Retorik

Sverigedemokraterna bildades1988 av tidigare aktiva inom nazistiska och fascistiska rörelser. Idag är partiet Sveriges tredje största. Partiets bakgrund, växande stöd och senaste framgångar i valet 2014 parallellt med uppmärksammande skandaler väckte nyfikenhet: Hur kommunicerar ett parti med så tydlig historia och en del ofördelaktiga avslöjanden för att bli accepterat? Avgränsning av kommunikationen gjordes till de tre valfilmerna som gjorts inför riksdagsvalen 2010 och 2014. Analysen redogör för hur olika element, retoriska och semiotiska, samverkar för att konstruera ett budskap, både implicit och explicit, för att övertyga. Vidare diskuteras likheter och skillnader i materialet från 2010 och 2014 och vem målgruppen kan tänkas vara, för att se åt vilket håll utvecklingen gått.

Architecture as a human action cannot be considered independent from human's perceptual experience. In this sense, architectural designs are the manifest of the architect's thought and experience. This manifesto aims to convince people like a philosophical book. Thereby, the art of persuasion establishes the relationship between architecture and rhetoric.

Aphorism is one of the rhetorical tools used for convincing people and Friedrich Nietzsche is a prominent philosopher who wrote books in the style of aphorism. How aphorisms are used as a formal rhetorical tool in architecture is opened for discussion within the scope of the study by focusing on Nietzsche’s philosophy. In this sense, the origin and definitions of aphorism are evaluated and the basic concepts of Nietzsche's philosophy are examined. Then, detailed evaluations of the will to power notion in Nietzsche’s philosophy is carried out to fully comprehend the relationship between power and design.

In this context, the aim of this study is to show the reflections of the will to power on architecture in Nietzsche's philosophy through his evaluations about power, art, and architecture. Therefore, it has been demonstrated that aphorisms are used as a formal rhetorical tool in architecture through the will to power. In conclusion, architecture is defined as a demonstration of power brought about by means of form, manifest, and formal rhetorical tool.

The aim of this paper is to make theoretical observations about the rhetorical expansions of the transition word and to illustrate these findings through two marketplace projects. Rhetoric as a reading method used in the analysis of discourse production in architecture has
a richness of meaning that can be realized on buildings. In this context, the method of paper with the notion of architecture of transitional words used to describe the transition word, which is also a term of rhetoric art, is the resultant analysis. Marketplaces are areas that allow individual and collective behavior in terms of the distinction between the public-private space and the usage it requires. As part of everyday life, market culture is increasingly moving towards open spaces from nowadays to closed spaces. This necessitates the necessity of evaluating marketplaces as public space. The two major marketplaces in Barcelona, the examples of The Encants Vells Flea Market and Santa
Caterina Market show that architecture and the transition relationship have the potential to include a rhetorical transition / message / solution. In conclusion, the reading method makes the selected relations visible with the transition concept or with any transition state.

Bu başlık altında, Chaim Perelman ve L. Olbrechts-Tyteca’nın geliştirdiği Yeni Retorik yaklaşımı ele alınacaktır. Öncelikle yazarlara ve yazarların akademik ilgi alanlarına değinildikten sonra Yeni Retorik anlayışının karakteristik özellikleri tespit edilmeye çalışılacaktır. Ardından bu yaklaşımın üzerinde hassasiyetle durduğu argüman ve hedef kitle ilişkisiyle birlikte argüman başlangıç noktası konusuna değinilecektir. Bölümün bir diğer önemli noktalarından argüman taslakları (teknikleri) ele alındıktan sonra Yeni Retorik’in alana kazandırdıklarına yönelik bir değerlendirmeyle birlikte bu anlayışa yöneltilen eleştirilere yer verilecek ve bu kısım sonlandırılacaktır.

Özet: Metinlerarasılık, birden çok metin arasındaki ilişkiyi saptamaya çalışan bir edebiyat kuramıdır. Bu kavram özünü, bir sanat eserinin kritiğinde başka sanat eserlerini ölçüt tutmak parametresinden alır. Eseri eserle ölçmek ve bir eserin başka bir eserden metinsel düzeyde yararlanarak oluşturulması, İkinci Dünya Savaşı sonrasında ortaya çıkan belirlenimlerin değil, mitsel kaynaklardan beri süre gelen bir üretme biçimidir. Metinlerarasılık, her ne kadar son dönemde öne sürülen ve genellikle postmodernizm bağlamında ele alınan bir kuram ve eser inceleme yöntemi gibi görünse de klasik edebiyat metinleri ve retoriği incelendiğinde pek çok şâir ve yazarın yöntemsel olarak istifade ettiği bir kavram olarak görünürlük kazanmaktadır. Bu çalışmada klasik belâgat kitapları ve metinlerinden hareket edilerek metinlerarası bağlamda temel ilişki ve yöntemler ortaya konulmaya çalışılacaktır. Abstract: The concept called intertextuality is a literary theory trying to identify the relation between more than one texts. This concept stems from art works as a criterion at the criticism of a work of art. Comparing a work of art with another work and forming it by utilizing another work at textual level is not the result of conditions emerged after the Second World War. It is a way of production that has been ongoing since mythic sources. Although the intertextuality seems to be a theory and a method of reviewing a work of art that has been put forward in the recent period and to be usually dealt with in the context of postmodernism, when the classical literary texts and rhetoric are examined, it emerges as a concept that many poets and authors use as a method. In this study, basic relations and methods will be handled regarding intertextual context by acting from the rhetoric and texts of classical literature.

Kandırılan, kandırılmaya yatkın bir varlık olduğunu bilmektedir. Kandırılan yine kendisini kandırmaya çalışanların olduğunu da bilmektedir. Diğer yandan kandıran, insanların kandırılabileceği gerçeğini bilmekte ve bu olgunun farkında olarak da kandırma eylemine girişmektedir. Bu noktada, insanların nasıl oluyor da her defasında kandırılabiliyor olduğu sorusunu bir kenara bırakacak olursak “kandıran tarafa” odaklanmak gerekecektir. Kandırana dair sorular üretmek gerekmektedir. Bu araştırmanın odak noktası da kandırma eylemini gerçekleştirenlerin kullandığı yöntemler/tekniklerdir. Ya da bunların, iletişim disiplini çerçevesinde ele alınabilecek teknikleridir.

Pek çok diğer kavram gibi retorik kavramı da Platon'un diyaloglarında aporetik nitelikli bir tartışmanın konusudur. Filozofun bu sanatı sahiplenip sahiplenmediği yeterince açık değildir. Yapılabilecek olan; diyalogların yazılış dönemlerini de dikkate alarak, ağırlığın hangi yönde olduğuna karar vermektir. Retorik kavramının en detaylı ve görece geç dönemde ele alındığı Platon diyalogu Phaidros'tur. Kavramın bu diyalog içerisindeki seyri izlenerek aporetik nitelikli bu tartışmanın niteliği hakkında yorumda bulunulacaktır.

Like many other concepts, the notion of rhetoric is also a subject of an aporetic debate in Plato's dialogues. It is not clear enough that the philosopher embraced this kind of art or not. What can be done is, taking into account the periods of writing of the dialogues, to decide where the weight is. It is Phaedrus, one of relatively late dialogues of Plato, in which the concept of rhetoric was dealt with in more detail. Following the course of the concept in this dialogue, a comment will be made about the essence of this aporetic debate.

".....
20. yüzyılın en önemli sosyologlarından Pierre Bourdieu, tüketim toplumunun meydana gelmesiyle beraber, farklı toplumsal sınıfların, kendilerine özgü tüketim alışkanlıkları ve “tadlar” (taste) geliştirdiğini öne sürmektedir. Bourdieu’ya göre belirli sınıflar, kendilerine özgü tadlar edinerek aslında, kendilerini diğer toplumsal sınıflardan ayırt edecek ve farklı kılacak dinamikleri eyleme geçirmiş olurlar (1984). Bourdieu’nun sosyolojisini tüketim toplumu alanında düşünüldüğünde, günümüzde bir ürünü diğerinden ayırt edici kılacak belirli mekanizmalara ihtiyaç duyulduğu sonucuna varmak mümkündür. Bu ayırt edicilik ise markalama ve beraberinde getirdiği tüketiciyle iletişim biçimi dahilinde ortaya konacak bir “ikna etme” süreciyle sağlanmaktadır. Öyle ki ürünler, görsel ve sözel öğelerin bir arada kullanıldığı ikna mekanizmalarıyla donatılarak tüketiciye ulaştırılmakta, müşteriyle sağlanan iletişimin başarıyla sonlandırılması için, belirli ikna edici argümanlar öne sürülmektedir. İkna edici argümanlar, marka kimliği ve marka imajı açısından pekiştirici olduğu gibi, ürünün rekabet ettiği ürünlere kıyasla “ayırt ediciliğini” ortaya koyması ve bunu, tüketiciyi eyleme geçirecek bir sahicilik ve inandırıcılıkla gerçekleştirmesini sağlamaktadır.
...."

Retorik kısaca; var olan bilginin, daha inanılır kılmak için, değişik söz söyleme biçimlerinden
faydalanılarak ifade edilmesidir. Böylece anlatılan olay, çeşitli retoriksel anlatım biçimleriyle desteklenmiş
ve o olayın güvenilirlik derecesi artırılmış olur.
Özellikle haberlerde retorik, ikna gücünü artırmak için sıkça kullanılan bir unsurdur. Muhabir haberin
doğruluğunu kanıtlamak ve güvenilir olduğunu ispat etmek için retoriksel anlatım biçimlerinden
yararlanabilir.
Haberde retoriğin iki boyutu bulunmaktadır: İlkinde haberin inandırıcılık derecesi artırılır, ikincisinde ise,
haber, alıcının davranışını istenen yönde değiştirebilmelidir. Kuşkusuz bu iki yön birbiriyle bağlantılıdır ve
ideolojik düzeyde etkileme düşünüldüğünde, alıcıların zihinlerinin bulanıklaştırılması amaçlanır (Özer,
2011: 172).
Buna göre haberlerde kullanılan ve en bilinen retorik anlatım biçimleri: paralel yapılar kurma, metafor ve
mitonomi kullanımı, korku ve endişe yaratma, sürü mantığı yaratma, güvenilir kaynak ve ünlü isim
kullanımı, kişiselleştirme, kibar gözükme, rakamsal verilerin kullanımı, okuyucunun duygularını
yansıtmak, haberdeki kişilerin konuşmasını haberin başlığında kullanmaktır.
Retoriksel unsurlar İnternet gazetelerinde ise, hem haberin ikna gücünü artırmak, hem de okuyucunun
ilgisini çekerek haberi daha fazla ‘tıklatmak’ için kullanılır. Çalışmada söz konusu retorik unsurların
her biri için, İnternet gazetelerinden seçilen örnek haberler incelemeye alınmıştır. Araştırma; 5 günlük
süreyle (15-20 Şubat 2018) izlenen Habertürk, Hürriyet, Milliyet ve Sabah gazetelerinin İnternet
sayfalarından tesadüfi örneklem yoluyla seçilen haberler üzerinden yürütülmüştür. Çalışmanın amacı,
hem İnternet haberlerinde retorik olguların nerelerde ve nasıl kullanıldığını göstermek, hem de retorik
haber çözümlemeleri konusuna ileride yapılacak çalışmalar için katkı sağlamaktır.

Komunikasi memiliki peran yang sangat vital bagi kehidupan manusia, karena itu kita harus memberikan perhatian yang seksama terhadap komunikasi. Setiap orang selalu berupaya memahami setiap peristiwa yang dialaminya. Orang memberikan makna terhadap apa yang terjadi di dalam dirinya sendiri atau lingkungan sekitarnya. Terkadang makna yang diberikan itu sangat jelas dan mudah dipahami orang lain, namun terkadang makna itu buram, tidak dapat dipahami dan bahkan bertentangan dengan makna sebelumnya. Dengan memahami komunikasi maka orang dapat menafsirkan peristiwa secara lebih fleksibel dan bermanfaat.

21. yüzyıl başından itibaren hızla gelişmekte olan nörobilim alanlarında yapılan araştırmalar insanların tüm düşünce, duygu ve davranışlarının beyinlerinde meydana gelen bir dizi elektrokimyasal reaksiyon sonucu oluştuğunu göstermektedir. Kişilerin çevrelerindeki mekândan aldıkları duyusal uyaranlar, vücutlarının içsel durumu hakkında bilgi veren duyguları ve önceki deneyimlerinden arta kalan anılarıyla birlikte, eylemlerini belirlemektedir. Dolayısıyla her mekân, o mekânı deneyimleyen kişiler için o veya bu şekilde davranmalarına neden olacak mesajlar içermektedir. İnsan-mekân etkileşimlerini inceleyen mevcut araştırmalar, konuya daha çok yapılı çevre üzerinden kullanıcı ekseninde yaklaşmakta; tasarımcıların malzeme, strüktür ve organizasyon tercihleriyle mekân kullanıcıları üzerinde ne tür etkiler oluşturabileceklerini inceleyen tasarımcı eksenli araştırmalar bulunmamaktadır. Bu çalışmada algı ve davranış yönetimi konusunda disiplinler arası bir çalışma alanı olan retorik, mekân tasarımı bağlamında ele alınmış; tasarımcıların retorik stratejilerini kullanarak mekân kullanıcılarını belli düşünce, duygu ve davranışlara sevk edebilecekleri öngörülmüştür. Algı ve davranış sistemlerinin nörolojik altyapısı üzerine temellendirilen çalışmanın ana bölümleri Aristoteles’in ikna kategorileri olan Logos, Pathos ve Ethos olarak belirlenmiştir. Logos bölümünde mekânsal söylemi oluşturan ışık, renk, form, ses gibi öğelerin algılanma biçimleri ve kişiler üzerinde oluşturabilecekleri etkiler incelenmiş; retorik figürlerin mekân tasarımında kullanım biçimleri açıklanarak örneklenmiştir. Pathos bölümünde tüm insanlarda ortak olan temel duygu sistemleri ve bunların mekân tasarımıyla ilişkileri irdelenerek mekânı deneyimleyen kişilerde bu temel duyguların nasıl uyandırılabileceği araştırılmıştır. Ethos bölümünde ise farklı mekân tiplerinde mekânsal karakter oluşumları örnekler üzerinde incelenmiştir. Yapılan incelemeler neticesinde retorik stratejilerinin mekân tasarımı dâhil iletişim kaygısı güden her alanda kullanılabileceği düşünülmektedir.

Neuroscience research, which has been developing rapidly since the beginning of the 21st century, shows that all thoughts, feelings and behaviors of people are the result of a series of electrochemical reactions in their brains. The sensory stimuli they receive from their environment determine the actions of people, with the feelings that give information about the inner state of their bodies along with their memories from their previous experiences. Therefore, each place contains messages that will cause people to act in one way or another. Existing studies examining human-space interactions are more user-oriented about the effects of the built environment on people. There is no designer-oriented research that examines the effects of the designers’ choices of materials, structure and spatial organization to users’ behavior. In this study, rhetoric, an interdisciplinary field of study on perception and behavior management, has been discussed in the context of spatial design; it is foreseen that the designers can use rhetorical strategies to refer the users to certain thoughts, feelings and behaviors. The main parts of the study, which is based on the neurological infrastructure of the perceptional and behavioral systems, are determined as Aristotle's three elements of persuasion: Logos, Pathos and Ethos. In the Logos section, the perception of the elements such as light, color, form, sound, which constitute the spatial discourse and their effects on the people, were examined. The use of rhetorical figures in spatial design is also described and illustrated in this section. In the Pathos section, the basic emotion systems common to all people, their relations with the spatial design and how these basic emotions can be awakened in users are examined. In the Ethos section, formations of spatial character in different types of spaces were examined through examples. As a result of the study, it is understood that rhetoric strategies can be used in all areas concerning communication, including spatial design.

Özet
İletişim teknolojileri alanındaki gelişmeler geleneksel gazetecilik ve yayıncılık konusunda algıyı değiştirmektedir. 2007’de Iphone (cep telefonu) üzerine kamera eklenmesi yeni bir akımın habercisi olmuştur. Bu akım, “mobil fotoğrafçılık”, “mobilphotography”,
cellphonephotography”, “iphoneography” olarak çeşitli şekillerde adlandırılmıştır. Bu akımla birlikte yeni bir gazetecilik anlayışı hayatımıza girmiştir. Gelişen bu yeni gazetecilik anlayışı, “yurttaş gazetecilik” olarak ifade edilen kavramın değişimini de beraberinde getirmektedir. Yurttaş gazetecilik, fotoğrafların ve görüntülerin insanlar tarafından akıllı telefon ve fotoğraf makinaları ile çekilerek sosyal medya ve haber ajanslarına servis edildiği bir anlayışı ifade eder hale gelmiştir. Alanda çekim yapan kişilerin kendi bakış açılarıyla ve kendi algılarıyla çektikleri fotoğraf ve görüntüler habere çeşitlilik ve zenginlik katmaktadır. Zaman zaman haberle ilgili görüntülere ulaşamadığı için ana haber ajansları yurttaş gazetecilik aracılığıyla gelen görsel ve görüntüleri kullanmak zorunda kalmaktadırlar. Böylece yurttaş gazetecilik kavramı anaakım habercilikte de kamuoyu oluşturmakta ve gündemi şekillendiren bir enstrüman olarak karşımıza çıkmaktadır. Haber oluşturma ve yayma sürecinde sıradan vatandaşlar da birer gazeteci olarak rol almaktadırlar. Fotoğraf, sosyal bir olgudur. Fotoğrafın anlamı ve dili vardır. Haber muhabiri (photojournalist) kendi duygularını katmadan var olanları ve meydana gelen olayları kaydederek haberi yapmaya çalışır. Yurttaş gazetecilikte ise aynı
haberle ilgili farklı bakış açıları ile çeşitlilik görülmektedir. Bu çalışmada Fransa’da başlayan, akaryakıt fiyatları ve vergi reformlarını protesto eden ve Avrupa’da da kısa sürede toplumsal bir harekete dönüşen “Sarı Yelekliler” hareketi konu alınmıştır. Protestolar esnasında çekilen fotoğraf ve görsel kaynakların çoğunluğu, medya kuruluşları tarafından değil, sokaktaki vatandaşların kendi görüş açıları ve kendi algılarıyla çekilmiş ve yayınlanmıştır. Çalışmada; yurttaş gazetecilikte mobil
ve profesyonel fotoğrafların kullanımı “Sarı Yelekliler” hareketinde kullanılan fotoğraflar üzerinden, görsel retoriksel çözümleme yöntemi ile analiz edilmiştir. Mobil ve profesyonel fotoğraflardaki “zamansal gösterge”, “retorik türü”, “görüntüsel kompozisyon göstergeleri”, “anlamlama gösterge”lerin başarısı açısından anlamlı bir fark olup olmadığı anlaşılmaya çalışılmıştır.

Giriş Reklamcılık ikna etmeye yönelik bir pazarlama iletişimi yöntemidir. Reklamlar genellikle potansiyel alıcıyı, bir ürünün/hizmetin iyi veya yararlı özellikler taşıdığı ya da satın alma eyleminin " kazançlı bir alışveriş " olduğu konusunda rasyonel biçimde ikna etmek amacıyla kurgulanmaktadır. Reklam mesajlarının her yerde bulunabilmesi, birçok insanın bunlardan bazılarını fark etmemesine hatta görmezden gelmesine neden olabilmektedir. Bu nedenle reklamcılıkta sadece bir ürünün " ne söylediği " konusunda insanların dikkatini çekmenin ve bunu sürdürülebilir kılmanın yanında, aynı zamanda insanların mesajları " hatırlamalarını " ve sonrasında ürünü " satın almalarını " sağlayan yöntemler ve teknikler de kullanılmak zorundadır. Reklamcılıkta sıklıkla başvurulan bu yöntemlerden biri de konuşma ve ikna sanatı olarak tanımlanan retoriktir. Antik Yunan'da demokrasiyle birlikte ortaya çıkan ve gelişen retoriğe ilgi, özellikle 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren artmıştır. Retorikle ilgili bilimsel eserler her ne kadar Aristoteles'ten günümüze kadar yazılmış olsa da akademik bölümler 20. yüzyılın başında kurulmaya başlamıştır. " Sözlü veya yazılı iletişimin stratejik kullanımı " anlamına gelen retorik; kitle iletişim araçları, modern propaganda ve yüzyılın ilk yarısının devasa toplumsal hareketleri ve devrimleriyle gerçekleştirilen muazzam değişiklikleri açıklamak için alana ilgi duyanlarca geliştirilmiştir (Kuypers ve King, 2009: 3, 4). Günümüzde retorik, kamuya yönelik konuşmalardan çok daha fazlasını içermektedir; sembolik eylemi anlamaya odaklanarak, basılı ortamda, radyo, televizyon ve internette birçok farklı biçimdeki söylemi kapsamaktadır. Çeşitli kitle iletişim araçları yoluyla yürütülen reklamcılık da retoriğe en sık başvurulan alanlardan biri haline gelmiştir. Reklamcılıkta retorik kullanımı alanında yapılan araştırmalara kısıtlı da olsa katkı sağlamayı amaçlayan bu çalışmada öncelikle modern yaşamın hemen her alanını etkisi altına alan reklamın ortaya çıkışı ilk reklamcılık faaliyetleriyle birlikte ele alınmış, sonrasında ise 2500 yıllık bir geçmişe sahip olan retoriğin reklamcılıkta sahip olduğu konumla birlikte reklamlarda kullanılan çeşitli retorik stratejilerine yer verilmiştir.

Öz: Metaforik söylem Varlığa ait farklı ifade biçimleridir. Geleneksel felsefi düşüncedeki ötekilik alanında yapılan dilsel bir soruşturmayla bu söylemler tarih boyunca dilleri, düşünce sistemlerini, yaşamları ve kimlikleri belirleyen sözcük dağarları olarak karşımıza çıkar. Bunların ortaya çıkmasının olanağı Rorty ve Derrida'da figüratif dildir. Dilde, gerçek anlam ve metaforları bir arada yedekleyerek onları taşıyan différance, geleneğe karşı içsel bir dil stratejisiyle epistemenin baskıladığı olumsal sözcük dağarlarını gün yüzüne çıkarır. Sonuçta geleneksel sözcük dağarlarına yönelik dilsel ilgi, düşünce tarihinin ve yaşamın kendisinin epistemolojik temellere ihtiyaç duymaksızın metaforik söylemlerle bir arada olabildiğine dikkat çekmiştir.

Bu makalede, modern anlamda ilk örneklerine
19. yüzyılın başlarında rastlanılan “halkla ilişkiler”
uygulamaları ile özellikle son dönemlerde
özel sektörde olduğu kadar kamu kurum ve
kuruluşlarında da halkla ilişkiler yerine “daha
geniş bir uğraş ve hizmetler bütünlüğünü” temsil
ettiği düşünülen “kurumsal iletişim” başlığı altında
yürütülen çalışmaların retorik alanıyla olan ilişkileri
ortaya konulmaya çalışılmıştır. Yine çalışma
kapsamında iletişim alanında “halkla ilişkiler”
ve “kurumsal iletişim” tanımlamalarının dışında
söylemsel bir tercih olarak kullanılan “kurumsal
retorik” kavramı da beslendiği alanlar ve temel uğraş
konularıyla birlikte ele alınmıştır.

Giriş
Tarihi eski Yunan polis devletlerine dayanan klasik retorik, belirli bir izleyici
kitlesi karşısında yapılan hitabeti temsil etmekte idi. Daha çok kişiler arası
iletişimi kapsayan bu hitabette, hitap edilen kesim politika veya yargı ile ilgili kararlar alanlar ile törenlerde duygularına hitap edilen gözlemcilerdi. Eğitimi, gezici öğretmenler olan sofistler tarafından yürütülürken daha sonra okul sıralarında görülmeye ve edebi bir boyut taşımaya başlamıştır. İzleyen dönemlerde mektup ve şiir yazımı gibi alanlara taşınmış, felsefi açıdan incelenmiş, dini konuşmalar oluşturmak ve dini metinleri incelemek için kullanılmıştır.
Psikolojik ve epistemolojik olarak da incelenen retorik alanı pedagojik olarak da her daim var olmuş ve son olarak pratik alanlarda kullanıma geçerek hem gündelik hayatta kullanılmaya başlanmış hem de kitlelere hitap etme özelliğine sahip olmuştur.
Yaşanan değişim ve dönüşümlerle birlikte ekonomi, antropoloji, sosyal psikoloji gibi temel alanlarda; kültürel ve kurgusal eserlerde (edebi, tiyatro,
sinema, müzik, reklam filmleri vb.), cinsiyet çalışmalarında ve daha birçok
alanda yerleşik bir alan olma yönünde gelişim göstermiştir. Her dönem eğitimlilerin alanı olan retorik, son yüzyılda gündelik hayata girmesiyle birlikte tüm kesimlere yönelmiştir. Teknolojik gelişmeler, kitle iletişim araçlarındaki baş döndürücü yenilikler, iletişim imkanlarının artması ve son olarak internet teknolojisinin bireylerin günlük hayatına girmesi, art zamanlı ve eş zamanlı etkileşim olanakları meydana getirmesi, içerik oluşturma ve tüketmede katılımın büyük oranda serbest oluşu, her türlü içeriğin hem oluşturulmasında hem de anlamlandırılmasında retoriğin istemli veya istemsiz, bilerek veya bilmeyerek kullanımını yaygınlaştırmıştır. Bu çalışmada retoriğin tarihsel bir arka planı oluşturulduktan ve temel kavramları belirtildikten sonra tıpkı retorik alanının kapsamı gibi günümüzde çok geniş bir kavramsal anlama sahip olan ve edebiyat, sanat, mimari, bilişim, siyaset gibi çok çeşitli disiplinlerce farklı çalışmalarla geliştirilen ve beslenen “dijital retorik” alanı hakkında bir temel oluşturmak amaçlanmıştır.

Bu çalışmada klasik benzetme yaklaşımına çağdaş dil bilim çalışmalarının ışığında farklı bir boyut kazandırılması ve benzetme kavramının sınıflandırılması üzerine dünyada ve ülkemizde yapılan araştırmalara Türk edebiyatından örneklerle katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda çağdaş Türk hikâyeciliğinin önemli bir temsilcisi olması ve eserlerinde benzetmeli kullanımlara sıkça yer vermesi açısından örneklem olarak Sait Faik’in hikâyeleri alınmıştır.
Çalışmanın ilk bölümünde edebiyat ve dil bilimi açısından tanımlanan ve sınıflandırılan benzetmeler daha sonra (1) “benzeyen ve benzetilen ilişkisi açısından”: gerçekçi benzetmeler, metaforik benzetmeler; (2) “özgünlük açısından”: kalıplaşmış benzetmeler, olağan benzetmeler, orijinal benzetmeler, yaratıcı benzetmeler; (3) “benzetme yönü açısından”: açık benzetmeler, kapalı benzetmeler ve (4) “müzikalite açısından”: ritmik benzetmeler şeklinde gruplandırılarak incelenmiştir.

Resumen Platón, en su crítica a la retórica, transita dos momentos. Primero plantea un ataque que desmonta los presupuestos según los cuales los maestros de retórica la proclamaban como techn¯ e. Platón revela la ausencia de saber técnico respecto de los fines perseguidos y de los métodos empleados como el factor primordial por el cual no se cataloga la retórica como un arte. Segundo, Platón pone en obra una potencia creativa junto a esta invectiva, pues cimienta el verdadero arte retórico, al poner el saber sobre lo justo, las almas y los tipos de discursos como su fundamento y la dialéctica como su método. Abstract Plato, in his critique on rhetoric, transits two moments. First, he raises an attack that dismantles the presuppositions according to which the masters of rhetoric proclaimed it as «techn¯ e». Plato reveals the absence of technical knowledge regarding the aims pursued and the methods employed as the primary factor by which rethoric is not cataloged as an art. Second, Plato puts a creative power together with this invective, because he builds the ground for the true rhetorical art by putting the knowledge about justice, the souls and the types of discourses as its foundation and the dialectic as its method.

Den här uppsatsen analyserar argumentationen i popartisten Zara Larssons blogginlägg “Håll käften din lilla slyna”, publicerat i samband med den internationella kvinnodagen 2015, samt ett urval av inläggets tillhörande kommentarer. Syftet är att undersöka materialet utifrån ett toposperspektiv, där vi besvarar frågeställningarna: “Vilka diskussionspunkter och diskussionsgrunder går att utläsa i det valda materialet?” samt “Hur kan de värden och värderingar som tar sig uttryck i materialet ses ur ett maktkritiskt perspektiv?”. Den metod som vi använder oss av utgår från Maria Wolrath Söderbergs utvecklade toposmodell. Vidare utgör Wolrath Söderbergs resonemang om topos samt John Fiskes resonemang om populärkultur våra teoretiska utgångspunkter. I analysen finner vi flera återkommande diskussionspunkter och diskussionsgrunder, och kommer på så sätt fram till vilka värderingar argumenten kan tolkas grunda sig i. Som slutsats konstaterar vi att både Larsson och de som kommenterar hennes blogginlägg kan ses utgå från liknande diskussionsgrund, nämligen att ett rättvist samhälle är eftersträvansvärt. Däremot finns det delade meningar om hur samhället ser ut idag och hur vi utifrån det ska nå rättvisa. Vi kommer även fram till att delar av det bemötande Larsson får kan ses som en del av det strukturella förtryck hon belyser i sitt blogginlägg.

Yeni medya araçlarının yeni bir iletişim biçimini ortaya çıkardığı tartışmasız bir gerçektir. İletişimdeki bu dönüşümün elbette birçok alana yansıması olmuştur. Bununla birlikte ikna alanındaki etkisi ayrı bir ilgiyi hak etmektedir. Temelde rasyonel ve irrasyonel olmak üzere iki kategoriye ayrılabilecek ikna türlerinden irrasyonel olanı bahsedilen yeni gelişmelere bağlı olarak yükseliş eğilimindedir. Esasında insanlık tarihinde hep olmasına rağmen yalan haber, aldatıcı reklam, siyasi manipülasyon, dolandırıcılık, aldatma ve kandırma gibi vakalar sıklıkla yaşanır olmuştur. Bu çalışmada ise irrasyonel iknanın yükselişi ve sosyal medya arasında bir ilişki kurulmaktadır. Rasyonel olan karşısında irrasyonel düşünce ve davranışların insan haklarına aykırı olacak şekilde yükselişi bir “istila” olarak nitelendirilmiştir. Buna bağlı olarak rasyonel ikna ediciliğin önemi hatırlatılmakta ve eleştirel düşünme vurgusu yapılmaktadır. Bu istilayla mücadele kapsamında devletin, şirketlerin ve sivil toplum kuruluşlarının görev ve sorumluluklarına dikkat çekilmektedir.

Brexit, Donald Trumps ankomst som president och högerpopulismens framväxt i Europa har förändrat mediernas och politikernas sätt att tala. Verkligheten är byggd i ord.
Hur en kvinnlig populist använder språk och retorik? En case studie (pro gradu i finska)

Bu çalışmada, tasarım eğitiminde sembolik öneme sahip ve öğrenmenin vazgeçilmez bir parçası olan tasarım jürilerinde, öğrencilerin
kullanması için bir ‘retorik model’ önerilmektedir. Bu özgün modelde öğrencilerin tasarım fkirlerini anlatmaları ve projelerini jüri
üyeleri önünde savunmaları için sistemli aşamalar ve öneriler bulunmaktadır. Aşamalar jüri süreci ve akışı dikkate alınarak planlanmış
ve öneriler Aristoteles’in retorik teorisi üzerine yapılandırılmıştır. Hem sözle hem de görsel iletişim öğelerinin planlanmasına ilişkin
model, öğrencilere rehber olacak ve etkili sunum yapmalarında fayda sağlayacaktır.

Sözlü şiddet konusu mantık bilimiyle ilişkili biçimde tartışma (argue) kapsamında ele alınacaktır. Bu doğrultuda, tartışılan konudan uzaklaşarak muhatabın maruz kaldığı sözlü şiddet durumlarını irdeleyeceğiz. Bunu yaparken de eleştirel düşünme konusu çerçevesinde oluşan literatürden istifade edeceğiz. Aslında akılların karşılaşması, çarpışması olarak tartışma çoğu zaman karşılıklı yarar sağlar; kendi düşüncelerimizi düzeltmeye, yeni görüşler üretmeye olanak verir. Bununla birlikte insanoğlu rasyonel olduğunu iddia ettiği zaman bile akla dair olanı, akıl yürütmeleri bulandırıp mantık hatası yapabilir. Akıl yürütme noktasında çarpıklıklar ortaya çıkar. Orada bile akıl sahasının dışında olan duyguların ya da inançların meseleyi manipüle ettiği gözlemlenir.

Özet: Türk edebiyatı metinlerinde Sait Faik hikâyeleri örnekleminde " gibi " edatıyla kurulmuş benzetmelerin incelenmesiyle daha önce literatürde yer verilmemiş yeni bir benzetme türünün varlığı tespit edilmiştir. Bu çalışmada yapısında ritmik bir etkinin doğmasına yardım eden söz figürleri bulunduğu için " ritmik benzetmeler " olarak adlandırdığımız bu benzetme kategorisinin tanımlanması, incelenmesi ve tasnifi amaçlanmaktadır. Anahtar Kelimeler: ritmik benzetmeler, benzetmeler, üslup bilim, retorik, söz figürleri

A New Category Of Simile in Modern Turkish Literature: Rhytmic Similes Abstract: By investigating similes with the postposition of " gibi " in Turkish literature in the sample of Sait Faik's stories a new category of simile which has not been taken part in litterateur is determined. In this study it is aimed to define, investigate and classify this category of simile which is called as " rhytmic similes " as in the structure of those similes figures of speech are used to create a rhytmic effect.
Keywords: rhytmic similes, similes, stylistics, rhetoric, figures of speech

Eristica lui Schopenhauer este o opera mereu actuala. Zilnic, in mod inconstient aplicam eristica in relatiie inter umane. Cu eristica avem de face in cadrul mass-media, mai ales cand politicieni ca Tariceanu, Dragnea sau Basescu incearca sa convinga publicul ca oponentul reprezinta dusmanul de care toti bunii cetateni ar trebui sa fuga. Dar scopul acestei carti nu este de a invata elementele eristicii in scop negativ. Eristica a fost conceputa ca fiind arta de a comunica in mod corect si creator. Aristotel spunea ca eristica are obligatia sa evite nonsensurile, si trebuie totodata sa aduca solutii la toate problemele dezbatute. Eristica are obligatia de a dezarma si demasca pe oponentul care incearca sa utilizeze mijloacele josnice doar pentru a arata ca numai el are dreptate.

Şiddet kavranımının, yahut teriminin, yahut kelimesinin, yahut da “laneti”nin ilk insanın oğullarına kadar gittiğini söylemek meselenin önemini anlatmaya kafi gelmelidir. Şiddetin bir teşvik unsuru olarak kullanılması retorik ustası için hem bulunmaz bir nimettir, hem de geri patlaması kuvvetle muhtemel bir silahtır. İçerikte “intikam” almak yahut ezilen onurun/gururun telafisi vaadi yatıyorsa toplulukları (toplum olamamış kalabalıkları) galeyana getirmek hiç de zor değildir. Olağan dışılıkların düzenlenmesi, sorunların çözümlenmiş gibi gösterilmesi yahut en azından öfkenin yatışması için her zaman bir “günah keçisi”ne ihtiyaç vardır. Bu unsuru mimesis açısından ele alıp Antik Yunan retoriğinin çöküş zanlısı olarak görülen Demetrios’u değerlendirmeye çalışacağız.

Many people will agree on the idea that entrepreneurship is one of the most important business concepts in recent days. In addition, it is said that we are experiencing the fourth industrial revolution (or " Industry 4.0). Information and communication technologies are one of the key elements of this period. Therefore, some information about these two components, " entrepreneurship " and " information and communication technologies " , are given and the possible and strong relationships between them are discussed in this study.

Sosyal medyanın hayatımızın bir parçası olduğu şeklindeki
klişe cümlenin çok ötesine geçmiş durumdayız. Artık günümüzde
sosyal medya kendine has imkanları ve sınırlılıklarıyla,
gündelik hayatın oluştuğu ve aktığı alternatif bir yaşam şekli
haline geldi. Özellikle gençlerin en yoğun olarak kullanmakta
oldukları Youtube ise neredeyse toplumsal hayatın tüm alanlarını
kapsayan bir platform halinde. Veya bir başka şekilde ifade
etmek gerekirse her saniye büyüyen, dinamik bir yaşam ağı.
Hem kullanıcı hem üretici olma imkanının sunulduğu bu yeni
dünya, ünlü iletişim kuramcısı Mcluhan’ın ifadesiyle bizi hem
yolcu hem mürettebat haline getirmiş durumda.

Penyelidikan yang berkaitan dengan disiplin ilmu kemanusiaan digital lazimnya dilaksanakan menerusi sudut pandang sains sosial dan pada suatu tahap amat bersifat teknikal. Antara bidang yang menjadi fokus dalam disiplin ini adalah warisan digital yang menuntut penglibatan masyarakat dan organisasi keilmuan dalam mendigitalkan kepelbagaian teks budaya. Bab ini berhujah bahawa warisan seperti topeng khususnya yang wujud dalam masyarakat pribumi orang asal di Malaysia boleh digunakan sebagai suatu alat retorik. Dengan menggunakan teori retorik identifikasi yang diasaskan oleh Kenneth Burke, bab ini menelusuri proses identifikasi di antara komuniti Mah Meri dan organisasi keilmuan seperti Universiti Malaya yang mencungkil kepentingan dan fungsi topeng sebagai satu contoh/alat retorik kontemporari.

Bu çalışmada, çevre ülkesi olmanın, bir merkez ülkeden ithal edilen yönetim uygulamasının yerel bağlamda meşrulaştırılmasını nasıl biçimlendirdiği incelenmektedir. Bunun için, 1920’li yıllarda ABD’de geliştirilen çok bölümlü yapı ile bu uygulamanın 1960’lı yıllarda Türkiye’ye ithal edilmiş hali olan holding yapısının meşrulaştırılmasında kullanılan retoriksel temalar karşılaştırılmaktadır. Araştırma bulguları, çok bölümlü yapının ussal retorikle meşrulaştırılırken holding yapısının hem ussal hem de ahlâki retorikle meşrulaştırıldığını: bu ahlâki retorikte de ağırlıklı olarak ‘Batıyı model alma’ temasının işlendiğini göstermektedir. Ayrıca, her iki ülkede de benzer ussal temalar kullanılmasına rağmen, Türkiye’de holding yapısının Türkiye bağlamından kaynaklanan farklı sorunların çözümü olarak anlamlandırıldığı bulunmuştur. Temalar arasındaki bu farklılıklar, merkez ve çevre ülkelerdeki seçkinlerin zihin dünyaları, bireyci-toplulukçu toplum modelleri ve liberal-devletçi sistemlerdeki farklılıklarla açıklanmaktadır.