Evlilik

Türkçede levirat üzerine oluşan sınırlı literatürün bu geleneksel evlilik biçimini yalnızca tarihsel bir tema olarak ele almış olması, konu üzerine yüzeysel bir literatür taraması yapan kişilerde levirat geleneğinin geçmişte yaşanmış ve artık icra edilmeyen bir uygulama olarak değerlendirilmesi gerektiği sonucunu doğurmaktadır. Bu, sorunlu bir durumdur çünkü bu gelenek tüm canlılığı ile Anadolu’nun tamamında hâlen icra edilmektedir.

Kocasını kaybeden bir kadın, kaynıyla; abisini ya da kardeşini kaybeden bir erkek, yengesiyle neden evlenir? Bu evlilik icracılar için nasıl bir anlam taşır? Ortaya çıkan köklü rol değişikliği bazı hasarlara sebep olmaz mı? Olursa bunlar nasıl düzeltilir?

Yukarıdaki sorulara halkbilimi disiplininin yöntem ve araçları ile cevap arayan bu çalışma, levirat geleneği kapsamında evlenmiş kişilerle yapılan derinlemesine mülakatlardan elde edilen bilgilere dayanmaktadır. Alandaki önemli bir boşluğu doldurma gayesi ile kaleme alınan bu eser; levirat geleneğinin yapısı, işlevi ve anlamını ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Akraba evlilikleriyle ilgili objektif perspektif ve ilginç anektodlar Günümüzde herhangi bir şehrin merkezine inip, 10 kişiye akraba evliligi hakkında fikirlerini sorsak, herhalde yedi-sekizinin 'olumsuz' beyanda bulunacagını düşünmemiz yanlış olmaz. Fakat fikirlerinin nedenleri irdelenmiş olduğunda, bilimsel ya da genetik olarak beyanlarını makul delillerle destekleyebileceklerin sayısının bir-ikiyi geçecegini söylemek mümkün olmayabilir. Bu yazıda akraba evliliklerini bilimsel objektiflik içerisinde, subjektif kanaatlerle değil, somut deliller ışığında degerlendirmeye calışacağım. Ayrıca, genetik ve sağlıksal açıdan akraba evliliklerinin masaya yatırmanın yanı sıra, dünyada akraba evliliklerinin yapılma ve yayılma sebeplerini de kısaca ele alacağım.

Öz Çalışmada, eğitimde olunması gereken ve psiko-sosyal yönden hazır olunmayan bir yaşta, erken evlenen Roman çocukların önemli bir sorununu gün yüzüne çıkarmayı ve sorunu anlamayı amaçladık. Araştırmada, Roman çocuklarda erken evliliklerin hangi bo-yutlarda olduğu; zamanla değişip-değişmediği; cinsiyete göre farklılaşıp-farklılaşmadığı; Romanlarda erken evliliklerin sonuçlarının neler olduğu ortaya konulmuştur. Araştırmanın amacı doğrultusunda seçilen Roman ailelere ilişkin veriler, alan ta-raması (survey) ile elde edilmiştir. Sakarya ili Adapazarı ilçesindeki Romanların yoğun ya-şadıkları Şeker Mahallesindeki Roman aileleri kapsamaktadır. Sakarya evrenini oluşturan Romanlardan da temsil yeteneğine haiz seçilen 200 Roman aileye yüz yüze görüşme yoluyla anket uygulanmış ve şu bulgulara ulaşılmıştır: En erken ilk evlilik yaşı Romanlarda 12'dir. Evliliklerin yarısına yakını, 18 yaş al-tındadır. Kızlar, erkek çocuklarına oranla daha erken evlenmektedirler. Roman çocuklarının evliliklerden dolayı evi geçindirmek için çalışmak zorunda oldukları ve bu yüzden de okula gidemedikleri tespit edilmiştir. Romanlarda çocuk gelinler olgusu temel bir sorun alanıdır. Araştırma sonucunda, erken evliliklerin Romanlarda yaygın olduğu, özellikle kızlarda çok daha yaygın olduğu, erken evlilik yapan çocukların eğitim yaşamından erken koptuğu, oku-lu terk ettikleri, devam edenlerin ise okul başarısının düşük olduğu tespit edilmiştir. Abstract In this presentation, we propose to unearth and understand the problem of early marriages among Romani children, who get marry in early age that does not fit for their psychological and social situation. In relation to this, in the research, the dimensions of early marriages, their change in terms of time and gender will be outlined and the values among Romanies in terms of marriage and family will be presented.

1.1.Evlilik İnsan ilişkilerinin en önemli tanımı olan evlilik kurumu, insanoğlunun aile ilişkisini kurduğu ve sonraki neslin yetişmesini sağlayan bir birliktelik olarak tanımlanmıştır. (Larson & Holman, 1994) Evlilik kurumu kendi içinde sevgiyi, bağlanmayı, arkadaşlığı, cinselliği ve çocuk yapmak gibi birçok duyguyu barındırmaktadır. Bu duygular zamanla ihtiyaç olarak algılanıp, bunun doyurulması için yapılan bir birlikteliğe dönüşmektedir. Bu birliktelik uyumu kimi zaman ömür boyu sürerken, kimi zaman da sorunların aşılamayacak düzeylere gelmesiyle, birlikteliğin başında bitmektedir. Evlilik çatısı altında birleşen iki insan, yaşam tarzlarını birlikte olacak şekilde değiştirirler. Bireyler artık yeni etkileşimler denemeye başlarlar. Bu etkileşim biçimleri bireyleri iki kişilik bir psikolojik sistemin içine alır. Artık hem psikolojik alanına hem de sosyal alanına yeni birini ekler ve onunla ilişkilerini düzenler. (Gülerce, 1996) Evlilik kurumu her kültür için farklı değişkenleri içinde barındırmaktadır. Çiftlerin cinsel birlikteliğini yasallaştırmak, doğacak çocuğun ve bireylerin aralarındaki sorumlulukları düzenleyen yasal yaptırımlarla beraber, yazılı olmayan sözlerin kabul edildiği sözleşmedir (Hashmi, Maryam, & Ishtiaq, 2007) 1920 yılından itibaren evlikle ilgili ilk yapılan araştırmalar demografik bilgiyi araştıran, içinde evlilik sürecini barındırmayan niceliksel araştırmalardı. (Soysal, 2017) Zamanla yaşanan değişimlerin etkisiyle, 1970 yılında evlilik laboratuvar ortamına taşındı. Dünya’da yaşanan değişimler evlilik anlayışını değiştirdi. Zamanla evlilik kurumuna bireylerin ve onların bağlı yaşadıkları kültürlerin, anlamları ve bakış açıları değişmeye başladı. Bu süreç evlilik kavramında insanların bilişsel ve duygusal alandan araştırılması ihtiyacını doğurdu. (Soysal, 2017) Evlilik, çiftlerin aile olması konusunda her geçen gün önemini artırmaktadır. Aileyi oluşturan ilk basamak evliliktir. Zamanla gelişir ve toplumun bir parçası haline gelen bir yapıya bürünür. Bireyler bu birliktelikle, maddi ve manevi tatmini sağlarlarken, toplum içindeki sorumluluk ve görevlerini yerine getirir.

Polity Press tarafından 2012 yılında ilk baskısını yapan “Why Love Hurts” eseri, sosyoloji bolümü öğretim üyesi olan Eva Illouz tarafından kaleme alınmıştır. Aşk acısının bir sosyolog tarafından ele alınıp incelenmesi, ilk bakışta elbette şaşırtıcı görünmektedir. Ancak başlığın ardından gelen “A Sociological Explanation” alt başlığı, bu eserin esas amacını açıkça ortaya koymaktadır. Eser, aşkın neden acı verdiğini cevaplayan bilimsel bir çalışma olma iddiasındadır. Nitekim yazar kitabın hemen başında, kendisini psikolojik yardım endüstrisinden soyutlamaktadır (Illouz, 2012, 4). Eser, giriş ve sonuç bölümleriyle birlikte toplam yedi bolümden oluşmaktadır. Eserin Türkçe tercümesi, Özge Çağlar Aksoy tarafından çevrilmiş ve Jaguar Kitap tarafından yayımlanmıştır. Yazar, günümüz ilişkilerinde meydana gelen huzursuzlukların kapitalizm tarafından nasıl etkilendiğini açıklamaya çalışmaktadır. Diğer bir ifadeyle Illouz, aşk acısının zamanın sosyal koşulları tarafından şekillendiğini ve hiçbir şekilde tamamen bireysel nedenlere indirgenemeyeceğini ortaya koymaktadır. Ona göre sosyolojik olarak “eski” dünya, din, toplum, düzen ve istikrar iken, “yeni” dünya bünyesinde sekülerleşme, kolektif bağların zayıflaması, artan eşitlik söylemleri ve kimliklerin belirginliğini kaybetmesi gibi çok ciddi değişiklikleri barındırmaktadır (Illouz, 2012, 7). Buradan hareketle Illouz’a göre aşk acısı, sosyolojik bir olgu olarak ele alınmalı ve açıklanmalıdır.

Öz Son yıllarda aile yapısında ve ailenin sahip olduğu değerlerde değişimler yaşanmaktadır. Bu değişimler, önemli bir toplumsal sorun olan boşanmaların artışına neden olmuştur. Boşanmaların artışı, aile kurumunun zarar görmesi ve kişiler arası ilişkilerin değişen yapısını gösterir niteliktedir. İstatistiki verilere göre boşanmalar, evliliğin ilk beş yılında daha fazladır. İlk beş yıldan sonra boşanma oranları azalmaktadır. Dolayısıyla evlilikte ilk beş yıl "kritik yıllar" olarak değerlendirilmektedir. Bu makalede, boşanma konusuna değinilip, "erken boşanma" kavramsallaştırılması yapılarak özellikle ilk beş yıl içerisinde son bulan evliliklerin, yani erken boşanmaların sebepleri ele alınmıştır. Gerek evlilik ve gerekse boşanma, her şeyden önce hukuki yollarla gerçekleşen bir olgudur. Ancak sadece hukuki açıdan ele alınması ve açıklanması yeterli değildir. Çünkü evliğin hukuki açıdan sona ermesi anlamına gelen boşanmanın, toplumsal olarak da onaylanması gerekmektedir. Bu nedenle çalışmada, genel olarak boşanma özel olarak da erken boşanmaların hukuki ve toplumsal nedenleri ortak başlıklar altında incelenerek boşanmaların yarıya yakınının evliliğin ilk beş yılında gerçekleştiği görülmüştür.

Her çağda ve her toplumda iki yetişkin bireyin evlenmesi olağan bir olaydır. Toplulukçu kültürlerde evliliğin daha çok görücü usulü olarak yapıldığı ancak daha bireyselci kültürlerde evliliğin anlaşarak yapıldığı aşikâr olup bu görüş araştırmalarla kanıtlanmıştır. Türkiye gibi yarı gelenekselci ve yarı yenilikçi toplumlarda iki evlilik türünün de benzer oranlarda gerçekleştiği görülmektedir. Evliliğin gerçekleşmesi kadar sürdürülmesi yani o evlilikteki ilişkiden alınan doyum da önemlidir. Evlilikteki ilişkinin doyumunu etkileyebilecek yaşam doyumu ve cinsiyet gibi farklılıklar belirlenmeye çalışılmıştır. Bu çalışmanın amacı görücü usulü evlenmek ile anlaşarak evlenmenin, alınan yaşam doyumunun ve cinsiyet farklılığının ilişki doyumu üzerinde bir etkisi olup olmadığını, varsa ne derece yordadığını bulmaktır. Veri toplama araçları olarak, bireylerin evlilikteki ilişki doyum düzeylerini belirleyebilmek amacıyla araştırmacılar tarafından İlişki Doyumu Ölçeği ve Demografik Bilgi Formu geliştirilmiş, yaşamdan aldıkları doyumun düzeylerini belirleyebilmek için de Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Oluşturulan anket seçkisiz olarak katılan toplam 250 kişiye uygulanmıştır. Toplanan verilerin analizleri sonucunda evlilik türüne göre ilişki doyumları arasında bir farklılık olduğu, evli bireylerin yaşam doyumları ile ilişki doyumları arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu, cinsiyetin yaşam doyumu ile ilişki doyumu arasındaki ilişkiyi etkilediği görülmüştür. Bu çalışma ile ortaya konulan sonuçlar literatüre katkı sağlamakta ve yeni bakış açıları sunmaktadır.

21. Yüzyıl’ın ilk çeğreği içinden hızla
geçerken küresel internet ağının ihtiyacımız
olan her türlü bilgi ve görüntüyü önümüze
yığdığı, sosyal medya araçlarının “anlık iletişim”
hizmeti ile hepimizi yüz yüze olmaktan da öte
burun buruna getirdiği şu günlerde yalın
gerçekliğin en çıplak ve katı haliyle yüzleşmek
sizi hala incitiyor ve onu duymaktan ziyade
sevimli yalanların ninniler söyleyen kucağına
sığınmaktan hoşlanıyorsanız, bu kitap size göre
değildir. Çünkü katılımlı-katılımsız gözlemler,
yüz yüze görüşme ve kaynak tarama teknikleri
ile elde edilmiş sağlıklı verilerden beslenmiş bir
araştırma ürünü olan bu kitabın sayfalarında
çıkacağınız yolculuk sırasında, duymaktan
hoşlanmadığınız veya korktuğunuz, aynı
zamanda duymak istediğiniz halde
duyamadığınız yalın gerçeklerin önemli bir
kısmıyla yüzleşeceksiniz. Yapıtın hazırlık
sürecinde sansürden uzak bir yol izlemiş
olmamız açısından denilebilir ki, bu çalışma
aşkın gizli ve kutsal tapınağına yapılmış bir
baskın ve suçüstüdür. Orada ele geçirilmiş olan
şaşkınlık verici tüm görüntü, bulgu ve bilgiler
korkusuzca teşhir edilmiştir…

Ants in Her Pants: Building the Narrative of Three Menstruations in Forty-two Days of Fatma from Bursa (17th Century)

Summary
A simple reading of an Ottoman era document mostly means transliteration for Ottoman historians. Few hermeneutical reading attempts are often met with sarcasm, since they do not usually overlap with historical facts. The documents, however, must be read by historians in terms of both the stories they tell and the truths they point to. That's what I'm trying to do in this short paper. (in Turkish)





Osmanlı tarihçileri için belgeleri okumak çoğunlukla transkripsiyonla eş anlamlıdır. Az sayıda anlam okuma girişimi ise genellikle metnin ta- rihsel gerçekleri ile örtüşmediğinden istihza ile karşılanır. Oysa belgeler hem anlattıkları hem de işaret ettikleri hakikatler açısından tarihçiler tarafından okunabilmelidir. Bu kısa metinde yapmaya çalıştığım budur.

Tarihe ve edebiyat tarihine geçmiş bazı isimler
zamanın eskitmesine direnirler ve gün geçtikçe daha
fazla tanınır ve bilinir olurlar. Ömer Seyfettin böyle
isimlerden birisidir. O, her ne kadar hikâye yazarı
olarak bilinip tanınsa da aslında çok yönlü aydın bir
kişidir. Kısacık ömrüne sayısız eser sığdıran yazar, bu
eserleriyle adeta ölümsüzleşmiştir. Vefatının üzerinden
yüz yıl geçmesine rağmen adı ve eserleri tazeliğini
korumaktadır.

Bu çalışmada Müslüman kadınların Ehl-i Kitâb erkekleri ile evlilikleri meselesi, ilgili âyetler çerçevesinde ve tefsîr literatürü temelinde ele alınacaktır. Kur’ân’da evlilik ile dînî inanç ilişkisi, Mushaf sırasına göre temel olarak Bakara 2/221, Mâide 5/5 ve Mümtehıne 60/10. âyetlerde anlatılmaktadır. Buna göre Müslümanların üç inanç grubu, yani kâfirler/Allah’ı inkâr edenler, müşrikler/Allah’a ortak koşanlar ve Ehl-i Kitâb ile evlilikleri konu edilmektedir. Bu bağlamda cevap arayacağımız temel soru, günlük hayatta muhtemel bazı Müslüman kadınlar ile Ehl-i Kitâb erkekleri arasındaki evlilik pratiğinin teoriye yansımalarının neler olduğu; başka bir deyişle bu tür muhtemel durumların, âyetlerin yorum sınırlarını zorlayıp zorlamadığı şeklinde olacaktır.

Geçiş dönemlerinden ikincisini oluşturan evlilik, taşıdığı değerler ve sosyal hayattaki rolü nedeniyle toplumların kültür yapısına uygun bir takım törenlerle gerçekleşmektedir. Bu nedenle insan hayatının önemli dönüm noktalarından biri olan evlilik birbirini takip eden belli aşamalar etrafında şekillenmektedir. Evlilik esnasında yapılan uygulama ve inanışların sonraki nesillere aktarılması, kültürel devamlılığı sağlaması bakımından önem arz etmektedir. Anadolu’da da evlilik ve bununla ilgili olarak gerçekleştirilen uygulamalar toplumsal ve kültürel açıdan önemli özellikler taşımaktadır. Türk toplumunda evlilikle ilgili uygulamalar din, örf, adet, gelenek ve görenek gibi unsurlara göre şekillenmektedir. Elazığ ili Karakoçan ilçesinde de uygun yaşa gelen gençlerin evlendirilmesi belli bir inanış ve çeşitli uygulamalar etrafında gerçekleşmektedir. Bu uygulamalarda eski Türk kültürüne ve geleneksel Türk dinine ait bazı unsurların, İslami motifler kazanarak, günümüzde de varlıklarını devam ettirdiği anlaşılmaktadır. Nitekim evlilikle ilgili olarak gerçekleştirilen uygulamaların büyük bir kısmının, eski Türk kaynaklarında anlatılan evlenme adetleriyle büyük benzerlikler taşıdığı görülmektedir. Evlenme merasimini oluşturan bütün uygulamalarda görülen bu etki, farklı coğrafyalara ve uzun zaman dilimlerine rağmen Karakoçan’da kültürel özelliklerin muhafaza edildiğini, gelenek ve göreneklere önem verildiğini göstermektedir. Yapmış olduğumuz bu araştırmanın konusunu, Karakoçan’da uygulanan evlilik adetlerinin tasviri ve tahlili oluşturmaktadır. Katılımlı gözlem ve derinlemesine mülakat teknikleriyle elde edilen veriler, deskriptif metot kullanılarak Dinler Tarihi açısından değerlendirilmiştir. Bu makaleyle Karakoçan’da evlilikle ilgili uygulamaların sonraki nesillere aktarılması ve böylece Türk kültürüne katkı sağlanması amaçlanmıştır.
Marriage which is the second important phase of human life, occurs by some ceremonies which are suitable with cultural structures of societies, by the reason of its values and role in social life. Therefore, one of the turning points of the human life, the marriage, is shaped by the succession of phases.
Transferring of marriage practices and beliefs to next generation is important to maintain of culture. In Anatolia, marriage and marriage practices have important characteristics concerning social and cultural structure. Marriage practices take form according to some phenomenon like religion, customs, and traditions. Hence, getting married of young people in the appropriate age occurs around the belief and cultural components in Karakoçan district of Elazığ Province. It is seen that some components which are belonging to the old Turkish culture and the traditional Turkish religion, continue their existence with obtaining Islamic motifs. In this regard, it is a fact that the majority of marriage practices have close similarities with the marriage costumes which are in the old Turkish sources. The influence on the marriage processes indicates that, although elapsing long period of time and differentiation of geography, cultural features are preserved and customs and traditions are valued in Karakoçan. The topic of this article is description and analysis of the marriage customs in Karakoçan. Participant observation and in-depth interview were used to collect data. Then, the data was evaluated using descriptive method in terms of history of religions. The aim of this article is to transfer marriage practices in Karakoçan to the next generations and to contribute to the Turkish culture.

Modernleşme sürecinde toplumlarda yaşanan bazı kırılma veya değişimlerin geleneksel olan kolektif bağları çözdüğü ve giderek artan bir bireyselleşmeye, parçalanmaya ve yabancılaşmaya neden olduğu iddia edilmektedir. Bu değişimlerin de en belirgin şekilde aile ve evlilik yapısında ve bireylerin bunlara ilişkin tutumlarında gözlemlenebileceği varsayılmaktadır. Bu yönde, makalede kolektivite ve bireycilik tartışması temelinde Türkiye’de belirlenen örneklem üzerinden bireylerin aile olgusuna yönelik değer atıfları, evliliğe ve çocuk sahibi olmaya yönelik tercih ve tutumlarının ne yönde olduğunun ampirik düzeyde tespit edilmesi amaçlanmıştır. Dolayısıyla, aile ve evlilik kurumunun geleceğine dair ne derece kaygılanmamız gerektiğine dair bir tartışmanın makro düzeydeki kurumsal düzeydeki istatistiklerden faydalanılarak ve belirlenen örneklem üzerinden elde edilen nicel temeldeki ampirik verilere dayalı olarak yapılmasına çalışılmıştır. Sonuçlara göre, bireyselliğe dayalı yaşam biçimleri bireylere her geçen gün daha kariyer odaklı, başarı odaklı ve pragmatik davranmalarını zorunlu hissettirmektedir. Yaygınlaşan bu davranış kalıpları aynı zamanda bireylerin kolektif bağlar veya aidiyetler inşa etmesini sağlayan aile ve evlilik kurumuna yönelik bakışını da şekillendirmekte ve bu kurumlara karşı mesafeli durmalarına yol açabilmektedir. Bu durum da evlilik, çocuk sayısı ve boşanmaya dair istatistiklere yansımaktadır. Şunu da belirtmek gerekiyor ki bireylerin toplu olarak birbirlerini gözetme ve birbirlerine fiziksel ve duygusal destek sağlama sorumluluklarının yitirilmiş olduğu görünen bireyselliğin öncelendiği bir toplumda, insanların her şeye rağmen bir güç ve destek kaynağı olarak evliliğe başvurdukları da bir gerçektir. Lakin, bireysel yaşam tarzının yarattığı kriz ve bunalımlar evlilikleri veya aile birlikteliğini bir o kadar kırılgan ve zayıf hale getirmektedir. Belki de modern çağın evliliklerine ya da aile yapısına ilişkin beklentiler ve talepler göz önünde bulundurulduğunda evlenmenin ve çocuk sahibi olmanın ötelenmesi, boşanma oranlarının yüksek olması, dolayısıyla da ailenin giderek küçülerek ve değer kaybederek ayakta kalmaya devam etmesi bu anlamda çok şaşırtıcı değildir.

Bizleri yoktan var edip insan olarak yaratan Rabbimiz’e hamd eder, insan olarak yaşamanın keyfiyetini bizlere öğreten Efendimiz (Sallallâhü Aleyhi ve Sellem)’e, Âl ve Ashabına Salât ve Selâm ederiz.
Geçen makalemizde kadının, kocası üzerindeki haklarını ele alıp gücümüz nisbetince incelemeye gayret etmiştik. Bu makalemizde de yazımızın devamı olarak kocanın, hanımı üzerinde olan haklarını siz değerli okuyucularımıza sunmaya gayret edeceğiz. Muvaffakiyet, Allâh-ü Teâlâ Hazretlerindendir.
Kocanın, hanımı üzerinde olan haklarının ehemmiyetini, Efendimiz (Sallallâhü Aleyhi ve Sellem) birçok hadîsi şeriflerinde beyan etmişlerdir. Bunlardan bazıları şunlardır.

Ebû Hüreyre (Radıyallâhü Anh) anlatıyor; Efendimiz (Sallallâhü Aleyhi ve Sellem)’e“Hangi kadın daha hayırlıdır?” diye sorulduğunda; “Kocası bakınca onu sürura gark eden, emredince itaat eden, nefis ve malında, kocasının hoşuna gitmeyen şeyle ona muhalefet etmeyen kadındır.” diye cevap vermişti1.

Aile, toplumsal yapının, ekonomi, eğitim, sağlık, din gibi kurumlarından biridir. Çocuğun gelişimi, sosyalleşmesi, biyolojik, psikolojik, sosyal ve ekonomik ihtiyaçlarının karşılanması, toplumsal değerlerin kültürel aktarımı gibi alanlarda aile temel bir işleve sahiptir. Toplumsal değişme sürecinde küreselleşme, modernleşme, kitle iletişim araçları, internet ve teknoloji gibi faktörlerin etkisiyle aile kurumu çeşitli değişim eğilimleri göstermiş, bu değişim içinde evlilik biçimlerinde ve tercihlerinde farklılıklar yaşanmıştır. Bu süreçte bir yandan farklı yaşam tercihleri ve formları oluşurken diğer yandan evlilik tercihlerini belirleyen kültürel unsurlarda devamlılıklar görülmektedir. Özetle aile, toplumsal değişme sürecinde değişim dinamikleri ile birlikte kültürel süreklilikler sergilemeye devam etmektedir.
Aile kurumunda ve evlilik pratiklerinde yaşanan değişimler zaman zaman toplumsal yapı içinde tedirginlikle karşılanabilmekte evlenme oranlarındaki düşüş ve boşanma oranlarındaki yükseliş gibi temel göstergelere bağlı olarak aile kurumunun çözülmeye doğru gittiği, evliliklerin dağıldığı yönünde bir endişenin dile getirildiği görülmektedir. Bu durum aileyi güçlendirmeyi ve muhafaza etmeyi mümkün kılacak yaklaşımlar ve enstrümanların neler olabileceği sorusunu da beraberinde getirmektedir. Bu çalışma bu meselenin iki yönüyle ele alınmasını amaçlamaktadır.
Aile kurumuna etki eden faktörlere geçmeden önce mevcut durumun ne olduğunu görmek açısından Türkiye Aile Yapısı Araştırması (TAYA ) bulgularına kısaca değinmek gerekir. 2006, 2011 ve 2016 yıllarında tekrarlanan bu araştırmaların ortaya koyduğu veriler ailede farklılaşan ve süreklilik arz eden unsurların neler olduğunu göstermektedir.

Öz
İlk romanı 1888 yılında tefrika edilen Hüseyin Rahmi Gürpınar, Cumhuriyet öncesi ve sonrası olmak üzere uzunca bir müddette 41 adet roman kaleme almıştır. İyi bir gözlemci olan yazar, konularını gerçek hayattan aldığı romanlarıyla gelecek nesillere incelenmeye değer sosyolojik bir malzeme bırakmış olur. Hüseyin Rahmi'nin romanlarında anlatıcı olarak yazarın ve roman kahramanlarının evliliğe ilişkin görüşlerini tespit ederek elde edilen bulguları sosyolojik ve psikolojik bağlamda bir değerlendirmeye tâbi tutup yorumlamak bu makalenin amacını oluşturmaktadır. Hüseyin Rahmi, romanlarında vermek istediği mesajı kahramanları aracılığıyla sunduğu gibi kendi fikrini doğrudan doğruya da beyan eder. Bu çalışmada yazarın ve kahramanlarının evlilik hakkında, romanlarından tespit ettiğimiz görüşlerini maddeler halinde vermeye çalıştık. Böylece Gürpınar’ın eserlerinde savunduğu evlilikle ilgili düşüncelerin ve okuyucuya iletmek istediklerinin anlaşılmasını kolaylaştırmayı hedefledik.
Anahtar Kelimeler: Türk romanı, Popüler roman, Psikoloji, Sosyoloji, Evlilik

ABSTRACT
Hüseyin Rahmi Gürpınar, whose first novel was published in 1888, wrote 41 novels over a long period of time before and after the Republic. The author, a good observer, has left a sociological material worth investigating in future generations with his novels, which take his subjects to life. It is also the case that Hüseyin Rahmi declares his own opinion directly in the same way as he presents the message he wants to give in his novels through his heroes. Below, we tried to give the opinions in manner of clause of the author and persons about the marriage in his novels. Thus, we aimed to make it easier to understand what Gürpınar intended to say about marriage which he advocated in his works and to understand what he wanted to convey to the reader. It is the aim of this article to interpret and interpret the findings that obtained in the novels of him as a narrator and the findings obtained by the heroes of the novel persons in sociological and psychological context.
Keywords: Turkish novel, Popular novel, Psychology, Sociology, Marriage

Hazret-i Muhammed’in (sas) ilk eşi Hazret-i Hatice (ra) ile ilgili bilgilere hem siyer türü eserlerde hem de müstakil olarak yazılmış eserlerde rastlamak mümkündür. Biyografi tarzı eserlerde Hz. Hatice’nin soyu, ticaretle ilgisi, Hz. Peygamber’le evliliği gibi konular ele alınmıştır. Klasik Türk edebiyatında da geleneksel anlatı çerçevesinde daha çok, Hz. Peygamber’le olan evliliği öne çıkarılmıştır. Bu çerçevede çoğu manzum biçimde yazılmış yirmi civarında eser bulunmaktadır. Bunların büyük kısmı üzerine çalışmalar yapılmıştır. Bu konuda yazılmış eserlerden biri de Kastamonu Yazma Eserler Kütüphanesi 37 Hk 1591/2 numarada kayıtlı olan Tezevvücü’r-resûl adlı eserdir. Eser, Hz. Peygamber’in Hz. Hatice ile evliliğini sade ve açık bir dille anlatan mensur bir hikâyedir. Tezevvücü’r-resûl’i tanıtmayı amaçlayan bu çalışmanın giriş kısmında Hz. Hatice genel olarak tanıtılmış, klasik Türk edebiyatında ve günümüz edebiyatında Hz. Hatice hakkında yazılmış eserlere ve çalışmalara değinilmiştir. Daha sonra adı geçen eserin dil-üslup ve muhteva özellikleri üzerinde durulmuş ve son olarak da çeviriyazısına yer verilmiştir.

Çocukların anne babaları arasında yaşanan çatışmalara verdikleri anlamın ya da başka bir deyişle evlilik çatışmaları ile ilgili algı ve yorumlarının; evlilik çatışması ile çocukların davranış sorunları arasındaki ilişkiyi oluşturan temel mekanizma olduğu belirtilmektedir. Bu çalışmanın amacı çocuğun algıladığı evlilik çatışmasının, çocuklarda davranış sorunları gelişimine katkısının incelenmesidir. Nicel yöntemlerin kullanıldığı bu araştırmanın örneklemini gönüllü 266 çocuk ve bu çocukların anneleri oluşturmaktadır. Araştırma verileri çocuğa ve annesine uygulanan iki farklı ölçek ile toplanmıştır. Analiz sonuçları çocukların evlilik çatışmalarını çok sık ve yoğun algılaması, ailenin bütünlüğüne ilişkin tehdit olarak yorumlaması ve bu çatışmalardan kendini sorumlu tutmasının karşı gelme sorunları başta olmak üzere birçok davranış sorunu için risk faktörü oluşturduğuna dikkat çekmektedir. Evlilik çatışmalarının, çocuğun duygusal ve davranışsal sorunlarına olası etkilerinin açıklandığı anne baba eğitim programlarının düzenlenmesi bilinçli anne babalığın yaygınlaşmasına katkıda bulunarak çocuğun davranış sorunlarını önleme ve müdahalede destekleyici ve koruyucu işlev taşıyacaktır.

ÖZET İslam, hayatımızdaki zorluklara karşı bizlere ibadet ve muamelat konularında kolaylıklar sağlamış ve esneklikler getirmiştir. Dolayısıyla bir erkeğin ikinci bir kadın ile evlenmesine bazı sebepler neticesinde İslam hukuku müsaade etmiştir. Çok evliliğin ruhsata bağlı olarak gerçekleştirebileceğinden bahsettikten sonra evliliğin ne olduğundan ve kişinin niçin ikinci bir eş ihtiyacı duyacağından bahsetmek daha isabetli olacaktır.

Öz Bu çalışmada, dünyanın birçok ülkesinde olduğu gibi Türkiye'de de karşılaşılan önemli bir sorun olan çocuk evlilikler ele alınmaktadır. Çalışmanın temel amacı erken yaşta evlendirilen kadınların aktardıkları deneyimler aracılığı ile sorunu anlayabilmek, sorunun çözümü ile ilgili kamuoyu farkındalığını yükseltmektir. Ayrıca siyaset mekanizmasında olan politikacılarında soruna eğilmelerini sağlayabilmek hedeflenmektedir. Çalışmada erken yaşta evlendirilen çocuk gelinlerin incelenmesi Türkiye üzerinden yapılmış olup, örneklem olarak Mersin ili seçilmiştir. Çalışmada niteliksel araştırma yöntemi ve bu yöntemin derinlemesine mülakat tekniği kullanılmış, kadınlardan evlilik deneyimlerini anlatmaları istenmiştir. Çalışma verileri çocuk evliliklerde eğitim durumu, aile yapısı, toplumsal çevre, geleneksel kültür gibi değişkenlerin önemli olduğunu ortaya çıkarmıştır. Abstract In this study, such as child marriage in many countries of the world is a major problem that may be encountered in Turkey are discussed. The main objective of the study is tounderstand the problem at an early age through the experiences of women they mated transfer, to increase public awareness about the solution of the problem. It also aimed to provide politicians with the focus on the problem of the political mechanism. Investigation of child bride marriages at an earlyage in the the analysis is done through Turkey, Mersin province as the sample was selected. Qualitative research methods in the study and deep interview technique was used this method, the women were asked to talk about their marriage experience. Study data education in child marriage, family structure, social environment, has revealed that it is important variables such as traditional culture. Giriş Toplumsal sorunları toplumsal sorun yapan şey çağın genel toplumsal, kültürel ve siyasal normlarına uymaması, toplumsal sistemin işleyişinde birtakım sorunlara neden olmasıdır. Kuşkusuz ki her çağın normları aynı değildir, toplumsal değişme olgusu nedeniyle sosyal bilimciler de değişimi ve onun arkasındaki değişkenleri ortaya çıkarmak ister. Yaşadığımız 21. yüzyıla baktığımızda Batı tipi bir modernleşmenin tüm dünyaya yayıldığı, insan hakları, demokrasi, eşitlik, özgürlük, medenilik kavramlarının yaygınlaştığını görmekteyiz. Modern öncesi toplumlarda bireysellik, kendi seçimlerini yapabilme, bilimsel tespitlere göre olgunlaşma gibi kavramları pek görmeyiz. Evlilik kurumu da bu bağlamda çağlar boyunca değişmiştir. İlksel toplumlardan günümüze dek insanlar evlenmekte, aile kurmakta ve toplumsal yaşam da böylelikle sürmektedir. Evlilik kurumu modernleşme ile birlikte geleneksel bağlamı olan akrabalık, aile, topluluk (cemaat), gelenek bağlamının dışına çıkmaya başlamıştır. Her bir bireyin biyolojik gelişmişliğinin bilimsel standardı olarak kabul edilen 18 yaşından itibaren kendi ailesini kurabilmesi bir hak haline gelmiştir. Bu yaştan daha önce gerçekleştirilen evlilikler ise erken evlilik ya da çocuk evlilikler olarak değerlendirilir. Modern hukuk da bu anlamda 18 yaş öncesi evlilikleri suç sayar. 1989 Çocuk Haklarına Dair Sözleşme de incelendiğinde Madde 1 " Bu sözleşme uyarınca çocuğa uygulanabilecek olan kanuna göre daha erken yaşta reşit olma hariç, onsekiz yaşına kadar her insan çocuk sayılır " (UNİCEF). Türkiye'de de yasal olarak yetişkin olma yaşı kanunla 18 olarak belirlenmiştir. Bu durumda yasal olarak da 18 yaş altı herkes çocuk kabul edilir ve bu yaşın altında olan bireylerin evlenmesi yasalara aykırıdır. 1. Dünyada Çocuk Gelinler 18 yaşından ufak bireylerin çocuk olduğu üzerindeki uzlaşının bir sonucu olarak, bu yaşın altındakilerin evliliği de en hafif tabirle illegaldir. Özellikle uluslararası sözleşmelere taraf olmuş ülkeler açısından bu tür evliliklere izin verilmesi uygun değildir. Dünyanın neredeyse tüm bölgelerinde erken yaşta evliliklere rastlandığı gerçeği bize sorunun yerel olmadığını, küresel olduğunu göstermektedir. Plan UK, Breaking Vows'un (2011) belirttiği üzere dünyada en yüksek çocuk evlilik oranı %75 ile Niger'dedir. Niger'i

Günümüz dünyasında aile ve evlilik kurumunun sağlam zeminini kaybettiğini görmek için özel bir araştırmaya gerek yoktur. Hemen herkes ya içinde yaşadığı ya da çevresinde bulunduğu bir ailenin çeşitli sorunlarla boğuştuğunu görmekte ya da yıkıldığına şahit olmaktadır. Bazı sosyologlar sağlam temelli ve düzenli olan her şeyin giderek kaybolduğu gerçeğine bağlı olarak evliliğin de bugüne kadar görülmedik biçimde soyut ve kısa ömürlü temeller üzerine kurulduğu tespitinde bulunmaktadırlar. Bundan anlaşılan şey, ailenin ve evliliğin özünü ilgilendiren ve onu yaşatan değerlerin aşınmış olmasıdır. Evlilik kurumu nedir? Amaçları nelerdir? Nasıl olmalıdır? Bu kurumu yaralamayıp tekrar ayağa kaldırmak
için nelere dikkat edilmelidir? Bu kurumu kuran ve yaşatan öz nedir? Bu bölümde bütün bunların cevabı aranmaya çalışılacaktır.

Özet: Urfalı Yûsuf Nâbî, hikemî tarzın öncüsü olan 17. yüzyıl Osmanlı sahası divan şairidir. Nâbî, hamisi Mustafa Paşa'nın ölümünden sonra henüz bilinmeyen sebep-lerle İstanbul'dan uzaklaşıp Halep'e yerleşmiş, burada yaşadığı dönemlerde sekiz yaşındaki oğlu Ebu'l-Hayr için divan edebiyatının önde gelen pend-name örnekle-rinden biri olan " Hayri-name "-ya da halk arasında bilinen ismiyle " Hayriye "-adlı eserini kaleme almıştır. Söz konusu eser, sekiz yaşındaki bir çocuğun anlayabileceği üsluptan ve içerikten oldukça uzak, sosyal ve siyasal eleştiriler barındıran bir kitaptır. Mesnevide oğluna, hayatta karşılaşacağı hemen her konuda öğütler veren Nâbî, aile konusunda da tavsiyelerde bulunmuş; evlilik, eş seçimi, aile hayatı, cariye ve çocuk sahibi olmak gibi meselelere oldukça geniş bir yer ayırmıştır. Makalemizde Nâbî'nin aile ile ilgili fikirlerini tespit ve tahlil etmeyi amaçladık. Ulaşacağımız sonuçların 17. Yüzyıl Osmanlısında Müslüman aile yapısını tespit et-mede küçük de olsa bir katkı sağlayacağı kanaatindeyiz. Makale boyunca " Hayriye " adlı mesnevinin fikir yönünü inceleyip estetik boyutlarına değinmekten olabildiğince kaçınacağız. Nâbî'nin aile konusunda ne düşündüğünü tespit etmek için metinden ilgili be-yitleri fişleyip gruplandıracak, her gruptaki beyti tek tek inceleyip genel bir sonuca ulaşmaya çalışacağız. Çalışmamız boyunca daima iki soruyu göz önünde bulundura-cağız: Nâbî bu konuda " ne " düşünüyor? Nâbî bu konuda " neden " böyle düşünüyor? Makalemizde Nâbî'nin fikirleri temel olarak üç başlık altında incelenecektir: 1) Evlilik, 2) Neslin Devamı, 3) Aile Fertleri.

ÖZET
Karadeniz Bölgesi, Kaçarak Evlenme eylemi bakımından Türkiye’de Batı Marmara Bölgesi’nden sonra en
yaygın ikinci bölge konumunda. Bugün Karadeniz Bölgesi’nde hala her 10 evliliğin en az biri kaçarak
gerçekleşiyor. Yani yüz aileden onu kaçarak evlenmiş eşlerden oluşuyor. Bununla birlikte, kaçarak evlenenlerin
aile düzenleri ve evlilikleri hiç de öncesinde düşünüldüğü gibi gerçekleşmiyor. Gençler birbirlerini
sevmelerinin her şey için yeterli olduğunu düşünürler. Oysa sonuç hiç de buna uygun şekillenmez. Bu çalışmada
evliliğini kaçarak gerçekleştirmiş 80 Trabzonlu kadınla anket ve mülakat yapılmıştır. Araştırma sonucunda
kaçarak evlenen kadınların kabaca dörtte üçünün çeşitli sorunlar yaşadığı ve sonuç itibarıyla pişman olduğu
anlaşılmıştır. Kaçarak evlenmenin en önemli olumsuz sonuçlarından biri ekonomik sorunlarla baş başa
kalınması ve ne erkek ne de kadın ailesinin bu konuda yardımcı olmamasıdır. Diğer önemli sorun ise aile içi
iletişim ve davranışlardır. Bu kapsamda kaynananın kaçarak gelen gelini her fırsatta aşağılaması ve kaçarak
“gelmesi”nin yüzüne vurulması zikredilebilir. Benzer son husus, kaçarak evlenen genç kızın başta ailesi,
akrabalı ve komşuları olmak üzere bütün sosyal çevresiyle ilişkilerinin olumsuz etkilenmesi konusudur. Bu
çalışma, kaçarak evlenmenin olumsuz yönlerini göstererek, genç kızlarda bilinçlenme ve farkındalık
oluşturmak üzere akademik bilgi üretme amacındadır.
Anahtar Kelimeler: Trabzon, Kaçarak Evlenme, Yaşanan Sorunlar, Pişmanlıklar.
ABSTRACT
The Black Sea Region is the second most common region in Turkey after the West Marmara Region in terms
of Marriage by Running away. Today, at least one out of every 10 marriages in the Black Sea Region takes
place by escaping. In other words, ten of a hundred families consist of spouses who got married by escaping.
However, the family arrangements and marriages of those who escaped marriage do not take place as previously
thought. Young people think that loving each other is enough for everything. However, the result is not shaped
accordingly. In this study, questionnaires and interviews were conducted with 80 women from Trabzon who had got married by running away. As a result of the research, it was understood that roughly three-quarters of
the women who have got married by running away, experienced various problems and regretted it as a result.
One of the most important negative consequences of escaping marriage is being alone with economic problems
and neither the male nor the female's family can help in this regard. Another important problem is
communication and behavior within the family. In this context, it can be mentioned that the mother-in-law
humiliates the bride who became bride by running away at every opportunity and that she "comes" by running
away. A similar last point is the issue of the negative impact of the young girl's relationship with her entire
social environment, especially with her family, relatives and neighbors. This study aims to produce academic
knowledge in order to raise awareness and awareness among young girls by showing the negative aspects of
escaping marriage.
Keywords: Trabzon, Marriage by running away, Problems experienced, Regrets.

Bu çalışmada Hıristiyanlıkta evlilik konusu ele alınacaktır. Hıristiyanlığın evliliğe bakışı, evliliğin gayesi, evlenme engelleri ve karışık evlenme konuları “Hıristiyanlıkta Evlilik Anlayışı” başlığı altında verilecektir.  “Hıristiyanlıkta Evliliğin Tarihçesi” başlığıyla evlenme yasağından günümüzdeki şekline gelinceye kadar Hıristiyanlıkta evliliğin geçirdiği değişiklikler ana hatlarıyla incelenecek; “Hıristiyanlıkta Evlenme Törenleri” başlığıyla da farklı mezheplere göre evlilik öncesi hazırlıklar ve nikâh törenleri konu edinilecektir. Hıristiyan evliliğinin en önemli farklılığı olan bozulmazlık konusu ise “Hıristiyanlıkta Tek Evlilik ve Boşanma” başlığı altında incelenecektir.

1-Din adamları evlenebiliyor muydu? Ruhbanın evlenmesi hoş karşılanmıyordu. Rahip karılarına dair yasalar vardı. Franklar konsillerde görevden alma tehdidiyle din adamlarının eşleriyle birlikte olmasını önlemeye çalışıyordu. Diyakoz yardımcısından başlamak üzere din adamlarından evlilik ilişkilerini bir abi-kardeş gibi sürdürmeleri isteniyordu. Eşleriyle aynı odada yatmayacaklardı. Eşlerine sürekli bir hizmetçi kız eşlik edecekti. Kadınlara da kocalarından ayrı yaşamaları emredildi. 1139'deki 2. Lateran Konsili öncesinde pek çok rahip evliydi. Bir rahip piskoposluğa seçilmişse, bir keşiş gibi, bekâret örneği olması beklenirdi. Bu dönemde bazı soylu erkeklerin ve kralların metresleri vardı, hatta evlenmemiş erkekler evlenmek yerine böyle yaşamayı tercih ediyorlardı. Bu durum din adamları için de geçerliydi. Kilise hoş karşılamasa da pek çok din adamının evli ve çocuk sahibi olduğu bilinmektedir. Hatta metres hayatı yaşayanlar bile vardı. 2-Sınıflar hep kendi içinde mi evleniyordu, zengin bir adam fakir bir kızla evlenemez miydi? Sınıflar arası evlilikler hoş karşılanmasa da yapılıyordu. Özelikle Merovenjlerde esir alınan kızlarla evlenme vardı. Özgür bir kadın ile özgür olmayan bir erkeğin evliliği gayrimeşru kabul edilir ve ayıplanırdı. Kadın yaşamını, özgürlüğünü, malını kaybetmeyi göze alırdı. Çocuklar köle durumuna düşer ve miras alamazlardı. Erkek için durum farklıydı. Köleleriyle birlikte olabilir, bundan çocukları olursa varis kabul edilebilirdi. Yakın kan akrabaları ve kayınlar arasındaki evlilikler geçersizdi. Böylece alt tabakalarda doğan kadınlar evlilik ile yükselebilirdi. Aşağı sınıftan kadınlar, zengin kadınlara göre, istedikleri erkeklerle daha sıklıkla evlenirdi. Onların iffeti de korunurdu ama efendilerine karşı değil yabancılara karşı. 3-Feodal sistem içerisinde yaşayan serflerin evlilikleri diğerlerinden farklı mıydı? Farklı dinden biri ile evlenmeye nasıl bakılıyordu? Serfler feodal lortlar için çok önemliydi. Sadece serf değil onun ailesi de lort için çalışırdı. 13. yüzyılda serflerin kız çocukları evleneceği zaman feodal beye bir ücret ödemek zorundaydı. Evlendiği adam lordun toprağı dışından biriyse muhtemelen ücret daha yüksekti çünkü iş gücü kaybı oluyordu. Bu ücret keçi ya da tavuk gibi mallarla ödeniyordu. Bu dönemde bir köylü kızın çeyizi, mirastaki payı, ev eşyaları, hayvanlar, kıyafetler, mobilyalar, mutfak aletleri ve çok az paraydı. Serfin bizzat kendisi efendisinin izniyle evlenebilirdi ama köleler efendilerinin malı olduğu için evliliklerinin bir anlamı yoktu. Kâfirlerle evlenmek yasaktı. Yahudilerle her türlü cinsel temas, Hristiyanlar arasındaki zinadan daha ağır suç sayılırdı. Bu suça karşılık olarak kazıkta yakılma cezası bile verilebiliyordu. Ayrıca Lortlar istenmeyen damat adaylarının malına ve şahsına el de koyabilirdi.

Bu araştırmanın amacı, bir aile eğitim programının evli annelerin evlilik doyumu, evlilikte sorun çözme becerisi ve psikolojik iyi oluşuna etkisini incelemektir. Araştırmanın modeli öntest-sontest eşleştirilmiş kontrol gruplu seçkisiz desendir. Deney ve kontrol grubu toplam 22 kişiden oluşmaktadır. Araştırmada katılımcıların, sosyodemografik ve evlilikle ilgili özellikleri ‘Kişisel Bilgi Formu’ ile, evlilik doyumu düzeyleri ‘Evlilik Doyum Ölçeği’ ile, sorun çözme becerileri ‘Evlilikte Sorun Çözme Ölçeği’ ile, psikolojik iyi oluş düzeyleri ise ‘Psikolojik İyi Olma Ölçekleri’ ile ölçülmüştür. 11 kişilik deney grubuna her biri 120 dakika süren 9 oturumluk aile eğitim programı toplam 9 haftada uygulanmıştır. Verilerin analizinde Mann-Whitney U Testi ve Wilcoxon Eşleştirilmiş Çiftler İşaretlenmiş Sıra Sayıları Testi kullanılmıştır. Yapılan araştırma sonrasında, aile eğitim programının evli annelerin, evlilik doyumlarını, evlilikte sorun çözme becerilerini ve psikolojik iyi oluş düzeylerini geliştirdiği görülmüştür.

DİLİMDE TÜY BİTTİ “KADINA ŞİDDET DİLDE BAŞLAR, DİLDE  **    BİTER”DEMEKTEN(1)
(Kız Çocukları Gününe Özel)

H.Çiğdem YORGANCIOĞLU
Yerle yeksan olmuş şu dEVranda dEVletlerin içinde ,öyle sEVgisiz EVler var ki hanenin içi KADIN için bir nEVi Ağır Ceza Mahkemesi' ve kendisini ailenin reisi ilan eden erkek de Hakim …EVlerden uzak olsun ve sEVgiye EVrilemeyecekse dEVrilsin EVlilik denen böylesi bir ağırlaştırılmış müebbet illet. Çiiğdem Ekim 2017-Hane İçi Kadına Şiddet Esintileri Maruz kaldığı şiddet sonucu müşterek yerleşim yerinden ayrıılmak zorunda kalarak yeni yerleşim yeri bulmaya mecbur bırakılan veya sosyo-ekonomik sebeplerden mütevellit şiddete boyun eğen kadınların çoğaldığı, yaşadığı azaptan kendisini ve çocuğunu kurtarmak için kadınların çaresizce envai çeşit yılanlara sarıldığı, ayrımcılığın alametlerini taşır bir şekilde,

The family, which is one of the institutions influenced by modern life, struggles with
many problems especially in the geography where western culture is dominant. The fall of
the population, which is the future of the societies, causes great concern for the future. The
measures taken for this are not enough to change the result. On the one hand, differentiated
gay marriages, called different new relationships, on the other hand, the absence of children
in women and men marriages, or the deterioration of these marriages after a short time are
among the most important problems of social life. Accordingly, children who grow up
without parents are deprived of parental education. As a result of this situation, otherproblems arise such as addictions, inclination to crime and cultural degenerations.
Individuals of the disintegrated family are doomed to live alone and to die alone.
In the face of this situation where modern family understanding comes, the
traditional Muslim family has been negatively affected from time to time. Established on the
axis of the Islamic belief, the principles that the Islamic family regarded as a basis for these
modern family dilemmas provide a solution to today's family problems. This study is based
on this axis.

ÖZ Türkiye'den evlilik yoluyla Avrupa ülkelerine gelen damatların yaşantısındaki değişimde, " evli-liğin tersine dönmesi " nin önemli olduğunu düşünüyoruz. Bu konuyu kavramlaştırmak için Sakarya yöresinde tespit ettiğimiz, evlilik geleneğinin tersine işlediği, özellikle " Manav " olarak adlandırılan toplumlarda devam eden " damat alma geleneği " ni, halkbilimi ve psikoloji bilimdalları açısından in-celedik. Bu çalışma bize, sosyal ve kültürel çevrede karşılıklı etkileşimle oluşan kişilik ve kimlik geli-şiminin bu evlilik geleneğiyle nasıl değişime uğradığını anlama imkânı vermiştir. Bir nevi " içgüvey " evlilik olarak görülebilecek bu evlilik çeşidini " içgüvey " evlilikten ayıran nokta; bu evliliğin bir törenle, düğünle yapılması, ritüellerin tersine işlemesi, tüm faaliyetlerin " kız evi " nde gerçekleşmesi ve aynı zamanda düğün masraflarının da " kız evi " tarafından karşılanmasıdır. Temel olarak " ocağın devamı " ve " soyun sürmesini " hedefleyen bu evlilik türünde damat, tamamen bir " obje " ye dönüşüyor ve kişilik olarak silikleşiyor. Bu evlilikten doğan çocuklar da kızın ailesine ait sayılıyor. Damat, kız evine taze kan ve işgücü sağlıyor. Mirasın asla damada geçmemesi, damadın kuşaklar arasında mal aktarımını sağlayan bir işlev üstlendiğini gösteriyor. Evlilikte gelinin yaşaması gereken kopuş duygusunu damat yaşıyor. Bazen geri dönülmesi zor olan bu süreç, kişilerde bazı psikolojik sorunlar yaratıyor. Anahtar Kelimeler Evliliğin Tersine Dönmesi, Damat Alma Geleneği, Düğün Adetleri, İşlevsel Kimlik Damat, Psi-kolojik Etkiler. ABSTRACT We consider that " reverse of marriage " which experience in the life of the groom, whom come to European countries in which the bride live from Turkey by marriage, is important. In order to conceptualizing these phenomena, we have scrutized " groom-taking tradition " which we have discovered in " Manav " societies located in Sakarya region by using the means of psychology and folklore. This field study facilitates us to grasp the change of personality and identity progression which are constructed in a reciprocally determined by society and culture by this marriage.What differentiate this kind of marriage from a well-known from of marriage in which son-in-law lives in bride's house is this kind of marriage requires a ceremony. In this ceremony, the rite is reversed, everything takes places in bride's house and all expenses are offered by bride's family.This special sort of marriage aims " continuation of line " and " continuity of family " and objectifies the groom. In this marriage genre, the children are considered to belong to the bride's family. The groom functions new labor to the bride's family. The fact that the groom never get anything from the heritage stretchers that the groom functions as a mediator between the generations in bride's family. The groom feel the unbearable psychological pain in the marriage which is usually experienced by the bride.

ON THE TURKISH AND ISLAMIC LAW’S POINT OF VIEW AN INVESTIGATION ABOUT THE QUALIFICATION LEGAL OF MARRIAGE
Assist. Prof. Özlem Tüzüner (Ph.D.)
ABSTRACT
Turkish Civil Code and Qur’an don’t cover directly the concepts of family and marriage. However, both in Turkish Civil Law and Islamic Law, the issues of the realization, function and termination of the marriage union are covered. According to the doctrine of Turkish Civil Law, the qualification legal of marriage is explained by the theses of contract, institution and disposition conditional. In Islamic Law, the marriage is defined as a pure civil contract isolated from the domain of State authority and means of state control, taken a place in a civil and autonomous environment.
Keywords: Family, marriage, characteristic (qualification) legal

Zaman boyunca insanlık süregelmiş ve farklı yapılar ile kendini göstermiştir. İnsanlar aileler içerisinde toplanmış, doğmuş, büyümüş ve değişmiştir. İnsanlar değişimi kuşaktan kuşağa aktarmış ve bu değişim aile yapılarını da etkilemiştir. Türk toplumunda aile genellikle geleneksel, dini bir kurum anlayışına dayansa da
ekonomik, kültürel, siyasal, demografik değişimlerin bir parçası olarak da ele alınmaktadır. Türkiye’de aile üzerinde yapılan çalışmalar doğrultusunda 1960’lı yıllardan bu yana aile yapısında hızlı bir değişim yaşandığı görülmektedir. Türkiye’de aile üzerinde yapılan araştırmalara baktığımızda öncelikle Türkiye Aile Yapısı
Araştırmaları karşımıza çıkmaktadır. Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü tarafından yürütülen Türkiye Aile Yapısı İleri İstatistik Analizinin veri kaynağını Türkiye Aile Yapısı Araştırmaları 2006, 2011 ve 2016 verileri oluşturulmaktadır. Yapılan bu araştırmanın amacı istatiksel verilerden yola çıkarak gelecek 10 yıl içerisinde Türkiye’de aile yapısındaki ve kültüründeki değişimleri ortaya koymaktır. Bununla birlikte aile değişimini açıklayan güncel kuramsal yaklaşımlar çerçevesinde tek kişilik aile oranları, tek kişilik ailelerde cinsiyet değişkeni, tek ebeveynli aile oranları, çocuksuz aile oranları değerlendirilmiştir. Araştırmanın veri kaynağı da bahsi geçen istatistik analizine dayanmaktadır. Araştırma sonucunda toplum yapısındaki gelişmelerle birlikte kadının erkeğe bağımlı konumunun sarsıldığı ve bu kapsamda hem boşanma oranlarının hem de kadınların ve erkeklerin yalnız yaşama isteklerinin artması durumu ortaya konulmuştur. Önümüzdeki 10 yıl içerisinde tek kişilik aile oranı, tek ebeveynli aile oranı ve çocuksuz aile oranının artışın sürekli olarak devam etmesi beklenmektedir.
Anahtar Kelimeler: Aile, toplumsal değişim, aile yapısı