Empati

Özet Amaç: Kişilerarası ilişki tarzları ile saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkileri belirlemek araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Aynı zamanda kişilerarası ilişki tarzları ve saldırganlık, cinsiyet ve ailede şiddete uğrayıp uğramama açısından değerlendirilmektedir. Yöntem: Araştırmanın örneklemini 2013-2014 öğretim yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi'nin çeşitli fakültelerinde öğrenim gören toplam 430 katılımcıdan oluşturmaktadır. Araştırmada katılımcılara Kişisel Bilgi Toplama Formu, Kişilerarası İlişkiler Ölçeği ve Saldırganlık Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın amaçları doğrultusunda verilerin analizinde bağımsız gruplar t testi, Ki-kare testi, Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Testi ve hiyerarşik regresyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma bulguları, genel olarak besleyici ilişki tarzlarının saldırganlıkla negatif yönde; ketleyici/zehirleyici ilişki tarzlarının ise saldırganlıkla pozitif yönde ilişkili olduğunu ve bu ilişki tarzlarının saldırganlığı anlamlı bir şekilde yordadığını göstermektedir. Aynı zamanda kadınların besleyici ilişki tarzları puan ortalamalarının erkeklere oranla daha yüksek; ketleyici ilişki tarzları puan ortalamalarının ise erkeklerden daha düşük olduğu söylenebilir. Diğer taraftan erkeklerin saldırganlık düzeyleri kadınlara göre daha yüksektir. Ailede şiddete uğrayan katılımcıların ketleyici kişilerarası ilişki tarzı puan ortalamaları ailede şiddete uğramayanlardan daha yüksek; besleyici kişilerarası ilişki tarzı puan ortalamaları ise ailede şiddete uğramayanlardan daha düşüktür. Aynı şekilde ailede şiddete uğrayan katılımcıların saldırganlık puan ortalamaları ailede şiddete uğramayan katılımcılardan daha yüksektir. Sonuç: Sosyal çevrede kazanılan kişilerarası ilişki tarzları, bireyin sosyal ilişkilerini olumlu ya da olumsuz bir şekilde etkilemektedir. Besleyici ilişki tarzları sosyal ilişkilerde yapıcı, empatik ve anlamaya dayalı ilişkilere hizmet ederken; ketleyici ilişki tarzları yıkıcı ya da saldırgan davranışlara neden olabilmektedir. Bulgular bireylerin küçük yaşlardan itibaren olumlu kişilerarası ilişki tarzlarını benimsemelerinin ve olumsuz kişilerarası ilişki tarzlarından kaçınmaları gerektiğinin önemini ortaya koymaktadır. Abstract Aim: The main aim of the study was to determine the relationships between interpersonal relationship styles and aggression levels. In addition,  Bu araştırmanın bir bölümü " Gençlik ve Kültürel Mirasımız " adlı Uluslararası Kongre'de (16-18 Mayıs 2014, Samsun/Türkiye) " Üniversite Öğrencilerinin Kişilerarası İlişki Tarzları İle Saldırganlık Düzeyleri Arasındaki İlişki " adıyla sözlü ve yazlı bildiri olarak sunulmuştur.  Doç. Dr.; Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Psikoloji Bölümü, bozkurt.koc@omu.edu.tr.
THE RELATIONSHIP BETWEEN INTERPERSONAL RELATIONSHIP STYLES AND AGGRESSION
Abstract
Aim: The main aim of the study was to determine the relationships between interpersonal relationship styles and aggression levels. In addition, the study intended to evaluate interpersonal relationship styles and aggression in terms of gender and status of exposure to domestic violence.
Method: The research sample consisted of 430 participants attending various faculties of Ondokuz Mayıs University in the 2013-2014 academic year. The Personal Information Collection Form, The Interpersonal Relationship Scale, and The Aggression Scale were administered to the participants. The independent groups t-test, the chi-square test, the Pearson product-moment correlation test, and the hierarchical regression analysis were employed for analyzing the research data.
Findings: The research findings generally indicated that there was a negative relationship between nutritive relationship style and aggression; there was a positive relationship between inhibiting/poisonous relationship style and aggression; and such relationship styles predicted aggression significantly. In addition, the women’s score averages in nutritive relationship style were higher than those of the men; and their score averages in inhibiting relationship style were lower than those of the men. On the other hand, the men had higher aggression levels in comparison to the women. The score averages of the participants exposed to domestic violence in inhibiting relationship style were higher than those of the participants not exposed to domestic violence; and their score averages in nutritive relationship style were lower than those of the participants not exposed to domestic violence. Likewise, the participants experiencing domestic violence had higher aggression score averages in comparison to those who did not undergo domestic violence.
Result: Interpersonal relationship styles, which are acquired in the social environment, affect individuals’ social relations positive or negatively. While nutritive relationship style contributes to constructive, empathetic, and understanding-based social relations, inhibiting relationship style may lead to destructive or aggressive behaviors. The research findings reveal the importance of adoption of positive relationship styles by individuals as of early ages and their avoidance of negative interpersonal relationship styles.

Bu makalede, sosyal hizmet mesleğinde empati kavramının anlamı ve çağrışımları ele alınmaktadır. Makalede, empatinin yardım sürecindeki temel rolü güncel bilgiler ışığında tartışılmaktadır. Sosyal hizmette empati, içeriğin ve hissin yansıtılmasıyla gelişen bir süreçtir. Ortaya çıkışını sağlayan unsurların neler olduğu ise tartışılan bir konudur. Bireyin kalıtımsal yetenekleri arasında olduğu veya eğitimle edinilen bir beceri olduğu yönünde çeşitli görüşler mevcuttur. Makalede, çeşitli referanslarla savunulan temel görüş, empatinin bir süreç olarak ortaya çıkmasına eğitimle yardım edilebilirken, davranışın kendisinin bir beceri olarak doğrudan öğretilemeyeceğidir. Öz-farkındalığı gelişmiş, etkili dinleme becerilerine sahip, toplumsal ve kültürel farklılıklar hakkında bilgi, saygı ve hoşgörü sahibi bir sosyal hizmet uzmanında empatinin gelişmesi kolaylaştırılabilir. Bununla birlikte, terapötik görüşmelerde kullanılan empatik tepkiler ise eğitimle sosyal hizmet uzmanlarına kazandırılabilecek bir uygulama becerisidir. Yazarlar, uzantıları oldukça yoğun bir kavramlar alanına yayılan empatiyi sosyal hizmet disiplini bakışıyla tartışmaktadır.

Bu yayın “Inclusıon of Mınorıtıes” başlıklı Erasmus+ KA229 projemizin yaygınlaştırma kitapçığı olarak hazırlanmıştır.

Kitapçıktaki uygulamalar “Türkiye’de Bir İlkokulda Dördüncü Sınıf Öğrencilerinde Göç Algısı: Bir Sanatla Terapi Uygulaması” başlıklı yayınlanmamış tez, temel alınarak yazılmıştır.

Projeye ortak altı ülkenin isteği üzerine; mevcut sosyo kültürel çeşitlilik, fiziki-teknik  donanım farklılıkları, ihtiyaçlar ve eğitimci profilleri göz önüne alınarak uygulamalar yeniden düzenlenmiştir. Oyun sayısı ve çeşitliliği arttırılmış ve eğitim-öğretim materyaline dönüştürülmüştür. Uygulamalar kalabalık sınıflar, ekonomik yetersizlikler ve en alt fiziki-teknik donanımlarla kullanılabilecek şekilde planlanmış ve tüm aktiviteler uygulanarak üzerinde gerekli değişiklikler yapılmıştır.

Kitapçıkta on dört hafta boyunca uygulanması planlanan on dört eğitim planı mevcuttur. Kitapçığın içinde ortak ülke eğitimcilerinin(yirmi beş öğretmen ve okul yöneticileri) öğrenciler( kırk öğrenci) ile  birlikte gerçekleştirdikleri workshop uygulama planı ve fotoğraflar da yer almaktadır.

In this study, the empathic tendencies of Religious Culture and Ethics (RCAE) teachers were examined according to some variables. In the study, it is aimed to examine the empathy levels of RCAE teachers in terms of variables such as age, gender, seniority in the profession, attitude towards the profession, self-sufficiency in terms of professional competence and participation in in-service training on empathy. The research was carried out in accordance with the "Descriptive Scanning" model, one of the "Scanning" models. The research group consists of 107 teachers working in secondary and high schools in the city center of Çorum. One of the reasons for the study is to examine and analyze the empathic tendency on the sample of RCAE teachers working in secondary and high schools and to contribute to the knowledge on this subject. The empathic tendency of RCAE teachers who teach the RCAE course, in which students are given the habits of being moral individuals who are aware of their duties and responsibilities in society, will positively affect the quality of education and training. Another reason for the study is that learning the empathy levels of RCAE teachers contributes to the quality of education together with religious education and gives an idea about the measures to be taken in case of need. These and similar studies can also shed light on teacher qualifications development policies and new approaches. The data of the study were obtained using the "Personal Information Questionnaire" prepared by the researcher and the "Empathic Tendency Scale" (ETS) of Dökmen. In the study, the "Cronbach Alpha Reliability Coefficient" of the 20 item Empathic Tendency Scale developed by Dökmen was found to be 83. The collected data were evaluated with the SPSS 25.0 statistical program. At the end of the study, it was determined that the empathic tendency levels of the teachers were quite appropriate. In addition, in the context of the age variable; although the mean empathic tendency score increased in parallel with the increase in the age of the teachers, no statistically significant relationship was found between the scores. 48.60 % of the participants are female and 51.40 % are male. Although the mean empathetic tendency score is higher for female teachers than for male teachers, there is no statistically significant difference between the scores. Although it was observed that the scores of the empathic tendency scale increased as the professional seniority of the RCAE teachers increased, no statistically significant difference was found between the scores of the groups. It was observed that the level of empathy of RCAE teachers increased as their job satisfaction increased. It was found that there was a statistically significant difference in favor of the group that was satisfied with its profession between the empathic tendency score average of the group formed by teachers who were satisfied with their profession and the average score of the group that was partially satisfied with their profession. It was observed that as the professional competence perceptions of RCAE teachers increased, their scores from the empathic tendency scale also increased. According to this, it was determined that there was a significant difference between the participants who saw themselves as competent in terms of professional competence and those who considered themselves partially sufficient, in favor of the group who considered themselves competent in their profession. A statistically significant relationship was found between the participation of RCAE teachers in in-service training and their empathic tendency levels. It was found that the empathic tendency levels of the RCAE teachers who participated in the in-service training on empathy were higher than those who did not. Results showed that participating in in-service training activities related to empathy has a important and significant effect on the empathic tendencies of RCAE teachers. In-service training should be given to the teachers who are not satisfied with their profession, who have partially professional competence and who have not participated in in-service training activities before, in order to be more empathetic. RCAE teachers should not only convey information in their lessons, but should be aware of the psychological and emotional factors in the learning process and should take into account not only the school but also the whole life. There is a need for qualified RCAE teachers who can offer solutions to students' problems and can empathize. For this purpose, the Ministry of National Education should do the necessary work for RCAE teachers.

Psychology of Religion, Empathy, Emphatic Tendency, Teacher, Religious Culture and Ethics Teacher
Din Psikolojisi, Empati, Empatik Eğilim, Öğretmen, Din Kültürü Ve Ahlak Bilgisi Öğretmeni

Çocuk ve gençler, bilgisayar karşısında çok uzun zaman geçirmekte, kendi yaşlarına uygun olmayan, 18 yaş ve üzerindeki yetişkin bireyler için hazırlanmış şiddet içerikli video oyunları ile denetimsiz ve yaygın bir biçimde oynayabilmektedirler. Fiziksel, duygusal, sosyal, vicdan ve ahlak gelişiminin hızla devam ettiği küçük yaşlardan itibaren, şiddet içerikli video oyunları (ŞİVO) yoluyla şiddet içerikli görsel uyaranlara maruz kalmaları, hatta video oyunları yoluyla şiddet uygulamaları onları risk altına sokmaktadır. Nitekim şiddet içerikli video oyunlarının pek çok olumsuz etkisinin olduğu, bu alandaki yazında da gösterilmektedir. Araştırma, küçük yaşlardan beri, uzun sürelerle ŞİVO oynamanın, gençlik ve genç yetişkinlik döneminde, empatik eğilimler ve duyarsızlaşma üzerindeki etkilerini incelemek amacıyla, lise ve üniversitede okuyan, 14-24 yaş grubundaki 930 genç ve genç yetişkinle gerçekleştirilmiştir. KA-Sİ Empatik Eğilim Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formuyla elde edilen veri üzerinde korelasyon ve regresyon analizleri yapılmıştır. Analizler sonucunda, şiddet içerikli video oyunları (ŞİVO) ile empatik eğilimler arasında güçlü olmayan, negatif bir ilişki olduğu, hem toplam yıl hem de hafta içinde ŞİVO oynama süresi ve oyunun şiddet düzeyi arttıkça, empatik eğilimlerde azalma meydana geldiği bulgulanmıştır.

Anahtar Sözcükler: Duyarsızlaşma, empati, şiddet içerikli video oyunu (ŞİVO), sanal gerçeklik, duygudaşlık, yaş derecelendirme sistemi (PEGI).

ISBN: 978-605-258-243-5

Einfühlung kavramını yerine geçme, dahil olma yaklaşımları ile bu araştırma yazısında tanımlamaya gidilmiştir. Bu yaklaşımların sanatsal ifade sürecinde Einfühlung kavramı, Tracey Emin’in ‘‘1963-1995 Yılları Arasında Uyuduğum Herkes’’, (Everyone I Have Ever Slept With 1963-1995), ve ‘Yatağım’ (My Bed) eserleri örnekleminde çözümlenmiştir. Çözümlemede temel nokta izleyici-kendisi(sanatçı)-yerine koyma birleşiminde einfühlung’un gerçekleşimi eserlerin oluşumunda yer almasıdır. Einfühlung kavramının ikincil çözümlenmesinde eserlerde ki Einfühlung kavramının sanatsal ifadeye dahil edilmesi sürecindeki etken- etkilenen incelenmiştir. Bu yaklaşımda eserlerde etken-etkilenen yaklaşımını analiz etmede en önemli aşama araştırmanın temel yaklaşımına sorulan soru einfühlung’u izleyiciye aktarılma ve aktarma sürecindeki metafor kullanımlarının ilişkisel anlamları çözümlenmeye dahil edilmesi açısından önemlidir.

Suksesnya seseorang tidak hanya dengan mendapatkan nilai yang bagus dalam ujian, namun orang yang sukses juga adalah orang yang mampu berkomunikasi dengan baik dengan orang lain sehingga secara tidak langsung kita sedang melakukan “building relationship”. Dengan berkomunikasi kita bisa menyampaikan maksud dan tujuan kita kepada lawan bicara kita.

Penelitian ini membahas makna tradisi Merarik dan Upacara Nyongkolan bagi pasangan pengantin di Lombok, Nusa Tenggara Barat. Tradisi tersebut adalah upacara yang dilaksanakan pada pernikahan Suku Sasak dan juga merupakan salah satu aset kebudayaan yang ada di Nusa Tenggara Barat. Penelitian ini berfokus pada masalah pernikahan yang dilakukan menggunakan  prosesi Merarik dan Upacara  Nyongkolan . Definisi pernikahan adalah  upacara pengikatan  janji nikah yang dirayakan atau dilaksanakan oleh dua orang dengan maksud meresmikan  ikatan perkawinan secara  hukum agama, hukum negara, dan hukum adat. Penelitian ini merupakan penelitian fenomenologis karena peneliti ingin mengungkap makna dari pengalaman yang dialami oleh pengantin yang menikah dengan mengunakan tradisi merarik dan upacara nyongkolan. Subjek dalam penelitian ini adalah  dua pasangan pengantin yang melakukan merarik dan upacara nyongkolan saat pernikahannya. Data hasil penelitian dianalissis menggunakan metode deskripsi fen...

En genel manada "kendini başkasının gözüyle görme, başkalarını başka insanların gözüyle görme ve başkalarına onların gözüyle bakma yatkınlığı" (2) olarak tanımlanabilecek olan "Empati" kavramının, günümüzün modern toplumlarında bireysel ve toplumsal düzeydeki ilişkilerimize yön veren önemli bir kavram olduğu düşünülür. Bireysel manada "Fazla" olması durumunda, kişilik ve kimlik sorunlarına yol açabildiği gibi, "Az" olması durumunda da kolayca tahrik edilebilen insanların oluşturduğu huzursuzluk ve çatışma ortamlarının oluşmasına neden olan bu kavramın, olumlu manada aksiyona geçirilmesi-dönüştürülmesi durumunda, sağlıklı bir toplumsal düzenin, değişmemesi gereken yapı taşlarından biri olacağı düşünülebilir. Ancak bu düşünsel istikametin modern toplumları olumlu bir sonuca yönelttiğini söylemek zordur. Çünkü empati kurma anlayışı, yaygın kanıya göre sadece "kendini başkasının yerine koyma" boyutuyla algılanmaktadır. Bu bakışta harekete başlama noktası "ben" olduğu için, yapılan düşünsel kavrama faaliyeti, olumlu bir sonuca maalesef dönemiyor. Halbuki yukarıdaki tanımlarda bahsedilen diğer boyutlar bizi "ben" merkeziyle düşünmeye başlama noktasından uzaklaştırıyor. Bu farklı bakış açıları olmadan meseleleri maalesef ki hep tek olarak yorumlamaya çalışıyoruz. Dolayısıyla bu düşünsel kavrama sürecinin sonunda oluşan kanı, olumlu manada bir aksiyona yani bir boyutuyla fedakarlığa çoğu zaman dönüşemiyor. Dönüşse de eksik kalıyor… İslam toplumlarında tarihten bu güne "Îsâr" olarak bilinen-yaşana gelen ve genel anlamda "başkasının yararı için fedakârlıkta bulunma"(3) anlayışı da bu kavramın bir manada benzeri olduğu ve aslında bu ahlaki anlayışın İslam toplumlarının-medeniyetinin hiç de yabancı olmadığı bir anlayış olduğu söylenebilir. Ancak "Îsâr" kavramının, empatiyi kapsadığını ve onun bir üst basamağı olduğunu belirtmek yerinde olacaktır. Çünkü "Îsâr" söz konusu olduğunda "aksiyon" yani fedakarlık eylemi vardır. Sadece empati kurmak yetmez. İlk basamak olarak, empatiyi bütün boyutlarıyla kurarak kapsamlı bir kavrayış oluşturmaya çalışmak, hemen sonrasında da konuya ilişkin bir aksiyon gerekmektedir. Bu bakış açısını bilimsel ve kültürel algımızdaki pek çok boyuta uyarlayabiliriz. Özellikle günümüzde toplumun pek çok kademesinde, kültüre ait temel yapı taşlarını anlama ve anlamlandırmada kullanılan süreçlerde, yukarıda bahsi geçen çok boyutlu bir kavrayış ve aksiyon arayışı bir yana dursun, hiç "empati" kurulmaksızın hareket ediliyor olması ve çoğu zaman "taraflı", "tek yönlü" ve "ayrıştırıcı" sınıflamaların ortaya konulması durumu gözlenmektedir. Bu yaklaşımların, ardı arkası kesilmeyen toplumsal çatışmaları beraberinde getirdiği söylenebilir. Tek yönlü-öznel

Alzheimer unutmalarla başlayan geri dönüşü olmayan bir hastalıktır. Yaş ilerledikçe görülme sıklığı da artmaktadır. Türkiye’de yaklaşık 500 bin Azheimer hastası bulunmaktadır. İnsan ömrünün uzaması, yaşlı nüfusun artması bu hastalığın önemini daha da arttırmaktadır. Hastalığın bakımı hastalığın seyri açısından önemlidir.

Sinemanın işlevlerinden biri de eğitimdir. Bir kitleye eğitim vermek için de kullanılabilir. Kimi zaman bir film  eğitim videolarından daha yoğun ve etkili şekilde bilgi aktarabilir. Hastalık, hastaya yaklaşım, hasta yakınları ile iletişim ve empati kurma gibi konularda yol gösterici olabilir. Özel eğitim tekniklerine ek olarak derslerde de kullanılabilir. Üstelik kurmaca olduğu için her hangi bir kimse yerine film karakterleri üzerinden irdelenebilecek örnekler sunabilir. Film teknikleri ve anlatısı sayesinde etkili davranış değişikliği sağlayabilir. 

Bu çalışmada Anadolu Üniversitesi Yunusemre Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu Yaşlı ile İletişim dersi kapsamında ders alan öğrencilerle Alzheimer ve Demans hastaları ile iletişim konusu için Still Alice (2014) filmi izlenmiştir. 7 öğrenci ile yarı yapılandırılmış sormaca eşliğinde fokus grup çalışması yapılmıştır.

Mesleki yaşamlarında Alzheimer hastası ile  karşılaşacak yaşlı bakımı uzman adaylarının gerçek hasta ve hasta yakınları ile karşılaşmadan önce film  aracılığı ile karşılaşmış olmalarının hastalık, hasta, hasta yakınları ile iletişim ve empati  konusunda yol gösterici olduğu, Alzheimer hastaları ile karşılaşacak hekimden sekretere tıbbi personelin ve hasta yakınlarının eğitiminde filmlerin kullanılmasının katkı sağlayabileceği bulgulanmıştır.

Öz İlahiyat eğitiminin dinî uzlaşma kültürüne etkisinin ele alındığı bu araştırmada, esas olarak öğrencilerin konuyla ilgili düşünce ve yaklaşımlarına odaklanılmıştır. Araştırmada öğrencilerin dinî uzlaşma kültürü hakkındaki görüşlerinin tespit edilmesi için nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Dinî uzlaşma kültürü ile ilgili teorik verilerin doküman analizi yöntemiyle incelenmesi sonucunda araştırmanın ana temaları uzlaşma, çatışma, öteki, empati ve iletişim olarak belirlenmiştir. Metin içinde bu temalar, öğrencilerin bu kavramlar hakkındaki görüşlerinin okuyucu tarafından daha iyi anlaşılabilmesi amacıyla öteki, çatışma, empati-iletişim ve uzlaşma şeklinde sıralanmıştır. Öğrencilerin konu hakkındaki görüşlerine ilişkin veriler, araştırmacılar tarafından hazırlanan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla elde edilmiştir. Bu doğrultuda çalışma grubu olarak seçilen Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi İlahiyat Fakültesinden 2018-2019 öğretim yılında mezun olan 27 son sınıf öğrencisiyle görüşmeler yapılmıştır. Öğrencilerden elde edilen veriler, betimsel analiz ve içerik analizi yöntemleriyle dört ana tema içerisinde değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda öğrencilerin büyük bir kısmının aldıkları eğitimin potansiyel olarak ötekileştirme ve çatışmaya neden olabileceğine inandıkları; buna karşın ilahiyat eğitiminin hem empati ve iletişim kurmaya hem de dinî uzlaşma kültürü oluşturmaya katkı sağladığını düşündükleri tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin zihinlerinde öteki, çatışma, empati ve uzlaşma kavramlarının tam karşılığının olmadığı ve bu temalara ilişkin değerlendirme yaparken parçacı bir yaklaşım benimsedikleri de görülmüştür.

Etkili iletişim sürecinin başlangıç aşaması olarak kabul edilen süreç her şeyden önce dinleme becerisi ile başlamakta ve bir kişiyi ve dış çevreyi algılamasını anlamak yoğun dinlemeyi gerektirmektedir (Özer, 1995; Petress,1999). Araştırmalar , etkin dinlemenin öğrenilebilecek en önemli iletişim becerilerinden biri olduğunu desteklemektedir. Bu varsayımdan yola çıkarak bu araştırmada, “koçluk kavramı ve koçluk eğitiminin kazandırdığı becerilerin” kapsam ve içeriğini incelenerek, iletişim fakültesi halkla ilişkiler bölümü öğrencilerin okudukları fakültelerin eğitimi kapsamında temel koçluk becerileri olarak ele alınan dinleme, soru sorma, gözlem, ikna becerilerinin uygulamalı olarak duygusal zeka etkenlerini ortaya çıkarmak ve iletişim becerilerine katkılarını ortaya koymak amaçlanmıştır. Öğrencilerin mesleki hayatlarına başlamadan önce hem hedef belirlemelerinde hem de etkili iletişim kurmalarında; önce spor sonra iş hayatında ve son yıllarda bireysel alanda bireyin hedeflerine ulaşmasında, kişisel gelişimini destekleyici, istediği yaşam tarzını yaratmasında motive eden eğitimlerden biri olan temel koçluk becerileri eğitiminin katkıları incelenmiştir. Bu araştırmada koçluk eğitiminde verilen  etkin dinleme becerisi eğitiminin dinleme becerilerine katkısı  incelenmiştir. Araştırma,  İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü öğrencilerinden 20 kişilik bir öğrenci grubuyla gerçekleşmiştir. Öğrencilere yirmi saatlik Temel Koçluk Becerileri dersi eğitimi verilmiştir. Temel koçluk becerileri kapsamında ele alınan  dinleme, soru sorma, gözlem, ikna becerilerinin özünde etkili iletişim becerilerinin uzantısı olduğunu görmekteyiz. Veriler, Prof. Dr. Yıldız Kuzgun tarafından geliştirilen “Dinleme Becerisi Ölçeği” ile elde edilmiştir. Verilerin analizinde tekrarlı ölçümlerde çift yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Uygulanan istatistiksel işlem sonunda deney grubunun dinleme becerilerinde ön test- son test ve izleme testinde anlamlı düzeyde artış gözlenmiştir.

Bu çalışmada, mülteci konusunu ele alan Türkçe ve çeviri çocuk kitaplarında empati içeren ögelerin
belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışmasına göre
tasarlanmıştır. Veriler doküman incelemesi ile toplanmıştır. Çalışmanın veri kaynağını ‘Benim adım
Mülteci değil’, ‘evinden uzakta (mülteci)’ ve ‘Halepli Zeynep’ adlı üç çocuk kitabı oluşturmaktadır.
Kitaplardan ‘Benim adım Mülteci değil’ İngilizceden, ‘evinden uzakta (mülteci)’ ise Felemenkçeden
Türkçeye çevrilmiştir. ‘Halepli Zeynep’ ise Türkçe yazılmış bir kitaptır. Bu üç kitabın seçilmesindeki ana
neden, ele aldıkları konunun mülteci konusu olmasıdır. Ayrıca kitapların üçünün de benzer yaş
gruplarına hitap etmesi ve yazılı metin yanında resimlerin de bulunması seçilmelerinde belirleyici
olmuştur. Verilerin analizi içerik analizi tekniği ile yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda, incelenen üç
kitapta mülteci konusuna çocukların empatik bir bakış açısıyla bakmasını sağlayabilecek ögelerin farklı
şekillerde ve oranlarda yer verildiği belirlenmiştir. ‘Benim adım Mülteci değil’ ve ‘evinden uzakta
(mülteci)’ adlı kitaplarda metinler içerisinde empatiye yönelik ögelerin yoğun bir şekilde yer aldığı
belirlenmiştir. ‘Benim adım Mülteci değil’ adlı kitapta empati ögelerine sorular aracılığıyla okurun
sezmesini sağlayacak şekilde yer verilmiştir. ‘evinden uzakta (mülteci)’ kitabında ise empatiye dair
ögelerin doğrudan verildiği görülmektedir. Ancak ‘Halepli Zeynep’ adlı kitapta empatiye yönelik ögelerin
metin içerisinde oldukça az olduğu belirlenmiştir. Resimler açıdan bakıldığında ise bu üç kitaptan
‘Halepli Zeynep’in empati içeren resimler açısından daha zengin olduğu, fakat aynı zamanda çocuğa
uygun olmayan resimlerin de kitapta yoğun olduğu belirlenmiştir. Diğer iki kitaptan ‘Benim adım Mülteci
değil’in resimlerinde empatiye dair bir unsur bulunamazken ‘evinden uzakta (mülteci)’ ise bir resim
tespit edilmiştir.

Bu araştırmada, sınıf öğretmenlerinin bazı sosyo-demografik değişkenlere ve tercih ettikleri  disiplin  türlerine  göre  empatik  beceri  düzeylerinin  incelenmesi amaçlanmaktadır. İlişkisel tarama modelinde betimsel bir çalışma  olarak  planlanan araştırmanın verileri 40 ilköğretim okulunda görev yapan 293 sınıf öğretmeninden, “Empatik Beceri Ölçeği-B Formu”, “Disiplin Türleri Ölçeği” ve araştırmacı tarafından geliştirilen  “Bilgi  Toplama  Formu”  aracılığıyla  elde  edilmiştir.  Yapılan  analizler sonucunda sınıf öğretmenlerinin empatik beceri puanlarının cinsiyete, medeni duruma, mesleği isteyerek tercih edip/etmeme durumuna ve okulun sosyo-ekonomik düzeyine göre farklılaşmadığı görülmüştür. Bununla birlikte yaş ve eğitim düzeyi değişkenleri  ile empatik beceri puanları arasında anlamlı farklılaşmanın olduğu; yaş arttıkça empatik becerinin  azaldığı,  eğitim  düzeyi  arttıkça  empatik  becerinin  arttığı  belirlenmiştir. Empatik beceri ile Disiplin Türleri Ölçeğinin alt boyutları olan “önleyici” ve “düzeltici disiplin”  türleri  arasında  düşük  düzeyde,  negatif  ve  anlamlı  bir  ilişkinin  olması araştırmadan elde edilen bir başka bulgudur. Bağımsız değişkenlerin empatik beceri düzeyini ne derece yordadığına ilişkin yapılan ikili lojistik analizi sonucunda,  sadece “yaş” değişkeninin yüksek empatik beceri düzeyinde olmayı negatif yönde anlamlı şekilde yordadığı sonucuna ulaşılmıştır

Toplumda sağlıklı bir iletişimin var olabilmesi için empatinin tüm bireylere kazandırılması gerekmektedir. Bunun için de önce öğretmenlerin bu davranışa sahip olması gerekmektedir. Empati kurabilen bir öğretmen kendisini öğrencilerinin yerine koyarak olaylara onların bakış açısıyla bakabilir. Bu da öğretmenin sınıf içinde yaşadığı yönetim ve iletişim sorunlarını en aza indirir. Bu araştırmanın amacı okul öncesi ve bilgisayar ve öğretim teknolojileri öğretmenlerinin empati düzeylerinin incelenmesidir. Araştırma genel tarama modelinde bir çalışmadır. İstanbul ilinde görev yapan 170 öğretmen araştırmanın çalışma grubunu oluşturmaktadır. Bu öğretmenlerin 72’si okul öncesi, 98’i bilgisayar öğretmenidir. Veri toplama aracı olarak Empati Ölçeği (EÖ) kullanılmıştır. EÖ, Baron-Cohen ve arkadaşları tarafından geliştirilmiş olan ve empatiyi ölçen 40 soru ve çeldirici özellikte 20 soruyu içeren bir özbildirim ölçeğidir. Ölçek Bora ve Baysan (2009) tarafından Türkçeye uyarlanmıştır. Verilerin analizinde SPSS 15 paket programı kullanılmıştır. İstatistiksel teknik olarak da, bağımsız gruplar t Test ve varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır