Strategia

Artykuł poświecony jest tematyce planowania strategicznego w gminach i powiatach. Autor prezentuje w nim wzorzec procedury budowy strategii rozwoju jednostki samorządu lokalnego, którego jest autorem. Został on skonstruowany w oparciu o doświadczenia samorządowe, literaturę przedmiotu i prace badawczo-wdrożeniowe prowadzone przez autora. Część główną artykułu tworzy opis dziewiętnastu etapów budowy strategii rozwoju jednostki samorządu lokalnego. Obejmuje on m. in. zagadnienia: decyzji o budowie strategii, wyboru jej wykonawcy, diagnoz, konsultacji społecznych, analizy strategicznej, misji, wizji, celów, zadań strategicznych, zgodności horyzontalnej i wertykalnej, finansowania, przyjmowania i wdrażania.

We wstępnej części artykułu autor prezentuje własne ujęcia kategorii rozwoju lokalnego, zarządzania strategicznego rozwojem lokalnym oraz planowania strategicznego rozwoju lokalnego. Następnie omawia teorię i praktykę wyznaczania celów strategicznych oraz operacyjnych w procesie planowania strategicznego rozwoju lokalnego. W dalszej kolejności, w analogiczny sposób przedstawia zagadnienie formułowania priorytetów rozwoju lokalnego. Końcową część artykułu poświęcona jest zadaniom strategicznym oraz korzyściom w zarządzaniu strategicznym wynikającym z przyjęcia zaprezentowanych rozwiązań.

Wśród polskich muzeów świadomość konieczności działań promocyjnych jest już powszechna. Co prawda większość placówek realizuje podstawowy program promocji, używając tradycyjnych narzędzi, coraz więcej jest jednak przykładów nowatorskich działań. Stosują je największe placówki i niewielkie muzea, położne w niewielkich miejscowościach.  Powiększa się grupa instytucji muzealnych, które z powodzeniem rywalizują o uwagę i czas odbiorcy z innymi instytucjami kultury. Najbardziej aktywną i innowacyjną grupę tworzą nowe muzea, niedawno uruchomione lub rozpoczynające działalność.
Główną słabością muzealnej promocji jest brak strategii, badań, długofalowych projektów, słaba identyfikacja interesariuszy i skupienie się na kampaniach produktowych, bez dbałości o wizerunek całej instytucji.
Zmienia się sposób komunikacji muzeów z odbiorcami. Instytucje te przywiązują coraz większe znaczenie do oprawy wizualnej, sięgają po narzędzia stosowane do tej pory w promocji turystyki, wykorzystują nowe technologie oferując odbiorcom aplikacje mobilne i umożliwiając wirtualne wycieczki, testują możliwości mediów społecznościowych.
Obok stosunkowo nielicznej grupy liderów, działających w nowoczesny sposób, dostosowany do wymagań współczesnego odbiorcy znaczna część instytucji muzealnych nie stosuje rozwiązań pozwalających nawiązać bliższe relacje z publicznością, wciągnąć ich do współpracy i  tworzyć muzeum partycypacyjne. 
Słowa kluczowe: promocja, nowatorskie działania, strategia, kampania produktowa.

W artykule poruszone zostały wybrane zagadnienia odnoszące się do atrakcyjności inwestycyjnej regionów. Na wstępie przedstawione zostały teoretyczne aspekty, uwarunkowania atrakcyjności inwestycyjnej. W dalsze części scharakteryzowany został raport Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową we fragmencie dotyczącym atrakcyjności inwestycyjnej województw oraz raporty udostępnione przez Polską Agencją Informacji i Inwestycji Zagranicznych. Przedstawione zostały również przykładowe zestawienia determinantów atrakcyjności inwestycyjnej regionów, w tym z punktu widzenia zagranicznego inwestora. Bazowe zestawienie determinantów zaprezentowano w podziale na sześć grup tematycznych czynników: gospodarcze, społeczno – kulturowe, polityczne i jakości administracji, technologiczno – innowacyjne, naturalne, wizerunkowe.

Rozwiązanie wszystkich przywołanych tu problemów powinno umożliwić udzielenie odpowiedzi na zasadnicze pytanie postawione w tym opracowaniu: jak właściwie podejść dziś do tworzenia i implementacji zwycięskich strategii? Jak uczynić je wygrywającymi? Co powinniśmy zmienić w obecnej sztuce strategicznej? Czemu poświęcić więcej czasu, wysiłku, miejsca? Co powinniśmy wyeliminować z obecnej praktyki? I wreszcie, jakie optymalne podejście winniśmy przyjąć, które uprawdopodobniać będzie odniesienie sukcesu w przypadku konieczności stosowania siły?

Il termine guerra ibrida è balzato agli onori delle cronache del 2014 ed oramai viene ampiamente usato anche al di fuori dell'ambito degli esperti in materia di sicurezza, ma cosa si intenda realmente con questo termine in realtà c'è piuttosto confusione. Nella stampa generalista il termine guerra ibrida viene usato come sinonimo di cyber warfare  e pure in ambito accademico la discussione è stata, qualche tempo addietro, accesa sull'uso o meno del termine ibridaocome verrà brevemente accennato più avanti. Si pone quindi un primo problema di definire quindi cosa sia la guerra ibrida. Innanzittuto si può dire che non è una forma di guerra totalmente 'nuova', ma ne è una definizione dottrinaria, pure applicata sul terreno, come mai era stata messa nero su bianco da un attore statale nell'ambito di conflitti verso altri attori statali pur con alcune sostanziali novità concettuali. Nell'immaginario collettivo due stati si confrontano solitamente su un campo di battaglia con le unità ben identificabili. Al più possono esserci guerre di prossimità tra due attori statali che in realtà combattono per conto 'terzi'. Questa è quella che nel grande pubblico viene vista come guerra convenzionale, per quanto la realtà sia poi ovviamente molto più sfumata. Una guerra definitiva non convenzionale (o assimetrica o di quarta generazione, anche in questo caso le definizioni si sprecano e sono ricche di sfumature) solitamente vede coinvolti un attore statale contro attori irregolari o addirittura una guerra tra soli attori irregolari. Una guerra lontana dalle battaglie campali, ma fatta di scontri veloci, sabotaggi e via dicendo. La guerra ibrida vorrebbe, come si intuisce dal termine ibrido, porsi nel mezzo di questi antipodi (in realtà più immaginari che pratici). Il termine in tempi recenti si diffonde giornalisticamente in occidente fino all'ambito NATO a partire da 2014 inoltrato; ancora durante l'annessione della Crimea, su Foreign Policy, si usava 'guerra non lineare' (altro contendente al termine ibrido per definire questa tipologia di scontro) per indicare quanto stava accadendo, per giunta rifacendosi ad un articolo di Vladislav Surkov, consigliere di Putin, pubblicato il 12 marzo 2014 in coincidenza proprio con l'annessione della Crimea. Il termine guerra ibrida (o non lineare) viene usato oggigiorno per indicare una precisa tipologia di operazioni russe che si basano su una chiara dottrina che poi verrà illustrata, ma il termine è stato coniato in tempi meno recenti dal Maggiore statunitense William J. Nemeth in un suo testo intitolato Future War and Chechnya: A case of Hybrid Warfare del 2002. Scritto nel quale si analizzava la condizione ibrida della società cecena divisa tra elementi pre-moderni ed uno stato contemporaneo, una società ibrida che fece sorgere un modo di condurre la guerra originale con elementi regolari ed irregolari mixati in maniera molto efficace. Senza entrare nei dettagli dello 1 Ad esempio si prenda questo articolo del NYT dove il caso che riguardò la Clinton in campagna elettorale viene identificato-erroneamente-con la hybrid warfare confondendo uno dei possibili strumenti della cyber warfare che possono essere usati all'interno della guerra ibrida con la guerra ibrida stessa.

Geopolitica del mondo contemporaneo è uno studio esaustivo sulla geopolitica del mondo globalizzato. L'autore, Carlo Jean, è notoriamente un esperto e fornisce sia gli strumenti per comprendere la disciplina, sia importanti chiavi di lettura per capire l'evoluzione storica del presente e del medio-lungo periodo attraverso l'analisi geopolitica.

Artykuł jest prezentacją szeregu informacji na temat wdrażania strategii rozwoju jednostek samorządu terytorialnego będących wynikiem prac badawczo-wdrożeniowych  autora, przeprowadzonych w samorządach lokalnych i regionalnych w okresie kilkunastu ostatnich lat. Dotyczą one w szczególności podstawowych pojęć z nią związanych, kształtowania procesu jej budowy tak by prawdopodobieństwo jej realizacji było wysokie oraz elementów składowych procedury wdrożeniowej. Swoje rozważania autor wzbogaca przykładami pochodzącymi z praktyki działalności samorządowej.

L'opera indaga i fondamenti della guerra e della pace ed è suddivisa in quattro grandi sezioni: metafisica della guerra, epistemologia della guerra, teoria pura della guerra e la guerra nelle sue relazioni con la cultura e la pace. L’impostazione filosofica non trascura il dialogo con altre discipline che si occupano e si sono occupate di guerra, dando vita a un’opera interdisciplinare di ampio respiro.

Tematyka publikacji obejmuje następujące obszary: rozwój lokalny i regionalny; gminne, powiatowe i wojewódzkie zarządzanie rozwojem lokalnym i regionalnym; metody ilościowe w badaniach regionalnych; wielopoziomowe zarządzanie rozwojem; partnerstwo w rozwoju lokalnym i regionalnym; promocja i rozwój województwa dolnośląskiego.

The presented book is devoted to local development and its governance by forming, on the strategic level, the relationships connecting municipalities with supralocal, i.e. regional, national and global milieu. It is divided into five chapters.
The first chapter constitutes the theoretical and conceptual foundation of the entire study. It discusses the crucial concepts used, such as Fordism and Post-Fordism, localism and new localism, localness and a local system, socio-economic development and sustainable development, as well as the relationships and the historical background of the evolution of these concepts. It also presents the definitions of local development included in the world literature, as well as two new approaches to local development created by the author – the local and supralocal one. These approaches were discussed in the model, process (dynamic) and structural (static) oriented variants. Next the author’s original typology of supralocal relationships of the local systems, which determine local development, was presented. Within its framework the relationships of valorisation and animation were identified as favourable for the local development, and also the relationships of suppression and depreciation as unfavourable for such development.
The second chapter discusses the implementation of local development concept. First the essence and the entities of local and supralocal policies of local development were presented. Next the reader’s attention was directed towards the issue of municipal governance of local development presenting it as the component of public governance. The mechanism of local development formation by the local authorities, using the instruments at their disposal, was also explained. It was followed by presenting the motives and the concept of strategic approach in the municipal governance of local development, showing them as an alternative for an administrative approach. Next the new, author’s category of supralocal perspective of municipal strategic governance of local development was defined. It consists of the characteristics of this governance related to supralocal relationships of a local system defined as exogenous utilitarianness, neo-endogenous absorptivity, protectiveness, retentionness and supralocal easementing, as well as the relevant activities of the local authorities.
The third chapter presents the analysis results of contemporary, world studies on supralocal relationships of local systems and their formation. On its basis the general research problem was identified and described, consisting in the insufficiency of knowledge in this matter despite the theoretical and practical rationale of having it. It was followed by presenting the reasons for which it is indispensable to carry out pilot, subject specific studies covering the selected group of local authorities and aimed at solving the fragment of this problem. The authorities of Polish small towns were selected as such a group. Next the supralocal reasons of contemporary socioeconomic situations of these towns were described in detail along with the interest in their supralocal relationships of science, local governments, supralocal authorities, business environments and the residents of these towns. Further part of this chapter presents the research goals, objects, strategy, methods and techniques, as well as the information sources. The adopted primary research goals were the identification of the characteristics of supralocal perspective of local development strategic governance of small towns, followed by enunciating the general characteristics of this perspective. The adopted secondary research goals were marking improvement methods of this governance perspective out along with the verification of usefulness of the selected information sources, research methods and techniques in diagnosing it.
The local authorities of 369 Polish towns with the residents’ number ranging from 5 to 20 thousand constituted the research population. The applied research method was a diagnostic survey using the technique of long personal interview, the method of content analysis using the encoding technique and the method of qualitative field research using the participant observation technique. The following information sources were adopted: town mayors, local development strategies and the groups of people playing key roles in the construction and implementation of these strategies. All the methods, techniques and sources were combined in accordance with triangulation research strategy. The chapter was completed with the description of the research questions and tools used and the report of the course of conducted research. The research results are presented in chapter four. It contains the detailed information how the studied authorities perceive the importance of particular supralocal relationships of their towns and their own roles in these relationships formation. It also includes information about the relationships which are mainly affected by exogenous utilitarianness, absorptivity, protectiveness and retentionness of strategic governance carried out by the analysed authorities, about the instruments used in this area and also about the positionality, neo-endogeneity and supralocal easementing of such governance. The provided information was illustrated by several comprehensive tables and several dozens graphs.
Based on the above information, the general characteristics of supralocal perspective of local development governance of Polish small towns is presented in the last, fifth chapter. Apart from its main components, i.e. the relationships perceived as strategically significant and formed on the strategic level, its unification was characterized along with its contextual specificity for the supralocal milieu. Fordist and Post-Fordist values dominating in this perspective of governance were also indicated. The impact of supralocal development policies, carried out by Polish state and regional authorities, on this governance, was also discussed. It was all concluded by the assessment of the level of transformation of administrative approach towards local development governance into a strategic one. Next, based on the analysis of legal acts, literature studies and cause and effect analysis the problem specific recommendations were made regarding the improvement of the discussed governance perspective. They were addressed to the analysed authorities, public governance related scientific environment and Polish state authorities. By analysing the course and the results of research the usefulness of methods, techniques and research tools, along with information sources in different, analogical studies, was also shown. The publication was finished with indicating the rationale, directions and methods for the conducted research continuation.

Niestety „wojna nie stała się reliktem przeszłości”, a kantowski wieczny pokój wciąż pozostaje  niedoścignionym ideałem w życiu państwa i społeczeństw. Wojna w dalszym ciągu pozostając „prawdziwym narzędziem polityki”, nieprzerwanie trwa i niczym „kameleon” upodabnia się do nowych uwarunkowań, jakie tworzą dzisiejsze siły przeobrażające postindustrialną cywilizację. Dlatego też wydaje się rzeczą konieczną refleksją objąć takie zagadnienia jak:
- dlaczego dotychczasowy paradygmat myślenia o wojnie musi ulec zmianie?
- dlaczego na tak wielką skalę upowszechniła się dziś wojna prewencyjna  i asymetryczna?
- jak wielki wpływ ma obecnie walka w sferze informacyjnej i wirtualnej na rezultat wojen?
To tylko nieliczne problemy, które składają się na syntezę współczesnej myśli o wojnie, tak ważnej przecież dla państwa oraz narodowego i międzynarodowego bezpieczeństwa.

This paper develops a comparison of defensive strategies in a spontanueous context between Italian L1 and L2 speakers, in particular with L2 speakers from China, Iran, Armenia and Belarus. More accurately it concentrates on the analysis of the pragmatic value of silence and non-reaction as a defensive strategy.

Il seguente testo studia le cause, i problemi e le incomprensioni che portarono al fallimento delle prime offensive italiane i primi mesi di combattimenti nel 1915. Gli obiettivi generali del piano dell'Alto comando non vennero raggiunti, portando al sacrificio di migliaia di soldati nel corso delle "spallate" con cui il Gen. Cadorna pensava di poter sbloccare il fronte.

Una breve presentazione di alcune parole chiave che sono indicatori delle linee di ricerca rivolte all'innovazione della pianificazione delle città e del territorio. L'articolo fa da introduzione agli atti della XI Giornata di studi INU, tenuta a Napoli il 14 dicembre 2018.

Armia egipska po całkowitej klęsce poniesionej w czasie wojny sześciodniowej podjęła olbrzymi wysiłek zmierzający do zwiększenia swojej efektywności i umiejętności bojowych. Analiza trzech konfl iktów zbrojnych (wojna sześciodniowa, wojna na wyczerpanie oraz wojna Jom Kippur) pozwala na ocenę skutków reform podjętych przez kierownictwo polityczne i wojskowe Egiptu.
Ocena armii egipskiej w wybranym okresie bierze pod uwagę: planowanie strategiczne, efektywność taktyczną, morale i zwartość oddziałów oraz wpływ pomocy zagranicznej. Jednak ostatecznym kryterium sukcesu może być tylko osiągnięcie (lub nie) celu politycznego, dla którego wywołuje się wojnę. W przypadku
Egiptu, mimo klęski militarnej podczas wojny Jom Kippur, cel polityczny
został zrealizowany.
Analiza przemian zachodzących w armii egipskiej byłaby niepełna bez ukazania przeciwnika, czyli Siły Obrony Izraela – trzeba bowiem pamiętać, że sztuka wojenna protagonistów była bardzo silnie ukierunkowana na siebie.

Articolo pubblicato dalla rivista "Panorama Difesa". Cfr. Cristiano Martorella, La nuova strategia offensiva del Giappone, in "Panorama Difesa", n. 402, anno XXXVIII, dicembre 2020, pp.48-59. La nuova strategia offensiva del Giappone Il paese del Sol Levante ha deciso di cambiare strategia, e con un'ulteriore accelerazione dei programmi di riarmo intende superare definitivamente i limiti che si era imposto e ogni velleità pacifista. di Cristiano Martorella La decisione di annullare l'installazione del sistema antimissile Aegis Ashore nelle basi di Shinya ad Akita e Mutsumi a Yamaguchi, avvenuta il 15 giugno 2020, ha innescato un vivace dibattito sul tema della difesa in Giappone. Il pretesto formale della cancellazione del programma sarebbe imputabile ai rischi della caduta del booster del missile sugli edifici dei civili, ma ciò riguarderebbe soltanto la base di Yamaguchi, mentre quella di Akita, posta a poche centinaia di metri dal mare, non comporterebbe alcun pericolo. In secondo luogo sono stati criticati anche gli elevati costi del programma, d'altronde già noti e inferiori rispetto ad altre soluzioni. Entrambe le motivazioni sono decisamente futili e incongruenti, e hanno perciò provocato alcuni dissensi e malumori nei confronti dell'ex ministro della Difesa Taro Kono, responsabile della decisione presa senza un'adeguata consultazione delle parti coinvolte, ma è anche evidente che questi pretesti nascondano ragioni ben più importanti. In realtà fra le critiche più serrate rivolte all'Aegis Ashore ci sono state quelle di alcuni esperti militari che ritenevano gli impianti antimissile insufficienti per le esigenze del Giappone. Ciò a cui si pensava era in verità un tipo diverso di attacco, di dimensioni molto più grandi, che prevede l'impiego massiccio di missili per la saturazione delle difese giapponesi. Ovviamente questo tipo di attacco non può provenire dalla Corea del Nord, per cui era stato scelto l'Aegis Ashore, bensì dalla Repubblica Popolare Cinese. Ciò non può essere dichiarato esplicitamente dai politici giapponesi, per ragioni diplomatiche, e quindi si capisce molto bene la reticenza, l'imbarazzo e gli equivoci che si sono creati. L'attacco alla base nemica La cancellazione del programma antimissile basato sull'Aegis Ashore è coincisa con la ripresa della discussione, questa volta molto più intensa, sul cosiddetto "attacco alla base nemica", tanto che molti commentatori hanno sospettato che si trattasse di un tentativo per approfittare dell'occasione in modo da accelerare i progetti di riarmo del Giappone con armi molto più offensive (come missili cruise, missili balistici, e armi ipersoniche). Questo sospetto non è affatto infondato, e sembra trovare molte conferme dalle affermazioni di molti politici che sostengono l'adozione di questa nuova strategia della difesa nipponica. Ma vediamo innanzitutto nei particolari in cosa consisterebbe, e come è nata ed evoluta storicamente questa strategia. Con le espressioni "attacco alla base nemica" (teki kichi kogeki) e "attacco all'origine" (sakugenchi kogeki) si intende una interpretazione del principio di autodifesa che è in discussione fin dall'immediato dopoguerra. Il concetto ribadisce il diritto del Giappone di difendersi da un attacco nemico colpendo l'origine di questo attacco, ossia la base nemica, anche se in territorio straniero. Già nel 1956 il primo ministro Ichiro Hatoyama aveva dichiarato questo

Ariel Szaron to postać nietuzinkowa, wpływająca na historię Izraela, Środkowego Wschodu i świata od lat 50. XX wieku aż do początku XXI wieku. Opinie o Ariku są skrajne: od uwielbienia po nienawiść. W latach 1947–1973 Szaron walczył w czterech wojnach, które Izrael toczył z arabskimi sąsiadami. Niniejszy artykuł prezentuje początek drogi wojskowej Scheinermana, poczynając od jego uczestnictwa w wojnie o niepodległość Izraela przez tzw. wojny graniczne aż po kampanię sueską.

Geografia przemysłu zbrojeniowego w warunkach współczesnej wojny, kiedy teoretycznie wciąż wzrasta rozmach działań bojowych, ze względu na użycie coraz nowszych technologii, posiada coraz większe znaczenie. Masowe zastosowanie broni przenoszonych na duże odległości sprawia, że możliwy jest wybuch konfliktu na całej powierzchni kuli ziemskiej. To jednak małe konflikty generują najwięcej ofiar i strat gospodarczych. Dlatego z jednej strony myśli się, że skoro wojna wybuchnąć może wszędzie, to lokalizacja nie ma znaczenia, ale z drugiej strony jeśli 80% konfliktów odbywa się lokalnie, to dla poszczególnych państw, teatrów wojny i działań wojennych oraz przedsiębiorstw produkcyjnych o strategicznym znaczeniu, uwarunkowania geograficzne są co najmniej równie ważne, co sytuacja polityczna, kondycja ekonomiczna, czy relacje społeczne w poszczególnych obszarach świata. Odpowiednia lokalizacja przemysłu zbrojeniowego może oddać duże usługi nie tylko wojsku, lecz również środowisku cywilnemu oraz ogólnie wzmocnić obronność państwa.
Na opracowanie składa się dziewięć rozdziałów odpowiadających głównemu podziałowi branży przemysłu zbrojeniowego. Rozdział pierwszy jest zarysem teoretycznym, w którym została przedstawiona pozycja geografii przemysłu zbrojeniowego wobec innych dyscyplin naukowych. Kolejnych osiem rozdziałów poświęconych jest poszczególnym gałęziom przemysłu, przy czym rozdział drugi ukazuje ich znaczenie w gospodarce światowej.

W artykule poruszone zostały kwestie związane z markowymi produktami turystycznymi w odniesieniu do Szklarskiej Poręby. Na początku przedstawione zostały wybrane, teoretyczne aspekty produktu turystycznego i marki, zaproponowana została autorska definicja markowego produktu turystycznego. W dalszej części zaprezentowane zostało zestawienie markowych produktów turystycznych miasta Szklarska Poręba, wraz z odpowiadającymi im elementami kluczowymi, przemawiającymi za kompleksowym charakterem produktów. Wspomniane zestawienie stanowi część aktualnie wdrażanej Strategii Promocji Miasta Szklarska Poręba na lata 2010 – 2020. W ramach podsumowania wyszczególnione zostały potencjalne korzyści, które mogą przynieść markowe produkty turystyczne w kontekście rozwijania się miasta i poprawy jakości życia społeczności lokalnej. Celem niniejszego opracowania jest próba wskazania na markowe produkty turystycznych, jako istotne elementy w procesie promocji i rozwoju jednostek terytorialnych.

Praca zbiorowa pod red. Piotra Plebaniaka zawiera przekład traktatu Sun Zi „Sztuka wojny bezpośrednio” z języka chińskiego oraz czterdzieści esejów o naturze wojny autorstwa ekspertów i specjalistów, m.in. prof. Witolda Wilczyńskiego, dr Lidii Czarkowskiej, prof. Andrzeja Zapałowskiego, dr. Wojciecha Szewko, dr. Piotra L. Wilczyńskiego.
Dodatkiem do tekstów jest wyciąg z innych chińskich traktatów militarnych oraz zbiór maksym i spostrzeżeń nt. wojen i konfliktów, sformułowanych przez ludzi żyjących we wszystkich epokach.

W niniejszym artykule poruszona została problematyka związana z promotion mix w odniesieniu do strategii promocji miasta. Na wstępie scharakteryzowane zostały teoretyczne aspekty promotion mix oraz zaprezentowane zostało jego umiejscowienie w klasycznej kompozycji marketingowej. Następnie, przedstawiono podstawowy zestaw elementów promotion mix, rozpisany na poszczególne narzędzia,  dla Szklarskiej Poręby wykorzystany w strategii promocji tego miasta. Z uwagi na uniwersalny charakter większości wyszczególnionych elementów, mogą one zostać wykorzystane w przypadku działań promocyjnych innych miast. Zaprezentowano również przykładowe wady i zalety promotion mix, które mogą okazać się istotne w kontekście stosowania tej kompozycji środków w strategii promocji miasta.

Artykuł omawia kluczową rolę bitwy o Chińską Farmę podczas operacji przeprawowej wykonanej przez IDF 15–17 października 1973 roku. Umożliwiła ona siłom izraelskim przełamanie egipskich linii i okrążenie 3 Armii, co oznaczało, że Izrael osiągnął militarne zwycięstwo nad arabskimi przeciwnikami.
Przeprawa nie była tak łatwą i szybką operacją, jak zakładali izraelscy planiści, i trwała kilka dni. Była bardzo kosztowna dla obu stron. IDF i jego dowódcy popełnili wiele błędów i źle ocenili wolę oraz możliwości obronne egipskich sił. Wiele błędów popełniono z powodu braku zrozumienia operacyjnego poziomu wojny i niewłaściwej struktury dowodzenia. Na koniec lepsze wyszkolenie taktyczne i morale izraelskich sił, jak również dowodzenia Ariela Szarona umożliwiły zwycięstwo IDF.

Artykuł poświęcony jest tematyce planowania strategicznego w gminach, powiatach i województwach. Autor prezentuje w nim modelowy wzorzec procedury budowy strategii rozwoju
jednostki samorządu terytorialnego, który stworzył. Został on skonstruowany z wykorzystaniem polskich i zagranicznych doświadczeń samorządowych, literatury przedmiotu i prac badawczo-wdrożeniowych prowadzonych przez autora w kilkudziesięciu samorządach w latach 1995-2013. Pierwsza
część artykułu poświęcona jest warunkom, jakie powinien spełniać tego typu plan. Część główną tworzy opis dziewiętnastu etapów budowy strategii rozwoju jednostki samorządu terytorialnego. Obejmuje on m.in. następujące zagadnienia: decyzji o budowie strategii, wyboru jej wykonawcy, diagnoz, konsultacji społecznych, analizy strategicznej, misji, wizji, celów, zadań strategicznych, zgodności
horyzontalnej i wertykalnej, finansowania, przyjmowania i wdrażania.

Stratedzy, naukowcy, a także dziennikarze, co pewien czas, „fundują” społeczeństwu chwytliwy, intelektualnie atrakcyjny, koncept myślowy, który z jednej strony jest w stanie w prosty i przystępny sposób opisać wybrany fragment rzeczywistości, z drugiej zaś zwrócić uwagę społeczną na nurtujący ją problem lub wyzwanie. Praktyka pokazuje, że tak zwane buzzwordy dość często pojawiają się także w obszarze bezpieczeństwa,
wojskowości oraz strategii. Zazwyczaj to nowe „logo” dość szybo zyskuje aprobatę społeczną i zaczyna upowszechniać się w politycznej retoryce, wojskowej praktyce, a także w dziennikarskiej publicystyce. W rezultacie nowo tworzone koncepty myślowe tworzą pewien paradygmat, który wyznacza szybko zasadniczą optykę – sposób myślenia i interpretowania rzeczywistości.

Artikkeli tarkastelee valtion opetusteknologia strategian jalkauttamista koulujen opetukseen 2010-luvulla Bruno Latourin toimijaverkostokäsitteen avulla. Strategian teknologiavisiota kutsutaan ”oppimisen elämyspuistoksi”, jossa koulun pedagogisista käytännöistä halutaan tehdä pelillisiä ja teknologiariippuvaisia. Kirjoittaja tulkitsee strategian visiota teknologiakriittisen kulttuurintutkimuksen ja kehonfenomenologian avulla ja esittää, että koulujen oppimisympäristöjä ollaan sopeuttamassa globaalien teknologiayritysten tarpeisiin.

W artykule zaprezentowano wyniki badań, które miały na celu zidentyfikowanie, jak władze polskich małych miast postrzegają i kształtują na poziomie strategicznym te ponadlokalne relacje ich miast, które związane są z innowacjami i lokalną innowacyjnością. Badania te przeprowadzono w roku 2014 metodami sondażu diagnostycznego i analizy treści. Wykorzystano w nich także wyniki obserwacji uczestniczących, przeprowadzonych w latach 2010-2014. W początkowej części artykułu wyjaśniono kategorie i procesy kluczowe z punktu widzenia badań, takie jak: rozwój lokalny w obu jego perspektywach, innowacje i ich znaczenie w rozwoju lokalnym, innowacyjność lokalna, ponadlokalne relacje układu lokalnego, zarządzanie rozwojem lokalnym, zarządzanie strategiczne rozwojem lokalnym, ponadlokalna perspektywa tego zarządzania. W dalszej części zaprezentowano przesłanki, obiekty, cele, pytania, metody i techniki badawcze oraz wykorzystane źródła informacji. Następnie przedstawiono wyniki badań, dzieląc je na 4 części odpowiadające relacjom waloryzacji, animacji, supresji i deprecjacji układu lokalnego oraz działaniom prowadzonym w celu ich prorozwojowego kształtowania, wyznaczającym egzogeniczną utylitarność, neoendogeniczną absorpcyjność, protekcyjność i retencyjność zarządzania rozwojem lokalnym. Artykuł kończą wnioski oraz zalecenia co do zmian lokalnych i ponadlokalnych polityk rozwoju, których dokonanie upowszechni i ułatwi proinnowacyjne kształtowanie ponadlokalnych relacji małych miast.
[The article presents the research results whose aim is to identify how local authorities of Polish small towns perceive and form at the strategic level, these supra-local relations of their cities, which are connected with innovations and local innovativeness. The research was conducted in 2014 using diagnostic survey and content analysis methods. In addition, the results of participant observations, conducted in 2010-2014, were used. In the initial part of the article key categories of research field are explained, such as local development in both perspectives, innovations and their role in local development, local innovativeness, supra-local relations of local system, local development governance, local development strategic governance and its supra-local perspective. The next part presents rationale, objects, goals, questions, methods and techniques of research and used sources of information. Then the results of the studies are presented, dividing them into 4 parts, corresponding to different types of supra-local relations of local systems and activities for their prodevelopmental formation. The article concludes with findings and recommendations for changes of local and supra-local policies which will popularize and simplify pro-innovative shaping of supra-local relations of small towns].

The aim of the article is to analyse European space policy as a unique and innovative undertaking established within the European Union in order to acquire its strategic space autonomy. European space policy evolution, as well as its implementation and space assets being at the EU disposal, are key enablers of the EU space autonomy. The main assumption of the article is that the EU pursues a strategic autonomy in space because it is indispensable to achieve a strategic autonomy in almost all the realms including security and political ones. That is why European space policy was introduced and a key space programmes including Copernicus and Galileo were initiated. As a result, the EU joined the group of space-faring powers as an influential global player that makes an additional considerable contribution to the structural changes in the outer space governance. A qualitative approach used to analyse this topic should lead to several findings. A strategic space autonomy, which is crucial for the EU to perform its multiple roles, could be grouped into three functional levels: institutional, systemic, and military.

Strategiczna autonomia przestrzeni kosmicznej na potrzeby realizacji celów politycznych i bezpieczeństwa UE. Ewolucja zdolności organizacyjnych

Celem artykułu jest analiza europejskiej polityki kosmicznej jako unikalnej i innowacyjnej aktywności podejmowanej w Unii Europejskiej w celu uzyskania strategicznej autonomii kosmicznej. Ewolucja europejskiej polityki kosmicznej, jej wdrażanie i zasoby kosmiczne, będące w dyspozycji UE, są kluczowymi czynnikami zapewniającymi autonomię kosmiczną UE. Główne założenie tego artykułu jest następujące: UE dąży do strategicznej autonomii w przestrzeni kosmicznej, ponieważ jest ona niezbędna do osiągnięcia strategicznej autonomii w prawie wszystkich innych dziedzinach, w tym w dziedzinie bezpieczeństwa i polityki. Dlatego ustanowiono europejską politykę kosmiczną i zainicjowano kluczowe programy kosmiczne, w tym Kopernik (Copernicus) i Galileusz (Galileo). W rezultacie UE dołączyła do grupy mocarstw kosmicznych jako wpływowy gracz globalny, który wnosi dodatkowy, znaczący wkład w zmiany strukturalne w zarządzaniu przestrzenią kosmiczną. Podejście jakościowe zastosowane do analizy tego tematu pozwoliło na sformułowanie konkluzji, że strategiczna autonomia przestrzeni kosmicznej, która ma zasadnicze znaczenie dla UE w realizacji jej wielu ról, jest istotna przynajmniej na trzech poziomach funkcjonalnych: instytucjonalnym, systemowym i wojskowym.

Articolo pubblicato dalla rivista "Panorama Difesa". Cfr. Cristiano Martorella, Il rinnovato concetto di potere navale in Asia, in Panorama Difesa", n. 400, anno XXXVIII, ottobre 2020, pp.42-53. Il rinnovato concetto di potere navale in Asia Le potenze marittime, in particolare Stati Uniti, India e Giappone, stanno cambiando le loro strategie nell'ambito del controllo dell'Oceano Pacifico, sempre più minacciato dalle ambizioni egemoniche cinesi. di Cristiano Martorella Il 24 maggio 2020, il ministro degli Esteri cinese Wang Yi dichiarò che Stati Uniti e Cina si trovavano ormai nella fase di una nuova Guerra Fredda a causa dell'escalation di tensioni fra i due paesi, e probabilmente questo deterioramento dei rapporti è destinato anche a peggiorare in futuro. Una affermazione così netta e chiara, da parte di un esponente politico e istituzionale tanto importante, sancisce in modo inequivocabile ciò che da tempo analisti e politologi ripetono. Lo scontro fra Pechino e Washington sembra inevitabile, e coinvolge tutte le dimensioni, incluse quelle politiche, sociali, culturali, economiche e militari, e non meno cruciale, se non addirittura fondamentale, il controllo dei mezzi di informazione. In questo contesto, il politologo che per primo ha cercato di definire la situazione è stato Graham Allison, che nel libro Destinati alla guerra del 2017 descrisse con preoccupazione il rischio di un possibile conflitto fra Stati Uniti e Cina. Graham Allison raffigurava brillantemente il dilemma coniando l'espressione "trappola di Tucidide", con la quale si indica la tendenza di una potenza dominante a ricorrere alla forza per contenere una potenza emergente (nell'esempio storico Atene e Sparta). La situazione descritta dal politologo americano è però rapidamente degenerata, e in questi anni si sta assistendo a un'accelerazione impressionante con modalità impreviste. Ovviamente se questo conflitto dovesse concretizzarsi materialmente, il luogo dove avverrebbe il confronto sarebbe innanzitutto l'Oceano Pacifico dove si fronteggiano le maggiori forze dei due contendenti, Stati uniti e Cina, con la presenza di altri attori regionali di grande importanza come India e Giappone, che svolgerebbero un ruolo di primissimo piano. Ma considerando il complesso quadro geografico, ci sarebbe anche un ampio coinvolgimento degli altri paesi dell'area, che non potrebbero essere esclusi dal conflitto a causa dei contenziosi territoriali avanzati dalla Cina, che riguardano quasi tutti i vicini, come Vietnam, Filippine, Taiwan, Brunei, Malaysia e Indonesia, e nemmeno si può escludere la parteciapazione dell'Australia che ha chiari interessi nella regione. Queste rivendicazioni sono alla base delle gravissime tensioni nell'Oceano Pacifico, provocate dalla pretesa di Pechino di porre sotto la propria sovranità il 90% del Mar Cinese Meridionale, secondo la cosiddetta "nine-dash line" (linea dei nove punti) che demarca, in maniera assolutamente arbitraria, un immenso tratto di mare che risulta essere all'interno delle acque territoriali di altri paesi. L'ampiezza dei contenziosi è così davvero impressionate per il numero dei paesi coinvolti e l'estensione di mare, ed è perciò utile una breve analisi in dettaglio dei punti caldi: la Repubblica Popolare Cinese pretende il possesso delle Paracel contese al Vietnam, le isole Spratly alle Filippine, il Vietnam, Taiwan, la Malaysia e il Brunei, le isole Pratas a Taiwan, lo Scarborough Shoal

[Cooperation] J. Sójka (ed.), Po co seniorom kultura? Badania kulturalnych aktywności osób starszych. Raport (Why seniors culture? Cultural study of active ageing. Report), Regionalne Obserwatorium Kultury Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Związek Miast Polskich, Poznań 2012, 196 p.

W książce omówiono zagadnienia z pogranicza bibliotekoznawstwa i teorii zarządzania. Przybliżono bowiem problematykę zarządzania niematerialnymi zasobami organizacyjnymi w bibliotekach, a więc mechanizmy wpływające na sposób funkcjonowania tych instytucji i procesy czytelnicze, ale w kontekście zmian organizacyjnych zachodzących w książnicach i w ich otoczeniu. Z uwagi na potrzebę usystematyzowania omawianych zagadnień książka została podzielona na trzy rozdziały główne i wykaz cytowanej literatury.

Artykuł zawiera raport z badań mających na celu ocenę systemów wdrażania regionalnych strategii innowacji przyjętych przez polskie województwa w latach 2003-2008. We wstępnej jego części autor prezentuje przyjęte założenia badawcze, źródła wykorzystanych informacji, a także kluczowe pojęcia sformułowane w toku przygotowań do badań. W dalszej kolejności omawia skonstruowany przez siebie wzorzec systemu wdrażania regionalnej strategii innowacji oraz wyniki porównań z nim badanych strategii. W końcowej części prezentuje wnioski wynikające z wyników badań.

Artykuł poświęcony jest problematyce definiowania podmiotu i przedmiotów strategii rozwoju lokalnego. W początkowej jego części autor przedstawia procesy planistyczne samorządów terytorialnych, a także typowe błędy popełniane w ich trakcie. Następnie koncentruje się na trudnościach w definiowaniu ww. podmiotu i przedmiotów wskazując skutki nieprawidłowych rozwiązań. Konsekwencją krytyki jest propozycja rozwiązania omawianego problemu wzbogacona o praktycznie zweryfikowane zalecenia dotyczące formułowania zadań strategicznych.

Książka wyjaśnia rozwój studiów bezpieczeństwa z perspektywy filozofii nauki. Autor identyfikuje podstawowe standardy naukowości w rozumieniu Karla Poppera, Thomasa Kuhna, Ludwika Flecka i Imre Lakatosa, a następnie sprawdza ich realizację na dwóch studiach przypadku: szkoły amerykańskiej i (powstającej) szkoły polskiej. Ta publikacja jest rozprawą z zakresu teorii bezpieczeństwa i portretuje kluczowe instytucje nauki w procesie ich wzajemnej interakcji. W kolejnych rozdziałach autor zastanawia się w jaki sposób bezpieczeństwo stało się kluczowym zagadnieniem nauk społecznych. Okazuje się, że było to możliwe dzięki mecenatowi państwa i rosnącym potrzebom informacyjnym wojska i polityki. W USA kluczowym zagadnieniem okazała się zimna wojna, która doprowadziła do powstania studiów strategicznych, a po poszerzeniu kategorii bezpieczeństwa powstały współczesne globalne studia bezpieczeństwa. W Polsce bezpieczeństwo było przedmiotem badań wojska, cywilnych służb bezpieczeństwa oraz nauk społecznych. W 2011 roku powołano osobną dyscyplinę, którą nazwano: nauki o bezpieczeństwie. Łączy ona dorobek środowisk wojska, policji, wywiadu, a także prawników i politologów. Dyscyplina ta jest fenomenem na skalę OECD. Autor stara się zrekonstruować jej model rozwoju na przykładzie dobrych praktyk ze światowej nauki.

Toisen ydinaseaikakauden orastuksesta lienee puhuttu siitä saakka, kun Kiina ja Ranska to-teuttivat ensimmäiset ydinkokeensa 1960-luvulla. Kylmän sodan jälkeen käsitys ydinasepo-litiikan muutoksesta on yhdistetty erityisesti alueellisiin ydinasevarustelupaineisiin, joiden polttopisteet sijaitsevat Lähi-idässä sekä Etelä-ja Itä-Aasiassa. Massachusetts Institute of Technologyn apulaisprofessori Vipin Narangin teos alueellisten valtojen ydinasestrategisista valinnoista tarjoaa ajankohtaisen ja analyyttisen lisän paikoitellen varsin hälyttävissä sävyissä kulkevaan ydinasepolitiikkaa käsittelevään tutkimuskirjallisuuteen. Narangin teoksen lähtökohtana on, että ydinasestrategioita ja peloteoppia käsittelevän tutkimuskirjallisuuden käsitys ydinasepolitiikan olemuksesta mukailee edelleen liiaksi kyl-män sodan kaksinapaisesta järjestelmästä nousevia kokemuksia. Ydinasestrategioiden tutki-mus on toisin sanoen jumittunut suurvaltalähtöiseen tarkasteluun. Alueellisia ydinasevaltoja käsittelevässä kirjallisuudessa on tämän vinouman johdosta keskitytty lähinnä ydinaseiden hankintapäätösten sekä tästä välittömästi aiheutuvien seurausten tutkimukseen. Hankinta-päätöksiin liittyvät strategiset valinnat – niiden rajoitteet ja vaikutukset – ovat jääneet tutki-muksessa toissijaiseen asemaan. Tämän aukon täyttämiseksi Narang tarkastelee teoksessaan kuuden alueellisen ydinase-vallan ydinasedoktriinien kehitystä ja muutosta. Tarkasteltavista valtioista Pakistanilla, In-tialla, Kiinalla, Ranskalla ja Israelilla on edelleen ydinaseita, kun taas Etelä-Afrikka luopui alkeellisesta ydinasekapasiteetistaan 1990-luvun alussa. Yhdysvaltain ydinasesuunnitteluun kytköksissä olevaa Britanniaa Narang ei luokittele itsenäiseksi ydinasevallaksi. Nousevat ja potentiaaliset ydinasevallat Narang puolestaan ohittaa vetoamalla empiirisen tiedon vähyy-teen, joskin aivan teoksensa lopussa Narang soveltaa teoriaansa myös Pohjois-Korean sekä Iranin muodostumassa olevien ja/tai mahdollisten ydinasestrategisten valintojen arviointiin. Ydinasepelotteen optimointiteoria Toisin kuin ydinasepelotteensa kattavuuden kautta globaalin tason ydinasevalloiksi luokitel-tavat Venäjä ja Yhdysvallat, alueelliset ydinasevallat joutuvat resurssien rajallisuudesta sekä turvallisuusympäristön haastavammasta luonteesta johtuen optimoimaan ydinasekapasiteet-tinsa piirteet sekä niiden käyttöä ohjaavat operationaaliset valinnat. Narang kutsuu tähän premissiin palautuvaa teoriaansa alueellisten valtojen ydinaseiden käyttöopin sekä strategis-ten valintojen operatiivisen sisällön optimointiteoriaksi (posture optimization theory).

Rząd Czech zatwierdził w lutym 2015 r. nową strategię bezpieczeństwa. W niniejszym artykule scharakteryzowano układ i treść strategii, a także czeskie rozwiązania w zakresie planowania strategicznego w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego.  Czechy są przykładem państwa, gdzie dwa nurty planowania strategicznego – bezpieczeństwa i rozwoju – zostały zintegrowane w jednym rządowym dokumencie. Analiza porównawcza czeskiej i polskiej strategii bezpieczeństwa prowadzi do wniosku, że czeskie rozwiązania mogą być pomocne nie tylko w procesie wdrażania w Polsce idei zintegrowanego bezpieczeństwa narodowego, ale także rozwiązań zapewniających w długofalowej perspektywie systemową harmonizację kwestii bezpieczeństwa narodowego z modernizacją, postępem i społeczno-gospodarczym rozwojem państwa.
Źródło: https://www.bbn.gov.pl/ftp/dok/03/35_KBN_KAMINSKI.pdf (dostęp: 16 listopada 2015 r.)