İslam Tarihi

There is a long history of debates about the conflict or compatibility between Islam and democracy. The topic attracts the attention of a large number of thinkers and researchers from both the Islamic world and the non-Islamic world and directs their research. The founder and leader of Nahda, which is a political and religious movement in Tunisia, Rashid Ghannouchi, as an activist and intellectual, has made an intense contribution to the discussions on Islam and democracy and still continues to do so. His efforts, both theoretically and practically, appear to prove that Islam and democracy can coexist, moreover, an Islamic democracy is possible. Ghannouchi is known for his commitment to the concept of Islamic democracy. The aim of this study is to try to understand Ghannouchi’s approach on this issue and to analyze his argument that Islam and democracy are compatible with each other. The study also attempts to understand with what reasons and with what motivation Ghannouchi supported the thesis that Islam and democracy do not conflict. After the subject is addressed from different aspects, the author presents his own assessment in the conclusion section.

Hz. Peygamber‟in aile hayatını öğrenmek ve eşleri hakkında bilgi
sahibi olmak, aile hayatının örnekliğini anlamada insanlığa yardımcı
olacaktır. Hz. Peygamber‟in en genç hanımı, “Mü‟minlerin annesi” Hz. Âişe hem ahlak, fazilet ve takva bakımından hem de ilmî anlamda tüm çağların hanımlarına örneklik teşkil eden bir şahsiyettir. Ayrıca Hz. Âişe İfk Hadisesi, Îlâ ve Cemel Savaşı gibi olaylar sebebiyle İslâm tarihinde önemli bir yere sahiptir. Bu sebeplerden dolayı Hz. Âişe hakkında pek çok eser kaleme alınmıştır; araştırmalar yapılmıştır. Çalışmamızda, Hz. Âişe ile ilgili olarak yapılmış araştırmaları bir arada vermek suretiyle ilgi duyanların dikkatine sunmak ve Hz. Âişe hakkında yeni çalışma başlıkları için bir fikir oluşması hedeflenmiştir.

Öz: Yaklaşık iki asır önce Arap Yarımadası’nda Muhammed b. Abdilvehhab (v.1206/1792) tarafından kurulan Vehhabîlik, bugün Suudi Arabistan’ın resmi mezhebi durumundadır. Vahhabilik hareketine, Osmanlılarda davranışlarındaki sertlik, imanlarındaki taassup ve kendi inanışlarında olmayanları küfürle suçlamak bakımlarından “Haricilik” hareketi olarak bakılmıştır. Osmanlı’nın 36. Padişahı VI. Mehmed Vahideddin (1918-1922) zamanının 170. Şeyhülislâmı Hayderizâde İbrahim Efendi (v. 1349/1933) de Vahhabi mezhebinin kurulması, gelişmesi, fikirleri ve yayılması ile ilgili “Sebilürreşâd” Dergisi’nde dört makale kaleme almıştır. Kendisi Medresetü’l-Vaizin’de “Mezahib ve Turuk-u İslâmiye Tarihi” dersi veren eserleri olan ihtisas sahibidir. O’nun Sebilürreşâd’da yayınlanan “Vehhâbilik” adlı makalelerini Kelâm ve Mezhepler Tarihi İlmi çerçevesinde sadeleştirilmektedir.
Summary: Nearly two centuries ago, in the Arabian Peninsula Muhammad b. Abdilvehhab (v.1206 / 1792) established by Wahhabi, the official sect of Saudi Arabia today is the case. Wahhabi movement, rigidity of behavior in the Ottoman Empire, not their bigotry and their belief in faith to blame disbelief of care "Kharijites" is regarded as the motion. Sultan of the Ottoman Empire 36 VI. Mehmed Vahideddin (1918-1922) time 170 Shaykh al my Hayderizâ İbrahim Efendi (v.1349 / 1933) the Wahhabi sect establishment, development, ideas, and spread about the "Sebilurreşad" in the Journal of four articles pen has written. Medresetü'l-Vaizin in itself "Mezahib and type-İslâmic History", which is a specialist who teaches works. Satate published in the "Wahhabi" Kalam's articles and think heresiographical simplification within the framework of Science.
Keywords: Wahhabi, Muhammad b. Abdulvehhab, Sects, Unity, Innovation

İslam’da Gadir-i Hum olayı, Kur’an ve Sünnet ile sabit, yanısıra sahabenin büyük çoğunluğunun bizzat yaşayarak şahit olmasına rağmen bugüne kadar örtüle gelen bir gerçektir.
Gadir-i Hum Velayet Bayramı, özetle, Maide Suresi 67. ayetin emri üzere Hz. Peygamberin (s.a.a), Hz. Ali'yi kendinden sonraki halifesi ve velayetin başı olarak ümmetine ilan etmesi, Veda Haccı dönüşünde Gadir-i Hum bölgesinde topladığı ümmetinden ikrar alması olayıdır.
Gadir-i Hum gerçeği, Şii-Sünni tüm İslam kaynaklarında mütevatir olarak nakledilen bir esastır.
Detaylarına ileride değineceğimiz Gadir-i Hum’da, Hz. Peygamber uzunca bir hutbe irad ederek; ümmetinin kendilerine sarıldıklarında asla sapıtmayacağına teminat verdiği iki emaneti olan Kur’an ve Ehl-i Beyt’ini, Hz. Ali’nin velayetini, onun kendinden sonra ümmetinin sahibi ve velisi olduğunu, Havz-ı Kevser’inin başına varıncaya kadar da Kur’an ve Ehl-i Beyti’nin birbirinden ayrılmayacağını ilan buyurmuştur.

İslamın ilk dönemlerinde Hz. Peygamber’in ve onun öğretisinde yetişen ashabının uygulamaları, dinin yanlış yorumlanmasının önüne geçmiştir. Bu nedenle İslamın ilk dönemindeki yaşanmışlıklar, onun öğretilerini idrak etmek için önemlidir. Hz. Peygamber dönemi ev kadınlarının yaşamlarını okumak, bugünkü hayatımızla kıyaslama yapıp örnek almak açısından önemlidir.

In the first ages of Islam the practices of Prophet and his companions have precluded the misinterpretation of religion. For this reason, the livings in the first ages of Islam contain significant examples which can help in perceiving of the Islamic precepts. To read the lifes of housewifes of Prophet age is significant, because they set an example for our lifes.

Özet
Geçmişten bugüne tufan hadisesi edebî metinlerde önemli bir yer tutar. Tufan hadisesinin işlenişi yazarların kaynaklarına göre değişiklik gösterse de cezalandırma, arınma ve yeniden doğuş bu eserlerde ortak motif olarak geçer. Modern Türk edebiyatının önemli yazarlarından Mustafa Kutlu’nun Tufandan Önce hikâyesinde Nuh Tufan’ını imleyen birçok metaforun eserin dokusuna ustaca yerleştirildiği görülür. Yazarın kaynaklarının İslamî olması dolayısıyla, eserdeki sembolik unsurlar, göndermeler ve anıştırmaların Kur’an-ı Kerim’deki kıssa, anekdot ve ayetlerle ilintili olduğu görülür. Başka eserlerinde de siyaset ve toplum ilişkisine yer veren yazar, Tufandan Önce hikâyesinde siyasî yozlaşmayı ayrıntılı olarak işler; bir Anadolu kasabasındaki durumla Nuh tufanı arasında benzerlik kurar. Bu çalışmada Tufandan Önce hikâyesi siyaset-toplum ilişkisi bağlamında değerlendirilip Anadolu kasabasındaki durumla Hz. Nuh’un kavmi ve tufan hadisesi arasındaki benzerlikler üzerinde durulmuştur.
Anahtar Kelimeler: Hikâye, siyaset, tufan, kasaba, metinlerarasılık 

Abstract
From past to present, the flood takes an important place in literary works. Even the discussion of the flood event differs in accordance with sources of writers; punishment, salvation, and rebirth are common motifs in these works. In one of the distinguished writers of Turkish literature Mustafa Kutlu’s story Tufandan Önce, it is seen that many metaphors which refers to the flood of Noah are placed skillfully. Due to the writer’s sources are Islamic, it is seen that symbolic elements, implications and allusions in his work are related to stories, anecdotes and verses of Quran. The writer, who gives place to the relationship between politics and society in his other works as well, discusses political corruption in story Tufandan Önce in detail. He makes an analogy between the situation in an Anatolian town and the flood of Noah. In this paper, the story Tufandan Önce firstly has been examined in term of relationship between politics and society, and then the similarities between the situation in the Anatolian town and the people of Noah and the flood have been discussed. 
Keywords: Story, politics, the flood, town, intertextuality

“Safiyye bir peygamberin (Harun’un) kızıdır,
amcası (Mûsâ) da peygamberdir,
hâlen kocası da bir peygamberdir.”
[Hz. Muhammed (sas)]

Hz. Safiyye, Hz. Peygamber’in (sas) azılı düşmanlarından, Yahudilerin lideri Huyey b. Ahtab’ın kızıdır.
Zarif ve çok güzel bir kadın olan Hz. Safiyye, Hayber’in fethinde esir edilmiş; Hz. Peygamber onu İslâm’ı seçip seçmeme konusunda serbest bırakmıştır. İslâm’ı seçen Hz. Safiyye, Hz. Peygamber’in evlenme teklifini de kabul ederek “Müminlerin Annesi” vasfını kazanmıştır.
Hz. Peygamber’i çok seven Hz. Safiyye, Resûl-i Ekrem’in (sas) son hastalığı sırasında “Keşke senin yerinde yatan ben olsaydım” demek suretiyle üzüntüsünü dile getirmiş, diğer hanımlarının birbirine işaret ettiğini gören Resûlullah onları uyarmış ve Safiyye’nin sözünde samimi olduğunu belirtmiştir.
Hz. Safiyye çalışmamızda konu edindiğimiz özellikleri ve Resûlullah’a (sas) ileri derecedeki sevgisi sebebiyle İslâm tarihindeki yerini almıştır.

Hz. Peygamber (s) m. 610 yılından itibaren Mekke’de İslâm’ı tebliğ etmeye başladı. Yaklaşık 13 yıl boyunca büyük uğraşlarına ve çabalarına rağ-
men Mekkelilerden pek azını ikna edebildi. Mekke’nin komşu şehri olan
Taif de Resûlullah’a (s) aynı tavrı sergiledi. Resulullah (s), bu iki şehirde
tamamen dışlanmış ve insanların İslâm’a girmeleri durma noktasına gelmişken, Medine’den Hazrec kabilesine mensup altı kişi Mekke’de onunla
görüşerek davetini kabul etmiş ve İslâm’a yepyeni ufuklar açmışlardır.
Medine, ilk Müslüman olan Medinelilerin yoğun çalışmalarıyla, kısa
sürede hâkim unsurun Müslümanlar olduğu bir şehre dönüşmüştür. Bu
aşamadan sonra Mekkeli Müslümanlar da Medine’ye hicret etmiş ve orada tarihin ilk İslam devletini tesis etmişlerdir. Bu ilk devletin başkanı tabii olarak Hz. Peygamber (s) idi. Devletin kuruluşu aşamasında şüphesiz
en büyük pay toprak, asker ve siyasî destek olarak en büyük katkıyı sunan
Ensar’a aittir. Onlar, ilk günden itibaren İslâm devletini her anlamda desteklemişlerdir.
Hz. Peygamber’in (s) vefatından sonra sürekli olarak etkinlikleri azalan Ensar, yine de İslâm devletine hizmetlerde bulunmaya devam etmişlerdir. Hulefa-i Raşidin döneminin siyasî kargaşa ortamında genellikle pasif
bir tutum sergileyen Ensariler, Hz. Ali ile Muaviye mücadelesinde çoğunlukla Hz. Ali’nin haklı olduğuna inanmışlar ve şehadetine kadar da onun
yanında yer almışlardır.
Bu çalışmanın amacı, Ensar’ın İslâm tarihinin ilk yıllarından Emevilerin başlangıcına kadar olan dönemde siyasî-idarî alandaki faaliyetlerini
tespit etmek ve İslâm tarihi çalışmalarına Medine-Ensar merkezli bir bakışla katkıda bulunmaktır. Böyle bir perspektifle Ensar’ın İslâm tarihindekirolünün tespitinin, İslâm tarihi okumalarına farklı boyutlar kazandıracağı
kanaatindeyiz.
Bu eser, giriş ve iki bölümden oluşmaktadır. Giriş iki kısma ayrılmıştır.
Birinci kısımda araştırmanın metodu ve kaynakları tanıtılmış, ikinci kısımda ise Ensar’ın iki kolunu oluşturan Evs ve Hazrec kabilelerinin Yemen’den
Medine’ye uzanan tarihleri ele alınmıştır. Bu bağlamda Medine tarihi ve
Medine’nin sosyo-kültürel yapısı da incelenmiştir.
Birinci bölümde Medinelilerin İslâm’ı kabul etmelerinden, Resûlullah’ın
(s) vefatına kadar olan dönemde siyasî, idarî ve askerî alandaki tarihleri
hakkında bilgi verilmiştir. Bu dönemde Müslüman toplumun nüfusuna
oranla Ensar’a mensup Müslümanların sayılarının fazla olması, onların
olaylara katılma yoğunluğuna da yansımıştır.
İkinci bölümde Hulefâ-i Râşidin döneminde Ensar’ın siyasî tarihi
konu edinilmiştir. Her bir halifenin dönemi ayrı ayrı ele alınmak suretiyle
iç ve dış siyasî gelişmelerde Ensar’ın rolü tespit edilmiştir.
Çalışma sonuç kısmıyla sona ermiş ve bu kısımda araştırmanın ulaştı-
ğı fikirler okuyucularla paylaşılmıştır.

Türkiye'de izlenen laiklik politikasını birçok yönden tartışmak mümkündür. Ancak İslam algısı ve yaşantısı konusunda meydana gelen değişmeleri sadece laiklik politikasına b'ağlamak ya da laiklik politikalarını tüm olumsuzlukların nedeni olarak görmek süreci açıklamaya yetmez. Bugün dindarlık sıralamasında Türkiye dünya ülkeleri arasında en ön sıralarda yer almaktadır. Bunun üzerinde dikkatle durmak lazım.  Modrernleşme ve sekülerleşme süreci, tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de din algımızı ve dindarlığımızı değiştirmiştir. Ama dindarlığımız bu yeni kalıplar içinde devem etmektedir.

Entelektüel ya da felsefi düşünce geleneğimizin izlerini sürerken uğramamız gereken duraklardan birisi de tasavvufi düşünce geleneğidir. Tasavvuf sadece bir düşünce geleneği değil aynı zamanda bir yaşam biçimi, ahlak, edebiyat, sanat mimari, siyaset gibi birçok alanla ilişkilendirebilecek entelektüel bir gelenektir ve bu yönüyle kelam ve felsefi geleneklerden ayrılır. Diğer yandan tasavvufi gelenek, daha yaygın ve süreklilik arz eden ve içerisinde pratiği de barındıran bir gelenektir. Bu bakımdan hem teorik olarak hem de pratik olarak İslam kültür ve medeniyetine hayati katkıları olmuştur. Tasavvufi düşünce geleneğinin, diğer geleneklerden kopuk olmamakla birlikte, evren, insan ve Tanrı konusunda kendine özgü farklılıkları mevcuttur ve pratik uygulamaları temelde bu farklılıklara dayanır. Burada daha çok biz entelektüel bir hareket olarak tasavvufu felsefe ile birlikte ele alıp değerlendireceğiz. Bizim için önemli olan hem felsefe geleneği hem de tasavvuf geleneğinin birbirleriyle temas ettikleri noktalardır. Böyle olunca hem Müslüman filozofların hem de felsefi tasavvufun temsilcilerinin düşüncelerine önem verdikleri ya da kendilerinden etkilendikleri filozofları ve felsefi sistemler kendiliğinden önemli hale gelmektedir.

Bu makalenin amacı, İstanbul'un Tophane semtinde yer alan Nusretiye Camii’ nin gerek tarihsel konumu, gerekse dönemin önemli yenilikleri içinde nasıl bir yer tuttuğu ve inşasından günümüze geçirdiği yapısal değişimlere; sanat, mimari ve kültür tarihimiz açısından değinmektir. Beyoğlu’nun Tophâne semtinde, tarihî İstanbul’un sınırları dışında yer alan caminin inşasına 1823 yılının Haziran ayında başlanmış, 8 Nisan 1826’da tamamlanmıştır.  /  The aim of this article is to comment on Nusretiye Mosque’s -which is in Istanbul’s Tophane district- historical location, its place in important innovations of its era and its structural changes which have been taken place since its first construction; through the terms of our art, architecture and cultural history. The construction of the mosque, located in Beyoglu’s Tophane district, outside the borders of historical Istanbul, started in June of 1823 and was completed by the April 8 1826.

“Zamanındaki kadınların hayırlısı İmrân kızı Meryem’dir.
Bu ümmetin kadınlarının hayırlısı da Hatice’dir.”
[Hz. Muhammed (sas)]

Hz. Peygamber her hususta olduğu gibi aile hayatında da insanlığa güzel bir örnektir. Onun aile hayatını öğrenmek ve eşleri hakkında bilgi sahibi olmak aile hayatının örnekliğini anlamada bize yardımcı olacaktır.
Hz. Hatice Hz. Peygamber’in diğer hanımları arasında onunla peygamber olmadan önce evlenen tek hanımdır. Ahlakından ve karakterinden etkilenmiş ve ona çok değer vermiştir.  O, mutlu zamanlarında olduğu gibi sıkıntılı anlarında da Hz. Peygamber’in yanındaydı. Hz. Peygamber de karşılaştığı sıkıntıların üstesinden onun dostluğu, verdiği destek, huzur ve sükûnu ile gelmiştir.
Hz. Hatice’nin vefatına kadar Hz. Peygamber başka bir kadınla evlenmemiştir. Hz. Hatice’nin vefatından sonra da onu hep muhabbetle yâd edip hatırasını yaşatmıştır.

Cambridge: Harvard University Press, 2017, 220 sayfa. ISBN 9780674057760 Erken İslam tarihi araştırmalarına dair gün geçtikçe zenginleşen ikincil literatüre, Bowersock'un son kitabı The Crucible of Islam ile (İslam'ın potası) önemli bir katkı daha sağlandı. Erken İslam tarihinin mevcut ikincil kaynak-larından farklı olarak, kitabının içeriğini, Ebrehe krallığının hakimiyetinden, Kubbetüssahra'nın inşasına kadar devam eden süreçle sınırlandıran Bower-sock, ele aldığı olağan dışı başlıklarıyla okuyucularına diğer kaynaklardan farklı bir değerlendirme çerçevesi çiziyor. Seçtiği bu başlıklarla konuyu, Eti-yopya, Filistin, Bizans ve Sâsânîler özelinde Geç Antikçağ'dan, İslam'ın ilerle-me sürecine doğru ele alan yazar, İslam'ın yayılış sürecindeki bütün önemli dinamikleri, İslam'ın içine doğmuş olduğu tarihsel ve coğrafî arka plan te-melinde ele alıyor. Bowersock, Empires in Collision ve Throne of Adulis adlı önemli iki diğer kitabında da genel olarak İslam öncesi dünyayı tasvir etme-ye özel olarak da Etiyopya ve Arabistan bölgesinin sosyopolitik dengelerine odaklansa da, diğerlerinden farklı olarak The Crucible of Islam'da İslam'ın tarihsel gelişimini kitabının merkezine alıyor ve bu dengeleri bu İslam'ın ge-lişiminin en büyük parçası olarak inceliyor. Bu bağlamda gayesini kitabının en başında açıklayan Bowersock, İslam'ın doğuşunu ele alan literatüre dair genel bir tarama yaptıktan sonra, çalışmasını mevcut literatüre yeni bir ek-leme yapma niyetiyle ortaya koymadığını; bundan ziyade dönemin kaotik şartlarının İslam'ın oluşumunu ve gelişimini nasıl mümkün hale getirdiğini anlamaya katkı sağlamak için yaptığını ifade ediyor. Bu sebeple, kitabın ön-celikli hedefinin, İslam'ın gelişimini daha iyi anlamak adına Yahudilik, Hris-tiyanlık ve paganlığın yaygın olduğu Arap yarımadasının sosyal ve kültürel çevresini tanımlamak olduğunu söylüyor. Bowersock, belirli bir hedef kitlesi tanımlamamış olsa da, The Crucible of Islam, bütün erken İslam tarihi okuyucularına, İslam tarihinin oluşum ve gelişim aşamalarını ele alan diğer ikincil kaynaklara nazaran daha kapsam-lı bir perspektif sunuyor. Bununla birlikte herhangi bir metodolojiye bağlı olma çabasında olmadığını belirten Bowersock, çizgisinin ne bütün kaynak-ları sorgusuz kabul etmek ne de onları tamamen göz ardı etmek olduğunu söyleyerek, sahip olduğu tek yöntemin kritik sebeplendirme ve sorgulama

“Âişe’nin kadınlara üstünlüğü,
tirit yemeğinin diğer yemeklere olan üstünlüğü gibidir.”
[Hz. Muhammed (sas)]

Hz. Âişe gerek babasının evinde gerekse Hz. Peygamber’in yanında yetişmiş, birçok ilimde temayüz etmiş, dinî bilgi ve uygulamaları, hadis ve sünneti ümmete aktarmada büyük görevler üstlenmiş, örnek alınması gereken önemli bir hanımdır.
Hz. Âişe kadınların eğitim ve öğretimiyle yakından meşgul olmuştur. Ondan ders dinleyen ve hadis nakleden birçok bayan öğrencisi vardı. Böylece o hem bizzat hem de yetiştirdiği öğrencileri ile İslâm dünyasında kadınların ilimle meşgul olmaları gerektiğini göstermiştir.
Hz. Âişe, Hz. Peygamber’e destek oluşu; ilmi ümmete aktarışı, yetiştirdiği öğrenciler; hakkında ayetlerin inmesi, İfk Hadisesi, Cemel Savaşı, halife ve sahabilere karşı duruşu ile Hz. Peygamber’in hayatında ve İslâm tarihinde önemli bir konuma sahiptir.

Çalışmamızı 4 ana bölümden oluşturduk. İlk bölümde Türklerin İslamiyet öncesi inançlarına değindik. Ardından Türkleri, Arapları ve bu iki ırkın birbirleriyle olan münasebetlerine ışık tutmaya çalıştık. Üçüncü bölümde Türklerin göçebe hayattan doğan alışkanlıkları ile halen göçebe yaşam tarzı süren ve sürmeyenler arasında ne gibi farklar olabileceğini değerlendirdik. Dördüncü ve son bölümde ise çalışmamız içerisinde yer alan bazı iddialara İslami bir bakış açısıyla yaklaşarak bazı ifadelerin değerlendirilmesini yaptık.
Çalışmamı hazırladığım süre boyunca bana maddi/manevi desteğini esirgemeyen ve gerek kitap önerileri ile gerekse hayata dair bakış açımı genişleterek bana yardımcı olan Tez Danışmanım Sayın Hocam Dr. Öğretim Üyesi Emel SÜNTER Hanımefendiye sonsuz şükranlarımı sunarım.

Tarih boyunca Batı'nın karşısında "İslam" hep bir öteki konumunda yer almıştır. Carl Schmitt'in[i]de söylediği gibi, "Düşmanlık, ötekinin varoluşsal olumsuzlanması olduğundan, savaş da düşmanlıktan doğar. Savaş düşmanlığın en uç noktada somutlaşmış halidir"[ii] Batı'nın bu tutumu günümüzde de devam etmektedir. Düşmanlık tutumlarının bir örneği de Bosna… Bu diyarın zulme karşı başkaldırısında önemli bir rol üstlenen Alija İzetbegović(bizim deyimimizle Aliya)… Batı'nın düşmanca tavrının örneklerinden biri olan Bosna'da, Bosnalılar, bir İslam toplumu ve dünya kardeşliği örneği göstererek; dil, din, ırk, mezhep ayrımı yapmadan huzur içinde yaşadılar. Ne yazık ki(!) Bosna'da öteki(Müslüman) mevcuttu. Batı için bu durum yeter bile artardı zulüm için. Buna rağmen Aliya'nın zulüm sonrası, halkı intikamı terk etmeleri, adil şekilde yaşamaları ve masumlara dokunmamaları yönünde tavsiye vermesi ne kadar adil ve hakkaniyetli birisi olduğunu göstermektedir. Hem mücadeleci yapısıyla öne çıkan hem de bilge-entelektüel yapısıyla öne çıkan liderin önemli bir eseri: İslam Deklarasyonu ve İslami Yeniden Doğuşun Sorunları.

Burada Ortçağ tarihi için konularına göre ayrılmış ve kendi tavsiyem olan okuma listesi sunulmuştur. Kaynak eserler bu listenin dışarısında bırakılmış ve sadece araştırma eserlere yer verilmiştir. Bu liste lisans ve yüksek lisans öğrencileri başta olmak üzere Ortaçağ tarihi alanına ilgi duyanlar için ideal ve gerekli okumalar düşünülerek hazırlanmıştır.
https://www.haberkriz.com/

About Emirate of Tiflis (Tbilisi): History of Tiflis and surrounding areas before "fath" (Islamic conquest). Islamic conquest of Tiflis and surrounding areas. Islamic state-like formations of South Caucasus. Clashes between Christian states and Emirate of Tiflis. Abbasids, Saljuks and Emirate of Tiflis. End of Muslim ruling in Tiflis and surroundig areas. Muslim heritage of Tiflis and surronding areas.

Müslümanların hakim oldukları kadim kültür ve medeniyet havzalarını İslamlaştıracak ve fethettikleri bölgelerde kendi tekliflerini evrenselleştirecek bir dil ve pratik inşa etmeleridir. Müslümanların bunu başarabilmeleri üç temel başlık altında toplanabilecek bir çabayla yakından ilişkilidir: i) İlahi teklife itimada eşlik eden tahkik arayışı, ii) bu tahkik temelinde teklifin bütün insanlık için anlamlı bir şekilde tarif edilmesi, iii) tarif edilen teklifin örnek alınabilir tutarlı ve gerekçelendirilebilir temsillerinin üretilmesi.

ÖZ: İslam tarihi boyunca Hz. Peygamber’in ailesi, yakın akrabaları ile onun soyundan gelenler Müslümanlar nezdinde önemli bir mevkiye sahip olmuş ve bunları sayıp sevmenin dinî bir vazife olduğu kabul edilmiştir. Zamanla bunlarla ilgili bazı hizmetleri yerine getirmek üzere nakîbüleşraflık (nikâbet) teşkilatı kurulmuştur. Bünyesinde bazı görevliler bulunan bu teşkilâtın sorumlusuna ise nakîbüleşraf denilmiştir. Kurumsal kimliğine Osmanlı döneminde kavuşan bu teşkilatın başına Cumhuriyet’in ilanına kadar birçok nakîbüleşraf atanmıştır. Bu nakîbüleşraflardan bazıları Ankaralı olup bunlar döneminde tutulan nakîbüleşraf defterleri de günümüze ulaşmıştır. Bu makalede, Ankaralı bu nakîbüleşrafların hayat hikâyeleri anlatılacak ve nakîbüleşraflık görevleri döneminde tutulan defterler tanıtılacaktır.
ABSTRACT: Until the declaration of the Republic, many naqîb al-ashrafs were appointed as the head of the organization of Naqîb al-ashraf, which gained its corporate identity in the Ottoman period. Some of these naqîb al-ashrafs are from Ankara, and the naqîb al-ashraf record books kept during these periods have survived to the present day. In this article, the life stories of these naqîb al-ashrafs from Ankara will be told and the record books kept during their term of duty will be introduced. It is known that a total of 66 naqîb al-ashraf served in the Ottoman Empire until 1924. Most of these naqîb al-ashrafs were born in Istanbul and there are also naqîb al-ashrafs from different countries, as is the case for the members of the Ilmiye organization. According to the information we have detected, there are four naqîb al-ashrafs from Ankara. Among them, Ankaravî Emir Efendi (d. 1057/1647), after a period of profession, transferred to the profession of kadi (muslim judge) and during this period he served as kadi (3 times) in Ankara and Medina, and in 1043 (1634), he was appointed as naqîb al-ashraf and remained in this