Ak Parti

ÖZ
Siyasal İletişim Uygulamalarında Siyasal Kültürün Rolü
Oğuz GÖKSU
Çalışmada, 1991 milletvekili genel seçimlerinde Anavatan Partisi’nin ve 2014 yerel seçimlerinde Adalet ve Kalkınma Partisi’nin siyasal iletişim uygulamalarının siyasal kültür boyutu incelenmiştir. 1991 seçimlerinde ANAP’ın seçim stratejisi Türkiye’yi, Türk toplumunu ve Türkiye’nin kültürel özelliklerini yeterince bilmeyen ithal Fransız reklamcı Jasques Seguela tarafından belirlenmiştir. 2014 seçimlerinde AK Parti ise 2002 yılından beri birlikte çalıştığı Arter Reklam ve Erol Olçak ile birlikte seçim stratejisini oluşturmuştur.
Tek başına iktidarının ikinci döneminde olan ANAP’ın siyasal iletişim uygulamaları, dönemin siyasal atmosferi göz önünde bulundurularak sosyolojik ve ekonomik konjonktür ışığında seçim beyannamesi, gazete ilanları, televizyon reklamları ve seçim şarkıları kültürel kodlar bağlamında değerlendirilmiştir. Üçüncü kez tek başına iktidar olan AK Parti’nin siyasal iletişim uygulamaları, dönemin siyasal atmosferi dikkate alınarak güncel konularla ilintili olarak seçim beyannamesi, gazete ilanları, açık hava reklamları, televizyon reklamları, mitingler ve seçim şarkıları kültürel kodlar düzleminde niteliksel ve niceliksel içerik analizi tekniğiyle incelenmiştir. 
Sonuçta ulaşılan bilgilere göre, Seguela’nın Türkiye’yi tanımadığı ve toplumun siyasal kültür niteliklerini bilmediği ve bu nedenle ANAP’ın seçmen kitlesini yakalayacak siyasal mesajları kültürel unsurlarla birlikte yeterince harmanlayamadığı ortaya çıkmıştır. ANAP’ın siyasal iletişim uygulamaları, Mesut Yılmaz’ı öne çıkarmış ANAP’ın değil, Yılmaz’ın seçim kampanyası algısı oluşturmuştur. AK Parti, Türkiye’nin kültürel çeşitliğinin bir avantaja dönüştürerek ve Recep Tayyip Erdoğan’ın hedef kitlesi üzerindeki etkisini göz önüne alarak seçim kampanyasının stratejisini ve uygulamalarını şekillendirmiştir. AK Parti, siyasal mesajlarını, yararlandığı her mecrada kültürel kodlarla birlikte işleyerek seçmenlerine iletmiştir. AK Parti, siyasal mesajlarını ve seçim vaatlerini güncel konularla ilişkili olarak hedef kitlesinin büyük kısmının içselleştirdiği siyasal kültür zemininde, siyasal tarihten örneklerle ve onların beklentilerine cevap veren bir dil ile çerçevelemiştir.
Anahtar kelimeler: Siyasal Kültür, Siyasal İletişim, Seçim Kampanyası, Anavatan Partisi, Adalet ve Kalkınma Partisi

1980 yılı ülkemizde ekonominin serbestleştiği ve dışa açıldığı dönemdir. Aynı zamanda dünya da küresel sermayeyi genişletici politikalar uygulanmaya başlanmıştır. Türkiye’de neoliberal değişimin başlangıcı 24 Ocak Kararlarıdır. 24 Ocak 1980’de, Süleyman Demirel hükümeti istikrar ve liberalleşme programını açıklamış ve uygulanmaya başlanmıştır. Bu programın temel amacı ülkede ödemeler dengesini iyileştirmek ve enflasyonu düşürmektir. Uzun dönemde ise dışa açık ve ihracata yönelmiş bir ekonomi inşa etmektir. Ekonomiye devlet müdahalesi en aza indirilmek ve piyasa ekonomisi oluşturulmak istenmiştir. 1980’den itibaren ülkemizde serbest piyasa ekonomisine geçilmiş, IMF ve Dünya Bankası’nın ekonomiyi etkilemeye başladığı neoliberal bir dönem başlamıştır. 
Tablo 1’de 1980’den 2010’a Türkiye ekonomisindeki bazı göstergeler gözlemlenebilir. Bu veriler ışığında neoliberal politikaların 1980-2010 yılları arasında ülkemize etkileri tartışılacak ve açıklanmaya çalışılacaktır.

21. yüzyılın başlangıcında ortaya çıkan “Medeniyetler İttifakı” projesindeki eşbaşkanlık misyonlarıyla bahar dönemini yaşayan Türkiye-İspanya ilişkilerine ve günümüzde salt stratejik işbirliği ile devam eden boyutuna, son dönemde yaşanan benzeri siyasi olaylarla gündem ikizine dönüşen iki ülkedeki muhafazakâr iktidarların durumuna, İspanya siyasetindeki çok aktörlü siyasal gelişmelere, Katalan ve Bask sorunlarına dair en önemli gündem maddelerine güncel analizlerle ışık tutan bir kitap.

- 2000’li yıllarda (2000-2017) Türkiye ve İspanya arasında neler yaşandı?
- 2000’li yılların başında iki ülke ilişkileri nasıl zirveye çıktı? Bugün neden duraksadı?
- Medeniyetler ittifakı fikri hangi beklentilerle ortaya çıktı? Neden başarılı olamadı?
- Medeniyetler ittifakı projesinin her iki ülkenin de iç siyasetindeki etkileri nelerdi?
- Türkiye ve İspanya’nın son yıllarda gündem ikizi oldukları siyasal gelişmeler nelerdi?
- Podemos 2015 yerel seçimlerinde sağın kalelerini alabilmek için nasıl bir strateji uyguladı?
- Podemos ve Ciudadanos gibi yeni partiler nasıl İspanya siyasetinde söz sahibi oldu?
- Katalan belediyeleri “yerel itaatsizlik” hamleleriyle İspanyol otoritesine karşı nasıl direndiler?
- Katalunya’da farklı ideolojilerdeki siyasi partiler bağımsızlık idealiyle nasıl bir araya geldiler?
- ETA’nın silah bırakmasında José Luis Zapatero’nun hangi politikaları etkili oldu?

Aleviliğin yeniden kurgulanması, modernleşme sürecinin doğal bir sonucu olarak gerçekleşirken, diğer yandan bu kurgunun ulemanın Ortodoks İslam anlayışına göre yapılması, Aleviliğin içinin boşaltılması anlamına gelmektedir. Nitekim geçmişten günümüze hep muktedir olan güç, Alevilerin özgün bir ibadet mekanının tanınması veya inancı yaşayış özgürlüğü gibi en temel konularda bile mutlak gücüne asimile ettiği kendi "rol model" Alevilerini yaratmıştır. Böylece "İyi Alevi-Kötü Alevi" şeklindeki ayrımlarla, özgürlük beklenen en temel hakların varlığı dahi ulema referanslı bir teolojik varoluş sorunsalına bürünmüştür.

Makbul Alevilik içerisinde rol alan veya buna karşı direnen kurumsal aktörlerin teknikleri ve klasik yaklaşımlarının çeşitli örneklerle incelendiği bu kitapta, ayrıca Alevi asimilasyonunun sosyo-psikolojik temelleri, geçmişten günümüze Alevi asimilasyonunun örnekleri, asimilasyon tuzaklarına karşı Alevi örgütlenmelerinin duruşu, Şiacı ve Sünnici sözde Alevilerin asimilasyon çalışmaları, Fethullah Gülen cemaatinin Alevi planları ve Cami-Cemevi projesi, Alevilerin Türkiye genelindeki yerleşim haritaları, Alevi nüfusuna dair tartışmalar ve Alevi nüfusunun azalmasının nedenleri ele alınmaktadır.
http://www.kitapyurdu.com/kitap/makbul-alevilik-amp-bir-asimilasyon-modeli/449804.html

Türkiye'nin hareketli gündeminde son yıllarda büyük tartışmalarıyla kendisine yer bulmuş yegane konusu hiç şüphesiz ki başkanlık sistemi. Adeta değişen gündemlerin değişmeyen konusu oldu. Ne zaman dile gelse hemen büyük tartışmalar yaratacak kadar da önemli bir argüman durumunda. Yaklaşık 14 yıldır tek başına iktidarda olan AK Parti Hükümeti'nin savunduğu başkanlık sistemi için muhalif partilerin hepsi kapılarını kapatmış durumda. Peki başkanlık sistemi nedir? Neler getirir? Parlamenter sistemden hangi konularda farklı? Ya Türkiye'de ki uygulanabilirliği nasıl olacak?

Giriş Devletlerin ulusal güvenliklerini sağlaması açısından temel bir faaliyet olan istihbarat üretimi, sadece iç güvenlikte değil, uluslararası ilişkilerde de barış ve savaş dönemlerinde vazgeçilmez bir faaliyet olmuştur. Uluslararası alanda, barış dönemlerinde her türden veriler toplama, savaş dönemlerinde ise önceden elde edilmiş verileri kullanma ve mevcut olan geleneksel ya da modern imkânlarla yeni veriler elde etme amaçlı çalışmalar tarih boyunca yürütülmüştür. Barış dönemlerinde istihbari bilgilerin, savaş dönemlerine nazaran daha kolay ve basit yöntemlerle edinilebildiğini ve iyi ilişkilerin hakim olduğu zamanlarda var olan güven ortamının istihbarat faaliyetleri için daha verimli olduğunu söylemek mümkündür. Söz konusu bu çalışmalar da ilgili dönemin şartlarına uygun olarak farklı araçlarla yürütülmektedir. Eski çağlardan bu yana en temel istihbarat faaliyeti olan insan istihbaratı (HUMINT) önemini korumaya devam etse de teknolojik (OSINT, COMINT, IMINT, SIGINT, CYBINT gibi) imkânlar zaman geçtikçe daha yaygın kullanılmaktadır. 1 Bu tür modern faaliyetlere ek olarak, ilk kez Prof. Dr. Sherman Kent tarafından kavramsallaştırılan stratejik istihbarat faaliyeti ile de, ulusal güvenliğe yönelik mevcut/muhtemel dış tehditlere karşı uzun vadeli ve kapsamlı politikalar üretilmektedir. Soğuk Savaş döneminden bu yana çoğunlukla dış istihbarat üretimi olarak kullanılan bu yöntem, Kent'in de dahil olduğu bir birim olarak ABD'nin merkezi istihbarat teşkilatı (CIA) içerisinde kurulmuş ve ileri düzey istihbarat çalışmalarında kullanılmıştır. Küresel istihbarat teşkilatlarında halen önemli bir yer tutan stratejik istihbarat üretimi, Kent'e göre ülkelerin dış politikaları ile de ilişkilidir ve dolayısıyla vazgeçilmezdir. "Stratejik İstihbarat" adlı kitabında; "Eğer dış politika Cumhuriyet'in bir kalkanı ise stratejik istihbarat da bu kalkanı tam zamanında ve yerinde kullanan bir araçtır." şeklindeki ifadesi, bu önemi göstermektedir. 2

Geçmişten günümüze dünya üzerinde devletler küresel sisteme egemen olmak için çeşitli stratejiler izlemiş ve rekabetçi uluslararası sistemde hayatta kalmaya çalışmışlardır. Devletlerin bu sistemde küresele egemen olmak için jeopolitik kavramının önemini kavramış olmaları gerekmektedir. Jeopolitik kavramı, coğrafyanın ve siyasetin birbirleri üzerindeki etkileri inceleyen bir bilim dalı olarak adlandırılabilir. 1. Ve 2. Dünya savaşı ve sonrasında etkinliğini arttıran bu kavram, devletler için ciddi avantajlar doğuracağı gibi olumsuz sonuçlara da yol açmıştır. Küreselleşme kavramının ortaya çıkması ile birlikte jeopolitik kavramının önemini kaybetmesi ve yerini jeoekonomi kavramının alması, dünya egemenlik anlayışını ekonomi tabanlı oluşturmuştur. Afrika, Asya, Orta Doğu, Balkanlar gibi bölgeleri kapsayan Afro Avrasya bölgesinin önemi, doğal zenginliklerin ve enerji kaynakların yeniden önem kazanması ile ortaya çıkmış ve gelecek yıllarda bu bölgenin önemi küresel ve orta büyüklükteki devletler için yeni stratejik alanlar oluşturmuştur. Bu sebep ile Afro Avrasya bölgesinde yaşanacak mücadelenin jeoekonomi tabanlı olması, dünyadaki değişen güç kavramının oluşmasına zemin hazırlayarak liberal ve neo liberal görüşün anlam kazanmasını desteklemiştir.

"Ümit Meriç, 1992 yılında, kuruluşundan 78 yıl sonra İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü’nün ilk kadın profesörü olur. 1993-1996 yılları arasında, 1933 Üniversite Reformu sonrasında yeniden açılan Sosyoloji Bölümü’nün Hilmi Ziya Ülken (1944-1960), Nurettin Şazi Kösemihal (1960-1972), Cahit Tanyol (1972-1982) ve Baykan Sezer’den (1982-1993) sonraki beşinci Bölüm Başkanı olarak görev yapar. 1969 yılında başladığı akademik kariyerini, 30 yıl sonra, aldığı tesettür kararı sebebiyle 1999 yılında istifa ederek sonlandırır.
Batı Sosyolojisi ile Batı-merkezli olarak kurulan sosyoloji anlayışı, Ahmet Cevdet Paşa üzerine yaptığı doktora tezi ile Batı-dışı sosyoloji merkezli bakışa, bu bakış içinde Osmanlı-Türkiye merkezli bir odağa, bu odak içinde İslâm eksenli bir sosyoloji yaklaşımına yönelir. İstanbul Sosyoloji Geleneği içinde Yerli Sosyoloji olarak Türkiye Sosyolojisi’ni inşa eden isimlerden olan Ümit Meriç, sosyoloji anlayışını Ümmetoloji önerisi ile evrensel olarak tamamlar.
Ümit Meriç’in benimsediği, bağlandığı ve ardılı olduğu sosyoloji yaklaşımı için şu tespiti yapmak mümkündür: Türkiye’de sosyoloji bilimi; coğrafya, tarih ve din ile bunların birikimini günümüze taşıyan kadim düşünce geleneğinden bağımsız, kopuk ve ayrışık olarak tanımlanamaz, değerlendirilemez ve uygulanamaz." (Arka Kapak)

Dosyada; İçindekiler, Ön Söz, Giriş, Kaynaklar ve Dizin bölümlerinin tamamı, diğer bölümlerin ilk sayfaları vardır.

Bu makalede Millî Nizam Partisi’nden Adalet ve Kalkınma Partisi’ne uzanan tarihiyle İslâmcı siyasetin 1990’lardan itibaren iktidara gelme süreci ele alınmaktadır. 1996’da koalisyonun büyük ortağı olarak, 2002’de ise tek başına iktidara gelen İslâmcılığın güçlenmesinde hangi şartların etkili olduğu tartışılacaktır. Bu bağlamda yaygın açıklama biçimi olan “etkinin tepkiyi doğurması” tezi sorgulanacak, iktisadî süreçlerin İslâmcılığın büyümesindeki etkisi araştırılacaktır. Bu amaçla 1980’lerden 2000’lere kadar olan dönemde Türkiye’yi ve Orta Doğu bölgesini şekillendiren dinamiklerdeki değişimlere değinilerek 20 yıllık bir sürecin genel hatları ortaya çıkarılmaya çalışılacaktır.

AK Parti1, 3 Kasım 2002 Milletvekili seçiminin sonuçları ile kurduğu 58. Cumhuriyet Hükümeti’nden bu yana, on yılı geçik süredir Türkiye Cumhuriyeti’nin siyasal yönetimini yürütmektedir. AK Parti’nin, 3 Kasım 2002’den sonraki genel ve yerel seçimlerde elde ettiği oy oranları üstünde gözlenen sürekli yükseliş eğilimi ile ortaya koyduğu kalıcılık, destekleyen çevrelerde Tayyip Erdoğan’ın politik liderliğinde örgütlenen bir kadro hareketinin başarısı, karşı çevrelerde ise klasik “emperyalizm” kabulleri doğrultusunda, küreselleşme süreci içindeki uluslararası ekonomik-politik ilişkilerin, ABD’nin başını çektiği küresel güçlerin yürüttükleri Büyük Orta Doğu Projesi (BOP) adıyla anılan bölgesel yeniden yapılandırma programı kapsamında Türkiye’ye dayatmaları bağlamında açıklanmaktadır.2 Bu tür siyasal gerekçeli algılarda, toplum ‘seçmen’ kimliği çerçevesinde, siyasal aktörler tarafından önüne konulan politikaları kabul etme veya etmeme davranışı ile sınırlı ve edilgin bir konumda ele alınmaktadır. Oysa, AK Parti de, günlük politik kabullerin dışında, bir siyasal olay niteliğiyle, başta ekonomik, sonra sosyolojik, tarihsel, kültürel, psikolojik ve nihayet politik boyutlarıyla belirleyen toplumsal süreçlerin ürünü ve sonucudur.
Bu çalışma, araştırma problemi olarak AK Parti’nin kendisini ve eylemlerini değil, örgütü, politikaları ve nihayet iktidarı üreten, başta iktisadî olmak üzere toplumsal koşulları seçmektedir. Bu koşullar, AK Parti’nin oluşumunda ve iktidarındaki etkileri bakımından tarihsel, ideolojik, kültürel ve sosyo-ekonomik kaynakları bağlamında ele alınacaktır.

Ak Parti Dönemi Balkanlar Politikası çerçevesinde Türkiye'nin bu ülkeler ile ilişkileri ve izlenen politikaları, Balkanlardaki Türklere karşı Türkiye'nin tavrı incelendikten sonra objektif bir şekilde değerlendirilmektedir. Ayrıca Ak Parti Dönemi öncesindeki Balkan Politikası ve öngörülebilir gelecekteki politikasını karşılaştırmayı hedefleyip bu doğrultuda bir bilgi akışı yansıtmaktadır. Bu çalışma, Lisans Bitirme Projemdir.

Bu çalışmanın kuramsal çerçevesi, tarihsel maddeci-diyalektik felsefi düşünceye dayalı
Marksist kuramın tarihsel-sosyolojik görüşleri çerçevesinde belirlenmiş, bu kapsamda,
“politik ekonomik analiz”, çalışmanın araştırma yöntemi olarak benimsenmiştir.
Bu ekonomik determinist yöntem ışığında çalışma, modern Türkiye tarihi boyunca Muhafazakârlığın gösterdiği değişme biçimlerini, geliştikleri dönemlerin küresel, ulusal, bölgesel ve yerel sosyoekonomik dönüşüm süreçleri ile ilişkilendirmek, siyasal değişmeye, bu sosyoekonomik etkenlere dayalı neden-sonuç bağlantıları ile açıklamalar üretmek amacıyla hazırlanmıştır.

Siyasal iletişimin temelinde, siyasal partiler ve siyasal liderler açısından kararsız seçmen kitlesini etkileyerek vatandaşlar sandık başına gittiğinde akıllarına gelecek ilk seçenek olma amacı yer almaktadır. Siyasal iletişim felsefesi, medyada görünür olma, potansiyel seçmenin görüşlerini güçlendirme, kararsız seçmeni ikna etme düşüncesine sahiptir. Seçim kampanyasında kullanılan semboller, müzikler, renkler hem siyasal parti hem de siyasal aday için kurumsal bir imajın inşa edilmesinde etkili olan unsurlardır. Bu araştırma, AK Parti'nin seçim kampanyalarında liderin kamuoyu huzurunda nasıl sunulduğunu siyasal iletişim ekseninde tespit etmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın sorunsalı, "AK Parti'nin seçim stratejilerinin ve seçim kampanyalarının temel dinamikleri nelerdir? iletişim ekseninde Recep Tayyip Erdoğan üzerinden incelenmektedir. Siyasal kampanyalar seçim stratejisi, seçim söylemi, vaatler, sloganlar, mitingler, seçim şarkıları, Erdoğan'ın katıldığı televizyon programları, yer aldığı siyasal reklamlar, yeni medya ve sosyal medya kullanımı bağlamında ele alınmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılarak betimsel bir analiz ortaya konulmaktadır. Çalışma, içerik analizi tekniğiyle gerçekleştirilmiştir. Söz konusu aktörün bir siyasal lider olarak nasıl sunulmaya çalışıldığı gerek görsel metin gerekse de yazınsal metinler üzerinden incelenmektedir. Sonuç olarak, siyasal iletişim kodları açısından incelenen 6 seçim kampanyasında da Erdoğan kampanyaların öznesidir. Siyasal iletişim bağlamında AK Parti, yaptığı ve yapacağı projeleri öne çıkarmıştır. Yeni medya ve sosyal medya kullanımı 2011 yerel seçimlerinden itibaren aktif şekilde gerçekleştirilmiştir. En kapsamlı ve organize seçim kampanyasının 2014 yerel seçimleri için hazırlanan kampanya olduğu görülmüştür.

15 Temmuz sonrası başlayan kanun hükmünde kararnameler sürecini Türkiye'de iktidar blokunun kabuk değiştirme süreci olarak okumak mümkün. Çok kabaca, AKP-Cemaat-liberal ittifakından Saray-Bahçeli-Aydınlık ittifakına doğru bir kaymadan söz edebiliriz. Birinci sürecin sancılı olmakla birlikte öne çıkan ögesi (Cemaat'in kötü polisi oynadığı) " açılım süreci " ise, şimdi içinden geçtiğimiz dönemi tanımlayan ise Cemaat'in yerini Bahçeli'nin MHP'sinin aldığı bir milliyetçi kapanım ve teyakkuz sürecidir. Bu yazıda amacım, yukarıda çok kaba hatlarıyla çizmeye çalıştığım dönüşüm sürecinin iktisadi izdüşümlerini açmak.

12 Eylül 1980 darbesinin ve ardından yaşanan sürecin belirleyici özelliği, kontrgerillanın hükümet olması ve Türkiye’nin, uzun bir süre, güdülen hükümetler yerine Özal ve Çiller gibi Amerika’ya memur düzeyinde bağlı hükümetler tarafından yönetilmesiydi. Turgut Özal, polis içindeki Gladyo’yu kurarak kontrgerillaya hükümet koltuklarını açtı. Türkiye Cumhuriyeti’nin yıkımı projesi bizzat Turgut Özal ve daha sonra Tansu Çiller hükümetleri tarafından yürütüldü.

Yazının ikinci bölümünde, Amerika’nın Türkiye Cumhuriyeti’ne indirmek istediği yıkıcı darbeleri ve buna karşı Türk Devlet ve ordu birikiminin direnişini, köşe taşlarıyla özetlemeye çalışacağız. Böylece 15 Temmuz 2016 gecesi Amerika’nın elindeki bütün Gladyo örgütlenmesini kullanarak Türkiye’ye karşı giriştiği tertibin nedenlerini anlamaya çalışacak, Amerika’nın saldırısına karşı Millet-Ordu-Devlet birlikteliğinin büyük direncine ve bunun sonuçlarına değineceğiz.

Kamu politikası analiz yöntemlerinden biri olan Referans Çerçevesi yaklaşımı politikalarda değişimi açıklamada kullanılan yöntemlerdendir. Kamu politikalarının bir makro bilişsel ve normatif çerçeve, referans çerçevesi (référentiel) ile şekillendiğini savunan yaklaşıma göre asıl olan eylemlerden ziyade aktörlerin algı ve değerlerini şekillendiren bilişsel durumlarını anlamaktır. Referans çerçevesini şekillendiren değerler, normlar, algoritmalar ve imgeler olmak üzere dört unsur bulunmaktadır. Bu dört unsurun yanında referans çerçevesinin hem üretilmesinde hem de yaygınlaştırılmasında belli aktörlerin ayrıcalıklı rolü vardır. Medyatör (médiateur) olarak adlandırılan bu aktörler, Gramsciyen anlamda hakiki organik entelektüeller, global referansları hazırlayan elit yöneticiler ve sektörel referansları hazırlayan sektörel işlemciler olmak üzere iki türden oluşmaktadır. Referans çerçevesi bu unsurların analiz edilmesi yoluyla kamusal eylemler arasındaki nedensel ilişkilerin anlaşılmasını sağlamaktadır. Bu çalışmada Türkiye’de son yıllarda hâkim olan “yerli ve milli” referans çerçevesinin analizi amaçlanmıştır. Bu referans çerçevesinin anlaşılması noktasında kamusal eylemlerdeki düzenleme ve meşruiyet üretme sürecinin arka planının ne olduğu ve aynı zamanda çerçevede meydana gelen değişimlerin ne olduğu, nasıl olduğu, hangi bağlamlarda gerçekleştiği ve sektörel çerçevelerin global çerçeveye uyumu noktasında örnek bir alan belirleyerek uyumun mevcut olup olmadığı çalışmanın temel sorularını oluşturmaktadır. Global “yerli ve milli” referans çerçevesinin analizi yapıldıktan sonra sektörel olarak yansımalarının analizini yapmak üzere milli savunma sanayii sektörü seçilmiştir. Milli savunma sanayii hem makro çerçeveyi oluşturan “büyük ve güçlü Türkiye” vizyonuna ulaşılması noktasında hem de AK Parti’nin dış politika tercihlerindeki kritik önemiyle birlikte değişimin sayısal verilerle de net bir şekilde görüldüğü bir sektördür. Çalışmada bu değişimin arka planındaki bilişsel ve normatif çerçeve, referans çerçevesi açıklanmaya çalışılmıştır.

The Reference Frame approach, which is one of the public policy analysis methods, is one of the methods used to explain the change in policies. According to the approach that argues that public policies are shaped by a macro-cognitive and normative framework, frame of reference (référentiel), the main thing is to understand the cognitive states of actors that shape perceptions and values rather than actions. There are four elements that shape the reference frame: values, norms, algorithms, and images. In addition to these four elements, certain actors have a privileged role in both the production and dissemination of the reference frame. These actors called mediators (médiateur), genuine organic intellectuals in the Gramscian sense, consist of two types: elite managers who prepare global references and sectoral processors who prepare sectoral references. The reference framework provides an understanding of the causal relationships between public actions through the analysis of these elements. This study aimed to analyze the “native and national” reference frame which are dominant in recent years in Turkey. At the point of understanding this frame of reference, the
main questions of the study are what is the background of the process of regulation and legitimacy in public actions and also what the changes occur in the framework, how they occur, in which contexts and whether the sectoral frameworks are compatible with the global framework. After analyzing the global "native and national" reference frame, the national
defence industry sector was chosen to analyze its reflections on a sectoral basis. National defence industry is important because both macro-framework that forms the "big and powerful Turkey" vision and the AK Party's foreign policy preferences. However, it is a sector where
change is clearly seen with rates. In the study, the cognitive and normative framework/frame of reference behind this change was tried to be explained.

“Ilımlı İslam Tartışmaları Zemininde Günümüz Türkiyesi’nde Laikliğin Anlam ve Sınırları”, Usûl: İslam Araştırmaları, 9 (2008), s.173-200.

Meanings and Boundaries of Modern Turkish Secularism around the Current Discussions on Moderate Islam This study, before all else, establishes that moderate Islam is entirely a secular project which proposes to subject Islam to a reform towards secularism. Designers of the project showed Turkey as the perfect model of moderate Muslim state. This decision disturbed important secularist groups in Turkey. The main reason of this discontent is that the moderate Islam wanted a moderate secularism and refused to corporate with radical secularism. From this point and by using written and oral expressions shaped around current discussions on moderate Islam, this article aims to present once again the sides of Turkish secularism, moderates and radicals, with their arguments, and tries especially to find out the characteristic of radical Kemalist interpretation of secularism.

21. yüzyılın başları, Türk siyasal hayatında hatırı sayılır değişim ve
dönüşümlerin yaşandığı bir dönemdir. Aynı siyasi gelenekten gelen siyasi kadroların kurduğu Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) ve Saadet Partisi’nin 2001 yılında Türk siyasal hayatında yerini alması, bu değişim ve dönüşümlerin önemli parçası olarak görülebilir. Zira AK Parti, Milli Görüş ideolojisindeki değişim ve dönüşüm sonrası kurulmuştur. Fakat aynı siyasi gelenekten gelmelerine karşın, iki partinin siyasal söylemi ve ideolojik yönelimi belirli noktalarda farklılaşmaktadır. AK Parti ve Saadet Partisi’nin siyasal söylem ve pratiklerinde kullandığı demokrasi, laiklik, Avrupa Birliği (AB) ve kapitalizm/faiz kavramlarının iki parti arasındaki ayrışmaların kaynağı olduğu iddiası bu araştırmanın esas çıkış noktasını oluşturmaktadır. Bu çerçevede AK Parti ve Saadet Partisi’nin, ayrışmanın kaynağı olduğu iddia edilen kavram üzerinde mukayesesi araştırmanın konusunu oluşturmaktadır. Öte yandan kavramlar üzerinden mukayese yapılabilmesi nedeniyle, araştırmanın belirlediği siyasi partilerin siyasal tutumları mukayesenin zemini oluşturmaktadır.
AK Parti ve Saadet Partisi’nin seçilen kavramlara yönelik siyasal tutumlarının karşılaştırıldığı bu araştırmada, mevcut literatür taranmış ve araştırmanın konusu minvalinde ilgili metinler, raporlar, beyannameler ve söylemler incelenmiştir. Yukarıdaki bağlamda ele alınan AK Parti ve Saadet Partisi’nin siyasal tutumlarının, demokrasi ve laiklik konularında birbirine benzediği AB, kapitalizm ve faiz konularında birbirlerinden ayrıldığı ifade edilebilir. Araştırmanın sonunda, AK Parti ve Saadet Partisi’nin siyasal tutumlarının, seçilen kavramlar üzerinden mukayesesi yapılmıştır.

Anahtar Kavramlar: Siyasi Partilerin Siyasal Tutumları, AK Parti, Saadet Partisi, Demokrasi, Laiklik, Avrupa Birliği, Kapitalizm-Faiz.

دراسة تستعرض موجز تاريخ تركيا المعاصر من زاوية الحراك الإسلامي ومحاولاته المتكررة للتغلب على العلمانية الحاكمة، وهي بمثابة تمهيد للتعرف على جذور حزب العدالة والتنمية. وتتناول الدراسة مرحلة تأسيس الحزب حتى توليه الحكومة لأول مرة.

نشرت الدراسة كفصل ضمن كتاب "حزب العدالة والتنمية" الصادر عن مركز صناعة الفكر، وصدر الكتاب قبيل محاولة الانقلاب العسكري الفاشلة في يوليو 2016

Merkez-çevre paradigması yöneten-yönetilen ayrımını değerler sistemi üzerinden tanımlar. Buna Göre her toplumun bir merkezi vardır. Bu merkez halkın büyük bir çoğunluğu tarafından kabul edilen ve bürokratik elit tarafından korunan değerlerden oluşur. Merkez tek ve değişmezidir. Tek ve değişmez olan merkezin karşısında ise çevre yer alır. Paradigma bürokratik eliti merkezin değerlerinin koruyucusu olarak kabul eder.
Paradigma, sistemin kırılma noktalarını açıklamadaki yetkinliği sayesinde Türk siyasal hayatının hâkim paradigması konumuna gelmiştir. Bununla birlikte paradigmanın 2000 sonrası Türkiye siyasetini açıklama noktasında yetersiz kaldığı yönünde eleştiriler de söz konusudur.
Askerî bürokrasi, yargı bürokrasisi ve yükseköğretim bürokrasisi Türkiye'de bürokratik elitin en önemli aktörleridir. Bu çalışmada, Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarının yargı ve yükseköğretim bürokrasisi ile olan ilişkisi ele alınacaktır. Bu bürokratik kadrolarda Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarının ikinci dönemi ile birlikte başlayan değişim merkez-çevre paradigmasına yöneltilen eleştirileri güçlendirmektedir. Bu bağlamda literatür taraması ve derinlemesine arşiv araştırması sonucu elde edilen bilgilerle geleneksel bürokratik yapının değişimi ve bu değişimin sonuçları ortaya konarak, Türkiye siyasetinde geleneksel merkezin dönüştüğü fikri işlenecektir.

Adalet ve Kalkınma Partisi’nin yaklaşık on yıllık iktidarı döneminde Türkiye’de her alanda çok önemli değişim ve dönüşümler yaşanmıştır. AK Parti’nin bu kadar uzun süre tek başına iktidarda kalabilmesi ve devlet merkezli statükocu bürokratik siyaseti toplum merkezli yeni bir siyasete dönüştürecek adımları atabilmesi, geniş halk kitlelerinin desteğini almasını sağlayan güçlü bir meşruiyet ağının varlığı ile açıklanabilir. Bu çalışma son on yıla damgasını vuran AK Parti iktidarının meşruiyet kaynaklarının Weberyan bir analizini yapıyor. Siyasal iktidarın meşruiyet kaynaklarını geleneksel, karizmatik ve yasal- bürokratik olmak üzere üçe ayıran Max Weber’in bu sınıflandırması açısından bakıldığında; AK Parti, iktidarının geleneksel meşruiyetini örgütsel kökeninden getirdiği siyasal İslâm geleneğinin küreselleşme sürecinin gereksinimlerine uygun biçimde yeni sağ çizgisinde modernize edilmiş bir uzantısı olarak muhafazakâr ideolojik kimliğine dayandırmaktadır. Recep Tayyip Erdoğan’ın liderlik, etkileyicilik ve örgütleyicilik özelliklerinin toplum tarafından algılanış ve onaylanış biçimi AK Parti iktidarının karizmatik meşruiyet kaynağını oluşturmaktadır. Seçmen kitlesini oluşturan toplumsal tabakaların siyasal davranışı olarak kendisine yönelen hukuksal demokratik destek ise AK Parti iktidarının yasal meşruiyetini oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı, bu üç tür Weberyan meşruiyet kaynağının AK Parti iktidarında bir araya geldiğini ve birbirini besleyen bir toplu siyasal otorite ve meşruiyet alanı yarattığını göstermektir.

ÖZET Toplumun bir nevi şahsi manevisi olan lider, etkileme ve yönlendirme gücü ile siyasete yön verirken, toplumu ve kendi seçmen kitlesini olumlu veya olumsuz yönde dönüştürebilmektedir. Türkiye gibi siyasetin ve demokrasinin lider merkezli olduğu bir toplumda, liderin geçmişi, düşüncesi, kişilik yapısı, dini, ideolojisi, amaçları ve stratejisi oldukça önem arzetmektedir. Değişimin ve dönüşümün mimarı olan lider, siyasetin manivelası olma özelliği taşır ve belirleyici etkilere sahiptir. Bu makale, Türkiye siyasetinde güçlü bir ağırlığa sahip olan siyasal liderlik olgusunu, Recep Tayyip Erdoğan örnekliği üzerinden incelemeyi hedeflemektedir. Erdoğan'ın başarısının yapı taşlarını; içinde bulunduğu toplumsal sınıf, almış olduğu eğitim, yüklenmiş olduğu ideoloji ve erken yaşta benimsemiş olduğu dini değerler oluşturmuştur. Erdoğan, neredeyse ortaokuldan itibaren siyasetin içinde politik bir aktör olarak var olmuştur. 2001 yılından itibaren AK Parti ile Türk politik hayatına damgasını vurmuş ve vurmaya da devam etmektedir. Oyunu sürekli artıran ve gücünü konsolide eden Erdoğan'ın incelenmesi, başta Türk siyasetine ve toplumuna ardından da küresel politik düşünceye katkı anlamını taşır. Bundan dolayı Erdoğan'ın başarısının parametrelerini ve lider olarak çizdiği siyasal portreyi incelemek vazgeçilmez öneme sahiptir. Bu çalışma, Erdoğan'ın medyaya yansıyan konuşmalarının analiz edilerek başarısının kodlarının yakalanmaya çalışması ile ortaya çıkmıştır. Deskriptif bir yönteme dayanan bu çalışma, Erdoğan'ın geçmişi üzerinden lider merkezli siyasetin okunması, değerlendirilmesi ve yorumlanmasına dayanmaktadır.

AKP'nin topoğrafyasını çıkartmak, 28 Şubat sonrası İslamcılığın koordinatlarının tayini için oldukça önemlidir, İslamcılığın ne yana düştüğünün en güvenilir haritasını çıkartabilecek verileri bulmak, tam da İslamcılığın sınır boylarında yer alan hareketlerin analiziyle mümkün olabilir. Bu yüzden İslamcılığın ne oldugu sorusuna veri!ecek bir cevap AKP deneyimiyle hesaplasmak zorundadır. AKP, gerek demokrasiyle ilişkisi, gerek insan hakları söyleminin tam göbeğinde yer alması, gerek İslamcı bir gelenekten neşet etmesi açısından sadece Türkiye'de değil, küresel düzeyde de İslamcılığın nerede durduğunu sorgulamak açısından önemli bir deneyimi temsil ediyor.

Tanıyıcı, Ş. ve Kahraman, S. (2016). Suriyeli Sığınmacılar Bağlamında Türkiye’deki Siyasal Partilerin Göç Politikalarına Yaklaşımları, 2. Uluslararası Uygulamalı Bilimler Kongresi: ‘‘Göç, Yoksulluk ve İstihdam’’, Bildiriler Kitabı, Ed.: A. Diken ve A. Buluş, Konya, ss. 352-360.

2002 ile 2017 yılları arasındaki dönem, Türkiye’deki değişim sürecinin zorlu, yoğun ve sancılı olduğu zamanlardır. Bu kitap, Cumhuriyet tarihi boyunca kısmi çıkışlar dışında çevrede kalmış toplum kesimlerinin temsilcisi siyasi ve toplumsal bir hareketin iktidar döneminde yaşanan merkezileşmesi sürecini ele alır. Eski çevrenin yeni merkez olma ruhunu, girişimini ve dinamiklerini adım adım ortaya koyar.
Vesayet, Operasyon, FETÖ, 15 Temmuz ve İstiklâl Mücadelesi ana kavramlar örgüsü ekseninde çok boyutlu değerlendirmeler yapar, bugün ve gelecek perspektifi içerisinde 15 yılın birikimini geleceğe aktaracak bir tahayyül, tasavvur ve tasvir sunar. Gelecekteki Türkiye portresinden çizgiler getirir.
Bu dönemi oluşturan olaylar ve süreçler, Türkiye’nin yakın tarihini ve Küresel Sistem ile yaşanan bu süreçteki iletişim, ilişki ve etkileşimi somutlaştırmamızı, anlam bağıntılarını kurmamızı ve idrak etmemizi sağlar.
Kitap, “İstiklâl ve İstikbal Mücadelesinde Mevcut Durum”, “2002-2016 Dönemi Olaylar ve Süreçler”, “Küresel Kuşatma Alanları”, “15 Temmuz Gecesi ve Sonrası Yaşananlar”, “FETÖ Yapılanması, Faaliyetleri, 15 Temmuz Travması, Sorumluluklar ve Mücadele”, “Güçlü Bir Toplum ve Devlet Yapısı İçin Yapılması Gerekenler”, “Küresel Sistemde Türkiye’nin Yeri”, “Batı, Nasıl Bir Türkiye İstiyor” ve “Millî, Güçlü ve Bağımsız Türkiye” başlıklı bölümlerden oluşuyor.
Nihayetinde, FETÖ’yü anlamak Türkiye’ye oynanan oyunun geçmişini, derinliğini ve dehşetini, 15 Temmuz’u anlamak Türkiye’nin İstiklâl ve İstikbal Mücadelesini ve Türkiye’nin kaderini anlamak dünyanın kaderini anlamak olacaktır.

Dosyada; İçindekiler, Önsöz, Giriş, I. Bölüm ve Sonuç bölümleri vardır.

Today visual factors are effective on the formation of image. In this context, the role of photograph is also quite dominant. The photographs that show many visual appearances of leaders as their clothing preferences and body language can set an agenda on media and affect
the perception of voters. Owing to the social media tools which contribute visibility, leaders can share their messages easily and fast and their public can know them well. The popular phrase “A picture is worth a thousand of words.” can tell the importance of the photograph. In this study the role of photograph on political leaders’ image was studied by semiotic analysis. For this purpose,
the photograps which were shared on the official social media accounts of Recep Tayyip Erdogan (President of the Republic of Turkey), Binali Yıldırım (Prime Minister of the Republic of Turkey), Kemal Kılıçdaroğlu (Leader of the Republican People's Party) and Devlet Bahçeli
(Leader of the Nationalist Movement Party) were analyzed between the dates of 16 February and 15 April 2017. As a result of the study, the image of the leaders are determined as hopeful, reliable, trustworthy, serious, determined, social, respectful of diversity, authoritative, strong, sincere, friendly, energetic, assertive, self confident.

Küreselleşen Yeni-Sağ’ın sosyal refah devletini tasfiyeye girişmesiyle, özellikle işçi sınıfının sosyo-ekonomik hak ve güvencelerinin yasal hak kategorisinden çıkarılmaya başlanması, başta yoksullaşma olmak üzere, toplumsal gerilim yaratan sosyo-ekonomik sorunlar üretmektedir. Bu sorunların çözümü için, kaynağını İslâm inancından alan hayırseverlik erdemine dayalı geleneksel sosyal yardımlaşma kültürü, muhafazakâr ideolojinin cemaat merkezli toplumsal örgüsü eliyle ve din kardeşliği söylemiyle devreye sokulmuştur. Özetle, dinsel inanç, yeni-liberal yapılanmada sosyal politikanın yerini almıştır. Bu çalışma, muhafazakârlığın liberal dönüşümü bağlamında, AK Parti iktidarının meşruiyet kaynaklarından biri olarak İslâmî kimlikli sosyal dayanışma olgusunu incelemek amacıyla hazırlanmıştır.

Anahtar Sözcükler: Küreselleşme, Sosyal Politika, Muhafazakârlık, Meşruiyet, AK Parti.

Men claiming to be the Messiah or the Mahdi – including Fethullah Gülen – are not a new phenomenon. Since the earliest decades of Islam, many have built a following around them, using charisma and exploiting societal and political upheaval to convince followers they are the promised saviors, and their community is destined to herald the final utopia before the current world ends. Faruk Yaslıçimen, Editor-in-Chief of The New Turkey, talked with Ahmet Yaşar Ocak, professor of History at TOBB University of Economics and Technology, about the striking commonalties between modern day “Messiahs” and the phenomenon seen throughout centuries. Prof. Ocak is a prominent historian with his numerous pioneering books and articles on Islamic heterodoxy and heterodox communities in the Ottoman Empire.

GİRİŞ
Recep Tayyip Erdoğan’ın öncülüğünde 14 Ağustos 2001 tarihinde
kurulan Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti) 3 Kasım 2002’de
yapılan ilk genel seçimde iktidara uzanır. Yüzde 34 oy alan AK Parti’nin
yanı sıra yüzde 19 oy alan CHP de TBMM’ye giren ikinci
parti olur. Aralarında bir önceki koalisyon hükümetini oluşturan
DSP, MHP ve ANAP’ın da yer aldığı diğer tüm partiler ise millet
tarafından Meclis dışında bırakılır. Seçim sonrasının ana gündem
maddelerinden birisi yeni hükümet kurma çabaları olsa da bir diğer
gündem maddesi de yeni kurulan bir parti olarak AK Parti’nin
böylesine kısa süre içinde seçimi nasıl kazandığı bağlamında ortaya
çıkmıştır. AK Parti 3 Kasım 2002 tarihinde yapılan seçimde elde
ettiği başarıyı sonraki sürece de taşıyarak girdiği 12 seçimi de kazanma başarısı göstermiştir.

7 Haziran 2015 seçimlerine katılan tüm siyasi partiler siyasal iletişim anlamında son derece başarılı kampanya süreçleri yürütmüşlerdir. Ancak seçimin sonucunda bir hükümet kurulamamış, 1 Kasım 2015'te yeniden seçimlere gidilmiştir. Bu derleme kitabın amacı 7 Haziran seçimlerine katılan siyasi partilerin bu seçime nasıl geldiklerini, ne tür dönüşümler geçirdiklerini, ideolojik duruşlarını ve kampanya stratejilerini analiz etmektir. Bu anlamda hem Türkiye'deki siyasal partileri hem de bu partilerin siyasal iletişim stratejilerini 7 Haziran seçimleri bağlamında incelemektedir. Kitapta Türkiye'nin çok partili hayatının tamamı H. Emre Bağce tarafından analiz edildikten sonra AK Parti kampanyası Haluk Alkan ve Abdullah Özkan, CHP kampanyası Edip Asaf Bekaroğlu, MHP kampanyası Pelin Ayan Musil, HDP kampanyası Hüseyin Alptekin, Saadet Partisi (Büyük Birlik Partisi ile "Milli İttifak") kampanyası Özhan Demirkol ve Hüda Par kampanyası ise Yunus Koç ve Adem Palabıyık tarafından incelenmiştir.

Günümüz dünyasında devlet ve toplum yapılarının seyri, bölge bazında hatta ülke
bazında farklılaşmaktadır. Bir yandan ulus-devlet yapılarında oluşan çatlaklar,
ulus-devletin geleceği konusunda endişeler üretirken diğer yandan etnik ve dinsel
milliyetçiliklerin yükselen bir değer olarak kabul görmesi, siyasallaşmaları kışkırtan bir ortamı
tesis etmektedir (Köker, 2010, s. 11). Ulus-devletlerin çökme tehlikesiyle karşı karşıya
kalması ve mikro milliyetçiliklerin yükselmesi görünürde zıt zeminlerde gerçekleşen gelişmeler
olarak düşünülse de aslında bir sürecin merhalelerini ifşa eden bir transformasyonun
habercisidir. Küreselleşmenin etkisi, uluslararası dolaşıma giren sermayenin bir yerde temerküz
etmesi ve kitle iletişim araçları özelinde varlığını hissettiren teknolojinin olabildiğince
hızlı gelişmesi bu sosyal ve siyasal süreçlerin yaşanmasını kolaylaştırmıştır.1 Ancak bu
faktörlerden daha önemli olan ve toplumların ulus-devlet yapılarını zorlamalarına ve etnik
ya da dinsel temelli siyasallaşmalara kapı aralayan asıl etken, tanınmak istenen kimlikler ve
bu kimliklerin unutulmaya yüz tutmuş kültürleridir.
Kim olduğumuzu ve nereden geldiğimizi önemli kılan kimlik tasavvuru, “aynılığı” ve “benzerliği”
ifade eder. Bu benzer olma hâli, diğeri yani “öteki” olmadan idrak edilen bir tahayyül
sunamaz. Öyleyse kimliğin tanımlanmasında “özne”, öznenin tanımlanmasında ise “öteki” dayanak noktasıdır. Öteki olmadan kimlik oluşamaz (Vatandaş, 2004, s. 19). Ötekisini oluşturan
kimlikler, farklılaşırlar. Farklılaşma, kimlikleri inşa eden ve bir bedene sokan üretici
bir dil geliştirir. Böylece diğerlerinden farklı olduğunu düşünenler, kendi içlerinde aynileşmeye,
benzeşmeye başlarlar (Connolly, 1995, s. 24). Çokkültürlülük tartışmaları, bu farklılaşmanın
yaşandığı sosyal gruplarda ya da topluluklarda, tanınma taleplerinin dillendirilmesiyle
başlamıştır. Özellikle ulus-devletlerin sınırları içerisinde yaşayan ve devletin inşa
sürecinde kurucu özne olmayan etnisitelere mensup topluluklar ve ülkesinden çokuluslu
ya da çokkültürlü ülkelere çeşitli nedenlerle göç etmiş olanlar, çokkültürlülük tartışmalarının
merkezinde yer almaktadır.2 Amerika, Avrupa ülkeleri, Avustralya, Yeni Zelanda ve özellikle
Kanada gibi ülkeler, çokkültürlülük konusunda politikalar üretmeye ve global dünyada
toplumsal birlikteliği sağlamaya çalışmaktadırlar. Bu çalışmada ise, farklı kültürlerin, dillerin,
etnik yapıların ve dinlerin yaşadığı Türkiye’de, çokkültürlü politikaların hangi nitelikte var
olduğu, Taylor, Habermas ve Kymlicka’nın çokkültürlülüğe ilişkin düşüncelerine de değinilerek
sorgulanmaya çalışılacaktır. Ayrıca 2002 yılında iktidara gelen ve on bir yıldır iktidar
olan Adalet ve Kalkınma Partisinin doksan yıllık ulus-devlet politikalarını dönüştüren çokkültürlü
siyaseti analiz edilecektir.