Refah Devleti

Türkiye’de son dönemde, sosyal yardım politika ve programlarının gerek uygulama gerekse sosyal politika yaklaşımı/paradigması bakımından öne çıkmakta olduğu gözlemlenmektedir.  Küresel bir eğilim olarak beliren bu olgu, yoksulun ve yoksulluğun temel sosyal politika hedefi olarak belirlendiği, küresel kapitalizmin yoksulluğu azaltma stratejileri temelinde yaşama geçmiş ve gelişim göstermiştir. Temelde, işgücü piyasalarının ve devlet ve işgücü piyasası arasındaki ilişkinin, neo-liberal prensipler etrafında düzenlenmesine dönük nesnel bir gelişimin uzanımı olan bu sosyal politika yaklaşımı ve uygulaması, sosyal temellerine işsizlik, gelir yetersizliği, güvencesiz çalışma, yeni yoksulluk örüntüleri gibi olgular etrafında kavuşmuştur. Yoksulluğu azaltma ve sosyal yardım programları, her biri, tarihsel kapitalizmin nesnel ve yapısal bir eğilimi olan bu olguların ortadan kaldırılması değil, biçim değiştirerek ya da yer yer etkileri azalarak yeniden üretimi açısından bir rol üstlenmiştir. Küresel kapitalist sisteme ait bu gerçeklik, onun bir parçası olan Türkiye somutu için de geçerlidir. Bu konu, makalenin kapsamı dışında olmakla birlikte, birikim süreçleri, neo-liberal dönüşüm, siyasal iktidar ilişkileri, ideolojik boyutlar ve sosyal ilişkiler gibi iktisadi, politik ve sosyal bir bağlama sahiptir. 
Makale, bu konulara girmemekle birlikte, Türkiye’de sosyal yardımların, politika ve program düzeyinde öne çıkmakta, artmakta ve yaygınlaşmakta olduğunu ve bunun da etkisi ile sosyal yardım alan hanehalkı sayısının genişlediği ve sosyal yardımların, yıllara dayalı olarak, hanelerin kendi içerisinde de olmak üzere daha fazla sayıda hanenin geçim örüntüsünün bir parçası haline geldiği saptamasına dayanmaktadır.  Makalenin çerçevesi, bu geçim örüntüsünün oluşumuna temel oluşturan kurumsal yapının temel gelişim özelliklerinin betimlenmesi ve belirlenmesi üzerine kuruludur.
Bu temelde, çalışma, Türkiye’de kamusal sosyal yardımlar alanında son yıllarda yaşanan gelişmeleri, politika, programlar ve kurumsal düzeyde ele almayı hedeflemektedir. Makalenin çerçevesi, sosyal yardım politikaları, programları ve kurumsallaşma hattındaki temel gelişmeleri, güncel yönelimleri ve gerçekleşme biçimleri bakımından tartışmakla sınırlıdır. Bu çerçevede, politika ve programlara yön veren metinler, kalkınma programları, yıllık programlar, hükümet programları ve kurumların faaliyet raporları, çalışmada kullanılan temel malzemeler olarak belirlenmektedir. Bunun yanı sıra, tamamlanmış bir araştırma kapsamında Ankara ili özelinde Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları, il ve ilçe belediyeleri temsilcileri ile yapılan derinlemesine görüşmeler ve Vakıfların hanelerde gerçekleştirdikleri ihtiyaç tespiti süreçlerine yapılan katılımcı gözlemlerden yararlanarak anılan tartışma çerçevesi tamamlanmaya çalışılacaktır.
Makalede öncelikle, kurumsal gelişim özelliklerinin başlangıcını teşkil edecek şekilde, sosyal yardımlar programlar, harcama düzeyleri, kapsam altına alınan nüfus, sosyal yardım programlarının ihtiyaç tespiti kriterleri temelinde tasnifi ve bunan dayalı olarak belirlenen bir hanehalkı tipolojisi ele alınmaktadır. İkinci olarak ise, kurumsal gelişimin özellikleri, kurumsallaşma süreçleri; hak niteliği; yardım ve istihdam ilişkileri ve ihtiyaç tespiti süreçleri temelinde tartışılmıştır. Sonuç bölümü ile de çalışma noktalanmıştır.

Bu yazıda küresel konjonktürün refah devletini küçülterek sosyal çalışmanın alanını daraltmasına rağmen toplumsal hareketlerin mesleği etkileyerek onu nasıl değiştirdiği ve geliştirdiğine bir örnek olarak feminist hareketin sosyal hizmetlere ve sosyal çalışma mesleğine  olan katkılarını inceleyeceğiz.

Bu kitabın amacı eşitsizliğin kapsamı nasıl azaltılır sorusuna cevap bulmaktır. Sermaye piyasası ve toplam gelirdeki karların payı hakkında ilgili sorun, gelir dağılımı analizinde eskiden merkezi bir unsur olarak karşımıza çıkmaktaydı ve bugün de öyle olmalıdır. Yükselen eşitsizlik ile nasıl savaşabiliriz? Sorusuna verilecek standart yanıt eğitim ve beceriler ile ilgili yatırımların yükselişini savunmaktır.

Kreşler okul öncesi çocuklara gündüzleri bakım sağlayan kuruluşlardır. Türkiye’de kadınların işgücüne katılımındaki en katı engellerden birisinin bakım sorumluluğu olduğu birçok çalışmada da ifade edilmektedir. Öte yandan, ana-çocuk sağlığının iyileştirilmesi, akran arkadaşlığı ve sosyalleşmenin desteklenmesi, içinde bulunduğumuz çarpık kentleşme ortamında kaliteli oyun alanlarının yaratılması açılarından kurumsal bakım destekleri çocuk hakları açısından gereklidir. Bu çalışmada öncelikle kreş kurumu ve okul öncesi bakım, refah devleti, sosyal haklar ve insan hakları ekseninde tartışılacak, ardından bu alanda yaşanan güncel değişimler sorgulanacaktır.
Kreş son zamanlarda kamu sektöründe de kentlerdeki kadınların iş gücüne katılımının bir aracı olarak düşünülmekte, kadın emeğinin işgücü piyasasına giriş-çıkışını kontrolmede bir araç olarak yorumlanmaktadır. Ancak, bu yorumun anakım haline gelmesine rağmen, geçtiğimiz yıla kadar kreşler ülkemizde kamu eliyle dağıtılan bir hizmet iken günümüzde durum değişmiştir. Devlet kuruluşlarına bağlı olan kreşler kapatılmış, yüzün üzerinde işçi çalıştıran kurumlardaki kreş açma zorunluluğu ise esnetilmiş ve taşerona bağlanmıştır.  Bu çelişkili değişimin politik arka planı nedir? Sıklıkla gündeme gelen esnek çalışma tartışması, kadın emeği ve kreşlerde yaşanan dönüşüm arasında nasıl bir ilişki vardır? Kamu, kadınların işgücüne katılımını arttırmak hedefini açıkça söylerken çocuk bakımı alanından çekilerek, bu alanı ne oranda büyük şirketlerin hayır projeleri ve özel sektöre bırakmaktadır? Bu durumda bir sosyal hak ve sosyal hizmet alanı olan çocuk bakımı alanında günümüzdeki değişimi nasıl yorumlayabiliriz? Bu çalışma, günümüzde yaşanan yasal ve kurumsal dönüşümün arka planını sorgulamak ve “Devet-piyasa-birey arasında sosyal hakları piyasalaştıran yeni bir sosyal kontrata doğru mu gidiyoruz?” sorusuna ipuçları bulmayı amaçlamaktadır.

Özet: Refah devleti, sosyal refahın en üst seviyeye çıkarılması amacına yönelik ola-rak, devletin sosyal, iktisadi ve siyasi hayata aktif ve kapsamlı müdahalelerde bulun-masına dayanan bir modeldir. Bu özelliği ile model müdahaleci, düzenleyici, yeniden dağıtıcı ve girişimci bir devlet yapısına dayanır. Bu özellikleri taşıması nedeniyle Avrupa refah devletleri önemli bir model oluşturmaktadırlar. Ancak 1970 petrol krizi ve yaşanan ekonomik durgunluk birçok Avrupa refah dev-letini köklü değişiklikler yapmaya zorlamıştır. Ekonomilerin uluslararasılaşması, nüfu-sun yaşlanması ve aile yapısındaki değişiklikler, Batı Avrupa refah devletlerinin yeni bir yapılanma geçirmeleri için yoğun bir politik baskı oluşturmuştur. Refah devletleri-nin bu tehditlere karşı uyguladıkları politikalar birbirlerinden çok farklı olsa da, 1980'lerden bu yana sürdürülen sosyal politika yardımlarının ve hizmetlerinin daha yoğun bir prosedüre bağlanması ve kamu refah programlarının kısıtlanmasına yönelik genel bir eğilim olduğu görülmektedir.

Bu kitap içerisinde Türkçe literatürde "sosyal devlet" ve "refah devleti" olarak da karşımıza çıkan, İngilizce literatürde ise "welfare state" olarak nitelendirilen sosyal refah devletini inceleyen muhtelif araştırmalar yer almaktadır. 
Çalışmamızda ilk olarak genel anlamda sosyal refah devleti ele alınmakta, sosyal refah devletinin amaç ve araçlarının bir incelemesi yapılmaktadır. 
Çalışmamızda ayrıca Avusturya İktisat Okulu, Freiburg İktisat Okulu, Chicago İktisat Okulu, Virginia Politik İktisat Okulu, Hukuk ve İktisat Yaklaşımı adı verilen düşünce akımı içerisinde şekillenen mülkiyet hakları iktisadı, kurumsal iktisat, işlem maliyetleri iktisadı, sosyal sermaye iktisadı, evrimsel iktisat, davranışsal iktisat, deneysel iktisat vb. çağdaş iktisadi düşünceler perspektifinden sosyal refah devletinin iktisadi analizi yapılmaktadır.
Çalışmamızda daha sonra sosyal refah devleti olarak ön plana çıkmış dünya ülkeleri ile birlikte Türkiye'de sosyal refah devleti uygulamalarını ele alan ve sosyal yardım alanına dahil muhtelif konularda çalışmalarımız yer almaktadır. 
Son olarak, çalışmamızda son yıllarda önem kazanmaya başlayan sosyal belediyecilik konusu da teorik anlamda değerlendirilmektedir.

Öncelikle çalışmamıza kitabın yazarından bahsederek başlayalım. Sir Anthony Barnes "Tony" Atkinson, (d. 4 Eylül 1944 - ö. 1 Ocak 2017), Britanyalı ünlü akademisyen ve ekonomist. Oxford Nuffield Koleji ile Londra Ekonomi Okulu'nda eğitim gördü. Aynı üniversitede dersler verip akademisyenlik te yapan Tony Atkinson, kendisinden sonraki kuşağa ilham kaynağı olmuş, İngiltere ve Büyük Britanya ekonomisini en iyi yansıtan isimlerden biri olmuştur. James Meade gibi değerli ekonomistlerin yetişmesinde de katkısı olan Atkinson, 1 Ocak 2017'de 72 yaşında öldü.

Bu çalışma geniş bir saha araştırmasıyla; Türkiye’de sosyal sınıf farklılıklarına göre refah devletine yönelik tutumların ve vergi adaleti algısının değişip değişmediğini, vergi adaleti algısının refah devletine yönelik tutumlar üzerinde etkisinin olup olmadığını araştırmayı amaçlamaktadır. Araştırma modeli kurulurken ISSP’nin devletin rolü ölçeği ve genişletilmiş haliyle Gerbing (1988)’in vergi adaleti algısı ölçeği kullanılmıştır. Araştırma kapsamında, 1272 denekten elde edilen veriler dikkate alınmıştır. Araştırmada kullanılan ölçeklerin güvenirlilikleri Cronbach Alfa Katsayısı yöntemi ile test edilmiştir. Ölçeklerin geçerliliklerinde ise, Faktör Analizi yöntemi kullanılmıştır. Ölçeklerin güvenirlilik ve geçerlilikleri belirlendikten sonra araştırma hipotezleri, Fark Testleri (ikili gruplarda bağımsız örneklem t-testi, üç veya daha fazla gruplu özelliklerde ise tek yönlü Anova testi, parametrik olmayan verilerin analizinde Kruskall-Wallis ve Mann-Whitney testleri) ve Çoklu Doğrusal Regresyon Analizi ile test edilmiştir. Araştırma sonucunda, Türk halkının devletçi ve dayanışmacı yapısını korumaya devam ettiği ancak refah devletine yönelik tutumlarının ve vergi adaleti algılarının sosyal sınıflara göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Ayrıca vergi adaleti algısı arttığında refah devletine yönelik tutumlar da artmaktadır.

Kaçışlar ardında insanlar bırakır ve şans bazılarının kapısını çalar, bazılarının çalmaz; fırsatlar yaratır ama herkes bu fırsatları yakalayacak kadar donanımlı ya da kararlı değildir. Dolayısıyla ilerlemenin öyküsü eşitsizliğin de öyküsüdür. Bu durum özellikle ABD'de, zenginlik dalgasının hiç de eşit dağılmadığı günümüzde çok daha fazla geçerlidir. Pek az insan inanılmaz ölçüde müreffehken, pek çoğu ise mücadele içindedir. Dünyaya bir bütün olarak baktığımızda, bazıları için kaçışlar ve geride bırakılmış diğerleri açısından korkunç bir yoksulluk, yoksunluk, hastalık ve ölüme terk edilme kalıplarının bir şekilde aynı olduğunu görürüz. 1. DÜYANIN REFAHI Yazar bu kitapta anahtar sözcüğün bilgi olduğunu; gelirin, bir bileşen olarak birçok açıdan önemli olsa da refahın mutlak kaynağı değil, onun diğer veçhelerini güçlendiren bir kolaylaştırıcı olduğunu savunur. Her yerde ve her zaman değilse de küresel yoksulluk meselesinde genel bir ilerleme kaydedilmiştir ve çeyrek asırlık küresel büyüme, küresel yoksulluğun azalmasına epey etkide bulunmuştur. Refah değerlendirmesinde bir mihenk taşı olacak sihirli bir soru yoktur. İnsan refahının pek çok veçhesi vardır; bu veçheler aynı değilse de genelde birbiriyle bağlantılıdır ve dünyadaki insanların refahını ölçmek istiyorsak, bu zenginliği görmeli ve ona adil davranmalıyız. Yazarın kitapta bahsettiği Büyük Firar yani yoksulluktan zenginliğe ve refaha doğru sıçrayış, kalıcı bir özgürlük getirmeyip bizi kuşatan kötülük, karanlık ve karışıklıktan sadece geçici olarak kaçıp ferahlamamızı da sağlayabilir. KISIM 1: YAŞAM VE ÖLÜM 2. TARİH ÖNCESİNDEN 1945'E Mikrop teorisinde en önemli rolü oynayan mikroorganizmalar bile, hiç değişmeyen bir ortamda öylesine durup keşfedilmeyi bekliyor değiller. Yayılmaları, evirilmeleri ve şiddetleri bulaştıkları insanla birlikte gelişiyor. Sanayi Devriminin koşulları, milyonlarca insanın yaşam koşullarını değiştirmiş ve mikrop teorisinin geliştirilebildiği koşulları yaratmakla kalmayıp insanlara bulaşan mikroorganizmaların ve bulaşma tarzının da evirilmesine yol açmıştır. 3. TROPİKAL BÖLGELERDE ÖLÜMDEN FİRAR Savaş sonrasındaki yıllarda, yoksul ülkelerdeki ömür beklentisi, hiç değilse 1990'lara kadar zengin ülkelerinkine yaklaştı. Fakat Afrika'daki HIV/AIDS salgını, bu hastalıktan ciddi oranda etkilenen ülkelerde savaş sonrasında elde edilen iyileşmeyi tersine döndürdü. Her ne kadar özel doktora gittiğinizde daha iyi bakıldığınızı hissetseniz de özel doktor ile devlet doktoru arasında yapılan her seçimde şans rol oynar.

This study has two main goals. The first one aims to determine how the European Union countries are clustered according to The Digital Economy and Society Index (DESI) 2020 data. The second one aims to determine whether there is a similarity between the DESI cluster of the European Union countries and the social welfare regime classification. METHODS: In the research, the cluster method was used in accordance with DESI 2020 data. RESULTS: Technological and digital investments and initiatives of countries have clustered the European Union countries in 4 different groups. The countries clustered according to DESI data are shaped for investments and spending for digitalization within the scope of sub-dimensions of DESI. In this context, the welfare regimes applied by the countries affect the spending for digitalization. CONCLUSIONS: According to The Digital Economy and Society Index (DESI) 2020 data has proved that there is a similarity between the classification of the European Union countries according to their welfare regimes and digitalization.

ÖZET
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu‘nun 56. Maddesinin ikinci fıkrasında boşandığı eşiyle fiilen birlikte yaşadığı belirlenen eş ve çocukların bağlanmış olan gelir ve aylıklarının kesilmesi hususu düzenlenmiştir. Bahse konu Kanun hükmünün Anayasa‘ya aykırılığı iddia edilmişse de, Anayasa Mahkemesi, hükmü Anayasa‘ya aykırı bulmamış, ―haksız ve yersiz ödeme yapılması ile oluşacak maliyetin Sosyal Güvenlik Kurumu‘nun aktüeryal dengelerini olumsuz etkileyeceği‖ gerekçesi ile talebi reddetmiştir. Anayasa Mahkemesi bu kararında, Kanun‘a aykırılık durumunun tespiti için yapılabilecek denetim işlemlerini özel hayatın gizliliğinin ihlali niteliğinde de görmemiştir. Sosyal güvenliğin amacından sapılmasını engellemek üzere getirilmiş bu düzen, Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından haksız ve yersiz yapılan ödemelerin de faiziyle birlikte geriye dönük tahsil edilmesine ve aynı zamanda ilgili kişilere karşı kamuyu zarara uğratmak suretiyle dolandırıcılık suçundan ağır ceza mahkemelerinde kamu davası açılmasına imkan tanımaktadır.
Anahtar Kelimeler: 5510 sayılı Kanun, Sosyal Güvenlİk Hukuku, boşanmış eş, haksız ödeme, gelir ve aylık

ABSTRACT
Second paragraph of Article 56 of Social Insurance and General Health Insurance Act sets revocation of spouse‟s and children‟s incomes and salaries who live de facto with the divorced spouse. Unconstitutionality of this clause has been reclaimed but the Constitutional Court didn‟t consider the clause as unconstitutional, because the cost of unfair and inappropriate payments will affect negatively Social Security Institution‟s actuarial balance. The Constitutional Court didn‟t consider inspection operations as a violation of the principle of confidentiality of private life.
The regulation which aims to prevent the abuse of social security, assures the collection of unfair and inappropriate payments made by Social Security Institution retroactively and with interest, also assures the possibility for public prosecution for fraud by public tort.

KEYWORDS: Keywords: Law 5510, Social Security Law, divorced spouse, unjust and unwarranted payments, incomes and salaries

Bu çalışma, temel olarak, erken Cumhuriyet döneminde hayata geçirilen Köy Enstitüleri projesinin bir sosyal politika uygulaması olarak değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Temelleri önceki yıllarda atılmakla birlikte resmi olarak 1940-1954 yılları arasında eğitim veren enstitüler, rejimin yaygınlaştırılmasıyla ilgili ideolojik hedeflerin yanı sıra, belirli toplumsal, iktisadi ve kültürel niyetlerle geliştirilmiş bir projedir. Bugüne kadar, daha ziyade ideolojik ve siyasi boyutlarıyla ele alınan bu okulların, pek nadir olarak ortaya koydukları sosyal hizmete referansla incelendiği görülmektedir. Gerçekten de, kurucuları tarafından çeşitli ifadelerle beyan edildiği üzere, proje, ideolojik veçhelerinin yanı sıra, ülke çapındaki çeşitli eşitsizlikleri ortadan kaldırmak ve özellikle kır/kent arasındaki sosyo-ekonomik uçurumu giderebilmek amacıyla hayata geçirilmiştir. Bu doğrultuda, okulların, uygulama safhasında da, erken Cumhuriyet dönemine hakim olan refah devleti anlayışıyla uyumlu olarak, herhangi bir dil, etnik köken, din, mezhep, bölge, sınıf ya da cinsiyet farkı gözetmeksizin, bilhassa eğitim hizmetine ulaşabilmek açısından o güne kadar dezavantajlı olan kesimlerin ihtiyacını karşılayabilecek bir nitelik arz ettiği görülmektedir. Köy Enstitüleri politika uygulaması bu nitelikleri dolayısıyla, bu çalışmada, bir sosyal politika projesi olarak ele alınacak ve bu açıdan değerlendirilecektir. Bu değerlendirmeye bağlı olarak, geliştirilen temel iddia, Köy Enstitüleri projesinin gerek dayandığı vizyon gerekse de içeriğini oluşturan farklı karakteristik özellikleri dolayısıyla sosyal demokratik nitelikleriyle öne çıkan bir sosyal politika projesi özelliği gösterdiğidir. Bu doğrultuda, üzerinde çok tartışılmış bir uygulama olarak eleştirilebilecek çeşitli yönleri bulunmasına rağmen, bu okul modelinin, bilhassa döneminin sosyo-ekonomik koşulları göz önünde bulundurulduğunda hayli eşitlikçi bir politika uygulaması olarak değerlendirilebileceği ve dolayısıyla Türkiye Cumhuriyeti tarihi boyunca uygulanan farklı eğitim politikası uygulamaları içerisinde hayli özel bir yer işgal ettiği düşünülmektedir.

Yazar kitabında; 19. yüzyıl sonuna doğru toplumcu belediyeciliğin ortaya çıkışını, 20. yüzyıl belediyeciliğine yaptığı etkileri ve neoliberalizmin yükselişiyle XX. yüzyılın sonuna doğru nasıl dışlandığını, ancak bunun uzun sürmediğini ve 21.yüzyılın başında eski albenisini yeniden kazanmaya başladığını başarıyla inceliyor. Yapıtta toplumcu belediyeciliğin genel değerlendirmesinin yanısıra, bir bölümde Türkiye'deki gelişme ve uygulamaların bir özeti sunulmaktadır. Bu yapısı ile kitap, kolay okunup, düşünce geliştirmeye katkı sağlayacak bir el kitabı niteliğindedir. Bu yönüyle de geniş bir kitleye seslenmeye adaydır.

Sonay Bayramoğlu kitabına son noktayı koyarken "İnsanın daha onurlu bir yaşamı arzulaması, toplumsal bir varlık olduğu için, ancak toplumsal düzeyde sağlanabilecek saygınlıkla gerçekleşebilir ve bu da zor değildir" diyor. Dileyelim ki; bu ileti yerine ulaşsın ve bu değerli çalışma, kenttaşı kentin efendisi yapacak kolektif kavramayı artıracak çabalara katkıda bulunsun.
-Prof. Dr. Can Hamamc

Halk yönetimi anlamına gelen demokrasi kavramı etkili devlet aygıtı, vatandaşlık ve hu­ kuki yönetim kavramlarıyla doğrudan ilgilidir. Modern zamanlarda demokrasi terimi kullanıldığında doğrudan demokrasiden ziyade temsili demokrasiden söz edilmektedir. Modern demokrasi ya oydaşmacı (consensus) demokrasi ya da çoğu/cu (majoritarian) demokrasi veya bu tipolojinin değişik bir biçimi olarak ifade edilmektedir.I Bu yazıda küreselleşme ile her şeyden önce, küreselleşmenin ekonomik boyutu, yani ü­ retim ve finansın uluslararasılaşması kastedilecektir. Küreselleşmenin ekonomik boyutu içinde önemli yer tutan de-regülasyon politikalarının demokratik devletlerin kendi eko­ nomik, toplumsal ve siyasal işlevlerini ve kaynaklarını yönlendirme ve kontrol etme ka­ pasitesini erozyona uğrattığı tartışılacaktır. Küreselleşme; bağımsız ulus devletlere nüfuz eden ve onların ekonomik, siyasal ve toplumsal düzenini parçalayan bir yapı olarak de­ ğerlendirilebilir. Bu nedenle küreselleşme, araştırmamızın üçüncü değişkeni olan "dev­ let"le yakından ilgilidir. Y azar, devlet ve demokrasi arasında olduğu kadar devletle küreselleşme arasında da sıkı bir ilişki olduğunu savunmaktadır. Devlet ve demokrasi arasındaki ilişki pozitif olmasına karşın devlet ve küreselleşme arasındaki İlişki negatiftir. Argümanlar bu öncüller üzerine kurularak küreselleşme ve demokrasi arasındaki ilişkinin negatif olduğu tartışılacaktır.

ÖZ
Sosyal güvenlik hukukumuzda; kısa vadeli sigorta hükümleri açısından, iş kazasının olduğu veya meslek hastalığının hekim veya sağlık kurulu raporu ile ilk defa tespit edildiği tarih sonrasında oluşacak; uzun vadeli sigorta hükümleri açısından ise ilk defa sigortalı olunan tarihten sonra yapılacak yaş düzeltmelerinin sonuç doğurmaması esası getirilmiş bulunmaktadır.
Söz konusu esas ile bireye dair oluşmuş olan statükonun korunması, tahsis hükümlerinin bir temele dayandırılması, bu çerçevede makro planda sosyal güvenlik sisteminin aktüeryal dengesinin korunmasının amaçlanmış olduğu görülmektedir.
Sosyal güvenlik mevzuatına göre, ilk defa sigortalı olduğu tarihte geçerli olunan emeklilik açısından dikkate alınmakta olup, işe giriş tarihinden sonra yaptırılan yaş düzeltmeleri emeklilik hesabında dikkate alınmamaktadır. Yargı içtihatlarında da genel kabul gören ve eşitlik ilkesine uygun bulunan bu hukuki durum çerçevesinde sosyal güvenlik sistemi kaynaklı tahsislerde, tahsisi doğuran olgudan sonra yapılacak yaş düzeltmesi işlemleri bir hüküm ifade etmemektedir. Diğer bir deyişle, sigortalı olduğu tarihten sonra yaşını mahkeme kararıyla büyütenler için erken emeklilik söz konusu olmayacaktır.

Refah devleti ve sosyal politika bağlamında uzun vadede 2020 salgını bizi nereye götürecek? Piyasa yanlısı muhafazakar-hayırseverlik anlayışına sahip sahip sosyal politika yaklaşımı hak temelli, güçlü sosyal devlet anlayışı ile önümüzdeki dönem içinde ikame edilecek mi? Bu yazıda bu soruları tartışmayı açmayı planlıyorum.

19. asrın son yıllarından itibaren sosyal politikalarda yaşanan gelişmeler Almanya'yı sosyal politika-sosyal devlet tarihi açısından önemli bir ülke haline getirdiği gibi bu konulara dair uygulamalarda, araştırmalarda ve de en önemlisi tartışmalarda dikkatle takip edilen, örnek alınan bir konuma taşımıştır.

Özgün Akduran * Özet 21.nci yüzyılın ilk çeyreğinde bulunduğumuz günümüzde, Refah Devleti deneyimi ve ona bağlı sosyal politika uygulamaları çok sıklıkla anılır oldu. Refah Devleti, kimi değerlendirmelere göre bir mali istikrarsızlık nedeni olarak görülmekte, kimilerine göre ise toplumsal refah açısından özlenen uzak geçmişe ait bir kurumsallaşma olarak değerlendirilmektedir. Sosyal ihtiyaçlar ve riskler var olduğu sürece, insanların hem bu ihtiyaçlarını karşılayacak, hem de onları olası risklere karşı koruyacak bir politikalar bütünü arayışının devam edeceği açıktır. Bu noktada bugün Refah Devleti'nin neden gerilediği, nasıl bir evrim geçirdiğine dair değerlendirmelerin daha sağlıklı yürüyebilmesi için, bu deneyimi ortaya çıkaran nedenleri görmek önemlidir. Bu doğrultuda öne çıkan açıklamalar; sanayileşme temelli, sınıf temelli ve devlet merkezli / kurumsalcı olmak üzere üç ayrı yaklaşıma işaret etmektedir. Anahtar Kelimeler Refah Devleti, sosyal politika, sanayileşme Abstract Welfare State experiment and allied social policy implementations are frequently mentioned in 21 st Century's first quarter. According to some assessments, Welfare State is seen as the cause of fiscal instability. Conversely, it is also seen as a missed institutionalization in terms of social welfare concerning to the distant past. As long as social needs and risks exist, it is obvious that the search for wide-reaching policies which save people from potential risks and meet their needs will prevail. In this context, for a better understanding of Welfare State's retreat and evolvement, it is important to see how Welfare State has been emerged. Thus, we can read this issue in three different approaches; industrialization-based, class-based and state-based (institutionalist).

ÖZ
5510 sayılı Kanun çerçevesinde uygulanmak olan “beş puanlık işveren hissesi prim desteği” 29.05.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6486 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrasında genişletilmiş bulunmaktadır. Buna göre yurt dışındaki işyerlerinde çalıştırılmak için işverenlerce götürülen çalışanlar için beş puanlık teşvikten yararlanmak mümkündür. Ancak bu işçilerin Türkiye ile sosyal güvenlik sözleşmesi bulunmayan yada sözleşmelerin uzun vadeli sigorta kollarını kapsamadığı ülkelerdeki işyerlerine götürülmüş olması gerekmektedir. Sosyal Güvenlik Kurumu’nca yapılan denetimlerde, çalıştırdığı kişileri sigortalı olarak bildirmediği veya bildirilen sigortalının işyerinde fiilen çalışmadığının tespit edilmesi, başka bir deyişle sahte sigortalı olarak bildirildiğinin anlaşılması halinde, işverenler bir yıl süreyle bu maddeyle sağlanan destek unsurlarından uzaklaştırılacaktır.

İnsanın iyi yaşamı neoklasik gelenekte faydacı bir yaklaşımla açıklanmaktadır. Faydacılığın günümüzdeki şekli ise açıklanmış tercihler kuramıdır. Tezimizde açıklanmış tercihler kuramına dayanan refah ölçütüne eleştiri getirmekteyiz. Alternatif olarak sunduğumuz model ise Aristoteles’e uzanan bir iyi yaşam anlayışıdır. Bu yaklaşım Amartya Kumar Sen ve Martha Nussbaum tarafından ele alınan ve tümüyle Aristotelesçi geleneğe bağlı olan yetenekler ve işlevlilikler tezidir. Tezimizin ağırlığı Sen ve Nussbaum’un açıklamalarından ziyade bu yaklaşımın kökeni olan Aristoteles’tir. Tezimizde, özcü idealist felsefeye bağlı olarak ortaya koyduğumuz iyi yaşam anlayışını, faydacı kurama ve onun nihaî şekli olan açıklanmış tercihler kuramına getirdiğimiz teorik ve felsefi eleştirilerle ele aldık. Tezimizde bir refah devleti modeli sunmaktan ziyade, yeni bir refah devleti modeline dayanak teşkil edecek bir alt yapı hazırlamayı amaçladık.

* Soğuk savaş sonrası oluşan “yeni dünya düzeni”ne Türkiye nasıl adapte oldu?
* Özal döneminde dış politika nasıl yönlendirildi?
* Körfez Savaşında ABD’nin yanında yer almak Türkiye’ye ne kazandırdı? Ne kaybettirdi?
* Refahyol Döneminde Ortadoğu ve İslam ülkelerine yönelik politikalar nelerdi?
* Türkiye’de nasıl bir kutuplaşmaya neden oldu? Bu kutuplaşma nasıl sonuçlandı?

BUGÜN NELERİ İŞLEYECEĞİZ?
* ABD ile ilişkiler Bağlamında Orta Doğu Politikası
* Körfez Savaşı Sonrası Ortadoğu
* Refahyol İktidara geliyor
* Çekiç Gücün Süresinin Uzatılması
* Erbakan’ın Libya Gezisi
* İsrail ile ilişkiler
* İran ile ilişkiler
* Erbakan’ın Libya Gezisi Üzerine Eleştiriler

Toplumsal bütünleşme, 20. Yüzyılın başlarında endüstri toplumunun, toplumsal sorunlarını
anlamak için ortaya atılmış bir sosyoloji kavramıyken; 2.dünya savaşında sonra refah devleti anlayışıyla
eko politik ‘in konusu haline gelmiştir. 1970’lerin ortalarından itibaren İnsani kalkınma, Toplumsal
bütünleşme kavramının literatürü içeresine dâhil olmuştur. BM ve AB gibi uluslararası örgütlerin
toplumsal bütünleşme çalışmaları bu tarihten itibaren ortaya çıkmaya başlamıştır. İlk yıllarında ekonomik
bir topluluk olarak ortaya çıkan AB bu tarihten sonra hamlelerini salt liberalizm eksenli bir kalkınmadan
ziyade daha sosyal kaygıları olan insani bir kalkınma yönünde çaba göstermiştir. Yine birlik aynı
tarihlerde dezavantajlı gruplara yönelik faaliyetlerde bulunarak toplumsal bütünleşmeye katkı
sağlamıştır. Bu noktada birlik, kalkınma dinamiğinin temelini oluşturan çerçeve programlarda toplumsal
çalışmalara yer vermiştir. Bunların sonuncusu olan Horizon2020 de bu durum artarak devam etmiştir.
Toplumsal sorunlara kalkınma eksenli çözümünün avantajları olduğu gibi dezavantajları da mevcuttur.
Bu noktada geliştirilecek çözümlerin, Amartya Sen’in de üzerinde durduğu gibi; bir takım yapısal
değişimler ve anlayış değişikliklerine ihtiyacı olduğu anlaşılmaktadır.

ABSTRACT
The welfare state has been subject to constant debate within the development process. Different interpretations and criticisms from all fields of the ideological spectrum have been directed. In the article, the social welfare state will be dealt with from a liberal perspective. For this, firstly the definition and characteristics of the welfare state were mentioned and then the development process was mentioned. Undoubtedly it would be pointless to interpret the process without knowing its development. In the main discussion, the points of view are examined depending on the different points in the liberal perspective. Accordingly, the criticisms of the social welfare state are mentioned and these are detailed according to the different positions of the liberalization line. A solution from a liberal perspective has been presented and examined.

ÖZ
Refah devleti, gelişim süreci içerisinde sürekli olarak tartışmalara konu olmuştur. Refah devletine İdeolojik spektrumun her alanından farklı yorumlar ve eleştiriler yöneltilmiştir. Bu makalede ise sosyal refah devleti liberal bir perspektif ile ele alınacaktır. Bunun için ise ilk olarak refah devletinin tanımlanması ve özelliklerine değinilmiş ardından gelişim sürecinden bahsedilmiştir. Kuşkusuz ki gelişimini bilmeden içinde bulunulan süreci yorumlamak manasız olacaktır. Ana tartışmada ise liberal perspektif içerisindeki farklı noktalara bağlı olarak bakış açıları incelenmiştir. Buna bağlı olarak ise sosyal refah devletine yönelik yapılan eleştirilere değinilmiş ve liberalizmin çizgisinin farklı konumlarına göre bunlar detaylandırılmıştır. Liberal bir perspektiften çözüm önerileri sunulmuş ve bunlar incelenmiştir.

Özet Post-endüstriyel toplumlar sağlık hizmetlerinde ve refah düzeyinde sağlanan iyileşmelere bağlı olarak, yaşlı nüfusunun nispeten daha yüksek olduğu toplumlardır. Ancak yaşlılık yaşam diliminin bütünsel bir bölümünü oluşturmamakta, birbirinden farklı talep ve ihtiyaçların bulunduğu alt dönemlere ayrılmaktadır. " Üçüncü yaş " ve " dördüncü yaş " sınıflandırması bu ayrımın bir sonucudur. Bu çerçevede, üçüncü yaş sunduğu imkanlarla bir fırsat dönemi olarak nitelendirilirken, dördüncü yaş ise içerdiği sorun ve tehditler nedeniyle bir tehlike dönemi olarak nitelendirilmektedir. Dolayısıyla, yaşlanma olgusunun bireysel ve toplumsal refah düzeyine etkilerini incelerken tüm bir yaşlılık dönemini kapsayan tek bir olumlu ya da olumsuz çıkarım yapmak hem kolay değildir hem de isabetli olmayacaktır. Bu noktada devlete ve sosyal politika kurumlarına düşen görev, dördüncü yaş grubundaki yaşlıların aktif, üretken ve kendi kendine yeterli bir yaşam sürmesine olanak sağlayacak tedbirleri alması ve gerekli kurumsal altyapıyı oluşturmasıdır. Bu nedenle, bu çalışmanın amacı bireylerin insana yaraşır bir yaşam sürdürmede en zorlandığı dönemlerden biri olan dördüncü yaş dönemine dikkat çekmek ve refah düzeyinin korunması ve yükseltilmesi konusunda devlete düşen görevlerin altını çizmektir.

Technological developments have left indelible impacts on the economy all along the line. Every novel
invention realized changes production processes rapidly, which concomitantly transforms social life. One
of the most apparent examples of this is the First Industrial Revolution emerged in the 18th Century.
Subsequent to this development which was considered as the beginning of production in the factory
environment, the second industrial revolution based on automation (First half of 20th Century) and the
third Industrial Revolution based on electronics (last quarter of the 20th century) were realized. Finally,
the Fourth Industrial Revolution (Industry 4.0) process was initiated by Germany in 2011. In line with this
process in which cyber-physical systems and robotic technologies are expected to prevail, Super-Smart
Society (Society 5.0) model was developed by Japan in 2017. Both Industry 4.0 and Society 5.0
implementations are expected to have a significant impact on economic and social life and to change both
labor and Welfare State practices fundamentally. It is also possible that these aforementioned
developments may have an impact on social security system of the government. Likewise, the emergence
of extensive unemployment condition due to robotic technologies and training for adaptation of available
labor force to the new technologies may lead to redesign of the social security system. The aim of this
study is to demonstrate the possible impacts of the Industry 4.0 and Society 5.0 processes on social
security expenditures. The basic result obtained from the study; unemployment increase and training
activities for the labor-force increases social security expenditures, but however digitalization process in
Welfare State implementations may be expected to decrease social security expenditures in the long-run
depending on efficiency and effectiveness increases in the government.

Keywords: Industry 4.0, Society 5.0, Welfare 4.0, Super Smart Society, Social Security Spending, Welfare
State.

Özet Klasik iktisatçıların aksine devletin kaynak dağılımında etkinlik, tam istihdam, kalkınma ve gelir dağılımında adaletin sağlanması gibi konularda etkin rol oynaması gerektiğini öne süren ve iktisadi liberalizm anlayışının 1929 yılında aldığı yaraya deva bulan John M. Keynes'in; refah devleti yak-laşımının kuramsal temellerinin oluşumundaki katkısı göz ardı edilemez. Ne var ki; makroekonomik politikalarla yöneten ve talep odaklı Keynesci Refah Devleti anlayışı, 1970'li yıllarda patlak veren stagflasyon olgusu ile çıkmaza girmiş, yerini Bob Jessop'un kurguladığı bir tipoloji olan ekonomik açıdan rekabetçi, teknolojik düzeyde inovasyonları yapabilen ve sözleşme hukukunda esnek Schum-peterci Rekabet Devleti'nin yükselişine bırakmıştır. Debates on the Transformation of Welfare State to Competition State Abstract Contrary to Classical economists, John M. Keynes, who designed the economic policies to heal the economic downturn that was experienced in 1929, advocates the active role of government in the process of efficient resource distribution, full employment, development, equality in income distribution and in this respect he becomes the person who paves the theoretical background of the welfare state approach. However, Bob Jessop's economically competitive, technologically innovative and contractually flexible Schumpeterian workfare state supersedes the macroeconomic policy oriented Keynesian welfare state that was deadlocked by stagflation problem of 1970's.

Özet Küresel ekonomik kriz ile birlikte firmaların esnek çalışma modeline doğru geçiş yaptıkları bilinen bir gerçektir. Esneklik kavramı hem sendikalar hem de işverenler tarafından oldukça tartışılmış bir kavram olup, sendikalar tarafından karşı çıkılan, işveren tarafından ise küresel ekonominin bir sonucu olarak kabullenilmesi gereken bir durum olduğu belirtilmiştir. Bir İskandinav ülkesi ve aynı zamanda refah devleti modeli olan İsveç, hem sendikalaşma ve toplu pazarlık oranının hem de esnek çalışmanın yoğun olduğu ülkelerden birisidir. Bu çalışmanın amacı da sendikalaşma ve toplu pazarlık oranının yüksek olduğu ülkelerde esnek çalışmanın varlığını sorgulamaktır. Bununla beraber İsveç'te esnek çalışmayı etkileyen endüstri ilişkilerinin temel parametreleri verilmiş, İsveç İş Hukuku'ndaki esnek çalışma ile ilgili hükümler incelenmiş, esnek çalışma modelleri, esnek çalışmaya ait Avrupa-28 ile karşılaştırılmış ve bu veriler doğrultusunda esnek çalışma nedenleri açıklanmaya çalışılmıştır. Abstract It is a known fact that big firms have made a transition to flexible working modeltogether with global economic crisis. The concept of flexibility is a concept that was quite discussed both by trade unions and employers and it was stated that it is a situation opposed by trade unions, but on the other hand a situation which is needed to be accepted by the employer as a result of global economy. Sweden, which is a Scandinavian country and at the same time a welfare state model, is one of the countries where the rate of association and collective bargaining as well as flexible working is intense. The aim of this study is to question the existence of flexible working in countries with a high rate of association and collective bargaining. Notwithstanding,

ÖZET Birleşik Krallık'ta Quangolar (quasi-autonomous non-governmental organisatisons) yarı bağımsız-hükümet dışı sivil toplum kuruluşları olarak adlandırılmaktadır. Quangolar diğer bir adı ile bakanlık dışı kamu örgütleri (NDPB) (Non-Departmental Public Bodies), diğer kamu hizmetlerinin sunumunda olduğu gibi refah hizmetlerinin sunumunda da önemli rollere sahiptirler. Quangoların varlıkları, son dönemlerde politik tartışmaların önemli bir meselesi haline gelmiş; tanımları, sayılarının çokluğu, denetlenebilirlikleri ve hesap verebilirlikleri tartışma konusu olmuştur. Birleşik Krallık, Esping Andersen'in refah rejimleri sınıflandırmasında liberal refah devleti olarak nitelendirilmiştir. Quangoların varlıkları, bu tezi güçlendirse de Birleşik Krallık'ta refah çoğulculuğunun benimsendiğini göstermektedir. Birleşik Krallık, bu bakımdan kimi yazarlar tarafından "quango devleti" olarak adlandırılmaktadır. Bu makalenin temel tezi, Birleşik Krallık'ta karma bir refah rejimi sürdürüldüğü ve bunun önemli bir örneğini quangoların oluşturduğudur. Çalışmada Türkçe literatürde az değinilen refah çoğulculuğu kavramı irdelenmiş ve Birleşik Krallık'ta refah çoğulculuğunun önemli bir örneğini oluşturan quangoların kamu yönetimi içerisindeki tartışılan rolleri ele alınmıştır. ABSTRACT In the United Kingdom, the Quangos (quasi-autonomous non-governmental organizations) are called non-governmental, semi-independent non-governmental organizations. Quangos, also known as non-departmental public bodies (NDPB), have major roles in welfare services. The exsistence of quangos, has recently become an important issue of political debate; definitions, the abundance of numbers, controllability and accountability were discussed. Britain was described as a liberal welfare state in Esping Andersen's classification of welfare regimes.

ÖZET Bir kavram ve kurum olarak devletin nitelikleri, kökeni, biçimi, sınırları vs. tartışılagelmiştir. Bu tartışmalara devletin tanımı da dahildir ve farklı tarihsel dönemlerde farklı devlet tanımları da bu nedenlerle kabul edilmiştir. Devlet biçimleri arasında 20. yüzyılda en fazla üzerinde tartışmalar olan Sosyal refah devleti olmuştur. Modern devletin dönüşümünde önemli bir evre olarak 1945-1975 arası gelişmiş Batı toplumlarında hakim olan refah devleti, kapitalizmin eşitsizliklerini azaltmış, sosyal güvenlik sistemini yerleştirmiş, vatandaşlarına koruyucu bir şemsiye görevi görmüştür. Ancak 1970 " li yıllarla birlikte dünya ekonomisindeki krizler ve siyasal değişmeler refah devleti politikalarının da terk edilmeye başlanmasına neden olmuştur. Anahtar Kelimeler: Devlet, modern devlet, sosyal refah devleti. An Interim Period in Transformation of Modern State: Social Welfare State ABSTRACT The characteristics, the origin, the model, the borders, etc of the state had always been discussed as a concept and as an institution. This discussion includes the definition of the state and different historical periods, so that different states definition was accepted. Among the state models, in the 20th century the debates concentrated on social welfare state. Between 1945-1975 as an important term in the transformation of modern state in western societies the dominant welfare state, reduced the effects of inequalities caused by capitalism, replaced the social security system and a protect citizens rights as a whole. However, the crisis in the 1970s in the world economy and political changes of the welfare state policies led to the abandonment to be introduced.

Sosyal hizmet kapsamında sunulan bütün palyatif destek/bakım hizmetlerini diğer hizmetlerin birçoğundan farklı kılan en önemli unsurun; hastaların temel tedavi süreçlerinde holistik (bütüncül) bir yaklaşım sergilenmesi ve hastalara uygulanan tıbbi müdahalelerin yanı sıra onların fiziksel, psikolojik, sosyal, dini ve manevi yönlerinin multidisipliner anlamda desteklenmesinin sağlanması olduğu bilinmektedir.
Bu çalışmanın amacı; Federal Almanya’da yaşayan Müslüman hastalara yönelik palyatif destek/bakım hizmetlerinin nasıl ve hangi ölçülerde sunulduğunu bilimsel yaklaşımlarla ortaya koymaktır. Çalışma, bu bağlamda Müslüman hastalara sunulan palyatif destek/bakım hizmetlerinin diğer dini kurum ve kuruluşlarda uygulandığı gibi olup olmadığının, İslâmi değerler temelinde tatbik edilip edilmediğinin tespitine yönelik bir gayreti de barındırmaktadır.

Nitel araştırma yöntemleri kullanılarak elde edilen veriler üzerinden, araştırmanın amacına yönelik bulgular ortaya konulmuş; Federal Almanya’da Müslümanlara yönelik palyatif destek/bakım hizmetlerinin mevcut Federal Anayasa ve yasalar baz alınarak nasıl uygulanması gerektiğine ilişkin öneriler sunulmuştur.

Aynı zamanda, sosyal hizmetler bütünlüğü içinde önemli yeri olan palyatif destek/bakım hizmetlerinin “değer” “bilgi” ve “beceri” gibi özelliklerinin birbirleri ile ilişkileri, etkileşimleri ve kesişim noktalarının, ilgili bütün meslek gruplarıyla olan iletişimlerini oldukça ayrıcalıklı ve farklı kıldığına yönelik bir araştırma ortaya konulmasına da çalışılmıştır.

Geçmişte yapılan birçok araştırmada refah devleti ve sosyal sermaye arasındaki ilişki incelenmiş ve birbiriyle çelişen sonuçlar bulunmuştur. Bu araştırmaların bir kısmı, refah devletinin mevcut uygulamaları vasıtasıyla sivil toplumu gereksiz kıldığını ve sosyal sermaye üretimini zorlaştırdığını belirtirken, diğer bir kısmı ise, refah devletinin sosyal sermaye üzerinde olumlu ve canlandırıcı bir etkisinin olduğunu ortaya koymuştur. Ancak, bu çalışmaların neredeyse tamamı 1970’ler sonrasından başlayarak Avrupa ülkelerine odaklanmıştır ve Türkiye’yi kapsamına alan bir çalışma literatürde bulunmamaktadır. Bu nedenle, mevcut çalışmanın amacı, bu eksikliği ortadan kaldırmak ve Türkiye'deki refah devleti politikalarının bireyler arasındaki sosyal sermaye (güven) oluşumunu olumlu veya olumsuz ne şekilde etkilediğini ortaya koyabilmektir. Bunun için, Avrupa refah devletlerine odaklanan bir çalışma model olarak alınmış, bu model çalışma doğrultusunda ilişkisel araştırma yöntemi kullanılarak Türkiye’nin de dahil olduğu analizler yapılmış ve refah devleti ile sosyal sermaye arasındaki ilişki Türkiye odaklı incelenmiştir. Çalışma sonucunda, Türkiye’de refah devleti politikalarına yönelik oluşan birey tutumlarının sosyal sermayeye etkisi üzerine değerlendirmelerde bulunulmuştur.

Gerek ABD gerekse AB, “düzenleyici devlet” uygulamalarını benimsemiş, zamanla AB müktesebatında, söz konusu anlayış, önemli yere sahip olmuştur. Düzenleyici devlet anlayışı zamanla AB’nin sadece üye devletlerine değil aday ülkelere de uygulayacağı bir ölçüt olarak gündeme gelmiştir. Uzun yıllardır AB üyeliği konusunda hayli yetersiz de olsa, gerekli adımları atmaya çalışan Türkiye’de de düzenleyici devlet paralelinde kurumların oluşturulması kaçınılmaz olmuştur. Başta RTÜK, Rekabet kurumu ve BDDK olmak üzere metinde bahsi geçen diğer kurumlar, etki alanlarını gittikçe arttırmıştır. Bu eksende yapılacak çalışmada başta düzenleyici devlet anlayışı derinlemesine tartışılmaya, ardından AB-Türkiye ilişkileri düzenleyici devlet açısından incelenmeye çalışılmıştır.

Modern approaches towards disablity can be classified under three models: medical model, social model and postmodern/minority model. In contemporary era social model is the most accepted one, since it is based on human rights and focused on social care. The aim of this study is to investigate the evolution of disability policy from medical model to social model, and suggest concrete examples of implementation of social model with in the example of Austria, which is a county classified under social democratic welfare state.

Modernizasyon süreci içinde engellige yaklaşımlar üç modelde sınıflandırılabilir, medikal, sosyal model ve post-modern/azınlık modeli. Bunların içinde hak temeli olması ve sosyal bakıma odaklanması açısından, en çok kabul gören sosyal modeldir. Bu makalenin amacı, sosyal demokrat bir refah devleti olan Avusturya üzerinden, engelliliğe ilişkin politikaların medikal modelden, sosyal modele doğru evrilmesini incelemek ve özellikle 1990-2000 arasında uygulanan sosyal modelin içeriğine dair somut örnekler sergilemektir.

Sosyal adalet, gelir dağılımı ve endüstriyel demokrasi gibi emek
piyasasının sınırlarını aşan konuları içeren endüstri ilişkileri, ülkelerin
uyguladığı sosyal ve ekonomik politikalara göre şekillenen oldukça
karmaşık bir sistemdir. Neoliberal politikaların etkisiyle son yıllarda
emek piyasalarında meydana gelen dönüşümle endüstri ilişkilerinin
kurumsal yapısı güç kaybetmeye başlamıştır. Bu nedenle toplu
çalışma ilişkileri düzeninden, bireysel çalışma ilişkileri düzenine doğru
bir geçiş yaşanmaktadır. Endüstri ilişkilerinin kurumsal yapısının
zayıflaması, emek piyasalarındaki dengeleri bozma ve bir bütün olarak
ekonomiyi olumsuz etkileme potansiyeli taşımaktadır. Bu bağlamda,
Avrupa Birliği üye ülkelerin endüstri ilişkileri sistemlerine ayrı bir
önem vermektedir. Avrupa Yaşam ve Çalışma Koşullarını İyileştirme
Vakfı (Eurofound) tarafından Endüstri İlişkileri Endeksi
yayınlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Avrupa Birliği üyesi ülkelerin
uyguladıkları refah rejimleri ile Endüstri İlişkileri Endeksi arasında bir
bağ olup olmadığını ortaya koyarak, hangi refah rejiminde endeks
değerlerinin hangi nedenlerle yüksek veya düşük olduğunu tespit
etmektir.