Milliyetçilik

GİRİŞ
Soğuk Savaş sonrası uluslararası dengeleri tehdit eden çatışmaların büyük bir kısmının temelinde, kökleri tarihin derinliklerinde yatan etnik kimlik-ler vardır. Günümüzde etnik hareketler, ulusal bütünleşme ve ekonomik kalkınmanın modernleştirici etkisiyle etnik kimliklerin zayıflayacağı gö-rüşünü yalanlarcasına giderek önem kazanmakta ve siyasal eylemde bu-lunma yönünde bireyleri harekete geçirmektedir. Bu hareketler Sri Lanka (Tamil), Nijerya (Yoruba/Hausa/Ibo), Malezya (Çinli), Gürcistan (Aba-za/Acar), Irak (Kürt) gibi azgelişmiş ülkelerden, Kanada (Quebec), Bel-çika (Flaman/Valon), İspanya (Katalan/Bask), İngiltere (İskoç/Kuzey İrlanda) gibi gelişmiş ülkelere kadar her yerde görülebilen dünya çapında bir olgudur.

The process of the two Balkan Wars (1912-1913) remained incomplete until the First World War started. The aim of this study is to give some informations about The First World War and the role that Balkan region played to this war when the national consciousness of Balkan peoples began to crystallize. After the two Balkan Wars, all the Balkan states continued their efforts to gather their co-nationals into their national states. It's concluded that the Balkan Wars leaded to the internationalization of this crisis spreading it to an ample area while many other crises at the same region were resolved without a general war in Europe. It appears that the First World War that began in 1914 in the Balkan region was a continuation of the wars that started in 1912-1913 period in the same are.

İki Balkan Savaşı (1912-1913) süreci, Birinci Dünya Savaşı başlayana dek eksik kalmıştır. Bu çalış-manın amacı, Birinci Dünya Savaşı ve ulusal bilinçlerin belirginleşmeye başlayan Balkan halklarının savaşta oynadığı roller hakkında bazı bilgiler vermektir. İki Balkan Savaşlarından sonra bütün Balkan devletleri ulus-devletlerine ortak vatandaşlarını toplamak için çabalarını sürdürmüştür. Aynı bölgede birçok krizin Avrupa'da genel bir savaşa götürmeden çözüme kavuşurken Balkan Savaşları bu durumu daha geniş bir alana yayarak krizin uluslararasılaşmasına yol açtığı sonucuna varılmaktadır. 1914 yı-lında ve Balkanlar bölgesinde başlayan Birinci Dünya Savaşı, aynı bölgede ve 1912-1913 döneminde yaşanan savaşların devamı niteliğinde olduğu düşünülmektedir.

This article shows that native non-Muslims in the Ottoman Empire were seen as «internal» enemies in the course of the Second Constitutional Period after the Young Turk revolution in 1908. It is argued that the Balkan Wars were a watershed in the creation of native non-Muslims as «others». The influx of Muslims from the Balkans and Crete populated the Ottoman Empire with people who were full of resentment against the Ottoman Empire’s native Christians, whose co-religionists had expelled them from their homeland. Their accounts of immigration and suffer- ings deeply influenced Muslim public opinion. This is demonstrated by referring to the spreading of sentiments of Muslims through various print media such as periodicals, pamphlets, leaflets, flyers and, above all, illustrations showing how Muslims suffered in the hands of Greeks and Bulgarians in the lost lands.

Bu makale AKP (Adalet ve Kalkınma Partisi)'nin Kürt sorununa yönelik temel politikasının ve stratejilerinin ayrıksı yönlerini bu partinin Türkiye sağının ideolojik haritası içerisindeki yerini tartışarak ortaya çıkarmaya ve açıklamaya çalışacak. AKP'nin Türkiye sağı içerisindeki özgül konumu büyük ölçüde iktidara geldiğinden beri taşıyıcılığını yaptığı toplumsal hegemonya projesinin gerekleri ve sınırları tarafından belirlenmiştir. Partinin benimsediği Kürt politikası da hem bu hegemonya projesinin temel özelliklerini hem de bu projeyle uyumlu ideolojik konumlanışın izlerini büyük ölçüde taşımaktadır. Buna göre AKP Türkiye sağının geleneksel beslenme kanalları olan İslami muhafazakârlık ve milliyetçiliğin temel öğelerini içerisinde barındırmakla birlikte benimsediği milliyetçiliğin sembolik/söylemsel unsurları üzerinde İslamcı-muhafazakârlığın belirleyiciliği bu partiyi Türkiye'nin ideolojik haritasında belirli bir konuma yerleştirir. Bu ideolojik konumlanış partinin nasıl olup da bir yandan öncesindeki sağ partilerden farklı olarak Kürtlerin varlığını tanımaya yönelik eğilimler içerisine girerken diğer yandan "tek devlet, tek millet ve tek bayrak" şiarında kendisini en uç şekilde gösteren bir milliyetçi söylemi benimseyebildiğini açıklar. Makale bu tanıma politikalarının ve milliyetçiliğin bir arada bulunmasının partinin kısa vadeli siyasi hesaplarından doğan bir sapma veya çelişki değil onun ideolojik konumlanışının ve ülke çapında tesis etmeye çalıştığı hegemonya projesinin uyumlu bir parçası olduğunu savunmaktadır.

Siyasal sistemler, devletlerin yönetim şekli ile ilgili iken ideolojiler zihniyetleri ile ilgilidir. Hükümetlerin sağlık, eğitim, sosyal güvenlik, kamu güvenliği gibi alanlarda olduğu kadar temel haklar ile uluslar arası ilişkiler alanında da politik tutumlarını sahip oldukları siyasal sistemlerden ziyade ideolojileri belirler.

Siyasî İdeolojiler kitabı, geçen iki yüzyıldan beri devlet politikalarını yönlendiren ideolojileri kapsamlı ve düzenli bir şekilde ele almakta; ideolojilerin tarihi gelişimini, temel kavramlarını, köşe taşlarını, temsilcilerini, Batı dünyasındaki, Müslüman dünyadaki ve Türkiye’deki yansımalarını derinlikli ama sade bir dille okuyucunun ilgisine sunmaktadır.

Kitabın içinde neler var?

* Ele alınan ideoloji hakkında ön bilgi
* Okuyucuyu içeriğe odaklayan sorular
* Renkli ve kalın yazı ile gösterilmiş kavramlar
* İdeolojilerin, Müslüman coğrafyadaki yansımaları
* İdeolojilerin demokrasi ve şiddetle olan ilişkileri
* Bilgilerin müzakeresini sağlayacak tartışma soruları
* Maddeler halinde her bölümün özeti

Kültürel açıdan heterojen devletlerde din, dil, ırk ve etnisite sorunlarını sosyo-ekonomik sınıf ya da ideoloji sorunlarından daha çok görürüz. Heterojen toplumlarda, topluluk ile devlet sınırlarının bir olmayışı bir devlet oluşturma sorununu ortaya çıkarır ve bu sürecin sonucunda devlet vatandaşlık hakkına sahip olanları sınırlama eğilimi gösterir.  Doğu Avrupa’da komünizmin çöküşü ile geniş çaplı etnik problemler ortaya çıkmış, etnik milliyetçilik, ayrılıkçılık Yugoslavya ve eski SSCB ülkelerinde savaşlara neden olmuştur.

Bulgaristan’da komünizm sonrası demokrasiye geçişle etnik çeşitlilik sorun teşkil etmeye başlamıştır. Hükümet, Slav çoğunluk ile Türk azınlık arasındaki sorunların politik düzene yönelik tehdit oluşturduğu gerekçesi ile Bulgaristan Türklerine yönelik kültürel ve dinsel asimilasyon politikaları uygulamaya koymuştur.  Asimilasyon politikaları Bulgaristan milliyetçiliğini körüklerken, Bulgaristan ve Türkiye arasında nota krizine neden olmuş, sınırların açılmasıyla yüz binlerce Bulgaristan Türkü ülkeyi terk etmiştir. Asimilasyon politikalarına son verilmesi ve Türklerin geri dönüşü azınlık sorununu tek başına çözmeye yeterli olmamıştır.

Abone Bedeli 40 TL Kurumlar için 75 TL Hesap No Vakıfbank Başkent Şb. IBAN: TR34 0001 5001 5800 7297 391004 Ziraat Bankası Başkent Şb. IBAN: TR23 0001 0016 8350 1199 485001 TYB AKADEMİ hakemli bir dergidir. Dört ayda bir yayınlanır. Dergide yayımlanan yazıların bilimsel sorumluluğu yazarlarına aittir. Yazılar yayıncının izni olmadan kısmen veya tamamen, basılamaz, çoğaltılamaz ve elektronik ortama taşınamaz. Yazıların yayımlanıp, yayımlanmamasından yayın kurulu sorumludur.

The reflection of the political and economical revolutions which took place in Europe in the 18
th
century, to the Greek society living under the Ottoman rule wasrealized through the development of channels of commerce at the regions of the Empire (such as the Aegean shores of Anatolia, Balkans, Moldavia) where mainlythe Greek population lived. Young Greeks by going for education to Europe and merchants by going to Europe adopted the ideas of the Enlightenment and theideology of nationalism. Thus they made a contribution to the transfer of these ideasand ideology to the Greek society. While the developments of Europe were adopted with some delay, the movement that began with the Greek Enlightenment and withthe available international circumstances, the Greek upheaval which started in 1821at the Peloponnese peninsula resulted with the creation of an independent monarchical Greek state under the control of the Great Powers of the period. In this way, under the project of creating a nation state and a national identity,in 1833 the Greek Orthodox Church was established. Likewise, in 1837 theUniversity of Athens was founded for the education of the necessary personnel inorder to meet the administrative needs of the state and to convey the Westerncivilization to the East. Also by Hellenizing History, peace with the Byzantine past was made. On the other hand, trough securing historical continuity of Hellenism, Megali Idea gained formality. In plain terms the vision of creating a Great Greece,became a basis of existence of the Greek nation. But despite the fact that Megali Idea was detached formally from the Greek foreign policy with the end of theTurkish War of Independence (1922), it has remained always in the minds as a wishto be realized in order to keep the Greek nation together."

Bu çalışma, Kasım 2002 – Kasım 2013 AK Parti iktidarından yola çıkarak, Türkiye’de ulusal kimlik – din ilişkisini incelemektedir. Çalışmada ulus-devlet, Bourdieucü anlamda bir  alan,  ulusal kimlik ise bu alanın özgül sembolik sermayesi olarak düşünülmüştür. Ulusal kimlik – din ilişkisi, bir alt sermaye olarak din unsurunun ulus-devlet alanı, dolayısıyla da ulusal kimlik içerisindeki hareketi ile belirlenmekte ve dönüşmektedir. Bu süreç, Türkiye’de ulusal kimliğin kuruluş sürecinden itibaren ele alınmış, özellikle AK Parti iktidarı döneminde aldığı şekle odaklanılmıştır. Bu bağlamda, AK Parti’nin ulusal kimlik vizyonunu yansıtan; tarih anlatısı, vatandaşlık etiği anlayışı ve uluslarası ilişkiler yaklaşımını belirleyen örnekler, ulusal kimlik-din ilişkisi ekseninde analiz edilmişlerdir. Tüm bu örnekler partinin din öğesini, büyük ölçüde modernist ulus-devlet stratejilerine uygun bir biçimde, ulusal kimlik tahayyülünün içerisinde yeniden konumlandırarak, hem ulusal kimliğin İslamileşerek yeniden pekişmesini sağladığı, hem de bu şekilde İslam algısının sekülerleşmesine hizmet ettiğini  göstermektedir.  / This thesis, investigates the national identity-religion relationship in Turkey, parting from the AK Party governance experience between November 2002 – November 2013. In the thesis, nation-state is considered as a “field” (in the sense Bourdieu uses the term), while national identity is defined as its specific symbolic capital. The national identity-religion relationship is being determined and transformed by the movement of the component of religion as a sub-capital in the field. Throughout the thesis, this process is examined proceeding from the foundation of the Turkish national identity and focusing on its pattern during the AK Party rule. In this context, examples reflecting the party’s history narration, citizenship ethics approach and international relationships perspective, which indicate its vision of national identity, have been analyzed. All these examples show that the party, resituating the component of religion in field, triggers the strengthening and Islamization of national identity and at the same time secularizes the religious perception in a way pretty much compatible with the modernist nation-state strategies.

Öz 17 Nisan 1940 tarihinde Ġsmail Hakkı Tonguç öncülüğünde kurulan ve Türk Eğitim sistemine olan olumlu katkılarını vermeye baĢlayan Köy Enstitüleri, dönemin milliyetçi ve mukaddesatçı çevrelerinde, toplumda komünizm gibi fikirlerin yayılmasını sağladığı yönünde algılandığı için tedirginlik yaratmıĢtır. Bu tedirginlik, Enstitülerin hayatta olduğu dönemde Türkiye " deki siyaseti biçimlendiren bir söylem olan antikomünizmin de etkisiyle Türk Sağında karĢılığını bulmuĢtur. Köy Enstitüleri " nde komünizm propagandası yapılmaya çalıĢıldığına yönelik Türk Sağındaki algı sayesinde bu okulların varlığı, aynı çevrelerde bir sorun haline gelmiĢ ve milliyetçi-mukaddesatçı çevrelerin ideolojik ifĢalarıyla " komünizm yuvaları " olarak görülmüĢtür. Bu konu, antikomünist çevrelerde, yani Türk Sağının bütün hallerinde yoğun bir komünizm karĢıtı propaganda malzemesi olarak kullanılmıĢtır. Köy Enstitüleri " nde yürütülen çalıĢmalara dair üretilen yıkıcı söylemlerin sürekli olarak Türk Sağı içinde yer alan kiĢiler tarafından dolaĢımda tutulmasından dolayı Köy Enstitüleri kapatılmıĢtır. En önemli kapatma gerekçeleri arasında toplumda görünürlük kazandığı düĢünülen " komünist tahrikçiliği " suçlaması, bütün milliyetçi ve mukaddesatçı aydınların Köy Enstitüleri " ne yönelik olarak ürettikleri negatif söylemlerle dolaĢımda tutulmuĢ ve dönemin hükümetleri de bu suçlamaları kapatma gerekçesi saymıĢlardır. Bu çalıĢmada Türk Sağının Köy Enstitüleri " ne yönelik olarak üretilen antikomünist suçlamaları ve bu suçlamaların dillendirilme biçimleri ele alınacaktır. Abstract The Village Institutes that established on April 17, 1940 by Ismail Hakkı Tonguç and have begun to give a positive contribition to the system of Turkish education have created anxiety because in the nationalist and conservative circles of the time, ıt was thought provide to spread of ideas such as communism in the society. This content took place in the Turkish Right by effect of anticommunism as a discourse that shaped the politics in period when the Institutes were alive in Turkey. Due to the perception of the Turkish Right in the way communist propaganda was attempted in the Village Institutes, the existence of these schools was become a problem in the same circles and was seen as "communist nests" with the ideological revelations of nationalist-consevative circles. This issue has been used as an intense anti-communist propaganda material in anticommunist circles, in all cases of the Turkish Right. Village Institutes have been closed, because destructive discourses producted about works carried out in the Village Institutes have been continuously circulated by the people in the Turkish Right. Among the most important closing reasons, the accusation of "communist incitement", which is believed to have gained public visibility, has been circulated by the negative discourses produced towards the Village Institutes by all nationalist and consevative intelligents, and the governments of the period also considered these accusations as reason of closing.In this study, It will be analyzed the anticommunist accusations of the Turkish Right against the Village Institutes and the way these accusations are expressed.

‘’Mümtaz Turhan, Erol Güngör ve Yılmaz Özakpınar Geleneğinde Kültür Değişmeleri’’ isimli bu çalışma, Türk kültürünün yüzyıllardır gelişimi ve değişimini, ismi geçen üç müellifin eserleri üzerinden incelemek maksadıyla kaleme alınmıştır.

Mehmet Akif Ersoy’un ‘’Sahipsiz olan memleketin batması haktır; / Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır. / Feryâdı bırak, kendine gel, çünkü zaman dar / Uğraş ki: telafi edecek bunca zarar var.’’ dizelerinin üstümde yarattığı tesir ile Türk kültürünün son zamanlarında yaşadığı değişimi inceleme amacını üstlendim.

Çalışmanın ilk kısmında değişimin nasıl gerçekleştiğini anlamak maksadıyla ilk olarak kavramların muhtevalarını inceledim. Kültür, medeniyet, değişim gibi kavramların Avrupalı ve Türk ilim adamlarında nasıl tezahür ettiğini, kültür ve medeniyet kavramlarının kendileri arasındaki ilişkiyi ve kültür değişmelerinin Türk tarihinde nasıl bir yol izlediğini izaha çalıştım.

Ziya Gökalp’in sosyolojik olarak başlattığı incelemelerden yola çıkarak Mümtaz Turhan’ın kültür değişimine bakışını, kültür ve medeniyet kavramlarının muhtevalarını, Turhan’ın bu kavramlara yaklaşımını, değişimin psikolojik ve sosyolojik tahlil ve tetkikinin önemini ve değişimin dönemsel tahlilini Turhan’ın eserlerinden yola çıkarak tahlil edilmesi I. bölümü; Mümtaz Turhan’da uygulanan metot izlenerek Erol Güngör geleneğindeki kültür değişmeleri II. bölümü ve son olarak Yılmaz Özakpınar’ın kültür değişimine bakışı III. bölümü oluşturmuştur.

Çalışmanın sonuç kısmında, incelenen üç müellifin ve Ziya Gökalp, Nevzat Kösoğlu, İhsan Fazlıoğlu, Ş. Teoman Duralı, Fahri Unan, A. Bican Ercilasun ve daha birçok Türk münevverinin çalışmalarından faydalanarak kültür değişimine, değişimin Türk toplumunda yarattığı etkilere ve değişmeler karşısında müspet manada kontrolün hangi yollardan geçtiğine değinmeye çalıştım.

Öz Balkanların yitirilmesi üzerine İttihat ve Terakki yöneticileri Anadolu olmak üzere devletin elinde kalan son toprakları koruyabilmek için siyasi, askeri ve ekonomik önlemler almak gerektiğine inanmışlardır. Osmanlıcılık politikasının imparatorluğun varlığını korumaya yetmediğini, Osmanlı vatandaşları için yeni bir kimlik ve aidiyet hissinin oluşturulması gerektiğini düşünen İttihatçılar, Türkçülük politikasına yönelmişlerdir. Söz konusu bu Türkçülük politikasının " orta sınıf " bir Müslüman-Türk toplumsal tabana dayanması gerektiğine inanan ve bunun kendi iktidarlarının devamı için de bir zorunluluk olduğuna inanan İttihatçılar devlet eliyle bir " milli iktisat " yaratma projesine girişmişlerdir. Birinci Dünya Savaşı devletin ekonomiye Müslüman-Türk unsur lehine sonuçlar verecek müdahalelerde bulunması için fırsatlar yarattı. Hükümet " milli iktisat " ve " iktisadi uyanış " adı altında bir Müslüman-Türk girişimci sınıf yaratmaya yönelik politikalar izledi ve sermaye birikimini hızlandıran spekülatif kazançlara göz yumdu. " Milli burjuva " yetişme politikası kısmen beklenen sonucu doğursa da yoz bir savaş zengini yarattı. Ortaya çıkan " harp zenginleri " savaşın sonuna doğru basında yoğun bir şekilde eleştirilmiş ve edebiyatın işlediği önemli konular arasında yer almıştır. Bu çalışma; Balkan Savaşı, İttihat-Terakki ve Türkçülük politikası üzerinden " Milli iktisat " çabalarını ele almış, özellikle savaş yıllarında " milli burjuvazi " oluşturma girişimleri üzerinde durmuş ve " harp zenginlerine " yönelik eleştirileri konu edinmiştir.

Özet Birinci Dünya Savaşı ve ardından Kurtuluş Savaşı yıllarında Türk-Ermeni ilişkilerinde yaşanan kırılmanın etkisinin Cumhuriyetin ilk yıllarında görülmesi şaşırtıcı olmayacaktır. Ermeni Meselesi üzerine yapılan çalışmalar genel olarak 1915 olaylarına, öncesine ve hemen sonrasına yöneliktir. Oysa bu dönemde yaşanan travmanın Cumhuriyete nasıl bir miras bıraktığı meselesi üzerinde çok da durulmayan bir konudur. Bu bildirinin amacı, Cumhuriyetin ilk yıllarında Türkiye topraklarında hâlâ yaşamakta olan Ermenilerin sorunlarına, Ankara ile kurdukları ya da kurmaya çalıştıkları ilişkilere ve Cemaat içi anlaşmazlıklara odaklanmak olacaktır. Çünkü Cumhuriyetin devraldığı Ermeni Cemaati hem 1915 olaylarının etkisini hâlâ üzerinde hissetmekteydi hem de bu dönemde Ermeni Cemaati kendi içerisinde mezhepsel olarak parçalanmış durumdaydı ve aynı zamanda seküler/laik cemaat üyeleriyle din adamları arasında da bir çatışma yaşanmaktaydı. Özetle bildiri hem Türk ulusal kimliği oluşturma çabaları karşısında Ermeni Cemaatini ve hem de Ermeni Cemaatinin iç sorunlarını ele almayı hedeflemektedir. Anahtar kelimeler: Ermeni Cemaati, Türkiye Ermenileri, Türkiye'de Tek Parti Yönetimi, Türk Ulusal Kimliğinin İnşası… Construction of the National Identity and the Armenian community in Turkey in the Early Years of the Republic: Problems inherited after 1915, Disagreements within the community, Integration Hakkı Uyar It will not be surprising to observe the effect of the breakdown in the Turkish-Armenian relations during the First World War and then the War of Independence in the first years of the Republic. The studies about the Armenian issue is generally aimed at the events of 1915, before and immediately after. However, the issue of how the trauma that was lived in this period left an unresolved issue to the heritage of the Republic. The purpose of this paper is that the problems of the Armenians who was still living in the territories of Turkey in the first years of the Republic, their relationships or their attempts to establish a relationship with Ankara and to focus on intra-community disputes. Because the Armenian community, which the Republic took over, was still feeling the influence of the events of 1915, and at that time the Armenian community was fragmented within itself, and in addition to that there was a clash between the members of the secular community and the clergy. In summary, the paper aims to address the internal problems of the Armenian community and the Armenian community in the face of efforts to establish a Turkish national identity.

ÖZET 1923-1950 dönemi, Cumhuriyetin kurulmasından sonra Türkiye'de bazı kavramların ve kurumların yerleşme dönemi olmuştur. Bir milli devlet olarak kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nde yerleştirilmeye çalışılan kavramlardan biri de aynı zamanda milli devletin ideolojisi olan milliyetçiliktir. Ancak milliyetçilik tüm dünyada olduğu gibi Türkiye'de de söz konusu dönemde üzerinde tam olarak mutabakata varılamayan bir kavram olmuştur. Hal böyle iken milliyetçiliğin değişik yorumları ortaya çıkmış ve neticede Türk milliyetçiliği, Atatürk Milliyetçiliği, Teritoryal, Muhafazakar, Liberal ve Irki milliyetçilik şeklinde kollara ayrılmıştır. ABSTRACT The period of 1923 and 1950 was the period of settling new notions and institutions after the foundation of Turkish Republic. One of these notions was Nationalism which was the ideology of the national state in Turkish Republic established as a national state. However, nationalism was a notion that could not be come to an agreement in such a period in Turkey and all around the world. In this situation different interpretations of nationalism had emerged and as a result Turkish Nationalism had branched as Atatürk Nationalism, Territorial, Conservative, Liberal and Ethnic Nationalism.

Kitabımız öncelik olarak tanımlara yer vermektedir. İlk olarak bizim ilgimizi çeken ve kitabın da kendisini oluşturan kavram ile başlayalım Ulusçuluk nedir? Ulusçuluk, Siyasal ve Kültürel birimlerin çakışmasını veyahut örtüşmesini ön gören bir siyasal ilkedir. Kitap Ulusçuluğu Modernleşme ile ele almaktadır ve ikisi arasında ilişki kuruyor. Gellner, özellikle kitabın ileri sahifelerinde özellikle üç ayrıma çok fazla değinir. Üç ayrımdan kastettiğim insanlık tarihini üç bölümde ele almaktadır bunlar; Avcı-Toplayıcı topluluklar, Tarım toplumu ve son safha olan Ulusçuluğun sonucu olarak ortaya çıkan Sanayi Toplumudur.

The nationalism movement, influenced the whole world from the French Revolution, has
changed due to the time and conditions and modernized by setting into nation equals to goverment
concept in time. In the early years of the French Revolution, the Ottoman Empire was keen to stay away
from the nationalism current as possible because of a lot of different nation under its structure. Instead
of nationalism, the basis of the goverment enterprise "Nation System" had been worked to continue.
However, failure to obviate of nationalism movement lead goverment to look for another searches and
in the period of Sultan II. Abdulhamit ummahism was adopted against nationalism. Enver, Cemal and
Talat Pashas who believed the policies of Sultan II. Abdulhamit swept the goverment into demolition ,
were adopted Turanism in conjuction with nationalism after they conquered the throne of Sultan II.
Abdulhamit. This current continued its existence until Ataturk's nationalism current wihtin borders.
Ataturk was referring to all people, who live within same borders, as a nation. But the death of Atatürk
in 1938, the right to go to a 2nd world war, German sympathy of Turkey as a former ally and the belief
of the Germans victory of the war led to form racist tendencies in the goverment. In this paper, evolution
of the nationalism concept has been witnessed from the beginning of the French revolution to the 1946’s
Turkey.

Bu rapor çözüm sürecinin 2015 Temmuz’dan sonra bozulması ile Güneydoğu’da başlayan PKK ve Türkiye arasında ki yoğun şehir çatışmalarına, bizzat çatışmaların ortasında kalan bölge insanının nasıl yaklaştığı ve algıladığı sorusuna cevap aramaktadır. Bu soruya cevap ararken Ortadoğu’da ki Kürt dünyasını da (özellikle Irak ve Suriye) dikkate alarak bölgede yaşanan gelişmeleri daha geniş perspektiften ele almaya çalışmaktadır. Bu kapsamda Şubat-Mayıs 2016 tarihleri arasında Diyarbakır, Şanlıurfa, Mardin, Ankara ve Erbil’e saha araştırması sebebiyle çeşitli seyahatler gerçekleştirilmiştir. Farklı toplumsal ve siyasal kesimlerin temsilcilerinden yaklaşık 55 kişi ile derinlemesine mülakatlar yapılmıştır. Yerel halktan insanlarla yapılan serbest görüşmelerde eklendiğinde toplamda 100’e yakın kişi ile görüşülmüştür. Çözüm sürecinde ki siyasi, ekonomik ve fiziksel şartlar ciddi şekilde bölge halkı tarafından aranır ve özlemle anılırken, eski yanlışlardan ders çıkarılarak yeni bir çözüm sürecinin talebi farklı toplumsal kesimler tarafından dile getirildiği gözlemlendi. PKK’nın şehir savaşlarına girmesi halk tarafından onay bulmazken, devletin sert cevabı da sivil halkı zarara uğratabilecek derecede orantısız güç kullanımı olarak algılanmaktadır.

Sanatın birçok dalı farklı ideolojilerin farklı biçimlerde yansıtıcıları olmuştur. Edebiyat, diğer birçok sanat formu gibi bu yansıtıcılardan biridir. Türk edebiyatı, farklı zamanlarda farklı yazarlar tarafından farklı ideolojilerin önemli bir anlatıcısı olmuştur. Milliyetçilik akımının uluslararası perspektifte güçlenmesiyle ile birlikte, Türkiye'de edebiyat alanında da milliyetçi söylemler oluşmaya ve hız kazanmaya başlamıştır. Bu bağlamda da edebi eserlerde işlenen " Türkçülük " akımı giderek önem kazanmıştır. Ömer Seyfettin, eserlerinde sıklıkla bu milliyetçi söylemin bir savunucusu olmuş ve konuya farklı perspektiflerden yaklaşmıştır. Bu çalışmada milliyetçi yaklaşımların önemli belirleyicileri araştırılırken, Ömer Seyfettin'in seçilmiş çalışmalarında milliyetçiliği hangi açılardan ve nasıl ele aldığı araştırılacaktır. Bir başka ifade ile, Seyfettin'in seçili eserlerinde, milliyetçiliğin anahtar kelimelerinin izi sürülecektir.
///
Many branches of art have played a role in reflecting various ideologies in different ways. Literature, like many forms of art, is one of these reflecting agents. In different periods, Turkish literature has become an important medium for various writers to express some ideologies. With the empowerment of the nationalistic movement in the international platforms, a nationalist tone started to emerge and gain pace in Turkish literature, as well. Omer Seyfettin has often become a substantial advocate of this nationalistic discourse and approached the matter from different angles. This study will examine the ways in which Seyfettin addressed in his selected works as well as analysing the significant features of nationalistic approach. In other words, some of the key words of nationalism in Seyfettin's works will be explored.

Kısa yaşamına rağmen (1939-1983) gerek kendi döneminde gerekse kendisinden sonra Türkiye'deki düşünce dünyasını etkilemiş isimlerden birisi olan Erol Güngör Türkiye'deki sosyoloji çalışmalarında önemli bir geleneği temsil eder. Türk sosyolojisinde Ziya Gökalp’le başlayan, en azından sistematik bir tartışma ortamında ele alınan, önemli temel kavramlar Güngör tarafından yeniden ele alınır. Türk toplumunun toplumsal meselelerinin kendine özgü tarihsel ve kültürel birikim içinde ele alınması geleneğine uygun olarak bu kavramlar üzerinde bulunan muğlaklığın giderilmesi ve bu kavramların berraklaşması Güngör'le gerçekleşir. Ziya Gökalp-Mümtaz Turhan çizgisinde değerlendirilen Güngör, yeri geldiğinde bu geleneğe ters düşmeden farklılaşabilmiş ve özgün yorumlar üretebilmiştir. Bu durum özellikle ele alınan temel kavramlarda ortaya çıkmaktadır. Güngör'ün kültür medeniyet ilişkisi ve aydın/lar konusunda Gökalp'ten, kültür değişmeleri ve aydın/lar konusunda da Turhan'dan daha farklı değerlendirmelerde bulunduğu görülmektedir. Güngör, Gökalp-Turhan geleneğini İslam ve Osmanlı ile daha barışık, demokratik, muhafazakar ve liberal unsurlarla bezeli bir anlayışla sunar. Güngör’e göre milliyetçilik bir kültür hareketi olması itibariyle ırkçılığı, halka dayanan bir siyasi hareket olarak da otoriter idare sistemlerini reddeder. Bununla birlikte Güngör'e göre milliyetçi bir görüş açısına sahip olan gruplar hiçbir kültürün saf olamayacağını, üstelik saf kültür üzerinde ısrar etmenin Türk milletini hiç değilse yerinde saydıracağını da kabul etmelidirler. Türkiye’nin yapması gereken şey, Türk kültürünün “değiştirilmesi” projesi değildir. Türk kültürünün kendi dinamikleri üzerinde yenilenmesi ve kendi modernitesini oluşturma meselesidir. Güngör’ün başlangıç noktasını sosyal bilimlerde daha sonra çok yaygın hale gelen kültür merkezli bir toplum anlayışı oluşturmaktadır. Gökalp'ten farklı olarak Güngör'e göre “kültür ve medeniyet" birbirinden ayrı hadiseler değildir. Yine Turhan'dan farklı olarak da Güngör'e göre sanayileşme Türkiye’de mecburi kültür değişmelerini dayatan bürokrasinin gücünü kıracaktır. Türkiye bu şekilde demokratik bir ortamda, sosyal bilimlerin yardımı ve serbest kültür değişmesi yoluyla çağdaş bir Türk milli kültürü yaratabilecektir.
Anahtar Kelime: Milliyetçilik, Kültür-medeniyet, Kültür Değişmesi, Aydın, Erol Güngör

ÖZ Osmanlı İmparatorluğu'nun 17. yüzyıldan başlayarak Batı medeniyeti karşısında bir gerileme sürecine girdiği bilinmektedir. 18. yüzyılın sonlarına gelindiğinde ise Batı karşısındaki bu gerileyişin her alanda hissedilmeye başlandığı ve imparatorluğun bir beka sorunu ile karşı karşıya kaldığı görülmektedir. Osmanlı'nın son döneminde devlet adamlarının olduğu kadar aydın sınıfının da zihnini meşgul eden bu beka sorunu, pek çok alanda modernleşme girişimini beraberinde getirirken, Osmanlıcılık, İslamcılık, Batıcılık ve Türkçülük gibi siyasi fikir akımlarının oluşumuna zemin hazırlamıştır. Literatür incelendiğinde devletin bekasının sağlanması ortak paydasında birleşen bu siyasi fikir akımlarının, genel olarak öncü ve entelektüellerinin görüşleri üzerinden incelendiği, temel fikriyatlarının ortaya konduğu fakat herhangi bir ideolojik kuram veya teori perspektifinden göreceli de olsa çok fazla değerlendirilmediği görülmektedir. Bu bağlamda çalışma, Osmanlı son dönemi siyasi fikir cereyanlarının milliyetçilik teorileri üzerinden değerlendirilmesine ve felsefi temelinde milliyetçilik ideolojisine ilişkin nüveler bulunup bulunmadığının ortaya konmasına yöneliktir. Nitel tasarımda, literatür taramasına dayalı bu çalışmada siyasi fikir cereyanları, milliyetçilik teorileri kapsamında hermoneutik (yorumsamacı) yaklaşım dahilinde değerlendirilmiştir. ABSTRACT It is known that the Ottoman Empire entered a period of decline in the face of Western civilization starting from the 17th century. When it is come to the end of the eighteenth century, it is seemed that this downfalling of empire against to the West was felt in every area and the empire was face a survival problem. This survival problem which occupied to the mind of intellectual class, as much as the statesmen in the last period of the Ottoman Empire, while bring modernization in many field has laid the groundwork for the formation of the movements of political idea like Ottomanism, Islamism, Westernism and Turkism. When the literature is examined, it is seen that the movements of political idea which combined in common denominator about survival of the state, are analyzed through the opinions of the intellectuals in general and their basic ideas was revealed, but was not examined through any ideological theory. In this context, the study orientated on the evaluation of the movements of political idea in the Constitutional period through the theories of nationalism and to find out if there is a nationalism nucleus in the philosophical basis of them. In this study based on literature review in qualitative design, the movements of political idea were assessed by a hermeneutical approach within the theories of nationalism.

Osmanlı Devleti, bu devlete mensubiyet kabul edilir veya edilmez, hattâ farkında olunur veya olunmaz o sınırlar içinde yaşayan herkes için değişen düzeylerde de olsa vardır. Çünkü (Osmanlı klasik döneminde) devlet, bugünkü mânâda bireyin hayatının her safhasında bulun(a)masa bile en azından vergi ve adalet mekanizmaları ile müdahil olmaya çalışır. Bir Müslüman ve bir Gayrimüslim birbirleri ile en alt düzeyde iletişim kurarak yaşasalar da Osmanlı Devleti'nin güttüğü vergi ve adalet politikaları yüzünden aynı dertlere mustariptirler ve ortak en azından bir noktaları vardır ki bu ortak nokta, tek bir devletin yönettiği siyasi sınırları belli olan topraklar üzerinde (ülke ve vatan algıları çok daha geç gelişmiştir) yaşamaktır. Örneğin Bursa'ya bağlı Hamzabey köyünde yani Osmanlı Devleti sınırları içinde yaşayan bir Müslüman ve bir Hıristiyan, 5 km. ötede Bizans Devleti sınırları içinde bulunan Domur (Eğilce) köyünde yaşamak zorunda kalan komşu köydekilerin malî ve adlî politikaların "ağırlığı altında ezildiğini" duyar ve farklı bir yerde olduklarını hissedebilir ve "Bizim buralarda vergi çok şükür daha az" gibilerden farklı bir

Özet Suriye'nin bugün içinde bulunduğu durum, Suriye'deki ulus inşa çabalarının başarılı olup-olmaması ile daha sağlıklı anlaşılabilir. Suriye'yi 30 yıl yöneten Hafız Esad, genellikle yerel bağlılıkların hâkim olduğu bir toplumu, önce Büyük Arap Devleti tasavvuru çerçevesinde güdülemeye çalışmış, ancak bu hayalin gerçekleşmemesi üzerine bir Suriye ulusu yaratmaya çalışmıştır. Suriye'nin toplumsal ve siyasal yapısında yerel kimlikler hâkimdir. Bir ulus olabilmenin temelinde ise içte birliği sağlamak gerekmektedir. Esad, bunu gerçekleştirmek için çeşitli girişimlerde bulunmuş ancak başarı elde edememiştir. Bu çalışma da ulus bilincinin önemli bir unsuru olan milliyetçilik düşüncesinin genel olarak Ortadoğu'da ve Arap Dünyasında özel olarak da Suriye'de gelişimini ele almayı hedeflemektedir. Çalışmada öncelikle milliyetçiliğe dair teorik bir tartışma sunulmaktadır. Daha sonra Arap milliyetçiliğinin gelişimi ve Suriye'deki süreci ele alınmaktadır. Son olarak Hafız Esad döneminde Arap milliyetçiliği fikrinin seyri ve başarısızlık sonrasında bir Suriye ulusu yaratma çabalarına yer verilmektedir. Sonuç kısmında ise soruna dair genel bir değerlendirme yapılmakta ve başarısızlığın nedenlerine yer verilmektedir.

Abstract
The situation that Syria is in today can be understood more healthily if the efforts of nation
building in Syria are successful. Hafiz al-Assad, who ruled Syria for 30 years, tried to instigate the society in which local loyalties prevail, in the framework of the Great Arab State’s Conception firstly. But this dream was not realized and he tried to create a Syrian nation. Local identities are8dominant in Syria’s social and political structure. The foundation of being a nation is to provide aunity within the country. Assad has taken several initiatives to achieve this, but has not achievedthe target.
This study aims at dealing with the development of nationalism, which is an important
element of national consciousness, in the Middle East in general and in the Arab World and
specifically in Syria. In the study, firstly a theoretical discussion on nationalism is presented. Then the development of Arab nationalism and the process in Syria are taken up. Lastly, the process of the idea of Arab nationalism in the period of Hafiz al-Assad and the efforts to create a Syrian nation after the failure is mentioned in. In the conclusion part, a general evaluation is made on the problem and reasons of failure are given.
Keywords: Nationalism, Nation, Nation building, Syria, Hafiz al-Assad

Bu çalışmada, Birleşik Krallık’ın Avrupa Birliği’nden ayrılışını tanımlayan Brexit süreci, ulusal kimlik ve Avrupa kimliği ekseninde analiz edilmiştir. Brexit, ülkede Avrupa’ya şüpheci bakışın ve ulusal kimliğe dönüşün  politik kültürel yansımasıdır. Çalışmada ilk olarak ulusal kimlik ve Avrupa kimliği ile ilgili tartışmalara yer verilmiştir. Daha sonra Birleşik Krallık’ın Avrupa Birliği tarihi ile Birleşik Krallık’ta Avrupa kimliğine yönelik bakış değerlendirilmiştir.  Daha sonra ise ülkede Brexit referandumunu hazırlayan politik ortam hakkında bilgi verilmiş ve referandum sonuçları sosyolojik açıdan analiz edilmiştir. Son olarak Brexit sürecindeki söylemler incelenmiştir.


In this paper, the process of Brexit that mean the United Kingdom’s withdrawal from the European Union was analyzed on the axis of national identity and European identity. Brexit is a political-cultural reflection of the  Euroscepticism and the return to national identity in the United Kingdom. In this  paper, firstly it was discussed national identity and European identity. Next, it was evaluated the European Union history of the United Kingdom and attitudes toward  European identity in the UK. Next, it was informed about political life that  prepared Brexit referendum in the country and referendum results analyzed from the sociological perspective. Lastly, it was analyzed discourses in the process of  Brexit.

Öz: Milliyetçilik konusunda yetkin yazarların önemli eserlerinin 1980 sonrasında peş peşe çıkmasıyla ulusçuluk tartışmaları akademi dünyasında yeniden canlanmış ve milliyetçilik farklı boyutlarıyla yeni bir düzlemde ince-lenmeye başlanmıştır. Kültür, siyaset, etnisite ve ırk gibi farklı yönleriyle tartışma konusu olan milliyetçiliğin geçmiş ve tarih kavramları açısından yeterince gün ışığına çıkmadığı görülmektedir. Bu çalışma ile milliyetçiliğin " tarih " ve " geçmiş " ile ilişkisi ele alınarak bu konuda literatüre katkı yapması beklenmektedir. Bunun için milliyetçilik tartışmalarından iki ismin, Eric J. Hobsbawm ve Anthony D. Smith, çalışmalarında " geçmiş " i ve " tarih " i nasıl yorumladıkları ve bunlara biçmiş oldukları roller tartışmanın ana konusu olacaktır. Hobsbawm ve Smith'in seçilmesinde her iki ismin de milliyetçilik çalışmalarında etkili olan en yaygın iki ekolün (ilki modernist; ikincisi etno-sembolist) önemli temsilcileri olmaları ve son zamanlarda literatürde en fazla tartışılan isimlerin başında gelmeleri etkili olmuştur. Makalede, milliyetçilik tartışmalarında sıkça rastlanılan kadimlik-modernlik, milliyet-çiliğin meşrulaştırıcı zemini ve dayandığı temel dayanak gibi tartışmaların odağında ya " tarih " ya da bununla ilintili olarak " geçmiş " meselesi tartışmaların ortak paydası olarak yer aldığı iddia edilecektir.
Abstract: Academic discussions of nationalism have been flourishing to such an extent that after 1980 some scholars began to publish important analyses of its various aspects from new perspectives. Still, topics such as culture, politics, ethnicity and race have not been focused on in terms of these two concepts. This article focuses on the relationship among " history, " " the past " and nationalism in the works of Eric J. Hobsbawm (1917-2012) and Anthony D. Smith (1939-2016) and the roles they attribute to them. I have selected these two scholars for the first one is a spokesman for modernism, whereas the second one supports ethno-symbolism. In addition, they are currently the most controversial names in the field. My main goal is to prove the existence of either " history " or " the past " in the frequently used ancient-modern contrast as regards discussions on nationalism , its justifications and related topics.