çAğdaş Sanat Ve Sinema

YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, FİLM YAZIMLARI. Bir sinema-senaryo-öykü inceleme grubu aktivitesi olarak yapılmış denemeler. Sinemayı kendinde bir yaşam metaforu olarak, yaşamsal anlam bilimleriyle kesiştirerek, dün/bugün/yarın üçgeninde yaşama dair bir fal açılabilir mi sorusuna aranan yanıtlar..
YAŞAM SİNEMA / SİNEMA YAŞAM : Yaşamın Metaforu Olarak Sinema; kendi tarihiyle dışsalın kurgusu/yaşamın ve var oluşun tanımında, mekanın kuruluşu/zamanın yıkılışında, toplumsalın kendisi/sosyolojinin mimarisinde , ekonomun "sine"si politiğin/"ması"nda, felsefenin derini/edebiyatın eriminde, şiirin perisi/sine-masal dünyanın büyülü evreninde... DİSİPLİNLERİN SONSUZ KESİŞİMİ/YAPI SÖKÜMCÜ OKUMALARIN GÖLGESİNDE, SİNEMASAL DÜNYADAN SİNEMESEL FİLM YAZIMLARI.

cinema and tv terminology (English-Turkish)

This is not a complete collection of all film-making terms, because so many of them are too obscure or technical to be included. However, this listing should provide enough background for a majority of the important terms, and prompt the reader to research them further. When discussing film and the creative craft of film-making, many of these terms are used to describe the complicated and expensive process or task of making movies - from conception to finished product.

Sinema; tarihsel gelişim süreci ve dil bakımından görsel sanatlardan uzak bir yerde konumlanan edebiyat disiplininden, sessiz film döneminden bu yana yararlanmış, edebiyatı birçok açıdan bir kılavuz olarak kullanmıştır. Diğer yandan sinemanın edebiyatla olan ilişkisi yalnızca edebiyatın birikiminden yararlanmak ya da “öykü aktarmak” olarak düşünülmemelidir. Edebi eserdeki içsel anlamların, düşüncenin, sözcüğün görüntüye dönüştürülme süreci, çok yönlü ve çok boyutlu bir ilişki olarak ele alınmalıdır. Bununla beraber, sinematograftan önce edebiyatın sinema diline yakınlaşmasını, sinemanın edebiyattan alıp görsel araçlara çevirdiği edebi anlatı tekniklerini ve de sinema-edebiyat arasındaki yakınlık ilişkilerini incelemek; sanatçının bir dışavurumu olarak edebiyat eserinin sinemaya dönüşümünü anlamak için yararlı olacaktır.

Sanat hayattan beslenen bir disiplindir. Sanat insan faktöründen soyutlanamaz; çünkü eninde sonunda insan tarafından yapılır. Bu genel yaklaşımla sanat bütün sosyal-kültürel değişim ve dönüşümlerden etkilenir. Sanat olgusu ve sanat eserleri burjuva sınıfına aittir. Yani bu açıklamaya göre sanat ürününün seçkin bir tavrının ve duruşunun olması gerekir. Fakat kitle iletişim araçları yaygınlaştıkça ve bu araçların sosyal ve siyasal yaşantı üzerinde etkisi arttıkça sanat ürünleri kitleler tarafından tüketilmeye başlandı. Böylece Kitsch kültürü ortaya çıktı.

Yakında sinemanın bir endüstri değil sanat olduğuna kimseyi inandıramayacağız. Zira “Sinema Endüstrisi” silindir gibi her şeyi ezip geçiyor. Sinema ürünleşiyor. Reklâm bütçesi, türev ürünlerin satışı derken insanlar otomobil üretir gibi film ÜRETMEYE başladılar. Belki en acısı da “sinema tekniği” öne çıkarken sinema sanatının unutulması. Sanatın makinelerle yapıldığını zannedenler artıyor:
“… Ne adamlar var. Bana soruyorlar “sen ne marka makineyle fotoğraf çekersin?” diye. Fotoğraf makineyle mi çekilir? Şimdi en iyi, en gelişmiş daktilo bende olsa en büyük yazar ben mi olurum? Roman daktiloyla mı yazılır? Arkadaş fotoğraf kalple çekilir. Ben Singer dikiş makinesiyle de fotoğraf çekerim. Şunlara bak! Alıyorlar Canon’u, Nikon’u ellerine, yola düşüyorlar. Bir köylü gördün, dur! İki şip şak, tamam. Koyun sürüsü mü gördün? İki şip şak, tamam. Ben bir çobanın resmini çekeceksem onunla oturmalıyım, birlikte yemek yemeliyim, gece çadırında kalmalıyım… Onu tanımalıyım. Fotoğrafını ancak ondan sonra çekebilirim …” (Ara Güler)
Çok şükür hâlâ “iyi bir film” ile çok satan bir sabun veya gazozun farkını bilenler de var. Çok şükür hâlâ ustalar kârlı projeler yerine güzel filmler yapmaya çalışıyorlar.
Derin Düşünce yazarları da “İnsan’sız Sinema Olur mu?” kitabından sonra yeni bir sinema kitabını daha okurlarımıza sunuyorlar. “Öteki Sinemanın Çocukları” adlı bu kitap 15 yönetmenle buluşmanın en kolay yolu: Marziyeh Meshkini, Ingmar Bergman, Jodaeiye Nader Az Simen, Frank Capra, Dong Hyeuk Hwang, Andrey Rublyov, Sanjay Leela Bhansali, Erden Kıral...

‘İleri Gerçekçilik/Post Realism’ sinemanın o bahsettiğim ilk anına dönüşün modern göstergesidir. Bir trenin gara girişi, film, kavramını henüz bilmeyen izleyici için nasıl yanıltıcı oldu ve gerçeğin illüzyonu şeklinde gözüktü ise, ‘ileri gerçekçilik’ de film kavramını bilen izleyiciye gerçeği film olmayan bir formla anlatmanın yöntemidir.

Sinema her ne kadar teknolojinin sağladığı olanaklar sonucunda sanatsal kaygılarla gelişmeye başlamış bir alan olsa da ticari bir meta olarak değer taşıdığının keşfiyle profesyonel bir sektör haline gelmiştir. Kültürel değerlerin kullanıldığı ve yeniden üretildiği bu alanın ürünleri ciddi ekonomik çalışmalar sonucunda profesyonel olarak pazarlanmaktadır.

Bilinmeyen Kod, yeni medya kültürleriyle ilgili eğreti bir bakış sunan bir fotoğraf ve video sergisi. Medya teknolojilerinin gündelik yaşamımızda ortaya çıkardığı ironik durumlara ve paradoksal ruh hallerine odaklanan sergi, veri toplumlarının güncel hallerini ve sorunlarını inceliyor.

Bugün yeni medya teknolojilerinin işlemesini sağlayan kodlar, sergide yasalar ve sınırlar olarak değerlendiriliyor. Kodları yazmadan ve bilmeden yaşadığımız için siyasi, ekonomik ve teknolojik karar alma süreçlerine dahil olmaktan ve sorumluluktan da giderek uzaklaşmaktayız.

Haneke’nin başyapıtlarından biri olan “Bilinmeyen Kod: Bazı Gezilerin Tamamlanmamış Hikayeleri” (2000) adlı filminden ilham alan sergi, dijital toplumların, gündelik hayatın küçücük anlarına sızmış çelişkili durumları nasıl deneyimlendiğine odaklanıyor.

Sanatın, "görünen dünyanın yansıması", "maddi yaratım süreci ile bu sürece eklemlenen estetik beceri"; "işin/üretimin gösterilip paylaşıldığı hatta yer yer ve zaman zaman eğitsel kanallar kullanılarak da aktarıldığı eylemler bütünü" ya da "bilinmezliğin somutlaştırıldığı, özgül değerler ve göstergeler sistemi" olarak tanımlanması, olgunun/pratiğin anlam felsefesi düzleminde yeniden kavranmasını ve tartışılmasını zorunlu kılmaktadır.

Throughout the process of time starting from 1990’s and up to now, the directors
such as Bilge Ceylan, Reha Erdem, Zeki Demirkubuz, Derviş Zaim, Seren Yüce, Yeşim
Ustaoğlu, Handan İpekçi, and Senem Tüzün presented films which employ minimalist
elements. In this study, the film “Ana Yurdu (Homeland)” which was written and
directed by Sanem Tüzen in 2015 will be analyzed in terms of minimalist narration and
its relation with Turkish cinema. The objective of this study is to analyze how the
elements which constitute the main characteristics of minimalist cinema is employed
and how story is established against main movement in cinema and to evaluate the
reading about allegorical, figurative language and images which all have the control over
the film narration.

This İMÇ TV interview is on the exhibition <Code Unknown> that I have curated in 42Maslak Art!Space between December 13 - 31, 2014.

İMÇ TV'de yayınlanan bu röportaj, 13-31 Aralık 2014 tarihleri arasında ve Contemporary İstanbul Fuarı dahilinde 42Maslak Art!Space'te kürasyonunu üstlendiğim < Bilinmeyen Kod > sergisi ile ilgili.


http://www.medyatakip.com/medya_sistem/gb_videooynat.php?gnosif=ljoDqFETTia8CTGuvMhGSg..&mnosif=qduAa4nWs3g.&st=2