Przemoc

Artykuł dotyczy fotografii potocznie nazywanej „wianuszkiem z dzieci” i przedstawiającej czwórkę martwych dzieci powieszonych na drzewie. Zdjęcie pochodzi z 1923 roku i przedstawia zabite przez matkę dzieci Marianny Dolińskiej. W latach 90. fotografia zaczęła szeroko funkcjonować jako ilustracja rzezi wołyńskiej i zbrodni dokonywanych przez UPA na Polakach, pojawiała się na okładkach książek i stała się modelem dla pomnika. Widoczne na fotografii rysy zostały zinterpretowane jako drut kolczasty. Autorka podejmuje próbę interpretacji fotografii i jej losów jako symptomu wyparcia kobiecej przemocy.

Przeprowadzone badania miały na celu określenie form przemocy, których kobiety bezdomne są ofiarami. Jak również tych, których używają jako sprawcy przemocy. oraz w jakich okolicznościach i wobec kogo ją stosują. Badania zostały przeprowadzone za pomocą otwartego wywiadu pogłębionego, który dał możliwość dogłębnego rozeznania się w interesującym zagadnieniu. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić, że bezdomne kobiety w przeszłości były ofiarami przemocy, której dopuszczali się ich najbliżsi. Obecnie również doznają przemocy, jednak ze strony innych osób w roli sprawców. Formy doznawanej przez nie przemocy to: przemoc fizyczna, emocjonalna, instytucjonalna, ekonomiczna oraz zaniedbanie. Badane, dopiero, gdy znalazły się w swojej obecnej sytuacji życiowej, zaczęły stosować przemoc, głównie emocjonalną. Specyficzne dla przemocy doznawanej przez bezdomne kobiety jest sytuacja, w której, mimo zaprzestania utrzymywania kontaktów z osobą stosującą w przeszłości przemoc wobec nich, nadal są one ofiarami. Różnica jest taka, że sprawcami stają się inni bezdomni, osoby obce i instytucje. Interesującym badawczo aspektem okazało się być funkcjonowanie badanych jako osób bezdomnych, które są jednocześnie sprawcami, jak i ofiarami przemocy, często nie będąc tego świadomymi.

Głównym celem opracowania jest analiza wybranych aspektów etycznych filmu „Benedetta” Paula Verhoevena. Produkcja holenderskiego reżysera przedstawia historię życia Benedetty Carlini, która żyła we Włoszech w latach 1591–1661. Scenariusz został przygotowany na podstawie książki pt. „Nieskromne akty: życie lesbijskiej zakonnicy w renesansowych Włoszech” (Immodest Acts: The Life of a Lesbian Nun in Renaissance Italy). Autorką książki jest amerykańska badaczka Judith C. Brown, specjalistka od włoskiego renesansu, uważana za pionierkę w badaniach nad historią seksualności. Monografia ukazała się w 1986 r. nakładem Oxford University Press. Najnowsze dzieło Paula Verhoevena łączy historyczną, pełną politycznych podtekstów opowieść z erotycznym thrillerem i kinem religijnego feminizmu.

R. Włodarczyk, Postulat i uzasadnienie Korczakowskiego prawa dziecka do szacunku. Szkic z deontologii pedagogicznej i pedagogii azylu „Kultura i Wychowanie” 2012, nr 4, s. 63-73
The aim of this paper is to analyze the ethical grounds of the norm of respect owed to children because of their particular social situation proposed by Janusz Korczak in his famous essay The Child's Right to Respect. Recognition and proper application of the this norm requires reviewing and understanding of its basics.

Agresja elektroniczna, czyli w dużym uproszczeniu taka, do której realizacji stosuje się współczesne technologie komunikacyjne – głównie Internet i telefony komórkowe, jest powszechnie uważana za poważny problem zarówno z obszaru zdrowia publicznego, jak i edukacji. Coraz częściej realizowane są zarówno na świecie, jak i w Polsce różnego rodzaju kampanie społeczne i inne działania, głównie o charakterze edukacyjnym, które mają na celu zapobieganie bądź interwencję, kiedy taka agresja się pojawia. Z drugiej jednak strony, nawet czołowi badacze problematyki zauważają, iż sama definicja zjawiska oraz jego subtypów są na obecnym etapie rozważań słabo dopracowane. Utrudnia to nie tylko ilościowe badania naukowe, w których trzeba operacjonalizować zmienne, ale także przez brak jasnej definicji zjawiska i sposobu pomiaru w różnych badaniach, utrudnione są wszelkie próby porównań międzypopulacyjnych. Do tego brak wyodrębnionych subtypów zjawiska powoduje, że w rozważaniach nadmiernie generalizuje się znaczną ilość różnych jakościowo zachowań, gubiąc tym samym społeczną specyfikę poszczególnych typów zachowań, które można charakteryzować jako agresję elektroniczną. W artykule dokonano przeglądu różnych wymiarów, które warto brać pod uwagę definiując i operacjonalizując poszczególne rodzaje agresji elektronicznej. Ograniczono się do tych sytuacji, w których sprawcami lub ofiarami agresji elektronicznej są dzieci i młodzież. Wykorzystano wymiary stosowane do charakterystyki agresji rówieśniczej rozumianej w sposób tradycyjny oraz te, które zostały zidentyfikowane w badaniach jakościowych opartych głównie na metodzie wywiadu (on-line i face-to-face) ze studentami, młodzieżą i nauczycielami, którzy byli sprawcami, ofiarami lub świadkami agresji elektronicznej.

Artykuł szkicuje sytuację polskiego świata sztuki w perspektywie antagonizmu. Zgodnie z głównym założeniem tekstu konflikt dotyczący wartości sztuki i jej znaczenia został ograniczony do obszaru krytyki artystycznej. Artyści, kuratorzy i dyrektorzy instytucji niechętnie wypowiadają się publicznie na temat działalności swoich kolegów. Sytuacja ta przypomina klasyczną figurę „kozła ofiarnego”. Osoby działające w obszarze sztuki unikają konfliktu, zakładając, że żadna dyskusja nie ma znaczenia wobec zewnętrznych czynników kształtujących relacje wewnątrz tego pola.

“Yes, violence is everywhere and at all times,” Alfredo Jaara wrote.
How do we study violence that is “everywhere”? Increasingly often
we encounter problems with naming and describing situations
that we intuit to be violent, although by themselves they do
not have the classic characteristics of violence. The author
proposes the concept of soft violence, which was born during the
analysis of the empirical material of the “Tacit Morality” project.
This concept aims to identify those forms of violence which
have not been noticed in the mainstream of social sciences
referring to the concept of modernity and liberal philosophy. Soft
violence is placed in the background of other invisible or hardly
noticeable forms of violence: structural, slow and symbolic.
keywords: soft violence, symbolic violence, structural violence,
art & science, tacit morality, theater.

Przedmiotem tekstu jest polityka antyterrorystyczna rozumiana jako integralna część procesu terrorystycznego oraz – szerzej – jako element życia politycznego i społecznego. Polityka antyterrorystyczna nie jest wyłącznie – jak zazwyczaj bywa to prezentowane – reakcją na zagrożenie terrorystyczne. W rzeczywistości charakteryzuje się ona własną, unikalną w poszczególnych przypadkach dynamiką, warunkowaną m.in. przez szereg „zewnętrznych” wobec terroryzmu czynników, stanowiąc zespół działań, relacji, sprzężeń, podmiotów, percepcji i interesów, które wywierają istotny i złożony wpływ na otoczenie polityczne i społeczne. Autor wychodzi zatem z założenia, iż nie sposób zrozumieć – a zatem także właściwie projektować i prowadzić – polityki antyterrorystycznej, nie osadzając jej w kontekście całego procesu terrorystycznego. Aby to z kolei osiągnąć, polityka antyterrorystyczna powinna być analizowana od podstaw, poprzez pryzmat wiedzy o terroryzmie dostarczanej przez badania nad terroryzmem oraz w sposób kompleksowy, wychodzący poza ograniczoną perspektywę instytucjonalno-legislacyjną. Naczelnym zadaniem pracy jest zatem naświetlenie z jednej strony zagadnienia polityki antyterrorystycznej z perspektywy badań nad terroryzmem, z drugiej zaś próba odpowiedzi na pytanie o możliwości i granice zastosowań badań nad terroryzmem na potrzeby konstruowania oraz implementacji racjonalnej polityki antyterrorystycznej.

Kompozycja książki została w całości podporządkowana procesowi odkrywania mechanizmu rytualnego. Podejmując taką decyzję, zależało mi aby czytelnik mógł z łatwością wejść w rolę czujnego obserwatora pracy badacza, który postępuje niczym detektyw kultury. Dzięki temu zabiegowi czytelnik-detektyw, na początku intrygującej sprawy ma zawsze dostępne jedynie ślady i tropy, które traktowane z osobna, niczego nie wyjaśniają. Ujęte jednak w rytualny kontekst układają się w logiczny wzór, według którego ofiarnik zabija ofiary. Każda zbrodnia dostarcza kolejnych poszlak pozwalających stworzyć procesualny model dokonywanych morderstw, ujawniając jednocześnie ich cel. W toku prowadzonego śledztwa możliwe stało się także zrekonstruowanie ukrytego porządku wcielania się w role ofiarników i ofiar. Okazuje się, że w tej starej grze każdy z nas może zostać pochłonięty przez mechanizm rytualny. Wszystkie zaproponowane w książce rozwiązania formalne pełnią zatem rolę specyficznych egzorcyzmów. Takie podejście stwarza każdemu chętnemu możliwość uwolnienia się spod działania magicznego uroku podążania dawną drogą mordów rytualnych zapowiadających nadejście kolejnego „złotego wieku”.



Zusammenfassung von "Mechanizm rytualny" (Ritueller Mechanismus).
Über das Modell von dem Opfer-Beschließen einer neuen politischen Ordnung

Der Aufbau des Buches wurde als Ganzes dem Prozess der Enthüllung eines rituellen Mechanismus untergeordnet. Als ich mich dafür entschied, legte ich großen Wert darauf, dass sich der Leser mit Leichtigkeit in die Rolle eines aufmerksamen Beobachters der Arbeit eines Forschers hineinfühlen kann, der sich wie ein Detektiv der Kultur benimmt. Dank einer solchen Methode verfügt der Leser-Detektiv am Anfang eines spannenden Falles immer nur über Spuren, die, wenn sie getrennt behandelt werden, nichts erklären. Wenn sie aber in einen rituellen Kontext gefasst werden, bilden sie ein logisches Muster, nach dem der Opferpriester die Opfer tötet. Jedes Verbrechen liefert weitere Indizien an, die ein prozessuales Modell der begangenen Morde zu schaffen ermöglichen und damit das Ziel dieser Morde offenbart wird. Während der Ermittlung war auch möglich die versteckte Ordnung des Verkörperns der Rollen von Opferpriestern und Opfern zu rekonstruieren. Es stellt sich heraus, dass jeder von uns in diesem alten Spiel in den rituellen Mechanismus einbezogen werden kann. Alle im Buch vorgeschlagenen formalen Lösungen erfüllen also die Rolle spezifischer Exorzismen. Eine solche Betrachtungsweise schafft für jeden Willigen die Möglichkeit der Befreiung von der Macht des Zaubers, der die Fortsetzung der alten rituellen Morde ist, welche das nächste “goldene Zeitalter”; ankündigen.


The Synopsis of The Ritual Mechanism.
On the Model of the Sacrificial Establishment of a New Political Order.

The composition of the book is entirely subordinated to the process of detecting the ritual mechanism, which aims at enabling the reader to take the role of a vigilant observer of the work of an investigator who acts like a detective of culture. Thanks to this operation, at the beginning of an intriguing case, only traces and clues are available for the reader-detective, which, treated separately, do not explain anything. However, when placed in the ritual context, they arrange themselves in a logical pattern, according to which the sacrificer kills the sacrifice. Each crime provides further clues allowing to create a processual model of the commited murders and reveal their purpose. In the course of the investigation, it becomes possible to reconstruct the hidden order of embodying the roles of sacrificers and sacrifices. It occurs that, in this old game, each of us can be devoured by the ritual mechanism. Therefore all formal solutions proposed in the book perform the role of specific exorcism. Such an approach creates the possibility of liberation from the magic spell of following the old path of ritual murders announcing the coming of another “Golden Age”.

A szertartás mechanizmus.
Minden uj politikai berendezkedés áldozatmodelljéről.

A könyv kompoziciója teljes egészében a szertartások mechanizmusának feltárást szolgálja. A szerző ugy döntött,hogy az olvasót bevezeti a kutatómunka folyamatába, mely a kultura-nyomozás része. Ennek köszönhetően az olvasó-detektiv először nyomokat, tetthelyeket talál és semmi sem világos. Bár a szertartásos kontexusban logikus minta kerül elő, melynek alapján a tettes megöli áldozatát. Ugy tünik,hogy ebben a régi játékban van gyilkossági modell mely a gyilkosság célját is megmutatja. A feltárás folyamán áldozat és tettes szerepe is megvilágosodik. Ebben a régi játékban,bármelyikben is részt vehet. Minden javaslat a könyvben az ördögüzés valamely formája. Igy a rituális gyilkosságok is,melyek a soronkövetkező "Aranykornak" is sajátjai.

Резюме Оврядового механизма
Композиция книги целиком подчинена процессу расследования
ритуального механизма.

Принимая такое решение, я заинтересован был в том, штоб читатель мог легко войти в роль бдительного наблюдателя работы исследователя веущего себе будто детектив. Благодря этому приёму читатель-сыщик, прежде чем получит теоретическое знание на удовлетвояющем уровне про интересующие его явления, сначала всегда распоминает лиш только косвенными уликами. Но никакая из них, принята каждая в отдельности, ничего вначале не объясняет. Приём всех предпосылок в соответствующем ритуальном котексте начинает складываться в легкопонятную и нетрудно предвиденную мифологическую целину. Мои исследования обрядового механизма напоминали таким образом криминальное дело, в катором преступник каждый раз оставляет следы, принимая пример из ранних преступлений проходящих по том же самом сценарию. Экстраординарным оказался факт, что на основе знания этого сценария и его очередных повторений возможным является разоблачение несостоявшегося преступника прежде тем, как совершит он очередное преступление учреждая «новый лад». Все формальные разрешения, предложены и описаны в книге, исполняют роль особых экзорцизмов. Их разобрание, с одной стороны, создаёт возможность освобождения от сглазу механизма приведенного в движение, механизма, который переносит общественных актёров соперничающих за власть в преступничем пространстве. С второй стороны всё таки этотмеанизм осущесвляетса на наших глазах и при нашем удействие ставляя читателя не только в роль детектива, но тоже человека, который по описанию внешности подходит на преступника или жертву, что делает следствие глубоко личным вопросом.

Pierwsze w Polsce próby oszacowania kosztów przemocy oraz propozycje zmian.

Fragment książki "Interwencja w kryzysie. Kryzys w interwencji. Refleksje/ analizy/ krytyka", pod red. Beaty Zadumińskiej, Towarzystwo Interwencji Kryzysowej, Kraków 2010, s. 113-131.

Głównym celem wywiadu prasowego jest analiza zmian społecznych zachodzących w Polsce w czasie pandemii koronawirusa SARS-CoV-2. W postawach społecznych dotyczących m.in. szczepień przeciw COVID-19 dużą rolę odgrywają przekonania religijne, filozoficzne i światopoglądowe.

Sagi Islandczyków opisują społeczeństwo pełne przemocy, w którym nawet najdrobniejsza transgresja mogła doprowadzić do wróżd trwających przez kilka pokoleń. Celem niniejszego artykułu jest ustalenie, czy obraz utrwalony przez redaktorów sag odpowiada rekonstruowanej przez nich społecznej rzeczywistości. Odwołując się do źródeł narracyjnych i prawnych, jak i ustaleń antropologów wykazuje w nim, iż średniowieczna Islandia charakteryzowała się niższym poziomem przemocy, niż wynikałoby to z dosłownego odczytania staroislandzkich przekazów. Konflikty opisane w sagach rozgrywają się głównie w środowisku osób relatywnie zamożnych-gospodarzy i wodzów-które jako jedyne dysponowały społecznym i materialnym kapitałem umożliwiającym im udział w długotrwałych wróżdach. Spory pomiędzy przedstawicielami niższych warstw, jak i na przecięciu klas pozostających między sobą w relacjach nadrzędności i podporządkowania miały mniej krwawy przebieg. Nadto istniał szereg społecznych czynników ograniczających skalę przemocy, w tym zwłaszcza norm prawnych i kulturowych promujących umiarkowanie w działaniu.

Violence in Medieval Iceland - scale, characteristics and limiting factors

The sagas of Icelanders depict a violent society in which even the slightest transgression could result in a prolonged feud that could last for generations. The aim of this study is to ascertain how closely this description of medieval Iceland resembles social reality. Using both narrative and legal sources, as well as the anthropological research of other authors, I argue that the saga age of Iceland was not as violent as the  sögumenn  (storytellers)  imply.  I  stress  that  the  conflicts  described  in  the  sagas mostly  involve  the  social  elites,  the  wealthy  free  farmers  and  chieftains,  who  were the  only  members  of  society  vested  with  the  social  and  material  capital  necessary for  sustaining  prolonged  feuds.  Disputes  between  members  of  the  lower  classes, and across the social strata were less violent than those depicted in sagas. Moreover, there were several social factors in operation which limited the scale of interpersonal violence, including cultural and legal norms promoting moderation.

Abstrakt Badania na temat przemocy ze względu na płeć GBV (Gender-Based Violence) są ważnym narzędziem do oceny skali przestępczości, zwłaszcza zjawiska przemocy. Dotychczasowe badania międzynarodowe dotyczyły przede wszystkim przemocy wobec kobiet. Pierwsze z nich, IVAWS (International Violence Against Women Survey), stanowiło wyzwanie dla naukowców, organów ścigania i organizacji pozarządowych. Kolejne europejskie badanie przemocy wobec kobiet zostało przeprowadzone przez Agencję Praw Podstawowych (Fundamental Right Agency-FRA). Obecnie planowane jest przez Eurostat badanie GBV o szerszym zakresie, dotyczącym zarówno przemocy wobec kobiet, jak i mężczyzn. Jest to jednocześnie nowe wyzwanie metodologiczne. Projekt Eurostatu obejmuje różne rodzaje i formy przemocy, od przemocy domowej po przemoc w pracy, w sieci, mobbing itp. Pierwszym etapem był tzw. pretest oraz pilotaż realizowany w kilku państwach UE, w tym także w Polsce. Badanie podstawowe jest planowane na 2022 r. we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Podstawowym narzędziem GBV jest kwestionariusz ankiety. Pytania obejmują m.in. intensywność różnych rodzajów i form przemocy wobec kobiet i mężczyzn. W interpretacji wyników, zwłaszcza w perspektywie międzynarodowej, należy zwrócić uwagę na różnice w postrzeganiu przemocy przez ofiary, a także w jej zgłaszaniu. Różnice dotyczą również przyczyn, form i konsekwencji przemocy. Jak właściwie ocenić rozbieżności w rozmiarach i uwarunkowaniu przemocy w ramach płci? W artykule przedstawiono zagadnienia metodologiczne i doświadczenia związane z realizacją badania pilotażowego. Słowa kluczowe przemoc ze względu na płeć, przemoc wobec kobiet, przemoc wobec mężczyzn, mobbing, stalking

>> Jest zakazana wolność słowa i prawa do własnych poglądów czy nie? > Nie. Nie masz racji Piotrze. I nie mówię o tym ze słyszenia lecz z autopsji.Podczas ostatniej rozprawy sądowej w Okręgowym Sądzie Karnym, która odbyła się 3 kwietnia b.r. we Wrocławiu Sędzia najpierw umorzył postępowanie karne we wszystkich stawianych mi zarzutach by następnie, na wniosek Prokuratora zastosować w stosunku do mnie tzw. środek zapobiegawczy w myśl które-go zostanę dożywotnio umieszczony w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym z obowiązkiem "leczenia" "lekarstwami" psychiatrycznymi. Podjął taką decyzję pomimo tego iż wcześniej uwol-nił mnie od zarzutów popełnienia czynu zabronionego. Przyznaję, że moje zachowanie 28 lipca 2018 było skrajnie prowokujące ale w jego wyniku nikomu nic się nie stało poza tym, że zmieni-ły się relacje między personelem opiekuńczym a pensjonariuszami Powiatowego Domu Pomocy Społecznej w Ostrowinie: opiekunowie zrezygnowali ze stosowania przemocy wobec pensjona-riuszy co odmieniło relacje w PDPS nie do poznania. Wziąłem wszystko na klatę i wyjaśniam wszystkim jak działałem i jak nadal działam. Ale ciem-nogród ma taki twardy i zakuty łeb, że nie chcą słuchać moich wyjaśnień. Słuchają jedynie pen-sjonariusze i kobiety opiekunki, które boją się jednak wychylić ze względu na zagrożenie płyną-ce ze strony męskich opiekunów-pedofili. Bo ci są gotowi zabijać byle tylko nie przyznać się do swojego homoseksualizmu ze strachu, że zostaną odrzuceni i pozbawieni satysfakcji seksualnej, którą czerpią z najsłabszych, czyli z niepełnosprawnych. A wśród tych mężczyzn, którzy się tak bardzo boją o swoją przyszłość jest, a jakże, kapelan, były wojskowy kapelan, reprezentant pol-skiego Kościoła Katolickiego. A chodzi o to, że chcę założyć rodzinę z jedną z opiekunek, która do 4 kwietna była moim "pierwszym kontaktem" w organizacji DPS, która była lesbijką i miękkim pedofilem, którą wspólnymi siłami i przy Jej aktywnym udziale zamieniliśmy w androgyna. Obaliłem dotychcza-sowe twierdzenie psychologii o tym, że nie da się zmienić osobowości człowieka za jego życia lecz może tego dokonać jedynie enigmatyczna i bliżej nieokreślona postać, tzw. Bóg, podczas doświadczenia przez człowieka śmierci. Taką konwersję, czyli ponowne narodziny już w skórze doskonałego androgyna można przeprowadzić posługując się psychologią głębi czyli psychoana-lizą gnostyczną. Psychoanaliza gnostyczna opiera się nie na wierze w cuda lecz na twardej WIE-DZY o tym, w jaki sposób dochodzi do uzależnienia Dziecka od Rodzica, a właściwie od Matki, i jakie są konsekwencje tego uzależnienia w postaci wszechobecnej przemocy seksualnej (emo-cjonalnej) i fizycznej. Cała reszta to już tylko niepotrzebne bicie piany, którą toczy współczesna psychologia akademicka.

12-13 marca 2018 r. na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie miała miejsce międzynarodowa konferencja naukowa pt. Historyczne, prawne, polityczne i etyczne aspekty współczesnych konfliktów militarnych i niemilitarnych. Sympozjum zostało zorganizowane przez Wydział Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Departament Języka Angielskiego i Filozofii Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point oraz Międzynarodowe Centrum Dialogu Międzykulturowego i Międzyreligijnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.