Ömer Demir

Since the effectiveness of pedagogies relies heavily on the context they are practiced, scholars strive to revalidate them with different participants representing different disciplines, age, cultures and so on. In this regard, this piece of work was undertaken so as to reveal the impact of a digital game-based learning environment on the achievement of secondary school participants in the topic of Internet literacy in Turkey. To this end, a three dimensional multi-user digital game-based learning environment through Active Worlds game engine was created. The static-group pre-test post-test design was adopted. We recruited 266 students attending 10th-grade at a public high school. The participants were block-randomized to the groups. The control group partook in a lecture-based learning environment for two weeks, whereas the experimental group learned with a digital game-based learning environment. The results ascertained that even though there were significant learning gains in control as well as experimental groups, no substantial significant difference was observed in the achievement across the groups. The results illustrated that the interaction of method and gender had no influence on the achievement. Particularities of the context of the study causing the results and study’s far-reaching implications were discussed.

Learners in asynchronous discussion forums are inundated with diverse options when it comes to interaction. This enables the embodiment of various styles of participation. On the other hand, the affective domain tends to be overlooked in the online discussion context. The modeling of discussion activities based on both cognitive and affective indicators constitutes this study's unique aspect. In the study, the impact of social anxiety and participation styles on active participation in discussions were investigated using three-factor social anxiety and four-factor participation style models. In addition, the impact of active participation on academic achievement was also examined. Path analysis was used to explain the predictive correlation among these indicators. Students' participation behaviors in discussions during a three-week implementation were analyzed within the scope of a course taught during the COVID-19 pandemic period. The findings showed that social anxiety and participation styles had a significant impact on active participation, which, in turn, significantly affected academic achievement. The study provides crucial inputs in portraying the characteristics of learners in such a way as to tailor online discussions to their needs.

This study evaluates the first years of the full-scale flipped learning implementation process that began with an authority innovation-decision at the world's first fully flipped university in terms of departmental differences. The study employs an explanatory sequential mixed-method research. The primary respondents were 69 freshmen enrolled in the Faculty of Education at a private university in Istanbul, Turkey. In addition to student participants, five faculty members were recruited to the study. The primary data was collected through a Likert-type scale on flipped learning, including components on motivation, course structure, and interaction. Pre and post semi-structured interviews and a structured ranking form were also used to support the quantitative data. The findings of the study reveal that the students felt relatively unmotivated when instructed through flipped learning, although were satisfied with the course structure. In general, the students lacked student-student interaction. Due to the nature of the Guidance and Psychological Counseling department, the students faced some difficulties in engaging in all three types of interaction (student-student, student-educator, and student-content). Lengthy and poor-quality videos and students' lack of preparation for classes emerged as major problems in flipped learning. The faculty members complained about the amount of time required for pre-class preparation (i.e., recording flipped videos). This paper discusses how to foster motivation, collaboration, discussion, and interaction in flipped learning in higher education settings so as to guide prospective practitioners.

In the pandemic period we are currently in, online education has replaced face-to-face learning activities on a global scale. Institutions that pursue online education programs commonly assume that online learners are ready for this mode of learning. However, online education programs attract attention due to their remarkably high drop-out rates. This begs the question as to why some students are more able to benefit from online education, and demands to reveal the underlying reasons for such a situation. In this regard, the present study explores students' e-readiness for the changeover phase to online education, and how this differs in terms of a range of variables. 428 volunteer undergraduate students from 59 departments across 33 universities in Turkey were recruited to the study. The data collection tools consist of a personal information form and an online education readiness scale. The results indicate that university students' readiness levels for online education were above medium level of the scale. As for the factors which determine online education readiness, it was found that university students have a high level of internet self-efficacy, yet their motivation towards online education is considerably low. In addition, their online education readiness differs significantly in terms of personal computer ownership, internet connection at home, major, and daily internet usage duration, gender, and online education experience, whereas no statistically significant difference was identified in terms of grade year at the university. A significant interaction between gender and online education experience was ascertained as well.

This study aimed at examining the COTS (Commercial off the Shelf) games having strong potential for helping to enhance intrinsic motivation and computational thinking skills. To this end, STEAM game store was searched with the keywords of “programming, coding, computing, and algorithm”. This search yielded 1,249 games. After eliminating irrelevant games and the games with mostly negative comments, this number was reduced to 29. In the second phase, these 29 games were examined in terms of some characteristics such as “quality, intrinsic motivation, and computational thinking” by two experts. Six games were left in the end. It was ascertained that games mostly lacked of collaboration, although they seemed to be better in terms of problem solving and algorithmic thinking. Experimental studies should be conducted to determine whether these games are actually useful for enhancing intrinsic motivation and computational thinking skills.

This study's goal was to investigate the effect of homogeneous and heterogeneous pairs in terms of individual differences on group compatibility, flow, and coding performance in pair programming. In line with this goal, five individual difference variables of gender, learning style, friendship, the conscientiousness component of personality traits, and prior knowledge of coding were determined in order to use them in the determination of pairs in pair programming. In the quantitative section of this mixed study, a non-equivalent control group posttest only experimental design was utilized. Sixty-four volunteer university students were included in the study. As a result of the study, it was determined that the homogeneous group experienced a higher level of flow in the case of learning style. On the other hand, in the case of friendship, the homogeneous group experienced a higher level of flow, while the heterogeneous group demonstrated a higher level of coding performance. Concerning the conscientiousness component of personality traits, the heterogeneous group showed a higher level of coding performance. In line with these findings, suggestions for both researchers and practitioners of coding education were made in the full text.

Cooperative learning manifests itself as pair programming in coding education. There is a limited number of studies experimentally demonstrating that pair programming is effective in the educational context. Therefore, in this study, solo and pair programming were compared in terms of flow experience, coding quality, and coding achievement. The method used in this study is a pretest-posttest quasi-experimental design. The study group consists of 42 volunteer senior university students (28 males, 14 females). While solo programming was performed in the control group, pair programming was performed in the experimental group. It was concluded that the flow experience of the experimental group was higher than that of the control group in four weeks of the six-week implementation, whereas the coding quality of the experimental group was higher in three weeks. No difference was found in the other weeks in terms of both flow experience and coding quality. Although the coding achievement of both the control and experimental groups increased in the study, the experimental group did not exhibit better performance in terms of coding achievement. In conclusion, since it was revealed in this study that pair programming is effective, it is recommended to use pair programming more frequently in educational settings.

Purpose - The lack of a reliable and valid measurement tool for coding achievement emerges as a major problem in Turkey. Therefore, the purpose of this study is to develop a Scratch-based coding achievement test.

Design/methodology/approach - Initially, an item pool with 31 items was created. The item pool was classified within the framework of Bayman and Mayer's (1988) types of coding knowledge to support content validity of the test. Then the item pool was applied to 186 volunteer undergraduates at Hacettepe University during the spring semester of the 2017-2018 academic year. Subsequently, the item analysis was conducted for construct validity of the test.

Findings - In all, 13 items were discarded from the test, leaving a total of 18 items. Out of the 18-item version of the coding achievement test, 4, 5 and 9 items measured syntactic, conceptual and strategic knowledge, respectively, among the types of coding knowledge. Furthermore, average item discrimination index (0.531), average item difficulty index (0.541) and Cronbach Alpha reliability coefficient (0.801) of the test were calculated.

Practical implications - Scratch users, especially those who are taking introductory courses at Turkish universities, could benefit from a reliable and valid coding achievement test developed in this study.

Originality/value - This paper has theoretical and practical value, as it provides detailed developmental stages of a reliable and valid Scratch-based coding achievement test.

ÖZ:
E-öğrenmede en önemli değişkenlerden biri e-öğrenmeye hazır bulunuşluktur çünkü e-öğrenmeye hazır bulunuşluk e-öğrenme girişimlerinin başarısını doğrudan etkilemektedir. Bu nedenle öğretmen yetiştiren lisans programlarını e-öğrenmeye daha hazır hale getirebilmek için e-öğrenmeye hazır bulunuşluğa ilişkin daha fazla çalışma gerekmektedir. Bu bağlamda bu çalışma kapsamında e-öğrenmeye hazır bulunuşluk yapısının bileşenlerinin birbirleriyle olan ilişkileri incelenmiştir. Bunun yanı sıra, eğitim fakültesi 1. sınıf ve 4. sınıf öğrencileri, e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeyleri açısından karşılaştırılmıştır. Son olarak, eğitim fakültesi lisans programlarının, öğrencilerinin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeyine göre nasıl kümelendikleri incelenmiştir. Araştırmaya Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesinin herhangi bir lisans programına kayıtlı olan 1802 lisans öğrencisi katılmıştır. Araştırmada kullanılan ölçek; bilgisayar öz-yeterliği, internet öz-yeterliği, çevrimiçi iletişim öz-yeterliği, kendi kendine öğrenme, öğrenen kontrolü ve e-öğrenmeye yönelik motivasyon olmak üzere 6 faktörden ve 33 maddeden oluşmaktadır. Ölçeğin genel Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı 0,93 olarak hesaplanmıştır. Araştırma sonucunda e-öğrenmeye hazır bulunuşluk yapısının özerk öğrenme ve teknoloji kullanım öz-yeterliği olmak üzere iki alt-yapıdan oluştuğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca 4. sınıf öğrencilerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerinin 1. sınıf öğrencilere göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Son olarak, ADÖ, BÖTE, FBÖ, FİÖ, FDÖ, İDÖ ve KİÖ programlarının e-öğrenmeye daha hazır; İMÖ, MTÖ, OKL, PDR ve İSÖ programlarının ise e-öğrenmeye daha az hazır oldukları bulunmuştur.

ABSTRACT:
E-learning readiness is one of the most important variables in e-learning because e-learning readiness directly affects the success of e-learning initiatives. Therefore, more studies about e-learning readiness are needed to make teacher training undergraduate programs readier for e-learning. In this study, in this respect, the correlations of the components of e-learning readiness construct with each other were investigated. Besides, senior and freshman students of faculty of education were compared in terms of their e-learning readiness levels. Finally, how the divisions of faculty of education clustered according to pre-service teachers' e-learning readiness levels was investigated. A total of 1802 undergraduate students enrolled in any division of Faculty of Education of Hacettepe University participated in the study. The scale used in the study consisted of 33 items and 6 factors, which were computer self-efficacy, internet self-efficacy, online communication self-efficacy, self-directed learning, learner control and motivation towards e-learning. Overall Cronbach Alpha reliability coefficient of the scale was calculated as 0.93. In conclusion, it was found the construct of e-learning readiness consisted of two sub-constructs, autonomous learning and technology usage self-efficacy. In addition, it was revealed senior students had higher e-learning readiness levels than freshman students did. Finally, the divisions of Primary Mathematics Education, Mathematics Education, Preschool Education, Psychological Counseling and Guidance, and Primary Education were found to be less ready for e-learning, whereas the divisions of German Language Teaching, Computer Education and Instructional Technology, Science Education, Physics Education, French Language Teaching, English Language Teaching, and Chemistry Education were found to be readier for it.

Many studies have been conducted about readiness for e-learning, yet it is quite hard to decide which work of research from the literature to use in a specific context. Therefore, the aim of this study is to identify of which components models consist and for which stakeholders they were developed by investigating the most comprehensive and prevalent models in the related literature. Thus, the methods for both implementers and researchers were shown. A literature review was employed as the method of the present study. Thirty models or measurement tools were explored in the scope of the study. The findings of the study show that competency in technology usage, access to technology, content, culture, human resources, finance, management and leadership, self-directed learning, motivation, and time management components of models pertaining to readiness for e-learning became prominent. Further findings and implications are discussed in the main text of the study.

Alan yazında kendi kendine öğrenme (KKÖ) ve Bilgisayara Yönelik Tutum (BYT) yapısını inceleyen pek çok çalışma bulunmaktadır. Fakat bu kavramları çocuklar açısından ve teknoloji kavramıyla birlikte inceleyen yeterli sayıda çalışma bulunmamaktadır. Bu nedenle bu çalışmada bu iki kavram aralarındaki ilişki Yapısal Eşitlik Modeli (YEM) kullanılarak çocuklar açısından teknoloji kavramı bağlamında incelenmiştir. Çalışmada veri toplama aracı olarak Demir ve Yurdugül (2014) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Çocukların Bilgisayara Yönelik Tutum (ÇBYT) ölçeği ve Demir ve Yurdugül (2013) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Çocukların Teknolojiyle Kendi Kendine Öğrenme (ÇTKKÖ) ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Bursa ve Ankara’da bulunan ortaokul ve ortaöğretim seviyesinde eğitim veren devlet kurumlarından 2219 öğrenci oluşturmaktadır. Bu çalışmanın sonucunda yukarıda bahsedilen yapılar arasında pozitif yönde yüksek düzeyde bir ilişki (r=0,74) olduğu bulunmuştur. Çalışmada bulgularla ilgili tartışmalara daha detaylı bir şekilde yer verilmiştir.

A lot of studies conducted in the past examined the construct of Self-Directed Learning (SDL) and attitude towards computer; however, there are not sufficient number of studies examining these constructs in terms of children and together with concept of technology. Therefore, those two constructs and the relationship between them were examined in terms of children and in the context of concept of technology using structural equation modeling (SEM). In this study, the scales of students’ attitudes towards computer (SATC) and self-directed learning with technology for young students (SDLTYS) adapted into Turkish respectively by Demir and Yurdugül (2014) and Demir and Yurdugül (2013) were administered as measurement tools. 2219 students enrolled in either a public middle or secondary school located in Bursa and Ankara constituted the sampling of the study. As a result of this study, it was found that there is a positive high level correlation (r=.74) between aforementioned two constructs. In the full manuscript of the study, discussion regarding the findings of the study is included in detail.

The concept of readiness to e-learning necessitates students possess a number of competencies, two of which are their ICT usage and online communication self-efficacy levels. Thus, in current research prospective teachers’ ICT usage and communication self-efficacy levels with respect to some demographic variables were explored. 1693 volunteer prospective teachers constituted the sampling of the study. In present study, there were two scales, whose reliability coefficients are respectively .894, and 846. With regard to findings, it appeared that solely grade level has no statistically significant influence on prospective teacher’ online communication self-efficacy levels. Further findings are discussed in the full paper.

Bu çalışma, cinsiyete, “Among Us” oynama ve Facebook'ta grup tartışmalarına katılmayı içeren sorgulamaya dayalı etkinlik türüne göre bilimsel argümantasyon becerisini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışma grubunu lisans öğrenimi gören 163 birinci sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Sonuçlar, kadınların daha yüksek düzeyde bilimsel argümantasyon becerisine sahip olduğunu göstermiştir. Ayrıca, öğrencilerin argümantasyon puanlarının “Among Us” oynama durumu açısından olmasa da Facebook grup tartışmalarına katılım açısından yüksek katılım gösteren öğrenciler lehine farklılık oluşturduğu belirlenmiştir.

Problem çözme becerisi; eğitimde bilginin transferi, otantik öğrenme ve üretmeye yapılan vurgunun artmasıyla birlikte giderek önem kazanmıştır. Bu arada işbirlikli öğrenme, bilginin öznel olarak birey tarafından yapılandırılmasının yoğun olarak kabul görülmesiyle birlikte sosyal uzlaşının sağlanabilmesi için önemli görülmeye başlanmıştır. Bu iki gelişme zamanla işbirlikli problem çözme kavramının doğmasına yol açmıştır.
Öte yandan kodlama öğretimi özellikle son on yılda oldukça önem kazanmıştır. Kodlama öğretimi temelde bilgi-işlemsel düşünmenin temelini oluşturan işbirliği, eleştirel düşünme, algoritmik düşünme, yaratıcı düşünme ve problem çözmeyi geliştirmek amacıyla tüm dünyada ilköğretim ve ortaöğretim öğretim programlarına eklenmektedir. Bu amaçla bilgisayarsız etkinlikler, blok tabanlı programlama dilleri, robotik ve oyun tabanlı öğrenme gibi yaklaşımlar kullanılmaktadır. Kodlama öğretiminde gözlenen bir başka eğilim ise eşli kodlamadır. Eşli kodlama 2000’lerin başında özellikle mühendislik alanında yoğun olarak çalışılıyorken son yıllarda bu durumun değiştiği, başka bir ifadeyle ilginin azaldığı görülmektedir. Bu ilginin azalmasının normal bir durum olmadığı söylenebilir. Çünkü eşli kodlama işbirlikli problem çözmenin kodlama öğretimine bir yansıması olarak görülebilir.
Okullardaki bilgisayar laboratuvarlarında kullanılabilecek bilgisayarlar öğrenci sayılarıyla karşılaştırıldığında yetersiz kalmaktadır. Bu nedenle uygulamada bir çözüm olarak bir bilgisayar iki öğrenci tarafından kullanılmaktadır. Hatta bilgisayarlar sayıca yeterli olduğunda bile, pedagojik yararları nedeniyle bu durumun tercih edildiği görülmektedir. Ancak bu tür eşli kullanımların öğrencilerin kodlama performansına olan katkılarının incelenmesinin gerekli olduğu söylenebilir. Alanyazında eşli kodlama eşli kullanımla ilişkili olarak ele alınmaktadır. Bu nedenle bu çalışmada eşli kodlamada performansı ve motivasyonu etkileyen faktörler, grup uyumu, eşli kodlamanın artıları ve eksileri değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulguları eşli kodlamanın sözelleştirme vasıtasıyla örtük bilgiyi açık bilgi haline getirme ve yakınsak gelişim bölgesi kavramı çerçevesinde bilgi transferini kolaylaştırması gibi artılarının bulunduğunu göstermektedir. Eşli kodlamanın ayrıca bireysel kodlamaya kıyasla daha hızlı ve daha az hatalı kodlamayı sağladığı ve kodlamayı daha eğlenceli bir hale getirdiği anlaşılmaktadır. Bu noktada eşli kodlamanın kodlama performansına etkisine yönelik uygulamalı çalışmaların yapılmasının önemli olduğu söylenebilir.

E-öğrenmenin yaygınlaşmasıyla bireylerin e-öğrenmeye çeşitli açılardan hazır olup olmadıkları sorusu gündeme gelmiştir. Bu konudaki çalışmalar yoğunlukla öğrencilerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu üzerine odaklanmaktadır. Bu noktada e-öğrenmeye hazır bulunuşluk hakkındaki çalışmaların akademisyenlerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğuna da odaklanması gerektiği ifade edilebilir. Ancak bunun için öncelikle Türkçe alanyazında geçerli ve güvenilir bir ölçme aracının bulunması gerekmektedir. Bu nedenle bu araştırma kapsamında akademisyenlerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğuna ilişkin bir ölçme aracı geliştirilmiştir. Geliştirme sürecinde ilk olarak ilgili alanyazın incelemesi sonucunda madde havuzu oluşturulmuştur. Madde havuzundaki maddelerin kapsam geçerliği ve anlaşılırlığını tespit etmek için 5 araştırma görevlisi ve 2 öğretim üyesinden dönütler alınmıştır. Madde havuzu hazırlandıktan sonra bu havuz Hacettepe Üniversitesi eğitim fakültesinin farklı bölümlerinde görev yapmakta olan 96 gönüllü akademik personele uygulanmıştır. Katılımcılar genellikle kadınlardan (f=69; %=71,9) ve araştırma görevlilerinden (f=53; %=55,2) oluşmaktadır. Ölçeğin faktöriyel geçerliğini ispat etmek için doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonucunda madde havuzundan 7 madde atılmıştır. Uyum iyiliği indisleri olarak RMSEA, NFI, CFI ve IFI tercih edilmiştir. Bu uyum iyiliği indisleri sırasıyla 0,15, 0,86, 0,90 ve 0,90 değerlerini vermiştir. Ölçeğin yapı geçerliğini ispat etmek için ise ıraksak ve yakınsak geçerlikler hesaplanmıştır. Ölçeğin genel yapı güvenirliği katsayısı 0,97 olarak elde edilmiştir. Akademisyenlerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeğinin kullanım özelliklerinden kısaca bahsedilirse ölçek; BİT kullanım öz yeterliği, e-öğrenmede kendine güven, e-öğrenmeye yönelik tutum ve e-öğrenmeye yönelik eğitim ihtiyacı olmak üzere 4 faktörden oluşmaktadır. 7’li likert tipindeki ölçek toplamda 35 madde içermektedir. Ölçeğin 7. seçeneği “Bana tamamen uygun” ve 1. seçeneği ise “Bana hiç uygun değil” anlamına gelmektedir. Bu çalışma sonucunda akademisyenlerin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Bu tez çalışmasının amacı eşli programlamada eşlerin bireysel farklılıklar açısından homojen ve heterojen olmasının grup uyumu, akış ve kodlama performansına etkisini araştırmaktır. Bu amaç doğrultusunda tez çalışmasında eşli programlamada, eşlerin belirlenmesinde kullanılmak üzere “cinsiyet, öğrenme stili, arkadaşlık, kişilik özelliklerinden dışa dönüklük ve sorumluluk bileşenleri, kodlama öz-yeterliği ile kodlama ön bilgisi” şeklinde yedi bireysel farklılık değişkeni belirlenmiştir. Karma desende tasarlanan bu tez çalışması bir çoklu durum çalışmasıdır. Tez çalışmasının nicel kısmında son testli eşit olmayan kontrol gruplu deneysel desenden yararlanılmıştır. Tez çalışmasına, 2018-2019 eğitim-öğretim yılı güz döneminde büyük bir devlet üniversitesinin BÖTE bölümünde seçmeli “Bilişim Yönetim Uygulaması” dersini alan 64 gönüllü 3. ve 4. sınıf lisans öğrencisi katılmıştır. Araştırma sonucunda bütün bireysel farklılık durumlarında grupların homojen veya heterojen eşleştirilmelerinden bağımsız olarak grup uyumunun ve akışın yüksek, kodlama performansının ise orta seviyede olduğu bulunmuştur. Ayrıca, öğrenme stili durumunda homojen grubun daha yüksek düzeyde akış deneyimledikleri görülmüştür. Öte yandan arkadaşlık durumunda homojen grup daha yüksek düzeyde akış deneyimlerken, heterojen grup daha yüksek düzeyde kodlama performansı ortaya koymuştur. Kişilik özelliklerinden sorumluluk bileşeni durumunda heterojen grup daha yüksek düzeyde kodlama performansı göstermiştir. Öğrenciler eşli programlamada çeşitli nedenlerle arkadaşlık ve kodlama ön bilgisi düzeyine göre homojen veya heterojen olarak eşleşmeyi tercih etmektedirler. Ayrıca, görev sorumluluğu yüksek öğrencilerle eşleşmek de tercih edilmektedir. Bu şekilde öğrenciler, daha yüksek grup uyumu, akış ve kodlama performansı elde edeceklerini düşünmektedirler. Bu bağlamda eşli programlamada akış deneyimini artırmak için öğrenme stili ve arkadaşlığa göre homojen, kodlama performansını artırmak için ise kişilik özelliklerinden sorumluluk bileşenine ve arkadaşlığa göre heterojen grupların oluşturulması önerilebilir.

In this study, the effect of homogeneous and heterogeneous pairing, in terms of individual differences, in pair programming on group compatibility, flow and coding performance were investigated. In line with this purpose, seven individual difference cases, such as “gender, learning style, friendship, extraversion and conscientiousness components of personality traits, coding self-efficacy, and coding prior-knowledge” were determined to be used for pairing in pair programming. This study, designed as a mixed study, is a multiple case one. In the quantitative part of the study, posttest only nonequivalent control group design was used. During the fall semester of 2018-2019 academic year, 64 voluntary 3rd and 4th year undergraduate students enrolled in the elective “Information Management Applications” course at the department of CEIT of a large state university. As a result of the study, high levels of group compatibility and flow, but middle-level of coding performance were reached in all individual difference cases irrespective of group’s being homogeneous or heterogeneous. Besides, it was concluded that the homogeneous group experienced higher level flow in the learning style case. In the friendship case, homogeneous group experienced higher level flow, while heterogeneous group showed higher level coding performance. It was also seen that the heterogeneous group exhibited a higher level of coding performance in the case of conscientiousness component of personality traits. Students prefer to pair as homogeneous or heterogeneous by friendship and coding prior-knowledge level in pair programming due to various reasons. In addition, they prefer to pair the ones with high task-related conscientiousness. Participant students expect to achieve higher group compatibility, flow, and coding performance in this way. In this context, in order to increase the flow experience in pair programming, it may be suggested to create homogeneous groups by the learning style and friendship, and to create heterogeneous groups by conscientiousness component of personality traits and friendship.

Gelişen Bilgi ve İletişim Teknolojileri (BİT) ile birlikte öğretimde ve eğitimde yeni anlayışlar ortaya çıkmıştır. Bu anlayışların en önemlilerinden birisi e-öğrenmedir. E-öğrenme öğrenenlere bilgiyi hızlı ve ucuz bir şekilde iletmek için sıklıkla kullanılmaktadır. Bu noktada öğrenenlerin ve öğreticilerin e-öğrenmeye ne kadar hazır oldukları sorusu gündeme gelmektedir. Araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinin ve akademik personelinin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerini saptamak ve bu saptamaya dayanarak bahsi geçen iki paydaşın e-öğrenme hazır bulunuşluk düzeylerini geliştirecek önerilerde bulunmaktır.
Araştırmada iki farklı gruptan veri toplanmıştır. İlk olarak üniversite öğrencilerinden, ikinci olarak ise akademik personelden veri toplanmıştır. Üniversite öğrencisi kısmını Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören 1802 öğretmen adayı oluşturmuştur. Araştırmada üniversite öğrencilerine araştırmacı tarafından geliştirilen Üniversite öğrencilerinin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeği uygulanmıştır. Ayrıca üniversite öğrencilerine demografik bilgileri, öğrenim bilgileri yanı sıra, bilgi ve iletişim teknolojileri kullanım tercihlerini içeren bir anket de uygulanmıştır. Akademik personeli kısmını ise Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde görev yapan 96 akademik personel oluşturmuştur. Araştırmada akademik personele akademik personelin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeği uygulanmıştır. Üniversite öğrencilerinin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeğinde olduğu gibi akademik personele de demografik bilgilerini ve BİT kullanım tercihlerini içeren bir anket uygulanmıştır.
Araştırma kapsamında geliştirilen ölçeklere ilişkin bulgulara bakıldığında, “üniversite öğrencilerinin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu ölçeğinin” 33 madde ve 6 faktörden oluştuğu bulunmuştur. Bahsi geçen ölçeğin faktörleri şu şekildedir: Bilgisayar öz yeterliği, internet öz yeterliği, çevrimiçi iletişim öz yeterliği, kendi kendine öğrenme, öğrenen kontrolü ve son olarak e-öğrenmeye yönelik motivasyondur. Ölçeğin genel Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı 0,93 olarak elde edilmiştir. Araştırma kapsamında geliştirilen ikinci ölçek olan “akademik personelin e-öğrenmeye hazır bulunuşluğu” ölçeğinin ise 35 madde ve 4 faktörden oluştuğu bulunmuştur. Bu ölçeğin faktörleri şu şekildedir: Bilgi ve iletişim teknolojileri kullanım öz yeterliği, e-öğrenmede kendine güven, e-öğrenmeye yönelik tutum ve e-öğrenmeye yönelik eğitim ihtiyacı. Ölçeğin genel Cronbach Alfa güvenirlik katsayısı 0,92 olarak hesaplanmıştır.
Araştırmanın sonuçlarına göre üniversite öğrencilerinin e-öğrenmeye hazır olmak için gerekli fiziksel donanıma sahip oldukları tespit edilmiştir. Üniversite öğrencileri internete en çok evlerinden bağlanmakta ve bunun için en çok dizüstü bilgisayar kullanmaktadırlar. Ayrıca üniversite öğrencileri interneti ve sosyal ağ sitelerini sık sık kullanmaktadırlar. Bunun yanında üniversite öğrencilerinin internet öz yeterlik seviyeleri oldukça yüksek iken, e-öğrenmeye yönelik motivasyonlarının düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Veriler eğitim fakültesinin programlarına göre analiz edildiğinde, bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi, Alman dili eğitimi ve fizik eğitimi programlarının e-öğrenmeye hazır olan grupta yer alırken, ilköğretim matematik eğitimi ve psikolojik danışma ve rehberlik programının e-öğrenmeye hazır olmayan grupta yer aldığı görülmüştür. Üniversite öğrencilerinin sınıf düzeyine göre e-öğrenmeye hazır bulunuşlukları da incelenmiş ve sınıf düzeyi arttıkça üniversite öğrencilerinin e-öğrenmeye daha hazır olduğu sonucuna ulaşılmıştır. E-öğrenmeye hazır bulunuşluğun faktörlerinin internet kullanım amaçları ile pozitif yönde anlamlı ilişki verdiği de diğer bulgular arasındadır. Akademik personele ilişkin bulgulara gelindiğinde, akademik personelin en yüksek düzeyde bilgi ve iletişim teknolojileri kullanım öz yeterliği faktörüne, en düşük düzeyde ise e-öğrenmede kendine güven faktörüne sahip olduğu bulunmuştur. Bunun yanı sıra, akademik personelin e-öğrenmeye hazır bulunuşluk düzeylerinin ünvanlara göre değişmediği belirlenmiştir.
Araştırma sonucunda üniversite öğrencilerinin ve akademik personelinin e-öğrenmeye hangi nedenlerden dolayı hazır olmadıkları belirlenmiş ve araştırmanın bulgulardan yola çıkarak üniversite rektörlüklerine ve diğer yetkili mercilere bahsi geçen iki paydaşı e-öğrenmeye daha hazır hale getirecek önerilerde bulunulmuştur.

New paradigms have recently emerged in education and instruction with the advances in information and communication technologies. Amongst these paradigms, e-learning is one of the most significant ones. E-learning is often used with the aim of delivering information to learners in a fast and cheap way. Nonetheless, at this point, the question of how much learners and teachers are ready to e-learning gains currency. Therefore, the basic purpose of the current study is to determine e-learning readiness levels of university students and academic staff and, based on this determination, make some suggestions to enhance aforementioned stakeholders’ readiness levels for e-learning.
In the current study, data were collected from two different groups. First group was university students. As for second group, it was composed of academic staff. A total of 1802 university students from Hacettepe University faculty of education constituted the group of university students. “The scale of University Students’ Readiness for E-learning” developed by author was administered to university students. Besides, a questionnaire including university students’ demographic and educational information and information and communication technologies usage preferences was administered too. When it comes to the group of academic staff, data were gathered from Hacettepe University faculty of education and 96 academicians were reached in total. “The scale of Academic Staff’s Readiness for E-learning” was administered to them. Like the previous scale, a questionnaire including demographic information and information and communication technologies usage preferences of academic staff was also administered to them.
As far as the scales developed within the scope of current study are concerned, the scale of university students’ readiness for e-learning consisted of 33 items and 6 factors. The factors of the previously mentioned scale are as follows: Computer self-efficacy, internet self-efficacy, online communication self-efficacy, self-directed learning, learner control, and finally motivation for e-learning. Overall Cronbach
Alpha reliability coefficient of the aforementioned scale was calculated to be 0.93. As for the scale of academic staff’s readiness for e-learning, the second scale developed within the scope of the current study, it was found out that it consisted of 35 items and 4 factors. Its factors are as follows: information and communication technologies usage self-efficacy, self-confidence in e-learning, attitude towards e-learning, and finally education need towards e-learning. Overall Cronbach Alpha reliability of this scale was found out as 0.92.
When it comes to the findings of the study, first, findings regarding university students were mentioned. To begin with, it was determined that university students possess physical tools required to be ready for e-learning. They connect internet mostly from their homes and to do that make us of mostly notebooks. In addition, university students often use internet and social networks. Besides, it was concluded that while their levels of internet self-efficacy were remarkably high, those of motivation were remarkably low. When the data are analyzed according to divisions of the faculty of education, it was revealed that divisions of computer education and instructional technologies, German language education, and physics education were found out to be amongst the group ready to e-learning, whereas divisions of elementary mathematics education and guidance and psychological counseling were found out to be amongst the unready group. University students’ readiness levels according to grade level were also examined, and it was concluded that the higher the grade level is the readier for e-learning university students are. It was also found that factors of readiness for e-learning yielded positive and statistically significant correlation coefficients with usage purposes of internet. As for findings pertaining to academic staff, it was first found out that the factor of information and communication technologies usage preferences was the highest one whereas self-confidence in e-learning was the lowest one. In addition to that, it was also found out that academic title has no statistically significant impact on the academic staff’s e-learning readiness level.
In the thesis, reasons as to why university students and academic staff are not ready for e-learning were determined and, based on the findings of the study, suggestions that may improve aforementioned stakeholders’ readiness for e-learning were made to the university rectorships as well as other competent authorities.

Siber aylaklık, öğrenme ortamlarında BİT araçları ve internet kullanımının yaygınlaşması sonucunda önemli bir problem olarak ortaya çıkmıştır. Özellikle “kendi cihazını getir” (bring your own device) uygulamasının yaygın olduğu öğrenme ortamlarında ve bilgisayar laboratuvarlarında siber aylaklık daha yaygın gözlemlenmektedir. Bu durum diğer öğrencilerin dikkatini dağıttığı ve sınıf yönetimini zorlaştırdığı için öğrenme verimini ve etkililiğini düşürmektedir. Ayrıca, siber aylaklık, derslerde BİT araçları kullanımına ve dolayısıyla öğrenme süreçlerine BİT entegrasyonuna karşı, eğitimcilerin (öğretmenler, öğretim elemanları vb.) ve yöneticilerin olumsuz tutum geliştirmesine neden olmaktadır. Sonuç olarak, bazı öğrenme ortamlarında BİT araçlarının kullanımı tamamen yasaklanabilmektedir. Bu ise öğrenme süreçlerine BİT entegrasyonunu gerektiren bazı yenilikçi yöntemlerin öğrenme ortamlarında denenmesini/kullanmasını imkansız kılarak eğitimde yenilikçiliğin önünü kesmektedir. Bu bağlamda, eğitsel ortamlarda siber aylaklık davranışlarının en aza indirilmesi gerektiği açıktır. Bu nedenle, bu alanyazın taraması kapsamında siber aylaklık kavramını tanıtmak ve siber aylaklıkla mücadele etmek için eğitimcilere önerilerde bulunmak hedeflenmiştir. Bu çalışmada, öncelikle siber aylaklığın ne olduğuna odaklanılmış, sonra siber aylaklığın neden önemli bir problem olduğu vurgulanmıştır. Bunu takiben, siber aylaklığın boyutları ve türlerinden bahsedilmiştir. Daha sonra, siber aylaklık davranışının ölçülmesi ve nedenlerine değinilmiştir. Çalışmanın kuramsal kısmının sonunda, eğitimcilere, siber aylaklık davranışlarını nasıl en aza indirilebileceklerine ilişkin önerilerde bulunulmuştur. Siber aylaklıkla ilgili kuramsal bilgilerden sonra, bu çalışma kapsamında gerçekleştirilen siber aylaklıkla ilgili bir uygulamaya kısaca yer verilmiştir.