Komunikacja Społeczna

Artykuł poświecony jest tematyce planowania strategicznego w gminach i powiatach. Autor prezentuje w nim wzorzec procedury budowy strategii rozwoju jednostki samorządu lokalnego, którego jest autorem. Został on skonstruowany w oparciu o doświadczenia samorządowe, literaturę przedmiotu i prace badawczo-wdrożeniowe prowadzone przez autora. Część główną artykułu tworzy opis dziewiętnastu etapów budowy strategii rozwoju jednostki samorządu lokalnego. Obejmuje on m. in. zagadnienia: decyzji o budowie strategii, wyboru jej wykonawcy, diagnoz, konsultacji społecznych, analizy strategicznej, misji, wizji, celów, zadań strategicznych, zgodności horyzontalnej i wertykalnej, finansowania, przyjmowania i wdrażania.

Współistnienie słowa i obrazu w środowisku zakonnym przejawiało się w różnych obszarach działalności artystycznej (takich jak teatr, parateatr, malarstwo, rzeźba, architektura, grafika i ilustracje w książkach) i literackiej (zwłaszcza realizowanie tendencji parawizualnych w ćwiczeniach duchowych i medytacjach, historiografii, hagiografii i kaznodziejstwie). Szczególnie w kulturze zakonnej to „oglądanie" nie ograniczało się tylko do świata realnie dostrzeganego, materialnego, lecz do sfery sacrum. W literaturze wzajemne relacje polegały na „wpisaniu" obrazu w tekst, unaocznionego za pomocą odwołujących się do wyobraźni słów, konstrukcji językowych bądź funkcjonujących w określonej konwencji pojęć czy symboli. Lwowskie benedyktynki stykały się z komunikatem wizualnym na różnych poziomach jego funkcjonowania: od malarstwa, architektury, przez grafikę i ilustracje w tekstach, po literackie realizowanie tendencji parawizualnych w historiografii, hagiografii, kaznodziejstwie oraz ćwiczeniach duchowych i medytacjach (w przekazie drukowanym i rękopiśmiennym).

Współczesne teorie retoryczne to temat numeru 4/2021 czasopisma "Res Rhetorica". Termin zgłoszeń: 30 kwietnia 2021. "Res Rhetorica" jest recenzowanym kwartalnikiem naukowym publikowanym w otwartym dostępie (ISSN 2392-3113), poświęconym retoryce jako teorii i praktyce komunikacji perswazyjnej. Punktacja MNiSW: 70 punktów. Więcej informacji i numery dostępne na: www.ResRhetorica.com

Do symptomatycznych cech dyskursu publicznego okresu pandemii COVID-19 – zarówno w Polsce, jak i w innych krajach – należy wielokrotnie powtarzane stwierdzenie, że aktualna sytuacja sprzyja szerzeniu się fałszywych informacji i teorii spiskowych. Fakt, że w przestrzeni publicznej dostrzega się takie zjawisko, stanowi impuls do podjęcia badań, które pozwoliłby precyzyjniej określić poziom popularności różnych przekonań o charakterze spiskowym w społeczeństwie polskim w sytuacji bezprecedensowego globalnego kryzysu. Biorąc to pod uwagę, w niniejszych badaniach postawiono dwa kluczowe pytania badawcze:
• Jak w okresie pandemii zmieniła się ogólna skłonność do akceptacji narracji spiskowych?
• W jakim stopniu akceptowane są w Polsce różne narracje spiskowe związane z pandemią COVID-19?

Basińska, A., Łuczak, M. J. (2014). Konstrukcja sieci społecznych. Komunikacja w nowych mediach na przykładzie forum internetowego. W: J. Bierówka, K. Pokorna-Ignatowicz (red.), Media – kultura popularna – polityka. Wzajemne oddziaływania i nowe zjawiska (ss. 181-198). Kraków: AFM

The main aim of this paper is an analysis of the construction of social networks based on chosen discussion forums on the Internet. The key issues are: social networks' character, participant/users motivation, communication rules and permanence of these networks. Methodology: In this research we used qualitative methodology (qualitative content analysis of users statements). The character of networks was described by statements of users constructing and reconstructing social networks on the Internet. Results: This research strategy enables treating our paper as part of discussion about the changes of form and character of social relations in our times. These changes are a result of slackening of traditional ties according to B. Wellman. Besides these changes are also a result of developing the network society referring to the concept by M. Castells, in which communication forms and also character of interpersonal ties are determined by information technology.

Z wprowadzenia: Człowiek może prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie dzięki umiejętności nawiązywania i prowadzenia dialogu. Na przestrzeni wieków oraz w czasach najnowszych można obserwować i analizować mnóstwo sytuacji, kiedy to w ramach komunikacji międzyludzkiej dochodziło do sprzeczności interesów czy przekonań. Konflikty są wszechobecne w różnych społeczeństwach, w różnym obszarze działalności ludzkiej, jak również dotyczą osób o różnym wykształceniu i piastujących różne stanowiska, zaś wielu z nas ma problemy z rozwiązaniem sytuacji konfliktowych. Zatem niezwykle przydatna może być wiedza na temat sposobów mediacji oraz negocjacji, które z pewnością mogą ułatwić proces rozwiązywania konfliktu oraz dojścia do porozumienia i uzgodnienia stanowisk w sprawach dla nas istotnych. (…) Interesująco przedstawiono w niniejszym zbiorze rozważania oraz wyniki badań zagadnień leżących na styku różnych dziedzin: andragogiki, psychologii biznesu, zarządzania zasobami ludzkimi, dydaktyki czy szeroko pojętej edukacji. Niniejsza książka stanowi istotny głos w dyskursie na temat konfliktów we współczesnym świecie oraz poszukiwania i stosowania efektywnych metod ich oswajania i pokonywania. Wskazuje pewne działania edukacyjne, umożliwiające funkcjonowanie w wielopłaszczyznowym i wielokulturowym społeczeństwie.

Artykuł przedstawia wyniki analizy jakościowej definicji i opisów hejtu, których autoramisą internauci. Hejt najczęściej jest przedstawiany jako rodzaj działania, świadomieszkodzącego innym osobom. Definiuje się go także jako formę użycia języka, utożsamiającz mową nienawiści i zwracając uwagę na łamanie zasad kultury wypowiedzi. W charakterystykachhejtu podkreśla się też jego wymiar emocjonalny – to, że jest wyrazem określonychuczuć lub służy ich wzbudzeniu. W pracy omawia się trzy wspomniane kategorie,tzn. hejt jako: działanie, język, emocje. Przedstawione są również wyróżniki hejtu najczęściejwskazywane przez autorów analizowanych tekstów, czyli: brak wartości merytorycznejwypowiedzi, używanie argumentów personalnych, brak racjonalnego powodudo ataku, anonimowość i złe intencje nadawców, negatywne nacechowanie emocjonalnekomunikatów, lekceważenie etykiety i netykiety, nieograniczony zakres odniesień.Omawia się także różnice i podobieństwa pomiędzy hejtem a krytyką oraz wskazuje, ...

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę, jaką odgrywa relacja zachodząca między lekarzem a pacjentem. W szczególności tekst odnosi się do kwestii związanych z komunikacją interpersonalną w polskiej współczesnej medycynie klinicznej, która postrzegana jest w kategoriach problemu. O ile bowiem temat ten spotkał się z zainteresowaniem etyków, psychologów i socjologów związanych z medycyną, o tyle jest on pomijany w programach studiów akademii medycznych. Poszczególne części artykułu poświęcono podmiotowości pacjenta, jakości komunikacji i związanych z nią problemami, barierami komunikacyjnymi oraz strategiami walki z nimi.

Difficult conversations between doctors and patients

Abstract:
The aim of the paper is to bring attention to the role of the relations existing between doctors and patients. The text addresses especially the issues of interpersonal communication in contemporary Polish Clinical Medicine, which is considered an open problem. Particular sections of the paper are devoted to the subjects of patientcentered care, the quality of communication and the related problems, communication barriers and strategies for overcoming them.
Keywords:
communication, ethics, doctor-patient relations, communication barriers, personalism

Бренди отучують нас кожного дня. Вони слугують для того, щоб означити товари, послуги, якість, завдяки чому консумент має змогу досить швидко засоціювати, пов’язати знак із діапазоном почуттів, який марка може визвати у споживача. У сучасному світі, маркою може бути продукт із будь-якої сфери – від технологічного сектору до сегменту розваг – при чому, варто зауважити, що марка не обов’язково має бути прив’язана до поняття товару, але і до похідних: рекламного чи логістичного персоналу, наприклад. Усе це встановлює, котра із марок представляє собою ілюстрацію розкоші і ексклюзиву, завдяки чому особу сприйматимуть крізь призму логотипів на вбранні. У епоху нових медіа – перш за все Інтернету- через поняття марки можна сприймати міста, регіони, а особливо країни, які репрезентують якість, асоціюються у цілому світі із конкретними поняттями благ, і усе це завдяки зацікавленню закордонних інвесторів чи іноземних країн. Тут і зароджується сильна потреба створення сильного державного бренду.
Представлена стаття складається із двух головних частин. Основною метою першої частини є представлення способів розуміння національного бренду, методів його створення (народний (національний) брендинг, а також його оцінка на прикладі звіту «Nation Brands 2017». Друга, подана у заголовку, має на меті представити утворення національного бренду, посилаючись на документ «Бренд Польща – концепція». Ця частина складається із двох підрозділів – інформаціі про те, як запроектувати національний бренд і яку стратегію обрати задля його впровадження на прикладі Польщі.

Pałasz, M., 2013. Media społecznościowe - własne media instytucji kultury. Projektowanie treści. W R. Ulatowska, red. Przemysły Kreatywne 2.0.12. Kraków: Fundacja Rozwoju Kina, ss. 108–115.

Popularność komercyjnych zastosowań mediów społecznościowych rośnie. Wykorzystują je także instytucje kultury. W niniejszym artykule poruszony został temat projektowania treści komunikacji instytucji kultury w mediach społecznościowych. Zagadnienie rozpatrywane jest  zarówno w aspekcie technologicznym, odnoszącym się do infrastrukturalnych uwarunkowań dystrybucji treści, jak merytorycznym, nawiązującym do jakości, unikalności oraz wartości publikowanych treści dla odbiorców działalności instytucji kultury.
///
Social media commercial usage is growing significantly. Also cultural institutions are making use of it. In this article the basics of cultural institutions social media content design principles are explained. Both, the technological (infrastructural conditioning of content distribution) and the substantial (refferring to the quality, uniqueness and value for customers) aspects of content design and distribution are analyzed.

Książka Miłosza Babeckiego jest przedsięwzięciem niezwykle potrzebnym. To publikacja pionierska, nie tylko w Polsce, ale także na tle światowych game studies. Autor postanowił ukierunkować swoją rozprawę i skupić się na szczególnym wariancie tzw. gier poważnych, serious games - na grach dostępnych w Internecie. Podjął problematykę związaną m.in. ze środowiskiem, w jakim gry te funkcjonują - konsumentów gier, ale jednocześnie ich twórców - a także z rolą portali i wortali internetowych w upowszechnianiu internetowych gier poważnych. Książka przynosi nie tylko próby sformułowania definicji, ale także zrozumienia procesu nadawania powagi grze internetowej. Czytelnik znajdzie tu wyczerpującą i wieloaspektową analizę mechaniki gier poważnych oraz sposobów ich odwoływania się do emocji graczy, a także uruchamiania przez nie procesów poznawczych. Gry poważne mogą być bowiem postrzegane jako miniaturowe "światy w pudełkach" odzwierciedlające zjawiska rozgrywające się w społecznym otoczeniu jednostki.
Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Pitrusa

Z wprowadzenia: Tempo rozwoju cywilizacji stawia przed współczesną szkołą nowe wyzwanie, jakim jest przygotowanie do życia. Wymaga to nauczenia, jak efektywnie zdobywać wiedzę i umieć ją wykorzystać. Zwłaszcza w sytuacji, gdy uznaje się, że kreowanie wiedzy jest dynamicznym procesem społecznym, znamionowanym głębokimi interakcjami międzyludzkimi. Szczególna rola spoczywa więc na zachodzącym w szkole procesie wychowania i nauczania, wymagającym wymiany informacji i komunikowania się. Umiejętność komunikowania się jest uznana za ważną kompetencję społeczną, którą można nabywać i udoskonalać. Kwestie komunikacji w różnorodnych relacjach interpersonalnych edukacji szkolnej i pozaszkolnej stały się inspiracją do powstania niniejszej publikacji. (…) Prezentowana publikacja włącza się w nieustanny dyskurs nad istotnymi kwestiami szeroko pojmowanej edukacji, postrzeganymi z perspektywy komunikowania społecznego. Redaktorzy mają nadzieję, że zawarte w niej teksty przyczynią się do zwrócenia uwagi Czytelników na nowe, niepodejmowane dotąd obszary – również interdyscyplinarnych – studiów, analiz, polemik oraz badań. Istnieją bowiem różnorodne, a wciąż niedostatecznie rozpoznane relacje pomiędzy takimi na przykład kategoriami, jak: edukacja (pojmowana najszerzej, według koncepcji tzw. dziesięciościanu Zbigniewa Kwiecińskiego), komunikowanie, perswazja, kultura organizacyjna, zarządzanie wiedzą, stereotyp kulturowy, opinia publiczna, relacje interpersonalne, kompetencje społeczne, kreatywność, myślenie krytyczne, planowanie rozwoju osobistego – by ograniczyć się do najważniejszych.

Celem tego tekstu jest ramowe przedstawienie problemów, metod i technik badania komunikacji oraz zaprezentowanie rozwinięcia metodologii badań dla wybranego obszaru badań – wizerunku. Wydaje się, że pomimo sporej ilości opracowań dotyczących różnych nauk społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem socjologii i psychologii, praktycznie brak jest opracowań dotyczących badania komunikacji.

Książka dr. Miłosza Babeckiego jest frapującym przewodnikiem po meandrach i nierozpoznanych jeszcze do końca zakamarkach polskiej dramaturgii współczesnej. Autor stawia sobie zadanie tyleż ambitne, co bardzo trudne. Podmiotem badawczym pracy jest bowiem zjawisko wciąż płynne, jeszcze nie spetryfikowane, a rozwijające się w ciągle różnych, trudnych nieraz do przewidzenia kierunkach. To trochę tak, jakby badać skutki wybuchu wulkanu - w trakcie jego erupcji. Zmusza to badacza to ogromnej powściągliwości intelektualnej i samoograniczenia w formułowaniu ostatecznych wniosków czy interpolacji. Na szczęście Miłosz Babecki zdaje sobie z tego sprawę. Nie próbuje nawet domykać sztucznymi interpretacjami zjawisk wciąż otwartych, płynnych in statu nascendi... Dostrzega jednak fakt bezsporny, że po wiekach naśladowania "życia" przez "sztukę" wkraczamy dziś w niebezpieczną manierę postmodernizmu, która popycha twórców filmu, telewizji i teatru ku nieodpartemu wrażeniu, że - cytując za K. Krzysztofkiem - "teraz [to] życie naśladuje masowe sztuki wizualne, a one wirtualizują życie".

Artykuł omawia kwestie związane z procesem komunikowania poprzez Internet w procesie budowania wizerunku organizacji. Autorzy zwracają uwagę na to, jakie działania poprzedzające oraz decyzje strategiczne należy podjąć aby długofalowa komunikacja z internautami mogła prowadzić do uzyskania oczekiwanych efektów. Wskazują również na możliwości i sposoby wykorzystania dostępnych narzędzi, a także na bazie case study, pokazują przykłady udanych działań wizerunkowych. Kiedy 1 stycznia 1983 roku zdecydowano o połączeniu, jakie następnie się dokonało, pomiędzy ARPAnet a CSNET1, co uważa się za początek Internetu, raczej nikt nie zdawał sobie sprawy, że od tego właśnie momentu, już nic nie będzie takie jak dawniej. Tymczasem w ciągu dwóch kolejnych dekad, idea połączeń pomiędzy komputerami objęła bez mała wszystkie dziedziny aktywności ludzi. Jako nowa technologia komunikowania, z czasem dostępna niemal dla każdego, sieć stała się naturalnym środowiskiem dialogu, wymiany informacji, a zatem również kreowania opinii. Współcześnie każdy podmiot, który aktywnie funkcjonuje w przestrzeni publicznej, firma, instytucja, osoba, musi rozważać swój sposób obecności w sieci (w mniejszym lub większym zakresie), a to już oznacza, chcemy tego czy nie, że jej wizerunek jest współtworzony przez Internet.

A MODERN THEORY OF TRANSLATION AND THE TWO LEVELS OF COMMUNICATION

The article presents the views currently dominant within translation studies. According to Nikolai Zhynkin, understanding is the transfer of inner speech into external speech with the reverse transfer being a statement. New terms are often the emblems or distinctive signs of allegedly new theories although in point of fact they refer to phenomena that have been known for ages but which were simply differently labelled. The two mechanisms of communication that are inseparably connected with each other are the level of WHAT and that of HOW (defining the psycho-emotional relation of the speaker to the addressee and to the level of WHAT). While the level of HOW may, during speech, remain beyond the consciousness of one or both interlocutors, it is fundamentally expressed in an implicit, subconscious way. For it is on the level of HOW that there occurs the coming together of an author’s implicit and explicit intentions. It also appears to be the case that the very process of translation is to a large degree a subconscious one.

Obecne środowisko bezpieczeństwa kreowane jest przez informacje, zarówno te w przestrzeni publicznej, jak i specjalnie dedykowane instytucjom państwa. Infor- macja, a właściwie sposób i czas jej dostarczenia, ma znaczenie strategiczne dla pań- stwa. Przełom XX i XXI wieku bezsprzecznie kojarzyć się będzie z przesunięciem środka ciężkości w kontekście szybkości i jakości informowania.

This article examines the parallels between George H. Mead’s the- ory of time and Boris A. Uspensky’s semiotics of history, looking for implications relevant to the symbolic interactionist theory of historical processes. It suggests that Mead’s theory of time and theory of com- munication hold important implications for semiotic analysis of the historical dimension of sociocultural phenomena. A further aim is to link the symbolic interactionist tradition of the Chicago school with the Tartu school and its semiotics of history. This would fuel the further development of both theoretical orientations.

Kilka uwag o czarnym humorze i mediach społecznościowych Several remarks on black humour and social media Abstrakt W artykule omawia się wybrane aspekty funkcjonowania humorystycznych kanałów w mediach społecznościowych. Materiał badawczy pochodzi z postów zamieszczanych na Facebooku, Twitterze i Instagramie przez Zakład Pogrzebowy A.S. Bytom, fikcyjne przedsiębiorstwo z branży funeralnej. Spoiwem łączącym autora i użytkowników nacechowanych ludycznie profili w mediach społecznościowych jest upodobanie do określonego typu żartów, w tym czarnego humoru. Istotne jest również promowanie określonych idei i konsekwentne ukazywanie świata z wybranej perspektywy, a także budowanie (mini) wspólnot śmiechu oraz podtrzymywanie ich istnienia poprzez zamieszczanie treści, które można przeczytać i obejrzeć, skomentować lub/i przekazać dalej.

Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie, Instytut Pedagogiki i Psychologii organizuje IV Międzynarodową Konferencję: "WARTOŚCI, IDEE, EMOCJE W SŁOWACH I OBRAZACH. NAUKA W SŁUŻBIE PRAKTYKI"
Warszawa, 26 marca 2022 r.
Referat na Konferencji wygłosi dr Dariusz Piotr Klimczak
ABSTRAKT:
Funkcjonujące od kliku lat tzw. "ochlapujące stymulatory potwierdzenia" (OSP, nazywane także sygnalizatorami potwierdzenia) w języku potocznym, czyli potakiwania, kończenie każdego zdania "takiem" w formie zapytania, czy mechaniczne i nagminnie powtarzane "super/mega/masakra" stało się już na tyle irytujące, iż wypada owe językowe chwasty przeanalizować, zbadać usus społeczny oraz zastanowić się nad ich sensem, emocjami, jakie wywołują. Dodatkowo z punktu widzenia socjologii języka warto odpowiedzieć na pytanie, jaki wpływ na mówiony język potoczny ma język reklamy, NLP (neuroligwistyczne programowanie), film, teleturnieje, celebrytyzacja globalnej wioski i "Galaktyki Zuckerbergera", czy wreszcie brak oczytania i tzw. językowej "kindersztuby". Czy człowiek XXI wieku stał się już bioautomatem i cyborgiem powtarzającym jak papuga w hipermarkecie: "super, mega, masakra"? Jeśli owe słowa są odzwierciedleniem niskich, konsumpcjonistycznych psudowartości i idei współczesnego społeczeństwa późnego kapitalizmu posttranformacyjnego, należałoby zastanowić się nad przyczynami i skutkami upadku kultury języka, przede wszystkim nad możliwościami wyjścia z kryzysu.
Badając genezę sygnalizatorów językowych oraz emocji manifestujących się w języku warto odnaleźć filtr, sito, które „odsieje ziarno od plew”, komunikaty językowe wpisując w nową konstelację sensu. José Ortega y Gasset uwypuklając pozytywną funkcję kultury – także i tej niskiej umasowionej, dostrzega jednak coś, co zagraża wartościom tak pojmowanej kultury: technicyzacja, „maszyna”. Ortega proponuje wobec powyższego oczytanie, a tu już mu blisko do ideału Piere Marca de Biasi’ego („lepszego czytania”), które niech stanowi wciąż aktualną zachętę do ubogacenia języka potocznego jako nośnika nie tylko pamięci, której ma właśnie służyć technicyzacja, ale i nośnika aktu kreacji w stale postępującym procesie cyfryzacji.
Praca nad językiem to praca nad myślą, nad naszym intelektem. Używając OSP zdradzamy ubóstwo językowe i duchowe oraz "gminne pochodzenie" (Por. sztuka G.B. Shaw pt. "Pigmalion"). Zenon Klemensiewicz grzeczność językową i estetykę mówienia wiąże z „higieną językowego obcowania” służącą zdrowiu psychicznemu. Zwraca uwagę na możliwość wyrażania rozmaitego stopnia grzeczności, uprzejmości i delikatności. Językoznawca nazywa ten współczynnik uczucia zabarwieniem uczuciowym językowych struktur.
Posiłkując się metaforą pandemii, można powiedzieć, że OSP są bardzo zaraźliwe. Bardzo łatwo możemy się skazić tą formą ekspresji językowej, świat określając jako super, mega albo masakra, potakując jak lokaj lordowi. Skuteczną szczepionką na zarazę OSP będzie odwołanie się do własnej odporności językowej, uwypuklenie wartości języka, słowa, poprzez jego stosowanie w praktyce życia codziennego z zachowaniem kultury i norm języka, co w nie jest łatwe w „świecie-hipermarkecie”.

The aim of the paper is to identify the function of naïve realism within the Czech commonsense construction of the Muslim community, especially in new media folklore and in social media discourses as such. Muslims appear here o en as one homogenous global community with one common set of values, convictions and acting patterns. Drawing on P.L. Berger and T. Luckmann, the author examines the social impacts of such a cognitive habitus on a case of social hysteria connected with so called migration crisis (2015-2017). Reification of socially constructed groups, where diffeerent individuals are merged into one ‘organism’ due to their alleged belonging to one essentialized religion, is a form of dehumanization. This way individuals lose their personalities in favour of reified and personified collectivities. The author points to the necessity of development of popular discourses based on the category of neighbour, which could undermine the obviousness of such reification.

Łuczak, M. J. (2004). Hipertekst a dyskurs – struktura czy proces? W: L. Rożek (red.), Formacje dyskursywne w kulturze, językach i literaturze europejskiej XX wieku (ss. 307-316). Częstochowa: AJD

The title refers to T. van Dijk's concept of discourse as a structure and process. The article attempts to demonstrate that hypertext is a specific, technologically mediated, textual form of discourse. The article does not deal with literary analysis of hypertextual practices, it concentrates only on hypertext as a medium of telecommunication. Two questions have been put forward: the first question is about the extent to which a communication medium can be regarded as the fundamental structure organizing the communicative activity. The second question concerns the extent to which the communicative activity, dependant on technological mediation, can generate the structure of hypertext. These questions boil down to the attempts of adjusting the multilinearity and non-sequentiality of the structure of hypertext to the linearity and sequentiality of its ,,writing" and individual ,,reading" as a choice of a means of communication. The attempt of adjustment proposed in the article is such an interpretation, according to which hypertext ,,as a structure is a particular communication medium, as a process, it is a sequential, though unique, net of operations performed by individual ,,readers-users". Being a structure, hypertext opens up the communication space. Being a process, it constantly, during and by means of its operation, transforms its own structure as well as the structure of the communication space.

Niniejszy artykuł ma pokazać istnienie specyficznej komunikacji medycznej, a co za tym idzie niestandardowego słownictwa oraz sposobu i intencjach jego wyrażania. Główną przyczyną tworzenia medycznego subjęzyka jest potrzeba prostej, szybkiej i skutecznej komunikacji szpitalnego personelu. Z powodu specyfiki wykonywanego zawodu oraz dużej rotacji pacjentów w miejscu wykonywania pracy, język ten zarówno minimalizuje możliwość wystąpienia pomyłki, jak też umożliwia sprawny przepływ informacji. Są to jednak czynniki, które również niejednokrotnie wywołują u pacjentów wrażenie oschłości i przedmiotowego traktowania. Celem niniejszej pracy jest wykazanie przyczyn powstawania medycznego subjęzyka z naciskiem na psychologiczno-socjologiczny aspekt zagadnienia.

Komunikacja odgrywa jedną z głównych ról w procesie zarządzania bezpieczeństwem. Dynamicznie rozwi-jające się środki przekazu umożliwiają nadawcy nadzwyczaj szybkie dotarcie do odbiorcy. W dobie po-wszechnego dostępu do Internetu za pomocą urządzeń mobilnych to właśnie informacja, a także sam proces komunikowania, stanowią o przewadze technologicznej, ekonomicznej oraz w obszarze bezpieczeń-stwa. Działania informacyjne są również jednym z ważniejszych elementów prowadzenia operacji wojsko-wej, zwłaszcza w jej fazie niekinetycznej. Autor wskazuje, że retoryka, perswazja, propaganda, narracja i komunikacja o charakterze strategicz-nym nie są nowymi narzędziami oddziaływania. O społecznym i strategicznym znaczeniu przekonywania zbiorowości do przyjęcia czyichś opinii za własne człowiek przekonał się długo przed stworzeniem nauki badającej sposób funkcjonowania i zmiany społeczeństw – socjologii. To atawistyczne podejście od zawsze ma charakter także strategiczny. Społeczna akceptacja osiągania celów politycznych w obszarze bezpie-czeństwa dokonuje się najpierw w płaszczyźnie komunikowania, a dopiero później przechodzi w fazę ma-terializacji. Niezależnie od poglądów dokładne poznanie roli komunikacji i informowania może więc wpły-nąć na skuteczność osiągnięcia wytyczonych celów.

Podstawową przesłanką podjęcia badań, których wyniki zostały zaprezentowane w niniejszym opracowaniu, była chęć poznania procesu „stawania się” przez lokalne samorządy wspólnotami. Założono, że podstawową przesłanką ukonstytuowania się wspólnoty są relacje informacyjne i współdziałania między członkami wspólnoty (organy samorządu a organizacje pozarządowe, organy samorządowe a lokalni przedsiębiorcy), a także między samorządami i instytucjami wspierającymi efektywność ich działań, takimi jak inne samorządy i instytucje finansowe. Relacje te przekładają się wprost na nowe zachowania podmiotów w sferze gospodarczej i są elementem transformacji gospodarczej. Zaprezentowane opracowanie stanowi efekt badań zespołu złożonego z pracowników i doktorantów Samodzielnego Zakładu Gospodarki i Administracji Publicznej oraz Katedry Ekonomii i Polityki Transformacji realizowanych w ramach „potencjału naukowego” obu jednostek. Jego zadaniem była diagnoza aktualnego stanu wykorzystania wprowadzonych założeń reformy gospodarczej i administracyjnej w obszarach dotyczących wspólnot lokalnych/gmin. Podjęto w nim próbę odpowiedzi na pytania dotyczące wykorzystania możliwości stwarzanych przez rozwiązania ustawowe i tendencji dotyczących uczestnictwa w procesach transformacji gospodarczej.