- IZTECH Department of Architecture
Gulbahce Campus, Urla
35430 Izmir / Turkey - +90 232 7507098
Zeynep Akture
İZMİR INSTITUTE OF TECHNOLOGY, Architecture, Faculty Member
- History of Archaeology, Mediterranean archaeology, Prehistoric Archaeology, Experimental Archaeology, Archaeological Site Management, Archaeological Restoration, and 79 moreCultural World Heritage Sites, Ancient theatres, Modern Use of Ancient Theaters, Ephesos, Artemis of Ephesos, Western Phoenician Settlements, Archaeology and politics, Virtual Reconstructions of Archaeological Sites, Ancient Greek and Roman Theatre, Ancient Greek Theatre, Roman theatre, Roman Archaeology, Hellenistic and Roman Asia Minor, Phoenician Punic Archaeology, Cultural Heritage Conservation, Roman Architecture, George Ivanovich Gurdjieff, UNESCO world heritage, Oscar Negt, Alexander Kluge, Siegfried Kracauer, Phoenicians, Museum and Heritage Studies, Cultural Heritage Management, Heritage Conservation, Urban archaeology, Industrial Archaeology, Landscape Archaeology, Industrial Heritage, Patrimonio Industrial, Festivals, Restorasyon, Konservasyon Restorasyon, Konservasyon, Arse/Saguntum, Kültür Varlıklarını Koruma ve Onarım, Koruma, çevre Koruma, Kentsel Koruma, Architectural Heritage, Heritage Tourism, Heritage Studies, World Cultural Heritage, Conservation and Restoration of Historic Buildings and Monuments, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, Conservation and Restoration, Restauration and Conservation, Science for Conservation and Restoration of Cultural Heritage, History of Conservation and Restoration, History and Theory of Conservation and Architectural Restauration, History and Theory of Modern Architecture, Restoration and Heritage Conservation, Cultural Heritage and Museum Studies, Heritage and museum studies, history and theory of modern art and architecture., Museums and Heritage, Acheology,heritage and museum studies, Heritage Management, Architectural Conservation, Conservation-Restoration, Architectural Heritage Conservation, Urban Architectural Heritage, Architectural and urban conservation, Architectural Restoration and Heritage Conservation, Architectural Restoration, Conservation Du Patrimoine Architectural Et Culturel, Heritage and Architectural Landscape Conservation, Architectural Heritage Management and Tourism, Archaeological Heritage Management, Archaeological and Heritage Tourism, Archaeological Landscapes, Cultural Heritage Law, World Systems Analysis, World-Systems Analysis, World System, World-Systems Theory, Immanuel Wallerstein, Fernand Braudel, Fernand Braudel. El Mediterráneo y el mundo mediterráneo en la época de Felipe II, Ephesus, and Collective Memoryedit
As of 2022, most of Turkey’s World Heritage properties are or include archaeological sites or landscapes featuring places of religion and ritual of past and often present significance and use. This chapter focuses on two of... more
As of 2022, most of Turkey’s World Heritage properties are or include archaeological sites or landscapes featuring places of religion and ritual of past and often present significance and use. This chapter focuses on two of them—Çatalhöyük and Ephesus—to highlight their similarities and differences in terms of the continuities in the discontinuity and discontinuities in the continuity of their spiritual significance and ritual use, which have transformed them into associative cultural landscapes through placemaking practices. This was through public archaeology at Çatalhöyük where New Age “Goddess communities” were numerically the most important among special interest groups by the restart of scientific research in the 1990s; and through spatial segregation of local ritual users, spiritual pilgrims, and cultural tourists of diverse ethnicity at a number of religious sites scattered in the landscape, following dramatic changes in the user profile before the House of Mary and Isa Bey Mosque have become the most densely-used components for ritual use at Ephesus. The concluding comparative evaluation of these strategies reveal their success in avoiding the risk of tension and conflict, as a sound basis for establishing mutual respect of values and constructive dialogue towards building a shared sustainable future.
Research Interests: Public Archaeology, Cultural Landscapes, Cultural Tourism, Goddess Spirituality, World Cultural Heritage, and 15 moreArchaeological Heritage Management, Placemaking, Cultural Heritage and Tourism, Ephesus, Religious Tourism, Archaeological Landscapes, Mother Goddess Worship, Ritual landscapes, Çatalhöyük, Ritual Practices, Religious Heritage, Sustainable Development Goals, Goddesses & Goddess Worship of the ancient eastern Mediterranean, The Great Mother Goddess and Goddesses, and Sustainable Development Goals (SDGs)
Located in a 13,590-acre natural forest along the Isuzugawa river, the Ise Grand Shrine (伊勢神宮 Ise Jingū) is a large Shinto shrine complex that contains two central shrines (jinga), fourteen major shrines (betsugū), and 109 small shrines... more
Located in a 13,590-acre natural forest along the Isuzugawa river, the Ise Grand Shrine (伊勢神宮 Ise Jingū) is a large Shinto shrine complex that contains two central shrines (jinga), fourteen major shrines (betsugū), and 109 small shrines (sessha, massha, and shōkansha). More than 1,500 rituals are conducted in the Shrine annually, for the prosperity of the imperial family and for peace in the Japanese nation. The complex’s most celebrated ritual is the complete rebuilding of its 125 shrines every twenty years, an ongoing tradition since the 680s CE. This “renewal” process for the jinga is conducted on neighboring identical sites. For centuries, the surrounding forest has provided the construction timber for the renewal of the shrine buildings. In addition, all the objects and vestments used in the ceremonies held at the shrines are renewed. The single exception is a sacred object embodying the shrine’s deity, which is moved and welcomed at the renewed structure in a ceremony called Shikinen Sengū. This renewal tradition is connected to the Shinto rites of purification, at intervals between two to sixty years. Ise’s periodic renewal—the destruction and rebuilding the shrines—has played an important part in the international acknowledgement of a wider definition of authenticity in World Heritage practices.
Research Interests: Japanese Studies, Architecture, Japanese Religions, Case Study Research, Authenticity, and 14 moreJapanese History, Shinto Studies, Case Studies, Japan, Japanese Culture, - Architecture history, Shinto, History of architecture, Society, Case Study, Architectural renewal and cultural heritage, Shintoism, history of Shinto, and Ise Shrine
In this chapter, a framework for assessing the openness of virtual archaeological reconstructions to a multiplicity of readings is presented by focusing on the case of Çatalhöyük, in Turkey. Since its discovery in the 1950s, there has... more
In this chapter, a framework for assessing the openness of virtual archaeological reconstructions to a multiplicity of readings is presented by focusing on the case of Çatalhöyük, in Turkey. Since its discovery in the 1950s, there has been a diversity of opinion on Çatalhöyük’s settlement rank along the path from settled village to urban agglomeration. This diversity of opinion has been expressed both verbally and visually, the latter including numerous computer-based visualizations for a variety of purposes and target audiences. Among the internationally approved principles for computer-based visualizations of cultural heritage is the need for intellectual and scientific transparency. Umberto Eco’s theory of the “open work,” as applied in literary and visual works including motion pictures, offers a theoretical framework for discussing the transparency of Çatalhöyük visualizations, as does Siegfried Kracauer’s idea of “cinematic materiality.” Three of the virtual works on Çatalhöyük are briefly presented in this chapter, as a basis for discussing the applicability of Eco’s and Kracauer’s ideas in this type of production as a measure for “open multivocality,” leading to an assessment of whether visualizations reveal any or all alternative interpretations of the site.
Keywords: Çatalhöyük, visualization, multivocality, open work, cinematic materiality, transparency
Keywords: Çatalhöyük, visualization, multivocality, open work, cinematic materiality, transparency
Research Interests: Visualization, Digital Archaeology, Digital heritage in architecture, Digital preservation (Cultural Heritage), Digital Heritage, and 14 moreDigital reconstruction (Archaeology), Cinematic Affect, Digital Cultural Heritage, Digital Fabrication (Architecture), Heritage interpretation, Umberto Eco, Transparency, Multivocality in Archaeology, Çatal Hüyük, Visual Representation, Çatalhöyük, London Charter, Digitalisation of Cultural Heritage, and Sigfried Kracauer
The chapter gives information on the UNESCO World Heritage Site of Ani in Turkey, under the titles of geographic location and boundaries; physical, natural, and cultural characteristics; history and components; history of excavations;... more
The chapter gives information on the UNESCO World Heritage Site of Ani in Turkey, under the titles of geographic location and boundaries; physical, natural, and cultural characteristics; history and components; history of excavations; state of conservation and conservation measures; UNESCO World Heritage List nomination process and management planning; and present and future scientific research, with a short list of references for further reading.
Research Interests: Cultural World Heritage Sites, World Cultural Heritage, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, World Heritage Site Studies, Archaeological Site Management, and 10 moreUNESCO World Heritage and labelling, World Heritage Site Management, World Heritage, ARCHAEOLOGY AND WORLD HERITAGE, Ani, Unesco World Heritage Site, UNESCO world heritage, Heritage Site Management, World Heritage Studies, and Archaeological Site of Ani
Yunan halklarının yayılımı ve Roma İmparatorluğu egemenliği ile Akdeniz havzasında yaygınlaşarak klasik dönemde yerleşimlerin kent olma ölçütleri, kutsal alanların ana yapıları arasında yer alan tiyatrolar, antik dönemden günümüze... more
Yunan halklarının yayılımı ve Roma İmparatorluğu egemenliği ile Akdeniz havzasında yaygınlaşarak klasik dönemde yerleşimlerin kent olma ölçütleri, kutsal alanların ana yapıları arasında yer alan tiyatrolar, antik dönemden günümüze ulaşanlar arasında özgün kullanım değerini koruyan tek yapı türüdür. Yazılı kaynaklar ve mimari kalıntılar, Akdeniz çevresinde bine, Türkiye’de iki yüze yakın antik tiyatro belgelemektedir. Bunların önemli bir kısmı ziyaret ve gösteri kullanımlarına açıktır.
Yazıda, antik tiyatrolara ilişkin bilgiler "Antik Tiyatroların Kökenleri, Öncülleri ve İlk Örnekleri", "Tiyatro Yapılarının Çeşitlenmesi" ve "Antik Tiyatroların Çağdaş Kullanımları" başlıkları altında derlenerek kısa bir kaynakçayla desteklenmiştir.
Yazıda, antik tiyatrolara ilişkin bilgiler "Antik Tiyatroların Kökenleri, Öncülleri ve İlk Örnekleri", "Tiyatro Yapılarının Çeşitlenmesi" ve "Antik Tiyatroların Çağdaş Kullanımları" başlıkları altında derlenerek kısa bir kaynakçayla desteklenmiştir.
Research Interests:
ODTÜ Mimarlık Bölümü öğretim üyelerinden Jale N. Erzen'e ithafen hazırlanan yazı, kurucuları arasında yer aldığı SANART Derneği'nin 25 yıl içinde gerçekleştirdiği projeleri bugün ve gelecek için ilham kaynağı olarak anımsayarak... more
ODTÜ Mimarlık Bölümü öğretim üyelerinden Jale N. Erzen'e ithafen hazırlanan yazı, kurucuları arasında yer aldığı SANART Derneği'nin 25 yıl içinde gerçekleştirdiği projeleri bugün ve gelecek için ilham kaynağı olarak anımsayarak Türkiye’nin kültürel bağlamındaki dönüşümlere koşutluklarına işaret ediyor.
Research Interests:
In this paper, modern visitor experience of the archaeological site of Ephesus is compared with that of the ancient urban topography during a second century AD procession described in a monumental inscription on an external wall of the... more
In this paper, modern visitor experience of the archaeological site of Ephesus is compared with that of the ancient urban topography during a second century AD procession described in a monumental inscription on an external wall of the Great Theatre, to explore the dialectic relationship between what may be referred to as the “tourist ritual” and museumification of Ephesus as a “ritual space” of our times. After an introduction on the “Romanization” of Ephesus, the second century AD procession is analysed in terms of “ritualized behaviour” in the sense of a specific way of organizing the flow of action in space. This analysis serves as a reference to compare modern visitor experience of Ephesus, especially in guided group tours that follow a route similar to that of the ancient procession, as another example of “ritualized behaviour” imposed by modern museums on their visitors. The following discussion on the correspondence between the image acquired of Ephesus from the outlined tourist experience and from archaeological research aims to question, in conclusion, the effect of museological choices for visitor management at archaeological sites on the popular images held of those sites, emblematised for the case of Ephesus by that of the Library of Celsus.
Keywords: Ephesus, Romanization, ritual space, ritualized behaviour, visitor management at archaeological sites
Keywords: Ephesus, Romanization, ritual space, ritualized behaviour, visitor management at archaeological sites
Research Interests: Tourism Studies, Tourism Management, Cultural Heritage, Ritual, Cultural Tourism, and 13 moreCultural Heritage Management, Ritual (Anthropology), Ritual Theory, Archaeology of Ritual, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Ritual Studies, Rituals, Ephesus, Ephesos, Archaeological Site Management, Musealization of Archaeological Sites, Ritual Practices, and UNESCO world heritage
Nous nous proposons, dans cet article, de démontrer que la propriété foncière a constitué un facteur majeur de différenciation dans le déroulement des phases de transformations physiques à Levissi/Kayaköy, Alatsata/Alaçatı et... more
Nous nous proposons, dans cet article, de démontrer que la propriété foncière a constitué un facteur majeur de différenciation dans le déroulement des phases de transformations physiques à Levissi/Kayaköy, Alatsata/Alaçatı et Litri/Ildırı, après que ces villages de l’Anatolie occidentale furent abandonnés et repeuplés pendant et à la suite des guerres gréco-turques des années 1920. Nous retracerons l’impact qu’ont pu avoir, dans leur diversité, les parcours des différents groupes d’immigrants repeuplant ces villages dans la perception que les habitants actuels ont des implantations grecques préexistantes. Les bouleversements tragiques du premier quart du xxe siècle devenant de plus en plus lointains, on a tendance à convenir de ce que l’espace et le souvenir sont les parties d’un même tout. Cependant, s’appuyant à la fois sur l’histoire orale et l’interprétation de sources secondaires, l’étude comparée des trois espaces cités plus haut se veut une nouvelle piste, une clef de débat face à l’uniformité qui prévaut quant à la perception des mémoires et des transformations de ces trois espaces.
Research Interests: Refugee Resettlement, Forced Migration, Refugees and Forced Migration Studies, Involuntary Resettlement, Social Aspects of Resettlement, and 14 moreLivissi (Kayakoy), Resettlement, Forced migration and displacement, Effects of involuntary resettlements on livelihoods, Land Management, Resettlement and Rehabilitation, Abandoned Villages, Resettlement Management, Greek Turkish Population Exchange, Ildırı, Kayaköy, Levissi, Alatsata, Alaçatı, and Litri
The chapter gives information on the UNESCO World Heritage Site of Ephesus in Turkey, under the titles of geographic location and boundaries; physical, natural, and cultural characteristics; history and components; state of conservation... more
The chapter gives information on the UNESCO World Heritage Site of Ephesus in Turkey, under the titles of geographic location and boundaries; physical, natural, and cultural characteristics; history and components; state of conservation and conservation measures; UNESCO World Heritage List nomination process and management planning; and present and future scientific research, with a short list of references for further reading.
Research Interests:
On 18 September 1956, Franz Miltner, head of the Austrian team of archaeologists working at the ancient site of Ephesus, near modern Selçuk in the Izmir province of Turkey, was informed by an enthusiastic Turkish excavation worker about... more
On 18 September 1956, Franz Miltner, head of the Austrian team of archaeologists working at the ancient site of Ephesus, near modern Selçuk in the Izmir province of Turkey, was informed by an enthusiastic Turkish excavation worker about the unearthing of a golden statue in the Prytaneion. On closer examination, the statue turned out to be not gold but, most probably, coated in gold on the upper half. The perfectly worked marble statue was named ‘Artemis the Beautiful’ by Miltner on the basis of its high-quality workmanship, distinguishing it from the later-discovered ‘Artemis the Colossal’, again from the Prytaneion, thus named because of its size. A third, smaller-than-life-size statue again from the Prytaneion would soon join the two.
Thought to be Roman period copies of cult statues in the Artemision, the three statues are currently on display in the Artemis Hall of Efes Museum in Selçuk, which was specially designed for the purpose. In this chapter, I will try to examine the possibilities encouraged by the architecture and contents of this hall for an interpretation of the enigmatic Artemis Ephesia.
Thought to be Roman period copies of cult statues in the Artemision, the three statues are currently on display in the Artemis Hall of Efes Museum in Selçuk, which was specially designed for the purpose. In this chapter, I will try to examine the possibilities encouraged by the architecture and contents of this hall for an interpretation of the enigmatic Artemis Ephesia.
Research Interests:
Dünyada arkeoloji bilimi bir disiplin olarak kabul edilmesinden bu yana kuram ve yöntem sorgulamaları üzerinden şekillenirken Türkiye’de arkeolojinin kuram ve yöntem tartışmaları ile kurulan bağı çok daha yakın tarihlidir. Geleneksel... more
Dünyada arkeoloji bilimi bir disiplin olarak kabul edilmesinden bu yana kuram ve yöntem sorgulamaları üzerinden şekillenirken Türkiye’de arkeolojinin kuram ve yöntem tartışmaları ile kurulan bağı çok daha yakın tarihlidir. Geleneksel arkeoloji pratiği, maddi kültür üzerinden sembolizm çerçevesinde yorumlamalar yapmaya dayanır. Ancak arkeolojik nesne veya veri olarak bulduğumuz göstergeler çok daha karmaşık kültürel kodlara ve sistemlere ait olabilirler. Görüngübilim (Phenomenology) ve son zamanlarda Duyusal (Sensorial) arkeoloji gibi yaklaşımlar arkeolojik veriyi yorumlarken daha soyut kavramların da göz önünde bulundurulmasını önermektedir. Arkeolojinin temel çalışma öznesini oluşturan nesnelerin birbiri ile ilişkilerinden yola çıkarak insan ile olan ilişkisi ve tüm bunları çevreleyen doğal ve kültürel peyzajların anlaşılması ve yorumlanması gibi konular arkeoloji ile göstergebilim arasında kuvvetli bağlar oluşturur.
TAS serisinin üçüncü toplantısı ve kitabı için seçtiğimiz “Arkeoloji ve Göstergebilim” başlığı arkeolojinin pek çok alanda göstergebilim ile olan güçlü bağını vurgulama amaçlıdır. Göstergebilim, insanın doğal dürtüleriyle ürettiği, bilişsel deneyimleri ve algıları sonucunda ortaya çıkardığı işaretleri anlamlandırmaya yönelik çalışan disiplinlerarası bir yaklaşımdır. Göstergebilimde işaret kavramı ile kast edilen sadece semboller değil nesneler, tasvirler, kelimeler, düşünceler, yapılar ve tüm bunların bağlı olduğu kültürel kodlar, inançlar, gelenekler ve sosyal ilişkiler biçimidir.
TAP ve TAG’ın ardından TAS serileri ile beraber Türkiye arkeolojisinin kuram ve yöntem ile olan bağına önemli bir ivme kazandırılmış olduğuna inanıyoruz. Umarız ki Türkiye’de arkeolojik yaklaşımların çok sesli, çok yönlü, eleştirel ve yorumlayıcı bir hale gelmesi yolundaki bu çabalar sürdürülebilir kılınır ve özellikle öğrenciler tarafından yaygın olarak benimsenir.
vi + 205 s, s/b resimler, Türkçe.
Önsöz
Robert W. Preucel / Arkeolojik Göstergebilim
Mihriban Özbaşaran / Tarihöncesinin Renk Dünyasında Kırmızı
Yaşar Ersoy / Anlambilimden Göstergebilime Antik Yunan Betimlemelerini Çözümleme Yöntemleri: Tarihsel Bir Değerlendirme
İsmail Gezgin / Göstergebilimsel Bir Arkeolojik Çalışma Nesnesi Olarak Fallus
A. Tuba Ökse / İşlev Analizlerinde Göstergelerin Yorumlanması: Gre Virike Örneği
V. Doğan Günay / Kazıbilimsel Göstergebilim Diye Bir Şeyden Söz Edilebilir mi?
Esen Öğüş / Klasik Arkeoloji ve Yapısalcı Göstergebilim İlişkisi Üzerine
Bilge Hürmüzlü / Ölümün Sembolleri: “Kapı” İmgesi ve “Eşik” Metaforu
Kenan Eren / Aphrodisias Afrodit Kutsal Alanı’nda “Kadimliğin” Temsili
Zeynep Aktüre / Efes Müzesi Artemis Salonu’nda Göstergebilimsel Bir Gezinti
Oya Pancaroğlu / Bursa Yeşil Cami İnşa Kitabesinde Hiyerarşik İmgeleme
Güneş Duru - Elif Koparal / Türkiye Arkeolojisi’nin Göstergebilimsel Bir Çözümlemesi
TAS serisinin üçüncü toplantısı ve kitabı için seçtiğimiz “Arkeoloji ve Göstergebilim” başlığı arkeolojinin pek çok alanda göstergebilim ile olan güçlü bağını vurgulama amaçlıdır. Göstergebilim, insanın doğal dürtüleriyle ürettiği, bilişsel deneyimleri ve algıları sonucunda ortaya çıkardığı işaretleri anlamlandırmaya yönelik çalışan disiplinlerarası bir yaklaşımdır. Göstergebilimde işaret kavramı ile kast edilen sadece semboller değil nesneler, tasvirler, kelimeler, düşünceler, yapılar ve tüm bunların bağlı olduğu kültürel kodlar, inançlar, gelenekler ve sosyal ilişkiler biçimidir.
TAP ve TAG’ın ardından TAS serileri ile beraber Türkiye arkeolojisinin kuram ve yöntem ile olan bağına önemli bir ivme kazandırılmış olduğuna inanıyoruz. Umarız ki Türkiye’de arkeolojik yaklaşımların çok sesli, çok yönlü, eleştirel ve yorumlayıcı bir hale gelmesi yolundaki bu çabalar sürdürülebilir kılınır ve özellikle öğrenciler tarafından yaygın olarak benimsenir.
vi + 205 s, s/b resimler, Türkçe.
Önsöz
Robert W. Preucel / Arkeolojik Göstergebilim
Mihriban Özbaşaran / Tarihöncesinin Renk Dünyasında Kırmızı
Yaşar Ersoy / Anlambilimden Göstergebilime Antik Yunan Betimlemelerini Çözümleme Yöntemleri: Tarihsel Bir Değerlendirme
İsmail Gezgin / Göstergebilimsel Bir Arkeolojik Çalışma Nesnesi Olarak Fallus
A. Tuba Ökse / İşlev Analizlerinde Göstergelerin Yorumlanması: Gre Virike Örneği
V. Doğan Günay / Kazıbilimsel Göstergebilim Diye Bir Şeyden Söz Edilebilir mi?
Esen Öğüş / Klasik Arkeoloji ve Yapısalcı Göstergebilim İlişkisi Üzerine
Bilge Hürmüzlü / Ölümün Sembolleri: “Kapı” İmgesi ve “Eşik” Metaforu
Kenan Eren / Aphrodisias Afrodit Kutsal Alanı’nda “Kadimliğin” Temsili
Zeynep Aktüre / Efes Müzesi Artemis Salonu’nda Göstergebilimsel Bir Gezinti
Oya Pancaroğlu / Bursa Yeşil Cami İnşa Kitabesinde Hiyerarşik İmgeleme
Güneş Duru - Elif Koparal / Türkiye Arkeolojisi’nin Göstergebilimsel Bir Çözümlemesi
Research Interests:
Yeni binyıla girerken mimarlık mesleğinin durumunu değerlendirmek üzere New York merkezli ANY grubunun öncülüğünde düzenlenen etkinliklerin "zaman" konulu sekizincisi, 15-17 Haziran 1998 tarihleri arasında Ankara'da gerçekleşti. Tepe... more
Yeni binyıla girerken mimarlık mesleğinin durumunu değerlendirmek üzere New York merkezli ANY grubunun öncülüğünde düzenlenen etkinliklerin "zaman" konulu sekizincisi, 15-17 Haziran 1998 tarihleri arasında Ankara'da gerçekleşti. Tepe İnşaat Sanayi A.Ş.'nin desteğinde Mimarlar Derneği 1927'nin ev sahipliğini yaptığı etkinlik paketi, bir konferans ve konferansın ana tartışma konularını destekler nitelikteki sergilerden oluşuyordu. Farklı kültürler ve uzmanlık alanlarından katılımcılıların bakış açılarındaki çeşitlilik ile zenginleşen konferansın metinlerini içeren bu kitap da, konferans gibi, altı ana bölümden oluşuyor: Genç mimarların "kökenler" konusunu kırılma, kopma, değişim ve devinim kavramları ışığında irdeledikleri "Başlangıçlar"; tarihin zamanının yeninin zamanını nasıl üretebildiğinin ve yeninin geçmişe bakışımızı nasıl değiştirdiğinin tartışıldığı "Yörüngeler"; "tarihin sonu" savlarından bu yana zaman ve çöküşü üzerine düşünmek için farklı çerçeveler sunan "Zamanın Çöküşü"; zaman ile uzam arasındaki ilişkideki farklılıkların ele alındığı "Herhangi Bir(çok) Zamanlar"; bugünün kentleri ve toplumlarında gelecek açılımının gerek önceden bilinemezliği gerekse bugünden alınabilecek izdüşümlerin sınırları içinde irdelendiği "Gelecekler"; ve uzamın değişen zaman algı ve modellerinin ışığında nasıl ele alınabileceği ve bunun mimarlığı nasıl etkileyeceğine odaklanan "Uzamı ve Zamanı Yeniden Düşünmek".
Research Interests: Architecture and Mimarlık
ANY (Architecture New York), aralarında Peter Eisenman, Bernard Tschumi, Arata İsozaki, Rem Koolhaas gibi mimarlarla, Jack Derrida, Frederic Jameson gibi felsefeciler, edebiyat eleştirmenleri ve çeşitli disiplinlerden düşünürlerin bir... more
ANY (Architecture New York), aralarında Peter Eisenman, Bernard Tschumi, Arata İsozaki, Rem Koolhaas gibi mimarlarla, Jack Derrida, Frederic Jameson gibi felsefeciler, edebiyat eleştirmenleri ve çeşitli disiplinlerden düşünürlerin bir araya gelerek oluşturduğu bir beraberlik. ANY grubu, öncelikli olarak, yeni yüzyıla girilirken mimarlığın içinde olduğu dönüşümleri başka disiplinlerin tartışma ortamlarını da gözeterek anlamaya ve alternatif tutumları tartışmaya çalışıyor. Bu tartışmalar başlıklar bazında bir tematik süreklilik içinde yapılıyor. "Any" (herhangi) sözcüğünün geniş tabanlı dil oyunu potansiyelinden de yararlanılarak, her yıl bir ülkede ANY'ye eklenmiş bir başlık tartışmaya açılıyor. Anyhow (her nasılsa), Anywhere (herhangi bir yer) gibi. Mimarlar Derneği 1927, ev sahipliğini yapacağı "zaman" temalı (Anytime) sekizinci ANY toplantısı öncesinde, bu tartışmaları Türkiye ortamına sunmak üzere, daha önceki toplantı kitaplarından derlenmiş bir seçkiyi bu kitapta bir araya getirdi.
Research Interests: Architecture and Mimarlık
This book presents a set of recent studies on significant finds from Thracian-Phrygian sites. It comprises of papers written by sixteen specialists from the Balkan and other countries discussing the finds from linguistic and... more
This book presents a set of recent studies on significant finds from Thracian-Phrygian sites. It comprises of papers written by sixteen specialists from the Balkan and other countries discussing the finds from linguistic and archaeological perspectives, and their implications on socio-economic representations. The book also includes edited versions of stimulating discussions on Thracian-Phrygian cultural zone during the Early Iron Age, exploring problems of parallelism.
Research Interests: Megalithic Monuments, Megaliths (Archaeology), Iron Age (Archaeology), Thracian Art And Iconology, Phrygian, and 15 moreIron Age, Thracian Archaeology, Thracian History, Thracian religion, Phrygia, Megalithism, Megalithic Art, Thracians, Megaliths, Hattusa, Phrygian language, Phrygian Archaeology, Sabazios, Gordion, and Lalapaşa
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Places of performance are among rare architectural types that are encountered in all periods and geographies, having stayed in use usually from cultic origins to our day with occasional intervals. An example is the Greek and Roman... more
Places of performance are among rare architectural types that are encountered in all periods and geographies, having stayed in use usually from cultic origins to our day with occasional intervals. An example is the Greek and Roman theatrical heritage of the Mediterranean which has been systematically revived in the past centuries after long periods of abandonment. This paper analyzes this revival in the context of Europe, based on examples from Greece, Italy, and Spain where modern uses of ancient performance places has become a part of contemporary culture.
The paper’s contextual framework is provided by the European Network of Ancient Places of Performances that was initiated in 1992 by Council of Europe’s Cultural Heritage Committee as a cultural heritage mirror to the similarities and differences between the European communities. Resulting from Network colloquia, the Segesta Declaration (1995) and Verona Charter (1997) are taken to reveal the synchronic will for intact preservation and enhancement of the ancient performance places for modern uses.
A long-term assessment on the revival of selected examples from Greece (Athens, Delphi, Epidaurus), Italy (Segesta, Verona), and Spain (Mérida, Sagunto, Segóbriga), on the other hand, reveal differences and similarities in terms of revival periods (from the eighteenth century onwards), actors (ranging from wealthy and well-educated individuals to local, regional, and central governments and private enterprises), and motivations (including local, national, and supra-national identity-building processes under different political regimes, and local as well as national economic development through cultural tourism), resulting in sustainable outcomes that also serve several of the United Nations Sustainable Development Targets.
In conclusion, regional historic, socio-economic, and cultural differences between and within the selected EU member states are argued to have reflected in an amalgam of bottom-up and top-down processes in the revival of the ancient performance heritage in Europe to highlight the need for a case-by-case assessment beyond perceived universalities.
The paper’s contextual framework is provided by the European Network of Ancient Places of Performances that was initiated in 1992 by Council of Europe’s Cultural Heritage Committee as a cultural heritage mirror to the similarities and differences between the European communities. Resulting from Network colloquia, the Segesta Declaration (1995) and Verona Charter (1997) are taken to reveal the synchronic will for intact preservation and enhancement of the ancient performance places for modern uses.
A long-term assessment on the revival of selected examples from Greece (Athens, Delphi, Epidaurus), Italy (Segesta, Verona), and Spain (Mérida, Sagunto, Segóbriga), on the other hand, reveal differences and similarities in terms of revival periods (from the eighteenth century onwards), actors (ranging from wealthy and well-educated individuals to local, regional, and central governments and private enterprises), and motivations (including local, national, and supra-national identity-building processes under different political regimes, and local as well as national economic development through cultural tourism), resulting in sustainable outcomes that also serve several of the United Nations Sustainable Development Targets.
In conclusion, regional historic, socio-economic, and cultural differences between and within the selected EU member states are argued to have reflected in an amalgam of bottom-up and top-down processes in the revival of the ancient performance heritage in Europe to highlight the need for a case-by-case assessment beyond perceived universalities.
Research Interests: Cultural Sustainability, European identity, Ancient Greek and Roman Theatre, Archaeological Heritage Management, Council of Europe, and 15 moreFestivals, building a European identity, Athens, Archaeological and Heritage Tourism, Delphi, Epidaurus, Mérida, Ancient Athens, Segobriga, Verona, Segesta, Sustainability and Cultural Heritage, Athens-Epidaurus Theatre Festival, Segóbriga, and Teatro di Sagunto
Orhan Pamuk’un Kar (2002) romanından bu yana Türkiye gündeminde seyrek ama çarpıcı haberlerle yer alan Kars’tan, 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri sonrasında da üç önemli haber geldi. Mayıs başında “Kars Merkez Koruma Amaçlı İmar Planı ve... more
Orhan Pamuk’un Kar (2002) romanından bu yana Türkiye gündeminde seyrek ama çarpıcı haberlerle yer alan Kars’tan, 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri sonrasında da üç önemli haber geldi. Mayıs başında “Kars Merkez Koruma Amaçlı İmar Planı ve Kentsel Tasarım Projesi Yapımı İşi” Kars Özel İdaresi Genel Sekreterliği tarafından ihaleye açıldı. Mayıs ortasında bir önceki MHP döneminden devreden 338 milyon TL borç nedeniyle Kars Belediyesi’ne büro eşyalarına kadar haciz geldiğini “Kars Belediye Başkanı Ayhan Bilgen’in başkan koltuğuna haciz geldi” başlığıyla öğrendik. Temmuz ortasında ise heykeltıraş Mehmet Aksoy’un, Başbakanlığı döneminde Kars’ın Üçler Tepesi’nde inşaatı sürmekte olan İnsanlık Anıtı için 8 Ocak 2011’de kullandığı “ucube” nitelemesi nedeniyle, T.C. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’a karşı Anayasa Mahkemesi’ne açtığı 10,000 TL tutarındaki manevi tazminat davasını kazandığı haberini okuduk. Bu yazıda, Kars’ı yeniden Türkiye gündemine taşıyan bu üç haber arasındaki bağıntıya işaret edildikten sonra, Türkiye’deki koruma mevzuatının İnsanlık Anıtı’nın yıkım sürecindeki fazla yaygın bilinmeyen araçsallığına dikkat çekiliyor.
Research Interests:
İzmir Kadifekale’nin kuzey yamacında, yerleştiği alanda bulunan yapıların 2013’teki kamulaştırmayla yıkılıp kazılara başlanmasından bu yana Smyrna Antik Tiyatrosu, hem ortaya çıkacak kalıntıların korunmuşluk durumunun ne olacağı hem de... more
İzmir Kadifekale’nin kuzey yamacında, yerleştiği alanda bulunan yapıların 2013’teki kamulaştırmayla yıkılıp kazılara başlanmasından bu yana Smyrna Antik Tiyatrosu, hem ortaya çıkacak kalıntıların korunmuşluk durumunun ne olacağı hem de kazı bittikten sonra yürütülecek olan restorasyonun niteliği konusunda merak uyandırıyor. Bu yazıda, İspanya’nın farklı bölgelerinden Smyrna Tiyatrosu’na benzer konumları, farklı bağlam, büyüklük ve korunmuşluk durumları nedeniyle seçilen Sagunto, Málaga, Cartagena ve Medellin Antik Tiyatroları’nda tamamlanan ve “restorasyon” kavramının içerebileceği müdahalelerin çeşitliliğini örnekleyen çağdaş uygulamalar, İzmir örneğini koruyarak yaşatmaya yönelik önerilere yolgöstermek üzere karşılaştırmalı olarak çözümleniyor.
Research Interests: Museum Studies, Cultural Heritage, Heritage Studies, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, and 15 moreHeritage Conservation, Cultural Heritage Management, Architectural Heritage, Heritage Management, Ancient Greek and Roman Theatre, Archaeological Heritage Management, Architectural Preservation & Restoration, Museum and Heritage Studies, Restorasyon, Greek and Roman Art and Architecture, Conservation and Restoration, Antik Tiyatro Mimarisi, Müzecilik, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, and Architectural Heritage Conservation
In this paper, Roman theatre buildings in Iberian Peninsula are classified by their state of preservation as part of the larger physical and socio-cultural context. The result is a range from written record and trace in the rural and... more
In this paper, Roman theatre buildings in Iberian Peninsula are classified by their state of preservation as part of the larger physical and socio-cultural context. The result is a range from written record and trace in the rural and urban landscape to physical remains in various states of preservation within rural archaeological sites, near modern settlements and in modern towns. This typology forms a basis to test correspondence, with the resulting distribution, of the variety observed in intervention types and scales ranging from excavation and publication to consolidation, conservation, restoration, and reconstruction. As elsewhere in the Mediterranean, the latter two intervention types would seem to parallel the establishment of local festivals in rural locations and near modern towns while the middle two accompany site-scale museumification in both urban and rural contexts. As such, the proposed contextual classification aims to contribute in a more comprehensive assessment of modern interventions in ancient performance buildings.
Research Interests: Cultural Heritage, Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, Cultural Heritage Management, Architectural Conservation, and 24 moreArchitectural Heritage, Archaeology of the Iberian Peninsula, Heritage Management, Ancient Greek and Roman Theatre, Archaeological Heritage Management, Urban Design and Heritage Conservation, Urban Architectural Heritage, Management of Architectural Heritage Conservation, Conservation and Enhancement of Cultural and Architectural Heritage, Conservation and restoration of ancient and historic structures, Archaeology and Heritage management studies, Architectural Restoration and Heritage Conservation, Architectural Heritage Management and Tourism, Architectural and urban conservation, Archaeological Landscapes, Greek and Roman Theatre buildings, Conservation and Restoration of Historic Buildings and Monuments, Conservation-Restoration, Archaeological heritage, Heritage and Architectural Landscape Conservation, Greek and Roman theatres, Architectural and Urban Heritage, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, and Architectural Heritage Conservation
La mayoría de los bienes turcos inscritos en la Lista del Patrimonio Mundial y la Lista Indicativa son sitios arqueológicos. Los inscritos en la lista principal abarcan cronológicamente desde la prehistoria hasta la edad media, y... more
La mayoría de los bienes turcos inscritos en la Lista del Patrimonio Mundial y la Lista Indicativa son sitios arqueológicos. Los inscritos en la lista principal abarcan cronológicamente desde la prehistoria hasta la edad media, y geográficamente desde cumbres y serranías remotas hasta zonas naturales y urbanas accesibles. Este artículo describe estrategias de involucración de visitantes y comunidad local que se han desarrollado en base a particularidades temporales y espaciales para facilitar experiencias de calidad, pero que al mismo tiempo aseguren la protección de los sitios y contribuyan al desarrollo local sostenible.
Research Interests: Cultural Heritage, Heritage Studies, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, History of Archaeological Praxis, and 15 moreHeritage Conservation, Cultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Heritage Management, Archaeological Heritage Management, Heritage, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Musealization of Archaeological Sites, Archaeological Sites, Archaeology of Turkey, Presentation of Archaeological Sites, Archaeology of Anatolia, UNESCO world heritage, and Conservation of Archaeological Sites
La majorité des biens turcs inscrits sur la Liste du patrimoine mondial et sur la liste indicative de la Turquie sont des sites archéologiques, datant chronologiquement de la préhistoire au Moyen-Âge. Géographiquement, ils sont situés... more
La majorité des biens turcs inscrits sur la Liste du patrimoine mondial et sur la liste indicative de la Turquie sont des sites archéologiques, datant chronologiquement de la préhistoire au Moyen-Âge. Géographiquement, ils sont situés aussi bien dans des montagnes et de hauts plateaux isolés que dans des zones naturelles accessibles ou des zones urbaines. Cet article expose les stratégies mises en place pour encourager l’intérêt des visiteurs et des communautés locales envers ces sites, en fonction des particularités temporelles et spatiales de chaque site, afin de proposer des expériences de qualité tout en assurant la protection de ces biens et en contribuant à un développement local durable.
Research Interests: Cultural Heritage, Heritage Studies, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, History of Archaeological Praxis, and 15 moreHeritage Conservation, Cultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Heritage Management, Heritage, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Archaeological Site Management, Musealization of Archaeological Sites, Archaeological Sites, Archaeology of Turkey, Presentation of Archaeological Sites, Archaeology of Anatolia, UNESCO world heritage, and Conservation of Archaeological Sites
The majority of Turkish properties inscribed on the World Heritage List and the Tentative List are archaeological sites. Those on the main list range chronologically from prehistory to the Middle Ages, and geographically from remote... more
The majority of Turkish properties inscribed on the World Heritage List and the Tentative List are archaeological sites. Those on the main list range chronologically from prehistory to the Middle Ages, and geographically from remote mountaintops and highlands to accessible natural and urban areas. This article outlines visitor and local community engagement strategies that have been developed on the basis of these temporal and spatial particularities to enable quality experiences while ensuring site protection and contributing to sustainable local development.
Research Interests: Cultural Heritage, Heritage Studies, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, History of Archaeological Praxis, and 15 moreHeritage Conservation, Cultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Heritage Management, Heritage, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Archaeological Site Management, Musealization of Archaeological Sites, Archaeological Sites, Archaeology of Turkey, Presentation of Archaeological Sites, Archaeology of Anatolia, UNESCO world heritage, and Conservation of Archaeological Sites
Kadifekale’nin kuzey yamacında yer alan Smyrna Antik Tiyatrosu’nun İzmir’in kültür yaşamına kazandırılması amacıyla İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından yürütülen kamulaştırma çalışmaları tamamlanarak yapının kazısına 2013’de başlandı.... more
Kadifekale’nin kuzey yamacında yer alan Smyrna Antik Tiyatrosu’nun İzmir’in kültür yaşamına kazandırılması amacıyla İzmir Büyükşehir Belediyesi tarafından yürütülen kamulaştırma çalışmaları tamamlanarak yapının kazısına 2013’de başlandı. 2014 Nisan ayında, Antik Tiyatro ile Agora arasında kalan 25 bin metrekarelik alanın kamulaştırılarak, T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı’nca planlanan “Mega Müzeler” arasında yer alan Ege Medeniyetleri Müzesi ile birlikte çeşitli kültürel ve ticari kullanımlara ayrılmasını öngören imar planı revizyonunun İzmir 1 Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu tarafından onandığı basına yansıdı. Bu yazıda, böylece İzmir’in gündemine giren, kent mekânında antik tiyatro kalıntıları ile müze işlevi birlikteliğinin İspanya ve Portekiz’den dört uygulaması, İzmir için “mega müze” modeline bir seçenek oluşturabileceği düşüncesiyle, Roma Tiyatro Müzeleri başlığı altında tartışılıyor.
Research Interests: Museum Studies, Cultural Heritage, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, and 27 moreRestoration, Cultural Heritage Management, Architectural Conservation, Architectural Heritage, Heritage Management, Urban Architectural Heritage, Management of Architectural Heritage Conservation, Cultural Heritage and Tourism, Restoration of Historical Buildings, Conservation and Enhancement of Cultural and Architectural Heritage, Restorasyon, Restauration and Conservation, Conservation and Restoration, Conservation and restoration of ancient and historic structures, Architectural Restoration and Heritage Conservation, Architectural Heritage Management and Tourism, Greek and Roman Theatre buildings, Conservation and Restoration of Historic Buildings and Monuments, Conservation-Restoration, Kentsel Koruma, Kentsel Alanlarda Yeniden Işlevlendirme, Koruma, Konservasyon Restorasyon, Greek and Roman theatres, Kültür Varlıklarını Koruma ve Onarım, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, and Architectural Heritage Conservation
1970lerin sonlarından bu yana dönem dönem gündeme gelen, Kayaköy'ü turizm ağırlıklı yoğun kullanıma açma ve karşısında gelişen kültürel miras olarak koruma girişimlerinin geçmişine giden bu yazı, bugün gelinen noktayı daha geniş... more
1970lerin sonlarından bu yana dönem dönem gündeme gelen, Kayaköy'ü turizm ağırlıklı yoğun kullanıma açma ve karşısında gelişen kültürel miras olarak koruma girişimlerinin geçmişine giden bu yazı, bugün gelinen noktayı daha geniş perspektiften değerlendirmeye katkıda bulunmayı amaçlıyor.
Research Interests:
This paper aims to draw attention to a comparatively recent paradigm shift in studies on ancient theatre architecture that has resulted in a transformation of the rather familiar theatre typology based on Greek-Roman binarism to one which... more
This paper aims to draw attention to a comparatively recent paradigm shift in studies on ancient theatre architecture that has resulted in a transformation of the rather familiar theatre typology based on Greek-Roman binarism to one which stresses a multiplicity in the ancient performance building types that escapes a representation by the binary model; and explains this change by a parallel shift of emphasis from the idea of commonness to that of plurality in the conceptualisation of European cultural identity. Such contextualisation of the modern historiography on ancient theatre architecture in contemporary Europe, where we find the origins of archaeology as a discipline, would conform to the idea that ‘archaeological interpretation is necessarily a subjective process which is influenced by the socio-political context in which it takes place’ (Jones and Graves-Brown 1996: 19). I argue that the early scholarship on ancient theatre architecture, and its focus on Greek rather than Roman theatres, is inextricably bound to the emergence of the idea of Europe as an imagined community, and the attempt to find the unitary origin and early development of European cultural identity in ancient Greece. I observe that the German school of art history and archaeology played an important role in this developmental course, in a period of struggles between English, French, and German speaking powers in Europe when ‘Romanisation’ implied forced acculturation for the latter. I trace the implications of this for our understanding of Roman theatre architecture by portraying it as ‘the other’ for the Greek one (Hartog 1988), which implies its inferiority to the earlier achievements in Athens and elsewhere that have, thus, long been worthy of more attention. However, drawing on recent research which has transformed ‘Romanisation’ into an umbrella term that may refer to a variety of processes depending on the peculiarities of the affected societies, scholars have begun to challenge the idea of a unilinear development in theatre architecture from a unitary origin and early development in Athens, and to stress the variety of performance building types. The need to represent this recently-acknowledged variety has already started to transform the tree-like classificatory model based on Greek-Roman binarism into a rhizome, which I suggest is a better model that can represent the multiple identities apparent not only in contemporary Europe but also in the ancient Mediterranean.
References:
Hartog, F. 1988. The Mirror of Herodotos: the Representation of the Other in the Writing of History. Berkeley: University of California Press.
Jones, S. and P. Graves-Brown 1996. Chapter One - Introduction: Archaeology and cultural identity in Europe. In P. Graves-Brown, S. Jones and C. Gamble (eds.) Cultural Identity and Archaeology – the Construction of European Communities. London and New York: Routledge.
References:
Hartog, F. 1988. The Mirror of Herodotos: the Representation of the Other in the Writing of History. Berkeley: University of California Press.
Jones, S. and P. Graves-Brown 1996. Chapter One - Introduction: Archaeology and cultural identity in Europe. In P. Graves-Brown, S. Jones and C. Gamble (eds.) Cultural Identity and Archaeology – the Construction of European Communities. London and New York: Routledge.
Research Interests:
In pioneering works that have adopted systems aproach in classical studies, the emergence of an urban network that was articulated by frequent communications and exchanges of all kinds is argued to be the most obvious indication of Roman... more
In pioneering works that have adopted systems aproach in classical studies, the emergence of an urban network that was articulated by frequent communications and exchanges of all kinds is argued to be the most obvious indication of Roman rule in the provinces of the Early Empire. The reference here is to the systems theory suggested by I.M. Wallerstein, which has been adopted as a model for centre-periphery relations in Roman studies due to its stress on the essential interrelation of the individual parts of larger systems such as an empire. As a starting hypothesis, a classification of ancient theatre remains by their size and by the construction technique applied in their cavea would overlap the hierarchies in the urban network that was produced by the system of socio-economic and administrative structures established under Roman control over the Mediterranean basin. This paper will attempt to test the validity of this hypothesis in the light of the rest of the data pertaining to the theatre buildings in the Roman provinces of Hispaniae.
Research Interests:
1929'da ve 1992'de iki uluslararası fuara ev sahipliği yapan bir kente, mimarisine ve sergi mekanlarına bir bakış.
Research Interests:
Madrid Atocha Garı ve Mérida Ulusal Roma Sanatı Müzesi uygulamalarının İspanyol mimarı José Rafael Moneo Vallés'in mimarlık üzerine düşünceleri ışığında eleştirel bir değerlendirmesi.
Research Interests:
Research Interests:
Research Interests:
Yazıda, Çin Halk Cumhuriyeti’nin UNESCO Dünya Miras Komitesi ile bağlantılı kültürel etkinlikler yoluyla artan görünürlüğü, UNESCO Dünya Miras Listesi ve Dünya Miras Komitesi oturumları, İpek Yolları mirasının canlandırılmasına yönelik... more
Yazıda, Çin Halk Cumhuriyeti’nin UNESCO Dünya Miras Komitesi ile bağlantılı kültürel etkinlikler yoluyla artan görünürlüğü, UNESCO Dünya Miras Listesi ve Dünya Miras Komitesi oturumları, İpek Yolları mirasının canlandırılmasına yönelik işbirlikleri ve "Pekin Adamı" Dünya Miras Alanı üzerinden kurgulanan Çin imgesi üzerinden tartışılmaktadır.
Research Interests: Cultural Heritage, Unesco, China, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, and 9 moreChina studies, Contemporary China, Silk Roads, cross-cultural contacts btw. East and West, UNESCO world heritage, Çin Halk Cumhuriyeti, Kültürel Miras, Dünya Miras Listesi, Peking Man, and Kültürel Miras Yönetimi
Türkiye ile Ermenistan arasında ikili anlaşmalar yoluyla bir yakınlaşma başladığı bir dönemde Türkiye’nin UNESCO Geçici Listesi’ne alınan Ani’nin 2016'da İstanbul'da toplanan 40. Dünya Miras Komitesi oturumunda UNESCO Dünya Miras... more
Türkiye ile Ermenistan arasında ikili anlaşmalar yoluyla bir yakınlaşma başladığı bir dönemde Türkiye’nin UNESCO Geçici Listesi’ne alınan Ani’nin 2016'da İstanbul'da toplanan 40. Dünya Miras Komitesi oturumunda UNESCO Dünya Miras Listesi’ne kaydedilmesi, iki ülke arasındaki ilişkilerin iyileşmesi ve bölgenin sürdürülebilir kültür turizmi yoluyla kalkınması yönünde önemli bir adım olmanın yanı sıra, alanın korunması için gerekli fonların bulunması için de çok önemli bir fırsat olmuştu. Yazıda, 2018 Mart ayı ortasında gerçekleşen Ani konulu üç etkinlik, bu fırsatı alan üzerine farkındalığı artırarak koruma durumunun iyileşmesine katkıda bulunma yönünde değerlendirmeyi hedefleyen girişimler olarak değerlendiriliyor.
Research Interests: Cultural Heritage, Heritage Studies, Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, Cultures and heritage tourism, and 15 moreCultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Architectural Heritage, Heritage Management, Heritage, Tourism in protected areas/World Heritage, Science for Conservation and Restoration of Cultural Heritage, World Heritage Site Studies, World Heritage, UNESCO world heritage, Kültür Varlıklarını Koruma ve Onarım, Kültürel Miras, Architectural Heritage Conservation, and World Heritage Studies
40. Dünya Miras Komitesi (DMK) Oturumu, İstanbul’da, Dünya Miras Sözleşmesi’ne taraf 192 devletin 87’sinden 1600 katılımcıyla gerçekleşti. 10-20 Temmuz 2016 tarihleri için programlanan toplantı, Türkiye’de yaşanan olaylar nedeniyle... more
40. Dünya Miras Komitesi (DMK) Oturumu, İstanbul’da, Dünya Miras Sözleşmesi’ne taraf 192 devletin 87’sinden 1600 katılımcıyla gerçekleşti. 10-20 Temmuz 2016 tarihleri için programlanan toplantı, Türkiye’de yaşanan olaylar nedeniyle verilen bir günlük aranın ardından alınan Birleşmiş Milletler kararı doğrultusunda, kalan gündem maddeleri Ekim 2016’da Paris’te toplanacak Olağanüstü Oturuma ertelenerek, 17 Temmuz 2016’da sona erdi. Bu yazıda, koruma durumu raporları ve adaylık dosyaları gibi tamamlanabilen gündem maddeleri ile birlikte, planlandığı halde gerçekleşemeyen bazı etkinliklere de değinilerek , 40. DMK Oturumu hakkında kısa bir değerlendirme yapılmaktadır.
Research Interests:
15-17 Haziran 1998'de Ankara'da yapılan "Anytime" konferansı bildiri kitabının Türkçe baskısının tanıtımı.
Research Interests:
"Daha Az Estetik, Daha Çok Etik" başlığı altında, 18 Haziran - 29 Ekim 2000 tarihleri arasında açık kalan 7. Venedik Mimarlık Bienali üzerine bir değerlendirme.
Research Interests:
2000 yılında "Kentler: Daha Az Estetik, Daha Çok Etik" teması ile gerçekleşen 7. Venedik Mimarlık Bienali'nin ödülleri, mekanları ve sanal uygulamaları üzerinden bir değerlendirmesi.
Research Interests:
Mario Botta'nın 6 Aralık 1991'de Ankara'da verdiği "Kentte Mimarlık" konulu konferans üzerine izlenimler.
Research Interests:
"Kimlik-Sınırsallık-Mekan" temalı SANART'92 Uluslararası Sempozyumuna Doğru Konferanslar Dizisi'nin ilkinde, 17 Mayıs 1991'de Ankara Atakule Konferans Solonu'nda konuşan İsviçreli heykeltraş ve mimor Wolter Forderer'in "Heykel ve... more
"Kimlik-Sınırsallık-Mekan" temalı SANART'92 Uluslararası Sempozyumuna Doğru Konferanslar Dizisi'nin ilkinde, 17 Mayıs 1991'de Ankara Atakule Konferans Solonu'nda konuşan İsviçreli heykeltraş ve mimor Wolter Forderer'in "Heykel ve Mimarlık" başlıklı konferansının değerlendirmesi..
Research Interests:
Bu yazıda, günümüz ziyaretçilerinin Efes ören yerinde yaşadıkları deneyim, Efes Antik Tiyatrosu’nun bir dış duvarı üzerindeki anıtsal yazıtta betimlenen İ.S. ikinci yüzyıl geçit törenindeki antik kent topografyası deneyimi ile... more
Bu yazıda, günümüz ziyaretçilerinin Efes ören yerinde yaşadıkları deneyim, Efes Antik Tiyatrosu’nun bir dış duvarı üzerindeki anıtsal yazıtta betimlenen İ.S. ikinci yüzyıl geçit törenindeki antik kent topografyası deneyimi ile karşılaştırılarak, “turist ritüeli” olarak adlandırılabilecek olgu ile Efes’in günümüze ait bir “ritüel mekânı” olarak müzeleştirilmesi arasındaki eytişimsel ilişki araştırılmaktadır. Efes’in “Romalılaştırılması” üzerine bir giriş bölümünün ardından, İ.S. ikinci yüzyıl geçit töreni, eylemin mekân içindeki akışını düzenlemenin özel bir yolu anlamında bir “ritüel davranış” olarak çözümlenmektedir. Bu çözümleme, özellikle turizm sezonunun yoğun saatlerinde gerçekleşen rehberli turlarda, günümüz ziyaretçilerinin antik dönem geçit tören ile benzer bir güzergâh izleyen Efes deneyiminin, çağdaş müzelerin ziyaretçilerine dayattığı “ritüelleştirilmiş davranış”ın bir başka örneği olduğu önermesine referans oluşturmaktadır. İzleyen bölümde, ana hatlarıyla çözümlenen turist deneyiminden edinilen Efes imgesi ile arkeolojik araştırmalar sonucu oluşanın örtüşme derecesi üzerine yapılan tartışma, sonuç olarak, ören yerlerinde ziyaretçi yönetimine yönelik yapılan müzecilik tercihlerinin alanların yaygınlaşan ve Efes özelinde Celsus Kitaplığı simgesi ile temsil edilen imgesi üzerindeki etkisini sorgulamayı amaçlamaktadır.
Anahtar Sözcükler: Efes/Ephesus/Ephesos , Romalılaşma, ritüel mekânı, ritüelleştirilmiş davranış, arkeolojik alan yönetimi
Anahtar Sözcükler: Efes/Ephesus/Ephesos , Romalılaşma, ritüel mekânı, ritüelleştirilmiş davranış, arkeolojik alan yönetimi
Research Interests: Tourism Studies, Tourism Management, Cultural Heritage, Ritual, Cultural Tourism, and 15 moreCultural Heritage Management, Archaeology of Ritual, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Ritual Studies, Rituals, Ephesus, Ephesos, Archaeological Site Management, Musealization of Archaeological Sites, Ritual Practices, Kültürel turizm, UNESCO world heritage, Müzecilik, Kültürel Miras, and Kültürel Miras Yönetimi
Bu yazıda, Selçuk’taki Efes Müzesi’nde sergilen Efes Artemisi heykellerinin ziyaretçiler tarafından algılanma ve yorumlanma süreci, Umberto Eco’nun göstergebilime kazandırdığı “açık yapıt” kavramından hareketle çözümlenmektedir. Yazının... more
Bu yazıda, Selçuk’taki Efes Müzesi’nde sergilen Efes Artemisi heykellerinin ziyaretçiler tarafından algılanma ve yorumlanma süreci, Umberto Eco’nun göstergebilime kazandırdığı “açık yapıt” kavramından hareketle çözümlenmektedir. Yazının ilk bölümünde “açık yapıt” kavramının belirttiği yorumlama süreci açıklanmakta ve müzeciliğin tarihindeki karşılığı araştırılmaktadır. Müzecilik uzmanlarının aralarında kurdukları gizemli ilişkiler yoluyla mekânsal ve zamansal bakımdan düzensiz gözüken nesnelerdeki düzeni açığa çıkardığını savladığı nadire kabinelerinden, nesnelere sergileme düzeni yoluyla fiziksel özelliklerindeki görülebilir ve tanımlanabilir benzerlik ve farklılıklara göre oluşturulmuş sınıflandırmalara dayalı ussal bir düzen dayatan Aydınlanma müzelerine geçiş, yazının ikinci bölümünde altı çizilen ana kırılmadır. Yazının üçüncü bölümünde Efes Artemisi heykellerinin Efes Müzesi’nde sergilendiği salonun en son üç düzenlemesi bu kırılmadan hareketle çözümlenerek, ziyaretçilere sundukları algılama ve yorumlama olanaklarının açıklığı Carol Duncan ve Allan Wallach’ın “müze ritüeli” ve “müze etkisi” kavramları ışığında dördüncü bölümde karşılaştırılmaktadır. Yazının sonuç bölümünde, bu karşılaştırma üzerinden, seçilmiş eserlerin bir mekân sırası içinde düzenlenmesi yoluyla ziyaretçi deneyimini yapılandıran karmaşık bir mimari olgu anlamında, mimari senaryosuna işlenen örtülü, daha geniş politik ve ideolojik amaçlara hizmet ettiği savlanan modern bir müze olarak Efes Müzesi Artemis Ephesia Salonu’nun ziyaretçilerinin algı ve yorum olanaklarını ne derece kısıtladığı, Eco’nun “açık yapıt” ve “aşırı-yorum” kavramları çerçevesinde tartışılmaktadır.
Anahtar Sözcükler: Efes Artemisi, Efes Müzesi, açık yapıt, müze ritüeli, göstergebilim
Anahtar Sözcükler: Efes Artemisi, Efes Müzesi, açık yapıt, müze ritüeli, göstergebilim
Research Interests:
Archaeological Site of Ani along Turkey’s border with Armenia is inscribed on the UNESCO World Heritage List in 2016 as a relic historic city of the medieval period. Its location on the Silk Roads had enabled a fusion of Armenian,... more
Archaeological Site of Ani along Turkey’s border with Armenia is inscribed on the UNESCO World Heritage List in 2016 as a relic historic city of the medieval period. Its location on the Silk Roads had enabled a fusion of Armenian, Georgian, Byzantine and Islamic traditions into a new architectural language that later spread in a wider region. Visible monuments include buildings by a particular architecture school that developed at this Armenian Bagratid capital, and the earliest Turkish mosques in this first city conquered by the Turks in Anatolia. This paper traces how this dual identity, of an Armenian-Orthodox and a Turkish-Islamic capital, motivated archaeological research and restorations at Ani.
Research Interests: Cultural Heritage, Cultural Heritage Conservation, History of Archaeological Praxis, Cultural Landscapes, Cultural World Heritage Sites, and 11 moreCultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Cultural Landscape Management, Conservation, Preservation and Site Management of Archaeological Sites, Cultural Landscape, Archaeological Site Management, Musealization of Archaeological Sites, Presentation of Archaeological Sites, Conservation of Archaeological Sites, Archaeological Sites Conservation, and Archaeological Site of Ani
Aktüre, Z. 2017. ‘Akdeniz’deki antik tiyatrolar ağı: Fernand Braudel’in üç tarihsel zaman düzleminden esinlenen yapısalcı bir yorum’, Arkeolojik Şeyler, der: G. Duru, K. Eren, E. Koparal. Teorik Arkeoloji Grubu (TAG) – Türkiye Toplantısı Bildirileri 2 (2015). İstanbul: Ege Yayınları, s. 153-177.more
Avrupa’nın ortak mirasının değerini yükseltme hedefiyle oluşturulan “Avrupa Arkeoloji Planı” kapsamındaki “Avrupa Antik Gösteri Mekânları Ağı” projesinden hareket eden bu yazının ilk bölümünde, Yunan-Roma ikili karşıtlığı üzerinden “ağaç”... more
Avrupa’nın ortak mirasının değerini yükseltme hedefiyle oluşturulan “Avrupa Arkeoloji Planı” kapsamındaki “Avrupa Antik Gösteri Mekânları Ağı” projesinden hareket eden bu yazının ilk bölümünde, Yunan-Roma ikili karşıtlığı üzerinden “ağaç” modeline göre sınıflandırılmalarının Akdeniz havzasındaki antik tiyatro kalıntılarının mimari çeşitliliğini temsildeki yetersizliği saptanmakta ve, “ağaç” modeline alternatif, “ağ” ve “köksap” seçenekleri hatırlatılmaktadır. Fransa’daki antik tiyatrolarda mimari tipoloji farkının içinde bulundukları yerleşimlerin kademesi ile örtüştüğü gözleminden hareketle, tiyatro yapılarının toplumsal/ekonomik/yönetsel “yapılar”ın bir yansıması olduğu önermesi, Fransız tarihçi Fernand Braudel’in, bireyler ve yaratımlarını “yapılar”ın ve hepsinin temelindeki “coğrafi-tarih”in belirlediği savı doğrultusunda geliştirilmektedir. Yazının ikinci bölümünde İspanya, Sicilya ve Yunanistan örnekleri üzerinden tartışılan ana soru, yerleşimlerin coğrafi konumlarının kademelerini, kademelerinin tiyatro yapılarının büyüklüğünü, büyüklüğünün ise tiyatrodaki oturma yerlerinin inşa tekniğini belirleyip belirlemediğidir. Bu sorgulama sonucunda, coğrafi-tarihin tiyatro yapım sürecindeki belirleyiciliği, Yunan tiyatro geleneğine sahip Yunanistan ve Sicilya ile olmayan İspanya’da Roma egemenliği öncesi ve sonrasındaki yerleşim kademelenmesinin “Romalılaş(tır)ma” süreçleri ile dönüşümü sonucu ortaya çıkan “kentler ağı” ile bu ağın düğüm noktalarındaki kentlerin tiyatroları ve tiyatroları yaptıran sıra dışı bireylerin oluşturduğu “istisnalar” üzerinden tartışılmaktadır. Yazının sonunda, istisnalar dâhil tüm örnekleri tiyatronun mimari bir fikir ve yapı türü olarak Akdeniz havzasındaki yayılımını daha iyi anlamaya katkıda bulunacak şekilde bir arada tutacak “köksap” modeline göre bir sınıflandırma önerilmektedir.
Anahtar Sözcükler: antik tiyatrolar; tipoloji; yerleşim kademelenmesi; “Romalılaş(tır)ma”; Fransa, İspanya, Sicilya, Yunanistan
Anahtar Sözcükler: antik tiyatrolar; tipoloji; yerleşim kademelenmesi; “Romalılaş(tır)ma”; Fransa, İspanya, Sicilya, Yunanistan
Research Interests: Typology, Settlement Patterns, Architecture Typology, France, Ancient Greek and Roman Theatre, and 25 moreAcculturation and 'Romanisation', Spain, Ancient Greece, Romanization, Roman Sicily, Greece, Cultural Change and Political Dominance (Hellenization, Romanization), Roman Greece, Romanización, Ancient Sicily, Sicily, Roman Spain, Archaeology of Magna Graecia and Sicily, Acculturation and romanization, Ancient Greek Theatre, Romanization in Bética, Bética, Romanization of Sicily, Ancient Theatre, Antik Tiyatro Mimarisi, Betica Romana, Antik Yunan Ve Romada Yaşam, Ancient theatres, Sicilya, and Localidades de la Bética romana
Bu yazıda, Mehmet Aksoy tarafından Türkiye’nin kuzeydoğu sınırındaki Kars’ın Üçler Tepesi için tasarlanan İnsanlık Anıtı’nın basın-yayın organlarınca öldürme eylemini betimleyen sözcüklerle aktarılan yıkımı , yıkımı farklı anlatılarla... more
Bu yazıda, Mehmet Aksoy tarafından Türkiye’nin kuzeydoğu sınırındaki Kars’ın Üçler Tepesi için tasarlanan İnsanlık Anıtı’nın basın-yayın organlarınca öldürme eylemini betimleyen sözcüklerle aktarılan yıkımı , yıkımı farklı anlatılarla üstlenen aktörlere ilişkin basın haberleri ve söyleşiler üzerinden, Fernand Braudel’in tarihyazım yöntemindeki olaylar/yapılar/coğrafi-tarih düzlemlerine göre çözümlenmektedir. Braudel, bireyler ve yaratımlarını, daha yavaş oluşup kaybolan ve yön değiştiren dalgalara karşılık gelen toplumsal/ekonomik/yönetsel yapılar üzerindeki köpüklere benzetirken; hepsinin temelindeki ana belirleyici olarak, dip akıntıları gibi çok yavaş değişen coğrafi-tarihe işaret etmiş ve, böylelikle bireyi zihin yapısının ve fiziksel çevrenin esiri olarak betimlediğinden, determinizm eleştirisiyle karşılaşmıştı. Bu yazıda, İnsanlık Anıtı’nın yıkımının bıraktığı boşluğun, her biri diğerlerine bağlanan ancak kendi kurgusu içinde ve ayrıntıları üzerinden ilerleyen anlatıların tümü bir arada değerlendirildiğinde kavranabilir hale gelmeye başladığı gözleminden hareketle, konunun karmaşıklığının Braudel’in tarihyazım yöntemindeki üç tarih düzlemine karşılık gelen çok net ayrışmış üç bölüm altında bileşenlerine ayırarak ulaşılan, bu yayının kısıtları kapsamında değinilemeyen ayrıntıların eklemlenmesine açık, biçimsel bir bütün yoluyla temsili denenmiştir. Bu biçimsel tercih, ayrı başlıklar altında ele alınan bileşenlerden herhangi birindeki ayrıntıların bütünü dönüştürme gücüne, dolayısıyla da “esas fail”i arama çabasının boşunalığına işaret etmek içindir.
Research Interests:
Yapılan müdahalenin özgün malzemeye zarar vermeden geri döndürülebilir olması, özellikle arkeolojik alanlardaki çağdaş restorasyon uygulamalarında gözetilen en önemli ilkelerden biridir. 1950lerde, İtalyan restorasyon mimarı Franco... more
Yapılan müdahalenin özgün malzemeye zarar vermeden geri döndürülebilir olması, özellikle arkeolojik alanlardaki çağdaş restorasyon uygulamalarında gözetilen en önemli ilkelerden biridir. 1950lerde, İtalyan restorasyon mimarı Franco Minissi (1919-1996) tarafından, ilkenin savunucularından İtalyan koruma-restorasyon kuramcısı Cesare Brandi (1906-1988) danışmanlığında, Sicilya’da, Piazza Armerina’daki antik Roma döneminden kalma Villa del Casale ve Heraclea Minoa Antik Tiyatrosu’nda yapılan restorasyonların geçtiğimiz on yıl içinde farklı projeler için geri döndürülebilmiş olması, ilkenin teknik açıdan uygulanabilirliğini örnekler. Ancak, teknik açıdan uygulanabilirlik yasal koşul ise de, İspanya’nın Valensiya Özerk Bölgesi’ndeki Sagunto kentinde yer alan Antik Roma Tiyatrosu müdahalesinde olduğu gibi, yasalara aykırılığının mahkemece karara bağlandığı durumda bile, bir restorasyonun yerine başka bir proje önerilmeksizin geri döndürülmesini kamu gözünde meşru kılmakta yeterli olmayabilir.
Belgelenmemiş sistemsiz onarımların ardından, ünlü İtalyan mimar Giorgio Grassi’nin Valensiyalı Manuel Portaceli ile birlikte Sosyalist İşçi Partisi’nin yerel yönetimde olduğu 1980lerde gerçekleştirdiği Sagunto Tiyatrosu projesi, 1990’da muhalefetteki Halkçı Parti tarafından, İspanya yasalarında öngörülenden daha fazla tamamlama içerdiği gerekçesiyle mahkemeye verilmiş ve mahkeme 1993’te yıkım kararı ile sonuçlanmıştı. Kararı izleyen sokak gösterileri, basın açıklamaları ve mahkemeye verilen itiraz dilekçelerinde Grassi-Portaceli projesinin uygulanmasının ardından yapının kazandığı sosyo-ekonomik değer, proje müelliflerinin fikir ve sanat eserleri yasası tarafından korunan hakları ve yıkımın yüksek maliyeti dile getirildi. Bilirkişiler ise önceki uygulamalardaki tutarsızlıklar nedeniyle yıkım kararının uygulanmasının teknik olanaksızlığı yönünde rapor verdiler ve bu raporlar 2009’da mahkemenin kendi yıkım kararının uygulanamayacağı hükmüne dayanak oldu.
Bu bildiride, Sagunto Tiyatrosu davası, Türkiye’deki benzer davalı uygulamalar için bir karşılaştırma örneği olarak sunuluyor.
Belgelenmemiş sistemsiz onarımların ardından, ünlü İtalyan mimar Giorgio Grassi’nin Valensiyalı Manuel Portaceli ile birlikte Sosyalist İşçi Partisi’nin yerel yönetimde olduğu 1980lerde gerçekleştirdiği Sagunto Tiyatrosu projesi, 1990’da muhalefetteki Halkçı Parti tarafından, İspanya yasalarında öngörülenden daha fazla tamamlama içerdiği gerekçesiyle mahkemeye verilmiş ve mahkeme 1993’te yıkım kararı ile sonuçlanmıştı. Kararı izleyen sokak gösterileri, basın açıklamaları ve mahkemeye verilen itiraz dilekçelerinde Grassi-Portaceli projesinin uygulanmasının ardından yapının kazandığı sosyo-ekonomik değer, proje müelliflerinin fikir ve sanat eserleri yasası tarafından korunan hakları ve yıkımın yüksek maliyeti dile getirildi. Bilirkişiler ise önceki uygulamalardaki tutarsızlıklar nedeniyle yıkım kararının uygulanmasının teknik olanaksızlığı yönünde rapor verdiler ve bu raporlar 2009’da mahkemenin kendi yıkım kararının uygulanamayacağı hükmüne dayanak oldu.
Bu bildiride, Sagunto Tiyatrosu davası, Türkiye’deki benzer davalı uygulamalar için bir karşılaştırma örneği olarak sunuluyor.
Research Interests: Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, Cultural Heritage Law, Restoration, Cultural Heritage Management, and 17 moreArchitectural Conservation, Architectural Heritage, Heritage Management, Restorasyon, Restauration and Conservation, Conservation and Restoration, Heritage Law, Architectural Heritage Management and Tourism, Greek and Roman Theatre buildings, Conservation and Restoration of Historic Buildings and Monuments, Conservation-Restoration, Arqueologia De Sagunto, Koruma, Konservasyon Restorasyon, Kültür Varlıklarını Koruma ve Onarım, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, and Architectural Heritage Conservation
Forced population exchange between Turkey and Greece after World War I left many former Greek towns in Turkey unoccupied ever since, in a quasi-archaeological state, as in Kayaköy between modern Fethiye and Ölüdeniz in western Anatolia.... more
Forced population exchange between Turkey and Greece after World War I left many former Greek towns in Turkey unoccupied ever since, in a quasi-archaeological state, as in Kayaköy between modern Fethiye and Ölüdeniz in western Anatolia. Known as Levissi in Greek, the settlement was the largest social and commercial centre of the area. The outgoing exchangees were artisans while the incoming were farmers living in scattered villages around Thessaloniki. Evaluating Kayaköy as unsuitable for their lifestyle, the incomers settled mostly on the coastal band; and the estates allocated for them in Kayaköy were transferred to the State Treasury in 1950s. This State ownership forms the legal basis for a current project to convert one-thirds of Kayaköy into a 300-bed hotel. This paper attempts to outline changing policies of tourism investment in Turkey along this century-long path that eventuated in a decision to convert a prominent Greek town into a tourism resort.
Research Interests:
This paper scrutinizes the failure of the short-lived International Golden Goose Film Festival organized in the Eastern Anatolian city of Kars, Turkey. The festival was initiated in 2006 in view of the local municipality’s city branding... more
This paper scrutinizes the failure of the short-lived International Golden Goose Film Festival organized in the Eastern Anatolian city of Kars, Turkey. The festival was initiated in 2006 in view of the local municipality’s city branding policy that aimed to reverse the physical and social decline in the city. In the period of the festival, Kars and its environs were selected by some prominent Turkish filmmakers as a location. Their works not only promoted the city in Turkey and abroad, in support of the city branding policy, but also highlighted filmmaking as a promising creative industry for the city’s development. However, in a period of four years, not only the festival and filmmaking in Kars came to an end, but also the city mayor lost the municipal elections and the Brand City Kars Action Plan (2008) was abandoned. In reference to extant conceptual framework of research on the relationship between city branding and film festivals in creative cities, the paper examines the part played by local, national and international stakeholders in this failure.
Research Interests:
Fernand Braudel conceptualizes the past in three planes of historical time: the almost timeless history of the relationship between man and the environment that is called ‘geo-history’, the gradually-changing history of economic, social... more
Fernand Braudel conceptualizes the past in three planes of historical time: the almost timeless history of the relationship between man and the environment that is called ‘geo-history’, the gradually-changing history of economic, social and political ‘structures’, and the fast-moving history of ‘events’, arguing that the history of ‘events’ is unintelligible without the history of ‘structures’, which is unintelligible without ‘geo-history’. Adopting this framework, this paper interprets the geographic distribution of ancient theatres in Roman Sicily by the structural hierarchies intrinsic in the network of cities that emerged in the Mediterranean under the Roman rule, changing the settlement pattern on the island especially through the establishment of coloniae. These settlements feature the largest theatres on Sicily after Roman modifications, in a period when more modest pre-Roman theatres were falling out of use after the apparent marginalisation, in the new urban system, of the cities in which they were located. The location of the theatres in the Roman coloniae on the northern and eastern shores of Sicily, along the major sea routes connecting Rome to the eastern provinces, is explained best in terms of Braudel’s ‘geo-history’ and explains in its turn the construction of the cavea on a hillside even in the Theatres at Catina and Taormina, which were comprehensively remodelled in Imperial Roman times. The largest known pre-Roman theatre in Syracuse would appear as an ‘event’ conditioned by the same ‘structures’, for it was built by Hieron II, who supported the Roman cause during the Punic War that won Sicily for Rome.
Research Interests:
Despite growing interest in ancient networks, Phoenician settlement has not been a major topic of recent archaeological research in the Aegean. This contrasts with an unbiased nineteenth-century belief in ancient Greek authors who refer... more
Despite growing interest in ancient networks, Phoenician settlement has not been a major topic of recent archaeological research in the Aegean. This contrasts with an unbiased nineteenth-century belief in ancient Greek authors who refer to permanent Phoenician settlement on Aegean islands. This paper presents recent and re-interpretations of pre-existing archaeological data for Phoenician settlements in western Mediterranean, to question the total rejection of the idea for the Aegean, towards removal of ideological biases that hinder research on ancient Mediterranean population movements.
Research Interests: Mediterranean prehistory, Phoenicians, Mediterranean Studies, Mediterranean, Spain (Mediterranean Studies), and 24 moreHistory of the Mediterranean, Phoenician, Aegean Prehistory (Archaeology), Aegean Archaeology, Mediterranean archaeology, Phoenician Punic Archaeology, Archaeology of Mediterranean Trade, Aegean Prehistory, Fenicios, Phoenician Punic Sicily, Phoenician and Punic Studies, western Phoenician archaeology, Fenicio Punica, Archeologia Fenicio-Punica, Phoenician and Punic Archaeology, Phoenicians in Spain, Fenicio Punico, Phoenician trade, Phoenician influence in the Western Mediterranean, Phoenician influence on Iberian Peninsula, Phoenician In Western Mediterranean, Western Phoenician Settlements, Greek Settlements, and Greek Colonization and Settlements
This paper classifies Roman theatre buildings in Iberian Peninsula by their state of preservation as part of the larger physical and socio-cultural context. The result is a range from written record and trace in the natural and urban... more
This paper classifies Roman theatre buildings in Iberian Peninsula by their state of preservation as part of the larger physical and socio-cultural context. The result is a range from written record and trace in the natural and urban landscape to physical remains in various states of preservation within extra-urban archaeological sites, near modern settlements and in modern towns. This typology forms a basis to test correspondence, with the resulting distribution, of the variety observed in intervention types and scales ranging from excavation and publication to consolidation, conservation, restoration, and reconstruction. As elsewhere in the Mediterranean, the latter two intervention types would seem to parallel the establishment of local festivals in extra-urban locations and near modern towns while the middle two accompany site-scale museumification in both urban and extra-urban contexts. As such, the proposed contextual classification aims to contribute in a more comprehensive assessment of modern interventions in ancient theatre buildings.
Research Interests: Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, Cultural Heritage Management, Architectural Conservation, Architectural Heritage, and 23 moreArchaeology of the Iberian Peninsula, Heritage Management, Ancient Greek and Roman Theatre, Archaeological Heritage Management, Urban Design and Heritage Conservation, Conservation and Enhancement of Cultural and Architectural Heritage, Restauration and Conservation, Conservation and Restoration, Architectural Restoration and Heritage Conservation, Architectural Heritage Management and Tourism, Architectural and urban conservation, Archaeological Landscapes, Greek and Roman Theatre buildings, Conservation and Restoration of Historic Buildings and Monuments, Conservation-Restoration, Archaeological heritage, Heritage and Architectural Landscape Conservation, Protection of Archaeological Heritage, Greek and Roman theatres, Architectural and Urban Heritage, Restoration and Conservation of Ancient and Historic Buildings and Structures, Architectural Heritage Conservation, and Architectural Heritage Management
Aktüre, Z. 2014. ‘Selection criteria for the collection of a Digital Turkish Design Museum: Contribution from debates on the preservation of historic cultural heritage’, pp. 181-88 in A New Affair: Design History and Digital Design Museum, T. Balcıoğlu & G. Baydar (eds.). Izmir: Yaşar University.more
This paper addresses the problem of selecting the collection to be virtually presented in the planned digital Turkish Design Museum. It does so by building on Theodor W. Adorno’s accent on the unpleasant overtones of the German word... more
This paper addresses the problem of selecting the collection to be virtually presented in the planned digital Turkish Design Museum. It does so by building on Theodor W. Adorno’s accent on the unpleasant overtones of the German word ‘museal’ (‘museumlike’) as describing “objects to which the observer no longer has a vital relationship and which are in the process of dying. They owe their preservation more to historical respect than to the needs of the present.” (1983: 175) This explanation of the will to preserve by historical respect is taken in this paper to highlight a potential contribution, from debates on the preservation of historic cultural heritage, in defining the selection criteria for the digital Turkish Design Museum.
Research Interests:
Research Interests:
Half of the entries from Turkey in the UNESCO World Heritage List (WHL) are archaeological sites: Hattusha, Nemrut, Xanthos-Letoon, Hierapolis-Pamukkale, and Troy. Since mid-19th century, archaeological research in all but one has been... more
Half of the entries from Turkey in the UNESCO World Heritage List (WHL) are archaeological sites: Hattusha, Nemrut, Xanthos-Letoon, Hierapolis-Pamukkale, and Troy. Since mid-19th century, archaeological research in all but one has been conducted by foreign missions with substantial foreign budgets. After a century dominated by strong figures like Fellows at Xanthos or Schliemann at Troy, in a period of national identity formation, multi-disciplinary and multi-national teams have taken over. A parallel shift of interest from cultural to contemporary socio-economic values of archaeological remains has resulted in a change in the motivation of intervention in site scale, from an interest first in the material then in a knowledge of the sites, up to the local policy of preserving through use and the following con-cern for integrity due to excessive and improper use. In following this trajectory, this paper will aim to test a chronology earlier outlined by the author for the Ancient Theatre of Ephesos.
Research Interests:
Türkiye’den UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne giren dokuz yerden beşi, arkeolojik alandır: (kabul tarihlerine göre) Hattuşa (1986), Nemrut (1987), Ksanthos-Letoon (1988), Hierapolis-Pamukkale (1988) ve Troia (1998). Bunlardan Batı dünyası... more
Türkiye’den UNESCO Dünya Mirası Listesi’ne giren dokuz yerden beşi, arkeolojik alandır: (kabul tarihlerine göre) Hattuşa (1986), Nemrut (1987), Ksanthos-Letoon (1988), Hierapolis-Pamukkale (1988) ve Troia (1998). Bunlardan Batı dünyası ile ilk tanışan, 1840larda pekçok mimari eseri Charles Fellows tarafından The British Museum’a taşınan Ksanthos’tur. Ksanthos kazılarını 1950’den, Letoon’dakileri ise 1962’den beri Fransız ekipler yürütmektedir. 1834’de Hattuşa kalıntılarını keşfeden Fransız Charles Texier olduğu halde, 1882’de Alman Carl Humann’ın topografik planından sonra alanda çalışan, Alman Arkeoloji Enstitüsü (Deutsches Archäologisches Institut / DAI) olmuştur. Troia’yı Batı dünyasına tanıtan da, 1879-1890 dönemindeki kazılarıyla, Alman Heinrich Schliemann’dır. Hierapolis’teki ilk kazılara 1887’de Humann başkanlık etmiş; 1957’de Paolo Verzone’nin başkanlığında başlatılan yeni dönemdeki araştırmalar ise İtalyan Arkeoloji Misyonu tarafından halen sürdürülmektedir.
Bu döküm, Paris eğitimli Osman Hamdi Bey’in, 1883’te, Dâhiliye Nazırı babası Edhem Paşa’nın nüfuzu altındaki bağış kampanyasında toplanan 500 Osmanlı lirası ile Nemrut’ta yaptığı ilk Osmanlı kazılarının sıradışılığını gösteriyor. Aynı yıl Bergama, Magnesia, Zincirli ve Priene’deki Alman kazılarının yıllık bütçesinin 87,000 lira olduğu düşünüldüğünde, Osmanlı ve Alman İmparatorluklarının Osmanlı topraklarındaki arkeolojik alanlara yaptığı yatırım arasındaki fark daha iyi anlaşılıyor. İki ülkede arkeolojik alanlara verilen kültürel değerlerdeki farktan kaynaklanan bu durum, 1950lerden başlayarak ülkemizde arkeolojik alanların kullanılabilir kaynak olarak görüldüğü turizmle kalkınma modelinin giderek benimsenmesine koşut, değişmeye başladı. Özellikle geçtiğimiz on yıl içinde yapılan yasal düzenlemelerle koruma uygulamaları için daha önce sıkıntısı çekilen kaynakların yaratılabilmiş olması, kültürel mirasa yapılan yatırımın, kültürel veya ekonomik olmasından bağımsız olarak, verilen değerin ve beklentilerin büyüklüğüyle orantılı olduğunu gösteriyor.
Bu bildiride, Türkiye’deki Dünya Mirası arkeolojik alanlara keşfedildikleri dönemlerden başlayarak verilen kültürel değerin güncel kullanım değerine dönüşümü ve bu dönüşümün müdahale türleri üzerindeki belirleyiciliği inceleniyor. Bunun için, daha önce Efes Antik Tiyatrosu’na yapılan müdahalelerin amaç ve türlerinde zaman içinde gözlenen değişimden hareketle oluşturulan dönemleme genel çerçeve olarak alınıyor. Efes örneğinde, 1860larda kültürel değerlerin baskınlığını gösterir şekilde, Avrupa müzelerine ‘malzeme’ arayışından 1900lerde yayımlanacak ‘bilgi’ arayışına; 1950lerden başlayarak ise ekonomik beklentilerle önce ‘kullanım’, ardından da kullanımdan kaynaklanan yıpranmaya karşı ‘bütünlük’ arayışına uzanan bir seyir gözlenmişti. Bildiri, bu dönemlemenin genellenebilirliğinin sınanmasının yanı sıra, yakın geçmişte gördükleri fiziksel müdahalelerin Türkiye’deki Dünya Mirası arkeolojik alanların bugünkü korunmuşluk durumu üzerindeki etkisini anlamayı hedefliyor.
Bu döküm, Paris eğitimli Osman Hamdi Bey’in, 1883’te, Dâhiliye Nazırı babası Edhem Paşa’nın nüfuzu altındaki bağış kampanyasında toplanan 500 Osmanlı lirası ile Nemrut’ta yaptığı ilk Osmanlı kazılarının sıradışılığını gösteriyor. Aynı yıl Bergama, Magnesia, Zincirli ve Priene’deki Alman kazılarının yıllık bütçesinin 87,000 lira olduğu düşünüldüğünde, Osmanlı ve Alman İmparatorluklarının Osmanlı topraklarındaki arkeolojik alanlara yaptığı yatırım arasındaki fark daha iyi anlaşılıyor. İki ülkede arkeolojik alanlara verilen kültürel değerlerdeki farktan kaynaklanan bu durum, 1950lerden başlayarak ülkemizde arkeolojik alanların kullanılabilir kaynak olarak görüldüğü turizmle kalkınma modelinin giderek benimsenmesine koşut, değişmeye başladı. Özellikle geçtiğimiz on yıl içinde yapılan yasal düzenlemelerle koruma uygulamaları için daha önce sıkıntısı çekilen kaynakların yaratılabilmiş olması, kültürel mirasa yapılan yatırımın, kültürel veya ekonomik olmasından bağımsız olarak, verilen değerin ve beklentilerin büyüklüğüyle orantılı olduğunu gösteriyor.
Bu bildiride, Türkiye’deki Dünya Mirası arkeolojik alanlara keşfedildikleri dönemlerden başlayarak verilen kültürel değerin güncel kullanım değerine dönüşümü ve bu dönüşümün müdahale türleri üzerindeki belirleyiciliği inceleniyor. Bunun için, daha önce Efes Antik Tiyatrosu’na yapılan müdahalelerin amaç ve türlerinde zaman içinde gözlenen değişimden hareketle oluşturulan dönemleme genel çerçeve olarak alınıyor. Efes örneğinde, 1860larda kültürel değerlerin baskınlığını gösterir şekilde, Avrupa müzelerine ‘malzeme’ arayışından 1900lerde yayımlanacak ‘bilgi’ arayışına; 1950lerden başlayarak ise ekonomik beklentilerle önce ‘kullanım’, ardından da kullanımdan kaynaklanan yıpranmaya karşı ‘bütünlük’ arayışına uzanan bir seyir gözlenmişti. Bildiri, bu dönemlemenin genellenebilirliğinin sınanmasının yanı sıra, yakın geçmişte gördükleri fiziksel müdahalelerin Türkiye’deki Dünya Mirası arkeolojik alanların bugünkü korunmuşluk durumu üzerindeki etkisini anlamayı hedefliyor.
Research Interests: Cultural Heritage, Cultural Heritage Conservation, History of Archaeological Praxis, Heritage Conservation, Cultural Heritage Law, and 6 moreCultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Archaeology of Turkey, Archaeology of Anatolia, and UNESCO world heritage
C.M. Wieland’s admirable Abderites (1774) dates from a period when a European identity was being constructed against that of ‘the other’. Ionians from Teos settled in the native Thracian Abdera, in a grid-plan town dating from an... more
C.M. Wieland’s admirable Abderites (1774) dates from a period when a European identity was being constructed against that of ‘the other’. Ionians from Teos settled in the native Thracian Abdera, in a grid-plan town dating from an unsuccessful re-foundation attempt by Klazomenaians. Wieland argues that the wise social character they thus carried from Athens to Thrace via western Asia Minor changed to the one portrayed in the satire as stupid and dumb, while their material culture remained the same, as attested in the grid of fourth-century BC prostas houses.
This culture-historical approach apparently suggests a similar urban layout in another Abdera along the Mediterranean coast of Iberia, where Greek presence in trading posts is well-evidenced from the mid-sixth century BC onwards. These co-existed with Phoenician ones, and are distinguished from them by their regular gridiron plan that forms the exact opposite of the organic layout of ‘the others’. On the other hand, historical sources attest the foundation of the western Mediterranean Abdera in the eighth century BC as a Carthaginian trading station.
Carthaginians represent ‘the other’ in the western Mediterranean context, partly due to the repercussions of Gustave Flaubert’s influential Salammbo (1863). These oppose the noble Roman to the monstrous Carthaginian society in such straight lines that they are taken by F.J. Haverfield as the simplest mark dividing ‘civilised man from the barbarian’: ‘The savage, inconsistent in his moral life, is equally unable to “keep straight”, in his house-building and his road-making’. Yet excavations at Carthage revealed rectangular building blocks dating from the late eighth century BC onwards, breaking the link between Greek settlement and the appearance of gridiron planning in the western Mediterranean.
Motivated by the comparative absence of a Phoenician and Carthaginian contribution in the historiography of planned settlement in the Archaic Mediterranean , this paper questions the ideological background of this absence for a more unbiased evaluation of the remains attesting to population movements resulting in cultural exchange in the ancient Mediteannean.
This culture-historical approach apparently suggests a similar urban layout in another Abdera along the Mediterranean coast of Iberia, where Greek presence in trading posts is well-evidenced from the mid-sixth century BC onwards. These co-existed with Phoenician ones, and are distinguished from them by their regular gridiron plan that forms the exact opposite of the organic layout of ‘the others’. On the other hand, historical sources attest the foundation of the western Mediterranean Abdera in the eighth century BC as a Carthaginian trading station.
Carthaginians represent ‘the other’ in the western Mediterranean context, partly due to the repercussions of Gustave Flaubert’s influential Salammbo (1863). These oppose the noble Roman to the monstrous Carthaginian society in such straight lines that they are taken by F.J. Haverfield as the simplest mark dividing ‘civilised man from the barbarian’: ‘The savage, inconsistent in his moral life, is equally unable to “keep straight”, in his house-building and his road-making’. Yet excavations at Carthage revealed rectangular building blocks dating from the late eighth century BC onwards, breaking the link between Greek settlement and the appearance of gridiron planning in the western Mediterranean.
Motivated by the comparative absence of a Phoenician and Carthaginian contribution in the historiography of planned settlement in the Archaic Mediterranean , this paper questions the ideological background of this absence for a more unbiased evaluation of the remains attesting to population movements resulting in cultural exchange in the ancient Mediteannean.
Research Interests:
While explaining colonialism within a shared cultural milieu, Chris Gosden highlights the possibility that colonies may have altered the homeland as well as the colonised if operating in a period when identities were in the process of... more
While explaining colonialism within a shared cultural milieu, Chris Gosden highlights the possibility that colonies may have altered the homeland as well as the colonised if operating in a period when identities were in the process of creation, as in the fluid world of the Mediterranean before the establishment of a centre with the Augustan pax romana. This paper presents supporting evidence from early Roman theatre architecture and urbanism both in the Iberian Peninsula and in Rome, as a challenge to domination-andresistance in the centre-periphery model for conceptualizing Roman involvement in the Peninsula up to the Early Empire.
Research Interests:
Türk hâkimiyeti altında Efes’te eski eserlerden ekonomik değer üretimi, Aziz John’un mezarı olduğu düşünülen kalıntıları ziyaretin ücrete bağlandığı 1340lar kadar gerilere götürülebilir. Beş yüzyıl sonra, Artemis Tapınağı’ndaki İngiliz... more
Türk hâkimiyeti altında Efes’te eski eserlerden ekonomik değer üretimi, Aziz John’un mezarı olduğu düşünülen kalıntıları ziyaretin ücrete bağlandığı 1340lar kadar gerilere götürülebilir. Beş yüzyıl sonra, Artemis Tapınağı’ndaki İngiliz kazılarında sürdürülebilir olmayan bir modelin benimsenerek, sayısı üç yüzü bulan yerel işçinin İngiliz kapitali ile ortaya çıkardığı buluntuların, ferman izniyle Londra’daki İngiliz Müzesi’ne götürülmesi, tapınağın yerinde halkın İngiliz Çukuru dediği bir boşluk bıraktı. Bu nedenle, Efes’i Türkiye’de kültür turizminin en önemli odaklarından biri yapacak sayıda ziyaretçiyi bugün alana çeken, Helenistik dünyanın mimarlık harikalarından birinin kalıntıları değil, antik kentin Roma dönemi anıtları ile büyük dini önem atfedilen Hıristiyanlık yapılarıdır. Benzer deneyimlerden sonra eski eserlerin ülke dışına çıkışını yasa yoluyla önlemeye çalışan Osmanlı devleti ile uzun bir dönem aynı yasal çerçeveyi kullanan Türkiye Cumhuriyeti’nde kültür varlıklarının korunmasına ayrılan devlet kaynakları, gelişmekte olan ülkenin zengin arkeolojik mirasına toplum genelinde verilen sınırlı simgesel değere koşut olarak, her zaman yetersiz kaldı. Bu nedenle, Efes ören yeri ve anıtlarına yapılan çoğu müdahale, turizm yoluyla kalkınma hedefine yöneldi. Bunun bir sonucu olarak, günümüzde, Efes’in ziyaretçi trafiğinden kilitlenen ana caddelerini, 1950lerden başlayarak alanın daha iyi sunumunu amaçlayan denemeler niteliğinde müdahaleler görmüş anıtlar sınırlıyor. Alanın ilgi odaklarından Büyük Tiyatro’nun oturma sıralarının kazı ve onarımı ise, Selçuk-Efes Festivali’nin uluslararası nitelik kazandığı 1960ların sonuna rastlıyor. Onarılan tiyatroda düzenlenen etkinlikler yerel kalkınmaya katkı sağladıysa da, 1990larda tahsis sürecinde sürdürülebilir olmayan bir modelin benimsenmesi, yapının fiziksel yıpranma nedeniyle kullanıma kapatılmasıyla sonuçlandı. Artemis Tapınağı ve Büyük Tiyatro ile karşılaştırıldığında Efes’teki Hıristiyanlık yapılarına müdahalelerde izlenen model, en sürdürülebilir olan gibi gözüküyor. Bu bildiride, bu örneklerden ve kapitalist dünya sistemi içinde kültür varlıklarının kamu adına sahibi olan ulus-devletin yasa yapıcı rolünden hareketle, arkeolojik alanlarda sürdürülebilir koruma ve kullanma modelleri üzerine bir tartışma başlatılıyor.
Research Interests:
In this paper, the use of the registered site of Ephesus for archaeological excavations and restorations that enliven tourism activities is analyzed as a response to mechanisms of the competitive market in our capitalist world, by... more
In this paper, the use of the registered site of Ephesus for archaeological excavations and restorations that enliven tourism activities is analyzed as a response to mechanisms of the competitive market in our capitalist world, by putting the site to its socially most valued use and harvesting its productive capacity. The question remains whether the transformation of Ephesus into Turkey's most important tourism capital as such legitimizes its preservation as archaeological heritage, in the sense of public approval at large. The discussion is carried along the axis of property rights to decide whether or not a legitimacy crisis is being experienced in the Ephesus case. This is done by adopting Habermas definition of crisis in accord with the idea of sustainability, as the phase of an illness in which it is decided whether or not the organism s self-healing powers are sufficient for recovery , to scrutinize the sustainability of preserving our archaeological heritage through tourism activities.
Research Interests: Tourism Studies, Cultural Heritage, Heritage Tourism, Cultural Heritage Conservation, Heritage Conservation, and 7 moreCultural Tourism, Cultural World Heritage Sites, Cultural Heritage Management, World Cultural Heritage, Cultural Heritage and Preservation, Cultural Heritage and Tourism, and Ephesos
Divided into three parts, Fernand Braudel’s The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II (1995) approaches to the past in three planes of historical time—namely, the almost timeless history of the relationship... more
Divided into three parts, Fernand Braudel’s The Mediterranean and the Mediterranean World in the Age of Philip II (1995) approaches to the past in three planes of historical time—namely, the almost timeless history of the relationship between man and the environment that is called ‘geo-history’; the gradually-changing history of economic, social and political ‘structures’; and the fast-moving history of ‘events’. Braudel argues that the history of ‘events’ is unintelligible without the history of ‘structures’, which is in its turn unintelligible without ‘geo-history’. This paper adopts this theoretical framework for an interpretation of the geographical distribution and architectural characteristics of ex novo Roman period performance buildings in modern Greece as a consequence of the processes of ‘Romanisation’.
Research Interests:
The on-going popularity of the Vitruvian layout for the Latin theatre is largely due to its capacity to bridge across several disciplines, which seems to appeal to a certain conception of material culture that assumes the existence of a... more
The on-going popularity of the Vitruvian layout for the Latin theatre is largely due to its capacity to bridge across several disciplines, which seems to appeal to a certain conception of material culture that assumes the existence of a plurality of formally similar structures of culture beyond surface phenomena. These tend to be not merely potent in their explanatory force but also gratifying aesthetically and ethically. Modern scholarship has forcefully promoted such a conjunction of truth, beauty, and goodness in the link between the Theatre in the Asklepieion at Epidauros and Pythagorean speculation. However, similar cognitively-significant structural or formal bridges would seem difficult to establish in all examples. In their absence, the search for a perfect geometry of perfect shapes beyond the extant remains may turn into a purely formalist exercise made possible by the capability of geometry to serve as an analytical tool through a reduction of the architectural code to a geometric code. This is a dilemma intrinsic in the difficult relation between architecture and geometry. In fact, Vitruvius seems to have noticed the problem long ago and tried to build a material bridge between his geometric assembly and the architectural project by recognizing the necessity to give up symmetry in the latter, wherever required by the nature of the site or the size of the project. This paper, thus, attempts to explain the on-going popularity of the Vitruvian layout by its capacity to bridge across several disciplines.
Research Interests:
Roma dönemi tiyatrolarının mimari özelliklerinde gözlenen çeşitliliğin ‘Romalılaşma’ terimi ile ifade edilen karşılıklı etkileşim süreçleri çerçevesinde yorumlanması yönünde bir girişim olarak düşünülebilecek bu deneme, bu konuya eğilen... more
Roma dönemi tiyatrolarının mimari özelliklerinde gözlenen çeşitliliğin ‘Romalılaşma’ terimi ile ifade edilen karşılıklı etkileşim süreçleri çerçevesinde yorumlanması yönünde bir girişim olarak düşünülebilecek bu deneme, bu konuya eğilen (kendisi dahil) çoğu incelemede biçimsel farklılaşmanın sınıflandırılmasında yapısalcı örnek çerçevenin izlendiği saptaması üzerine kuruludur. Bu saptamanın temeli, Ernest Gellner’in, yapısalcılık öğretisini, esaslarını belirleyen bir bildirinin yokluğunda, yapısalcı olarak bilinegelen kişilerin mesleki etkinlik ve tutumlarına kaynaklık eden ortak fikir veya öğretilerin esaslarını araştırarak tanımlayabilmek için üretici bir yöntem olarak oluşturduğu modeldir. Buna göre, yapısalcı örnek çerçevenin belirleyici özelliklerinden biri, varlık dünyasını ikili karşıtlıklar temelinde algılama eğilimidir. Margarete Bieber’in hâlâ temel kaynak niteliği taşıyan kitabı gibi genel kaynaklar ve İspanya örnekleri üzerine monografiler incelendiğinde, antik tiyatro mimarisini konu alan çalışmalarda da ana yaklaşımı, Yunan-Roma karşıtlığının belirleyici olduğu, benzer bir düşünce veya tema dizgesinin şekillendirdiği gözlenmiştir. Yazının birinci bölümünde Yunan-Roma sınıflandırmasının antik tiyatroların mimari çeşitliliğini anlamlandırmadaki yetersizliği saptanarak yapısalcı yaklaşımların hangi diğer esaslarından hareketle bu alanda daha yetkin hale gelebileceği tartışılmaktadır. İkinci bölümde, bugün Yunanistan sınırları içinde kalan Roma dönemi gösteri yapıları, bu özellikler arasından öne çıkan ‘yapı – büyüklük – işlev’ bağıntısından hareket eden bir yaklaşımla çözümlenmektedir. Üçüncü bölümde, bu çözümlemenin sonuçlarının Fernand Braudel’in Akdeniz üzerine başyapıtında çözümsel bir araç olarak kullandığı ve makalelerinde açıklayıp savunmayı sürdürdüğü, birbiriyle bağıntılı üç zaman düzlemine göre yorumlanması yoluyla ulaşılan sonuç, Yunan-Roma ikili karşıtlığı ile nitelenenden farklı olarak, belirli sorular ve/ya önermelerden hareket ederek yeni araştırma konuları belirlemeye olanak sağlayan, üretici bir yapısalcı modeldir.
Research Interests: Greek Archaeology, Roman provincial administration, Ancient Greek and Roman Theatre, Arqueología, Ancient Greece (History), and 10 moreAncient Greece, Roman Urbanism, Roman colonisation, Roman Architecture and Urbanism, Roman Architecture, World-Systems Theory, Arqueología romana / Roman archeology, Roman colonization, Roman Archaeology, and Roman Colonies
As many of the papers presented to this 9th International Congress on Deterioration and Conservation of Stone illustrate, remains from classical period stone monuments are now being considered as "material" entities that are subject to... more
As many of the papers presented to this 9th International Congress on Deterioration and Conservation of Stone illustrate, remains from classical period stone monuments are now being considered as "material" entities that are subject to the degrading effect of environmental conditions in the face of the idea of "lasting" philosophically attributed to stone. This present professional attitude has its own history of development for which recent past interventions at the ancient Theatre of Ephesos provide an illuminating case.
It is possible to outline four different phases in the period of last 130 years in the history of the Theatre of Ephesos, which are characterised by a "search for material" for museum collections in the late-1860s, by a "search for knowledge" of classical building typologies in the late-1890s mainly for publication purposes, by a "search for utility" as a modern place of performance in the late-1960s as parallel to the internationally adopted guideline of conservation in use while also satisfying local expectations of economic development through tourism, and finally by a "search for integrity" starting from the mid-1990s when the building had already begun to give signs of structural and material decay in which recent past interventions have their own share.
It is possible to outline four different phases in the period of last 130 years in the history of the Theatre of Ephesos, which are characterised by a "search for material" for museum collections in the late-1860s, by a "search for knowledge" of classical building typologies in the late-1890s mainly for publication purposes, by a "search for utility" as a modern place of performance in the late-1960s as parallel to the internationally adopted guideline of conservation in use while also satisfying local expectations of economic development through tourism, and finally by a "search for integrity" starting from the mid-1990s when the building had already begun to give signs of structural and material decay in which recent past interventions have their own share.
Research Interests:
1991 yılında T.C. Kültür Bakanlığı tarafından açılan ve hızla kentleşen kırsal nüfusa, yabancılaşmanın ve yaşam kültürünün yozlaşmasının en alt düzeye olduğu bir şehir yaşamı sağlayacak konut mimarisini temellendirecek düşünce ve ilkeler... more
1991 yılında T.C. Kültür Bakanlığı tarafından açılan ve hızla kentleşen kırsal nüfusa, yabancılaşmanın ve yaşam kültürünün yozlaşmasının en alt düzeye olduğu bir şehir yaşamı sağlayacak konut mimarisini temellendirecek düşünce ve ilkeler ile bu doğrultuda hazırlanacak plan çözümlerini içeren "Gelenekten Geleceğe Evimiz" mimari fikir yarışması kapsamında Urfa tarihi kent merkezindeki bir yapı adası için geliştirilerek yarışmanın on eşdeğer ödülünden birini alan önerinin yayımlanmış raporu.
Research Interests:
Dünyada arkeoloji bilimi bir disiplin olarak kabul edilmesinden bu yana kuram ve yöntem sorgulamaları üzerinden şekillenirken Türkiye'de arkeolojinin kuram ve yöntem tartışmaları ile kurulan bağı çok daha yakın tarihlidir. Geleneksel... more
Dünyada arkeoloji bilimi bir disiplin olarak kabul edilmesinden bu yana kuram ve yöntem sorgulamaları üzerinden şekillenirken Türkiye'de arkeolojinin kuram ve yöntem tartışmaları ile kurulan bağı çok daha yakın tarihlidir. Geleneksel arkeoloji pratiği, maddi kültür üzerinden sembolizm çerçevesinde yorumlamalar yapmaya dayanır. Ancak arkeolojik nesne veya veri olarak bulduğumuz göster-geler çok daha karmaşık kültürel kodlara ve sistemlere ait olabilirler. Görüngübilim (Phenomenolog y) ve son zamanlarda Duyusal (Sensorial) arkeoloji gibi yaklaşımlar arkeolojik veriyi yorumlarken daha soyut kavramların da göz önünde bulundurulmasını önermek-tedir. Arkeolojinin temel çalışma öznesini oluşturan nesnelerin birbi-ri ile ilişkilerinden yola çıkarak insan ile olan ilişkisi ve tüm bunları çevreleyen doğal ve kültürel peyzajların anlaşılması ve yorumlanması gibi konular arkeoloji ile göstergebilim arasında kuvvetli bağlar oluş-turur. TAS serisinin üçüncü toplantısı ve kitabı için seçtiğimiz "Arkeoloji ve Göstergebilim" başlığı arkeolojinin pek çok alanda göstergebilim ile olan güçlü bağını vurgulama amaçlıdır. Göstergebilim, insanın doğal dürtüleriyle ürettiği, bilişsel deneyimleri ve algıları sonucunda ortaya çıkardığı işaretleri anlamlandırmaya yönelik çalışan disiplinlerarası bir yaklaşımdır. Göstergebilimde işaret kavramı ile kast edilen sadece semboller değil nesneler, tasvirler, kelimeler, düşünceler, yapılar ve tüm bunların bağlı olduğu kültürel kodlar, inançlar, gelenekler ve sosyal ilişkiler biçimidir. TAP ve TAG'ın ardından TAS serileri ile beraber Türkiye arkeolojisi-nin kuram ve yöntem ile olan bağına önemli bir ivme kazandırılmış olduğuna inanıyoruz. Umarız ki Türkiye'de arkeolojik yaklaşımların çok sesli, çok yönlü, eleştirel ve yorumlayıcı bir hale gelmesi yolunda-ki bu çabalar sürdürülebilir kılınır ve özellikle öğrenciler tarafından yaygın olarak benimsenir.