olmaktır. Mevcut çalışmanın amacı önyargıların üstesinden gelinemez önceliğinin yanında, tarihin de belirleyici konumunu vurgulayan Gadamer'in felsefi hermeneutiğinin içerimlerini ve doğurduğu bazı sonuçları serimlemektir.

ÖZ:
Çalışmada Hermeneutik ve Çeviribilim bakış açılarıyla “Erlebnis” ve “Erfahrung” kavramlarının Türkçe literatürde aynı sözcük olan “Tecrübe” kavramıyla aktarılmış olmalarının anlam karmaşasına yol açtığına dikkat çekilmiştir. Söz konusu kavramları açıklamaya yönelik ilgili başka kavramlara yer verilerek yorumlamalar getirilmiş ve anlam karmaşası sorunu giderilmeye çalışılmıştır. Ayrıca “Erlebnis” kavramının Türkçe literatürde alımlanışına dair tespitlere yer verilmiştir. Açıklık getirilen kavramlar aracılığıyla alternatif bir bakış açısı kazandırılmasının yanı sıra, “Erlebnis” kavramı için Türkçe literatüre farklı önerilerde bulunulmuştur. Bu sayede gerek Çeviribilim gerek de Felsefe ve Hermeneutik alanlarındaki ilerleyen çalışmalarda, Almancadaki “Erfahrung” ve “Erlebnis” kavramlarına Türkçe karşılıklar olarak daha belirleyici bir ayrımın ortaya koyulabileceği sonucuna varılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Erlebnis, Erfahrung, Çeviribilim, Hermeneutik, Yaşam Edimi.

ABSTRACT:
The study targeted at emphasizing the fact that there is an ambiguity for the Turkish translation of " Erlebnis " and " Erfahrung " concepts since they are transferred into Turkish as " Tecrübe " from the Hermeneutics and Translation Studies perspective. Therefore, the study suggested some other concepts to describe these two terms and thus the ambiguity problem was tried to be overcome. In this regard, the present examples were mentioned about the reception of " Erlebnis " concept in Turkish. In addition to offering an alternative perspective through explained concepts, new suggestions were offered for " Erlebnis " concept in Turkish. In this way, the study concluded that a clear distinction can be made in further research on Translation Studies, Philosophy and Hermeneutics in terms of Turkish equivalents of German " Erfahrung " and " Erlebnis " concepts.
Key Words: Erlebnis, Erfahrung, Translation Studies, Hermeneutics, Life Performence.

This paper explores the themes of nature, perception, compensation, and history in selected poems of Seamus Heaney and John Sheahan. This opens up a link to the philosophy of Odo Marquard who - at least partly - worked on the same topics and put them together in what he called 'theory of compensation'.
The paper is a contribution to a festschrift I edited for Bert Hornback's 80th birthday and it is thus not always written in a thoroughly formal and academic way. The festschrift has only been published as a single copy issue so far to make it particularly special. The editor and contributors will consider to re-work the festschrift for publication purposes though. It contains essays from German and Irish contributors working in Irish Historical Studies, British and Irish Literature, Philosophy, French Studies, Psychology, Sociology, and Ancient History.

Luigi Pareyson ist bislang im deutschsprachigen Raum wenig bekannt, obwohl seine Werke in viele Sprachen übersetzt wurden, da er zweifellos neben H.-G. Gadamer und P. Ricoeur zu den Begründern der modernen philosophischen Hermeneutik gehört. Aufgrund seiner intellektuellen Vielfältigkeit hat er viele seiner Schüler, zu denen Umberto Eco und Gianni Vattimo gehören, inspiriert und ihnen ein breites Spektrum eröffnet, das von idealistischen Ansätzen über die Hermeneutik bis zur ästhetischen Theorie reicht. Der Band liefert eine vielfältige, zugleich aber in sich kohärente Skizze wichtiger Motive seiner Philosophie: die Hauptzüge seiner Fichte- und Schelling-Interpretation, die Grundlagen seiner ,,Ontologie der Freiheit“, seine philosophische Hermeneutik der religiösen Erfahrung, die Grundlinien seiner Ästhetik und schließlich Überlegungen, die die soziale Funktion betreffen, die der Philosophie zukäme. Wie ein roter Faden zieht sich durch alle diese Beiträge eine intellektuelle Haltung des Staunens. Es ist die Haltung eines Nicht-völlständig-Begreifens angesichts des menschlichen Daseins und seiner Freiheit, des Bösen in der Geschichte, des Phänomens der überschwänglichen Schönheit, der Deutungskraft des Mythos, der unvermeidbaren Andersheit des Anderen und des Ichs selbst. Und es ist genau dieses Staunen, das die Menschen – seit den Anfängen bis heute – zum Philosophieren veranlasst. »Mit diesem Werk hat Gianluca De Candia seiner wertvollen Vermittlungsarbeit zwischen der italienischen und deutschen Philosophie einen weiteren Baustein hinzufügt.« (Gianni Vattimo)

Der Aufsatz erläutert die Bedeutung der "Rechtfertigung aus Glauben" als hermeneutisches Prinzip. Diese ist nicht nur zentrale Glaubenslehre der Kirchen der Reformation, sondern auch unverzichtbar für eine auf Christus ausgerichtete Schriftauslegung.  Der Aufsatz fragt nach der biblischen Begründung und den theologischen Implikationen dieses hermeneutischen Prinzips aus Sicht der adventistischen Theologie.

Genel olarak açıklama ve yorumlama anlamlarında kullanılan hermeneutik disiplinin uzun bir geçmişi vardır. XVIII. yüzyılın sonlarına kadar kutsal kitapların ve hukuk metinlerinin yorumlanmasında başvurulan hermeneutik, XIX. yüzyılda edebî metinlerin açıklanmasında kullanılmaya başlanır. Schleirmacher, anlama ve yorumlama uğraşına felsefi bir sorun olarak bakarak hermeneutiğin ilgi alanını genişletir. Dilthey ve Heidegger’in katkılarıyla birlikte anlamlandırma sorunu felsefenin başlı başına bir konusu haline gelir. Gadamer ise söz konusu sorun üzerine ayrıntılı bir şekilde durarak felsefi hermeneutiğini geliştirir. Onun düşüncesine göre felsefi hermeneutik, anlamlandırmayı okuyucu ile metin arasındaki karşılıklı bir diyalog olarak kabul eder. Metnin anlamının yazarın niyeti ile sınırlandırılamayacağını ifade ederek anlamın yazarın ufku ile yorumcunun ufkunun kesişmesiyle meydana geldiğini belirtir. Bu çalışmanın amacı felsefi hermeneutiğin ana hatlarını ortaya koymak ve bir metnin felsefi hermeneutik açısından ne şekilde yorumlanacağını belirlemektir.

1926 erschien Adolf Schlatters Buch „Hülfe in Bibelnot“. In ihm postuliert Schlatter eine doppelte Not im Umgang mit der Bibel. Christen sind in Not, weil sie die Bibel vergessen haben und kritisieren, bekämpfen und widerlegen oder sie sind in Not, weil sie entweder ihr Denken und Verhalten so formen, wie es die Bibel zu verlangen scheint, oder die Bibel so verbiegen, dass sie ihnen erträglich wird und in ihr System integrieren lässt.2 Schlatter schilderte seinerzeit die miteinander ringenden Strömungen des auf der altprotestantischen Orthodoxie fußenden Pietismus‘ und der liberalen und rationalistischen Theologie im Sinne von Adolf von Harnack, William Wrede und Ernst Tröltsch. Die von Schlatter aufgezeigte Problematik hat bis heute Relevanz und kann mit dem Ringen zwischen Kritizismus und Fundamentalismus am ehesten gefasst werden. Adolf Schlatter grenzt sich in seinem Schriftverständnis von beiden Position in entscheidenden Punkten ab und ermöglicht somit einen kritischen und zugleich erbaulichen Zugang zur Bibel. Sein Schriftverständnis bewegt sich damit dicht am pastoralen Alltag.

„Das erste, womit das Verstehen beginnt, ist, dass etwas uns anspricht. Das ist die oberste aller hermeneutischen Bedingungen“, schreibt Gadamer in seiner Schrift Vom Zirkel des Verstehens. Was ist aber die geschichtliche Voraussetzung für die hermeneutische Bedingung eines solchen Anspruchs in der Philosophie?
Diese Frage steht in einem merkwürdigen Zusammenhang mit dem nicht selten an die philosophische Hermeneutik herangetragenen Vorwurf, ihre gegenwärtige Gestalt könne nicht mit ihren Anfängen in der griechischen Frühzeit der Philosophie in Verbindung gebracht werden. Das hermeneutische Problem umfasse daher lediglich die Philosophie in ihrer späten geschichtlichen Ausprägung, komme jedoch in ihrer Frühzeit nicht vor. Nimmt man diesen Vorwurf ernst, würde dies nicht nur bedeuten, dass die Kritik der interpretativen Vernunft als Charakteristik der gegenwärtigen philosophischen Hermeneutik nichts gemein hätte mit der Kunst der Interpretation, die den Namen Hermeneutik trägt. Es hieße auch, dass alle Versuche, Hermeneutik und hermeneia als ein vom Gott Hermes übereignetes Vermögen unmittelbar miteinander zu verbinden, im Voraus zum Scheitern verurteilt sind.

En la obra -prologada por Winfried Hassemer, antiguo Vicepresidente del Tribunal Constitucional alemán- el autor tira de la madeja para traer vivencias ajenas, contraponer hechos y criticar doctrinas hasta llegar al fondo, a la esencia, de un autor y de una corriente de pensamiento que marcó a toda una generación de filósofos del derecho y penalistas. Para ello, acude a los textos originales no sólo de Arthur Kaufmann, sino también de otros pensadores anteriores, coetáneos y contemporáneos que perciben y hacen visibles los fundamentos de las cuestiones importantes de la sociedad y del Estado.
En la primera parte se exponen la biografía intelectual y las principales influencias del autor. A continuación, la segunda parte describe el lugar que ocupa la figura de Kaufmann en el llamado ‘renacimiento del derecho natural’, a la vez que se lleva a cabo el análisis de la problemática entre derecho y moral desde las posiciones iniciales de un dualismo metódico que separa ser y deber ser, pasando por la etapa de la determinación material de la idea, hasta la reivindicación de la naturaleza de la cosa. Otro aspecto a destacar es el tema de la crisis de la ley, no sólo a raíz del positivismo legalista, sino también del positivismo normativista, dando paso a la entrada en juego de los principios. Así es posible poner de relieve las distintas etapas por las que pasa Kaufmann en su concepción hermenéutica, que parte de la historicidad como estructura ontológica del derecho y continúa por la senda de una ontología de la hermenéutica jurídica para desembocar en una ontología de la relación personal. En este sentido, es preciso poner de relieve el valor otorgado a la subsunción en el proceso de obtención del derecho, al igual que el análisis de los diferentes elementos que lo componen: abducción, inducción, analogía y deducción. Por último, a modo de epílogo, se analiza la repercusión de Kaufmann en la filosofía jurídica contemporánea.

A talk given on the 10th of May at the University of Warsaw, Poland, during a workshop with staff and students from the University of Warsaw and Saarland University, Germany.
This talk is a shortened version of '"To set the darkness echoing". The Role of Nature in Heaney's Poetry and Marquard's Philosophy', and essay I wrote on the occasion of Prof. Bert Hornback's 80th birthday and which can be found in the respective festschrift entitled 'Think Pieces - Food for Thought. A Festschrift Dedicated to Bert Hornback'.

Hermeneutische Untersuchung zu einer Grundfrage biblischer Prophetie.
Inhaltsverzeichnis:
I. Einführung in die Problemstellung.
II. Entfaltung der Einschub-Hypothese und die Versuche ihrer Begründung.
III. Einschub- Hypothese im Test – 6 Fallbeispiele:
1. Welches Ereignis ist es, „was durch den Propheten Joel gesagt ist“?
2. Warum Petrus und die Apostel glauben, dass der Messias den Thron Davids eingenommen hat.
3. Die Jerusalemer Gemeinde erkennt, dass sie Zeitgenossen der in Psalm 2 vorhergesagten Feinde Gottes und Seines Gesalbten sind.
4. In Erfüllung der Verheißung Jesaias sind Paulus und seine Begleiter Diener des Evangeliums für die Rettung der Völker geworden.
5. Jakobus erkennt, dass die Amos-Weissagung von der Erwählung des Eigentumsvolkes aus den Völkern mit dem Bericht des Petrus über die Errettung der Völker übereinstimmt.
6. Paulus sieht seine Berufung und die der Christen Roms in dem Buch des Propheten Hosea vorhergesagt.
IV. Epilog
(2021-06-22)

Dedicated to the interrelation between philosophy and rhetoric, this article focuses on the rhetoric of philosophy, respectively a rhetoric in the service of philosophy. Here, rhetoric is not understood as a mere art of eloquence or sophistry. Rather, the term defines: first, speech and persuasion as a spontaneous , pre-theoretical and communicative ability of humans, second, the regular and systematic use of this ability, and, finally, the technique of persuasion itself. In this article, special attention is paid to the rhetorical means that play a central role in the constitution and assertion of science and theory. In particular , the article investigates the rhetoric of phenomenology as conception and as use of language in the aversion of rhetoric in Edmund Husserl's Logische Unter-suchungen and in Heidegger's affinity for rhetoric in Sein und Zeit. Initially, it outlines the respective conceptions of language in Husserl and Heidegger and scrutinizes their mutual influences in order to reconstruct the network of transfer , continuation, and repercussion that characterizes the relation between both authors. In a second step, it focuses on Heidegger's use of language.

Am Ostermontag, den 21. April 2014, erschien unter religion.orf.at ein Interview mit dem als Religionswissenschaftler ausgewiesenen Professor der Universität Wien, Hans Gerald Hödl, mit dem Titel „Ostern und Jahreszeitenzyklus. Vom Frühlingsfest zum Frühlingsfest“ (http://religion.orf.at/stories/2642599/). Was dabei tatsachenwidrig behauptet wurde, sollte nicht unwidersprochen bleiben und war Anlass einer Stellungnahme an den Österreichischen Rundfunk (ORF). In der Folge entstand diese erweiterte Abhandlung mit einem Exkurs über das Prinzip der Stellvertretung und Bürgschaft im Rechtswesen und in der Bibel.
Kapitelübersicht:
1. Der Name „Pessach“ (Passah)
2. Die Bedeutung der „ungesäuerten Brote“
3. Die Bedeutung des Sauerteigs und der „bitteren Kräuter“
4. Der stellvertretende Charakter des biblischen Opferdienstes
Exkurs: Stellvertretung und Bürgschaft im Rechtswesen
- Rechtfertigung – oder Selbstgerechtigkeit?
- Religion und Evangelium als krasse Gegensätze
- Anmerkung zum „Skandalon“ der Bibelwissenschaften
- Pessach und Evangelium – Weissagung und Erfüllung
- Der „Loskauf“ durch des „(Er-) Lösers“ vergossenes Blut
- Der Bundesvertrags und seine Bekanntmachung
- Zusammenfassung der Bedeutung des Pessach
5. Türpfosten und Oberschwelle statt „Zeltpfahle“
6. Die Pessach-Feier in der Geschichte des alten Israel
7. Erfüllung statt „Überbietung“ und „Überlagerung“
8. Das chronologische Wirrwarr des Herrn Professor
9. Selektive Wahrnehmung und Geschichtsklitterung
10. „Christliches Osterfest“?
Zusammenfassende Kritik